Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΟΡΓΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ

Γράφω με οργή, γιατί: «οι μη οργιζόμενοι, εφ' οις δει, ηλίθιοι δοκούντες είναι», όσοι δεν οργίζονται γι' αυτά που πρέπει είναι ηλίθιοι, ορίζει ο Αριστοτέλης.

Η αρχαία Ελλάδα ανέδειξε τους σημαντικότερους επιστήμονες και φιλόσοφους και η ανθρωπότητα κέρδισε πάρα πολλά από τα φωτισμένα μυαλά των αρχαίων Ελλήνων. Ένας από αυτούς τους φιλοσόφους ήταν και ο Αριστοτέλης που μαζί με τον δάσκαλο του Πλάτωνα απετέλεσαν σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα την δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την επανάσταση του 17ου αιώνα. Εκτός από φιλόσοφος ήταν και ο δημιουργός της λογικής, υπήρξε επίσης από τους σημαντικότερους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.

Παρά το γεγονός ότι τα πλείστα των άρθρων μου τα χαρακτηρίζει η οργή εναντίων όλων όσων καταστρέφουν την πατρίδα μου και τον λαό της θα πρέπει να σας ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει πολύ τους αρχαίους φιλόσοφους για να θεωρούμαι ότι έχω επηρεαστεί από την φιλοσοφία τους. Την ρήση του Αριστοτέλη ‘’όσοι δεν οργίζονται γι’ αυτά που πρέπει είναι ηλίθιοι’’ την πήρα μέσω email από κάποιο δάσκαλο (Δημόσιο υπάλληλο παρακαλώ......ακούς κύπριε βολεμένε δημόσιε, ημιδημόσιε και δημοτικέ υπάλληλε; Και μην διαμαρτυρηθείς γιατί θα πρέπει να σε ρωτήσω πότε ενήργησες και εσύ σαν τον δάσκαλο της Ελλάδας) από την  Ελλάδα που έγραψε ένα οργισμένο και καταπελτικό άρθρο για τα όσα απίστευτα συμβαίνουν στην Ελλάδα και εναντίων όλων όσων τα δημιούργησαν. Θα πρέπει να τονίσω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον της πιο πάνω τάξης εργαζομένων, πολύ δε περισσότερο δεν είμαι ζηλόφθονος για τα υπερπρονόμια που απολαμβάνουν, καθ’ ότι μου πρόσφεραν και εμένα θέση καθηγητού στην μέση εκπαίδευση και δεν την αποδέχθηκα. Ποσώς και δεν φέρει ευθύνη η πιο πάνω τάξη  εργαζομένων για τα υπερπρονόμια της, σε σύγκριση πάντα με τις απολαβές του ιδιωτικού τομέα. Την αποκλειστική ευθύνη για τα υπερπρονόμια τους και κατ’ επέκταση για την πτώχευση της Κύπρου την φέρει το άθλιο κομματικό κατεστημένο που έχει διορίσει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα υπερδιπλάσιους από αυτούς που χρειάζονται, και τούτο για να αντλεί από εκεί την εκλογική του δύναμη.

Παρά το έντονα κριτικό και μερικές φορές οργισμένο ύφος που διακρίνει τα άρθρα μου σε ότι αφορά τα κακά έχοντα στη Κύπρο μας, θα πρέπει να σας ομολογήσω ότι γενικά σαν άνθρωπος, η προσέγγιση και συμπεριφορά μου στην καθημερινότητα είναι αρκετά ήπια και φιλική με τους απλούς ανθρώπους, τους φίλους και τους πελάτες μου. Σαν άνθρωπος θαυμάζω τους ευγενικούς, ήρεμους και σεμνούς ανθρώπους που με την ευγένεια και την ηπιότητα τους σε σκλαβώνουν, σε κάνουν να νοιώθεις όμορφα μαζί τους και μπορούν ευκολότερα να σε πείσουν για τις απόψεις τους. Θα μπορούσε λοιπόν να με ρωτήσει κάποιος, γιατί εφόσον μου αρέσουν τόσο πολύ τα όσα σας προανέφερα, στα άρθρα μου βγάζω τόση οργή, θυμό και μένος;  Απαντώ, ότι γενικά δεν θεωρώ ότι η οργή, ο θυμός και οι ακρότητες μπορούν να λύσουν τα όποια προβλήματα μας, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Όλα αυτά όμως σε μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, σε μια ευνομούμενη πολιτεία όπου οι θεσμοί λειτουργούν, σε μια χώρα  όπου οι λίγοι και οι κατέχοντες εξουσία δεν παρανομούν, δεν αυθαιρετούν και δεν καταστρέφουν την χώρα και τον λαό της. Σε μια χώρα που τα σημαντικά πόστα της τα κατέχουν αξιοκρατικά οι άξιοι και οι ικανότεροι και όχι οι μέτριοι ημέτεροι της εκάστοτε εξουσίας.

Θεωρώ χρέος και δικαίωμα μου να οργίζομαι και να καταφέρομαι όσο πιο έντονα μπορώ εναντίον του κομματικού κατεστημένου και των εταίρων του τραπεζιτών και άλλων μεγάλων οικονομικών παραγόντων, καθώς επίσης και στα υποχείρια του την Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ, γιατί όλοι αυτοί έχουν βυθίσει την Κύπρο μας στο χάος και ένα μεγάλο μέρος του λαού στην οικονομική εξαθλίωση και τον κοινωνικό αμοραλισμό. Αισθάνομαι ότι το ήθος και η αξιοπρέπεια μου δεν μου επιτρέπουν να με κυβερνούν για δεκαετίες τώρα, ανεπαρκείς, ανίκανοι, κομπλεξικοί, ψυχασθενείς και απατεώνες και να οδηγούν την πατρίδα μου στην πτώχευση και την διχοτόμηση. Θέλω κάθε μέρα να δικαιολογώ την ύπαρξη μου σε αυτόν το παράδεισο που μας χάρισε ο θεός, την Κύπρο μας.

Το προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης της Κύπρου σε αντίθεση με το κοινοβουλευτικό, δίδει στον εκάστοτε Πρόεδρο τεράστιες εξουσίες, καθιστώντας με αυτό το τρόπο ακόμα και ένα ισορροπημένο άνθρωπο επικίνδυνο για τον τόπο. Ένα ισορροπημένο μυαλό μπορεί να μην είναι σε θέσει να κρίνει πάντα ορθολογιστικά κάποια πράγματα, πολύ δε περισσότερο ένα άρρωστο μυαλό. Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κυβέρνησαν την Κύπρο διάφορες προβληματικές προσωπικότητες (Επισκεφθείτε το blog http://omirosalexandrou.blogspot.com και διαβάστε το άρθρο‘’Κύπριοι Πρόεδροι, φέρτε τους ζουρλομανδίες’’)οι οποίες ενεργώντας με κόμπλεξ και γινάτι οδήγησαν την Κύπρο σε μεγάλες περιπέτειες. Μπορεί να ακουστεί κάπως αιρετικό και τολμηρό αυτό που θα προτείνω, αλλά πιστεύω ότι πρέπει άμεσα εδώ και τώρα να τροποποιηθεί αυτό το ξεπερασμένο σύνταγμα που γράφτηκε από το 1960 και μεταξύ άλλων τροποποιήσεων να προβλέπεται και το εξής: ‘’Κάθε υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας προτού να καταθέσει την υποψηφιότητα του θα πρέπει να προσκομίσει από 5μελή ομάδα ψυχιάτρων του εξωτερικού ειδικό πιστοποιητικό ψυχικής υγείας’’. Ο κύπριος πολίτης θα πρέπει να βεβαιωθεί, με τον έναν η τον άλλο τρόπο, ότι δεν τον κυβερνούν ανισόρροπες προσωπικότητες. Ένας πιλότος επιβατικού αεροπλάνου που κρατά σε κάθε πτήση στα χέρια του 200 με 300 ζωές έχει τέτοια πιστοποιητικά ψυχικής υγείας, ένας Πρόεδρος κράτους που κρατά στα χέρια του ένα ολόκληρο λαό, δεν τα χρειάζεται;    

Δεν θέλω να εξωθήσω τους πολίτες στα άκρα και εναντίον όσων καταστρέφουν την πατρίδα μου. Θεωρώ όμως ότι η ατιμωρησία (λόγω χειραγώγησης της δικαιοσύνης) όσων καταστρέφουν ενσυνείδητα τον τόπο μου τους έχει αποθρασύνει και αποκτηνώσει. Με όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν επιβάλλεται εδώ και τώρα ο απλός πολίτης να φερθεί οργισμένα, όπως ο δάσκαλος της Ελλάδας, και να αποτελέσει απειλή για όλους όσους τον καταστρέφουν. Από την πείρα που έχω αποκομίσει μέχρι τώρα βιώνοντας το άθλιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο αυτής της χώρας, πιστεύω ακράδαντα ότι μόνον η απειλή που προέρχεται από έναν οργισμένο και αγανακτισμένο λαό μπορεί να πείσει τους άθλιους πολιτικούς του να βάζουν το συμφέρον της Κύπρου πάνω από το δικό τους.

Κάθε μέρα προσεύχομαι και προσδοκώ να βρεθεί ένα φωτισμένο μυαλό, εκτός του αμαρτωλού κομματικού κατεστημένου,  να υποβάλει υποψηφιότητα για τις Προεδρικές Εκλογές τους 2013 και να πείσει αυτόν τον αποχαυνωμένο λαό να ξεμανδριστεί για χάριν του καλού της πατρίδος του. Αν τελικά αυτό δεν συμβεί και από τον Φεβρουάριο του 2013 έχουμε ακόμη μια προβληματική προσωπικότητα προερχόμενη από το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο. Αν ο κάθε ηλίθιος, κατά την ρήση του Αριστοτέλη, δεν οργιστεί και μανδριστεί και πάλιν, τότε σας υπόσχομαι ότι θα πάψω να πολεμώ τον κάθε απατεώνα πολιτικό και θα επικεντρώσω τα πυρά μου στον κάθε ηλίθιο από εμάς  για να τον απομυθοποιήσω γιατί απλά πιστεύω ότι ο κάθε ηλίθιος έχει την ηλίθια ηγεσία που του αξίζει.

Όμηρος Αλεξάνδρου


    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου