Κυπριακό: προμαχώνας του ελληνισμού ή είσοδος στην Κόλαση.
Ανεπαισθήτως και υπογείως, διαδίδεται η «βελούδινη» πρόταση αποδοχής των τετελεσμένων της διχοτόμησης της Κύπρου αλλά στην πραγματικότητα υποταγής στην αναθεώρηση των συνόρων στην ανατολική Μεσόγειο.
Την Πέμπτη 20/11 σε αίθουσα του ΥΠΕΞ, με πρόσκληση της ΟΚΟΕ ( ομοσπονδία κυπριακών οργανώσεων Ελλάδας ) και του ΕΛΙΑΜΕΠ, έγινε ενημερωτική ομιλία του Κυπρίου κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Ν. Χριστοδουλίδη για τις εξελίξεις στο κυπριακό. Αμέσως μόλις τελείωσε η ομιλία, ο δημοσιογράφος Τάσος Παπαδόπουλος ( όμιλος ΜΜΕ «ΚΟΝΤΡΑ» ), επιτακτικά, έθεσε το ερώτημα «τι προτείνετε με τα δεδομένα που υπάρχουν;». Διευκρινίζοντας σε ερώτημα του κ. Χριστοδουλίδη πως εννοεί την τουρκική κατοχή και την αμετάβλητη διαίρεση της Κύπρου. Τότε ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε πως δεν είναι αποδεκτή από κυπριακής κυβέρνησης και συνολικά των Κυπρίων η «αποδοχή ως τετελεσμένων» της Κατοχής και η «απώλεια των κατεχόμενων πατρίδων». Ακολούθησε ένταση καθώς από αρκετούς εκ των παρισταμένων ερωτήθηκε ο κ. Ν. Χριστοδουλίδης γιατί δεν αναφέρθηκε στους αγνοούμενους του 1974. Τελικά έληξε η εκδήλωση, με την κοινή αίσθηση πως δεν υπάρχει από κυπριακής κυβερνητικής πλευράς στρατηγική αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικότητας πέρα της διάθεσης για αντίσταση. Η επανάληψη από τον Κύπριο κυβερνητικό εκπρόσωπο της θέσης «η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει όφελος από τις επεμβάσεις της» δεν συνιστά βέβαια πολιτική ούτε στρατηγική. Αίσθηση προκάλεσε πάντως η πολύ περιορισμένη παρουσία ακροατηρίου.
Και τα περιστατικά στην παραπάνω εκδήλωση, όπως και στην παρουσίαση στο «άρδην» ( Ένας εκτός τόπου και χρόνου «ρεαλισμός». ) εξαιτίας απουσίας σταθερής αποφασιστικότητας από την κυβερνητική ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, βρίσκουν έδαφος επέκτασης.
Καθώς εξελίσσεται η ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πολιτική-διπλωματική αντεπίθεση, με τις τριμερείς Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας και Ισραήλ-Κύπρου- Ελλάδας είναι βαριά υπαναχώρηση η κοινή διυπουργική συνεδρίαση Ελλάδας-Τουρκίας στις 5-6 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Η Τουρκία εισβάλλει στην κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητεί την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η Ελλάδα υποδέχεται και φιλοξενεί την κυβέρνηση που διαπράττει την εισβολή; Το αλλοπρόσαλλο αυτής της πολιτικής όχι μόνο την Τουρκία αποθρασύνει αλλά προκαλεί και ενθαρρύνει και την εξάπλωση του ενδοτισμού και της παράδοσης μέσω της παραίτησης στην Κύπρο και ( εσχάτως ) στην Ελλάδα.
Η Τουρκία που κινείται απόλυτα συμπαγής-η κυριαρχία ιδεολογικά του Νεότουρκου, γενοκτόνου, ρατσιστή και ναζί Κεμάλ είναι παλλαϊκής αποδοχής- και απαρέγκλιτα επεκτατικά στα εξωτερικά της ζητήματα, έχει υποστεί καίριο στρατηγικό πλήγμα με την καθαίρεση και δίωξη της «μουσουλμανικής αδελφότητας» στην Αίγυπτο. Σήμερα υφίσταται ήττες, πάνω στη στρατηγική της εξόντωσης του κουρδικού έθνους και αποκλεισμού της κρατικής του ανάδυσης με υποχείριό της το ισλαμοφασιστικό χαλιφάτο. Η στρατηγική εξόντωσης των Κούρδων χάρη στην πρόσφατη αυτοθυσία 32 διαδηλωτών στην Τουρκία και στην ένοπλη ηρωική αντίσταση στο Κομπάνι, έχει καθηλωθεί. Ευκαιρία να ανασκουμπωθούμε, η τρικυμία που έρχεται.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευθεί στην ιστορικά ρατσιστική καταβολή της και στο μεγαλοϊδεατισμό της, δεν μπορεί να αποδεχθεί την αυτοδιάθεση των Κούρδων. Η Τουρκία αποσκοπεί να καλύψει το στρατηγικό κενό στην ανατολική Μεσόγειο, ύστερα από τη μερική αποχώρηση των ΗΠΑ και την εξασθένηση της Ρωσίας, για αυτό δεν αρκείται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο αλλά εισβάλλει στη νότια κυπριακή ΑΟΖ. Θέλει τουρκοποίηση και νεοοθωμανική ανασύσταση ούτε μόνο συγκυριαρχία ούτε μόνο διαίρεση στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Βαλκανική. Συνεπώς, απειλώντας και επιτιθέμενη στην Κύπρο -σύντομα έχει σχεδιάσει και στο Καστελόριζο- βρίσκεται με ταυτόχρονα ανοικτά τρία μέτωπα: στο Κουρδιστάν, στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Χωρίς να συνυπολογίζονται ασύμμετρες εξελίξεις στα υπόλοιπα σύνορά της ( Ρωσία, Αρμενία ), στην κοινωνική αντίδραση και οι επιπτώσεις στη συνοχή του ΝΑΤΟ και της Δύσης ευρύτερα ( γαλλογερμανικός άξονας, Αγγλία κλπ. ) . Προφανές είναι πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες παράλληλες απαιτήσεις, στρατιωτικά και οικονομικά. Τουρκία: ένα κτήνος σε κλουβί ή «το ποντίκι που βρυχάται»;
Αν όμως οι ΗΠΑ δεν τάσσονται υπέρ των αναμφισβήτητων κυπριακών δικαίων και δεν εγκαταλείπουν την πολιτική στήριξη της Τουρκίας είναι επειδή δεν παρουσιάζεται εναλλακτική πειστική στρατηγική και πολιτική στην περιοχή. Οπότε, κατά το παράδειγμα των Κούρδων και του κόμματος-οδηγού τους ΡΚΚ, που από «τρομοκράτη» το δέχονται συνομιλητή τους επειδή έχει απαρασάλευτη και αξιόπιστη στρατηγική, η πολλαπλά σε ευνοϊκότερη θέση ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, μπορεί να επιτύχει ταχύτατες ανατροπές υπέρ της. Καθόσον κατέχει και το «ενεργειακό όπλο». Ελληνική ΑΟΖ και Οικονομία: μία σχέση ακραιφνώς πολιτική.
Ήδη μετά τις ελληνικές (ελλαδικές και κυπριακές ) αντιδράσεις και κορυφαία τους την τριμερή της Αιγύπτου, το «Μπαρμπαρός» -όνομα και πράμα- έπαψε τις έρευνες και με τις συνοδεύουσες φρεγάτες, απλά σουλατσάρει, ως τραμπούκος αλήτης και κοπρίτης, στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Αναστασιάδη, μπορούν να απαιτήσουν παντοειδή και ισχυρή ευρωπαϊκή και αμερικανική στήριξη, καθόσον η ένταση και εμπλοκή με την Τουρκία, καθιστούν απαγορευτική την εκπλήρωση των μνημονιακών οικονομικών δεσμεύσεών τους, εξαιτίας των αμυντικών υποχρεώσεών τους. Η αντιπολίτευσή τους μπορεί να απαιτήσει επίσης αντιμνημονιακά μέτρα επειδή επιβάλλεται πατριωτική εγρήγορση, κοινωνική συνοχή και εθνική ανασύνταξη. Και όλοι μαζί, να στηρίξουν κυβερνήσεις εξωκομματικής στελέχωσης και υπερκομματικού πλου. Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! Φυσικά, επιβάλλεται αμέσως η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Είναι αληθινή προδοσία η κωλυσιεργία της ελληνικής Α.Ο.Ζ. .
Να προβάλει νέα φάση για τον ελληνισμό, κλείνοντας την περίοδο της 40χρονης κατοχής και της διεφθαρμένης και διχαστικής κομματοκρατίας, ανακτώντας βήμα-βήμα και μέτρο-μέτρο την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτή η προοπτική είναι άφευκτη και αναπόδραστη. Καθώς η υποχωρητικότητα έναντι του τουρκικού επεκτατισμού και η δουλικότητα έναντι της Γερμανίας και των ΗΠΑ, σε όλες τις εκδοχές, όχι μόνο λύσεις και σταθερότητα δεν φέρνει αλλά -όπως αποδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, από την Λιβύη μέχρι την Συρία, ακόμη και στις … κυπριακές Τράπεζες- πλησιάζει την αδιανόητη υπαγωγή μας στον πιο εφιαλτικό και βάρβαρο Μεσαίωνα. Αρχίζοντας από την Κύπρο και το Αιγαίο για όλη την Δύση και τον πολιτισμό. Πολιτική χειραφέτηση ή πανελλήνια εξόντωση.
Να είναι τυχαίο που ο ολετήρας του ελληνισμού ΓΑΠ, εμφανίζεται ΤΩΡΑ απειλώντας με ανατροπή της ελλαδικής συγκυβέρνησης;
Νίκος Καραβαζάκης.
Την Πέμπτη 20/11 σε αίθουσα του ΥΠΕΞ, με πρόσκληση της ΟΚΟΕ ( ομοσπονδία κυπριακών οργανώσεων Ελλάδας ) και του ΕΛΙΑΜΕΠ, έγινε ενημερωτική ομιλία του Κυπρίου κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Ν. Χριστοδουλίδη για τις εξελίξεις στο κυπριακό. Αμέσως μόλις τελείωσε η ομιλία, ο δημοσιογράφος Τάσος Παπαδόπουλος ( όμιλος ΜΜΕ «ΚΟΝΤΡΑ» ), επιτακτικά, έθεσε το ερώτημα «τι προτείνετε με τα δεδομένα που υπάρχουν;». Διευκρινίζοντας σε ερώτημα του κ. Χριστοδουλίδη πως εννοεί την τουρκική κατοχή και την αμετάβλητη διαίρεση της Κύπρου. Τότε ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε πως δεν είναι αποδεκτή από κυπριακής κυβέρνησης και συνολικά των Κυπρίων η «αποδοχή ως τετελεσμένων» της Κατοχής και η «απώλεια των κατεχόμενων πατρίδων». Ακολούθησε ένταση καθώς από αρκετούς εκ των παρισταμένων ερωτήθηκε ο κ. Ν. Χριστοδουλίδης γιατί δεν αναφέρθηκε στους αγνοούμενους του 1974. Τελικά έληξε η εκδήλωση, με την κοινή αίσθηση πως δεν υπάρχει από κυπριακής κυβερνητικής πλευράς στρατηγική αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικότητας πέρα της διάθεσης για αντίσταση. Η επανάληψη από τον Κύπριο κυβερνητικό εκπρόσωπο της θέσης «η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει όφελος από τις επεμβάσεις της» δεν συνιστά βέβαια πολιτική ούτε στρατηγική. Αίσθηση προκάλεσε πάντως η πολύ περιορισμένη παρουσία ακροατηρίου.
Και τα περιστατικά στην παραπάνω εκδήλωση, όπως και στην παρουσίαση στο «άρδην» ( Ένας εκτός τόπου και χρόνου «ρεαλισμός». ) εξαιτίας απουσίας σταθερής αποφασιστικότητας από την κυβερνητική ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, βρίσκουν έδαφος επέκτασης.
Καθώς εξελίσσεται η ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πολιτική-διπλωματική αντεπίθεση, με τις τριμερείς Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας και Ισραήλ-Κύπρου- Ελλάδας είναι βαριά υπαναχώρηση η κοινή διυπουργική συνεδρίαση Ελλάδας-Τουρκίας στις 5-6 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Η Τουρκία εισβάλλει στην κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητεί την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η Ελλάδα υποδέχεται και φιλοξενεί την κυβέρνηση που διαπράττει την εισβολή; Το αλλοπρόσαλλο αυτής της πολιτικής όχι μόνο την Τουρκία αποθρασύνει αλλά προκαλεί και ενθαρρύνει και την εξάπλωση του ενδοτισμού και της παράδοσης μέσω της παραίτησης στην Κύπρο και ( εσχάτως ) στην Ελλάδα.
Η Τουρκία που κινείται απόλυτα συμπαγής-η κυριαρχία ιδεολογικά του Νεότουρκου, γενοκτόνου, ρατσιστή και ναζί Κεμάλ είναι παλλαϊκής αποδοχής- και απαρέγκλιτα επεκτατικά στα εξωτερικά της ζητήματα, έχει υποστεί καίριο στρατηγικό πλήγμα με την καθαίρεση και δίωξη της «μουσουλμανικής αδελφότητας» στην Αίγυπτο. Σήμερα υφίσταται ήττες, πάνω στη στρατηγική της εξόντωσης του κουρδικού έθνους και αποκλεισμού της κρατικής του ανάδυσης με υποχείριό της το ισλαμοφασιστικό χαλιφάτο. Η στρατηγική εξόντωσης των Κούρδων χάρη στην πρόσφατη αυτοθυσία 32 διαδηλωτών στην Τουρκία και στην ένοπλη ηρωική αντίσταση στο Κομπάνι, έχει καθηλωθεί. Ευκαιρία να ανασκουμπωθούμε, η τρικυμία που έρχεται.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευθεί στην ιστορικά ρατσιστική καταβολή της και στο μεγαλοϊδεατισμό της, δεν μπορεί να αποδεχθεί την αυτοδιάθεση των Κούρδων. Η Τουρκία αποσκοπεί να καλύψει το στρατηγικό κενό στην ανατολική Μεσόγειο, ύστερα από τη μερική αποχώρηση των ΗΠΑ και την εξασθένηση της Ρωσίας, για αυτό δεν αρκείται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο αλλά εισβάλλει στη νότια κυπριακή ΑΟΖ. Θέλει τουρκοποίηση και νεοοθωμανική ανασύσταση ούτε μόνο συγκυριαρχία ούτε μόνο διαίρεση στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Βαλκανική. Συνεπώς, απειλώντας και επιτιθέμενη στην Κύπρο -σύντομα έχει σχεδιάσει και στο Καστελόριζο- βρίσκεται με ταυτόχρονα ανοικτά τρία μέτωπα: στο Κουρδιστάν, στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Χωρίς να συνυπολογίζονται ασύμμετρες εξελίξεις στα υπόλοιπα σύνορά της ( Ρωσία, Αρμενία ), στην κοινωνική αντίδραση και οι επιπτώσεις στη συνοχή του ΝΑΤΟ και της Δύσης ευρύτερα ( γαλλογερμανικός άξονας, Αγγλία κλπ. ) . Προφανές είναι πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες παράλληλες απαιτήσεις, στρατιωτικά και οικονομικά. Τουρκία: ένα κτήνος σε κλουβί ή «το ποντίκι που βρυχάται»;
Αν όμως οι ΗΠΑ δεν τάσσονται υπέρ των αναμφισβήτητων κυπριακών δικαίων και δεν εγκαταλείπουν την πολιτική στήριξη της Τουρκίας είναι επειδή δεν παρουσιάζεται εναλλακτική πειστική στρατηγική και πολιτική στην περιοχή. Οπότε, κατά το παράδειγμα των Κούρδων και του κόμματος-οδηγού τους ΡΚΚ, που από «τρομοκράτη» το δέχονται συνομιλητή τους επειδή έχει απαρασάλευτη και αξιόπιστη στρατηγική, η πολλαπλά σε ευνοϊκότερη θέση ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, μπορεί να επιτύχει ταχύτατες ανατροπές υπέρ της. Καθόσον κατέχει και το «ενεργειακό όπλο». Ελληνική ΑΟΖ και Οικονομία: μία σχέση ακραιφνώς πολιτική.
Ήδη μετά τις ελληνικές (ελλαδικές και κυπριακές ) αντιδράσεις και κορυφαία τους την τριμερή της Αιγύπτου, το «Μπαρμπαρός» -όνομα και πράμα- έπαψε τις έρευνες και με τις συνοδεύουσες φρεγάτες, απλά σουλατσάρει, ως τραμπούκος αλήτης και κοπρίτης, στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Αναστασιάδη, μπορούν να απαιτήσουν παντοειδή και ισχυρή ευρωπαϊκή και αμερικανική στήριξη, καθόσον η ένταση και εμπλοκή με την Τουρκία, καθιστούν απαγορευτική την εκπλήρωση των μνημονιακών οικονομικών δεσμεύσεών τους, εξαιτίας των αμυντικών υποχρεώσεών τους. Η αντιπολίτευσή τους μπορεί να απαιτήσει επίσης αντιμνημονιακά μέτρα επειδή επιβάλλεται πατριωτική εγρήγορση, κοινωνική συνοχή και εθνική ανασύνταξη. Και όλοι μαζί, να στηρίξουν κυβερνήσεις εξωκομματικής στελέχωσης και υπερκομματικού πλου. Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! Φυσικά, επιβάλλεται αμέσως η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Είναι αληθινή προδοσία η κωλυσιεργία της ελληνικής Α.Ο.Ζ. .
Να προβάλει νέα φάση για τον ελληνισμό, κλείνοντας την περίοδο της 40χρονης κατοχής και της διεφθαρμένης και διχαστικής κομματοκρατίας, ανακτώντας βήμα-βήμα και μέτρο-μέτρο την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτή η προοπτική είναι άφευκτη και αναπόδραστη. Καθώς η υποχωρητικότητα έναντι του τουρκικού επεκτατισμού και η δουλικότητα έναντι της Γερμανίας και των ΗΠΑ, σε όλες τις εκδοχές, όχι μόνο λύσεις και σταθερότητα δεν φέρνει αλλά -όπως αποδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, από την Λιβύη μέχρι την Συρία, ακόμη και στις … κυπριακές Τράπεζες- πλησιάζει την αδιανόητη υπαγωγή μας στον πιο εφιαλτικό και βάρβαρο Μεσαίωνα. Αρχίζοντας από την Κύπρο και το Αιγαίο για όλη την Δύση και τον πολιτισμό. Πολιτική χειραφέτηση ή πανελλήνια εξόντωση.
Να είναι τυχαίο που ο ολετήρας του ελληνισμού ΓΑΠ, εμφανίζεται ΤΩΡΑ απειλώντας με ανατροπή της ελλαδικής συγκυβέρνησης;
Νίκος Καραβαζάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου