2004-2014 ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ Ο Ν.ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
Σαράντα χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή το κυπριακό παραμένει άλυτο. Κανείς λογικός άνθρωπος που αγαπά πραγματικά την Κύπρο μας δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχής και να εφησυχάζει για την αβεβαιότητα και τους κινδύνους που συνεπάγονται από την μη λύση και διαιώνιση της κατοχής. Προσωπικά είμαι εξ εκείνων που επιθυμούν διακαώς λύση του κυπριακού το συντομότερο. Την ίδια ισχυρή επιθυμία για λύση αισθανόμουνα και το 2004 με το Σχέδιο Ανάν. Το σχέδιο αυτό όμως ήταν τόσο καταστροφικό για την ελληνοκυπριακή πλευρά που με ανάγκασε να ψηφίσω ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος του Νίκου Αναστασιάδη το 2004 και τα εκβιαστικά διλήμματα που μας έβαζε προκειμένου να μας πείσει να πούμε ΝΑΙ σε αυτό το πανάθλιο για την πλευρά μας σχέδιο. Οι πρόνοιες του κοινού ανακοινωθέντος για επανέναρξη των συνομιλιών που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συμφώνησε με την τουρκική πλευρά στις 11/02/2014 παραπέμπουν σε συνομοσπονδιακή λύση χειρότερης μορφής από αυτήν την οποία προέβλεπε το σχέδιο Αναν. Και όμως αυτός ο, επιτρέψετε μου την έκφραση γιατί γνωρίζω πολύ καλά την προσωπικότητα του ανδρός, ψεύτης και υποκριτής πολιτικός κορόιδευε βάναυσα το εκλογικό σώμα ότι το σχέδιο Ανάν είναι παρελθόν, προκειμένου να εκλεγεί και να πάρει την ρεβάνς του 2004. Για όσους παρακολουθούν τα γραφόμενα μου θα θυμούνται ότι προσωπικά πολύ πριν καν θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας προειδοποιούσα τον κυπριακό λαό να μην κάνει το ολέθριο λάθος και να το εκλέξει πρόεδρο γιατί θα αποδειχθεί καταστροφικότερος του Χριστόφια, δυστυχώς δεν εισακούστηκα.
Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο στο θέμα του κυπριακού, δεν υπήρχε ποτέ μια σταθερή στρατηγική σε βάθος χρόνου όπως αυτή που ακολούθησε με θαυμαστή μαεστρία η Τουρκία. Πώς είναι δυνατόν να πεισθούν οι Τούρκοι και όσοι τους υποστηρίζουν να δείξουν κάποια ελαστικότητα και υποχωρητικότητα, όταν γνωρίζουν ότι η πλευρά μας θα συναινέσει αργά η γρήγορα στις δικές τους απαιτήσεις; Δυστυχώς οι εκάστοτε Ελληνικές και Κυπριακές κυβερνήσεις ακολουθούσαν σταθερά μια πρόχειρη πολιτική, μια πολιτική του ποδαριού και ότι ήθελε προκύψει με αποτέλεσμα την σημερινή μας τραγική κατάσταση. Είναι τυχαίο νομίζετε που εσωτερικοί (κομματοκρατία) και εξωτερικοί εχθροί της Κύπρου μας οδήγησαν σε αυτήν την θλιβερή οικονομική κατάσταση; Καθόλου τυχαίο, γιατί μέσα από την εξαθλίωση και την ανέχεια του κύπριου πολίτη προσδοκούν ότι θα καμφθούν οι αντιστάσεις και θα μας επιβάλουν την λύση που θέλουν τόσο στο κυπριακό όσο και στο θέμα της ενέργειας. Έχουν όμως γνώσιν οι φύλακες.
Τελευταία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει επιστρατεύει διάφορους επικοινωνιολόγους, αναλυτές, νομικούς και άλλους υποτελείς και ενδοτικούς οι οποίοι βλακωδώς προσπαθούν να παρουσιάσουν όσους διαφωνούν με τις θέσεις του προέδρου ως απορριπτικούς η/και οπαδούς της μη λύσης. Είναι απαράδεκτη και επιδερμική αυτή η στάση από μέρους του Νίκου Αναστασιάδη και άκρως προσβλητική στην νοημοσύνη γνήσιων πατριωτών πολιτών που επιζητούν μια λύση που θα εξασφαλίσει την συνέχιση της παρουσίας μας σε αυτό τον τόπο. Σταθερά πιστός σε ένα αφελή ρεαλισμό ο Πρόεδρος, από το 2004 και εντεύθεν, προσπαθεί να προωθήσει την όποια λύση που είναι σίγουρο ότι δεν θα αντέξει στον χρόνο. Ο Πρόεδρος φαίνεται ότι αρέσκεται τελικά να προσφέρει τους πολίτες της δύσμοιρης αυτής χώρας ως πειραματόζωα τόσο στο θέμα της οικονομίας (Για πρώτη φορά - Κούρεμα καταθέσεων στο Ευρογκρουπ του περασμένου Μαρτίου) όσο και τώρα στο κυπριακό, μια που ανάλογη λύση δεν έχει επιβληθεί σε κανένα κράτος της υφηλίου . Τείνει δε να αποδειχθεί πάρα πολύ επικίνδυνος για την επιβίωση του κυπριακού λαού στην γη των προγόνων του και συνεπώς ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει ότι μπορεί να τον σταματήσει. Η γνώση του προέδρου στο κυπριακό πρόβλημα και σε γενικότερα θέματα γεοστρατηγικής ήταν και παραμένει επιφανειακή και υποτυπώδης γιατί μια ζωή γύριζε από γάμους σε βαφτίσια και έκανε φτηνό λαϊκισμό αντί να καθίσει να μελετήσει. Τυχαίο νομίζετε που διόρισε για πρώτη φορά συνομιλητή στο κυπριακό; δεν νομίζω.
Τι έχουμε σήμερα μπροστά μας μετά την συμφωνία της 11/2/2014. Έχουμε ουσιαστικά μια προσυμφωνία για λύση του κυπριακού με πάρα πολλές ασάφειες και διαιρετικές πρόνοιες για τις οποίες η τουρκική πλευρά πανηγυρίζει. Πιο συγκεκριμένα η συμφωνία αυτή παραπέμπει σε μια συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία για τους πιο κάτω λόγου τους οποίους επικαλούνται έγκριτοι νομικοί διεθνούς εμβέλειας σε αντιδιαστολή με τους επικοινωνιολόγους που έχει επιστρατεύσει ο Πρόεδρος:
<<H διακριτή ταυτότητα τού υπό γένεση κράτους συνιστά στοιχείο το οποίο ταυτίζει τη λύση με συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία. Ακόμη υποδεικνύει πως και η διπλή ταυτότητα αποτελεί στοιχείο συνομοσπονδίας. Τα συστατικά στοιχεία της ομοσπονδίας είναι η τοπική αυτοκυβέρνηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής. Δεν υπάρχει διαχωριστικό στοιχείο αναφορικά με την ταυτότητα των πολιτών. Περαιτέρω, υποδεικνύεται πως το κατάλοιπο της εξουσίας, ως αφήνεται να νοηθεί, θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη. Η ρύθμιση αυτή, και πάλι παραπέμπει σε συνομοσπονδία ως και η πρόνοια ότι οι εξουσίες των συνιστώντων κρατών θα ασκούνται χωρίς επέμβαση από την κεντρική κυβέρνηση και αντίστροφα. Σημειώνεται επίσης πως η εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης δεν θα πηγάζει από την κοινή ψήφο του λαού, αλλά από τους εκατέρωθεν εκπροσώπους των δύο πλευρών, όπως αυτό προέβλεπε και το σχέδιο Ανάν.
-Η απουσία ρητής αναφοράς στο εδαφικό επιδέχεται δύο ερμηνειών: Πρώτον, ότι δεν αποτελεί αντικείμενο των συνομιλιών εφόσον αυτές θεμελιώνονται στην ύπαρξη των δύο συνιστώντων κρατών και συν αυτώ, των κατοίκων τους. Δεύτερον, μπορεί επίσης να υποστηριχθεί, ότι ανάγεται σε μη επιλυθέντα προβλήματα που θα αποτελέσουν μέρος των συνομιλιών. Οποιαδήποτε ερμηνεία και εάν δοθεί στις σχετικές πρόνοιες της συμφωνίας, το εδαφικό, το πλέον σημαντικό θέμα επί τάπητος, υποβαθμίζεται σε θέμα ήσσονος σημασίας. Πώς είναι δυνατόν οι τουρκοκύπριοι που αποτελούσαν το 18% του πληθυσμού, κατά τον χρόνο της εισβολής και ανάλογο ποσοστό γης, να κατέχουν 38% περίπου του εδάφους ως αποτέλεσμα της εισβολής;
- Η διακριτή ταυτότητα του υπό γένεση κράτους συνιστά στοιχείο το οποίο ταυτίζει τη λύση με συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία. Εισάγεται φυλετικός και θρησκευτικός διαχωρισμός και ξεχωριστή ταυτότητα των πολιτών εκατέρου στοιχείου. Η μία ιθαγένεια, η μία κυριαρχία, η μια διεθνής προσωπικότητα δεν αμβλύνει αυτή την πτυχή της συμφωνίας που ανάγεται στην εσωτερική λειτουργία και διακυβέρνηση των συμβαλλόμενων κρατών. Ρητά υπογραμμίζεται στη συμφωνία ότι κοινή κυριαρχία, ιθαγένεια και μια διεθνής προσωπικότητα εκπηγάζει εξίσου, από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, τουτέστιν από τη διακριτή ταυτότητα των μελών των δύο συμβαλλομένων. Το γεγονός και μόνο ότι η συμφωνία συνομολογείται μεταξύ συνιστώντων κρατών, υποδηλώνει τη γένεση συνομοσπονδίας.
- Η αλλαγή δεν είναι τυχαία. Ενώ τα ψηφίσματα Ηνωμένων Εθνών και υψηλού επιπέδου συμφωνίες κάνουν πρόνοια για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, η ταξινόμηση αντιστρέφεται. Πέραν τούτου, ενώ ο δικοινοτικός χαρακτήρας τού υπό μόρφωσιν νέου κράτους συνιστά κεντρικό σημείο της συμφωνίας, καμιά αναφορά δεν γίνεται στις ζώνες εκατέρας πλευράς, δηλαδή στο εδαφικό. Ειρήσθω ότι, η κατεχόμενη, από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχή κατοικείτο από 80% και πλέον Έλληνες και λιγότερο του 20% Τούρκους. Η ιδιοκτησία γης ανήκει αντίστοιχα, σε Έλληνες και Τούρκους, στα ίδια περίπου ποσοστά. Τηρουμένων των πληθυσμιακών και γεωγραφικών αναλογιών, στην Κύπρο έγινε η μεγαλύτερη εθνοκάθαρση της σύγχρονης εποχής. Στο σημείο αυτό τονίζεται ότι η κατάκτηση και συν αυτή η εθνοκάθαρση και εποικισμός συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθώς και έγκλημα πολέμου βάσει της Συνθήκης της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (άρθρα 7 και 8). Ο σκοπός των Τούρκων είναι εμφανής: έγκειται στη σταδιακή τουρκοποίηση της Κύπρου, την κατάκτηση μεγάλης έκτασης γης, των πλέον παραγωγικών περιοχών της και αύξηση του τουρκικού πληθυσμού με την κάθοδο εποίκων. Στην τελευταία επίσκεψή του στα κατεχόμενα, ο Τούρκος Πρωθυπουργός, σύμφωνα με δηλώσεις του που είδαν το φως της δημοσιότητας, είπε ότι κάθε ζευγάρι πρέπει να φέρνει στον κόσμο όχι λιγότερα από τέσσερα παιδιά.
- Η διπλή ταυτότητα αποτελεί όντως στοιχείο συνομοσπονδίας. Τα συστατικά στοιχεία της ομοσπονδίας είναι η τοπική αυτοκυβέρνηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής. Δεν υπάρχει διαχωριστικό στοιχείο αναφορικά με την ταυτότητα των πολιτών. Η ομοσπονδία έχει ως έρεισμα την κοινή ταυτότητα των πολιτών της χώρας. Αναφορά μπορεί να γίνει στις ακόλουθες ομοσπονδίες: Η.Π.Α., Αυστραλία, Γερμανία, Καναδάς, Αργεντινή και άλλα κράτη. Και το Ηνωμένο Βασίλειο εξελίχτηκε σταδιακά σε ομοσπονδία απαρτιζόμενη από την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Στο Βέλγιο η ομοσπονδία παρουσιάζει προβλήματα που ενίοτε θέλουν τους Φλαμανδούς (ολλανδόφωνους) και τους Βαλόνους (γαλλόφωνους) σε ακραίες πολιτειακές συγκρούσεις. Η ξεχωριστή ταυτότητα των πολιτών είναι συστατικό συνομοσπονδιακού πολιτεύματος.
- Η παράγραφος 4 της συμφωνίας προβλέπει ότι το Σύνταγμα θα καθορίσει όλες τις εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης, εξαντλητικά. Δηλαδή, τις βασικές εξουσίες και τα παρεπόμενα αυτών. Το κατάλοιπο της εξουσίας, ως αφήνεται να νοηθεί, θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη. Η ρύθμιση αυτή και πάλι παραπέμπει σε συνομοσπονδία ως και η πρόνοια ότι οι εξουσίες των συνιστώντων κρατών θα ασκούνται χωρίς επέμβαση από την κεντρική κυβέρνηση και αντίστροφα.
-Στο ανακοινωθέν γίνεται αναφορά στην πολιτική ισότητα των δύο κρατών. Αυτό υποδηλώνει ότι η εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης δεν θα πηγάζει από την κοινή ψήφο του λαού, αλλά από τους εκατέρωθεν εκπροσώπους των δύο πλευρών, ως ήτο το κεντρικό σημείο του Σχεδίου Ανάν. Προέβλεπε ότι η εκτελεστική εξουσία θα ασκείτο από 6 μέλη: 4 υποδεικνυόμενα από την ελληνική και 2 από την τουρκική πλευρά. Καμιά όμως απόφαση δεν μπορούσε να ληφθεί εάν στην πλειοψηφία των τεσσάρων δεν μετείχε έστω και ένας από τους δύο εκπροσώπους της τουρκικής πλευράς.
Δεν εξουδετερώνεται ο κίνδυνος απόσχισης
- Η ιστορία αποκαλύπτει ότι κράτη με έντονα διαχωριστικά χαρακτηριστικά, φυλετικά ή και θρησκευτικά, έχουν τάση προς απόσχιση. Παραδείγματα: η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία κατέρρευσε τη δεκαετία του 1990, τεμαχίστηκε σε 15 κράτη. Άλλο παράδειγμα διασπασθείσας καλούμενης ομοσπονδίας συνιστά η Γιουγκοσλαβία που προέκυψε από την ένωση περιοχών της Βαλκανικής κατοικούμενων από νότιους Σλάβους με έντονες όμως θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές. Και στη Γιουγκοσλαβία, η ομοσπονδία κατέρρευσε. Προέκυψαν 6 νέα κράτη και είναι υπό εκκόλαψη και 7ο στο Κοσσυφοπέδιο. Στη Βοσνία Ερζεγοβίνη που τη συνέστησαν τρία μέρη, Μουσουλμάνοι Σλάβοι, Σέρβοι Σλάβοι και Κροάτες Σλάβοι, με πρότυπα λειτουργίας ανάλογα με το Σχέδιο Ανάν, βρίσκεται στα πρόθυρα διάσπασης. Τέλος, η Τσεχοσλοβακία κατοικούμενη και πάλι από Σλάβους, με ξεχωριστό θρήσκευμα, Τσέχους Προτεστάντες και οι Σλοβάκους Καθολικούς, διασπάστηκε σε δύο κράτη, που αποτελούν σήμερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Τσεχία και τη Σλοβακία. Παλαιότερα διεσπάσθη σε σύντομο χρόνο μετά τη συγκρότησή της, η Συνομοσπονδία Αιγύπτου και Συρίας – Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία. Η πρόνοια του κοινού ανακοινωθέντος απαγορεύει την «ένωση, διχοτόμηση, απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερή αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων», δεν εξουδετερώνει τον κίνδυνο απόσχισης συνιστώντων κρατών δεδομένων των έντονων διαχωριστικών στοιχείων τα οποία εισάγονται. Επισημαίνεται ότι στη Σκωτία επίκειται δημοψήφισμα για απόσχισή της ή όχι από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Επτά εισηγήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι
Πρώτον, η κοινή δήλωση είναι απαράδεκτη και ζημιογόνα. Είναι κατανοητό ότι μετά από τη σύναψή της, είναι δύσκολο να την αποκηρύξουμε. Πρέπει όμως με την πρώτη ευκαιρία, να απεγκλωβιστούμε από αυτή.
Δεύτερο, το πρώτο και σημαντικότερο θέμα του Kυπριακού είναι το εδαφικό, σε συνάρτηση πάντα με το θέμα των εποίκων και είναι τα πρώτα που πρέπει να συζητηθούν. Αν δεν υπάρξει αποδεκτή για τους Έλληνες λύση ως προς αυτά, πρέπει να διακοπούν οι συνομιλίες και να καταγγείλουμε τους Τούρκους για την εθνοκάθαρση και τα εγκλήματα τα οποία διέπραξαν στην Κύπρο κατά της ανθρωπότητας.
Τρίτο, πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα συναρτώνται με το άτομο και όχι με την ταυτότητά του ως Ελληνοκυπρίου ή Τουρκοκυπρίου.
Τέταρτο, η ομοσπονδιακή εξουσία πρέπει να πηγάζει από τον λαό ως σύνολο. Αυτό υποδηλώνουν οι Συμφωνίες και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την καθίδρυση ομοσπονδιακού πολιτεύματος. Αυτό είναι το συνεκτικό στοιχείο ομοσπονδίας που διαγράφει, ως αποκαλύπτει η ιστορία των ομοσπονδιών, περιλαμβανόμενης της Αμερικανικής ιστορίας, την καλλιέργεια κοινής ταυτότητας. Έτσι εκλέγηκε ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εμπέδωση του ανθρωπισμού ελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου προς κοινό όφελος, καλλιεργεί την αλληλεγγύη και την προώθηση κοινών σκοπών.
Πέμπτο, Υπενθυμίζεται η δήλωση της κ. Κλίντον, Υπουργού Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Ομπάμα το 2009, όταν ερωτηθείσα από Αμερικανό βουλευτή ελληνικής καταγωγής τι νομίζει για το Σχέδιο Ανάν είπε: «The Annan Plan was extremely unfair for the Greek-Cypriots. The USA used improper pressure for its acceptance. This shall not be repeated.» (Το Σχέδιο Ανάν ήταν εξαιρετικά άδικο για τους Ελληνοκύπριους. Οι Η.Π.Α. άσκησαν απαράδεκτη πίεση για την αποδοχή του. Αυτό δεν θα επαναληφθεί.) Αυτό ας το έχει υπόψη του όλος ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου. Είναι δε η καλύτερη απάντηση στα λεγόμενα από τον Τούρκο Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, ότι αρνηθήκαμε το Σχέδιο Ανάν και είμαστε υπαίτιοι για τη μη λύση του κυπριακού.
Έκτο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτέλεσε το στήριγμα για επιβίωση των Ελλήνων σε μέρος της πατρώας γης και στον διεθνή χώρο. Αναμόρφωσή της, στο πλαίσιο συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού, πρέπει να έχει ως γνώμονα την αποκατάσταση των τρωθέντων δικαιωμάτων του λαού. Οποιαδήποτε συμφωνία για λύση του κυπριακού πρέπει να έχει ως υπόβαθρο την υπόσταση και συνέχιση ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο κοινό ανακοινωθέν δεν γίνεται καμιά αναφορά επί του προκειμένου.
Έβδομο, η ιστορία διδάσκει ότι το δίκαιο χάνεται μόνο όταν ο φορέας του το απεμπολήσει. Αυτό ας αποτελέσει τον οδηγό για την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολύπαθου λαού της Κύπρου.>>
Όμηρος Αλεξάνδρου
Σαράντα χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή το κυπριακό παραμένει άλυτο. Κανείς λογικός άνθρωπος που αγαπά πραγματικά την Κύπρο μας δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχής και να εφησυχάζει για την αβεβαιότητα και τους κινδύνους που συνεπάγονται από την μη λύση και διαιώνιση της κατοχής. Προσωπικά είμαι εξ εκείνων που επιθυμούν διακαώς λύση του κυπριακού το συντομότερο. Την ίδια ισχυρή επιθυμία για λύση αισθανόμουνα και το 2004 με το Σχέδιο Ανάν. Το σχέδιο αυτό όμως ήταν τόσο καταστροφικό για την ελληνοκυπριακή πλευρά που με ανάγκασε να ψηφίσω ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος του Νίκου Αναστασιάδη το 2004 και τα εκβιαστικά διλήμματα που μας έβαζε προκειμένου να μας πείσει να πούμε ΝΑΙ σε αυτό το πανάθλιο για την πλευρά μας σχέδιο. Οι πρόνοιες του κοινού ανακοινωθέντος για επανέναρξη των συνομιλιών που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συμφώνησε με την τουρκική πλευρά στις 11/02/2014 παραπέμπουν σε συνομοσπονδιακή λύση χειρότερης μορφής από αυτήν την οποία προέβλεπε το σχέδιο Αναν. Και όμως αυτός ο, επιτρέψετε μου την έκφραση γιατί γνωρίζω πολύ καλά την προσωπικότητα του ανδρός, ψεύτης και υποκριτής πολιτικός κορόιδευε βάναυσα το εκλογικό σώμα ότι το σχέδιο Ανάν είναι παρελθόν, προκειμένου να εκλεγεί και να πάρει την ρεβάνς του 2004. Για όσους παρακολουθούν τα γραφόμενα μου θα θυμούνται ότι προσωπικά πολύ πριν καν θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας προειδοποιούσα τον κυπριακό λαό να μην κάνει το ολέθριο λάθος και να το εκλέξει πρόεδρο γιατί θα αποδειχθεί καταστροφικότερος του Χριστόφια, δυστυχώς δεν εισακούστηκα.
Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο στο θέμα του κυπριακού, δεν υπήρχε ποτέ μια σταθερή στρατηγική σε βάθος χρόνου όπως αυτή που ακολούθησε με θαυμαστή μαεστρία η Τουρκία. Πώς είναι δυνατόν να πεισθούν οι Τούρκοι και όσοι τους υποστηρίζουν να δείξουν κάποια ελαστικότητα και υποχωρητικότητα, όταν γνωρίζουν ότι η πλευρά μας θα συναινέσει αργά η γρήγορα στις δικές τους απαιτήσεις; Δυστυχώς οι εκάστοτε Ελληνικές και Κυπριακές κυβερνήσεις ακολουθούσαν σταθερά μια πρόχειρη πολιτική, μια πολιτική του ποδαριού και ότι ήθελε προκύψει με αποτέλεσμα την σημερινή μας τραγική κατάσταση. Είναι τυχαίο νομίζετε που εσωτερικοί (κομματοκρατία) και εξωτερικοί εχθροί της Κύπρου μας οδήγησαν σε αυτήν την θλιβερή οικονομική κατάσταση; Καθόλου τυχαίο, γιατί μέσα από την εξαθλίωση και την ανέχεια του κύπριου πολίτη προσδοκούν ότι θα καμφθούν οι αντιστάσεις και θα μας επιβάλουν την λύση που θέλουν τόσο στο κυπριακό όσο και στο θέμα της ενέργειας. Έχουν όμως γνώσιν οι φύλακες.
Τελευταία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει επιστρατεύει διάφορους επικοινωνιολόγους, αναλυτές, νομικούς και άλλους υποτελείς και ενδοτικούς οι οποίοι βλακωδώς προσπαθούν να παρουσιάσουν όσους διαφωνούν με τις θέσεις του προέδρου ως απορριπτικούς η/και οπαδούς της μη λύσης. Είναι απαράδεκτη και επιδερμική αυτή η στάση από μέρους του Νίκου Αναστασιάδη και άκρως προσβλητική στην νοημοσύνη γνήσιων πατριωτών πολιτών που επιζητούν μια λύση που θα εξασφαλίσει την συνέχιση της παρουσίας μας σε αυτό τον τόπο. Σταθερά πιστός σε ένα αφελή ρεαλισμό ο Πρόεδρος, από το 2004 και εντεύθεν, προσπαθεί να προωθήσει την όποια λύση που είναι σίγουρο ότι δεν θα αντέξει στον χρόνο. Ο Πρόεδρος φαίνεται ότι αρέσκεται τελικά να προσφέρει τους πολίτες της δύσμοιρης αυτής χώρας ως πειραματόζωα τόσο στο θέμα της οικονομίας (Για πρώτη φορά - Κούρεμα καταθέσεων στο Ευρογκρουπ του περασμένου Μαρτίου) όσο και τώρα στο κυπριακό, μια που ανάλογη λύση δεν έχει επιβληθεί σε κανένα κράτος της υφηλίου . Τείνει δε να αποδειχθεί πάρα πολύ επικίνδυνος για την επιβίωση του κυπριακού λαού στην γη των προγόνων του και συνεπώς ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει ότι μπορεί να τον σταματήσει. Η γνώση του προέδρου στο κυπριακό πρόβλημα και σε γενικότερα θέματα γεοστρατηγικής ήταν και παραμένει επιφανειακή και υποτυπώδης γιατί μια ζωή γύριζε από γάμους σε βαφτίσια και έκανε φτηνό λαϊκισμό αντί να καθίσει να μελετήσει. Τυχαίο νομίζετε που διόρισε για πρώτη φορά συνομιλητή στο κυπριακό; δεν νομίζω.
Τι έχουμε σήμερα μπροστά μας μετά την συμφωνία της 11/2/2014. Έχουμε ουσιαστικά μια προσυμφωνία για λύση του κυπριακού με πάρα πολλές ασάφειες και διαιρετικές πρόνοιες για τις οποίες η τουρκική πλευρά πανηγυρίζει. Πιο συγκεκριμένα η συμφωνία αυτή παραπέμπει σε μια συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία για τους πιο κάτω λόγου τους οποίους επικαλούνται έγκριτοι νομικοί διεθνούς εμβέλειας σε αντιδιαστολή με τους επικοινωνιολόγους που έχει επιστρατεύσει ο Πρόεδρος:
<<H διακριτή ταυτότητα τού υπό γένεση κράτους συνιστά στοιχείο το οποίο ταυτίζει τη λύση με συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία. Ακόμη υποδεικνύει πως και η διπλή ταυτότητα αποτελεί στοιχείο συνομοσπονδίας. Τα συστατικά στοιχεία της ομοσπονδίας είναι η τοπική αυτοκυβέρνηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής. Δεν υπάρχει διαχωριστικό στοιχείο αναφορικά με την ταυτότητα των πολιτών. Περαιτέρω, υποδεικνύεται πως το κατάλοιπο της εξουσίας, ως αφήνεται να νοηθεί, θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη. Η ρύθμιση αυτή, και πάλι παραπέμπει σε συνομοσπονδία ως και η πρόνοια ότι οι εξουσίες των συνιστώντων κρατών θα ασκούνται χωρίς επέμβαση από την κεντρική κυβέρνηση και αντίστροφα. Σημειώνεται επίσης πως η εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης δεν θα πηγάζει από την κοινή ψήφο του λαού, αλλά από τους εκατέρωθεν εκπροσώπους των δύο πλευρών, όπως αυτό προέβλεπε και το σχέδιο Ανάν.
-H αναφορά στο απαράδεκτο στάτους κβο από τον Πρόεδρο δεν ξεκαθαρίζει πως θα φύγουν τα στρατεύματα, οι έποικοι και να αποκατασταθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η συμφωνία έχει ως βάση τη συνύπαρξη των δύο συνιστώντων κρατών χωρίς καμιά αναφορά στα κατοχικά στρατεύματα ή τους εποίκους, τους οποίους το ένα από τα συστατικά μέρη θεωρεί ως πολίτες του. Η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων δεν αποτελεί αντικείμενο των συνομιλιών γιατί καμιά αναφορά δεν γίνεται στην κοινή δήλωση και στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για αποχώρηση τους.
-Η απουσία ρητής αναφοράς στο εδαφικό επιδέχεται δύο ερμηνειών: Πρώτον, ότι δεν αποτελεί αντικείμενο των συνομιλιών εφόσον αυτές θεμελιώνονται στην ύπαρξη των δύο συνιστώντων κρατών και συν αυτώ, των κατοίκων τους. Δεύτερον, μπορεί επίσης να υποστηριχθεί, ότι ανάγεται σε μη επιλυθέντα προβλήματα που θα αποτελέσουν μέρος των συνομιλιών. Οποιαδήποτε ερμηνεία και εάν δοθεί στις σχετικές πρόνοιες της συμφωνίας, το εδαφικό, το πλέον σημαντικό θέμα επί τάπητος, υποβαθμίζεται σε θέμα ήσσονος σημασίας. Πώς είναι δυνατόν οι τουρκοκύπριοι που αποτελούσαν το 18% του πληθυσμού, κατά τον χρόνο της εισβολής και ανάλογο ποσοστό γης, να κατέχουν 38% περίπου του εδάφους ως αποτέλεσμα της εισβολής;
- Η διακριτή ταυτότητα του υπό γένεση κράτους συνιστά στοιχείο το οποίο ταυτίζει τη λύση με συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία. Εισάγεται φυλετικός και θρησκευτικός διαχωρισμός και ξεχωριστή ταυτότητα των πολιτών εκατέρου στοιχείου. Η μία ιθαγένεια, η μία κυριαρχία, η μια διεθνής προσωπικότητα δεν αμβλύνει αυτή την πτυχή της συμφωνίας που ανάγεται στην εσωτερική λειτουργία και διακυβέρνηση των συμβαλλόμενων κρατών. Ρητά υπογραμμίζεται στη συμφωνία ότι κοινή κυριαρχία, ιθαγένεια και μια διεθνής προσωπικότητα εκπηγάζει εξίσου, από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, τουτέστιν από τη διακριτή ταυτότητα των μελών των δύο συμβαλλομένων. Το γεγονός και μόνο ότι η συμφωνία συνομολογείται μεταξύ συνιστώντων κρατών, υποδηλώνει τη γένεση συνομοσπονδίας.
- Η αλλαγή δεν είναι τυχαία. Ενώ τα ψηφίσματα Ηνωμένων Εθνών και υψηλού επιπέδου συμφωνίες κάνουν πρόνοια για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, η ταξινόμηση αντιστρέφεται. Πέραν τούτου, ενώ ο δικοινοτικός χαρακτήρας τού υπό μόρφωσιν νέου κράτους συνιστά κεντρικό σημείο της συμφωνίας, καμιά αναφορά δεν γίνεται στις ζώνες εκατέρας πλευράς, δηλαδή στο εδαφικό. Ειρήσθω ότι, η κατεχόμενη, από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχή κατοικείτο από 80% και πλέον Έλληνες και λιγότερο του 20% Τούρκους. Η ιδιοκτησία γης ανήκει αντίστοιχα, σε Έλληνες και Τούρκους, στα ίδια περίπου ποσοστά. Τηρουμένων των πληθυσμιακών και γεωγραφικών αναλογιών, στην Κύπρο έγινε η μεγαλύτερη εθνοκάθαρση της σύγχρονης εποχής. Στο σημείο αυτό τονίζεται ότι η κατάκτηση και συν αυτή η εθνοκάθαρση και εποικισμός συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθώς και έγκλημα πολέμου βάσει της Συνθήκης της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (άρθρα 7 και 8). Ο σκοπός των Τούρκων είναι εμφανής: έγκειται στη σταδιακή τουρκοποίηση της Κύπρου, την κατάκτηση μεγάλης έκτασης γης, των πλέον παραγωγικών περιοχών της και αύξηση του τουρκικού πληθυσμού με την κάθοδο εποίκων. Στην τελευταία επίσκεψή του στα κατεχόμενα, ο Τούρκος Πρωθυπουργός, σύμφωνα με δηλώσεις του που είδαν το φως της δημοσιότητας, είπε ότι κάθε ζευγάρι πρέπει να φέρνει στον κόσμο όχι λιγότερα από τέσσερα παιδιά.
- Η διπλή ταυτότητα αποτελεί όντως στοιχείο συνομοσπονδίας. Τα συστατικά στοιχεία της ομοσπονδίας είναι η τοπική αυτοκυβέρνηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής. Δεν υπάρχει διαχωριστικό στοιχείο αναφορικά με την ταυτότητα των πολιτών. Η ομοσπονδία έχει ως έρεισμα την κοινή ταυτότητα των πολιτών της χώρας. Αναφορά μπορεί να γίνει στις ακόλουθες ομοσπονδίες: Η.Π.Α., Αυστραλία, Γερμανία, Καναδάς, Αργεντινή και άλλα κράτη. Και το Ηνωμένο Βασίλειο εξελίχτηκε σταδιακά σε ομοσπονδία απαρτιζόμενη από την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Στο Βέλγιο η ομοσπονδία παρουσιάζει προβλήματα που ενίοτε θέλουν τους Φλαμανδούς (ολλανδόφωνους) και τους Βαλόνους (γαλλόφωνους) σε ακραίες πολιτειακές συγκρούσεις. Η ξεχωριστή ταυτότητα των πολιτών είναι συστατικό συνομοσπονδιακού πολιτεύματος.
- Η παράγραφος 4 της συμφωνίας προβλέπει ότι το Σύνταγμα θα καθορίσει όλες τις εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης, εξαντλητικά. Δηλαδή, τις βασικές εξουσίες και τα παρεπόμενα αυτών. Το κατάλοιπο της εξουσίας, ως αφήνεται να νοηθεί, θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη. Η ρύθμιση αυτή και πάλι παραπέμπει σε συνομοσπονδία ως και η πρόνοια ότι οι εξουσίες των συνιστώντων κρατών θα ασκούνται χωρίς επέμβαση από την κεντρική κυβέρνηση και αντίστροφα.
-Στο ανακοινωθέν γίνεται αναφορά στην πολιτική ισότητα των δύο κρατών. Αυτό υποδηλώνει ότι η εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης δεν θα πηγάζει από την κοινή ψήφο του λαού, αλλά από τους εκατέρωθεν εκπροσώπους των δύο πλευρών, ως ήτο το κεντρικό σημείο του Σχεδίου Ανάν. Προέβλεπε ότι η εκτελεστική εξουσία θα ασκείτο από 6 μέλη: 4 υποδεικνυόμενα από την ελληνική και 2 από την τουρκική πλευρά. Καμιά όμως απόφαση δεν μπορούσε να ληφθεί εάν στην πλειοψηφία των τεσσάρων δεν μετείχε έστω και ένας από τους δύο εκπροσώπους της τουρκικής πλευράς.
Η Κάτω Βουλή θα αποτελείτο αντίστοιχα από αντιπροσώπους οι οποίοι θα εκλέγονταν από μέλη εκατέρας των κοινοτήτων: οι Έλληνες θα εξέλεγαν το 75% των εκπροσώπων και οι Τούρκοι το 25%. Το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να μεταβληθεί ανάλογα με μεταβολές της πληθυσμιακής αναλογίας των δύο κοινοτήτων. Στην Κάτω Βουλή θα ίσχυε η αρχή της πλειοψηφίας. Κανένας όμως νόμος ή ψήφισμά της δεν θα αποκτούσε ισχύ νόμου εκτός εάν εγκρινόταν από την Άνω Βουλή (Γερουσία) συνιστάμενη από 24 Έλληνες και 24 Τούρκους και πάλι εκλεγόμενους εκατέρωθεν από τα μέλη των δύο κοινοτήτων. Ωσάν να μην ήταν αρκετή αυτή η ισομέρεια των μελών στη Γερουσία, οριζόταν επίσης ότι απλή πλειοψηφία των 25 Γερουσιαστών δεν ήταν αρκετή. Έπρεπε η πλειοψηφία, όποια και αν ήταν, να περιλαμβάνει τουλάχιστον 6 μέλη από εκατέραν των κοινοτήτων. Η ίδια ισομέρεια προβλεπόταν και στη δικαστική εξουσία. Το Ανώτατο Δικαστήριο θα απαρτιζόταν από 3 Έλληνες, 3 Τούρκους και 3 ξένους Δικαστές.
Δεν εξουδετερώνεται ο κίνδυνος απόσχισης
- Η ιστορία αποκαλύπτει ότι κράτη με έντονα διαχωριστικά χαρακτηριστικά, φυλετικά ή και θρησκευτικά, έχουν τάση προς απόσχιση. Παραδείγματα: η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία κατέρρευσε τη δεκαετία του 1990, τεμαχίστηκε σε 15 κράτη. Άλλο παράδειγμα διασπασθείσας καλούμενης ομοσπονδίας συνιστά η Γιουγκοσλαβία που προέκυψε από την ένωση περιοχών της Βαλκανικής κατοικούμενων από νότιους Σλάβους με έντονες όμως θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές. Και στη Γιουγκοσλαβία, η ομοσπονδία κατέρρευσε. Προέκυψαν 6 νέα κράτη και είναι υπό εκκόλαψη και 7ο στο Κοσσυφοπέδιο. Στη Βοσνία Ερζεγοβίνη που τη συνέστησαν τρία μέρη, Μουσουλμάνοι Σλάβοι, Σέρβοι Σλάβοι και Κροάτες Σλάβοι, με πρότυπα λειτουργίας ανάλογα με το Σχέδιο Ανάν, βρίσκεται στα πρόθυρα διάσπασης. Τέλος, η Τσεχοσλοβακία κατοικούμενη και πάλι από Σλάβους, με ξεχωριστό θρήσκευμα, Τσέχους Προτεστάντες και οι Σλοβάκους Καθολικούς, διασπάστηκε σε δύο κράτη, που αποτελούν σήμερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Τσεχία και τη Σλοβακία. Παλαιότερα διεσπάσθη σε σύντομο χρόνο μετά τη συγκρότησή της, η Συνομοσπονδία Αιγύπτου και Συρίας – Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία. Η πρόνοια του κοινού ανακοινωθέντος απαγορεύει την «ένωση, διχοτόμηση, απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερή αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων», δεν εξουδετερώνει τον κίνδυνο απόσχισης συνιστώντων κρατών δεδομένων των έντονων διαχωριστικών στοιχείων τα οποία εισάγονται. Επισημαίνεται ότι στη Σκωτία επίκειται δημοψήφισμα για απόσχισή της ή όχι από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Επτά εισηγήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι
Πρώτον, η κοινή δήλωση είναι απαράδεκτη και ζημιογόνα. Είναι κατανοητό ότι μετά από τη σύναψή της, είναι δύσκολο να την αποκηρύξουμε. Πρέπει όμως με την πρώτη ευκαιρία, να απεγκλωβιστούμε από αυτή.
Δεύτερο, το πρώτο και σημαντικότερο θέμα του Kυπριακού είναι το εδαφικό, σε συνάρτηση πάντα με το θέμα των εποίκων και είναι τα πρώτα που πρέπει να συζητηθούν. Αν δεν υπάρξει αποδεκτή για τους Έλληνες λύση ως προς αυτά, πρέπει να διακοπούν οι συνομιλίες και να καταγγείλουμε τους Τούρκους για την εθνοκάθαρση και τα εγκλήματα τα οποία διέπραξαν στην Κύπρο κατά της ανθρωπότητας.
Τρίτο, πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα συναρτώνται με το άτομο και όχι με την ταυτότητά του ως Ελληνοκυπρίου ή Τουρκοκυπρίου.
Τέταρτο, η ομοσπονδιακή εξουσία πρέπει να πηγάζει από τον λαό ως σύνολο. Αυτό υποδηλώνουν οι Συμφωνίες και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την καθίδρυση ομοσπονδιακού πολιτεύματος. Αυτό είναι το συνεκτικό στοιχείο ομοσπονδίας που διαγράφει, ως αποκαλύπτει η ιστορία των ομοσπονδιών, περιλαμβανόμενης της Αμερικανικής ιστορίας, την καλλιέργεια κοινής ταυτότητας. Έτσι εκλέγηκε ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εμπέδωση του ανθρωπισμού ελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου προς κοινό όφελος, καλλιεργεί την αλληλεγγύη και την προώθηση κοινών σκοπών.
Πέμπτο, Υπενθυμίζεται η δήλωση της κ. Κλίντον, Υπουργού Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Ομπάμα το 2009, όταν ερωτηθείσα από Αμερικανό βουλευτή ελληνικής καταγωγής τι νομίζει για το Σχέδιο Ανάν είπε: «The Annan Plan was extremely unfair for the Greek-Cypriots. The USA used improper pressure for its acceptance. This shall not be repeated.» (Το Σχέδιο Ανάν ήταν εξαιρετικά άδικο για τους Ελληνοκύπριους. Οι Η.Π.Α. άσκησαν απαράδεκτη πίεση για την αποδοχή του. Αυτό δεν θα επαναληφθεί.) Αυτό ας το έχει υπόψη του όλος ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου. Είναι δε η καλύτερη απάντηση στα λεγόμενα από τον Τούρκο Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, ότι αρνηθήκαμε το Σχέδιο Ανάν και είμαστε υπαίτιοι για τη μη λύση του κυπριακού.
Έκτο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτέλεσε το στήριγμα για επιβίωση των Ελλήνων σε μέρος της πατρώας γης και στον διεθνή χώρο. Αναμόρφωσή της, στο πλαίσιο συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού, πρέπει να έχει ως γνώμονα την αποκατάσταση των τρωθέντων δικαιωμάτων του λαού. Οποιαδήποτε συμφωνία για λύση του κυπριακού πρέπει να έχει ως υπόβαθρο την υπόσταση και συνέχιση ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο κοινό ανακοινωθέν δεν γίνεται καμιά αναφορά επί του προκειμένου.
Έβδομο, η ιστορία διδάσκει ότι το δίκαιο χάνεται μόνο όταν ο φορέας του το απεμπολήσει. Αυτό ας αποτελέσει τον οδηγό για την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολύπαθου λαού της Κύπρου.>>
Όμηρος Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου