Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

<<Άρωμα ψυχρού πολέμου στη Συρία – Πως άλλαξε το παιχνίδι ο Putin και ο ρόλος της Τουρκίας>>

Οι Ρώσοι, έχουν ήδη επιτύχει πολλά, αναφέρουν οι αμερικανοί αναλυτές
Σε έδαφος για παιχνίδια γοήτρου και επίδειξης ισχύος μετατρέπεται η Συρία τα τελευταία 24ωρα, με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία να αναβιώνουν τις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου την ώρα που οι εξελίξεις δεν έχουν σταματήσει να απειλούν την παγκόσμια σταθερότητα.
Η έγκριση που έλαβε ο ρώσος πρόεδρος V. Putin για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία, κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS), έρχεται την ώρα που το σχέδιο των ΗΠΑ στη Συρία δεν λειτουργεί.
Η διεθνής υποστήριξη βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία, σε αντίθεση βέβαια με τα κύματα των προσφύγων που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη, με τις ΗΠΑ να έχουν μόνο λίγες επιλογές ακόμη για να διατηρήσουν την επιρροή τους στην περιοχή.
Άλλωστε, ο ίδιος ο Vladimir Putin αποκάλυψε ότι η Ρωσία είναι σε θέση να εξασφαλίσει μια συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών με την Συρία και το Ιράν, καθώς και το Ιράκ, το οποίο υποτίθεται ότι είναι σύμμαχος των ΗΠΑ.
Αυτά είναι ένα μέρος μιας έξυπνης στρατηγικής του Putin, προκειμένου να αναγκάσει τον πρόεδρο Barack Obama να αντιμετωπίσει αυτό που οι  παρατηρητές θεωρούν ότι είναι η σκληρή αλήθεια: Η στρατηγική της Αμερικής πρέπει να αλλάξει.
Η στρατηγική συγκέντρωσης της Ρωσίας στη Συρία να στηρίξει το «βάναυσο» καθεστώς του Bashar Assad ήρθε κατά τις ημέρες των συναντήσεων των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη αυτή την εβδομάδα.
Εκεί, οι παγκόσμιες δυνάμεις ανασυντάχθηκαν μετά την ομιλία του Obama, όταν ανέφερε ότι δεν μπορούν μόνο οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν το ισλαμικό κράτος και να συσπειρώσουν τους μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο για να απορρίψουν την ιδεολογία του θρησκευτικού εξτρεμισμού.
Στο μεταξύ το Ισλαμικό Κράτος έχει χάσει έδαφος, αλλά δεν δείχνει σημάδια αποδυνάμωσης στα παραδοσιακά προπύργια του.
Οι νεοσύλλεκτοι συνεχίζουν να εντάσσονται για το λεγόμενο τζιχάντ, ενώ συνεχίζουν να έχουν χρήματα από διεθνείς υποστηρικτές και εσωτερικές πηγές εσόδων.
Εν τω μεταξύ, ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό στη Συρία, καθώς οι αντάρτες μάχονται κατά δυνάμεων πιστών στον Assad, αναγκάζοντας περί τα 7 εκατομμύρια ανθρώπους να φύγουν από τα σπίτια τους και άλλα 4 εκατομμύρια να εγκαταλείψουν τη χώρα ως πρόσφυγες.
Στην ομιλία του Obama την Τρίτη στον ΟΗΕ φάνηκε ότι προσπαθεί να αλλάξει το ύφος του.
«Αντιμετωπίζουμε μια μεγάλη πρόκληση.
«Πρέπει να είμαστε σαφείς και αυτό είναι πολύ σκληρή δουλειά», ανέφερε.
«Δεν είναι απλά μια στρατιωτική εκστρατεία.
Υπάρχουν βαθιές αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική», πρόσθεσε.
Αυτό αντιπροσωπεύει μια μικρή απόκλιση από τη ρητορική του στην βιαστικά οργανωμένη σύνοδο κορυφής στην Ουάσιγκτον τον Φεβρουάριο, όταν ο Obama επαίνεσε τον συνασπισμό των ΗΠΑ που διοργάνωσε μια εναέρια καταδρομή εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Πράγματι, οι παρατηρητές αμφισβητούν το κατά πόσον η ρητορική είναι αρκετή για να συνεχιστεί η καταστολή του Ισλαμικού Κράτους.
«Δεν έχουμε καμία εσωτερική δύναμη στη Συρία», λέει ο Gordon Adams, ένας περιφερειακός εμπειρογνώμονας και πρώην ανώτερος σύμβουλος του προέδρου Bill Clinton, ο οποίος διδάσκει σήμερα στο American University.
«Η αμερικανική πολιτική πρέπει να αλλάξει», λέει.
Το σχέδιο για την εκπαίδευση 5.400 ανταρτών της Συρίας από το τέλος του τρέχοντος έτους έχει μέχρι στιγμής αποτύχει πλήρως.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τα στρατεύματά τους στη Συρία, όπου θα πρέπει να παλέψουν με τα καθιερωμένα καθεστώτα των άλλων εξτρεμιστικών ομάδων, όπως της Jabhat al-Nusrah και των υπολοίπων κυττάρων της Αλ Κάιντα στην περιοχή.
Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία έχουν ήδη αυξήσει τις εντάσεις στην αμφιλεγόμενη περιοχή, ιδιαίτερα λόγω της άμεσης στρατιωτικής υποστήριξης των Κούρδων ενόπλων, τους οποίους η Τουρκία θεωρεί ως τρομοκράτες.
Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ δεν έχουν κανέναν έλεγχο πάνω στο Ιράν.
Αυτές οι πραγματικότητες πιθανόν να ανάγκασαν τον Obama την Τρίτη να πει ότι «είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και του Ιράν, για να βρούμε ένα πολιτικό μηχανισμό μετάβασης στη Συρία».
«Η πρωτόγνωρης επιείκειας ομιλία είναι μια λεπτή αλλαγή από την προηγούμενη ένθερμη ρητορική του Obama ότι η ειρήνη στη Συρία στηρίζεται ακριβώς στην αποχώρηση του Assad.
Τώρα οι ΗΠΑ πρέπει να αντιμετωπίσουν μια διττή κρίση στη Συρία: Πρέπει να ανακουφίσουν τους Σύριους από την ανθρωπιστική κρίση που έχει εκτοπίσει περί τα 11 εκατομμύρια ανθρώπους από τα σπίτια τους, και θα πρέπει να συγκεντρώσουν όλες τις πιθανές δυνάμεις ώστε να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος.
Ο Assad ελέγχει περίπου το ένα τέταρτο της χώρας μετά από τέσσερα χρόνια παρατεταμένων και αιματηρών πολεμικών επιχειρήσεων.
Ο Σύριος ηγέτης θα μπορούσε να ανακτήσει κάποιο έδαφος με την υποστήριξη της Ρωσίας, αλλά ποτέ δεν θα κυβερνήσει και πάλι το σύνολο των συμπατριωτών του.
Οι Ρώσοι, πάντως, έχουν ήδη επιτύχει πολλά, αναφέρουν οι αμερικανοί αναλυτές.
Τι σημαίνει η μετακίνηση της ισχύος της Ρωσίας στη Συρία

Η απόφαση της Τουρκίας τον Ιούλιο να ανοίξει τις αεροπορικές βάσεις της κοντά Συρία και το Ιράκ, συμπεριλαμβανομένου και του Ιντσιρλίκ, στην αμερικανική συμμαχία για την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους ήταν ένα παιχνίδι που άλλαξε πολλά για την περιοχή.
Αυτό σήμανε ότι οι αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους έγιναν πιο αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές.
Άλλωστε με το που έγινε γνωστή η απόφαση, η παρουσία του ρωσικού στρατού στην περιοχή αυξήθηκε σημαντικά, με τον αριθμό των Ρώσων πολεμικών αεροσκαφών να λέγεται ότι έχει φτάσει τα 28, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλου βεληνεκούς Su-27 Flanker μαχητικών αεροσκαφών αναχαίτισης.
Η ρωσική στρατιωτική συγκέντρωση, που υποστηρίζεται με αεροσκάφη, επιθετικά ελικόπτερα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αντιαεροπορικά συστήματα  και ένα μεγάλο αριθμό από στρατιωτικό προσωπικό, λέγεται ότι έχει δύο στόχους: την καταπολέμηση του ISIS και την αποτροπή της κατάρρευσης του Προέδρου Assad.
Με αυτή την έννοια, ο αντίκτυπος της ρωσικής παρέμβασης είναι πολύ ισχυρότερος.
Με την τόνωση της στρατιωτικής παρουσίας, η Ρωσία έχει γυρίσει τους συσχετισμούς δυνάμεως υπέρ της.
Θα μπορούσε, μάλιστα, κανείς να προβλέψει τις αρνητικές επιπτώσεις της κίνηση της Ρωσίας στις πολιτικές της Άγκυρας.
Η Άγκυρα είναι τώρα πιθανό να αναγκαστεί να τερματίσει την de facto κατάσταση - σχεδόν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων - που έχει επιβληθεί σε παραμεθόριες περιοχές από το 2012.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι τον Ιούνιο του 2012, μετά από την κατάρριψη ενός τουρκικού αναγνωριστικού αεροπλάνου από ένα σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας της Συρίας , η Άγκυρα ανακοίνωσε νέους κανόνες εμπλοκής, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των αεροσκαφών της Συρίας που πετούν κοντά στο τουρκικό εναέριο χώρο.
Δεν υπήρξε καμία ένδειξη μέχρι στιγμής ότι αυτοί οι κανόνες εμπλοκής έχουν αλλάξει.
Από το καλοκαίρι του 2012 όμως, τα τουρκικά ΜΜΕ έχουν κατά καιρούς αναφερθεί σε περιστατικά που τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται από τις βάσεις τους για να αναχαιτίσουν συριακά αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούν "πολύ κοντά" στα σύνορα.
Τώρα, το ερώτημα είναι αν η Άγκυρα επιμείνει σε κανόνες εμπλοκής σε περίπτωση που τα αεροπλάνα που έχουν στα φτερά τους το ρώσικο αστέρι πλησιάσουν τα σύνορα της.
Θα επιχειρήσει η Άγκυρα να δημιουργήσει μια ασφαλή ζώνη κατά μήκος των συνόρων της;
Η πολιτική κατά των αεροσκαφών της Συρίας είναι η πρώτη προϋπόθεση για μια τέτοια ζώνη, η οποία φυσικά απαιτεί τη χρήση της δύναμης του αέρα.
Έτσι, η ανάπτυξη της Ρωσίας μπορεί να εξηγηθεί μόνο με ένα στόχο: να αποτρέψει την Άγκυρα, ως ένα πρώτο βήμα.
Άλλωστε, μπορεί η Τουρκία να άνοιξε τις αεροπορικές της βάσεις, αλλά δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα της ο πόλεμος κατά του ISIS.
Η κίνησή της εντάσσεται περισσότερο στην επιδίωξη της αλλαγής καθεστώτος στη Συρία, η οποία, με τη σειρά του, συνεπάγεται τη δημιουργία και την εκτέλεση της ασφαλούς ζώνης που είχε υποστηρίξει από το 2012.
Έτσι, , τι συνέβη τελικά και συναίνεσε στη συμφωνία για τις αεροπορικές βάσεις τον Ιούλιο μετά από μήνες επίμονης κωλυσιεργίας.


www.bankingnews.gr
<<Στο τεντωμένο σκοινί της εξουσίας περπατά o Tσίπρας - Κίνδυνος αποτυχίας μεταρρυθμίσεων>>

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δεσμευθεί για την υλοποίηση φιλικά προσκείμενων προς τις αγορές μεταρρυθμίσεων, υπό την αυστηρή πάντα εποπτεία των δανειστών
Στο... τεντωμένο σκοινί της εξουσίας περπατά πλέον ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μετά την... κωλοτούμπα του καλοκαιριού και την απόφασή του να υπογράψει τελικά το τρίτο μνημόνιο της Ελλάδας.
Όπως επισημαίνουν σε νέο δημοσίευμά τους οι Financial Times, απαλλαγμένος πλέον από τις κωλοτούμπες του Ιουλίου και του Αυγούστου, ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται πλέον πως είναι να κάθεσαι στην... καυτή καρέκλα του πρωθυπουργού.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δεσμευθεί για την υλοποίηση φιλικά προσκείμενων προς τις αγορές μεταρρυθμίσεων, υπό την αυστηρή πάντα εποπτεία των δανειστών.
Όλοι μιλούν για... μετενσάρκωση του Έλληνα πρωθυπουργού, την ώρα που εκείνος επιχειρεί για πρώτη φορά να κυβερνήσει την Ελλάδα.
Το στοίχημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να αποδείξει ότι ταυτόχρονα είναι πατριώτης και με άκρως ευρωπαϊκή συνείδηση.
Αμέσως μόλις οι μεταρρυθμίσεις λάβουν τη μορφή εφαρμοστικών νόμων τις επόμενες εβδομάδες, τότε θα έρθει η ώρα όχι μόνο για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τους υπουργούς του, να βρεθούν αντιμέτωποι με τα κατεστημένα συμφέροντα.
Για παράδειγμα, για αρκετούς ακτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ, η ευρεία αποδοχή που χαίρει από τους Ευρωπαίους ο αναπληρωτής υπουργός Οικονονομικών, Γ. Χουλιαράκης, μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλο πονοκέφαλο για τον Αλέξη Τσίπρα.
Εάν ο Γ. Χουλιαράκης αποτελέσει στόχο ή θύμα της κριτικής των ακτιβιστών του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα τεθεί υπό νέο γύρο αμφισβήτησης η ικανότητα του Αλ. Τσίπρα να προχωρήσει την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Εάν τελικώς η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποτύχει στην κατεύθυνση υλοποίησης της μεταρρυθμιστικής ατζέντας για την οποία έχει δεσμευθεί, τότε η απειλή του Grexit θα επανέλθει στο προσκήνιο, στοιχειώνοντας το σύνολο της Ευρωζώνης που θεωρεί ότι ο εφιάλτης έχει περάσει...


 

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

<<Εξοργίζουν οι Βασιλικές Συντάξεις των 135>>

Του Όμηρου Αλεξάνδρου
Οικονομολόγου Λογιστή-Ελεγκτή

Είναι πραγματικά εξοργιστικό, σε μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, κατά την οποία κύπριοι πολίτες ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια για να επιβιώσουν, μια κάστα 135 οσφεοκάμπιων, πολλοί από τους οποίους συνέβαλαν στη οικονομική καταστροφή της Κύπρου, να απολαμβάνουν βασιλικών συντάξεων.

Ο Γενικός Ελεγκτής της Δημοκρατίας κ. Οδυσσέας Μιχαηλίδης, όπως θα δείτε στο πιο κάτω δημοσίευμα υποδεικνύει τα αυτονόητα, τα οποία όμως η Κυβέρνηση Αναστασιάδη και οι Βο..  λευτές μας δεν εννοούν να καταλάβουν και συνεχίζουν προκλητικά να ευλογούν τα γένια τους.

Για όσους δεν γνωρίζετε, σας πληροφορώ ότι ο κ. Οδυσσέας Μιχαηλίδης, είναι ένας πανέξυπνος και έντιμος άνθρωπος που κάνει πολύ καλά την δουλειά του, παρά τις όποιες τρικλοποδιές που προσπαθούν να του βάλουν μέλη της Κυβέρνησης, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, βουλευτές αλλά και το ευρύτερο αμαρτωλό κατεστημένο.

Από πληροφορίες που διασταύρωσα προκύπτει ότι ο διορισμός του κ. Μιχαηλίδη από τον Πρόεδρο, μετά την μεταπήδηση της προκατόχου του Χρυστάλλας Γιωρκάτζη στη Κεντρική Τράπεζα, ήταν λίγο επεισοδιακός, καθ’ ότι ο Πρόεδρος προόριζε στο πόστο αυτό ‘’κολλητό’’ του από τον δικό του πολιτικό χώρο που βοήθησε στην εκλογή του. Του ‘’επεβλήθη’’ όμως από κάποιους του ευρύτερου περιβάλλοντος του, οι οποίοι γνώριζαν τα προσόντα και την αξία του και τελικά πείσθηκε ο Πρόεδρος να τον διορίσει. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους αποτυχημένους διορισμούς οι οποίοι ήταν προσωπική επιλογή του Προέδρου, η επιλογή του κ. Μιχαηλίδη ήταν άκρως πετυχημένη, ίσως γιατί δεν ήταν προσωπική επιλογή του ίδιου του Προέδρου, αλλά κάποιων συνεργατών του που επιθυμούσαν πραγματικά την αναβάθμιση του κύρους του θεσμού του Γενικού Ελεγκτή.

Θέλω με την ευκαιρία αυτή να πω ένα μεγάλο μπράβο στον κ. Μιχαηλίδη για το έργο που επιτελεί και να τον βεβαιώσω ότι εμείς οι απλοί πολίτες που αγαπάμε πραγματικά τον τόπο μας θα βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό του.

Δείτε πιο κάτω το σχετικό δημοσίευμα, θα σας ανεβεί κατακόρυφα η πίεση:

<<Πρώην υπουργοί με συντάξεις που ξεπερνούν τις €4.000 το μήνα
Λευκωσία: Την κατάργηση των βασιλικών συντάξεων των €3.000 και των €4.000 μηνιαίως τουλάχιστον για τους νέους κρατικούς αξιωματούχους εισηγήθηκε στον υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη ο Γενικός Ελεγκτής της Δημοκρατίας Οδυσσέας Μιχαηλίδης.

Υποδεικνύοντάς του, μάλιστα, πως οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις απαιτούνται επί του θέματος θα πρέπει να δρομολογηθούν τάχιστα και οπωσδήποτε πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2016, έτσι ώστε οι νέοι βουλευτές να μην ενταχθούν στο υφιστάμενο κυβερνητικό σχέδιο συντάξεων, ως απότοκο του οποίου το Κράτος κατέβαλε το 2014 σε μόλις 135 συνταξιούχους κρατικούς αξιωματούχους το συνολικό ποσό των €3.125.080.

Ο κατάλογος των 135 συνταξιούχων κρατικών αξιωματούχων περιλαμβάνει μόνο πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας, προέδρους της Βουλής, βουλευτές, θρησκευτικούς αντιπροσώπους, υπουργούς, υφυπουργούς και κυβερνητικούς εκπροσώπους.
Η επιστολή του κ. Μιχαηλίδη προς τον υπουργό Οικονομικών στάλθηκε στις 18 του μήνα. Η συγκεκριμένη επιστολή διανεμήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου στους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων για μελέτη.  

Ειδικότερα, με βάση τον περί Συνταξιοδοτικών Ωφελημάτων Κρατικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα Νόμο που ψήφισε η Βουλή το 2012, καταργήθηκε το κυβερνητικό σχέδιο συντάξεων για όλους τους νεοεισερχόμενους υπαλλήλους που διορίστηκαν σε μόνιμη θέση μετά την 1η Οκτωβρίου 2011.

Ωστόσο, Υπουργείο Οικονομικών και Βουλή δεν προχώρησαν σε ανάλογη ρύθμιση για αρκετούς κρατικούς αξιωματούχους, οι οποίοι εντάσσονται σε ανάλογο σχέδιο επαγγελματικής συνταξιοδοτικής παροχής με βάση άλλους Νόμους. Όπως είναι, για παράδειγμα, ο «περί Συντάξεων (Ορισμένοι Αξιωματούχοι της Δημοκρατίας) Νόμος» του 1980, ο οποίος ρυθμίζει την καταβολή κυβερνητικής σύνταξης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον Πρόεδρο της Βουλής, στους βουλευτές και στους υπουργούς. Στην προκειμένη περίπτωση, οι βουλευτές εξαίρεσαν τους εαυτούς τους.
 
Στην κατακλείδα της επιστολής του, ο κ. Μιχαηλίδης επισημαίνει τα εξής στον Χάρη Γεωργιάδη: «Συστήνουμε όπως το θέμα εξεταστεί χωρίς καθυστέρηση και όπως προωθηθεί, το συντομότερο, ανάλογη εναρμόνιση των προνοιών για τις πιο πάνω κατηγορίες κρατικών αξιωματούχων και γενικά όλων των περιπτώσεων για τις οποίες οι σχετικές νομοθεσίες/όροι εργασίας χρήζουν τροποποίησης και οπωσδήποτε πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2016, ώστε για νέους κρατικούς αξιωματούχους να μη γίνεται ένταξη σε κυβερνητικό σχέδιο συντάξεων». 

Είναι πολλά τα λεφτά...

Όπως υποδεικνύει στην επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομικών ο κ. Μιχαηλίδης, με βάση το σημερινό επίπεδο απολαβών των βουλευτών, η σύνταξη βουλευτή με μια θητεία (5 χρόνια) ανέρχεται σε €1.352 μηνιαίως και το φιλοδώρημα σε €75.729 ενώ για βουλευτή που συμπλήρωσε δύο συνεχόμενες θητείες (10 χρόνια) η σύνταξή του ανέρχεται σε €3.306 τον μήνα και το φιλοδώρημά του σε €185.115.

Στις περιπτώσεις των υπουργών που υπηρέτησαν για 30 μήνες, η σύνταξή τους ανέρχεται σε €1.036 μηνιαίως και το φιλοδώρημα σε €58.039. Υπουργοί που υπηρέτησαν για πέντε χρόνια λαμβάνουν σύνταξη €1.684 μηνιαίως και φιλοδώρημα ύψους €94.314. Στις περιπτώσεις υπουργών που υπηρέτησαν δύο συνεχόμενες θητείες (10 χρόνια), η σύνταξή τους ανέρχεται στις €4.146 τον μήνα και το φιλοδώρημά τους στις €232.157.

Σύμφωνα με τον Γενικό Ελεγκτή, ανάλογα είναι τα παραδείγματα για τους δημάρχους, τον πρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας και της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, τον Έφορο Υπηρεσίας Εσωτερικού Ελέγχου, τον Επίτροπο Ρυθμίσεως Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, τον Επίτροπο Διοίκησης και τον Επίτροπο Νομοθεσίας για τους οποίους η καταβολή κυβερνητικής σύνταξης προβλέπεται στους οικείους Νόμους ή στους όρους εργασίας των συμβολαίων απασχόλησής τους.

Όπως καταγγέλλει στην επιστολή του ο Γενικός Ελεγκτής, η διατήρηση του κυβερνητικού σχεδίου σύνταξης μόνο για τους κρατικούς αξιωματούχους συνιστά στρέβλωση που θα πρέπει να αρθεί για τους ακόλουθους λόγους: 

Πρώτο, διατηρείται επ’ άπειρον ένα τέτοιο σχέδιο για συγκεκριμένες κατηγορίες αξιωματούχων, με μικρό αριθμό μελών, προκαλώντας έτσι, δυσανάλογα υψηλό διαχειριστικό κόστος.

Δεύτερο, δημιουργεί στα δημόσια οικονομικά ένα βάρος που είναι δυσανάλογο με τις απολαβές που λαμβάνουν οι κρατικοί αξιωματούχοι για όσο χρόνο προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Κράτος.

Τρίτο, συνιστά άδικη μεταχείριση έναντι των υπαλλήλων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και το κυριότερο, δίνει στον πολίτη την εντύπωση προνομιακής μεταχείρισης και μη ισότιμης από όλους συνδρομής στην ανάληψη των βαρών για εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.>>


 

<<Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας>>

 




Η ώρα της καταστροφής. «Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτίρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες» γράφει ο Falih Rifki Atay, επιφανής Τούρκος δημοσιογράφος που ανήκε στο στενό περιβάλλον του Μουσταφά Κεμάλ.
Ο Βρετανός ιστορικός Giles Milton θεωρεί ότι η Σμύρνη ήταν μια «κοσμοπολίτικη ελληνική πόλη» και ότι η καταστροφή της «είναι από τις στιγμές που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας της Ελλάδας, αλλά ήταν εξίσου σημαντική και για τη Δύση». Ξαφνιάζεται επίσης για το γεγονός ότι «οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται στα σχολεία τους την Ιστορία της Μικράς Ασίας» και θεωρεί ότι είναι «άδικο να έχει παραλειφθεί τόσο σημαντικό κεφάλαιο από τη διδασκαλία». Τονίζει επίσης ότι «στη Μικρά Ασία είχαμε μια γενοκτονία, εθνική εκκαθάριση, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμού, ανάμειξη πολλών κυβερνήσεων».

Αυτό όμως που είναι αυτονόητο για τον Milton δεν είναι αυτονόητο στον τρόπο που ο σύγχρονος ελληνισμός βλέπει εκείνα τα γεγονότα. Η καταστροφή της Σμύρνης, η σφαγή των Ελλήνων και των Αρμενίων των ιωνικών παραλίων τον Σεπτέμβριο του ’22, η στάση των συμμαχικών χωρών αλλά και της τότε ελληνικής κυβερνήσεως αποτελούν έως σήμερα σημεία έντονης αντιπαράθεσης. Το κοινό αφήγημα απουσιάζει τόσο στον χώρο της νεοελληνικής ιστοριογραφίας όσο και σ’ αυτόν της δημόσιας απεικόνισης. Τα μικρασιατικά -συμπεριλαμβανομένων των ποντιακών- γεγονότα συγκροτούν έως σήμερα ένα πεδίο συνάντησης και σύγκρουσης διαφορετικών ερμηνευτικών αναλύσεων, καθώς και αναθεωρητικών συμπεριφορών («συνωστισμός», ακύρωση της Δίκης των Εξ κ.ά.), που προέρχονται απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Το φαινόμενο αυτό ερμηνεύεται βεβαίως λόγω της βαρύτητας και της έντασης των πολιτικών αλλά και ιδεολογικών επιλογών των ελλαδικών ελίτ μετά το ’22. Μόλις στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 η προσφυγική μνήμη, που είχε συντηρηθεί με ευλάβεια μέσα στις κοινότητες των προσφύγων, θα καταφέρει να διεκδικήσει χώρο στο κοινό εθνικό συλλογικό αφήγημα.
Σε ιστοριογραφικό επίπεδο, η μνήμη των γεγονότων και η σημασία τους διατηρήθηκαν μέσα από βασικά έργα όπως της Μάρτζορι Χουσεπιάν (που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε), του René Puaux, του Hervé Georgelin, του Giles Milton και άλλων. Επίσης, σημαντικοί Ελληνες Μικρασιάτες, όπως ο Ηλίας Βενέζης, η Διδώ Σωτηρίου κ.ά. θα περιγράψουν με ενάργεια τα γεγονότα και θα συμβάλουν στη διατήρηση της μνήμης.
Ομως, ακόμα και σήμερα στον χώρο της ακαδημαϊκής ιστορίας η κυρίαρχη στάση είναι ο αγνωστικισμός και η άρνηση σαφούς τοποθέτησης. Επιφανείς σύγχρονοι Νεοέλληνες ιστορικοί αναπαράγουν διαρκώς, άλλοτε ευθαρσώς και άλλοτε συγκεκαλυμμένα, την παραδοσιακή κρατική κεμαλική άποψη, ότι δηλαδή οι Τούρκοι εθνικιστές δεν είχαν κανένα λόγο να κάψουν τη Σμύρνη και ότι μάλλον η πυρκαγιά της Σμύρνης είναι ένα ασαφές ιστορικό ζήτημα το οποίο δεν έχει απάντηση. Mεγάλο ιδεολογικό αλλά και ηθικό ζήτημα είναι η παραγνώριση της γνωστής στους ερευνητές τουρκικής ομολογίας του F. R. Atay περί της ευθύνης των κεμαλικών.
Η προσωπική ευθύνη του Κεμάλ, σύμφωνα με τουρκικές μαρτυρίες
Στο ερώτημα «Ποιος έκαψε τη Σμύρνη», η απάντηση δόθηκε από πολύ νωρίς από τον Falih Rifki Atay, έναν επιφανή Τούρκο δημοσιογράφο που ανήκε στο στενό περιβάλλον του Μουσταφά Κεμάλ. Στο βιβλίο του «Cankaya» αναρωτιέται: ««Izmir’inicinyakiyorduk? » (Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη;) και απαντά ο ίδιος:
«…Η Σμύρνη καιγόταν και μαζί της η Ρωμιοσύνη της, οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που έζησαν τον Μεσαίωνα με τους μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στην πατρίδα τους και στα σπίτια τους με άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και τη γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα, πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα…
Η Γκιαβούρ Ιζμίρ (άπιστη Σμύρνη) κάηκε ολοκληρωτικά με τις φλόγες το βράδυ και τον καπνό σαν ξημέρωσε. Ηταν υπεύθυνοι για τη φωτιά οι Αρμένιοι στ’ αλήθεια; Οπως ειπώθηκε τις μέρες εκείνες… Καθώς αποφάσισα να γράψω την αλήθεια όπως τη γνωρίζω, θέλω να αντιγράψω μια σελίδα από τις σημειώσεις που κρατούσα τότε: Οι κλέφτες που λεηλατούσαν τα σπίτια βοήθησαν στην εξάπλωση της φωτιάς…


Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη;

Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτίρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες… Οταν εξορίζονταν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αρμένιοι, καίγαμε όλες τις κατοικημένες περιοχές γιατί είχαμε αυτόν ακριβώς τον φόβο. Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τη διάθεση για καταστροφή. Υπάρχει και κάποιο αίσθημα κατωτερότητας μέσα του. Θεωρούσαμε ότι το καθετί που έμοιαζε με Ευρώπη ήταν μοιραίο να παραμείνει χριστιανικό και ξένο, γι’ αυτό και εμείς έπρεπε να το αποβάλουμε».

Σήμερα, μια νέα γενιά Τούρκων προοδευτικών ιστορικών προσπαθεί να προσεγγίσει εκείνη την ιστορία αμφισβητώντας τη μυθολογία που έχει καλλιεργηθεί από τις τουρκικές πολιτικές και στρατιωτικές ελίτ. Ενα από τα υπό συζήτηση θέματα είναι η προσωπική ευθύνη του Μουσταφά Κεμάλ για τη βία που ασκήθηκε κατά των αμάχων και την πυρπόληση της πόλης. Σε άρθρο της στην εφημερίδα «Ραντικάλ» η έγκριτη δημοσιογράφος Ayse Hur παραπέμπει σε κείμενο του υπασπιστή του Κεμάλ που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Τζουμχουριέτ» το 1939, όπου περιγράφονται οι συνθήκες της πυρκαγιάς της Σμύρνης. Ο Μουσταφά Κεμάλ με τη σύντροφό του Λατιφέ παρακολουθούσε την πυρκαγιά, η οποία συνέχιζε να καίει με όλη της τη δύναμη. Ο Κεμάλ ρώτησε τη Λατιφέ εάν η οικογένειά της έχει περιουσιακά στοιχεία στην περιοχή που καιγόταν. Η Ayse Hur γράφει ότι η Λατιφέ τού απάντησε: «Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μου είναι εκεί, αλλά, πασά μου, ας καούν όλα, εσείς να είστε καλά. Οταν υπάρχουν τέτοιες ευτυχισμένες μέρες, τι σημασία έχει η περιουσία; Σώθηκε η πατρίδα. Στο μέλλον μπορούμε να τα ξαναχτίσουμε». Η απάντηση άρεσε στον Κεμάλ, που της ανταπάντησε: «Ναι, ας καούν και ας καταρρεύσουν, όλα μπορούν να επουλωθούν».

Η ευθύνη του Μουσταφά Κεμάλ προκύπτει και από την απόλυτη αντιμειονοτική θεώρηση που τον χαρακτηρίζει. Αυτό επισημαίνεται και από σημαντικούς ιστορικούς που διακρίνονται για τη φιλική στάση προς το τουρκικό παράδειγμα. Ο ιστορικός Erik Zürcher στο βιβλίο του «The Young Turk Legacy and Nation Building» (Η τουρκική κληρονομιά και το χτίσιμο του έθνους) γράφει ξεκάθαρα ότι «ο Μουσταφά Κεμάλ ποτέ δεν μίλησε δημόσια ενάντια στη γενοκτονία ... και ο ίδιος περιβάλλεται από ανθρώπους, όπως ο Τοπάλ Οσμάν, που τα χέρια τους ήταν βαμμένα με αίμα…».
Ο μύθος περί εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου
Η είσοδος του τουρκικού στρατού στη Σμύρνη στις 9 Σεπτεμβρίου του ’22 έχει ενταχθεί στην τουρκική εθνικιστική μυθολογία και γιορτάζεται ως «Ημέρα της Απελευθέρωσης». Ακριβώς για το θέμα αυτό ο Talât Ulusoy έγραψε στην εφημερίδα Taraf τη φετινή ημέρα της επετείου: «Πρόκειται για μια επέτειο που καθιερώθηκε από τυφλωμένα μυαλά και γιορτάζει το κάψιμο μιας πόλης και τη μετατροπή της σε στάχτες. Στην πραγματικότητα, η 9η Σεπτεμβρίου 1922 είναι η ημέρα που ο στόχος της τουρκοποίησης της οικονομίας επετεύχθη. Ο στόχος που ο τρίτος κατά σειρά πρόεδρος της Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ είχε θέσει για τη Σμύρνη των Απίστων (Γκιαβούρ Ιζμίρ)… Αυτοί που λένε ότι οι Ρωμιοί και οι Αρμένιοι έκαψαν τη Σμύρνη δεν αναφέρουν τις λεηλασίες στις οποίες προέβησαν οι “απελευθερωτές καβαλάρηδες”… 2,5 μήνες μετά την “απελευθέρωση”, στις 25 Νοεμβρίου φτάνει στο Κοινοβούλιο μία επιστολή με θέμα “Η διαφθορά σχετικά με τα αγαθά που εγκαταλείφθηκαν στις απελευθερωμένες περιοχές”. Ετσι ξεκινά μια συζήτηση πάνω στο θέμα. Στο τηλεγράφημα αναφέρονται καταγγελίες πως οι περιουσίες και τα αγαθά που κατάσχεσε η κυβέρνηση πάνε στράφι στο σύνολό τους. Και συνεχίζει το τηλεγράφημα: Τα αγαθά που λεηλατήθηκαν, οι πλιατσικολόγοι τα απόκτησαν προσφέροντας τριακόσιες έως πεντακόσιες λίρες στον πρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής Εγκαταλειμμένων Αγαθών».
Ο μύθος ότι το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα έκανε «εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο» καταρρίπτεται από τον σημαντικό ιστορικό Taner Akçam, ο οποίος αναφέρει ότι στην πραγματικότητα ο πόλεμος «δεν δόθηκε κατά των εισβολέων αλλά κατά των μειονοτήτων». Και ότι η αυτονόμηση του Μουσταφά Κεμάλ, τον Ιούλιο του 1919, βασιζόταν στην αντιμειονοτική του θέση, την οποία διατύπωσε ευθαρσώς στην επιστολή παραίτησης που έστειλε στον Σουλτάνο όπου τόνιζε το βασικό του κίνητρο: «...να μη θυσιάσουμε την πατρίδα στις επιδιώξεις των Ελλήνων και των Αρμενίων».
«Πετάχτηκαν στη θάλασσα»
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο άρθρο Özgur Aydin από τη Σμύρνη στο ειδησεογραφικό πρακτορείο ANF με τίτλο: «Denize dökülen Rum ve Ermeni halkyd» (Στη θάλασσα πετάχτηκαν Ρωμιοί και Αρμένιοι). Στο άρθρο του ο Aydin υποστηρίζει ότι αποτελεί μύθο ότι οι Τούρκοι στη Σμύρνη έριξαν τον ελληνικό στρατό στη θάλασσα. Υποστηρίζει ότι ο στόχος ήταν ο απλός λαός, οι Ελληνες και οι Αρμένιοι. Γράφει: «Η επίσημη θέση του τουρκικού κράτους είναι ότι τη Σμύρνη την έκαψαν οι Αρμένιοι και οι Ρωμιοί. Ομως έπειτα από χρόνια αποκαλύφθηκε ότι την πυρκαγιά την έβαλαν οι Τούρκοι κομιτατζήδες. …Οταν μπήκε ο τακτικός στρατός στη Σμύρνη, οι εκπρόσωποι του Κεμάλ δεν έκαναν κάτι για να εγκαταστήσουν διοίκηση και να ελέγξουν την πόλη. Αδειασαν τις φυλακές και γέμισε η πόλη με “ατάκτους”, για συγκεκριμένους λόγους. Για χρόνια μας έκαναν πλύση εγκεφάλου, λέγοντας ότι “ρίξαμε στη θάλασσα τον ελληνικό στρατό”. Ομως, έχει αποδειχτεί ότι όταν ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη, ο ελληνικός είχε ήδη αναχωρήσει. Αυτοί που ρίξαμε στη θάλασσα, ήταν ο ελληνικός και ο αρμενικός λαός. Οταν ξέσπασε η πυρκαγιά, μαζί με τους Ελληνες δολοφονήθηκαν εκατοντάδες Αρμένιοι. Λεηλατήθηκαν οι περιουσίες, τα καταστήματα και τα σπίτια τους. Οσοι μπόρεσαν να γλιτώσουν, σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...».
Οπως και σε παλιότερη δημοσίευση στην εφημερίδα Today’s Zaman, ο έγκριτος Τούρκος δημοσιογράφος Orhan Kemal Cengiz επαναλαμβάνει σε άρθρο του –με τίτλο «Who burned down Izmir? »– τη διαπίστωση ότι η Σμύρνη πυρπολήθηκε συνειδητά από τους νικητές. Παρόμοιας κατεύθυνσης είναι και το άρθρο του Emre Akyoz στην εφημερίδα Sabah, με τίτλο «Bir kemalist’in itiraflari: Izmir’Ι nicin yakiyorduk? »
(«Εξομολόγηση ενός κεμαλιστή: Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη), ο οποίος αναπαράγει την ομολογία του F. R. Atay και υποστηρίζει ότι η φωτιά προκλήθηκε από τον διοικητή Νουρεντίν πασά, στον οποίο ο Μουσταφά Κεμάλ ανέθεσε την πλήρη ευθύνη για την κατειλημμένη πόλη. Ο Akyoz παραλληλίζει την εξόντωση των Ελλήνων στη Σμύρνη τον Σεπτέμβρη του 1922 με τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Γράφει ότι «ήταν παρόμοιας έμπνευσης με τις εξορίες των Αρμενίων του 1915».


* Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης (https://kars1918.wordpress.com/) είναι διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός. Το κείμενο είναι προδημοσίευση από το βιβλίο του με τίτλο «Μικρά Ασία. Ενας οδυνηρός μετασχηματισμός (1908-1923)», το οποίο θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Βλάσης Αγτζίδης - Καθημερινή

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

<<Η μεταναστευτική κρίση, οι ευθύνες των ΗΠΑ και η αδυναμία της ΕΕ>>



Η μαζική έξοδος ανθρώπων και η ανθρωπιστική κρίση ως αποτέλεσμα των μεγάλων προβλημάτων της ευρύτερης Μέσης Ανατολής λαμβάνουν τεράστιες διαστάσεις.  Πέραν των πολιτικοοικονομικών και κοινωνικών προκλήσεων υπάρχει ένα τεράστιο ανθρωπιστικό δράμα. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα αίτια αυτών των προβλημάτων αλλά πολύ περισσότερο τις πιθανές λύσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει ένα μεταναστευτικό ρεύμα από τη Μέση Ανατολή με προορισμό τη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και ακόμα τη μακρινή Αυστραλία ως αποτέλεσμα σκληρών κοινωνικοοικονομικών αλλά και πολιτικών συνθηκών.

H κλιμάκωση των τελευταίων μηνών έχει οδηγήσει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.  Ο πόλεμος στη Συρία, η προσπάθεια του Ισλαμικού κράτους να επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου έχουν δημιουργήσει πολύ δύσκολα δεδομένα. Εάν δεν σταθεροποιηθεί η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής θα υπάρξει επιδείνωση των κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών δεδομένων καθώς και της ανθρωπιστικής κρίσης.

Είναι πολύ σημαντικό να αξιολογήσουμε πως καταλήξαμε σε αυτό το δράμα.  Η ανατροπή του Χουσεΐν στο Ιράκ αλλά και μεταγενέστερα του Καντάφι στη Λιβύη επιδείνωσε δραματικά τα δεδομένα. Όταν ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους (ο νεότερος) προετοιμαζόταν για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ το 2002/3 ο Henry Kissinger είχε προειδοποιήσει για τις ολέθριες αποσταθεροποιητικές συνέπειες.  Στα πλαίσια της ρεαλπολιτίκ ο Kissinger αναγνώριζε ότι ενώ το καθεστώς Χουσεΐν ήταν δικτατορικό από την άλλη διεσφάλιζε μια σταθερότητα.  Για τον Kissinger το ζητούμενο ήταν η ασφάλεια και η σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και η δυνατότητα των ΗΠΑ αλλά και της Δύσης να έχουν πρόσβαση στον ενεργειακό πλούτο της περιοχής αλλά και στις αγορές για τα προϊόντα τους.

Η απερισκεψία, η επιπολαιότητα αλλά και οι ιδεολογικές υπερβολές του George Bush άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας με απρόβλεπτες συνέπειες.  Όχι μόνο δεν οδηγήθηκε το Ιράκ στον εκδημοκρατισμό όπως ευαγγελιζόταν ο Αμερικανός Πρόεδρος αλλά υπήρξε μια ευρύτερη αποσταθεροποίηση.  Οι ζηλωτές του Ισλαμικού Κράτους σήμερα απειλούν με τη δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με πολύ πιο σκληρά δεδομένα για τους λαούς της περιοχής σε σύγκριση με τα καθεστώτα Χουσεΐν και Ασσαντ.

Αλλά και η ΕΕ φαίνεται πραγματικά αδύναμη να αντιμετωπίσει ένα κύμα προσφύγων γύρω στις 300.000 (στη σημερινή συγκυρία). Και όμως στην εξαθλιωμένη Ελλάδα ζουν σήμερα πέραν του ενός εκατομμυρίου παράνομων μεταναστών και προσφύγων ενώ στον Λίβανο και την Ιορδανία φιλοξενούνται πέραν των 3 εκατομμυρίων πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ.  Η υφιστάμενη κρίση φανερώνει τη γύμνια της ΕΕ.  Θα μπορούσε κάποιος να σημειώσει ότι αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: άλλωστε οι συνταγές του ευρωπαϊκού ιερατείου για διάφορες χώρες της Νότιας Ευρώπης επιδείνωσαν τα κοινωνικοοικονομικά τους δεδομένα.  Εύλογα μπορεί να εγερθεί το ερώτημα όταν δεν επιδεικνύεται αλληλεγγύη προς τους εταίρους πως θα επιδειχθεί στους λαούς της Μέσης Ανατολής;

Οι πολιτικές της ΕΕ τα τελευταία χρόνια για τη Βόρειο Αφρική αλλά και την ευρύτερη Μέση Ανατολή απέτυχαν.  Στο παρελθόν οι διάφορες δράσεις ήταν κάτω από την εξαγγελθείσα Ευρωμεσογειακή Συνεργασία.  Μεταγενέστερα η ΕΕ εξήγγειλε το πρόγραμμα Neighborhood Policy/(Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας) το οποίο και πάλιν δεν είχε/έχει ουσιαστικά αποτελέσματα.  Κρίνοντας τις συγκεκριμένες πολιτικές από τα αποτελέσματα είναι προφανές ότι η ΕΕ δεν πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει.

Έχει ασκηθεί έντονη κριτική ιδίως στις ΗΠΑ ότι η πολιτική που έχει ακολουθήσει διαχρονικά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής βασικά εξυπηρετούσε τα αμερικάνικα συμφέροντα πολλές φορές εις βάρος των λαών. Από μια άλλη οπτική γωνιά, στην καλύτερη περίπτωση, ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ κατανόησαν τα δεδομένα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και πως θα ήταν πραγματικά δυνατόν να επέλθει σταθερότητα, ανάπτυξη και ομαλοποίηση. Ούτε και κατανόησαν επίσης ότι το ευρύτερο κοινωνικό υπόδειγμα στις χώρες της Μέσης Ανατολής διαφέρει κατά πολύ από εκείνο των δυτικών κοινωνιών. 

Το ζητούμενο είναι πως αντιμετωπίζεται η κρίση στη σημερινή φάση.  Άμεσα είναι σημαντικό να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα ανθρωπιστικής φύσεως.  Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι καθοριστικής σημασίας να επέλθει η ασφάλεια, η σταθερότητα και η ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.  Προς αυτή την κατεύθυνση θα απαιτηθεί η ενεργός εμπλοκή αλλά και η συνεργασία των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας.  Θα ήταν ακόμη καλύτερο εάν οι συγκεκριμένες δράσεις που θα πρέπει να αναληφθούν λάβουν χώρα υπό την αιγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

*Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Πρόεδρος.....Προς Αγιοποίηση

Του Όμηρου Αλεξάνδρου
Οικονομολόγου Λογιστή-Ελεγκτή

Με αφορμή την χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου για παύση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα κ. Ρίκκου Ερωτοκρίτου, κρίνοντας τον μάλιστα ως ανίκανο και ακατάλληλο, έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:

Λίγες μέρες πριν τον διορισμό του κ. Ερωτοκρίτου, περί τον Ιούλιο του 2013, είχα απευθύνει δύο ανοικτές επιστολές στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, προτρέποντας τον να μην προχωρήσει στον φημολογούμενο διορισμό του στη θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Μικρό απόσπασμα των επιστολών αυτών, μία εκ των οποίων μάλιστα δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα ‘’Πολίτης’, σας παραθέτω πιο κάτω με κόκκινα γράμματα:

<<Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Θεωρώ αδιανόητο και προκλητικό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να επαναλάβει το λάθος του ανεκδιήγητου Χριστόφια, που διόρισε τον άκρως προβληματικό και ανίκανο κ. Άκη Παπασάββα (άλλως Μασέλλας) στην θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, με μόνο κριτήριο το γεγονός ότι ο κ. Παπασάβας ήταν φίλος του και τον στήριξε στην ανάδειξη του στη Προεδρία. Το γεγονός ότι ο Ρίκος Ερωτοκρίτου βοήθησε στην εκλογή Αναστασιάδη δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να αποτελεί κριτήριο για την επιλογή του στη θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Ο Ρίκος Ερωτοκρίτου για πολλά χρόνια βουλευτής, απέτυχε να επανεκλεγεί στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, και αν και ορκισμένος εχθρός του Αναστασιάδη, αποφάσισε να κάνει στροφή 180 μοιρών και να…καβαλλήσει σίγουρο άλογο, με αντάλλαγμα φυσικά τον διορισμό του από τον ‘’Εκσυγχρονιστή Πρόεδρο’’

Ειλικρινά δεν έχω τίποτα προσωπικό, ούτε με τον Πρόεδρο αλλά ούτε και με τον κύριο Ερωτοκρίτου. Έγνοια μου είναι η προστασία των θεσμών, και ιδιαίτερα του κύρους της Δικαιοσύνης και της Γενικής Εισαγγελίας που τόσο έχει πληγεί από την προηγούμενη παρουσία του Πέτρου Κληρίδη και Άκη Παπασάββα. Για τους πιο πάνω λόγους, θεωρώ ότι ο κύριος Ερωτοκρίτου με βάσει το παρελθόν του, τον χαρακτήρα του και το βιογραφικό του, δεν είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για το πόστο του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Οι διορισμοί σε τόσο σοβαρά πόστα δεν πρέπει με κανένα τρόπο να είναι θέμα πολιτικών συναλλαγών και εξαργύρωσης εκδούλευσης για κατάκτηση της εξουσίας. Η ημικατεχόμενη Κύπρος, περισσότερο από οιανδήποτε άλλη χώρα, έπρεπε να προστατεύει την Δικαιοσύνη σαν κόρη οφθαλμού και όχι να την εξευτελίζει και να την χειραγωγεί και από την άλλη να ζητά από τους ξένους να αποδώσουν δικαιοσύνη στο πολιτικό της πρόβλημα.

Κλείνοντας, καλώ τον Πρόεδρο να μας εκπλήξει θετικά και να κάνει το πρώτο σωστό βήμα αφ’ ότου ανήλθε στην εξουσία, διορίζοντας στα πόστα, τόσο του Γενικού όσο και του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, άτομα τίμια και ικανά με καθαρό παρελθόν, που δεν ανήκουν στο αμαρτωλό κομματικό και όχι μόνο κατεστημένο. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί το κύρος της Δικαιοσύνης στα μάτια των πολιτών.>>

Μετά την δημοσίευση του πιο πάνω άρθρου ο κύριος Ερωτοκρίτου, θορυβημένος μήπως και χαλάσει ο διορισμός του, με πήρε στο τηλέφωνο και με παρεκάλεσε να σταματήσω την κρητική που του κάνω γιατί υπήρχε περίπτωση ο Πρόεδρος να αθετήσει την υπόσχεση που του είχε δώσει. Μου υποσχέθηκε δε ότι αν διορισθεί στην θέση αυτή, θα κάνει το πάν για να διασκεδάσει τις ανησυχίες μου και να αποκαταστήσει το ήδη τρωθέν κύρος της Γενικής Εισαγγελίας. Εγώ του απάντησα ότι δεν πιστεύω σε όσα μου λέει, γιατί είναι τόσο υποκριτής και αναξιόπιστος όσο και ο Πρόεδρος. Αφού τον… στόλισα φραστικά για την επιλογή του να στηρίξει έναν ακατάλληλο για την Προεδρία πρόσωπο, του ανέφερα  ότι αν τελικά διορισθεί από τον Πρόεδρο θα με έχει απέναντι του αν δεν υλοποιήσει τις υποσχέσεις του, και αυτό κάνω σήμερα.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης απέτυχε οικτρά να επιλέξει σωστούς και άξιους συνεργάτες σε όλα τα πόστα, γιατί κριτήριο της επιλογής του ήταν πάντα  η εξόφληση εκδουλεύσεων για κατάκτηση της εξουσίας. Δεν απέτυχε μόνο στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα αλλά και στο Γενικό Εισαγγελέα, ο οποίος μάλιστα δήλωσε πρόσφατα ότι κάποιοι του βάζουν τρικλοποδιές στην προσπάθεια του να βρει τους ενόχους για την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας, χωρίς όμως να τους κατονομάζει. Αυτή δεν είναι υπεύθυνη στάση Γενικού Εισαγγελέα. Δεν γίνεται 31 μήνες μετά τον διορισμό του από έναν εκ των μεγαλύτερων ενόχων για την καταστροφή της οικονομίας, να μας δουλεύει και να μας λέει ότι ακόμη τους ψάχνει, για αυτό τον καλώ να δηλώσει και αυτός την ανικανότητα και ανεπάρκεια του και να παραιτηθεί.

Δεν θα σας κουράσω άλλο. Θα κλείσω με κάτι που μου ανέφερε κάποιος υπάλληλος του δημοσίου και μάλιστα πτυχιούχος, πρόσφατα, για να αντιληφθείτε καλύτερα γιατί αυτός ο τόπος δεν έχει ….γενικώς υπόθεση.

‘’ Ρε Όμηρε, διαφωνώ κάθετα με την κρητική που κάνεις στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, Ρε…κατάλαβε το,… εν ο θεός που μας έστειλε τον Νίκο Αναστασιάδη!…’’
Εγώ προσπάθησα να μην θυμώσω και να γίνω γραφικός και απάντησα απλά ειρωνικά, όπως αξίζει σε ένα ανόητο φανατισμένο κομματόσκυλο: …’’Συμφωνώ μαζί σου φίλε μου, όχι μόνο πιστεύω και εγώ ότι τον Αναστασιάδη μας τον έστειλε ο θεός, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα μας λύσει όλα τα προβλήματα μας, τόσο στο κυπριακό όσο και στην οικονομία από την πρώτη του θητεία και δεν θα χρειαστεί να επαναδιεκδικήσει νέα θητεία, αλλά θα προταθεί απ όλο τον κυπριακό λαό για αγιοποίηση! !  Εμ…’’Ανάστασι..ΑΔΗ  μου .. και εγώ άνθρωπος είμαι .... να μη δικαιούμαι να ειρωνευτώ κάποια πολιτικά βόδια, που από αρρωστημένο κομματικό πατριωτισμό, δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι δεν μας οδηγείς στη Ανάσταση(ι)…αλλά στον ΑΔΗ;

Χαιρετίσματα… στο πλάτανο και στην τυχερή εξουσία που έχει ακόμη τόσα πολλά πολιτικά βόδια και τα εκμεταλλεύεται. Αυτούς έχουμε, γιατί σαν λαός αυτούς αξίζουμε να έχουμε, και άμα αυτός ο τόπος δει προκοπή, να μου σφυρίξετε…. όχι μόνο κλέφτηκα…αλλά και αρβανίτικα.



 

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

<<Η Ελληνίδα που εκδικήθηκε την Γερμανία - 18 δισ. δολάρια το πρόστιμο για την WV!>>

Tου Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Μία Ελληνίδα, η Αννα Στεφανοπούλου, καθηγήτρια μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan παιρνει εκδίκηση για όσα υπέφερε ο λαός της από τον Β.Σόιμπλε και την «παρέα» του, αφού είναι αυτή που «ξεσκέπασε» το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών (μέχρι το επόμενο οι Γερμανοί έχουν δείξει ότι δεν διαθέτουν «ταβάνι» σε τέτοια ζητήματα).
Γνωστή για τις μελέτες της πάνω στους κινητήρες αυτοκινήτων, συνετέλεσε στην αποκάλυψη του σκανδάλου, παρατηρώντας την δυσκολία να συνδυαστεί η απόδοση των κινητήρων με τόσο χαμηλούς ρύπους. «Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να έχουμε ένα ολόκληρο χημικό εργοστάσιο στην εξάτμιση», δήλωσε.
Δηλαδή τα αποτελέσματα που έβλεπε δεν ταίριαζαν με την ιπποδύναμη, εκεί κατανόησε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά με τις μετρήσεις.
Το σύστημα των Γερμανών εστίαζε στο τιμόνι. Αν αυτό ήταν εντελώς ακίνητο, όπως σε μία μέτρηση καυσαερίων, έμπαινε σε διαμόρφωση «χαμηλών εκπομπών». Αν κινούταν, όπως στην κανονική χρήση, ο κινητήρας δούλευε κανονικά.
Οι πρώτες πραγματικές ενδείξεις φάνηκαν το 2014 όταν το πανεπιστήμιο της West Virginia εξέτασε δύο diesel VW και ένα BMW με το BMW να είναι το μόνο που πέρασε τη δοκιμή εκπομπών!
Η ΕΡΑ, η υπηρεσία περιβάλλοντος των ΗΠΑ ενημέρωσε την VW αμέσως και η εταιρία υποσχέθηκε να διορθώσει άμεσα το πρόβλημα.
Η μετοχή της VW έπεσε σχεδόν 25% μέσα σε λίγες ημέρες από την αποκάλυψη του σκανδάλου
Η «παράβαση» αφορά όχι μόνον τα 500.000 οχήματα στις ΗΠΑ, αλλά 11.000.000 σε όλον τον κόσμο!Το καλύτερο όμως έρχεται στο τέλος η διοίκηση της VW παραδέχτηκε ότι το θέμα ήταν σε γνώση της από το 2014.
Φυσικά ως έχουσες έννομα συμφέροντα δεν αποκλείεται να εγείρουν απαιτήσεις απέναντι στην VW και εταιρείες που έχασαν πωλήσεις λόγω των χαμηλότερων εκπομπών των μοντέλων της, αφού η VW επέβαλλε «αθέμιτο ανταγωνισμό» με «εξωπραγματικές» μετρήσεις οδηγώντας εκατομμύρια αγοραστών να επιλέξουν τα μοντέλα της έναντι των αυτοκινήτων άλλων εταιρειών.
Πρόκειται για τη σειρά 4κύλινδρων υπερτροφοδοτούμεων πετρελαιοκινητήρων της εταιρίας, που φορούν στις ΗΠΑ τα Golf, Passat, Beetle, Jetta και Audi A3, από το 2009 και μετά. Οι πραγματικές εκπομπές καυσαερίων των αυτοκινήτων αυτών είναι μέχρι και 40 φορές μεγαλύτερες από αυτές που έδειχναν οι μετρήσεις, παραβιάζοντας ξεκάθαρα το νόμο «Καθαρού Αέρα» (Clean Air act)!
Προσέξτε το νούμερο, σαράντα φορές περισσότερο.
Αυτοί (οι Γερμανοί) μας «κουνάνε» το δάχτυλο ολονών σαν χώρα ότι είμαστε διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και απροσάρμοστοι στη νομιμότητα. Ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που η Siemens, η «ναυαρχίδα» της γερμανικής βιομηχανίας έχει «μαυριστεί» από τις ΗΠΑ μέχρι την… Νιγηρία, εδώ είναι γνωστό πόσο συμμετείχε στην διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος και σε όλες τις δίκες και τις ποινικές διώξεις που ασκούνται κατά φυσικών προσώπων και πολιτικών (Άκη Τσοχατζόπουλου) εμπλέκονται γερμανικές εταιρείες αμυντικού υλικού.
Αυτοί λοιπόν θα έρθουν εδώ στην Ελλάδα για να μας επιβάλλουν να γίνουμε «άνθρωποι» και το χειρότερο υπάρχουν πολλοί Έλληνες μέσα στα κοινωνικά στρώματα που «πάτησαν» την «μπανανόφλουδα» του «καλού» Γερμανού που θα μας φτιάξει «δομές» και «κράτος», αγνοώντας ίσως από την πολύ παραπληροφόρηση, και την προπαγάνδα εγχώριων ΜΜΕ, ότι οι συγκεκριμένοι δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να μας «διδάξουν» ΤΙΠΟΤΑ.
Σημειώνεται ότι όπως και στη Siemens έτσι και στην VW το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε πάλι στις ΗΠΑ. Δεν είναι σαφές κατά πόσο αυτό είναι τυχαίο ή στις ΗΠΑ υπάρχει κάποια προσπάθεια αποστολής «μηνυμάτων» δυσαρέσκειας στην γερμανική ηγεσία ότι θα πρέπει να αρχίσει να μαζεύεται μέχρι εκεί που φτάνει το «πάπλωμά» της, άλλωστε θα φανεί
Εάν πάντως είναι ένα είδος αμερικανικής επίθεσης στην Γερμανία μετά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τις σχεδιαζόμενες κυρώσεις κατά της Κίνας για το ζήτημα των χάκερς, τότε οι ΗΠΑ ξεκινούν ανεδαφικούς πολέμους κατά όλων των υπερδυνάμεων του πλανήτη που είναι εξαιρετικά αμφίβολο για το αν μπορούν να τους κερδίσουν, οι εποχές της απόλυτης παντοδυναμίας έχουν παρέλθει. Έστω και έτσι όμως η ζημιά στην εικόνα της Γερμανίας είναι τεράστια. Η φήμη είναι σαν το τζαμι έτσι και σπάσει…
Η EPA, η υπηρεσία περιβάλλοντος των ΗΠΑ, ανακοίνωσε πως ανακάλυψε ότι ένα σύνολο αυτοκινήτων του VW Group χρησιμοποιούσε εσκεμμένα λογισμικό το οποίο ανίχνευε τις προσπάθειες μέτρησης εκπομπών καυσαερίων του οχήματος και το έθετε σε μία διαμόρφωση «χαμηλών εκπομπών» για να περνά με άνεση τη μέτρηση.
Αποτέλεσμα της γερμανικής «εξυπνάδας»: Μέχρι και 18 δισ. δολ πρόστιμο! Αυτά τα ποσά θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην γερμανική οικονομία.
Φυσικά τίποτα δεν σταματάει εδώ
Η υπηρεσία προστασίας του περιβάλλοντος της Καλιφόρνιας (Carb) διεξάγει επίσης τις δικές της έρευνες για τη Volkswagen, η οποία είναι επίσης εκτεθειμένη σε μαζικές αγωγές από αγοραστές των αυτοκινήτων της οι οποίοι θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν.
Το σκάνδαλο αυτό, το οποίο έχει προκαλέσει θύελλα στην Ευρώπη, θα αποτελέσει εξάλλου μέσα στις προσεχείς εβδομάδες το θέμα μιας ακροαματικής συνεδρίασης του αμερικανικού Κογκρέσου, ανακοίνωσαν δύο βουλευτές που είναι επικεφαλής της υποεπιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, δηλαδή το θέμα εξελίσσεται σε καθαρά πολιτικό, και θα αγγίξει είτε το θέλει είτε όχι την ίδια την Α.Μέρκελ που θεωρείται η «αγπαπημένη» της γερμανκής βιομηχανίας.
-Έρευνες άρχισαν επίσης στη Γερμανία και την Ιταλία.
Το βρετανικό υπουργείο Μεταφορών στέλνει επιτροπή στη VW. Η κυβέρνηση της Βρετανίας κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διεξάγει έρευνα όσον αφορά τις διαδικασίες ελέγχου των εκπομπών ρύπων των αυτοκινήτων, μετά την παραδοχή της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen ότι εξαπάτησε τις ρυθμιστικές αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.«Είναι ζωτικής σημασίας η κοινή γνώμη να εμπιστεύεται τους ελέγχους των εκπομπών ρύπων των οχημάτων και καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ερευνήσει το ζήτημα αυτό θεωρώντας το κατεπείγον», ανέφερε ο υπουργός Μεταφορών της Βρετανίας Πάτρικ Μακλάφλιν σε ανακοίνωση που εξέδωσε. Η επιτροπή πρόκειται να συνομιλήσει με στελέχη της εταιρείας στο Wolfsburg και να δοθεί στα μέλη της πρόσβαση σε διάφορα έγγραφα, διευκρίνισε το υπουργείο σε ανακοίνωσή του.
Ακόμα και η Νότια Κορέα ανακοίνωσε ότι θα ελέγξει τις εκπομπές ρύπων των πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων της Volkswagen και της Audi, «ξεφτιλίκι» άνευ προηγουμένου.
Δείτε τώρα πόσο «αξιόπιστη» είναι και η γερμανική πολιτική ηγεσία. Το γερμανικό υπουργείο Μεταφορών αρνήθηκε σήμερα ότι γνώριζε πως η Volkswagen χρησιμοποιούσε τεχνολογία για να παραποιεί τις μετρήσεις των εκπομπών ρύπων παρόλο που μόλις πριν από μερικούς μήνες παραδέχθηκε ότι γνώριζε την ύπαρξη μιας γενικότερης διαφοράς μεταξύ των τιμών που καταγράφονται στις «δοκιμές» και σε κανονικές συνθήκες οδήγησης, «είπα, ξείπα» δηλαδή.Πάντως στο Βερολίνο ο Β.Σόιμπλε και η Α.Μέρκελ θα το «φυσάνε» και δεν θα «κρυώνει». Τους ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν… από μια Ελληνίδα !


 

<<H Αλβανία είναι ο βασικός προμηθευτής ναρκωτικών της Ευρώπης>>

 

Η κυβέρνηση του Έντι Ράμα στην Αλβανία μπορεί να παρουσιάζει τις προσπάθειες που κάνει για την πάταξη των κυκλωμάτων καλλιέργειας και διακίνησης ινδικής κάνναβης, αλλά το φαινόμενο επεκτείνεται σε όλη τη χώρα. Η αλβανική αστυνομία, υπό την πίεση του διεθνή παράγοντα, προβάλλει σχεδόν καθημερινά επιτυχίες της στον τομέα του εντοπισμού και καταστροφής χιλιάδων δενδρυλλίων, αποτελεί ωστόσο κοινό μυστικό ότι τα χτυπήματα των αρχών δεν είναι παρά «σταγόνες στον ωκεανό» της χασισοκαλλιέργειας στην οποία επιδίδονται οργανωμένες συμμορίες αλλά και απλοί άνθρωποι στα χωριά για να εξασφαλίζουν ένα καλό εισόδημα.    Από τις ανακοινώσεις των αρχών προκύπτει ότι τα κυκλώματα καλλιεργούν ινδική κάνναβη όχι μόνο σε διάσπαρτα χωράφια, οροπέδια στον βορρά, αλλά και τις αυλές σπιτιών αλλά και σε οργανωμένα θερμοκήπια, ενώ χρησιμοποιούν σύγχρονα μέσα για την κατεργασία τους και μεταφορά τους. Έτσι πριν λίγες μέρες στην περιοχή της Λουσνια, νοτιοανατολικά των Τιράνων η αστυνομία ανακάλυψε ένα μεγάλο ξηραντήριο ειδικά εξοπλισμένο για την γρήγορη ξήρανση του προϊόντος.
Στο ίδιο διάστημα κατασχέθηκε στο Δυρράχιο τεράστια αποθήκη η οποία είχε εξοπλιστεί με υπερσύγχρονα μέσα που εξασφάλιζαν την ανάπτυξη των δενδρυλλίων σε λίγες μόνο βδομάδες και την καλλιέργειά τους όλο το χρόνο! Μικρά αεροπλάνα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες στην Ιταλία ενώ για την Ελλάδα επιλέγονται οι χερσαίου δρόμοι, από τις οδικές αρτηρίες με φορτηγά αυτοκίνητα έως τα βουνά και τα δάση με μουλάρια. Μόνο το τελευταίο δεκαπενθήμερο κατασχέθηκαν από τις ιταλικές αρχές δύο μικρά αεροσκάφη που μετέφεραν αντίστοιχα εκατόν είκοσι και ογδόντα κιλά χασίς και είχαν απογειωθεί από αυτοσχέδια αεροδρόμια στην περιοχή της Αυλώνας…
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι καταγγελίες και αποκαλύψεις για εμπλοκή κρατικών αξιωματούχων και αστυνομικών στο χρυσοφόρο εμπόριο χασίς γεγονός που ήρθε στο φως και από τις έρευνες της ιταλικής αστυνομίας στην περίπτωση του ενός αεροσκάφους. Σε μια άλλη περίπτωση, αυτή του επικεφαλής του τμήματος δίωξης ναρκωτικών της αστυνομίας στην πόλη Φιερι, Ντρινταν Ζαγκάνι, προκλήθηκε μεγάλο σκάνδαλο με πολιτικές προεκτάσεις, το οποίο έλαβε διαστάσεις στον αλβανικό τύπο.
Στον Ζαγκάνι είχε επιβληθεί κατ οίκον περιορισμός για παράβαση καθήκοντος, πλην όμως κατάφερε να δραπετεύσει οικογενειακώς στην Ιταλία όπου προέβη σε καταγγελίες για πολιτική προστασία κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών στην χώρα του. Παρά ταύτα συνελήφθη και ο ίδιος για παράβαση καθήκοντος. Οι συχνές αποκαλύψεις για διαπλοκή του εμπορίου ναρκωτικών με την πολιτική προκαλούν έντονες διαμάχες εντός και εκτός αλβανικής βουλής με το κλίμα να επιβαρύνεται τις τελευταίες μέρες από την διαρροή στον τύπο άτυπης έκθεσης του ΟΑΣΕ η οποία περιέχει ονόματα βουλευτών, κυρίως από το κυβερνών κόμμα, που φέρονται να εμπλέκονται στο οργανωμένο έγκλημα


<<Ο Αγωγός East Med Εναλλακτική Πηγή Φυσικού Αερίου Προς την Ευρώπη.>>

 

O αγωγός East Med μπορεί να υλοποιηθεί και να προσφέρει μια πρόσθετη δίοδο, καθώς και μια εναλλακτική πηγή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, επισημαίνει ο κ. Σόλων Κασίνης, σε συνένετυξή του στην εφημερίδα «Σημερινή».
Όπως επισημαίνει, με την υλοποίησή του, ο αγωγός αυτός θα μπορεί να αποτελέσει και μια επιπρόσθετη επιλογή για την εκμετάλλευση/εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ.
Αναλυτικά, στη συνέντευξή του ο κ. Κασίνης, αναφέρει τα εξής:
Κύριε Κασίνη, ακόμη και μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος «Αφροδίτη», πολλοί αμφισβητούσαν το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος κρύβει μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου. Τελικά, με την τελευταία ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος στην Αίγυπτο, νιώθετε δικαιωμένος;
Κρίνοντας εκ των αποτελεσμάτων, αισθάνομαι δικαιωμένος για ό,τι με σθένος πάντοτε υποστήριζα σχετικά με την ενεργειακή προοπτική της νοτιοανατολικής Μεσογείου και πιο συγκεκριμένα για την ύπαρξη σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων στον θαλάσσιο χώρο της.
Παρότι σε παλιότερους καιρούς, οι αναφορές μου, κατά την παρουσία μου σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων, για κοιτάσματα πετρελαίου ή φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή αντιμετωπίστηκαν ως εικασίες και ανούσια φληναφήματα, σήμερα με χαρά διαπιστώνω ότι ολοένα και εδραιώνεται η αντίληψη ότι η νοτιoανατολική Μεσόγειος έχει ένα πολλά υποσχόμενο γεωλογικό υπόβαθρο, ευνοϊκό για τον σχηματισμό και τη συσσώρευση αξιόλογων ποσοτήτων υδρογονανθράκων. Έχω την πεποίθηση ότι η περιοχή αυτή μπορεί μια μέρα να αποτελέσει τη «δεύτερη Βόρεια Θάλασσα», με αποθέματα που θα την κατατάσσουν ως την τέταρτη παραγωγική δύναμη μετά τη Ρωσία, το Κατάρ και τη Βόρεια Θάλασσα.
Το γεγονός ότι η ανακάλυψη «Ζορ» γειτνιάζει με το Οικόπεδο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ, μας επιτρέπει να ελπίζουμε για παρόμοιου μεγέθους εκπλήξεις;
Αναμφισβήτητα η ανακάλυψη «Ζορ» στην Αίγυπτο δίνει νέα πνοή και ανοίγει καινούργιες προοπτικές στις δραστηριότητες έρευνας και αξιοποίησης υδρογονανθράκων στη νοτιoανατολική Μεσόγειο. Επίσης, το κοίτασμα «Ζορ» αλλάζει τα δεδομένα, τόσο όσον αφορά τα επιχειρησιακά μοντέλα των πετρελαϊκών εταιρειών όσο και τις πολιτικές των κρατών τις ευρύτερης περιοχής. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εγγύτητα της ανακάλυψης αυτής με το τεμάχιο 11, καθώς απέχει περίπου 4-6 χλμ. από τη μέση γραμμή που οριοθετεί τις ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου, αλλά και την επιφάνεια που καταλαμβάνει το κοίτασμα, περίπου 100 τετρ. χλμ., είναι δυνατό να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι γεωλογικοί παράγοντες που οδήγησαν στον σχηματισμό του «Ζορ» εκτείνονται και στην κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτό δημιουργεί την αισιοδοξία ότι ενδεχομένως μπορούμε να ελπίζουμε σε νέες ανακαλύψεις στον θαλάσσιο χώρο μας. Όσον αφορά το κατά πόσο μέρος του κοιτάσματος «Ζορ» βρίσκεται στο τεμάχιο 11, αυτό πρέπει να αξιολογηθεί κατ’ αρχήν από την αδειούχο εταιρεία του εν λόγω τεμαχίου, δηλαδή την Total.
Κατά την πρόσφατή του επίσκεψη στο νησί, ο Διευθύνων Σύμβουλος της ENI μίλησε για το ενδεχόμενο μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου στον αιγυπτιακό σταθμό υγροποίησης «Νταμιέτα». Είναι οικονομικά και στρατηγικά επικερδής μια τέτοια επιλογή;
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους τρεις βασικότερους παράγοντες σε αυτήν την περίπτωση, δηλαδή την απόσταση, καθώς η Νταμιέτα απέχει περίπου 240 χλμ. από το «Αφροδίτη», σε σύγκριση με το «Ζορ» που απέχει μόνο 190 χλμ., το επιχειρησιακό μοντέλο, δηλαδή εάν το φυσικό αέριο θα πωλείται πριν από την υγροποίησή του ή εάν θα υγροποιείται μόνο, χωρίς να αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς, και το ιδιοκτησιακό μοντέλο, καθώς η Eni είναι ο μεγαλομέτοχος τού Σταθμού Υγροποίησης στο Λιμάνι Νταμιέτα της Αιγύπτου, οπόταν και θα προτιμήσει να δώσει προτεραιότητα σε ιδία κοιτάσματα, μια τέτοια επιλογή φαίνεται να είναι οικονομικά και στρατηγικά επικερδής μόνο για την περίπτωση του «Ζορ» και ενδεχομένως σε περίπτωση που η Eni προβεί σε ανακαλύψεις στα τεμάχια 2, 3 ή 9 της κυπριακής ΑΟΖ.
Μετά την ανακάλυψη στην Αίγυπτο, επανήλθαν φωνές από διάφορους ενεργειακούς αναλυτές, που κάνουν εκ νέου λόγο για κατασκευή του σταθμού υγροποίησης στο Βασιλικό, όπου ήταν και ο αρχικός μας σχεδιασμός. Πόσο εφικτό θα ήταν κάτι τέτοιο;
Αν και υπάρχουν και άλλοι τρόποι μεταφοράς-εξαγωγής του αερίου της ευρύτερης περιοχής, όπως π.χ. ένας διασυνδετήριος αγωγός, ή μέσω ηλεκτροπαραγωγής, ή και ακόμα μέσω σταθμού παραγωγής μεθανόλης, καθώς και διάφορες καταναλωτικές αγορές, εντούτοις οι όποιοι σταθμοί υγροποίησης, υφιστάμενοι ή νέοι, παραμένουν μια ελκυστική επιλογή, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ενδεχομένως να αποτελούν και τη βέλτιστη λύση λόγω της ευελιξίας που παρουσιάζουν, τόσο στην ικανότητα παραγωγής όσο και στις εξαγωγικές αγορές.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα πιο πάνω και συνεκτιμώντας τα σημερινά δεδομένα όπως διαμορφώνονται, θα πρέπει ίσως η Κύπρος και το Ισραήλ να αρχίσουν να εξετάζουν και άλλες λύσεις εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, περιλαμβανομένης και της κατασκευής ενός νέου σταθμού υγροποίησης στην περιοχή, παρά να «ανταγωνίζονται» μεταξύ τους ή με το «Ζορ» για εξαγωγή του αερίου μέσω Αιγύπτου.
Την περασμένη Δευτέρα, υπήρξαν νέες απειλές εκ μέρους της Τουρκίας για παρεμπόδιση των εξορύξεων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με την εμπειρία που είχατε στο παρελθόν με παρόμοιες απειλές, πώς αξιολογείτε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να γίνει πραγματικότητα;
Η Τουρκία μάς έχει συνηθίσει κατά καιρούς σε προκλήσεις και παρεμβάσεις, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις εκδηλώθηκαν και με κινητοποιήσεις στόλου του πολεμικού ναυτικού της. Ασφαλώς, μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε κάποιο θερμό επεισόδιο, ενώ οι όποιες ενέργειες παρεμπόδισης έγιναν από πλευράς Τουρκίας, περιορίστηκαν σε απειλές και προειδοποιήσεις.
Πιστεύω ότι και μελλοντικά η Τουρκία θα συνεχίσει πάνω στο ίδιο μοτίβο, δηλαδή με απειλές και προειδοποιήσεις, χωρίς όμως να τις μετουσιώνει σε πράξη, καθώς και η ίδια γνωρίζει καλύτερα ότι τότε θα έχει να αντιμετωπίσει τις πετρελαϊκές εταιρείες κολοσσούς που έχουν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, αλλά και κατ’ επέκτασιν τις χώρες στις οποίες αυτές οι εταιρείες εδρεύουν.
Θεωρείτε εφικτή την υλοποίηση του αγωγού East Med, δεδομένης της καθυστέρησης των ενεργειακών σχεδιασμών Κύπρου-Ισραήλ και της ανακάλυψης στην Αίγυπτο;
Ο αγωγός East Med Gas Pipeline αφορά ένα έργο κοινού ενδιαφέροντος, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί και λαμβάνει σχετική οικονομική χορηγία από την Ε.Ε., για τις απαραίτητες μελέτες. Με τα σημερινά δεδομένα και το ισχυρό ενδεχόμενο νέων ανακαλύψεων φυσικού αερίου, είναι δεδομένο ότι ο εν λόγω αγωγός μπορεί να υλοποιηθεί και να προσφέρει μια πρόσθετη δίοδο, καθώς και μια εναλλακτική πηγή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Επίσης, με την υλοποίησή του, ο αγωγός αυτός θα μπορεί να αποτελέσει και μια επιπρόσθετη επιλογή για την εκμετάλλευση/εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ.
Είναι τελικά θέμα μόνο των εταιρειών φυσικού αερίου η κατασκευή αγωγού προς την Τουρκία, όπως συχνά λέγεται, ή προαπαιτείται και η συγκατάθεση της πολιτικής ηγεσίας;
Σαφέστατα και προαπαιτείται η συγκατάθεση της πολιτικής ηγεσίας σε κάτι τέτοιο, αφού αυτό το θέμα αποτελεί και από μόνο του πολιτικό ζήτημα. Εξάλλου, το οποιοδήποτε Σχέδιο Ανάπτυξης και Παραγωγής ενός κοιτάσματος υδρογονανθράκων, που ετοιμάζεται από κάθε εταιρεία που έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, θα πρέπει να τυγχάνει της έγκρισης της Κυβέρνησης του ενδιαφερόμενου κράτους.
Εσείς ο ίδιος ήσασταν από τους πρωτοπόρους του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου, ακόμη και σε εποχές που κανείς δεν πίστευε στην ύπαρξη φυσικού αερίου. Τώρα βρίσκεστε σε επαφή με το Υπουργείο Ενέργειας; Σας έχει ζητηθεί η επιστημονική σας άποψη για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς;
Περιστασιακά τυγχάνει να έρχομαι σε επαφή με υψηλόβαθμα άτομα και αξιωματούχους του Υπουργείου, και να συζητούμε τις εξελίξεις. Παρά ταύτα, δεν τυγχάνω ευρείας και άμεσης ενημέρωσης επί των εξελίξεων στα θέματα της ενέργειας από το Υπουργείο και ούτε ζητήθηκε η συμβολή μου στους ενεργειακούς προγραμματισμούς και μελλοντικούς σχεδιασμούς για την ενέργεια, παρόλο που, όπως έχω δηλώσει και κατά το παρελθόν, έχω θέσει τον εαυτό μου στη διάθεση του Υπουργείου και της Κυβέρνησης.
Η διαχείριση του φυσικού μας αερίου μπορεί να ανοίξει δέσμες επιστημών στο νησί, προσφέροντας παράλληλα μιαν ανάσα στην οικονομία μας. Μπορείτε να μας εισηγηθείτε κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση;
Πιστεύω πως, λόγω του γεγονότος ότι τα υφιστάμενα ακαδημαϊκά προγράμματα που προσφέρονται δίνουν περισσότερη έμφαση στη θεωρεία και υστερούν σε ουσιαστική εφαρμοσμένη πρακτική (hands-on practice), χρειάζεται να υπάρξει συνεργασία με τη βιομηχανία στο εξωτερικό, καθώς και με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και εταιρείες παροχής υπηρεσιών στον τομέα των υδρογονανθράκων, ώστε οι φοιτητές να λαμβάνουν επαγγελματική κατάρτιση στο αντικείμενό τους, εμπλουτίζοντας έτσι τις γνώσεις, εμπειρίες και ικανότητές τους, προτού εμπλακούν ενεργά και ουσιαστικά σε εργασίες του τομέα αυτού.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

<<Παύτηκε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Ρ. Ερωτοκρίτου>>

Λευκωσία: Την παύση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Ρίκκου Ερωτοκρίτου λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, αποφάσισε το Συμβούλιο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κάνοντας αποδεκτό το αίτημα του Γενικού Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη.  Την απόφαση ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Μύρων Νικολάτος και ήταν ομόφωνη.

Στην πρώτη του αντίδραση, εξερχόμενος του δικαστηρίου, ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου δήλωσε ότι άκουσε με πολλή προσοχή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και θα την μελετήσει προσεκτικά με τους δικηγόρους του. Άφησε πάντως ανοικτό το ενδεχόμενο προσφυγής του στο ΕΔΑΔ, προκειμένου να προσβάλει την απόφαση.

Μετά την απόφαση του δικαστηρίου, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος διόρισε τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου δεν έχει άλλη επιλογή παρά να προχωρήσει στην παύση του, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα, η απόφαση του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Την εκ πρώτης όψεως διαφωνία του με την πτυχή της απόφασης του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, Ρίκκο Ερωτοκρίτου που αφορά το δικαίωμα έκφρασης, εξέφρασε σε δηλώσεις του ο δικηγόρος του κ. Ερωτοκρίτου Χρήστος Πουργουρίδης,

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά στα χρονικά της Νομικής Υπηρεσίας που Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας παύεται για ανάρμοστη συμπεριφορά και η απόφαση θεωρείται ιστορική.

Διαβάζοντας την απόφαση του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην παρουσία του κ. Ερωτοκρίτου, ο Μύρων Νικολάτος ανέφερε ότι το Συμβούλιο του Ανωτάτου Δικαστηρίου κρίνει ότι συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά τόσο σοβαρή που να δικαιολογεί την απόλυση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.

Καυστική απόφαση, λέει ο Πουργουρίδης
Την εκ πρώτης όψεως διαφωνία του με την πτυχή της απόφασης του Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Ρίκκο Ερωτοκρίτου που αφορά το δικαίωμα έκφρασης, εξέφρασε σε δηλώσεις του ο δικηγόρος του κ. Ερωτοκρίτου Χρήστος Πουργουρίδης, σημειώνοντας ωστόσο ότι δεν χρειάζονται βεβιασμένες αποφάσεις και ότι στόχος πρέπει να είναι να επανέλθει η ομαλότητα στη Νομική Υπηρεσία.

«Ήταν μια καυστική απόφαση, οφείλω να πω», ανέφερε στις δηλώσεις του ο Χρήστος Πουργουρίδης.

Σε ερώτηση για το λεκτικό της απόφασης είπε ότι «δεν έχει σημασία όμως τι φράσεις έχουν χρησιμοποιηθεί, σημασία έχει η ουσία της απόφασης, την οποία θα μελετήσουμε ως δικηγόροι του κ. Ερωτοκρίτου με την καλύτερη δυνατή προσοχή και να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κυρίως στην πτυχή του κατά πόσον έχει παραβιαστεί το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης».

«Προς την κατεύθυνση αυτή, εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μην συμφωνώ καθόλου με την απόφαση του Συμβουλίου για το χειρισμό που έκανε της πτυχής του δικαιώματος έκφρασης οποιουδήποτε πολίτη, περιλαμβανομένου και του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα», πρόσθεσε.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου εάν ως δικηγόρο δεν τον ανησυχεί ο χαρακτηρισμός ότι νομικά είναι ανίκανος ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, ο κ. Πουργουρίδης ανέφερε ότι «η πτυχή αυτή έχει να κάνει με τα ευρήματα Συμβουλίου σε σχέση με τη συμπεριφορά του που εξέτασε». Δεν καλύπτει, πρόσθεσε, «ευρύτερα τις δυνατότητες του να ασκεί τα καθήκοντα του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, περιορίζεται μέσα στα πλαίσια αυτά που εξέτασε το Συμβούλιο, τη συμπεριφορά του τη συγκεκριμένη».

Σε σχόλιο ότι ήταν μια απόφαση καταπέλτης, ο κ. Πουργουρίδης είπε ότι «ήταν μια απόφαση με έντονους χρωματισμούς που δεν είναι σύνηθες για τα δικαστήρια. Στα δικαστήρια τέτοιου είδους εκφράσεις δεν χρησιμοποιούνται. Η δικαστική γλώσσα είναι εντελώς διαφορετική, αλλά εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με δικαστήριο, είχαμε να κάνουμε με το δικαστικό συμβούλιο».

«Θα μελετήσουμε την απόφαση και θα μελετήσουμε τα επόμενα βήματα», είπε, προσθέτοντας ότι «δεν χρειάζονται βεβιασμένες αποφάσεις, ούτε χρειάζεται να κάνουμε ενέργειες που να δυσκολέψουν είτε την αποκατάσταση του κλίματος του γενικού στην Νομική Υπηρεσία, είτε να δυσκολέψουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στόχος όλων πρέπει να είναι να επανέλθει η ομαλότητα στη Νομική Υπηρεσία, στους θεσμούς του κράτους και βεβαίως και η επιτυχία να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Σε ερώτηση αν πιστεύει ότι θα κλείσουν οι πληγές στη Νομική Υπηρεσία είπε ότι «ελπίζω να κλείσουν, άλλωστε πρέπει να κλείσουν».

Σύμφωνα με τον κ. Πουργουρίδη «στόχος είναι να αποκατασταθεί ένα κλίμα στην Νομική Υπηρεσία που να μπορέσει να λειτουργεί αποτελεσματικά, να παίρνει γρήγορα αποφάσεις για όλα τα σημαντικά ζητήματα που την απασχολούν, για να μην φτάνουμε στο σημείο να υπάρχουν καθυστερήσεις να ληφθούν αποφάσεις, άνθρωποι να μένουν μέσα στις φυλακές και να πεθαίνουν, ενώ έπρεπε να αποφυλακίζονται σε κατάλληλο χρόνο και να μην παρατηρούνται αυτού του είδους οι ευθυνοφοβίες στη λήψη των κατάλληλων αποφάσεων, στην κατάλληλη ώρα».

Απαντώντας σε σχόλιο δημοσιογράφου ότι αφήνει αιχμές για τον κ. Κληρίδη είπε ότι «δεν παίζω κρυφτούλι, μιλώ καθαρά». Αφήνω, σημείωσε, «και για τον κ. Ερωτοκρίτου αιχμές διότι ήταν και οι δύο που χειρίστηκαν την υπόθεση Παπακώστα, δεν είναι μόνο για τον ένα».

«Λέω καθαρά ότι σε μια χώρα που θέλει να υπερηφανεύεται για τον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί της, δεν πρέπει άνθρωποι ετοιμοθάνατοι να πεθαίνουν στις φυλακές», ανάφερε, προσθέτοντας ότι και «πρέπει να βρίσκονται εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις στη θέση την κατάλληλη να πάρουν τις σωστές αποφάσεις την ώρα που πρέπει».

Σε άλλη ερώτηση αν η κόντρα επηρέασε νομικές υποθέσεις της Νομικής Υπηρεσίας είπε ότι «πιστεύω ακράδαντα ότι οπωσδήποτε αυτή η κόντρα είχε δυσμενή επίδραση στον τρόπο που λειτουργούσε και λειτουργεί η Νομική Υπηρεσία». Ελπίζω, συμπλήρωσε, «αυτά να ξεπεραστούν και η Νομική Υπηρεσία να λειτουργεί από τώρα και στο εξής χωρίς τα όποια βαρίδια αυτή η υπόθεση της», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον ίδιο «σκοπός της Νομικής Υπηρεσίας είναι να απονέμει στο βαθμό που της αναλογεί το δίκαιο και το δίκαιο πρέπει να γίνεται έστω κι αν θα χαλάσουν οι ουρανοί».

Απαντώντας σε άλλη ερώτηση, είπε ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεσμεύεται να εφαρμόσει την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου».

 

<<Σύζευξη Οικονομικών και Πολιτικής>>

 

Του Δρα Παναγιώτη Κ. Αυξεντίου* 
Το θέμα σαν πολύπλευρο θα εξεταστεί σε συντομία, και κατ’ ανάγκην και σκοπιμότητα η ανάμειξη της ελαφρότητας και σοβαρότητας επαφίεται στην κρίση του διακριτικού αναγνώστη.
Κατ’ εξοχήν τα οικονομικά εδράζονται στη λογική, άνευ της οποίας, κατά το Λόρδο Robbins, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε αυτή την ύπαρξή τους. Η πολιτική, η οποία μεταπολεμικά έστεψε εαυτήν επιστήμη, με την πάροδο του χρόνου αυτοξεφτυλίστηκε και κατάντησε αντικείμενο φαρσοκωμωδίας. Με αρκετούς νομικούς στην κορυφή της που εξ αντικειμένου καμία σχέση δεν έχουν με την επιστήμη μπλέκονται στον υποκειμενισμό της πολιτικής για να γελοιοποιηθούν, όπως έγραψε για τους βασιλείς ο Καβάφης με τα «κούφια λόγια τους».
Ένα χαρακτηριστικό των οικονομικών είναι η προσήλωσή τους στο κόστος με φόντο την εναλλασσόμενη προσφερόμενη ευκαιρία, η οποία σε συσχετισμό με το προβλεπόμενο ευεργέτημα καθορίζει μια απόφαση. Στέκουν σε στερεά βάση όταν αποφεύγουν το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ποιο είναι το διαφυγόν κόστος μιας κοινωνικής ή οικογενειακής σχέσης, αν δηλαδή αντί της αγάπης αφιέρωνε κάποιος το χρόνο για να κερδίζει χρήματα. Στην πολιτική εναλλακτικές λύσεις είναι περιορισμένες και αυτές κατά το πλείστον είναι ποιοτικής παρά ποσοτικής φύσεως μα αποτέλεσμα το πεδίον να καταντά χωράφι ελεύθερης βοσκής στο οποίο πρυτανεύει ο δογματισμός, δηλαδή αυτό πιστεύω και συζήτηση δεν δέχομαι, όπως περίπου γίνεται συνήθως με το σκεπτικό των διαφόρων θρησκειών.
Η σχέση θρησκείας και πολιτικής είναι πιο διάχυτη στον κομμουνισμό ο οποίος με τη μέθοδο πλύσης εγκεφάλου, όπως οι θρησκείες, επεδίωξε το σχήμα πολιτικοοικονομικής θρησκείας. Για να απαλλαγεί από τα οικονομικά αδιέξοδα στα οποία έσπρωξε το ΑΚΕΛ την Κύπρο εμπνεύστηκε την υπονόμευση της προβλεπόμενης κατρακύλας διακηρύττοντας ότι η μισή βάση των οικονομικών είναι η ψυχολογία, άρα με την αρμόζουσα προπαγάνδα η οικονομία θα βρει ξανά το βηματισμό της. Κατά παράδοξο τρόπο ο αντικομμουνιστής Αναστασιάδης συνειδητά ή με προσωπική επιδερμική επιπολαιότητα έγινε ακόλουθος της Ακελικής προσέγγισης διατυμπανίζοντας με επιμονή ότι οι εξωφρενικές δεσμεύσεις και αναπτυξιακές του εξάρσεις θα κινητοποιούσαν την επιχειρηματική τάξη σε τέτοιο βαθμό που οι παλιές καλές μέρες θα επανέλθουν γρήγορα στο νησί. Υπάρχει εδώ μια διαπίστωση ότι τα δυο ακραία κόμματα έχουν την ίδια αντι-υφεσιακή προσέγγιση προσυπογράφοντας στη φυσική παρατήρηση, ότι δηλαδή τα αντίθετα έλκοντα. Κάτι παρόμοιο παρατηρείται επίσης και στην κοινή θέση ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ αναφορικά με τη στρατηγική λύσης του Κυπριακού.
Με διάχυτο δογματισμό οι δυο ακραίες κομματικές παρατάξεις παραγνώρισαν κραυγαλέα οικονομικά συμπεράσματα, και αντιδημοκρατικά και με έκδηλη απέχθεια στην κριτική προχωρούν με ελλιπές ακαδημαϊκό και αναλυτικό οπλοστάσιο στην λήψη αποφάσεων. Σαν να μην υπήρχαν άξιοι οικονομολόγοι να ηγηθούν του Υπουργείου Οικονομικών, στρατηγικού στην παρούσα οικονομική ύφεση, διορίζεται υπερθέσμιος μη-χαρισματικός ζηλωτής με δίπλωμα στις πολιτικές σπουδές χωρίς άξια αναφοράς διοικητική πείρα, ίσως με το δικαιολογητικό ότι όλοι μας είμαστε οικονομολόγοι (Μήπως πρότυπο του Προέδρου είναι ο υπό Κληρίδη διορισμός του άνευ προσόντων Χριστοδούλου σε παρόμοιες θέσεις με μόνο δικαιολογητικό την τιμιότητα που εκ των υστέρων απεδείχθη ανύπαρκτη;). Η περιθωριοποίηση του Νομπελίστα Πισσαρίδη εντάσσεται στο ίδιο σκεπτικό το οποίο στην τελευταία ανάλυση είναι και το σκεπτικό Αναστασιάδη που αντανακλάται στους διορισμούς υπουργών. Όταν δογματικά οι διορισθέντες είναι οι άριστοι των αρίστων, ο απαραίτητος κυβερνητικός ανασχηματισμός αποκλείεται, γιατί εξ ορισμού οι αντικαταστάτες τους θα είναι δεύτερης διαλογής. Με άλλα λόγια, και τέτοια λογική χαμήλωμα του πήχυ είναι αδιανόητο εκτός αν χαίρει της Αρχιεπισκοπικής ευλογίας.
Λόγω συντάγματος ο φιγουράτος και από δογματισμό πλούσιος πρόεδρος πλησιάζει σε ισχύ τους ανά την γη και ιστορία δικτάτορες. Είναι διαπιστωμένο ότι τα σφάλματα που απορρέουν από δικτατορικές εξουσίες είτε παραμένουν αδιόρθωτα για μεγάλο χρονικό διάστημα είτε επιχειρείται διόρθωσή τους με τέτοιο ρυθμό που δεν επιτρέπει αντιστροφή του ήδη δημιουργηθέντος καταστροφικού ρυθμού. Με κεκτημένη ταχύτητα οι επενδύσεις διαστρέφονται με πολιτικά κριτήρια με επακόλουθο την σπατάλη και την οικονομική διαστρέβλωση. Κατά κανόνα η αυτοσυντήρητη διαφθορά, παρ’ όλες τις προσπάθειες συγκάλυψης, διαχρονικά μολύνει την κοινωνία μέχρις ότου επιφέρει τη γενική καταστροφή. Παραδειγματική είναι η δογματική βάση της οικονομικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης και η συγκάλυψη του κόστους επενδύσεων γενικά αλλά ιδιαίτερα του περιβάλλοντος που συνέβαλαν στην αποθεμελίωση του οικονομικού συστήματος. Παρόμοιο παράδειγμα με κέντρο τις πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα είχε παρόμοια αποτελέσματα.
Οι κυβερνήσεις για να εξασφαλίσουν την λήθη του παρελθόντος, ιδιαίτερα των δικών τους σφαλμάτων με κοκοριστική έπαρση εξαγγέλλουν «γύρισμα της σελίδας» και εθελοτυφλικά αποφεύγουν την σκληρή πραγματικότητα της μακροβιότητας της μνήμης. Η λήθη, δυστυχώς για τους πολιτικούς, δεν εξορκίζεται με φανφάρες και πεισματικά παραμένει ευθέως ανάλογη του βάρους των ανομημάτων. Στο φως των ανωτέρω ο αναγνώστης καλείται να κρίνει τις συνέπειες των δύο συνιστώντων κρατών που κατοχύρωσε το μνημόνιο Αναστασιάδη-Έρογλου το Φεβρουάριο του 2014 και την εκρηκτικότητα της θεατρικότητας της απόδοσης ευθυνών από τον Πρόεδρο σε ξένους παράγοντες, οι οποίοι με παραπλάνηση συντέλεσαν στο διαπραχθέν ανόμημα.
Στο λαβύρινθο των ανθρωπίνων σχέσεων η σύζευξη οικονομικών και πολιτικής είναι μεν αναπόφευκτη χωρίς να είναι παραγωγική. Αυτή η σύζευξη μοιάζει με το γάμο που επιβάλλεται από την ανάγκη ανθρώπινης επιβίωσης χωρίς να συνοδεύεται κατ’ ανάγκη και από ευτυχία. Η εκλογή των εταίρων, είτε γίνεται ελεύθερα είτε με την παραδοσιακή «προξενήτρα», δεν εγγυάται ότι ο γάμος θα είναι άμοιρος εμποδίων. Το ίδιο συμβαίνει με την σύζευξη οικονομικών και πολιτικής είτε αυτή είναι προϊόν δημοκρατικής βούλησης είτε αποτέλεσμα δικτατορικής αυθαιρεσίας. Όπως στο γάμο δαιμονοποιείται η πεθερά σαν ο μοχλός αναστάτωσης, έτσι και στη σύζευξη οικονομικών και πολιτικής η κυβερνητική παρεμβατικότητα είναι υπεύθυνη για την ποικιλότροπη διαστρέβλωση της οικονομίας και υπόσκαψη του κύρους των οικονομικών. Η αντίθεση επιδιωκόμενου σκοπού και αποτελέσματος, σε οξύμωρο σχήμα, υποδεικνύει την ειρωνεία του ευγενούς κινήτρου της αγάπης και των δύο παραγόντων ανωμαλίας (της πεθεράς για το γιο της και της κυβέρνησης για την υποστήριξη των πελατειακών της σχέσεων) να παράγει ευχάριστα αποτελέσματα.
Λόγω ποιοτικών παραγόντων δεν ενδιαφέρει αν ο γάμος από συνοικέσιο είναι πιο επιτυχημένος από το γάμο από ελεύθερη εκλογή εταίρων. Στην πολιτισμική εξέλιξη διαπιστώνεται ότι ο παράγοντας ελευθερίας επικράτησε στη δημοκρατική εκλογή κυβέρνησης όπως επίσης στην εκλογή εταίρου. Επομένως, πιστεύεται ότι από τη μια πλευρά η κατάργηση των πελατειακών σχέσεων θα είναι θετικό βήμα για μείζονα δημοκρατική πρόοδο, ενώ από την άλλη μεριά η ελευθερία εκλογής συζυγικού εταίρου εκτός της επικύρωσης ενός θεμελιώδους ανθρωπίνου δικαιώματος, αν μη τι άλλο προβλέπει, χωρίς να εγγυάται, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια του γάμου, την απόλαυση του σεξ.
Απαλλάσσεται ο Αναστασιάδης από τέτοιες προβλέψεις παρόλο που δύσκολα βρίσκει κάποιος κάτι το σημαντικό που δεν υποσχέθηκε. Οι υποσχέσεις χρειάζονται «χρόνο» για την υλοποίησή τους, δηλαδή βασίζονται σε προβλέψεις και όχι στη μαγεία. Ανέκαθεν οι οικονομολόγοι απέφευγαν τις προβλέψεις, ιδιαίτερα τις μακροχρόνιες. Όχι όμως ο Αναστασιάδης, που με την τήβεννο του οικονομολόγου προφήτευσε ότι σε 20 χρόνια το εθνικό εισόδημα της Κύπρου θα διπλασιαστεί. Η πρόβλεψη του κατατάσσεται κι αυτή σαν ανέξοδος ορρός αισιοδοξίας. Το αν παραβιάζει το γνωμικό του J. K. Galbraith ότι «Το μοναδικό λειτούργημα της οικονομικής πρόβλεψης είναι να προσδώσει κύρος στην αστρολογία» του είναι μάλλον αδιάφορο. Μέσα στις τόσες αερολογίες μια επιπρόσθετη δεν αλλοιώνει ποσώς το σκηνικό. Εξάλλου, με αερολογίες το τρύπιο μπαλόνι ποτέ δεν γεμίζει.
* Ομότιμος Καθηγητής των Οικονομικών του Πανεπιστημίου Calgary, Canada