Η Κύπρος είναι κοντά, ηλίθιoι…    

Του Στέλιου Παπαθεμελή

          «Στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη /που έταξεν για να μου θυμίζει την πατρίδα»(Σεφέρης) ξεκίνησε να παίζεται σε αμερικανική σκηνοθεσία η εφιαλτικότερη φάση της σύγχρονης τραγωδίας του Κυπριακού – στην ουσία του όλου - Ελληνισμού.

            Το κοινό ανακοινωθέν του ημετέρου, ορκισμένου ανανιστή, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου του Αττίλα και ως διαδικασία και ως περιεχόμενο προοιωνίζεται εθνικά δεινά.

            Η αγαστή συνεύρεση εισβολέα και κατεχομένου συνιστά κατόρθωμα καταλυτικής διαμεσολάβησης της Ουάσιγκτον. Αυτή έσυρε τον πρόθυμο (τράβα με και ας κλαίω) της Λευκωσίας με την γενναιόδωρη φυσικά συναίνεση της Αθήνας σε διαπραγματεύσεις που ενέχουν a priori παραίτηση από αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα του Ελληνισμού.

                        Για άλλη μια φορά οι ΗΠΑ λειτουργούν ως πληρεξούσιος των τουρκικών διεκδικήσεων. Δυστυχώς είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Διαθέτουμε στην Αμερική κραταιά εκλογική δύναμη και γερό πολιτικό χρήμα, αλλά λόγω δραματικού ελλείμματος εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού τα χαραμίζουμε δωρεάν, ασύντακτα και άσκοπα, ενώ μπορούμε να πειθαναγκάσουμε τα εκεί κέντρα αποφάσεων σε έντιμη στήριξη των εθνικών μας συμφερόντων.

            Ένας ελληνικός Μηχανισμός επηρεασμού των αμερικανικών κέντρων πρέπει επί τέλους να στηθεί στην Ουάσιγκτον, αξιοποιώντας το αποστασιοποιημένο τώρα από τα τουρκικά συμφέροντα αμερικανοεβραϊκό λόμπι. 

Σε μια φάση μάλιστα συσσωρευμένων στραπάτσων στα μεγαλομανή οράματα του νεοοθωμανού γείτονα (Συρία, Αίγυπτος, Ιράν) και εσωτερικών σεισμικών κλυδωνισμών του, αντί να εκμεταλλευθούμε τις τρέχουσες αδυναμίες του, του προσφέρουμε σωσίβιο.

            Μνημονιακοί ιθύνοντες και καθεστωτικά μίντια πανηγυρίζουν  για την εξέλιξη. Εκ δεξιών και εξ αριστερών τα πολιτικά έκγονα των ανανιστών του 2004 (ξεχώρισαν τότε Γ. Παπανδρέου - εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, Ντ. Μπακογιάννη, Ν. Κωνσταντόπουλος), στην καλύτερη περίπτωση σιωπούν αιδημόνως. Αθεράπευτες οι ψευδαισθησιακές προσδοκίες τους για τάχα έντιμο συμβιβασμό.

Με το κοινό ανακοινωθέν νομιμοποιείται ο Αττίλας και τα τετελεσμένα της Εισβολής και απονομιμοποιείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Το ελληνόκτητης διοίκησης διεθνές υποκείμενο δικαίου, μέλος ΟΗΕ, ΕΕ, Ευρωζώνης κ.λ.π. υποβάλλεται σε ευθανασία. Κάνουμε κράτος  το ψευδοκράτος. Εξαφανίζουμε το πραγματικό κράτος. Και στη θέση του στήνουμε ένα υβρίδιο, ονόματι μεν Ομοσπονδία αλλά πράγματι Συνομοσπονδία.

Πουθενά στο ανακοινωθέν δεν γίνεται λόγος περί Αττίλα, Εποίκων, επιστροφής των τουρκοκρατούμενων εδαφών.

      Το εν εξελίξει έκτρωμα, κραυγαλέα αντίθετο στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και δικαιϊκά ετοιμόρροπο, διασφαλίζει το απρόσβλητό του με την σατανική ανακήρυξή του σε πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο.

 Οι μοιραίες ηγεσίες των δύο κέντρων του Ελληνισμού οδηγούν σε εξανδραποδισμό τη Μεγαλόνησο, θεωρώντας  την διά-λυση = λύση. Τσουβαλιάσθηκαν στο αμερικανικό γεωπολιτικό παίγνιο, το οποίο σε πείσμα των πραγματικοτήτων παρουσιάζει μια νοσηρή εμμονή στη μεταχείριση της  Τουρκίας  ως περιφερειάρχη.

       Ελλείψει μιας ελληνικής πρότασης  στρατηγικής για ένα ενεργειακό μπλόκ (ΗΠΑ- Ελλάδα- Κύπρος – Ισραήλ) προωθείται η τουρκική. Άμεσος στόχος τους  το «ψαχνό» του φυσικού αερίου με την ανακατανομή του στα 2 «συνιστώντα», την εξαγωγή του μέσω Τουρκίας και την οριοθέτηση της  ΑΟΖ  με τουρκική μεζούρα.

      Καθ’ οδόν σχέδιο υδροδότησης των Κατεχομένων με υποθαλάσσιο αγωγό από Τουρκία.

      Η ωμή αμερικανική παρέμβαση υπέρ των τουρκικών θέσεων που υιοθετεί άκριτα ο ελλαδοκυπριακός ενδοτισμός ανοίγει διάπλατα τον δρόμο στον Ενεργειακό Αττίλα.

      Η Τουρκία με ιστορική διορατικότητα θεωρεί και απειλεί  τον Ελληνισμό ενιαίο. Οι ημέτεροι, ιδίως μετά τα μνημόνια, έχουν χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Και παραδίδουν αμαχητί τα τείχη της πόλεως στους εχθρούς.

      Δείγμα η προσυμφωνημένη αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Ο δεξιός Αναστασιάδης αδελφοποιημένος με το αριστερό ΑΚΕΛ συνοικοδομούν το νέο μεταμοντέρνο  α- εθνικό κράτος- προτεκτοράτο. Μεταβατικό στάδιο προς τη σαρκοβόρα Τουρκία, που διεκδικεί τα πάντα. Δικό μας σλόγκαν το αυτοκτονιακό «δεν διεκδικούμε τίποτε».

Ελληνοτουρκική φιλία ουδέποτε υπήρξε. Συνύπαρξη, αλλά πάντοτε συγκρουσιακή με τουρκική επιλογή το ελληνοτουρκικό status.

                  Ωστόσο το τερατούργημα θα πάει σε δημοψήφισμα. Αυτό πρέπει να γίνει ο τάφος του.

      Εκείνες τις μέρες κάθε Κύπριος οφείλει προσκύνημα στα Φυλακισμένα Μνήματα και στο μνημείο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού για να θυμηθεί τους ήρωες και τους μάρτυρες της ελευθερίας του.