ΤΟ ΔΝΤ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΕΙ

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                                

Όλα δείχνουν ότι το ΔΝΤ προετοιμάζει την έξοδό του από την τρόικα που διαφεντεύει τις τύχες της Ελλάδας τα τέσσερα τελευταία χρόνια, καθώς δεν συμμερίζεται τις διάφορες success stories. Οι λόγοι της επικείμενης αποχώρησής του, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, έχουν ως αφετηρία τις τύψεις του, επειδή εκτίμησε τόσο τραγικά εσφαλμένα την έκταση της ύφεσης που θα προκαλούσε το πρόγραμμά του στην Ελλάδα. Είναι λογικό να υποτεθεί ότι μετά τη σαφή ομολογία αυτού του λάθους του, στις αρχές του τρέχοντος  έτους, το ΔΝΤ  ανέμενε  κάποιες φυσιολογικές αντιδράσεις, από την ΕΕ, αλλά και από τους Έλληνες αρμόδιους. Αντιδράσεις που θα αναθεωρούσαν εκ βάθρων αυτήν την εσφαλμένη και με εγκληματικές συνέπειες μακροοικονομική πολιτική.  Αντί αυτών, ωστόσο, η μεν ΕΕ δια στόματος του κ. Σόιμπλε διέταξε, και μάλιστα με τρόπο που έδειχνε ότι είχε χάσει την υπομονή του, τους  έλληνες  ιθαγενείς να συνεχίσουν στο μαγγανοπήγαδο των μεταρρυθμίσεων, οι δε Έλληνες κυβερνητικοί δήλωσαν, όσο περισσότερο αθώα γινόταν, ότι δεν «διαπίστωσαν κανένα απολύτως λάθος στο πρόγραμμα του ΔΝΤ» -αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι αυτή η περί λάθους δήλωση του ΔΝΤ ήταν το λάθος!

Δυστυχώς, ούτε οι μύθοι για τα success stories, αλλά ούτε και η εξαγγελία του περιβόητου πρωτογενούς πλεονάσματος κατόρθωσαν να αποκρύψουν τη δραματική αλήθεια γύρω από το ελληνικό χρέος. Δηλαδή, ότι ενώ το χρέος το 2009, με 120% ως ποσοστό στο ΑΕΠ μπορούσε να θεωρηθεί βιώσιμο, το 2020, ύστερα δηλαδή  από 11 ολόκληρα χρόνια, μέσα στα οποία η Ελλάδα υπέστη ολική καταστροφή, το χρέος ως ποσοστό στο ΑΕΠ εκτιμήθηκε εντελώς πρόσφατα από τον ΟΟΣΑ  ότι θα ανέρχεται σε 157%.

Όπως είναι γνωστό το καταστατικό του ΔΝΤ δεν του επιτρέπει την εμπλοκή σε χώρα με μη βιώσιμο χρέος.  Γι αυτό, προσπαθώντας επιπλέον να διασκεδάσει την κακή του απόφαση να δεχθεί δηλαδή συμμετοχή στην τρόικα, παρότι από την αρχή το ελληνικό χρέος ήταν σαφώς μη βιώσιμο, το ΔΝΤ προσπάθησε να διορθώσει εκ των υστέρων τα πράγματα.  Πρότεινε, έτσι, το ΔΝΤ λύση μακροχρόνια, που να μην επιβαρύνει όπως μέχρι τώρα τους φορολογούμενους και τους εργαζόμενους.  Η πρόταση του ΔΝΤ ήταν η συμμετοχή των κατόχων ομολόγων στις ζημίες οικονομίας που καταρρέει.  Η πρόταση, όμως, αυτή- όπως ίσως θα έπρεπε να αναμένεται- συνάντησε σθεναρή αντίδραση, καταρχήν φυσικά από τις τράπεζες, που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε σχετικά, αλλά όχι μόνο. Γιατί, εναντίον μιας τέτοιας λύσης ήταν και η ΕΕ, αλλά και οι ΗΠΑ, παρότι το ΔΝΤ είναι κατά κύριο λόγο αμερικανική υπόθεση.  Η επίσημη εξήγηση αυτής της αρνητικής στάσης  ήταν η ακόμη ασταθής ισορροπία των διεθνών αγορών που κινδύνευε να διαταραχθεί εξαιτίας τόσο ρηξικέλευθων  λύσεων. 

Η διαμάχη μεταξύ του ΔΝΤ και της ΕΕ, ως προς την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους διαρκεί, ήδη, περισσότερο από χρόνο. Ωστόσο, φαίνεται ότι μετά την κρίσιμη  συνάντηση, στην Ουάσινγκτον, το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους, στην οποία ο Γιόργκ Ασμούσσεν, εκπρόσωπος της Γερμανίας στην ΕΚΤ έβαλε βέτο στην πρόταση του ΔΝΤ για κούρεμα του ελληνικού χρέους, το ΔΝΤ έκρινε ότι δεν έχει άλλη επιλογή εκτός της  απόσυρσης.

Είναι, νομίζω, καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ένα δεύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους-έστω και αν το πρώτο κατέληξε σε πραγματική ελληνική τραγωδία- επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να αποκλειστεί και, συνεπώς, να μην εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται από πολιτικά κόμματα ως εναλλακτική λύση για την έξοδο από την κρίση.

Αντιθέτως, όλες μα όλες ανεξαιρέτως οι ενδείξεις υπογραμμίζουν ήδη την αδιέξοδη ελληνική κατάσταση:

  *Η κυρία Μέρκελ δεν είχε, πράγματι, λόγο να είναι αγενής στην τελευταία συνάντησή της με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος πήγε να της ζητήσει βοήθεια. Ωστόσο, τίποτε μα τίποτε δεν του υποσχέθηκε, εκτός από το να του εκφράσει την ευαρέσκειά της για την ελληνική πρόοδο!  Θέλω να πιστεύω ότι ουδείς έχει αντίρρηση ότι αυτή η….πρόοδος εξισώνεται με την προοδευτική εξαθλίωση των Ελλήνων.  Η στάση αυτή της κυρίας Μέρκελ, που ακολουθείται άλλωστε  με απόλυτη συνέπεια όχι μόνο από την ίδια, αλλά και από το σύνολο των αξιωματούχων της Ευρωζώνης, εκφράζει απλώς τη γερμανική αντίληψη ότι το κούρεμα είναι λύση μόνο και αποκλειστικά για μια φορά.

  *Έστω κι αν υποθέσουμε ότι η Γερμανία θα ήθελε να δώσει λύση στο ελληνικό δράμα, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει λύση ανώδυνη. Πράγματι, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης κατέχουν ομόλογα αξίας 6.5^Ε τρισεκατομμυρίων, και μια απόφαση να θιγούν αυτά θα κινδύνευε με κατάρρευση του συστήματος.  Εξ ου και η γενικότερη αμηχανία των εταίρων μας, οι ασαφείς και απροσδιόριστου περιεχομένου υποσχέσεις τους ότι θα μας βοηθήσουν χωρίς ωστόσο να συγκεκριμενοποιούν το πώς, οι αόριστες δηλώσεις περί ελάφρυνσης του χρέους κ.ά…

  *Με βάση αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, που καλόν θα ήταν να την ατενίζουμε εφεξής κατάματα, η τρόικα ήρθε στην Αθήνα, αρνήθηκε να δώσει τα συγχαρητήρια που η Κυβέρνηση  ανέμενε με ανυπόκριτη ανυπομονησία- είναι ανάγκη να προσθέσω και το αφελώς;- για το δήθεν κατόρθωμα του αναιμικού πρωτογενούς πλεονάσματος που δεν οδηγεί πουθενά, και αντιθέτως ζήτησε στη συνέχεια και κατά  κυριολεξία την κόρη των οφθαλμών μας. Γιατί; Μα…απλώς γιατί δεν βλέπουν λύση στον ορίζοντα, αναζητούν έξοδο ασφαλείας, δεν ξέρουν πώς να μας το πουν.

Και, όμως, η προσκόλληση στις υπουργικές πολυθρόνες και ακόμη η αναμονή της εξασφάλισής τους επιτρέπει αρμόδιους εν ενεργεία, αλλά και υπό εκκόλαψη, να αναφέρονται σε ευφάνταστες λύσεις, που δήθεν θα μας σώσουν, όπως είναι συλλήβδην όλες αυτές που αναμένουν κούρεμα, ύστερα από αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αποκλείοντας έτσι αυτές ή, ορθότερα, αυτήν που ακόμη υπάρχει και που εμπεριέχει κάποιες ελπίδες εξόδου από τον Άδη.  Μακάρι, να ήταν εφικτή η αναδιαπραγμάτευση που να κατέληγε σε ένα δεύτερο, και τη φορά αυτή θετικών συνεπειών για την ελληνική οικονομία, κούρεμα. Όμως, αυτή η λύση, αυτή τη στιγμή αποκλείεται. Και, ακόμη, αυτή η υποτιθέμενη λύση δεν εξαρτάται, δυστυχώς, από μας και από δικές μας προσπάθειες.

Τι μας μένει; Να ενωθούμε όλοι οι Έλληνες, τα 10 περίπου εκατομμύρια, κάτω από τη σημαία των Ελλήνων και όχι των…..-ούτε ξέρω πόσα είναι, καθώς δημιουργείται τουλάχιστον ένα νέο σε καθημερινή βάση- πολιτικών κομμάτων.  Και η λύση, όπως και η καταστροφή χωρίς αυτήν τη λύση, μας αφορά όλους.  Χωρίς φόβο και πάθος, αν είναι δυνατόν χωρίς προσπάθεια κατάληψης πολυθρόνων, να δούμε που βρισκόμαστε, πού οδεύουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και πως μπορούμε να αποτρέψουμε την καταστροφή.

Και τότε, όταν οι μύθοι, οι φαντασίες, οι αβάσιμες ελπίδες, οι success stories, τότε θα  συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, ότι δεν υπάρχουν παρά μόνο δύο εναλλαγές.  Είτε η ολοκλήρωση της καταστροφής, στην τροχιά της οποίας βρισκόμαστε τα τέσσερα τελευταία χρόνια, είτε το πράγματι πολύ επικίνδυνο πήδημα από το κινούμενο τρένο της συμφοράς-  ας φανταστούμε ότι μας πηγαίνει σε στρατόπεδο εξαφάνισης του τύπου του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου- σε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να σταθούμε στα πόδια μας.

Μπορεί να μπορέσουμε, αλλά μπορεί και όχι.  Αν, ωστόσο, δεν το επιχειρήσουμε, ο χαμός μας είναι βέβαιος.

 

ΤΟ ΤΡΙΑΞΟΝΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΥ

Ο Χώρος, όπως τον γνωρίζουμε και τον βιώνουμε σε πρακτικόν επίπεδον, προσδιορίζεται μέσω των τριών διαστάσεων. Η Ελευθερία κινήσεων στον χώρον (επί του πρακτέου σωματική), που έχει το κάθε ον, ανάγεται σε ελευθερία κινήσεων σε κάθε μία από τις τρεις διαστάσεις που χαρακτηρίζονται «μήκος», «πλάτος» και «ύψος», οι οποίες μπορούν να απεικονιστούν μέσω ενός συστήματος τριών αξόνων καθέτων μεταξύ τους. Περιορισμός της Ελευθερίας κινήσεων σημαίνει περιορισμόν στον έναν (μερικός), στους δύο (πάλι μερικός) ή και στους τρεις άξονες (πλήρης περιορισμός ή επί του πρακτέου «φυλάκισις»).
Ο σωματικός όμως περιορισμός δεν συνεπάγεται και τον ταυτόχρονον περιορισμόν της ΨυχοΝοητικής υποστάσεως του ανθρώπου. Η ουσία αυτής της διαπιστώσεως είναι και η κύρια αιτία μη επιτεύξεως καθολικής και πλήρους υποταγής σε ορέξεις και διαθέσεις εξουσιαστών και επιτηδείων. Διότι κανείς δεν μπορεί να σκλαβώσει κανέναν αν δεν καταφέρει πρωτίστως να καθυποτάξει την σκέψιν του και τα τα μύχια της «ψυχής» του.

Οι ενέργειες («κινήσεις») του ΨυχοΝοητικού - εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου μπορούν εν γένει να καταταχθούν σε τρεις βασικές κατηγορίες:
Κατηγορία 1η: Αναφέρεται στην αναζήτησιν και ανίχνευσιν της εννοίας του Θείου, δηλαδή των κωδικοποιημένων - κεκαλυμμένων δεδομένων και σημαινομένων του Συμπαντικού Οργανισμού. Αναφέρεται στην ανωτέραν έμφυτην τάσιν του ανθρώπου να αναζητεί την Αλήθειαν και να προσπαθεί να απαντήσει στα πρωταρχικά αλλά και ακροτελεύτια (και μέχρι στιγμής αναπάντητα) ερωτήματα: από πού προέρχεται και προς τα που οδεύει και να αποκαλύψει τον απώτερον σκοπόν του και τον σκοπόν του Σύμπαντος.
Κατηγορία 2α: Αναφέρεται στην τάσιν του ανθρώπου να συγκροτεί κοινωνίες και σε ανώτερον επίπεδον Πολιτείες. Αναφέρεται δηλαδή στην κατά φύσιν τάσιν του ανθρώπου να αναζητεί τον βέλτιστον (υπό συνθήκες και κατά περίπτωσιν) τρόπον συνυπάρξεως και συμπορεύσεως μετά των ομοίων του.
Κατηγορία 3η: Αναφέρεται στην έμφυτην πάλι τάσιν του ανθρώπου και ροπήν του προς την Χαράν και την ευτυχήν διαβίωσιν (σε ανώτερον επίπεδον στην Ευδαιμονίαν), το οποίον σημαίνει ότι κανείς άνθρωπος δεν θέλει κατά βάθος να είναι «δυστυχής», ακόμη και αν οι πράξεις του από παραπλάνησιν και άγνοιαν τον οδηγούν στο ακριβώς αντίθετον αποτέλεσμα. Με απλά λόγια θα λέγαμε ότι σʼ αυτήν την κατηγορίαν περιλαμβάνονται όλες οι ενέργειες του ανθρώπου να «ξεδώσει», να «ξεφύγει» και να νιώσει ανέμελος.

Προκειμένου λοιπόν να καταστεί δυνατός ο πλήρης έλεγχος του ανθρώπου σε ψυχονοητικόν (ή αλλιώς ψυχοπνευματικόν επίπεδον) εφευρέθηκαν - κατασκευάστηκαν τα ανάλογα περιοριστικά και φρακτικά συστήματα τα οποία σε πλήρη αναλογίαν κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες και αναπτύσσονται σε τρεις βασικούς άξονες.
1ος άξων: Θρησκευτικοί μηχανισμοί. Ο άξων αυτός περιλαμβάνει όλα εκείνα τα «θρησκευτικά» - «φιλοσοφικά» - «θεοσοφιστικά» ψυχοτρόπα και τρομοψυχαναγκαστικά συστήματα τα οποία εδράζονται σε ιδεοληψίες και ιδεολογήματα πρεσβεύοντας ότι κατέχουν την «μόνην αληθείαν». Εξʼ ορισμού λοιπόν θέτουν ένα τεράστιον φράγμα στην αναζήτησιν της ιδίας της Αληθείας και ευθαρσώς αποκαλύπτουν τα εγγενή τους κατασκευαστικά ελαττώματα παραβιάζοντας υπέρτατες Νοητικές Αρχές όπως την υπό του Αριστοτέλους διατυπωθείσα «ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΩΣ ΕΧΕΙΝ» ή την εκ των λόγων του Ηρακλείτου συναγομένην «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ».
2ος άξων: Κομματικοί μηχανισμοί. Ο άξων αυτός περιλαμβάνει όλα εκείνα τα συστήματα τα οποία εδράζονται σε ιδεοληψίες και ιδεολογήματα τα οποία αποσκοπούν στον περιορισμόν ή πλήρη φραγήν της φύσει τάσεως του ανθρώπου να κοινωνεί και να πολιτεύεται. Ουδείς λόγος υπάρχει περαιτέρω αναπτύξεως καθότι τα βιωματικά αποτελέσματα της κομματοκρατίας επιβεβαιώνουν το σαθρόν υπόστρωμά της.
3ος άξων: Οπαδικοί μηχανισμοί. Όσοι έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τους δύο πρώτους άξονες ή αδιαφορούν να ενασχοληθούν με την Φιλοσοφία και την Πολιτική, είναι πολύ πιθανόν να εγκλωβιστούν στον τρίτον. Στον άξονα αυτόν περιλαμβάνονται όλες τις ιδεοληψίες και τα ιδεολογήματα τα οποία αναλαμβάνουν να «ψυχαγωγήσουν» τον άνθρωπον κτυπώντας κατʼ ευθείαν στο τελευταίον προπύργιον ισορροπίας της υπάρξεως του. Στην υγιή καθημερινότητά του. Στην κατηγορίαν αυτήν ανήκουν π.χ. οι «ποδοσφαιρικές ομάδες», (παράγουν οπαδούς με ενίοτε καταστρεπτικές διαθέσεις και όχι αθλητές ή φιλάθλους), ως και οι διάφοροι, τεραστίας ποικιλίας «σύλλογοι» και «λέσχες» (και δη κλειστές ή «πριβέ» αγνώστων διαχειριστών και χρηματοδοτών), δογματικών «δραστηριοτήτων, συζητήσεων και αναζητήσεων», «φιλανθρωπίας», «οικολογίας», «εράνων και αγάπης», προσκοπισμού, εθελοντισμού, επιχειρηματικότητος, χαρτοπαιξίας, στοιχημάτων, «τζόγου» κλπ, που υποβάλλουν ή επιβάλλουν συγκεκριμένους - τυποποιημένους τρόπους ομιλίας, συμπεριφοράς και πράξεων.

Προς αποφυγήν όλων των ανωτέρω μία και μόνη θεραπεία, ένα και μόνον αντίδοτον: Η ΓΝΩΣΙΣ.

 

«Η Ευρώπη χρειάζεται πραξικόπημα»

Στις 28/11/2013

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση δύο ''Ιερών τεράτων'' της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έκανε εντύπωση φιλοξένησε η εφημερίδα Die Zeit

Διάλογο για το ρόλο της Γερμανίας στην ΕΕ και την πορεία εξόδου από την παρούσα κρίση κάνουν από τις στήλες της εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit δύο πρώην της γερμανικής πολιτικής σκηνής, ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ.

Η συζήτηση είναι εξαιρετικά ζωντανή, πρωτότυπη έως προκλητική και με απαισιόδοξες πινελιές για το μέλλον της ΕΕ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Άνγκελα Μέρκελ.

«Αμοιβαιοποίηση του χρέους»

Τη θέση που έχει εκφράσει παλαιότερα ότι η «Ευρώπη χρειάζεται πραξικόπημα» επιχειρεί να αναλύσει μεταξύ άλλων ο Χέλμουτ Σμιτ. «Χρησιμοποίησα τη λέξη πραξικόπημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», λέει, «γιατί σκέφτηκα ότι από μόνο του το Κοινοβούλιο θα μπορούσε να καταθέσει νόμο που να ρυθμίζει τα παλαιά και τα παρόντα χρέη». «Αυτό δεν επιτρέπεται», τον διακόπτει ο Γιόσκα Φίσερ. «Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα». «Γι' αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη πραξικόπημα» επιμένει ο Χέλμουτ Σμιτ, «αυτό που εννοούσα είναι μια συνειδητή υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του κοινοβουλίου, γνωρίζοντας ότι αυτό θα προκαλούσε εξέγερση και θα οδηγούσε σε τεράστια αναστάτωση». Ο πρώην καγκελάριος υποστηρίζει ότι επί της εποχής του ήταν άγραφος κανόνας η πολιτική σύμπλευση με τη Γαλλία. Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχθηκε να ενταχθεί η Ελλάδα στην ΕΕ. «Γνώριζα ότι η Ελλάδα δεν ήταν μια κρατική οντότητα με την οποία δεν θα μπορούσες να κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι. Η Ελλάδα δεν ήταν ώριμη να γίνει δεκτή στην κοινή αγορά, αλλά ο Ζισκάρ ντ΄ Εστέν ήταν πεπεισμένος για το αντίθετο, επειδή η χώρα βγήκε από τη δικτατορία με τις δικές της δυνάμεις, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία…».

Σε άλλο σημείο ο Γιόσκα Φίσερ αναφέρεται στην Ελλάδα και στο παράδοξο, όπως αποκαλεί, της συνταγής εξόδου από την κρίση. «’Οσο περισσότερο οι Έλληνες παίρνουν μέσα λιτότητας, τόσο περισσότερο συρρικνώνεται η οικονομία και κατ΄επέκταση μεγαλώνει το χρέος. Ο διακανονισμός των παλαιών χρεών είναι ένα πρόβλημα που αποφεύγουμε συνεχώς να επιλύσουμε και ο λόγος είναι προφανής: επειδή αυτό θα σήμαινε κόστος για μας. Γι' αυτό χρειαζόμαστε μια προοπτική κοινής ανάληψης χρέους, πείτε το ευρωομόλογο ή όπως θέλετε. Χωρίς κοινή ανάληψη χρέους δεν προχωράει».

 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΚΑΙ ΕΚΤΡΟΠΗ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙΣ

Δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί τι μας περιμένει τους αμέσως επόμενους μήνες σε σχέση με τα μη εξυπηρετούμενα ενυπόθηκα δάνεια που σχεδόν κάθε νοικοκυριό διατηρεί με τα κυπριακά τραπεζικά ιδρύματα. Λόγω της οικονομικής κρίσης τα εισοδήματα των νοικοκυριών, κυρίως του ιδιωτικού, συρρικνώνονται ραγδαία, οι άνεργοι αυξάνουν με ταχύτατους ρυθμούς και αυτό οδηγεί με την σειρά του στην δραματική αύξηση  των μη εξυπηρετούμενων δανείων και στην επιδείνωση της ρευστότητας των τραπεζών.

Σε αυτό το επικείμενο ντόμινο δραματικών εξελίξεων, Κυβέρνηση και Κεντρική Τράπεζα δεν φαίνεται να έχουν επεξεργαστεί κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της κατάστασης. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας βρίσκονται από καιρό στα μαχαίρια και δεν διαφαίνεται λήξη αυτής της κόντρας σύντομα για να αποκατασταθεί η απαραίτητη επικοινωνία και συντονισμός για να σταματήσει αυτή η άνευ προηγουμένου τσαπατσουλιά και προχειρότης στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη η οποία έχει υπογράψει ένα σκληρό και δυσβάστακτο μνημόνιο και δέχθηκε και το καταστροφικό για την οικονομία κούρεμα καταθέσεων, το μόνο που κάνει είναι να παρακολουθεί απαθής την πορεία προς στην καταστροφή και να εφαρμόζει με ευλάβεια τις εντολές τη Τρόικας, την στιγμή μάλιστα που και οι ίδιοι οι ξένοι παραδέχονται ότι η Κύπρος αδικήθηκε και εξελίχθηκε σ’ ένα πειραματόζωο.

Τράπεζες και Συνεργατικά Ιδρύματα έχουν δημιουργήσει ειδικά τμήματα με πολυάριθμο προσωπικό που έχει επιφορτιστεί με την ανάκτηση των προβληματικών δανείων. Καθημερινή δουλεία των υπαλλήλων που στελεχώνουν τα ειδικά αυτά τμήματα είναι να πιέζουν και να απειλούν τους εξαθλιωμένους οικονομικά πολίτες, που δεν είναι σε θέση να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων τους, να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση τους με πολύ ετεροβαρείς και δυσμενείς για αυτούς όρους.

Οι όροι του μνημονίου που το άθλιο πολιτικό σύστημα έχει υπογράψει με την τρόικα, σε ότι αφορά την εξυγίανση του αμαρτωλού τραπεζικού κατεστημένου, προβλέπει άμεση εκποίηση περιουσιών χωρίς εξαίρεση και καμία κοινωνική ευαισθησία. Ξένα και ντόπια κεφάλαια καραδοκούν να αρπάξουν τα σπίτια και τις περιουσίες μας με αποτέλεσμα αυτή η αναμονή να σπρώχνει προς τα κάτω τις τιμές των ακινήτων που κινδυνεύουν να πέσουν ακόμη και πιο κάτω από την αντικειμενική τους αξία με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία. Ποίος μπορεί να αποκλείσει ότι πίσω από τα ξένα αυτά κεφάλαια δεν κρύβονται τούρκικα συμφέροντα; Ας μην μας διαφεύγει ότι οι μεγαλομέτοχοι της Τράπεζας Κύπρου είναι δυσαρεστημένοι ξένοι, οι καταθέσεις των οποίων έχουν κουρευτεί και μετατραπεί σε μετοχές. Ποίος μας εξασφαλίζει ότι οι ξένοι μέτοχοι της Τ.Κ δεν θα θελήσουν στο άμεσο μέλλον να πουλήσουν μαζικά τις μετοχές που κατέχουν και συνεπώς οι υποθηκευμένες περιουσίες μας να περάσουν στα χέρια των τούρκων, υλοποιώντας με αυτό το τρόπο τα σχέδια τους για ένα δεύτερο αναίμακτο αυτή την φορά Αττίλα;    

Σε μια περίοδο που η αγορά ακινήτων καταρρέει και η αγοραστική τους αξία έχει μειωθεί από 30% μέχρι 40%, τα ακίνητα που αναμένεται να βγουν μαζικά στο σφυρί, σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, θα προκαλέσουν περαιτέρω πτώση στις τιμές. Ας μην ξεχνούμε τι έγινε στην Αμερική πριν από 13 περίπου χρόνια όταν το κραχ στα ακίνητα προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά από ότι το κραχ στις μετοχές.
Το αναμενόμενο αυτό Κραχ αποτελεί κατά την άποψη μου το εφιαλτικότερο σενάριο για την κτηματαγορά και κυρίως του κλάδου της οικοδομής, που για χρόνια αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της ανάπτυξης της οικονομίας. Δεν είναι όμως μόνο η αγορά ακινήτων που θα καταρρεύσει και τίποτα δεν θα είναι ικανό να την επαναφέρει, αλλά και τα νοικοκυριά τα οποία τα τελευταία χρόνια εναπόθεσαν όλες τις οικονομίες τους στην απόκτηση ενός σπιτιού. Η αναμενόμενη εκποίηση κυρίως της πρώτης κατοικίας εκτός του ότι θα δημιουργήσει απίστευτα κοινωνικά δράματα, δεν πρόκειται να βοηθήσει ούτε τον κλάδο των ακινήτων αλλά ούτε και τις τράπεζες, καθ’ ότι οι εν δυνάμει αγοραστές θα κρατούν αποστάσεις. Ποίος θα θέλει να αγοράσει π.χ. ένα ακίνητο –μέσω πλειστηριασμού –που δεν το έχει δει, και θα αισθάνεται και από πάνω τύψεις ότι με την ενέργεια του έχει ξεσπιτώσει μια οικογένεια που το είχε τόση ανάγκη; Είμαι της άποψης ότι οι μαζικοί πλειστηριασμοί ακινήτων θα ανοίξουν τους ασκούς του Αίολου και θα αποτελέσουν εκτός των προαναφερθέντων βόμβα στα θεμέλια των ίδιων των τραπεζικών ιδρυμάτων με απρόβλεπτες συνέπειες για την Κύπρο. Ας μου πουν οι ειδήμονες που ασχολούνται με το θέμα, ποίος θα ενδιαφέρεται πλέον να αγοράσει ακίνητο στην Κύπρο όταν με τις μαζικές εκποιήσεις οι τιμές τους θα πέσουν κάτω από τις αντικειμενικές τους αξίες; Ας μου απαντήσουν ακόμη κάποιοι, ποίος δανειολήπτης θα είναι πρόθυμος να συνεχίζει να πληρώνει το δάνειο του που είναι π.χ. 150 χιλιάδες ευρώ όταν η αξία του σπιτιού του θα έχει πέσει στις 100 χιλιάδες ευρώ;.

Τα συνεργατικά τραπεζικά ιδρύματα για παράδειγμα, στα οποία ο μέσος κύπριος πολίτης συνήθως αποτείνετο για να κάνει ένα οικιστικό δάνειο, ξέχασαν το λεγόμενο τους ανθρώπινο πρόσωπο, όπως προέβλεπε και η ιδρυτική πράξη του Συνεργατισμού. Τελευταία άρχισαν με διαδικασίες εξπρές να παραπέμπουν τους κατέχοντες οικιστικά δάνεια, σε παράτυπες και παράνομες Διαιτητικές Διαδικασίες όπου ο διοριζόμενος από αυτούς Διαιτητής, δίκην δικαστή, αποφασίζει με ένα κωμικό και αδιαφανή τρόπο την εκποίηση των σπιτιών των πολιτών. Αντί τα συνεργατικά ιδρύματα ν’ αρχίσουν να εξετάζουν επιχειρηματικά δάνεια που έδωσαν στον υπόκοσμο, σε πολιτικούς και αξιωματούχους των (όπως π.χ τον δάνειο 11 εκ. στο Διευθυντή τους Ερωτόκριτο Χλωρακιώτη) με πολύ χαμηλά επιτόκια, πλείστα εκ των οποίων έχουν διαγράψει, άρχισαν να ξεσπιτώνουν οικογένειες με ανήλικα τέκνα.

Τα συνεργατικά πήραν από τους κύπριους φορολογούμενους μέσω της κυβέρνησης 1.4 δις και έχουν κρατικοποιηθεί, οι δε εμπορικές τράπεζες έχουν κουρέψει τις καταθέσεις των πελατών τους και αφού προηγουμένως έκαναν, και οι μεν και οι δε, επαρκείς προβλέψεις στους ισολογισμούς τους έχουν επαρκώς επανακεφαλαιοποιηθεί . Συνεπώς η όποια εκποίηση ακίνητης περιουσίας από τα τραπεζικά ιδρύματα θα εμφανίζεται σαν καθαρό κέρδος στους ισολογισμούς τους και θα επιφέρει βελτίωση της κερδοφορίας τους και της ρευστότητας τους, από την άλλη όμως η εκποίηση της πρώτης κατοικίας θα φέρει κοινωνικά δράματα και πιθανή εκτροπή. Τούτου λεχθέντος έχω την άποψη ότι οι όποιες εκποιήσεις που πρέπει δυστυχώς να γίνουν θα πρέπει να αφορούν υποθήκες των επιχειρηματικών δανείων και όχι την πρώτη κατοικία, γιατί πολλοί επιχειρηματίες, την περίοδο της φούσκας, έχουν κάνει υπερκέρδη πολλά από τα οποία φυγάδευσαν στο εξωτερικό. Με αυτό τον τρόπο οι επιχειρηματίες θα πιεσθούν να επαναπατρίσουν τα φυγαδεφθέντα στο εξωτερικό κεφάλαια και δεδομένου ότι πολλά από αυτά είναι κατάμαυρα θα φορολογηθούν και θα επιφέρουν ταυτόχρονα και βελτίωση των δημοσίων οικονομικών Δεδομένης της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και της αυξανόμενης ανεργίας κατά την άποψη ο μόνος τρόπος  που υπάρχει για να αποφύγουμε το ξεσπίτωμα των απλών πολιτών, είναι το κούρεμα των οικιστικών δανείων και η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής.

Δεν πρέπει οι πολίτες να ανεχθούν άλλο την αμαρτωλή κομματοκρατία και τους τραπεζίτες εταίρους της που έφεραν την Κύπρο σε αυτό το απίστευτο χάλι. Δεν φταιει ο απλός πολίτης, που είτε λόγω του ότι έχασε την δουλειά του είτε λόγω του ότι μειώθηκαν τα εισοδήματα του δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το δάνειο του. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας θα πρέπει άμεσα να αφήσουν κατά μέρος τα μουλαρόματα και να συνεννοηθούν για να επεξεργαστούν ένα σχέδιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Το θέμα της προστασίας της πρώτης κατοικίας είναι ιερό για τον μέσο κύπριο και αν δεν το χειριστούμε σωστά  και το αφήσουμε αποκλειστικά στην κρίση των αμαρτωλών τραπεζιτών και της Τρόικας τότε η κοινωνική αναταραχή θα είναι ανεξέλεγκτη και η πιθανότητα γενικότερης εκτροπής κάτι περισσότερη από βέβαιη.

Όμηρος Αλεξάνδρου  

 

ΓΙΑΤΙ  ΤΟ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ  ΜΙΑΣ  ΓΛΩΣΣΑΣ  ΕΙΝΑΙ  ΟΤΙ  ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ  ΤΗΝ    

 ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ  ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ  ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΓΙΑΤΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΑ ΠΟΛΕΜΑ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ "ΑΧΡΗΣΤΑ" ;;;

Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα Αρχαία Ελληνικά (επικοινωνια με τον αρχαίο κόσμο) στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε;

Απο: Ι.Θ. Κακριδή

Γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες.

Από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές∙ αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες,

- με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐,

- με τα ίδια ιδανικά,

- τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα,  

- με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.

- Ιστορία: Οι επιπτώσεις της άγνοιας της. Τι σημαίνει Ευρωπαίος.

Στον πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.

- Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, (γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη).

- Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο.

- Αρχαία Ελλάδα: Γιατί είναι σημαντικό να μην αγνοείται η αξία της.

Στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς. 

Η ελεύθερη πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του νου και της φαντασίας.

Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι−ο τέλειος άνθρωπος. Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι: στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό.

Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν∙ για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων∙ για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους∙ για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη∙ προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.

 

Ο ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Όταν κάποιος αρχηγός κράτους, είτε εν ενεργεία είτε τέως, εγκαταλείψει τα εγκόσμια ακούς τόσο από φίλους και συνεργάτες όσο και από πολιτικούς αντιπάλους τα καλύτερα για αυτόν λόγια, και το ίδιο ακριβώς έχει  συμβεί και με τον πρόσφατα αποβιώσαντα πρώην πρόεδρο της Κύπρου Γλαύκο Κληρίδη.

Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι ο  Κληρίδης υπήρξε  ένας έντιμος πολιτικός ηγέτης που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Σε αντίθεση δε με τους τελευταίους κύπριους προέδρους ήταν διαλεκτικός, ήρεμος, ανεκτικός και γενικά ένας πολιτικός που σπάνια προκαλούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους, στάση πάρα πολύ σωστή και επιβαλλόμενη σε μια μικρή χώρα που αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους.

 Με κίνδυνο να κατηγορηθώ σαν αιρετικός και κακός, μέσα στην δοσμένη συναισθηματική φόρτιση που έχει δημιουργηθεί με την απώλεια του ανδρός, θα επιχειρήσω να κρίνω τον Κληρίδη με αντικειμενικότητα και χωρίς την όποια δικαιολογημένη η όχι εμπάθεια που ο κάθε πολίτης τρέφει σήμερα προς τους πολιτικούς. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι ένας απλός πολίτης που εκφράζει τα αισθήματα του μέσου πολίτη που βιώνει την σημερινή θλιβερή κατάσταση στην οποία οι πολιτικοί μας έχουν οδηγήσει. Σε αντίθεση με τις όποιες εξάρσεις συναισθηματικού και μικροκομματικού παροξυσμού που μετήλθαν διάφοροι πολιτικοί, εγώ θα παραθέσω κάποια γεγονότα που έχουν επισυμβεί κατά την διάρκεια της προεδρίας Κληρίδη για να αποτιμήσω την πολιτική του πορεία αντικειμενικά και τούτο γιατί πιστεύω ότι αυτό μας βοηθά να μαθαίνουμε  από τα παθήματα μας. Τον Κληρίδη, όπως και άλλους ιστορικούς ηγέτες του ευρύτερου ελληνισμού δεν μπορεί κανείς, ιστορικά μιλώντας, να τον καταδικάσει ή αθωώσει. Για τα όσα ορθώς η κακώς έπραξε είτε θα βαραίνουν προς την μια ή την  άλλη μεριά και αυτό εσείς θα το κρίνετε.

Εκτός από τα θετικά της προσωπικότητας του Κληρίδη που προανέφερα, θα πρέπει να αναδείξω επίσης την σωτήρια στάση που τήρησε αμέσως μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή όταν είχε αναλάβει προσωρινά την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς επίσης και την επιδέξια πολιτική του στάση που οδήγησε την Κύπρο στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στα αρνητικά του Κληρίδη, στην δεκάχρονη παρουσία του στην προεδρία της Δημοκρατίας, κατά την άποψη μου μπορεί κάποιος να αναφέρει τα ακόλουθα: (1) Το φιάσκο των πυραύλων S300, το 1998, (2) Την απάτη του χρηματιστηρίου το 1999-2000 και (3) Το σχέδιο Αναν.

(1) Η πολυδάπανη αγορά των ρωσικών πυραύλων S-300 και η μετέπειτα αποθήκευσή τους στη Κρήτη κρίνεται ως μία άκρως αποτυχημένη πολιτική  μπλόφα του Κληρίδη γιατί δεν επέδειξε την απαιτούμενη διορατικότητα για να προσμετρήσει τις αντιδράσεις όχι μόνο της Τουρκίας αλλά και των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ. Τελικά το ‘’grand de finale’’ που συχνά πυκνά μας διαφήμιζε μετατράπηκε σε μπούμερανγκ και σε φέσωμα εκατοντάδων εκατομμυρίων στις πλάτες των φορολογουμένων. Για δε το θέμα της μίζας που πληρώθηκε σε πολιτικούς και συνεργάτες τους για το deal θα αναφερθώ σε μελλοντικό άρθρο μου.

(2) Στο θέμα της απάτης του χρηματιστηρίου έχω αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν και δεν θέλω να σας κουράσω. Θα πρέπει όμως να αναδείξω ότι ο Γλαύκος Κληρίδης επέδειξε μια εγκληματική ολιγωρία να αποτρέψει αυτό το τεράστιο οικονομικό έγκλημα το οποίο απετέλεσε την αφετηρία της σημερινής  οικονομικής κατάρρευσης της Κύπρου. Ο Κληρίδης τότε βρισκόταν σε μια μεγάλη ηλικία και σε μια μεγάλη ηλικία συνήθως οι σωματικές ασθένειες μειώνουν το σθένος, την πνευματική ευρωστία και τα πολιτικά αντανακλαστικά. Άλλωστε η αποκλειστική σχεδόν απασχόληση του με το εθνικό θέμα δεν του επέτρεπαν να έχει επαρκεί έλεγχο στην εσωτερική διακυβέρνηση. Τα πράγματα τότε εξελίχθηκαν μοιραία για τους απλούς πολίτες και τούτο γιατί ο περίγυρος του προέδρου αποτελείτο από σπιθαμιαίου αναστήματος άτομα που δεν ξέρουν τι ρέει μέσα στο αίμα τους. Πλείστοι τότε υπουργοί και συνεργάτες του, με πρωτοπόρο τον Πρόεδρο Νίκο Χρυσάνθου  Αναστασιάδη, αφέθηκαν ανενόχλητοι να δράσουν και να καταληστεύσουν τις οικονομίες μιας ζωής του κυπριακού λαού. Η μόνη αναφορά του Κληρίδη τότε στο έγκλημα του ΧΑΚ ήταν η ειρωνική δήλωση του: ‘’Ας είχαν το νουν τους οι πολίτες και ας μην τζόγαραν στο ΧΑΚ’’, δηλαδή για τον τότε πρόεδρο δεν έφταιγαν οι υπουργοί και συνεργάτες του που μαζί με τους τραπεζίτες έστησαν αυτή την απάτη αλλά η άγνοια του απλού πολίτη στο θέμα του Χρηματιστηρίου. Γνωστά και επαναλαμβανόμενα μέχρι και σήμερα τα φαινόμενα αυτά που οδήγησαν τότε τον Κληρίδη να αποκαλέσει την Κύπρο μπανανία

(3) Ο Κληρίδης μαζί με τον Αναστασιάδη ήταν οι εμπνευστές του τερατουργήματος που ακούει στο όνομα ‘’Σχέδιο Ανάν’’ για λύση του Κυριακού,  ένα σχέδιο που αν υλοποιείτο θα παρέδιδε την Κύπρο χειροπόδαρα στην Τουρκία και στη βρετανική αποικιοκρατία. Ως συνομιλητής των Τούρκων για δεκαετίες όφειλε να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας τη στρατηγική και τις μεθοδεύσεις τους και για αυτό θα διαφωνήσω με όσους διατείνονται ότι οι χειρισμοί του στο θέμα αυτό διείποντο από τον λεγόμενο πατριωτικό ρεαλισμό. Ώς νομικός δε, όφειλε να αντιληφθεί πως με το Σχέδιο Ανάν η Κύπρος θα καθίστατο τουρκικό προτεκτοράτο. Τόσο ο Κληρίδης όσο και ο Αναστασιάδης δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να απολογηθούν για την στάση τους στο Σχέδιο Ανάν που ο κυπριακός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία.  

Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν από του πολιτικούς που εκτιμούσα γιατί αγαπούσε πραγματικά την πατρίδα του και παρά τα όποια λάθη του για μένα ήταν και θα παραμείνει ένας αδιάφθορος, έντιμος και σεμνός πολιτικός, στοιχεία και χαρακτηριστικά άγνωστα στους σημερινούς μας ηγέτες. Είμαι σίγουρος ότι  λόγω της σεμνότητας που τον διέκρινε, όλες αυτές οι τιμές που κάποιοι, για δικούς τους λόγους, επέλεξαν να του αποδώσουν μετά θάνατον δεν θα τις αποδεχόταν. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσεις έναν γνήσιο πατριώτη πρόεδρο όπως ήταν ο Κληρίδης είναι να προσπαθείς να πραγματώσεις τα οράματα του στην πράξη, με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια και πολιτικό και όχι μόνο ήθος. Οι όποιες εξάρσεις θαυμασμού, πολιτικής καπηλείας και συναισθηματικού και μικροκομματικού παροξυσμού που ακούστηκαν στο επικήδειο του, δεν βοηθούν γιατί μας αποσπούν από τα σημερινά τραγικά αδιέξοδα.  

Το καλύτερο μνημόσυνο για τον Γλαύκο Κληρίδη είναι να κάνουμε ότι μπορούμε σαν λαός να πραγματώσουμε την μεγάλη του επιθυμία να δει την Κύπρο ελεύθερη και ευημερούσα. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει εμείς οι πολίτες να αποκτήσουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν και σίγουρα οι σημερινοί ηγέτες απέδειξαν ότι δεν μας αξίζουν. Όταν η Πολιτική ασθενεί, πάσχει η Πολιτεία και όταν η Πολιτεία πάσχει υποφέρουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες. Αυτό είναι κάτι που υπογράμμισε με απαράμιλλη ορθότητα ο Περικλής στις δημηγορίες του. Συχνά εν τούτοις, λαός και ηγεσία ξεχνούν αυτή την αδήριτη νομοτέλεια, και για αυτό ακριβώς τον λόγο βρισκόμαστε στη σημερινή κατάντια σαν ελληνισμός. Καλά θα κάνουμε να στραφούμε στους αρχαίους ημών σοφούς προγόνους, να διαβάσουμε λίγο Θουκυδίδη, ιδιαίτερα τις δημηγορίες του Περικλή. Μας χρειάζεται γιατί μόνο μέσα από την αυτογνωσία μας θα μπορέσουμε να αποτινάξουμε το ζυγό της ελεεινής κομματοκρατίας που τόσα δεινά έχει επιφέρει στην πατρίδα μας.

Όμηρος Αλεξάνδρου

 

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΠΑΚ

Σε συνέχεια του πρόσφατου άρθρου μου ‘’ Ο δολοφόνος τριγυρνά πάντα στον χώρο του εγκλήματος’’ στο οποίο αναφερόμουνα μεταξύ άλλών και στο ακίνητο που ο κουμπάρος και φίλος του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, Τώνης Αντωνίου, όντας μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΕΠΑΚ, ενοικίασε με σκανδαλώδη τρόπο σε αυτό το ακίνητο του προς 20000 περίπου μηνιαίως, διαβάστε πιο κάτω απίστευτα σκάνδαλα για το ίδιο θέμα.  

Φύλλο και φτερό κάνουν τα συμβόλαια ενοικίασης κτηρίων του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) δικηγόροι της Νομικής Υπηρεσίας, μετά την έκθεση καταπέλτη που εξέδωσε η Γενική Ελέγκτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, μέσα από την οποίαν αποκαλύπτεται εκτεταμένη κακοδιαχείριση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

Το γεγονός και μόνο ότι καταβλήθηκαν από το ΤΕΠΑΚ ενοίκια €2 εκατ. χωρίς καν να χρησιμοποιηθούν τα κτήρια, αποκαλύπτει από μόνο του πάρα πολλά σε σχέση με τα έργα και τις ημέρες αυτών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη, στο παρόν στάδιο, σε επίπεδο Νομικής Υπηρεσίας για τη διαπίστωση ποινικών ή και άλλων αδικημάτων, η δικηγόρος της Δημοκρατίας Αγγελική Κάρνου απέστειλε επιστολή εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη, προς την πρύτανη του ΤΕΠΑΚ, Ελπίδα Κεραυνού.

Με την επιστολή, που φέρει ημερομηνία 1/11/2013, καλείται η πρύτανης να απαντήσει γραπτώς σε σειρά ερωτημάτων που αφορούν δεκάδες συμβόλαια ενοικίασης κτηρίων στη Λεμεσό, για τα οποία η κ. Γιωρκάτζη καταγράφει πράματα και θάματα στην έκθεση της,  με σημαντικότερα, τα συμβόλαια ενοικίασης που αφορούν το κτήριο New Extra, τις αποθήκες Συκοπετρίτη και το ξενοδοχείο Eastland. Όπως αποκαλύπτεται μέσα από την επιστολή, χάθηκαν τα πρακτικά των αποφάσεων των σωμάτων διοίκησης του Πανεπιστημίου με βάση τις οποίες ενοικιάστηκαν 21 κτήρια. Και επ’ αυτού ζητούνται εξηγήσεις.Ειδικότερα, η Νομική Υπηρεσία αναφέρει επί λέξει στην επιστολή της προς την πρύτανη:

«Αναφέρομαι στην επιστολή σας προς το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 2/10/2013 και παρακαλώ όπως μας παράσχετε τις κάτωθι πληροφορίες:
1. Για ποιο λόγο τερματίστηκε το συμβόλαιο ενοικίασης του κτηρίου New Extra;
2. Σε σχέση µε τα 21 κτήρια για τα οποία δεν εντοπίζετε, σε επίσημα πρακτικά, τις αποφάσεις των σωμάτων διοίκησης του Πανεπιστημίου για την ενοικίαση τους, παρακαλώ να ζητήσετε εξηγήσεις από το πρόσωπο που υπέγραψε τα σχετικά ενοικιαστήρια συμβόλαια εκ µέρους του Πανεπιστημίου και από την εσωτερική νομική σας σύμβουλο η οποία ενδεχομένως να έχει ετοιμάσει τα εν λόγω συμβόλαια.
3. Τι ακριβώς προνοούσε η απόφαση της διοικούσας επιτροπής, ηµεροµηνίας 22/10/10 για διορισμό υπεύθυνων συντονιστών για το κάθε συμβόλαιο; Να ερωτηθεί ο τότε ΔΔΟ γιατί δεν υλοποιήθηκε η απόφαση αυτή πριν το τέλος του 2010 ως φαίνεται να ήταν η απόφαση της διοικούσας επιτροπής.
4. Λέτε στην προτελευταία παράγραφο, στη σελίδα 2 της επιστολής σας, ότι διορίστηκε «το ίδιο άτομο» ως υπεύθυνη συντονισμού για όλα τα συμβόλαια. Δηλαδή, το άτομο αυτό ήταν και προηγουμένως διορισμένη σε αυτή τη θέση; Ποια είναι τα καθήκοντά της;
5. Σύμφωνα µε το σηµείωµα του εσωτερικού ελεγκτή, Άκη Κλεάνθους, ηµεροµηνίας 18/12/2012, παρατηρήθηκε καθυστέρηση στην παράδοση των κτηρίων Καλυψώ και Συµεών, η οποία θα µπορούσε να ενεργοποιήσει ρήτρες των συμβολαίων για πληρωμή αποζημιώσεων από τους ιδιοκτήτες. Ζητήθηκαν ή και δόθηκαν οι αποζημιώσεις αυτές; Αν όχι, γιατί δεν έγινε αυτό;
6. Σε σχέση µε το κτήριο Eastland, για ποιο λόγο ενώ υπεγράφη συμβόλαιο ενοικίασης στις 15/9/2009 το ΤΕΠΑΚ προέβη στην πρώτη προκήρυξη προσφορών στις 11/6/2010; Πώς δικαιολογείται η καθυστέρηση αυτή;
7. Γιατί ακυρώθηκαν οι τρεις πρώτες προσφορές που προκηρύχθηκαν για το κτήριο Eastland;
8. Έγινε οποιαδήποτε επαναδιαπραγµάτευση για το ύψος του ενοικίου για το κτήριο Eastland ή και για τα υπόλοιπα κτήρια που ενοικιάζει το ΤΕΠΑΚ;

Τα έκαναν γαργάρα…
Όπως καταγράφει στο πόρισμα της ημερ. 13/9/2013 η Γενική Ελέγκτρια «παρά το γεγονός ότι οι εκθέσεις των ad hoc επιτροπών (σ.σ. για τις τρεις αναφερόμενες περιπτώσεις ενοικίασης κτηρίων) βρίσκονται εδώ και αρκετούς μήνες ενώπιον της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου και παρά τη σοβαρότητα των ευρημάτων τους, εντούτοις, µέχρι σήµερα, δεν αποφασίστηκε περαιτέρω διερεύνησή τους, ώστε να εντοπιστούν τυχόν πειθαρχικά ή και ποινικά αδικήµατα και να αποδοθούν ευθύνες εκεί και όπου υπάρχουν». Με την κ. Γιωρκάτζη να υποδεικνύει στο συμβούλιο του Πανεπιστημίου ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε διερεύνηση όλων των ενοικιάσεων για απόδοση ευθυνών εκεί και όπου υπάρχουν.

Μετά την αποκάλυψη του πορίσματος της κ. Γιωρκάτζη και τον σάλο που προκλήθηκε, η διοίκηση του Πανεπιστημίου έσπευσε να αποστείλει όλα τα έγγραφα που αφορούν το σκάνδαλο με τα ενοίκια στον Γενικό Εισαγγελέα.

Μείωσαν ενοίκια, αυξάνοντάς τα!
Από τον Απρίλιο του 2012 το ΤΕΠΑΚ άρχισε σταδιακά διαπραγματεύσεις µε στόχο τη µείωση των ενοικίων. Τα ενοίκια σε 38 από τα 42 κτήρια που ενοικιάζονται µειώθηκαν κατά 7%-29%. Σηµειώνεται, ωστόσο, ότι για τα 22 από τα 38 κτήρια που ενοικιάζονται αυξήθηκε ταυτόχρονα και η περίοδος ενοικίασης από τέσσερα µέχρι οκτώ έτη. Με την παράταση της περιόδου ενοικίασης, το ΤΕΠΑΚ δεσµεύτηκε ουσιαστικά στην καταβολή επιπλέον ενοικίων. Μειώνοντας από τη μια το ενοίκιο, επεκτείνοντας από την άλλη την περίοδο ενοικίασης τους.
Για παράδειγμα, το ΤΕΠΑΚ μείωσε το ενοίκιο στις αποθήκες Συκοπετρίτη κατά 15% εξοικονομώντας συνολικά το ποσό των €184.500. Όμως, με την παράταση της περιόδου ενοικίασης κατά τέσσερα έτη προκύπτει ένα επιπρόσθετο κόστος ενοικίασης ύψους €1.014.504! Παρόλα αυτά, η διοίκηση του ΤΕΠΑΚ κάνει λόγο για εξοικονομήσεις στα ενοίκια.

Όμηρος Αλεξάνδρου

 

Υφυπουργεία για βόλεμα δυσαρεστημένων ανέργων στελεχών

  

Ο διάδοχος του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη στο ΔΗ.ΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, άλλως Φούλλης ανηφόρησε σήμερα κατά Προεδρικό μεριά για να συζητήσουν με το Πρόεδρο την προεκλογική του εξαγγελία για την δημιουργία Υφυπουργείων.

 Σε μια περίοδο που οι εξαθλιωμένοι πολίτες της πτωχεύσασας Κύπρου χάνουν την δουλειά τους, η όσοι ακόμη εργάζονται, βλέπουν το εισόδημα τους να μην αρκεί ούτε για την σίτιση τους, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Φούλλης προκαλούν με την επιμονή τους για την δημιουργία Υφυπουργείων προκειμένου να βολέψουν κάποια άνεργα δυσαρεστημένα κομματικά στελέχη και όχι μόνον που δούλεψαν για την άνοδο του Ν. Αναστασιάδη στην Προεδρία και δεν πήραν ακόμη τις καρέκλες που τους υποσχέθηκε.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό σε μία χώρα που ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τον πληθυσμό μιας γειτονιάς κάποιας ευρωπαϊκής πόλης και που έχει ήδη 11 Υπουργεία, να ετοιμάζεται να δημιουργήσει γύρω στα 6 Υφυπουργεία με το σκεπτικό δήθεν να βοηθηθεί η ανάπτυξη μιας διαλυμένης μπανανίας, η καλύτερα ενός ψευδοκράτους του νότου, όπως το απεκάλεσε χθες ο εταίρος του Προέδρου στην εξουσία, βουλευτής Δημήτρης Συλλούρης. Αντί να κοιτάξουν πώς να οργανώσουν καλύτερα τα υπάρχοντα 11 Υπουργεία και όσοι άχρηστοι και κομπλεξικοί κατέχουν καρέκλες και τρώγονται για αυτές μεταξύ τους, να απομακρυνθούν και να στελεχωθούν με πολλούς άξιους επιστήμονες που αναγκάζονται να ξενιτευτούν γιατί δεν έχουν δουλειά, ο Αναστασιάδης και ο Φούλλης εξακολουθούν να προκαλούν και να ετοιμάζονται να ξοδέψουν τεράστια ποσά για να βολέψουν ημετέρους.

Πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει κάνουν λόγο για τεράστια κονδύλια που θα χρειασθούν, καθ’ ότι ο μισθός και τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα των Υφυπουργών θα είναι ίδια με αυτά των Υπουργών. Αν δε προστεθεί σε αυτά και το κόστος των πολυτελών τους αυτοκινήτων, τα εφάπαξ με την αποχώρηση τους καθώς επίσης και τα υπόλοιπα έξοδα προσωπικού και εξοπλισμού τότε θα πρέπει να μιλάμε για ένα έγκλημα σε βάρος του λαού, που μέχρι πρόσφατα τον διαβεβαίωναν ότι αυτή η κυβέρνηση θα κόψει το λίπος, και θα καταργήσει στρεβλώσεις και μικρά βασίλεια.

Ο Νίκος Αναστασιάδης πρέπει να σοβαρευτεί, να προσπαθήσει να μειώσει την κατανάλωση ουίσκι για να ισορροπήσει για να θυμάται αν μη τι άλλο τι μας λεει κατά καιρούς και τι βούλεται να πράξει. Δεν μπορεί για παράδειγμα να δηλώνει ότι η πρόθεση του είναι να αρχίσει σύντομα συνομιλίες με στόχο την λύση του κυπριακού σε περίοδο 5 με 6 μήνες και την μετατροπή της Κύπρου σε ένα ομόσπονδο κράτος, στο οποίο οι εξουσίες των βασικών υπουργείων θα μεταβιβασθούν, και από την άλλη να ετοιμάζεται να κάνει Υφυπουργεία.  

Ο Αναστασιάδης ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας λαοπλάνος και αναξιόπιστος πολιτικός που μόνη του φιλοδοξία και όνειρο ήταν να φθάσει στο ανώτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, για αυτό όσοι το βοήθησαν να πραγματοποιήσει το όνειρο του θα κάνει το πάν να τους βολέψει. Κατάφερε, με τα δεκανίκια του ΔΗΚΟ και τις ευλογίες του ΑΚΕΛ να εγκλωβίσει το εκλογικό σώμα αραδιάζοντας του ένα σωρό ψεύτικες υποσχέσεις τις οποίες γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να υλοποιήσει και από την άνοιξη που μας υποσχέθηκε τον Φεβρουάριο μας έχει οδηγήσει σήμερα σε ένα καταθλιπτικό και παρατεταμένο χειμώνα.

Όμηρος Αλεξάνδρου   

 

Τότε θα κάνει ξαστεριά !

Όταν θα έχουμε καταλάβει πως τα κόμματα υπάρχουν απλά και μόνο για να μας κρατούν απασχολημένους με την ‘πολιτική’, έτσι ώστε να μπορούν οι νεοταξικοί υπηρέτες να ασχολούνται με την πραγματική διαχείριση της εξουσίας.

Όταν θα έχουμε πάθη αρκετά ώστε να μας γίνη μάθημα το πόσο κοστίζει να εγκαταλείπουμε  την διαχείριση της τύχης μας και των παιδιών μας σε επαγγελματίες αντιπροσώπους με διαφορετικό τρόπο ζωής, με αντιστρόφως ανάλογες προοπτικές και με αντίθετα  συμφέροντα  από τα δικά μας...
Όταν οι πολίτες θα πάψουμε να στρεφόμαστε εναντίον αντιπάλων κομματικών σχηματισμών και θα στρεφόμαστε εναντίον αυτών που καταχρώνται την εξουσία…
Όταν οι εξ υμών διεθνιστές συνειδητοποιήσουν πως το να είσαι διεθνιστής, προϋποθέτει το να υπάρχουν έθνη, άρα η δράση τους  είναι καταστροφική και όχι εποικοδομητική εφ’ όσον μάχονται τόσο τον δικό τους πολιτισμό όσο και τους πολιτισμούς των άλλων λαών, με δεδομένο ότι γλώσσα, πολιτισμός και ιστορία συνιστούν κατά κύριο λόγο τα έθνη !!

Όταν θα έχουμε δώσει στους νεοταξικούς υπηρέτες να καταλάβουν,  πως οι περισσότεροι υπηρετούν την NTΠ ( Νέα Τάξη Πραγμάτων) ασυνείδητα και ενάντια στα συμφέροντα τους !Αν και είναι πάρα πολλοί,  η πλειονότης τους το κάνει επειδή δεν  τους επιτρέπει ο εγωισμός τους να δεχθούν πως και αυτοί αποτελούν αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης.
Όσο περισσότερο ‘ύψηλά ιστάμενοι’ είναι, τόσο λιγότερο μπορούν να διακρίνουν το γιατί δεν είναι δυνατό να αποτελούν για τα αφεντικά τους κανενός είδους ‘ελίτ’, αλλά ότι τους θεωρούν εξ ίσου αναλώσιμους με τους υπολοίπους ‘gοίm’.  Αυτό όμως κυρίως που τους κάνει επικίνδυνους, είναι η ψευδαίσθηση και η ελπίδα ότι θα επιβιώσουν με την  επιλογή «είμαι υπάκουος και σωστός στη δουλειά μου, άρα δεν με πειράζει κανένας» !

Ένα παράδειγμα που δείχνει πόση πλύση εγκεφάλου έχουμε υποστεί ώστε να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου,  είναι να  προσπαθήσουμε να κατατάξουμε πολιτικά  οποιονδήποτε απλό πολίτη της καθημερινότητας μας έχοντας πρώτα αφαιρέσει τους καθιερωμένους και τυποποιημένους ‘αριστεροδέξιους’ χαρακτηρισμούς, τα κομματικά ‘logo’ και τα πολιτικά κλισέ. Τότε φαίνεται άμεσα πόσο πιο δύσκολο είναι αυτός να ενταχθή σε ‘πολιτικές παρατάξεις’ ή κατηγορίες με κριτήριο τον χαρακτήρα ή την συμπεριφορά του.

Αν  σε μια συνομιλία συμφωνήσετε να αφαιρέσετε τα ‘κλισέ’ ‘-τις τυποποιημένες εκφράσεις δηλαδή- δεξιάς ή αριστερής’ ιδεολογίας,  τότε θα δείτε ξαφνικά τον συνομιλητή σας να μένη γυμνός από επιχειρήματα. Αυτό θα συμβή επειδή οι νεοταξικοί έχουν μεθοδικά ‘φορτώσει’ σε αυτές τις λέξεις ή εκφράσεις όλη την κακοδαιμονία που μας μαστίζει και ποντάρουν τα μέγιστα στους αυτόματους συνειρμούς που με τόσο κόπο έχουν καλλιεργήσει επί δεκαετίες στα μυαλά μας, για την ‘κατασκευή’ ‘εχθρών’. O σκοπός τους ; Η εφαρμογή του αξεπέραστου ‘διαίρει και βασίλευε’ … Αυτό είναι το κύριο όπλο που διαθέτει η NTΠ ώστε να μας φέρη σε «φυσιολογικά» για τα συμφέροντα της επίπεδα αριθμών. Δηλαδή κυριολεκτικά να μας αποδεκατίση,  στρέφοντας κάθε κοινωνική ομάδα εναντίον μιας άλλης, αντιπάλου !

Όμως, για να μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε το όπλο που έχουν στρέψει εναντίον μας, οφείλουμε πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που μας χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο,
είναι ότι ο καθ’ ένας από εμάς αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση.
Δεν είμαστε διαβαθμίσεις ούτε ποικιλίες κάποιων ακραίων πολιτικών ιδεολογημάτων. Δεν είμαστε καν η συνισταμένη τους.
Ούτε είμαστε κάποια τοπική υποδιαίρεση οποιωνδήποτε ‘παγκοσμίου’ εμβελείας διεθνιστικών θρησκευτικών δογμάτων ή πολιτικών σχηματισμών !

Αν κάποιος, από εμάς τουλάχιστον που ανήκουμε στο είδος των ανθρώπων, δηλώνει ότι προτιμά το Α ή το Β πολιτικό ρεύμα , αυτό δεν είναι αποκλειστικά  αποτέλεσμα του χαρακτήρα του και το ότι βιολογικώς είναι  άνθρωπος, ώστε να αγνοήσουμε την εθνική του υπόσταση..
Είναι πολύ περισσότερο  το αποτέλεσμα συνθέσεως κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών και προσδοκιών που διαμορφώνονται μέσα στα όρια του τόπου, της γλώσσας της ιστορίας και των παραδόσεων ενός έθνους και που έχουν συμβάλλει καθοριστικά στον σχηματισμό της γενετικής συστάσεως και της ψυχοσυνθέσεως του .

Όσον αφορά την διαμόρφωση της σημερινής τραγικής πολιτικής κατάστασης τόσο στην Κύπρο όσο και στη Ελλάδα, αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα αναγνωρίσουμε αμέσως  κάποιες συμπεριφορές που δείχνουν ότι τα πάντα στην πολιτική έρρεαν επί δεκαετίες σε προκαθορισμένα κανάλια,  βάσει συγκεκριμένου νεοταξικού σχεδίου :

Όποτε κάποιος αποφάσιζε να λάβη ενεργό μέρος στην πολιτική σκηνή,  αργά ή γρήγορα αναγκάζονταν  να συμμορφωθή με την πολιτική ‘γραμμή’ του εκάστοτε κόμματος. (χρησιμοποιούμε τον όρο ‘πολιτική σκηνή’ μόνο επειδή αναφερόμαστε σε ένα  χώρο όπου παίζεται θέατρο ! ).  Εκεί, - εις βάρος των προσωπικών του απόψεων - μάθαινε να παραβλέπη οτιδήποτε απέκλινε από την ‘άνωθεν’ δεδομένη πολιτική του κάθε κόμματος και αναγκαζόταν να προωθή, συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις που του υπεδείκνυαν τα ‘ανώτερα’ κομματικά ‘στελέχη’.

Διδασκόταν συγκεκριμένη ορολογία, που κάλυπτε την πλευρά εκείνη της ‘πολιτικής πραγματικότητας’  την οποία είχε αναλάβει να ‘στηρίξη’ το εκάστοτε κόμμα. Έτσι σταδιακά παγιώθηκε το γνωστό κλίμα στείρας και ανούσιας αντιπαλότητας που φθείρει, διχάζει και διαιρεί τη δύναμη του λαού, αντί της εποικοδομητικής άμιλλας που αποδίδει δημιουργικό έργο. Την ξαστεριά λοιπόν θα την δούμε μόνο με την πραγματική ενεργοποίηση και αφύπνιση μας στρεφόμενοι ενάντια στο κομματικό κατεστημένο και σε διχαστικές στρατηγικές και όχι με ένα χαλαρό χουζούρεμα στο κρεβάτι του συστήματος με το ένα μάτι κλειστό !
Όχι στα κόμματα με επικεφαλής επαγγελματίες και απόλυτα ελεγχομένους  ‘σωτήρες-αρχηγούς’ !
Ναι σε ένα κοινοβούλιο νέας πολιτικής αντιλήψεως, χωρίς κόμματα και αρχηγούς, αλλά με πραγματικά εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού που αποφασίζουν με βάση τα συμφέροντα του λαού- εντολέα τους …
Όχι στους χρυσοπληρωμένους χειροκροτητές που υπογράφουν υπάκουα και ανερυθρίαστα τον βέβαιο θάνατο των συμπολιτών τους προκειμένου να διατηρήσουν τα  
κατάπτυστα προνόμια τους !
Πρέπει επί τέλους να κάνουμε τις σωστές διακρίσεις … ή θα εκλέγουμε βουλευτές ικανούς και  άξιους να βούλονται ή διακοσμητικά πρόβατα που χρειάζονται έναν αρχηγό-βοσκό που θα καθορίζη το τι και πως οφείλουν να αποφασίζουν υπό το δέος της αποπομπής τους από την ασφάλεια του κοπαδιού !
Πρέπει κάποτε να διαλέξουμε οριστικά … ή εμείς ή αυτοί…
Η θα επιζήσουμε όλοι  ως ελεύθεροι άνθρωποι σε όλη την ελληνική επικράτεια η θα επιζήσουν τα εναπομείναντα του αποδεκατισμού ανθρωποειδή σε ρόλο υπάκουων  υπηρετών μιας ολιγάριθμης ελίτ εξουσιαστών !

Μαζί πάντως δεν χωράμε! Κώστα Σκανδάλη είσαι ένας μεγάλος σύγχρονος φιλόσοφος και με εμπνέεις

Όμηρος Αλεξάνδρου

 

Η ΤΡΟΙΚΑ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ & ΚΥΠΡΟΥ

Συνέντευξη - βόμβα στο Focus.
-Όλοι γνώριζαν για τα κοιτάσματα! Κορυφαία υπουργός μου το αποκάλυψε προσωπικά!
-Ο Σόιμπλε επέτρεψε να πέσει η Ελλάδα στα χέρια του ΔΝΤ, ενώ γνώριζε!
Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη. προκειμένου ν α ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.
Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».
Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης ε ίναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους γι α να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους.
Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.
Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.
Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.
Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών.
Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι  παιχνίδι παίζεται εδώ;
Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές.
Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».

Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει: «Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.

«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ. "Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο".