<<Η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία με πρόσχημα την μεταναστευτική κρίση>>

Το παρόν κείμενο τονίζει ότι η Ατλαντική Συμμαχία με πρόσχημα την υποτιθέμενη ανακοπή των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, προετοιμάζεται, με την Τουρκία, για στρατιωτική δράση σε περίπτωση αποτυχίας Αμερικανο-ρωσικών διπλωματικών συνομιλιών και αλλαγή συριακού καθεστώτος.
 Η απόφαση της Αμερικής να στείλει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, για την εισβολή των προσφύγων, μόνον για την διάσωση τους δεν είναι ο σκοπός της αποστολής των πολεμικών πλοίων.
 Αυτός ο πόλεμος έχει εξεληχθεί σε αποτυχία για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους σύμμαχούς της, οι οποίοι τροφοδοτούν τους παράνομους “υποτακτικούς της Δύσης” για να ανατρέψουν την κυβέρνηση Άσαντ. Οι απώλειες κλιμακώθηκαν από όταν η Ρωσία άρχισε τους βομβαρδισμούς για να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της συμμάχου Συρίας του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ.
 Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι  πέρα ​​από τη διέλευση μεταναστών του Αιγαίου, το ΝΑΤΟ έχει αποστολή την παρακολούθηση των σύνόρων Συρίας-Τουρκίας, και όχι την δήθεν καταπολέμηση της εμπορίας των προσφύγων.  Ακόμη, η συγκέντρωση αναγνώρισης και inlelligence, έχει εντατικοποιηθεί στα Τουρκο-Συριακά σύνορα.
 Ταυτόχρονα, οι ισχύουσες αμερικανικές θέσεις είναι ότι η στρατιωτική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος της Συρίας είναι για λόγους εθνικής ασφαλείας προς αντιμετώπιση των κούρδων.  Απασχολεί σοβαρά το Αμερικανικό Πεντάγωνο το «τεράστιο κενό στην Συρια που εξαναγκάζει την Τουρκία να επέμβει στρατιωτικά, προκειμένου να προλάβει οποιαδήποτε κίνηση δημιουργίας αυτόνομου Κουρδικού Κράτους.  Σ’ αυτό οι Τούρκοι επιτελείς είναι ανένδοτοι.
 Αναντίρρητα, εάν οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία θα έχουν ως αποτέλεσμα να αναγκασθούν να μπουν σε πόλεμο κατά της Τουρκίας, Συρία και Ιράν, τότε θα γεννηθεί θέμα προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας της τουρκίας.  Είναι η περίφημη ιστορία της ερμηνείας του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, για το αν η συγκεκριμένη πράξη θα λάβει επιθετικό η αμυντικό χαρακτήρα.  Η αμερικανική πλευρά, για να μπορέσει να πείσει τους συμμάχους περί αμυντικότητας, είπε μάλιστα ότι η Τουρκία έκανε το εγχείρημα  μόνη της, κάτι που της δείνει μεγαλύτερη ευελιξία να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους.
 Είναι γνωστό ότι το Πεντάγωνο «κατανοεί» τους Τούρκους επειδή η δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους αποτελεί θέμα μείζοντος εθνικής σημασίας και ασφάλειας. Το ΝΑΤΟ θα προστρέξει, για να προστατεύσει την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας από ενδεχόμενο συριακής και ιρανικής επίθεσης και ότι η Ελλάδα υποχρεούται ν’ ακολουθήσει το ΝΑΤΟ σ’ αυτή την περιπέτεια.  Αν για οποιοδήποτε λόγο το ΝΑΤΟ αρνηθεί να βοηθήσει την Τουρκία σε τυχούσα αναμέτρησή της με το Ιράν και την Συρία, τότε, πλέον θα επέμβουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο πόλεμος αυτός θα λάβει χαρακτήρα καθαρά Αμερικανοτουρκικού Πολέμου κατά του Ιράν και της Συρίας.  Τους απασχολεί πολύ και το ενδεχόμενο εισόδου του Ιράν στο πόλεμο.  Μια τέτοια εξέλιξη θ’ αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα για τις συμμαχικές δυνάμεις.
 Αντίθετα, οι Κούρδοι με την βοήθεια της Ρωσίας, ελέγχουν μια μεγάλη περιφέρεια στα Βόρεια Σύνορα Συρίας Τουρκίας, οι οποίοι ζητούν την δημιουργία αυτόνομης κουρδικής οντότητας σε ιρακινή, συριακή και τουρκική επικράτεια.  Γι’ αυτό, η Αγκυρα έχει προβάλει τους Κούρδους ως τρομοκράτες, αποκλείει παντελώς τη δημιουργία αυτόνομης κουρδικής οντότητας και θα αναγκασθεί να προωθήσει το θέμα κάποιου συνομόσπονδου κουρδικού κρατιδίου, μέσα στο διαλυμένο Ιράκ, για να μετακινήσει εκεί, αν ποτέ χρειαστεί, τους Κούρδους της Τουρκίας.
 Επίσης, θα έχουμε και επικείμενες εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ κατά των Κούρδων και την κατάληψη των περιοχών Κιρκούκ και Μουσούλης.  Η Τουρκία να προκαλέσει έντεχνη επίθεση, προκειμένου να πετύχει εισβολή και στο Βόρειο Ιράκ.
 Είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι όλα τα ανωτέρω μας αφορούν έμεσα. Συγκεκριμένα, το όλο προμελετημένο σχέδιο, μέσα στα πλαίσια τάχα του ΝΑΤΟ και της συμμαχίας Ηνωμένων πολιτειών-Τουρκίας, αποβλέπουν, με τις ορδές μεταναστών, «προγεφύρωμα» για «απόβαση σε ελληνικά νησιά» και στη διχοτόμηση του Αιγαίου.  Η Άγκυρα συνέδεσε την επεκτατική της πολιτική στο Αιγαίο, με την αμερικανική και νατοική παρουσία στο χώρο της και σε καθαρά γεωπολιτικά πλαίσια.
 Αποτελεί κοινή διαπίστωση, εδώ στην Ουάσιγκτων, ότι από την ιστορία αυτής της κρίσης-κατά την διάρκεια η μετά τη λήξη της- η Τουρκία αυτόκλητα θα προχωρήσει στον έλεγχο του Βορείου Ιράκ, για να πατάξει αποτελεσματικά το κουρδικό κίνημα.  Ένα κίνημα που αναμένεται να φουντώσει, μετά την αποδεδειγμένη πλέον αποδυνάμωση του Ιράκ και της Συρίας.  Η Αγκυρα θα προβάλλει λόγους καθαρά εθνικής ασφαλείας.
 Δεν τα κατάφερε στη πρώτη φάση γιατί δεν την ευνόησαν οι συνθήκες – γιατί υπήρχε τουλάχιστον η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών- τώρα μεθοδεύει το όλο θέμα προς δυό κατευθύνσεις.  Κατά την πρώτη, επικαλείται τρομοκρατικούς λόγους, για να κάνει επέμβαση κατά των Κούρδων.  ‘Ετσι οι Κούρδοι της Τουρκίας εμφανίζονται σαν τρομοκράτες.  Κατά την δεύτερη και αν διαπιστώσει πως υπάρχει αντίδραση διαφόρων χωρών, όπως π.χ. της Συρίας και του Ιράν, η Αγκυρα θα προχωρήσει σε ενέργειες για τη δημιουργία κάποιου ψευδομόσπονδου κρατιδίου μέσα στο αδύναμο ιράκ, αφενός μεν να διχάσει τους Κούρδους, αφετέρου δε να στείλει και τους δικούς της.  Ως προς αυτό το θέμα, αποτελεί και επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών.
 Η δημιουργία ψευδοομόσπονδου Κουρδικού Κράτους στην Ιρακινή επικράτεια έχει φέρει σε ρήξη τους Κούρδους των γειτονικών χωρών.  Το δεύτερο σχέδιο, φαίνεται να ευνοούν και αμερικανικοί κύκλοι.
 Ωστόσο, αν η τουρκία πετύχει στους στόχους της, δηλαδή να συντρίψει τους Κούρδους, αυτό θα ήταν φοβερά επιζήμιο για τα δικά μας εθνικά συμφέροντα.  Απερίσπαστη πλέον η Αγκυρα θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση των επεκτατικών της σχεδίων κατά της Πατρίδας μας.
 Το όλο θέμα χρήζει τεράστιας προσοχής και μελέτης σε αγαστή συνεργασία και με τις άλλες χώρες που τους ενδιαφέρει.  Το βασικό ζήτημα εδώ είναι θέμα συμμαχιών.
 Η επιτυχημένη στρατιωτική υποστήριξη των ρωσικών δυνάμεων προς τη συριακή κυβέρνηση απέφερε στρατηγικά οφέλη έναντι του Ισλαμικού Κράτους και της προ-ισλαμικής αντιπολίτευσης, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Αλ-Κάιντα που συνδέονται με ταξιαρχίες ξένων τρομοκρατών που έχουν διεισδύσει και οπλιστεί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας και των περιφερειακών εταίρων Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
 Χάνοντας το μυστικό πόλεμο στη Συρία, λόγω της παρέμβασης της Ρωσίας, η Ουάσιγκτον έτσι εξετάζει ένα «Σχέδιο Β», το οποίο σημαίνει «μια πολύ μεγαλύτερη στρατιωτική προσπάθεια εναντίον του Ασάντ».
 Οι προφανείς ανθρωπιστικές προθέσεις αυτής της αποστολής του ΝΑΤΟ στερούνται αξιοπιστίας. Η απόφαση σηματοδοτεί την πρώτη παρέμβαση της συμμαχίας της ασφάλειας στην μεταναστευτική κρίση της Ευρώπης.
 Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό, ότι η παράταξη των πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο υπό το πρόσχημα της «προσφυγικής κρίσης της Ευρώπης»  είναι μια πραγματική στρατιωτική επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Συρία.
 Κατά συνέπεια, εκφράζω την ανησυχία μου για τον ιδιαίτερο λόγο, ότι οι καιροί για την ασφάλεια πια της εδαφικής ακεραιότητας αυτής της πατρίδας μας είναι πολύ κρίσιμοι και η υλοποίηση των εις βάρος της Ελλάδας και Κύπρου σχεδίων είναι πολύ κοντά, αλλά εμπόδιο θα είναι μόνο μια Κυβέρνηση, η οποία θα δίνει αγώνα υπέρ βωμών και εστιών για τα εθνικά θέματα.  Το σημερινό πολιτικό σχήμα, όποιασδήποτε παράταξης, διευκολύνει αφάνταστα την πραγματοποίηση των σχεδίων αυτών, γι’ αυτό και χρειάζεται επαγρύπνηση καθημερινή.  Ποτέ δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι οι Τούρκοι είναι ήδη στη Κύπρο και προ των θυρών  του Αιγαίου και αναμένουν την ιστορική ευκαιρία για εισβολή στην πατρίδα μας.
 Η αυτόκλητη, σημερινή κυβέρνηση, υπερασπιστές του Αιγαίου επιταχύνουν την δημιουργεία γκρίζων ζωνών, στο Ελληνικό κυρίαρχο έδαφος, στις νησίδες του Ελληνικού Αρχιπελάγους, με την όλη στημένη κρίση.
 Ειλικρινά, αδυνατούμε να πιστέψουμε, πως ‘Ελληνας Πρωθυπουργός, θα ήθελε ποτέ να οδηγήσει την Ελλάδα σε αυτή την θέση που βρίσκεται σήμερα και άγνωστες περιπέτειες, εκτός και αν πιστεύει ενδόμυχα ή ενεργεί με συμβουλές και υποδείξεις ανόμωτων Κέντρων.
 Ευκολα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που επάξια να υπηρετήσουν την Πατρίδα μας και να προάγουν και προστατεύσουν στο έπακρο τα εθνικά μας συμφέροντα.  Χρειαζόμαστε πολιτικούς και στρατιωτικούς εθνικού αναστήματος γιατί, σήμερα, βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας μας.  Συντοχρόνως, πρέπει η Ελλάδα να υιοθετήσει στρατηγική εξισορρόπησης για την ασφάλειάτης διότι η ανακατανομή ισχύος, στην περιοχή μας, λόγω της κρίσης του πολυπολικού διεθνούς συστήματος θα φέρει κρίσης μέσα στα κράτη, αλλαγές συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών και κατακτήσεις περιοχών δια μέσου μετατοπίσεων πληθυσμών.
 Συγκεφαλαιώνοντας, για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων απαιτείται να έχουμε ανθρώπους που θα αποτελούν εγγύηση για την ασφάλεια της Ελλάδας εσωτερικά και εξωτερικά.  Χρειαζόμαστε Πατριώτες και Στρατιώτες, με ισχυρά βάση την δημοκρατική τους υπόσταση και το πιστεύω, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της εξασφάλισης της εθνικής μας ακεραιότητας, αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας.  Εύχομαι ολόψυχα να ανέλθουν στα ύπατα αξιώματα της Ιεραρχίας, του Στρατεύματος ικανοί Ελληνες ώστε από τις θέσεις αυτές να προσφέρουν την επιτελική εκείνη δουλειά, που θ’ αποτελέσει σταθμό στην ιστορία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

 Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.

Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας