Κύπρος το πειραματικό εργαστήρι των επικυρίαρχων

Ακολουθεί ένα βαθυστόχαστο και εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο σε σχέση με το που οδηγείται η Κύπρος από τους ανόητους, επικίνδυνους και χωρίς όραμα πολιτικούς της, που δυστυχώς δικαιώνει τον αγώνα που κάνω για τόσα χρόνια κατά του ελεεινού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Κάνετε υπομονή και διαβάστε το μέχρι τέλους και συγκεντρωθείτε για να συλλάβετε το νόημα της υψηλού επιπέδου ανάλυσης του συγγραφέα.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Συγγραφέας: 

Ρακκάς Γιώργος

Άρδην τ. 83

Η περίοδος της διακυβέρνησης Χριστόφια εγκαινίασε μια νέα φάση στην εξέλιξη του κυπριακού ζητήματος, η οποία τείνει να ανατρέψει όσα προσπάθησε και κατάφερε να πετύχει ο κυπριακός ελληνισμός με το σχεδόν πάνδημο ΟΧΙ κατά το δημοψήφισμά του για το σχέδιο Ανάν. 

Όντως, σήμερα, τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Έχουμε φτάσει ξανά στο «σημείο μηδέν», όπου τα αντιστασιακά αντανακλαστικά έχουν και πάλι αποχωρήσει από το προσκήνιο, για να κυριαρχήσει εκ νέου η ολοκληρωτική υποταγή στους επίδοξους επικυρίαρχους. Η προπαρασκευή για την παράδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας στα χέρια τους προχωράει κανονικά. Και, το χειρότερο, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί πολλά βήματα προετοιμασίας μιας διάδοχης κατάστασης, με την έννοια ότι επιλογές, πορείες και αλλαγές, που χαρακτήρισαν την κυπριακή κοινωνία καθ’ όλη τη διάρκεια που ακολούθησε της εισβολής, σήμερα, τείνουν να ολοκληρωθούν, παράγοντας μια ριζικά διαφορετική κατάσταση από αυτήν που επικρατούσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Τούτο μπορούμε να το διαγνώσουμε τόσο στην αισθητή αλλαγή της ατζέντας του κυρίαρχου πολιτικού κόσμου σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα, όσο και σε επίπεδο καθημερινότητας, κοινωνικών σχέσεων και τρόπων ζωής.

Οπότε, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται ολοένα και πιο σαφές πως η Κύπρος μεταβάλλεται σ’ ένα εργαστήρι στο οποίο αναπτύσσονται ταυτόχρονα ένα νέο μοντέλο αυτοκρατορικής διοίκησης και ένα μαζικό πείραμα ανθρωπολογικής μετάλλαξης του κυπριακού ελληνισμού. Και, βέβαια,τα παραπάνω αποτελούν οδηγό και για τον υπόλοιπο ελληνισμό, μια και είναι οι ίδιες τάσεις που επικρατούν απειλώντας να παράγουν ανεπίστρεπτα αποτελέσματα. Το γεγονός αυτό προσδίδει ένα ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις κυπριακές εξελίξεις, στο τι πραγματικά συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην κυπριακή κοινωνία.  

Μια αυτοκρατορική διακυβέρνηση

Το νέο μοντέλο της αυτοκρατορικής διακυβέρνησης εγκαινιάστηκε κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Χριστόφια. Τα χαρακτηριστικά της δεν συνιστούν απλώς μια ιδιαιτερότητα που προκύπτει από την ατζέντα του ΑΚΕΛ και του προέδρου του (υποταγή στους νεο-οθωμανούς, υποταγή στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, προώθηση των συμφερόντων του μεγάλου χρηματιστικού/μεταπρατικού κεφαλαίου και νεποτισμός, άλωση της κυπριακής κρατικής διοίκησης). Αυτά, παροξυμένα, μπορούν να αποτελέσουν μόνιμα στοιχεία, που πλέον δεν θα αφορούν τη μία ή την άλλη πρόταση διακυβέρνησης, αλλά τα ίδια τα θεμέλιά της. Μαζί τους, βεβαίως, και όλα τα λοιπά καινοφανή που βιώνουμε καθημερινά, όπως αυτή η τόσο χαρακτηριστική οργουελιανή πολιτική γλώσσα, η οποία κυριαρχεί στην πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, σε τηλεοράσεις και εφημερίδες και που έχει βαφτίσει «λύση» την παράδοση του κυπριακού ελληνισμού στους επίδοξους πάτρωνές του ή, ακόμη, το πρωτοφανές κύμα του αυταρχισμού, που υλοποιείται είτε μέσω της αστυνομικής καταστολής, είτε με ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης, και βέβαια με ξύλο, συλλήψεις, κλείσιμο ιστολογίων, παρακολουθήσεις, πιέσεις και εκβιασμούςστον οποιονδήποτε επιχειρήσει να αρθρώσει ουσιαστικό αντιπολιτευτικό λόγο.

Όλα αυτά, λοιπόν, μπορούμε να τα θεωρήσουμε στοιχεία ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης. Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική της εξουσίας που στηρίζεται σε τρεις πόλους: 

Πρώτον, τους νεο-οθωμανούς, οι οποίοι ασκούν, εμμέσως προς το παρόν αλλά de facto, την επικυριαρχία τους στο νησί και έχουν τον τελευταίο λόγο πάνω στην ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τούτο επιτυγχάνεται πολλαπλώς, και κυρίως διά του βαθύτερου ψυχολογικού φόβου, που προκαλούν τα τουρκικά στρατεύματα, καθώς και ο δημογραφικός δυναμισμός των εποίκων και των Τουρκοκύπριων. Ως προς αυτό, να σημειώσουμε ότι, έτσι όπως πραγματοποιούνται οι διαπραγματεύσεις, με τον Χριστόφια να υποχωρεί διαρκώς και ασχέτως προς τη στάση της άλλης πλευράς, ο συγκεκριμένος φόβος επιτείνεται και δεν υποχωρεί, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι πνευματικοί ταγοί του νέου καθεστώτος. Επίσης, διά του νέου δυναμισμού τον οποίο εκφράζει η Τουρκία προς κάθε κατεύθυνση, και ενσαρκώνεται πλήρως στις δηλώσεις του Νταβούτογλου για συμπατριωτισμό, συνδιαχείριση και για μια Παξ Οτομάνα, που θα αποκαταστήσει την ασφάλεια στην ταραγμένη ευρύτερη περιοχή. Τέλος, ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της γεωγραφικής εγγύτητας μιας δημοκρατίας μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ψυχών, με μια στρατιωτική, οικονομική και πολιτική δύναμη που προσεγγίζει ταχύτατα τα ογδόντα εκατομμύρια κατοίκους. 

Δεύτερον, τους ιμπεριαλιστές της ευρωατλαντικής καπιταλιστικής ηγεμονίας. Αυτή συμβολίζεται από την παρουσία των βάσεων, που υπενθυμίζουν διαρκώς το ποιος κάνει κουμάντο στο αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γίνεται αισθητή διά της ισχυρής πίεσης που ασκεί ο πολιτικός παράγοντας για τη διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος στον κυπριακό ελληνισμό. Ενισχύεται οικονομικά, μέσω της εμπλοκής της οικονομίας του νησιού στα δίκτυα του παγκόσμιου χρηματιστικού/μεταπρατικού κεφαλαίου. Και, τέλος, εκφράζει τη δύναμή της κοινωνικά, μέσω της σαρωτικής αποικιοποίησης που έχει επιβάλει στο φαντασιακό των Ελλήνων της Κύπρου, μεταβάλλοντάς τους σ’ ένα ανώνυμο καταναλωτικό πλήθος. 

Τρίτον, τους μεσολαβητές, ντόπιους συνεργάτες των δύο παραπάνω πόλων, εκείνους που αναλαμβάνουν να προσαρμόσουν την κατάσταση, στο εσωτερικό της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις αξιώσεις από το εξωτερικό. Ουσιαστικά, αποτελεί ένα έργο διαχείρισης των ειλημμένων αλλού αποφάσεων, που επικεντρώνεται κυρίως στην πειθάρχηση του κυπριακού ελληνισμού, στην αποψίλωσή του από όλα τα αντιστασιακά χαρακτηριστικά που άλλοτε τον διαπότιζαν. Και ταυτόχρονα, βεβαίως, στο να ασκεί χρέη λογιστή του διεθνούς μεταπρατικού/χρηματιστηριακού κεφαλαίου,  καθώς και συντηρητή της τουριστικής υποδομής, παρακρατώντας ένα ποσοστό από τα κέρδη, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνέχιση του κυπριακού καταναλωτικού θαύματος, πάνω στο οποίο χτίζεται η συναίνεση του κυπριακού ελληνισμού. 

Αυτοί οι τρεις πόλοι της εξουσίας αποτέλεσαν και τα υποκείμενα-θεμέλια του πολιτεύματος που θα ίσχυε μετά το σχέδιο Ανάν και γι’ αυτό τον λόγο μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ΑΚΕΛ έχει βαλθεί να το εφαρμόσει, παρά την καταψήφισή του. Υπ’ αυτή την έννοια, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι, όντως η γραμμή του Χριστόφια, «ψηφίζουμε ΟΧΙ, για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ», όχι μόνον απέδωσε καρπούς, αλλά είχε και ορισμένες απρόσμενες διαστάσεις. 

Μια ανθρωπολογική μετάλλαξη;  

Οι αλλαγές στην κορυφή του κυπριακού κοινωνικού σχηματισμού δεν θα μπορούσαν, παρά να συνοδεύονται από παράλληλους και απολύτους ομόλογους μετασχηματισμούς στη βάση της κοινωνίας. Εκεί, με τον χρόνο, από την εισβολή κι έπειτα, τέθηκε σε εφαρμογή ένα κολοσσιαίο πείραμα ανθρωπολογικής μετάλλαξης του κυπριακού ελληνισμού. 

Το σχέδιο ήταν να μεταβληθεί ο ακρωτηριασμός της Κύπρου από τον υπόλοιπο ελληνισμό, έτσι όπως συμφωνήθηκε στα ’60 και προχώρησε ένα βήμα παραπέρα με την εισβολή-κατοχή του ’74, σε έργο κατασκευής ενός νέου λαού. Μιλάμε για τον νεοκυπριωτισμό, για τον οποίον υπερηφανεύονται όλοι οι  «προοδευτικοί» πανεπιστημιακοί του ταγοί.

Πρακτικά, το περιεχόμενο αυτής της νέας ταυτότητας καλύφθηκε στο μεγαλύτερό του βαθμό από τον αντίκτυπο που είχε στην κυπριακή συνείδηση το «κυπριακό θαύμα» της οικονομικής ανάπτυξης μετά την εισβολή. Γι’ αυτό και ο κοινός τόπος όλων των νεο-κυπρίων είναι η υπέρμετρη κατανάλωση και η άκρατη υιοθέτηση αγγλοσαξονικών τάσεων και στάσεων της βιομηχανίας του τρόπου ζωής. Τούτο, δε, γίνεται αντιληπτό ακόμα και σ’ εκείνα τα κομμάτια της κυπριακής κοινωνίας που εμφανίζονται τύποις ως τα πιο αμφισβητησιακά, όπως είναι οι αντιεξουσιαστές, οι οποίοι έχουν πιο έντονη τη διάσταση του λάιφ στάιλ αναρχισμού και της κατανάλωσης μιας ανούσιας, επιφανειακής ψευδοεπανάστασης, απ’ ό,τι στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. 

Θεωρητικά, η νεοκυπριακή ταυτότητα επιχειρήθηκε να κατασκευαστεί μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990, στα πλαίσια της παγκόσμιας τάσης «αναθεώρησης της ιστορίας», που επέβαλε στις κοινωνίες το κοσμοπολίτικο κεφάλαιο. Έτσι, προέκυψε και η κυπριακή εκδοχή μιας «ανοιχτής» μεταμοντέρνας ταυτότητας-σαλάτας, η οποία συγκολλούσε άτσαλα όλα τα στοιχεία που χάραξαν στο σώμα του νησιού εξωτερικές επιδράσεις, αλλά και μεγάλες περιόδους της κατοχής του από δυνάμεις της Δύσης και της Ανατολής. Δηλαδή, μέσω της εξαίρεσης του μόνου στοιχείου, το οποίο υπήρξε ταυτόχρονα συνεκτικός παράγοντας, βάση για τη δημιουργική αφομοίωση εξωτερικών επιδράσεων από Δύση και Ανατολή και πηγή αντίστασης κατά των αναρίθμητων κατακτήσεων.  

Η κατανάλωση και οι ακαδημαϊκές λοβοτομές της μνήμης, όμως, δεν μπορούν να συγκροτήσουν μια ταυτότητα, έστω και ψευδή. Γι’ αυτό τον λόγο, η μετάβαση στον νεο-κυπριωτισμό έχει έντονα τα στοιχεία της αλλοτρίωσης και της αποσύνθεσης του κυπριακού ελληνισμού: Η πνευματική μιζέρια και η πολιτιστική υποβάθμιση αποτελεί ένα ογκούμενο φαινόμενο, σε μια κοινωνία η οποία είναι τόσο σχιζοφρενής ώστε απ’ τη μία να πασχίζει να αποποιηθεί την ελληνικότητά της, αλλά από την άλλη να μην έχει ούτε μία μεγάλη πνευματική μορφή η οποία να μην έχει συνδέσει το όνομά της με την υπόθεση της αυτοδιάθεσης και της ένωσης του κυπριακού ελληνισμού με την υπόλοιπη Ελλάδα. 

Η πνευματική μιζέρια και η αλλοτρίωση του φαντασιακού της κυπριακής κοινωνίας συνιστά ταυτόχρονα την καλύτερη απάντηση στους οπαδούς της «αναθεώρησης της ιστορίας» και το μεγαλύτερο πρόβλημά. Είναι απάντηση γιατί, απ’ τη μία, γίνεται φανερό ότι, με τα σκουπίδια της πανεπιστημιακής προπαγάνδας και της κατανάλωσης, δεν οικοδομούνται οι συνειδήσεις. Και είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, διότι ένα ακρωτηριασμένο κομμάτι λαού δεν πρόκειται ποτέ να αποκαταστήσει όλες τις λειτουργίες που διέθετε πριν τη βίαιη αποκοπή του, θα μένει πάντοτε ατελές – και ως εκ τούτου θα αναπτύσσει συμπτώματα εγκατάλειψης και επαρχιωτισμού, ενώ ταυτόχρονα θα είναι πολύ πιο ευάλωτο στην πνευματική αποικιοποίηση και την καταναλωτική αλλοτρίωση. 

Ο θαυμαστός νέος κόσμος          

Όλες αυτές οι πτυχές που θίξαμε εν τάχει μπορούν να μας προϊδεάσουν για το τι περιμένει την ελληνική κοινωνία εάν οι τάσεις που επικρατούν σήμερα και σε μας καταφέρουν να παραγάγουν αποτελέσματα. Και, βεβαίως, η αποξένωση που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Ελλαδιτών και Κυπρίων είναι και αυτή συνθήκη που μπορεί να γενικευθεί εντός του ελληνισμού, να χαρακτηρίζει δηλαδή τις σχέσεις των Ελλήνων γενικά μεταξύ τους. 

Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να φανταστούμε τα νησιά του Αιγαίου να προσαρμόζονται σ’ αυτά τα πρότυπα, εφόσον προχωρήσουν τα όσα ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ και τα μνημόνια, αλλά και υλοποιηθούν οι συμφωνίες με τους Τούρκους, που αυτή τη στιγμή πραγματοποιούνται κάτω από το τραπέζι.   

Ή, καλύτερα, θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τον θαυμαστό νέο κόσμο που μας ετοιμάζουν, ως έναν σχεδόν ελλαδικό χώρο, με μια αποικιακή διακυβέρνηση σαν και Χριστόφια, που θα διοικεί αλλοτριωμένες, ελληνίζουσες νησίδες, πάνω στις οποίες θα κάνουν επί της ουσίας κουμάντο ο νεο-οθωμανισμός και ο ευρωατλαντισμός. Σ’ αυτές δε τις ελληνίζουσες νησίδες ο ελληνισμός δεν θα είναι μια ζωντανή δύναμη, αλλά ένα τουριστικό μνημείο, μια νεκρή, πραγμοποιημένη και άκρως εμπορευματοποιημένη ιδέα – κάτι ανάλογο με το ολυμπιακό πνεύμα που διαχειρίζεται η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή.

Η Κύπρος, επομένως, «δεν είναι μακριά», όπως δήλωσε ο Κ. Καραμανλής και όπως ανέδειξε σε προμετωπίδα του το καθεστώς της μεταπολίτευσης. Η Κύπρος όχι μόνον είναι κοντά, αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί μέσω μιας κοινής ίδιας μοίρας, είναι και «μπροστά», δείχνει τον δρόμο δηλαδή, για το τι μας περιμένει όλους μας, αποτελεί μια ζωντανή ενσάρκωση της μοίρας που μας επιφυλάσσεται αν συνεχίσουμε στις ίδιες ατραπούς. 

Στηρίγματα αντίστασης

Το αυτό ισχύει και για την αντίστροφη κατεύθυνση: Η ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης ή θα γίνει από κοινού ή δεν θα υπάρξει. Ως προς αυτό, το μόνο που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε –γιατί, τον τελευταίο καιρό, μας έχουν καταβάλει οι αρνητικές εξελίξεις που δυσχεραίνουν τις προοπτικές για κάτι τέτοιο– είναι ορισμένες σκέψεις πάνω στις αδυναμίες που αυτή τη στιγμή χαρακτηρίζουν το σχέδιο των αντιπάλων. 

Βέβαια δεν είναι πολλές, είναι ωστόσο λίγες και ουσιαστικές και μαρτυρούν την ύπαρξη μιας ισχυρής πιθανότητας να αναδειχθούν ορισμένες αντιφάσεις οι οποίες θα μπλοκάρουν την εξέλιξή του. 

Είναι κατ’ αρχήν η οικονομική κρίση και το πόσο επηρεάζει την επίπλαστη ευημερία της κυπριακής κοινωνίας. Η κρίση έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή στους κόλπους της και το γεγονός αυτό παράγει δύο πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα: Δημιουργεί προβλήματα στους μηχανισμούς απόσπασης συναινέσεων της κοινωνίας, χαλάει δηλαδή τη σούπα της καλοπέρασης μέσα στην οποία η πλειοψηφία της Κύπρου είχε αποδεχθεί τη φιλανδοποίησή της. Κι επίσης, αποκαλύπτει ότι, πίσω από την εξωραϊσμένη εικόνα της κυπριακής κοινωνίας διογκώνονται άτυποι πόλοι ισχύος και εξουσίας που εντείνουν τις πολιτικές, κατά πρώτο λόγο, και στη συνέχεια, τις κοινωνικές ανισότητες στο νησί. Αποκαλύπτεται, δηλαδή, η τεράστια εξουσία των μεγάλων τραπεζών, ή η φαυλότητα ενός πελατειακού προσωπικού το οποίο, ακριβώς λόγω της κρίσης, έχει επιτείνει τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου της Κύπρου δινοντάς του παροξυστικές διαστάσεις. 

Τέλος, αυτή η οικονομική κρίση είναι που καθιστά μη αποδεκτή από την πλευρά των «νεο-κυπρίων» οποιαδήποτε διευθέτηση του κυπριακού, κατά την οποία τα βάρη της συγκρότησης της δήθεν ομοσπονδίας και της ενσωμάτωσης των κατεχόμενων στη νέα οντότητα, θα βαραίνουν τους ίδιους. Προς την ίδια κατεύθυνση, κι επειδή η κρίση είναι διεθνής, λειτουργεί και το γεγονός ότι οι πόροι με τους οποίους οι ξένοι εξαγόραζαν συνειδήσεις στο νησί έχουν αρχίσει και μειώνονται.    

Προσέτι, είναι η εξάντληση του σχεδίου Χριστόφια, παραδόξως όχι μόνον εξαιτίας των αποτυχιών του, αλλά και της επιτυχίας του. Κατ’ αρχάς, είναι σαφές πως η αποτυχία του να δώσει μια λύση μαζί με τον Ταλάτ, και η εκλογή του πολύ πιο «αδιάλλακτου» Έρογλου έχει μπλοκάρει τη διαδικασία των συνομιλιών και εκείνη της «τεχνητής διολίσθησης» της ελληνικής πλευράς, που αναδεικνύεται μέσα από αυτές. Έτσι, όχι μόνον δεν σημειώνεται πρόοδος στην υλοποίηση ενός σχεδίου αντίστοιχου με του Ανάν, αλλά παύει να λειτουργεί και η βασική διαδικασία που τροφοδοτούσε την προπαγάνδα για την εξοικείωση της κυπριακής κοινωνίας με τον «θαυμαστό κόσμο» της «νέας λύσης» στο εσωτερικό. Αλλά και σταματά επίσης να λειτουργεί προσωρινά ένα βασικό άλλοθι της ίδιας της κυβέρνησης, μέσα από το οποίο αποπειράται να παραπλανήσει για την άθλια πολιτική που ακολουθεί στα υπόλοιπα θέματα, με πρώτη και κύρια την οικονομία, όπου κυριαρχεί η δουλικότητα έναντι των τραπεζών, οι παραχωρήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο κ.ο.κ. Και, βέβαια, το γεγονός ότι η αλλοτρίωση των Κυπρίων έχει μάλλον ολοκληρωθεί, εμφανίζοντας μάλιστα σημάδια κορεσμού, αφαιρεί περαιτέρω τμήματα από τη νομιμοποιητική βάση του καθεστώτος. 

Έπειτα απ’ όλα αυτά, είναι απορίας άξιον το πώς θα γεμίσει η κυβέρνηση την κυβερνητική της ατζέντα, το τι θα βρει να κάνει ο Χριστόφιας από εδώ και πέρα, αφού οι ρόλοι που τον αναδείκνυαν έχουν χάσει πλέον την ισχύ τους. 

Τέλος, είναι και οι αναταραχές στις διεθνείς συμμαχίες και οι μεταβολές στους συσχετισμούς της παγκόσμιας σκηνής. Το «σχέδιο Χριστόφια», και γενικά κάθε ενδοτική πολιτική στην Κύπρο, στηριζόταν πάντοτε στην ταύτιση συμφερόντων του δυτικού πόλου ισχύος με τον ανατολικό. Μετά το επεισόδιο του «στόλου της ελευθερίας στη Γάζα» και την ολοένα και πιο βαθιά επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, ορισμένες από τις βασικές συμμαχίες που ρύθμιζαν την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή έχουν περιέλθει σε σύγχυση. Ο Χριστόφιας στήριξε με τις πράξεις του το Ισραήλ, γεγονός που τον απομάκρυνε, έστω και προσωρινά, από τον τουρκικό πόλο ισχύος. Από την άλλη, η Δύση παρακολουθεί τις εξελίξεις μπερδεμένη. Από τη μία, οι Βρετανοί, διά στόματος Κάμερον, έσπευσαν να στηρίξουν την Τουρκία υιοθετώντας ιδιαίτερα σκληρούς τόνους έναντι του Ισραήλ, ίσως έπειτα από παρότρυνση του Ομπάμα, ενώ οι υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις κοιτούν τις εξελίξεις μάλλον αμήχανα, σταθμίζοντας ακόμα το τι πρέπει να κάνουν. Υπό αυτή την έννοια, το κλίμα της απόλυτης σύμπνοιας, της αγαστής συνεργασίας και της ομοφωνίας των διεθνών παραγόντων, που επικρατούσε κατά την εποχή του σχεδίου Ανάν και συνέβαλλε κατά πολύ στη διαμόρφωση και τη δυναμική απόπειρα για την επιβολή του, δεν υφίσταται σήμερα. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι αντικρουόμενα πλάνα: Στη μια πλευρά, κυριαρχεί ο κατευνασμός της Τουρκίας μέσω της παραχώρησης ορισμένων ανταλλαγμάτων, στα οποία συγκαταλέγονται ζητήματα όπως το Αιγαίο, η Κύπρος και η είσοδός της στην Ε.Ε., αυτό που θα ονομάζαμε «γραμμή Κάμερον», από τις δηλώσεις που έκανε ο Βρετανός πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Άγκυρα. Στην άλλη, κυριαρχούν τα σχέδια των σιωνιστών, που πιέζουν τις χώρες της Δύσης να πάρουν αποστάσεις από την Τουρκία και να την τιμωρήσουν για τη στάση της.

Και, βέβαια, σ’ όλα αυτά, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το ότι διάφορα ζητήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας έχουν αποσπάσει την προσοχή της από τα μέτωπα του εξωτερικού, αναγκάζοντάς τη σε μια προσωρινή εσωστρέφεια. Τα κυριότερα από αυτά, είναι η αναζωπύρωση του κουρδικού και η κλιμάκωση των συγκρούσεων με τους αντάρτες στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Και ακόμη, η ανάδειξη για πρώτη φορά ενός ηγέτη στο κεμαλικό στρατόπεδο, ο οποίος μπορεί να αμφισβητήσει επί ίσοις όροις την εκλογική κυριαρχία του Ερντογάν, του Κεμάλ Κιλσιντάρογλου. 

Όλα τα παραπάνω αποτελούν στέρεα στηρίγματα σε όποιον επιθυμεί να επεξεργαστεί μια πολιτική αποτροπής της δρομολογούμενης ολοκληρωτικής παράδοσης του κυπριακού ελληνισμού. Τα κενά και οι αντιφάσεις μπορούν πλέον να διαπιστωθούν πολύ εύκολα, είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού και στον πιο βιαστικό παρατηρητή. Ο ελλείπων κρίκος είναι εκείνος της βούλησης ενός πολιτικού υποκειμένου, οσοδήποτε μικρού, το οποίο όμως θα τολμήσει να αναλάβει την ευθύνη για την ανατροπή της αυτοκτονικής στρατηγικής που έχουν επιβάλει οι ξένοι παράγοντες και η συνεργάτιδά τους ντόπια άρχουσα τάξη.

Οι ΤρελλΑντώνηδες, οι ΤρελλοΤσίπρες και οι ΤρελλοΝίκαροι της πολιτικής

Με αφορμή το σημερινό αδιέξοδο για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας από τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και σε συνέχεια των πιο κάτω άρθρων μου για το ίδιο θέμα, ημερομηνίας 4/12/2011 και 7/5/2012 έχω να κάνω τα ακόλουθα σχόλια:

Ο ‘’Τρελλαντώνης’’(Το τρελλό... που χρησιμοποιείται στο παρόν άρθρο είναι σχηματικό και παραπέμπει στο βιβλίο της γιαγιάς του Σαμαρά) λίγους μήνες πριν ήθελε εδώ και τώρα να γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδας, για αυτό επέβαλε στον τεχνοκράτη Λουκά Παπαδήμο να κυβερνήσει μόνο 4 μήνες (Καλά, καλά δεν έχει μάθει ακόμη τα ονόματα των 49 υπουργών και υφυπουργών που του τοποθέτησαν οι πολιτικοί) και να του παραδώσει (ήθελε να πιστεύει) το τιμόνι στις 6 Μαίου 2012. Έπεσε έξω όμως ο ‘’Τρελλαντώνης’’ και μας προέκυψε ο ρόκολος ‘’ΤρελλοΤσίπρας’’ Ο νεαρός, που μου θυμίζει την πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος έβαλε τα θεμέλια για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας, καβάλησε το καλάμι και με αλαζονεία και παραγνωρίζοντας τους τεράστιους κινδύνους που ελλοχεύουν για την Ελλάδα, επιμένει σε εκλογές πάλιν τον Ιούνιο για να γίνει αυτός Πρωθυπουργός (θέλει να πιστεύει) και να ‘’σώσει’’ την Ελλάδα. Ελεος πια.. όλοι έχουν τρελαθεί σε αυτή την χώρα.

Και τώρα στα δικά μας. Ο δικός μας ‘’ΤρελλοΝίκαρος’’(Νίκος Αναστασιάδης, επαναλαμβάνω το τρελό.. είναι σχηματικό. Δεν ξέρεις καμιά φορά από που θα σου έρθει, δικηγορικό γραφείο έχει ο άνθρωπος), αγνοώντας τις δικές μου προτροπές αλλά και τις προτροπές πολλών νούσιμων μέσα στο Κόμμα του, βιάστηκε να ικανοποιήσει τις αρρωστημένες του φιλοδοξίες και ένα χρόνο πριν εξήγγειλε την υποψηφιότητα του για τις Προεδρικές του 2013. Δεν έχω κάτι προσωπικό εναντίον του κύριου Αναστασιάδη, τουναντίον, θεωρώ τις όποιες φιλοδοξίες του θεμιτές. Υπό τις άκρως δραματικές περιστάσεις όμως που περνάει η Κύπρος, είναι καιρός για εκρηκτικές προσωπικότητες όπως αυτή του κυρίου Αναστασιάδη;  Ειλικρινά είναι κανείς που πιστεύει ότι ο Νίκος Αναστασιάδης θα φέρει ένα ήπιο πολιτικό κλίμα και ήθος στην πολιτική; Ακολουθώντας τελευταία στρουθοκαμηλικές και χαμελαιώντιες μεθόδους και πρακτικές και χρησιμοποιώντας το διαδύκτιο προσπαθεί κάθε μέρα να μας πείσει ότι δήθεν θα μας προσφέρει κάτι διαφορετικό και ότι το αμαρτωλό και διαφθαρμένο κομματικό κατεστημένο και οι πρωταγωνιστές του θα αποτελέσουν παρελθόν.  Δηλαδή κύριε Αναστασιάδη προσπαθείς να μας πείσεις ότι ήσουν κάπου αλλού και όχι στη Κύπρο τις τελευταίες δεκαετίες; Ότι δηλαδή  δεν ήσουν εσύ που πρωταγωνιστούσες στο λαϊκισμό, στη διαπλοκή, στο ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, στην απάτη του χρηματιστηρίου(με το γνωστό ψευδώνυμο Νίκος χρυσάνθου);και ότι τώρα έχεις γίνει ένας άγιος άνθρωπος που θέλει να μας πάρει όλους στο παράδεισο; Ακόμα και εάν δεχθώ ότι δεν μεταλλάχθηκες και είσαι ειλικρινής, ότι είσαι ο ηπιότερος, ο ηρεμότερος και ο ικανότερος όλων. Είναι δυνατό το κομματικό κατεστημένο, όπως λειτουργεί σήμερα, να σε αφήσει να κυβερνήσεις και να προσφέρεις στο τόπο; Δεν θα σε υποσκάπτει, όπως και το δικό σου κόμμα υπέσκαπτε τα προηγούμενα χρόνια τα κόμματα που κυβερνούσαν για να αποκομίσει κομματικά οφέλη; Δεν θα συνεχίσουν οι ίδιες πρακτικές σας που έφεραν τον τόπο στο χείλος της καταστροφής; Έλληνας και μάλιστα ‘’εθνικόφρων πατριώτης’’ είστε και εσείς κύριε Αναστασιάδη, όπως και οι συνάδελφοι  σας στας Αθήνας.., πώς να σας πιστέψουμε;

Αν μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάει ο ελληνισμός της Ελλάδας και της Κύπρου αφήσουμε το συγχαμερό κομματικό κατεστημένο και τις αρρωστημένες ψυχές που το ελέγχουν να συνεχίσουν ανενόχλητοι τον καταστροφικό μας κατήφορο, τότε πραγματικά δεν μας αξίζει να έχουμε κράτη και να είμαστε ελεύθεροι πολίτες.

Τώρα είναι η ώρα των τεχνοκρατών να αναδειχθούν στην εξουσία. Τώρα είναι η ώρα των τεχνοκρατών και όχι των επαγγελματιών πολιτικών, γιατί τα προβλήματα της Κύπρου και της Ελλάδας δεν είναι μόνο πολιτικά αλλά είναι κυρίως οικονομικά. Η ανάδειξη στην εξουσία ενός μη πολιτικού, τεχνοκράτη που θα έχει ως εχέγγυο αξιοπιστίας την εντιμότητα του αλλά και την προσωπική και επαγγελματική του διαδρομή προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Ενός υπερκομματικού, που θα υποστηριχθεί και δεν θα υποσκαφθεί όπως έγινε πρόσφατα στη Ελλάδα. Μια τέτοια επιλογή θα βοηθήσει και τα κόμματα να στραφούν στα του οίκου τους, και μακριά από κόντρες και αντιπαραθέσεις να εκσυγχρονισθούν και να έρθουν πιο κοντά στους πολίτες και με νέους ανθρώπους και μυαλά να οδηγήσουν τον τόπο μπροστά.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Ο ‘’ΤΡΕΛΛΑΝΤΩΝΗΣ’’ ΚΑΙ Η ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΕΛΛΑΣ

Λεμεσός 7 Μαΐου 2012

Η Ελλάδα μετά το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα οδηγείται στην ακυβερνησία και το χάος. Ο κατακερματισμός του κομματικού πολιτικού γίγνεσθαι έφερε και το τέλος του αμαρτωλού διπολισμού στην Ελλάδα ο οποίος τόσα και τόσα δεινά επέφερε στο πολύπαθο Ελληνικό Λαό.

Στις 4/12/2011 έγραψα το πιο κάτω άρθρο το οποίο δυστυχώς όπως θα διαπιστώσετε επαλήθευσε τόσο τις προβλέψεις μου όσο και τους εφιάλτες της γιαγιάς του Αντώνη Σαμαρά Πηνελόπης Δέλτα. Η αρρωστημένη φιλοδοξία του ‘’Τρελλαντώνη’’ να γραφτεί και αυτού το όνομα του στην λίστα με τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας, έφερε την Ελλάδα σε αυτή την αδιέξοδη πορεία.

Κατά ανάλογο τρόπο προσπάθησα με άρθρα μου να αποτρέψω τον δικό μας ‘’Τρελλαντώνη’’, τον Νίκο Αναστασιάδη να βάλει υποψηφιότητα και να υποστηρίξει μια ανεξάρτητη υπερκομματική υποψηφιότητα ενός τεχνοκράτη, τύπου Μάριο Μοντι της Ιταλίας. Δεν τα κατάφερα, εύχομαι να μην επαληθευθώ και πάλιν.

Όλα τα πιο πάνω και πιο κάτω προς γνώσιν και συμμόρφωση Κυπριακέ Λαέ

Όμηρος Αλεξάνδρου

-----Original Message-----
From: Omiros Alexandrou [mailto:oalexandrou@cytanet.com.cy]
Sent: Sunday, December 04, 2011 11:20 PM
To: 'aristurance@cytanet.com.cy'
Subject: FW: Οι γόνοι,οι διορισμένοι πολιτικοί και η κατάντια μας

Λεμεσός 4/12/2011 

Ο ΓΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ‘’ΤΡΕΛΛΑΝΤΩΝΗΣ’’

Μετά από πολυήμερες συζητήσεις, κωμικοτραγικές συμπεριφορές και παλινωδίες ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησαν στο πρόσωπο του νέου τεχνοκράτη πρωθυπουργού της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος κάνει σήμερα τις προγραμματικές του δηλώσεις στην Βουλή των Ελλήνων. Επίσης σήμερα ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας ανακοινώνει τα μέλη της κυβέρνησης του που όπως έγινε γνωστό, είναι όλοι τεχνοκράτες και κανείς δεν είναι πολιτικός. Και οι δύο πρωθυπουργοί επιστρατεύθηκαν αρων άρων για να βγάλουν τις χώρες τους από τα επικίνδυνα αδιέξοδα που τις οδήγησαν οι πολιτικοί τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο γόνος πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου και απεχώρησε λόγω υπέρμετρης βλακείας και ανικανότητας. Ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι ήρθε στην εξουσία, γιατί λόγω αμύθητου πλούτου, έλεγχε τα ΜΜΕ και απεχώρησε λόγω διαφθοράς και των ‘’πάρτι οργίων’’ που διοργάνωνε στις πολυτελείς του βίλες. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιταλία αντιμετωπίζουν το φάσμα της πτώχευσης σαν αποτέλεσμα των αδέξιων χειρισμών, τόσο των πρώην πρωθυπουργών τους όσο και των προκατόχων τους.

Ποία όμως είναι η διαφορά μεταξύ των δύο νέων κυβερνήσεων που προέκυψαν;

Στη περίπτωση της Ελλάδας ο Λουκάς Παπαδήμος αν και είναι ένας ικανότατος τεχνοκράτης - οικονομολόγος θα παραμένει στην εξουσία μέχρι τις 19/2/2012 και θα περιστοιχίζεται από υπουργούς, πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ την Ν.Δ και το Λάος και σε αριθμό θα ξεπερνούν κατά 5  αυτά της κυβέρνησης Παπανδρέου(49 υπουργοί, υφυπουργοί). Στη περίπτωση της Ιταλίας ο νέος πρωθυπουργός θα κυβερνήσει μέχρι το 2013 και θα έχει πολύ λιγότερους υπουργούς, μόλις 13 και όλοι τους είναι  τεχνοκράτες και όχι πολιτικοί.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στην πτώχευση από το διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο που αντιπροσωπεύει τόσο ο γόνος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς, ωστόσο και οι δύο τους επιμένουν στην διενέργεια εκλογών στις 19/2/2012 για να αναδειχθεί πάλιν πρωθυπουργός ένας εξ αυτών, να ‘’ τρώγονται’’ πάλι μεταξύ τους όπως και προηγουμένως, και να δώσουν έτσι την χαριστική βολή στην Ελλάδα.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση ο ελληνικός λαός με ποσοστό κοντά στο 80% τάσσεται υπέρ της παραμονής του Λουκά Παπαδήμου για όσο διάστημα διαρκεί αυτή η οικονομική κρίση προκειμένου να βγάλει την Ελλάδα από αυτά τα αδιέξοδα της. Παρά την επιθυμία του ελληνικού λαού ο Τρελλαντώνης επιμένει να γραφτεί και αυτού το όνομα του στην λίστα των πρωθυπουργών της Ελλάδας αδιαφορώντας για την πιθανότητα έλλειψης πολιτικής αυτοδυναμίας. Τόσο ο γόνος όσο και ο ‘’τρελλαντώνης’’ τρέμουν με την ιδέα ότι ένας μη πολιτικός μπορεί να πετύχει και να σώσει την Ελλάδα και αυτοί πλέον, σαν ανειδίκευτοι ‘’επαγγελματίες πολιτικοί’’ να περάσουν στην ανεργία.

Από πού προέρχεται ο χαρακτηρισμός ‘’Τραλλαντώνης’’ που χρησιμοποίησα πιο πάνω; Η Πηνελόπη Δέλτα, γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά, τον Απρίλιο του 1941 αυτοκτόνησε όταν οι γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα και αφού προηγουμένως άφησε κληρονομιά στον εγγονό της το βιβλίο της, ‘’Ο Τραλλαντώνης’’. Ενδεχομένως η γυναίκα να μην αυτοκτόνησε λόγω των Γερμανών αλλά ίσως το έκανε βλέποντας στο μέλλον, δηλαδή οραματίστηκε τον εγγονό της επίδοξο πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Η Ελλάδα καταστράφηκε κυρίως από τους γόνους των πολιτικών της. Από τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Ανδρέα Παπανδρέου (‘’Τσoβόλα δώστα όλα’’ – ‘’Gamikos of Universe) στον Γιωργάκη Παπανδρέου (Λεφτά υπάρχουν). Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Κώστα Καραμανλή( Δώστε μου φαί και Play Station). Από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην Ντόρα(Δεν λέγω τίποτα για να μην με καταραστεί το Μητσοτακαίηκο). Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Ευάγγελο Βενιζέλο. Ούτε σε μοναρχικά καθεστώτα δεν βρίσκεις τέτοια διαδοχή.

Και τώρα στους δικούς μας. Σαν γνήσια τέκνα της μητέρας πατρίδας, οι δικοί μας πολιτικοί δεν θα μπορούσαν να υστερήσουν σε εγκλήματα από τους ελλαδίτες συναδέλφους τους. Πραξικόπημα 1974, Χρηματιστήριο 1999, αεροπορικό δυστύχημα 2004, έκρηξη στο Μαρί 2011, Φυσικό αέριο 2011, σκάνδαλα, διαφθορά, ρουσφέτι, αναξιοκρατία, λαϊκισμός, χειραγώγηση δικαιοσύνης, είναι μόνο μερικά από τα ‘’επιτεύγματα’’ που έχουν να επιδείξουν οι δικοί μας πολιτικοί.

Σε ότι αφορά τους δικούς μας γόνους, μόνο ένας πρόλαβε να πάρει εξουσία στα χέρια του(ο τέως υπουργός εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού) και είδαμε πώς χειρίστηκε τα εκρηκτικά στο Μαρί και την τραγωδία που μας έφερε μαζί με τον πολιτικό του προϊστάμενο. Φανταστείτε ακόμη τι μας περιμένει αν πάρουν εξουσία στα χέρια τους ο Νικόλας Παπαδόπουλος και ο ετεροθαλής αδελφός του Κωνσταντίνος Γιωρκάτζιης! Η φιλοδοξία του Νίκου Αναστασιάδη να γίνει Πρόεδρος, φαίνεται ότι θα μπορούσε να υλοποιηθεί καλύτερα με τον αμύθητο πλούτο των δύο γόνων επ αμοιβαίο όφελος.

Στην μικρή μας μπανανία φαίνεται να διαφοροποιείται κάπως το σκηνικό σε σχέση με τα ‘’επιτεύγματα’’ των γόνων πολιτικών και τούτο γιατί εσχάτως ο Δημήτρης Χριστόφιας, πήρε όλους τους πολιτικούς, γόνους και μη στην στροφή και τους ‘’έβαλε όλους τα γυαλιά’’. Ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι γόνος (‘’διορισμένος’' από τον Εζεκία Παπαιωάνου) αλλά δυστυχώς η έκρηξη στο Μαρί μάς έδειξε πόσο άγονο μυαλό διαθέτει. Ο άνθρωπος πραγματικά δεν παίζεται. Από τότε που έγινε πρόεδρος μας θυμίζει παραστάσεις του καραγκιόζη. Βλέπουμε συνεχώς φαυλότητα, λαϊκισμό, μειωμένη αντίληψη, κόμπλεξ, έπαρση, μονολιθικότητα, κλαμουρούθκια, φιλούτια, ατάκες, ττόκκες, αμπαλατοσύνη και γενικά το σύνδρομο ΄΄ούλλα ξέρει τα τζιέ ούλλοι τζυνηούν τον.

Μετά την τραγωδία στο Μαρί και τις επακόλουθες συνέπειες στην οικονομία, μία έπρεπε να είναι η επιλογή, η παραίτηση Χριστόφια και η εκλογή ενός υπερκομματικού τεχνοκράτη ως Προέδρου που θα άμβλυνε τα πάθη και τις έριδες και θα έδινε ελπίδα και προοπτική και όχι να βλέπουμε καθημερινά τους πολιτικούς να ερίζουν μεταξύ τους, ποίος φταιει λιγότερο η περισσότερο.

Καλώ τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να κάνουν μια αξιόπιστη δημοσκόπηση θέτοντας το εξής ερώτημα: ‘’Για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές τι πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη επιλογή για τον τόπο, μια κομματική η μια υπερκομματική υποψηφιότητα;’’ Να είστε βέβαιοι ότι ο λαός θα απαντήσει με ένα συντριπτικό ποσοστό υπέρ της υπερκομματικής υποψηφιότητας. Φαίνεται όμως δυστυχώς ότι ο Χριστόφιας, ο Αναστασιάδης και ο Κάρογιαν εκτός από την φιλοδοξία τους να αναδειχθούν οι επόμενοι πρόεδροι της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να μένουν αδιάφοροι για τις τεράστιες μίζες που θα τους αποφέρει η διαχείριση του φυσικού αερίου.

Ο φόβος των πιο πάνω επίδοξων προέδρων αν και εκφράζεται δημοσίως ως αγωνία για το μέλλον της Κύπρου, έχει διαφορετικά αίτια και σχετίζεται άμεσα με την στρέβλωση της ιδιότητας του πολιτικού, μιας ιδιότητας που μετατρέψανε από λειτούργημα σε επάγγελμα. Φοβούνται τελικά για την δουλειά τους γιατί σαν επαγγελματίες πολιτικοί δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτα άλλο.

Καλώ τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα να αδράξουν την ευκαιρία και να προτάξουν έναντι στη διχαστική υποψηφιότητα των πιο πάνω πιθανών τριών υποψηφίων, μια υπερκομματική υποψηφιότητα ενός ικανού τεχνοκράτη που θα μπορέσει να βγάλει τον τόπο από τα τραγικά αδιέξοδα που τον έχουν οδηγήσει  τα μεγάλα κόμματα εξουσίας.  

Οι πολιτικοί ηγέτες μας δυστυχώς ανδρώθηκαν πολιτικά και έμαθαν να πολιτεύονται πάνω στην τακτική της αντιπαλότητας της πόλωσης και του πολιτικού χουλικανισμού. Δεν γνωρίζουν κανέναν άλλο τρόπο να παράξουν πολιτική, πέρα από την στείρα αντιπολίτευση, τον μηδενισμό των πάντων και τον λαϊκισμό που τους επιτρέπει να επικαλούνται το κοινό αίσθημα όταν ζορίζονται

Ας τελειώνουμε λοιπόν με το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο δεν το αντέχει άλλο ο τόπος.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής - Ελεγκτής   

 

Ο ‘’ΤΡΕΛΛΑΝΤΩΝΗΣ’’ ΚΑΙ Η ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΕΛΛΑΣ

Η Ελλάδα μετά το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα οδηγείται στην ακυβερνησία και το χάος. Ο κατακερματισμός του κομματικού πολιτικού γίγνεσθαι έφερε και το τέλος του αμαρτωλού διπολισμού στην Ελλάδα ο οποίος τόσα και τόσα δεινά επέφερε στο πολύπαθο Ελληνικό Λαό.

Στις 4/12/2011 έγραψα το πιο κάτω άρθρο το οποίο δυστυχώς όπως θα διαπιστώσετε επαλήθευσε τόσο τις προβλέψεις μου όσο και τους εφιάλτες της γιαγιάς του Αντώνη Σαμαρά Πηνελόπης Δέλτα. Η αρρωστημένη φιλοδοξία του ‘’Τρελλαντώνη’’ να γραφτεί και αυτού το όνομα του στην λίστα με τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας, έφερε την Ελλάδα σε αυτή την αδιέξοδη πορεία.

Κατά ανάλογο τρόπο προσπάθησα με άρθρα μου να αποτρέψω τον δικό μας ‘’Τρελλαντώνη’’, τον Νίκο Αναστασιάδη να βάλει υποψηφιότητα και να υποστηρίξει μια ανεξάρτητη υπερκομματική υποψηφιότητα ενός τεχνοκράτη, τύπου Μάριο Μοντ της Ιταλίας. Δεν τα κατάφερα, εύχομαι να μην επαληθευθώ και πάλιν.

Όλα τα πιο πάνω και πιο κάτω προς γνώσιν και συμμόρφωση Κυπριακέ Λαέ

Όμηρος Αλεξάνδρου

-----Original Message-----From: Omiros Alexandrou [mailto:oalexandrou@cytanet.com.cy]
Sent: Sunday, December 04, 2011 11:20 PM
To: 'aristurance@cytanet.com.cy'
Subject: FW: Οι γόνοι,οι διορισμένοι πολιτικοί και η κατάντια μας

Ο ΓΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ‘’ΤΡΕΛΛΑΝΤΩΝΗΣ’’

Μετά από πολυήμερες συζητήσεις, κωμικοτραγικές συμπεριφορές και παλινωδίες ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησαν στο πρόσωπο του νέου τεχνοκράτη πρωθυπουργού της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος κάνει σήμερα τις προγραμματικές του δηλώσεις στην Βουλή των Ελλήνων. Επίσης σήμερα ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας ανακοινώνει τα μέλη της κυβέρνησης του που όπως έγινε γνωστό, είναι όλοι τεχνοκράτες και κανείς δεν είναι πολιτικός. Και οι δύο πρωθυπουργοί επιστρατεύθηκαν αρων άρων για να βγάλουν τις χώρες τους από τα επικίνδυνα αδιέξοδα που τις οδήγησαν οι πολιτικοί τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο γόνος πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου και απεχώρησε λόγω υπέρμετρης βλακείας και ανικανότητας. Ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι ήρθε στην εξουσία, γιατί λόγω αμύθητου πλούτου, έλεγχε τα ΜΜΕ και απεχώρησε λόγω διαφθοράς και των ‘’πάρτι οργίων’’ που διοργάνωνε στις πολυτελείς του βίλες. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιταλία αντιμετωπίζουν το φάσμα της πτώχευσης σαν αποτέλεσμα των αδέξιων χειρισμών, τόσο των πρώην πρωθυπουργών τους όσο και των προκατόχων τους.

Ποία όμως είναι η διαφορά μεταξύ των δύο νέων κυβερνήσεων που προέκυψαν;

Στη περίπτωση της Ελλάδας ο Λουκάς Παπαδήμος αν και είναι ένας ικανότατος τεχνοκράτης - οικονομολόγος θα παραμένει στην εξουσία μέχρι τις 19/2/2012 και θα περιστοιχίζεται από υπουργούς, πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ την Ν.Δ και το Λάος και σε αριθμό θα ξεπερνούν κατά 5  αυτά της κυβέρνησης Παπανδρέου(49 υπουργοί, υφυπουργοί). Στη περίπτωση της Ιταλίας ο νέος πρωθυπουργός θα κυβερνήσει μέχρι το 2013 και θα έχει πολύ λιγότερους υπουργούς, μόλις 13 και όλοι τους είναι  τεχνοκράτες και όχι πολιτικοί.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στην πτώχευση από το διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο που αντιπροσωπεύει τόσο ο γόνος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς, ωστόσο και οι δύο τους επιμένουν στην διενέργεια εκλογών στις 19/2/2012 για να αναδειχθεί πάλιν πρωθυπουργός ένας εξ αυτών, να ‘’ τρώγονται’’ πάλι μεταξύ τους όπως και προηγουμένως, και να δώσουν έτσι την χαριστική βολή στην Ελλάδα.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση ο ελληνικός λαός με ποσοστό κοντά στο 80% τάσσεται υπέρ της παραμονής του Λουκά Παπαδήμου για όσο διάστημα διαρκεί αυτή η οικονομική κρίση προκειμένου να βγάλει την Ελλάδα από αυτά τα αδιέξοδα της. Παρά την επιθυμία του ελληνικού λαού ο Τρελλαντώνης επιμένει να γραφτεί και αυτού το όνομα του στην λίστα των πρωθυπουργών της Ελλάδας αδιαφορώντας για την πιθανότητα έλλειψης πολιτικής αυτοδυναμίας. Τόσο ο γόνος όσο και ο ‘’τρελλαντώνης’’ τρέμουν με την ιδέα ότι ένας μη πολιτικός μπορεί να πετύχει και να σώσει την Ελλάδα και αυτοί πλέον, σαν ανειδίκευτοι ‘’επαγγελματίες πολιτικοί’’ να περάσουν στην ανεργία.

Από πού προέρχεται ο χαρακτηρισμός ‘’Τραλλαντώνης’’ που χρησιμοποίησα πιο πάνω; Η Πηνελόπη Δέλτα, γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά, τον Απρίλιο του 1941 αυτοκτόνησε όταν οι γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα και αφού προηγουμένως άφησε κληρονομιά στον εγγονό της το βιβλίο της, ‘’Ο Τραλλαντώνης’’. Ενδεχομένως η γυναίκα να μην αυτοκτόνησε λόγω των Γερμανών αλλά ίσως το έκανε βλέποντας στο μέλλον, δηλαδή οραματίστηκε τον εγγονό της επίδοξο πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Η Ελλάδα καταστράφηκε κυρίως από τους γόνους των πολιτικών της. Από τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Ανδρέα Παπανδρέου (‘’Τσoβόλα δώστα όλα’’ – ‘’Gamikos of Universe) στον Γιωργάκη Παπανδρέου (Λεφτά υπάρχουν). Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Κώστα Καραμανλή( Δώστε μου φαί και Play Station). Από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην Ντόρα(Δεν λέγω τίποτα για να μην με καταραστεί το Μητσοτακαίηκο). Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Ευάγγελο Βενιζέλο. Ούτε σε μοναρχικά καθεστώτα δεν βρίσκεις τέτοια διαδοχή.

Και τώρα στους δικούς μας. Σαν γνήσια τέκνα της μητέρας πατρίδας, οι δικοί μας πολιτικοί δεν θα μπορούσαν να υστερήσουν σε εγκλήματα από τους ελλαδίτες συναδέλφους τους. Πραξικόπημα 1974, Χρηματιστήριο 1999, αεροπορικό δυστύχημα 2004, έκρηξη στο Μαρί 2011, Φυσικό αέριο 2011, σκάνδαλα, διαφθορά, ρουσφέτι, αναξιοκρατία, λαϊκισμός, χειραγώγηση δικαιοσύνης, είναι μόνο μερικά από τα ‘’επιτεύγματα’’ που έχουν να επιδείξουν οι δικοί μας πολιτικοί.

Σε ότι αφορά τους δικούς μας γόνους, μόνο ένας πρόλαβε να πάρει εξουσία στα χέρια του(ο τέως υπουργός εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού) και είδαμε πώς χειρίστηκε τα εκρηκτικά στο Μαρί και την τραγωδία που μας έφερε μαζί με τον πολιτικό του προϊστάμενο. Φανταστείτε ακόμη τι μας περιμένει αν πάρουν εξουσία στα χέρια τους ο Νικόλας Παπαδόπουλος και ο ετεροθαλής αδελφός του Κωνσταντίνος Γιωρκάτζιης! Η φιλοδοξία του Νίκου Αναστασιάδη να γίνει Πρόεδρος, φαίνεται ότι θα μπορούσε να υλοποιηθεί καλύτερα με τον αμύθητο πλούτο των δύο γόνων επ αμοιβαίο όφελος.

Στην μικρή μας μπανανία φαίνεται να διαφοροποιείται κάπως το σκηνικό σε σχέση με τα ‘’επιτεύγματα’’ των γόνων πολιτικών και τούτο γιατί εσχάτως ο Δημήτρης Χριστόφιας, πήρε όλους τους πολιτικούς, γόνους και μη στην στροφή και τους ‘’έβαλε όλους τα γυαλιά’’. Ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι γόνος (‘’διορισμένος’' από τον Εζεκία Παπαιωάνου) αλλά δυστυχώς η έκρηξη στο Μαρί μάς έδειξε πόσο άγονο μυαλό διαθέτει. Ο άνθρωπος πραγματικά δεν παίζεται. Από τότε που έγινε πρόεδρος μας θυμίζει παραστάσεις του καραγκιόζη. Βλέπουμε συνεχώς φαυλότητα, λαϊκισμό, μειωμένη αντίληψη, κόμπλεξ, έπαρση, μονολιθικότητα, κλαμουρούθκια, φιλούτια, ατάκες, ττόκκες, αμπαλατοσύνη και γενικά το σύνδρομο ΄΄ούλλα ξέρει τα τζιέ ούλλοι τζυνηούν τον.

Μετά την τραγωδία στο Μαρί και τις επακόλουθες συνέπειες στην οικονομία, μία έπρεπε να είναι η επιλογή, η παραίτηση Χριστόφια και η εκλογή ενός υπερκομματικού τεχνοκράτη ως Προέδρου που θα άμβλυνε τα πάθη και τις έριδες και θα έδινε ελπίδα και προοπτική και όχι να βλέπουμε καθημερινά τους πολιτικούς να ερίζουν μεταξύ τους, ποίος φταιει λιγότερο η περισσότερο.

Καλώ τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να κάνουν μια αξιόπιστη δημοσκόπηση θέτοντας το εξής ερώτημα: ‘’Για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές τι πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη επιλογή για τον τόπο, μια κομματική η μια υπερκομματική υποψηφιότητα;’’ Να είστε βέβαιοι ότι ο λαός θα απαντήσει με ένα συντριπτικό ποσοστό υπέρ της υπερκομματικής υποψηφιότητας. Φαίνεται όμως δυστυχώς ότι ο Χριστόφιας, ο Αναστασιάδης και ο Κάρογιαν εκτός από την φιλοδοξία τους να αναδειχθούν οι επόμενοι πρόεδροι της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να μένουν αδιάφοροι για τις τεράστιες μίζες που θα τους αποφέρει η διαχείριση του φυσικού αερίου.

Ο φόβος των πιο πάνω επίδοξων προέδρων αν και εκφράζεται δημοσίως ως αγωνία για το μέλλον της Κύπρου, έχει διαφορετικά αίτια και σχετίζεται άμεσα με την στρέβλωση της ιδιότητας του πολιτικού, μιας ιδιότητας που μετατρέψανε από λειτούργημα σε επάγγελμα. Φοβούνται τελικά για την δουλειά τους γιατί σαν επαγγελματίες πολιτικοί δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτα άλλο.

Καλώ τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα να αδράξουν την ευκαιρία και να προτάξουν έναντι στη διχαστική υποψηφιότητα των πιο πάνω πιθανών τριών υποψηφίων, μια υπερκομματική υποψηφιότητα ενός ικανού τεχνοκράτη που θα μπορέσει να βγάλει τον τόπο από τα τραγικά αδιέξοδα που τον έχουν οδηγήσει  τα μεγάλα κόμματα εξουσίας.  

Οι πολιτικοί ηγέτες μας δυστυχώς ανδρώθηκαν πολιτικά και έμαθαν να πολιτεύονται πάνω στην τακτική της αντιπαλότητας της πόλωσης και του πολιτικού χουλικανισμού. Δεν γνωρίζουν κανέναν άλλο τρόπο να παράξουν πολιτική, πέρα από την στείρα αντιπολίτευση, τον μηδενισμό των πάντων και τον λαϊκισμό που τους επιτρέπει να επικαλούνται το κοινό αίσθημα όταν ζορίζονται

Ας τελειώνουμε λοιπόν με το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο δεν το αντέχει άλλο ο τόπος.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής - Ελεγκτής   

 

ΠΟΛΥΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ – Η ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

ΠΟΛΥΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ – Η ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Προς Προέδρους, Δημοκρατικού Κόμματος, ΕΔΕΚ, Ευρωπαϊκού Κόμματος, Κινήματος Οικολόγων

Κύριοι,

ΠΟΛΥΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ – Η ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Αναφέρομαι στην αυριανή σας συνάντηση προκειμένου να εξετάσετε το ενδεχόμενο συνεργασίας σας για τις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2013 και επιθυμώ να σας μεταφέρω την αγωνία και την τεράστια επιθυμία χιλιάδων αναγνωστών και ληπτών των μηνυμάτων μου όπως προκύψει κάτι θετικό από αυτή την συνάντηση.

Όπως έχω επανειλημμένως αναφερθεί στο παρελθόν το κομματικό κατεστημένο όπως λειτουργεί τα τελευταία χρόνια αποτελεί μέρος του προβλήματος και συνεπώς δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος μας. Ο αμαρτωλός διπολισμός που αντιπροσωπεύεται από το ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και τους ηγέτες του, υπό τις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα της Κύπρου μας. Αν τελικά  επικρατήσει θα επιφέρει περισσότερα δεινά και τούτο γιατί απλά λειτουργεί με κακεντρεχή, ρεμβατσιστικό και υστερόβουλο τρόπο και πάντα με γνώμονα το κομματικό και προσωπικό συμφέρον.

Η ανάδειξη στην εξουσία ενός υπερκομματικού ικανού και τίμιου τεχνοκράτη που να έχει ως εχέγγυο αξιοπιστίας την εντιμότητα του, την προσωπική και επαγγελματική του διαδρομή, προβάλλει πλέον ως η πιο αξιόπιστη επιλογή για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον θα λειτουργήσει μακριά από κομματικές, προσωπικές αντιπαραθέσεις και διχόνοιες που μας προκάλεσαν τόσα δεινά στο παρελθόν. Κατά δεύτερο λόγο θα δώσει την ευκαιρία στα κόμματα μακριά από λαϊκισμούς και δογματισμούς που συνυπάρχουν με την εξουσία να στραφούν στα του οίκου τους να εκσυγχρονισθούν και να έρθουν πιο κοντά στον πολίτη.

Η επιλογή της κατάλληλης προσωπικότητας είναι κατά την γνώμη μου πιο σημαντική παράμετρος σε αυτή σας την προσπάθεια από τις συγκλήσεις που επικαλείσθε ότι πρέπει να προηγηθούν γιατί ούτως η άλλως οι θέσεις των κομμάτων σας, τόσο στο κυπριακό, όσο και στην εσωτερική διακυβέρνηση είναι περίπου ταυτόσημες.

Στο πιο κάτω μου μήνυμα που έχω στείλει στις 29/10/2011 είχα προτείνει για την θέση του υποψήφιου προέδρου τον νομικό Πόλυ Πολυβίου για πάρα πολλούς και  διάφορους λόγους μερικούς από τους οποίους εξηγώ πιο κάτω. Ο Πόλυς Πολυβίου που με το πόρισμα του για την έκρηξη στο Μαρί είχε αποδείξει τον επαγγελματισμό του, την τιμιότητα και την ακεραιότητα του πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους πολιτικούς. Το γεγονός ότι απέδωσε, παρά τις όποιες αμφισβητήσεις, με ακριβοδίκαιο τρόπο τις προφανείς και αδιαμφισβήτητες ευθύνες στην Κυβέρνηση Χριστόφια για την έκρηξη στο Μαρί αποτελεί ένδειξη ότι ο άνθρωπος είναι πραγματικά δίκαιος. Για τον απλό πολίτη ο Πόλυς Πολυβίου είναι ένας ζωντανός ήρωας για έναν ακόμα λόγο, γιατί στο πόρισμα του κατέγραψε με τον πιο επίσημο τρόπο την παθογένεια του κομματικού κατεστημένου, της δημόσιας διοίκησης και της γνωστής νομεκλατούρας που καταστρέψουν για χρόνια τον τόπο μας.

Εμείς έχουμε ανάγκη την παρουσία του Πόλυ Πολυβίου και όχι ο Πολυβίου εμάς και τούτο γιατί και επαγγελματική καταξίωση έχει, και οικονομική επιφάνια αλλά και πατριωτισμό, στοιχεία που θα του επιτρέψουν να ενεργεί με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και όχι το προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Η επιλογή από μέρους σας του Πόλυ Πολυβίου δεν σημαίνει κατά ανάγκη την αυτοαναίρεση σας επειδή καταφέρθηκε στο πόρισμα του κατά του κομματικού κατεστημένου, ίσα ίσα αυτό θα καταδείξει ότι αποδέχεστε ότι είστε μέρος του προβλήματος και προσπαθείτε να αφήσετε πίσω σας το παρελθόν και να έρθετε πιο κοντά στους πολίτες. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για εσάς να αποδείξετε ότι πάνω από το κομματικό και προσωπικό συμφέρον βάζετε το συμφέρον του τόπου. Αν το πράξετε να είστε σίγουροι ότι ο λαός θα το εκτιμήσει  και θα σας το ανταποδώσει στο μέλλον με την ψήφο του .

Όμηρος Αλεξάνδρου

-----Original Message-----
From: Omiros Alexandrou [mailto:oalexandrou@cytanet.com.cy]
Sent: Saturday, October 29, 2011 8:35 AM
To: oalexandrou@cytanet.com.cy
Cc: alom@cytanet.com.cy
Subject: FW: Πόλυς Πολυβίου, ο ζωντανός ήρωας μας τιμά τους 13 ήρωες του Μαρί

 ΠΟΛΥΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ, Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΜΑΣ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ 13 ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙ

Δεν βρίσκω λόγια για να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου, όταν κάποιος φίλος με πήρε σήμερα το πρωί τηλέφωνο για να με πληροφορήσει ότι ο Πόλυς Πολυβίου ‘’έδρασε’’ και πάλιν και μας εξέπληξε όλους ευχάριστα.

Ο Πόλυς Πολυβίου έχει στείλει σε κάθε μία οικογένεια των 13 θυμάτων της έκρηξης στο Μαρί, επιταγή εκ €17000.00 ( 17000.00 χ 13 = €221000.00) συνοδευόμενη με επιστολή του που έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής:

‘’ Το πιο λίγο που έχω να κάνω για να τιμήσω τους 13 ήρωες ήταν να επιστρέψω σε εσάς την αμοιβή μου για το Πόρισμα μου που έχω πάρει από την Κυπριακή Δημοκρατία’’

Αισθάνομαι πολύ μικρός και ασήμαντος ακόμα και να σχολιάσω την μεγαλειώδη πράξη αυτού του σπουδαίου από κάθε άποψη ανθρώπου, για αυτό και δεν θα σας κουράσω σήμερα με την φλυαρία μου για να μην σας αποσπάσω από το νόημα και την σημασία της.

Από την έκδόση του Πορίσματος και εντεύθεν, καθημερινά προβληματιζόμουνα αν θα έπρεπε να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις που έχω κάνει σε σχέση με το μέλλον αυτού του τόπου. Η σημερινή πράξη όμως του Πόλυ Πολυβίου δεν μου αφήνει κανένα δισταγμό να σας τις μεταφέρω.

Καθημερινά όλοι βιώνουμε το φαινόμενο της πολιτικής και ηθικής κατάπτωσης και των κάθε λογής συναλλαγών του κομματικού κατεστημένου. Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον ο πολίτης αισθάνεται μια πλήρη αδυναμία παρέμβασης με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του και την αναγκαστική ταύτιση του με το κομματικό κατεστημένο. Παρ’ όλα αυτά όμως ο πολίτης εξακολουθεί και διατηρεί ακέραια την ηθική του και την φιλοπατρία του και χρειάζεται μόνο κάποια γεγονότα όπως το Μαρί και μεγάλους άνδρες όπως τον Πόλυ Πολυβίου για να τον εμπνεύσουν και να του φλογίσουν την σπίθα και την ελπίδα που κρύβει μέσα του.

Την τελευταία δεκαετία έκανα έναν μοναχικό αγώνα ασκώντας εντονότατη κριτική στο κομματικό κατεστημένο με το ανάλογο προσωπικό κόστος που ένας τέτοιος αγώνας συνεπάγεται. Μερικοί αναγνώστες μου αν και συμφωνούσαν με αυτή μου την κρητική, δικαιολογημένα με ρωτούσαν ‘’ Τι έχεις να προτείνεις για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο;’’ Σαν λύση πάντα προέβαλα την αποχή από τις εκλογές, την οριζόντια ψηφοφορία και την καταμέτρηση της λευκής ψήφου σαν ποσοστό, προκειμένου να αναδειχθεί η απαξίωση του κομματικού κατεστημένου. Η πρώτη επιλογή, αυτή της αποχής, αναδείχθηκε περίτρανα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, για τις υπόλοιπες δύο επιλογές ο πολίτης δεν μπορούσε να παρέμβει γιατί απλά το κομματικό κατεστημένο δεν τις προώθησε προκειμένου να προστατευθεί.

Μετά την έκρηξη στο Μαρί προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε η αναγκαιότητα για αλλαγή πορείας, γιατί ο τόπος δεν μπορεί πλέον να πορευτεί με το υπάρχον πολιτικό και κομματικό κατεστημένο. Η προσπάθεια για μια τέτοια αλλαγή πορείας μπορεί να φαντάζει δύσκολη, γιατί το κομματικό κατεστημένο και κυρίως τα κόμματα εξουσίας έχούν την οικονομική στήριξη του υπόκοσμου και κυρίως των διεφθαρμένων ΜΜΕ, αλλά δεν είναι ακατόρθωτη.

Το πρόβλημα μας σήμερα δεν είναι ο Χριστόφιας. Το πρόβλημα μας είναι ο κάθε Χριστόφιας, ο κάθε Αναστασιάδης, ο κάθε Κάρογιαν και ο κάθε  Ομήρου, όποιος και να εκλεγεί στις επόμενες Προεδρικές εκλογές τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια και ίσως γίνουν χειρότερα λόγω της αιώνιας κόντρας και των νοσηρών νοοτροπιών που τους διακρίνει. Στις επόμενες προεδρικές εκλογές το διακύβευμα ένα πρέπει να είναι, η προβολή μιας υπερκομματικής υποψηφιότητας, που θα ενώσει τον λαό γύρω του, θα του δώσει προοπτική και ελπίδα και ταυτόχρονα θα ενθαρρύνει νέους κομματικούς σχηματισμούς και κινήματα. Οι πολίτες θα πρέπει να ασκήσουν πίεση στα κόμματα για να πεισθούν οι πολιτικοί ότι θα πρέπει να τιθασεύσουν τις όποιες πολιτικές τους φιλοδοξίες για χάριν του καλού του τόπου. Η εκλογή μιας υπερκομματικής προσωπικότητας θα αποβεί και προς το συμφέρον των κομμάτων γιατί εκτός του ότι εν μέρει θα εξιλεωθούν, θα δώσει στα ίδια την ευκαιρία, μακριά από αντιπαραθέσεις, λαϊκισμούς και αντιπολιτευτικές κόντρες να βάλουν τάξη στα του οίκου τους και να εκσυχρονισθούν.  

Το κίνημα των αγανακτισμένων και το σύνολο των πολιτών πρέπει να εκμεταλλευτεί την σημερινή συγκυρία και την αμηχανία του κομματικού κατεστημένου και να επιβάλει σε αυτό μια υπερκομματική υποψηφιότητα, εκείνου του τεχνοκράτη, που θα διαθέτει ως εχέγγυο αξιοπιστίας, την εντιμότητα του, την προσωπική του διαδρομή και πρωτίστως την ανεξαρτησία της σκέψης του.

Δεν γνωρίζω αν ο Πόλυς Πολυβίου επιθυμεί να εμπλακεί στα κοινά. Μιλώντας όμως με πολλούς πολίτες, ανεξάρτητα σε ποιο κομματικό χώρο ανήκουν, αποκόμισα την εντύπωση ότι μια τέτοια προοπτική τους βρίσκει σύμφωνους και σε πολλές περιπτώσεις τους ενθουσιάζει. Κατά την προσωπική μου άποψη ο Πόλυς Πολυβίου διαθέτει τα πιο πάνω εχέγγυα αξιοπιστίας και στον ίδιο εναπόκειται να μας κάνει αυτή την μεγάλη χάρη. Αν πράγματι ο ίδιος επιθυμεί κάτι τέτοιο, τότε θα είμαστε πραγματικά άξιοι της τύχης μας αν δεν τον επιβάλουμε εμείς οι ίδιοι στους πολιτικούς.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής - Ελεγκτής

 

Οι "χρυσές" καταθέσεις των Ελλήνων στην Ελβετία

Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012 15:40

Γύρω στα 200 δισ. ευρώ εκτιμούν εμπειρογνώμονες στην γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung ότι ανέρχονται οι (κυρίως  αφορολόγητες) καταθέσεις Ελλήνων στην Ελβετία! Ανάμεσα σε αυτούς που έχουν φυγαδεύσει τις καταθέσεις τους στην χώρα -«τραπεζικό παράδεισο» της Κεντρικής Ευρώπης βρίσκονται σύμφωνα με το δημοσίευμα και Έλληνες πολιτικοί.
«Ακόμη και Έλληνες πολιτικοί διατηρούν λογαριασμούς στην Ελβετία. Δεν σημαίνει πάντα ότι πρόκειται για αφορολόγητο χρήμα, αλλά νόμιμο ή παράνομο το ελληνικό κεφάλαιο αποφεύγει το φως» αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.

Πρόκειται για ένα εξωφρενικό ποσό το οποίο εάν υπήρχε στις ελληνικές τράπεζες δεν θα υπήρχε το παραμικρό ζήτημα ρευστότητας, ενώ εάν είχε φορολογηθεί, μάλλον δεν θα υπήρχε μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα στη χώρα μας...

Κι όμως: παρά τη συγκεκριμένη διαπίστωση,  η Ελλάδα έχει καθυστερήσει πάρα πολύ στην επίτευξη και υλοποίηση συμφωνίας με την Ελβετία, γεγονός που επισημαίνει και η  Süddeutsche Zeitung.  «Μέχρι πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση και του κοινοβούλιο της Αθήνας έδειχναν ελάχιστη βιασύνη να κλείσουν φορολογική συμφωνία με την Ελβετία, όπως το έκαναν η Γερμανία, η Μ. Βρετανία και τελευταία η Αυστρία» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα.

Η εφημερίδα προσθέτει όμως ότι  πλέον η υπόθεση πρέπει να κλείσει γρήγορα λόγω των  βουλευτικών εκλογών στις 6 Μαΐου και της οργής πολλών Ελλήνων απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, επειδή επί χρόνια δεν μπόρεσαν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή.

Η εφημερίδα επικαλείται ακόμα το άρθρο 25 της συμφωνίας για την ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα σε Ελλάδα και Ελβετία όταν υπάρχουν  υποψίες για φοροδιαφυγή,  αλλά επισημαίνει ότι πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος που  ψήφισε τη συμφωνία η Ελβετία χωρίς να την έχει επικυρώσει το ελληνικό κοινοβούλιο!

Η Süddeutsche Zeitung  υπενθυμίζει δηλώσεις του υπουργού  Οικονομικών Φίλιππου  Σαχινίδη  ότι η συμφωνία με την Βέρνη θα κλείσει πριν τις εκλογές, αλλά επισημαίνει ότι «νομικοί δεν έχουν δει ακόμη το σχέδιο νόμου».

ΟΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΑΣ

Με αφορμή δημοσιεύματα που φέρουν το 30% περίπου (13 τον αριθμό) των κυπρίων βουλευτών, μεταξύ των οποίων και δύο αρχηγών πολιτικών κομμάτων, και άγνωστου αριθμού υπουργών και πολιτικών να μην έχουν υποβάλει ποτέ φορολογική δήλωση, έχω να κάνω τα πιο κάτω σχόλια:

Υπό την ιδιότητα μου σαν Εγκεκριμένος Λογιστής-Ελεγκτής και πρώην Προέδρου του Συνδέσμου Επενδυτών Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου, έχω πολλές φορές αναδείξει στο παρελθόν το θέμα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς που εκπορεύεται από τους πολιτικούς. Η πιο κάτω αναπάντητη μου επιστολή ημερομηνίας 15/4/2007 αναδεικνύει ότι το θέμα αυτό το έκρυβαν κάτω από το χαλί το βρώμικο και διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο και τα υποχείρια τους πιο κάτω αρμόδια σώματα στα οποία η επιστολή μου απευθύνεται.

Τους τελευταίους μήνες το Γραφείο Φόρου Εισοδήματος έχει ζητήσει από πολλούς απλούς πολίτες και κυρίως διευθυντές και μετόχους μικρομεσαίων εταιρειών να υποβάλουν κατάσταση περιουσιακών στοιχείων για διαπίστωση των εισοδημάτων τους, την γνωστή σε όλους μας ‘’Κατάσταση Κεφαλαίου’’ Means Test’’. Η τραγική κατάσταση των δημοσιών οικονομικών έχει οδηγήσει το Υπουργείο Οικονομικών, δια του Εφόρου Εσωτερικών Προσόδων, να ζητά με μεγάλη ευκολία αυτή την κατάσταση, αδιαφορώντας για τα πρόσθετα λογιστικά έξοδα που μια τέτοια κατάσταση συνεπάγεται για τις ήδη οικονομικά δυσπραγούσες επιχειρήσεις.( Εδώ οι περισσότερες επιχειρήσεις αδυνατούν να καταβάλουν τα συνήθη λογιστικά τους έξοδα)  

Το πλέον παράδοξο είναι ότι, μπορεί να υποβληθεί η ‘’Κατάσταση Κεφαλαίου’’ από τους φορολογουμένους από τους οποίους ο Έφορος την ζητά, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων μπορεί να κάνει και πάνω από 5-6 χρόνια να την εξετάσει. Εδώ ακόμα και στις περιπτώσεις φορολογουμένων που ο Έφορος δεν έχει ζητήσει αυτή την Κατάσταση, δεν έχει ακόμη απαντήσει στις φορολογικές τους δηλώσεις που υποβάλουν κάθε χρόνο (Επιβολή Φορολογίας, Tax Assessment) για τα έτη 2008 και εντεύθεν λόγω φόρτου εργασίας, πώς τότε είναι δυνατόν να ανταποκριθεί στην εξέταση των Καταστάσεων Κεφαλαίου που σωρηδόν ζητά τελευταία; Και εδώ υπεισέρχεται ένα ακόμα χρονίζον θέμα της υποστελέχωσης του Γραφείου Φόρου Εισοδήματος και της αποτελεσματικότερης διαχείρισης των φορολογικών υποθέσεων. Ενώ υπάρχουν κυβερνητικά τμήματα που υπάρχει πλεονάζων προσωπικό, όλες οι κυβερνήσεις αδυνατούν η δεν θέλουν να μετατάξουν υπαλλήλους προκειμένου να λύσουν οριστικά το πρόβλημα. Τυχαίο; δεν νομίζω...

Ας μας δοθεί μια εξήγηση γιατί από απλούς πολίτες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες ζητείται το ‘’Πόθεν Έσχες’’ και δεν ζητείται από πολιτικά πρόσωπα. Δυστυχώς εδώ όχι μόνο δεν ζητείται αυτή η Κατάσταση από πολιτικά πρόσωπα, αλλά στις περιπτώσεις που ζητείται μια τέτοια κατάσταση από επώνυμους επιχειρηματίες και όχι μόνον, πολλές φορές παρεμβαίνουν πολιτικοί και κόμματα στο έργο του Εφόρου προκειμένου να υπάρχει ευνοϊκότερη μεταχείριση  για αυτούς...με το αζημίωτο βέβαια.... Και ας μην αντιδράσουν κάποιοι σε αυτά που λέγω γιατί τότε θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου.

Στην Κύπρο υπάρχει απίστευτη φοροδιαφυγή, κυρίως από πολιτικούς και συνεργάτες και χρηματοδότες τους, μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και άνθρωποι του υποκόσμου. Όποιος δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστο αφελής. Ακόμη ένα μείζον ζήτημα που υπάρχει για το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο είναι και το γεγονός ότι η Κύπρος δεν εφαρμόζει την Ευρωπαϊκή Οδηγία που απαγορεύει σε  Πολιτικά Κόμματα χωρών μελών της ΕΕ να δέχονται εισφορές από εταιρείες και επιχειρηματίες του εξωτερικού.

Υπάρχουν πληροφορίες ότι μεγάλο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος γίνεται επίσης μέσω γάμων πολιτικών προσώπων και μελών της οικογενείας των. Η εκάστοτε κυβέρνηση ας μην ευλογεί τα γένια της, ας το ψάξει το θέμα, εκεί θα γίνει ....το έλα να δεις!!! Θέλετε απλά να δείτε πώς πρέπει να το ψάξει; Μετά την αντισυνταγματική και αμαρτωλή περίφημη φορολογική αμνηστία του 2002 έχει καταργηθεί το τραπεζικό απόρρητο. Ε! λοιπόν αν δείτε πόσα εκατομμύρια σε μετρητά κατατίθενται στις τράπεζες την επομένη του γάμου από το 2002 και εντεύθεν, από τους ‘’πολιτικούς νεόνυμφους’’ θα σας ανέβει η πίεση και δεν θα το πιστεύετε. Τώρα πόση σύμπτωση υπάρχει οι καταθέσεις να είναι κατά 97% περίπου σε μετρητά και όχι σε επιταγές, το αφήνω στην κρίση σας...   

Αν θέλουμε πραγματικά να εξυγιάνουμε την πολιτική ζωή και να σώσουμε και την οικονομία μας πρέπει άμεσα, εδώ και τώρα, το Υπουργείο Οικονομικών να στελεχώσει καλύτερα το Γραφείο Φόρου Εισοδήματος και να ζητήσει επίσημα το ‘’Πόθεν Έσχες’’ από όλα τα πολιτικά πρόσωπα, να εξετάσει κατά προτεραιότητα αυτές τις δηλώσεις, τα αποτελέσματα των οποίων να δοθούν στη δημοσιότητα. Επίσης το σύνταγμα θα πρέπει να τροποποιηθεί και να μην επιτρέπει σε κανένα πολίτη να μπει στην πολιτική αν προηγουμένως δεν έχει τακτοποιήσει τις φορολογικές του υποχρεώσεις.

Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνω ότι με άρθρα μου στο διαδύκτιο τα τελευταία 10 χρόνια πολεμώ την διαφθορά και την διαπλοκή που εκπορεύεται από το πολιτικό κατεστημένο με τεράστιο προσωπικό κόστος που ένας τέτοιος αγώνας συνεπάγεται χωρίς δυστυχώς να πετύχω τίποτα. Συνεπώς ας μην πιθηκίζουν σήμερα κάποιοι, ότι κάποιοι πολιτικοί δεν έχουν κάνει ακόμη φορολογικές δηλώσεις. Μάθαμε σαν κοινωνία να καταδικάζουμε τη διαφθορά και την διαπλοκή του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου εκ των υστέρων. Το ζήτημα είναι να την μυριστεί κανείς την ώρα που συμβαίνει, και να μην κλείνει τα μάτια και να την ανέχεται όταν συμβαίνει. Η πιο κάτω επιστολή μου στις 15/4/2007 και άλλες πιο πριν αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.   

Όμηρος Αλεξάνδρου

Πρόεδρο Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς

Γενικό Εισαγγελέα

Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας

Έφορο Φόρου Εισοδήματος

                                                       

Λεμεσός, 15 Απριλίου 2007

Κύριοι,

Θέμα: Χρηματιστηριακό έγκλημα, φοροδιαφυγή και κουκούλωμα ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων και συνεργατών τους

Σε συνέχεια των διαφόρων επιστολών που σας έχουμε αποστείλει η και κοινοποιήσει στο παρελθόν σε σχέση με το υπό αναφορά θέμα παραθέτουμε πιο κάτω λεπτομέρειες, μερικών μόνο από ένα μακρύ κατάλογο εταιρειών η/και προσώπων για τα οποία κατέχουμε στοιχεία που αποδεικνύουν το δικό τους μερίδιο ευθυνης στην καταδολίευση των επενδυτών του ΧΑΚ κατά την περίοδο 1999-2000,

1. STRAWDALE  LTD --  Αρ. Εγγραφής: CF 10816 , Τόπος και Διεύθυνση Εγγραφής: 19 Mount Havelock, Douglas, ISLE OF MAN

2. OSIRIS LTD -- Αρ. Εγγραφής : CF 50751, Τόπος και Διεύθυνση Εγγραφής:

36 Frich Road

, Douglas, ISLE OF MAN

3. STARSDALE LTD – Αρ. Εγγραφής: C 106022, Τόπος και διεύθυνση εγγραφής: 7 Καλογραιών Τ.Κ. 6306 Λάρνακα ΚΥΠΡΟΣ.

Οι πιο πάνω εταιρείες ήσαν καθαροί πωλητές μετοχών αξίας δεκάδων εκατομμυρίων λιρών που κατείχαν τόσο συγκρότημα εταιρειών Λανίτη όσο και στο Συκρότημα εταιρειών της Λαϊκής Τράπεζας, όταν ο δείκτης τιμών του ΧΑΚ βρισκόταν  στο πιο ψηλό σημείο. Οι πιο πάνω εταιρείες ήσαν σε θέση να κατέχουν τους τίτλους των μετοχών, ενώ την ίδια περίοδο χιλιάδες επενδυτές συμπεριλαμβανομένων και πολλών υπαλλήλων των συγκροτημάτων Λανίτη και Λαϊκής Τράπεζας δεν κατείχαν τους τίτλους μετοχών  να πωλήσουν.

Παρακαλούμε όπως, το κάθε πιο πάνω όργανο στο οποίο απευθυνόμαστε ανάλογα με την αρμοδιότητα του, μας απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

Α) Ποία πολιτικά πρόσωπα η/και στενοί τους συγγενείς και συνεργάτες βρίσκονται πίσω από τις πιο πάνω εταιρείες και πόσοι από αυτούς έχουν φορολογικό φάκελο;

Β) Πότε και πώς απέκτησαν τις μετοχές εταιρειών που ξεφόρτωσαν στις πλάτες των επενδυτών;

Γ) Η εισαγωγή και εξαγωγή ξένου συναλλάγματος από τις πιο πάνω εταιρείες έγινε νομότυπα;

Δ) Έχουν πληρώσει φόρο στις Κυπριακές Aρχές πάνω στα εκατομμύρια κέρδη που πραγματοποίησαν και πόσο;

Ε) Τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τις πιο πάνω εταιρείες συνέβαλαν η όχι με ενέργειες τους και ψευδείς και παραπλανητικές δηλώσεις τους στα ΜΜΕ στη δημιουργία πλασματικής αγοράς και κατά συνέπεια στην χειραγώγηση των τιμών των μετοχών;

Παρακαλούμε όπως έχουμε την απάντηση σας το συντομότερο δυνατόν

Σας ευχαριστούμε

Με εκτίμηση

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής – Ελεγκτής

Πρόεδρος Συνδέσμου Επενδυτών ΠΑΣΕΧΑ