Γιατί δεν αξιοποιήθηκε το βροντερό «όχι» στο σχέδιο Ανάν

Γύρω στις 9.30 το βράδυ του Σαββάτου της 24ης Απριλίου 2004 παίχτηκε η κορυφαία πράξη για το σχέδιο Ανάν. Με ένα ποσοστό 76%, ο κυπριακός Ελληνισμός δημοκρατικά απέρριψε ένα σχέδιο που θα παρέδιδε την Κυπριακή Δημοκρατία στη νέα τουρκο-βρετανική αποικιοκρατία. Όλη σχεδόν η ηγεσία του τόπου, με εκβιασμούς, απειλές, προειδοποιήσεις, εκφοβισμούς, συνεπικουρούμενη από... τόνους αμερικανικά κεραμίδια, επέμενε στην αποδοχή του σχεδίου.

Ακόμα και η αρχική τοποθέτηση του μ. Τάσσου, όπως λένε αξιόπιστες πληροφορίες, ήταν να εκθέσει τα υπέρ και τα κατά του σχεδίου και να αφεθεί ο λαός να αποφασίσει. Έπεσαν πάνω του θεοί και δαίμονες για να του υποδείξουν ότι, ως εκλεγμένος Πρόεδρος, δεν ενομιμοποιείτο να δραπετεύσει από τις ευθύνες του. Γι’ αυτό και τελικά ζήτησε ένα βροντερό «όχι» επειδή, είπε, δεν παρέλαβε κράτος για να παραδώσει κοινότητα. Το ίδιο βράδυ, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφιας, υποκύπτοντας στην αξίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πατριωτικού ΑΚΕΛ, δήλωσε πως ψήφισε «όχι» για να τσιμεντώσει το «ναι».

Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, εκατοντάδες πολίτες πορεύθηκαν στο Προεδρικό. Ο μ. Τάσσος έχασε, κατά την άποψή μας, μια ιστορική και μοναδική ευκαιρία, πρώτον, να καλέσει τον λαό σε ογκώδες συλλαλητήριο στην Πλατεία Ελευθερίας, για να διαμηνυθεί βροντερά εντός και εκτός Κύπρου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επρόκειτο να εξαφανιστεί. Δεύτερον, να ανακοινώσει ότι ήταν έτοιμος να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για να συζητήσουν επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο των παραμέτρων της ΕΕ.

Τρίτον, το νέο σχέδιο λύσης θα αποτελείτο από μία σελίδα μόνον και όχι από 10.000 σελίδες. Ο Τάσσος, προφανώς υπό το κράτος αφόρητων πιέσεων και εκβιασμών και του αρνητικού κλίματος, απέφυγε τις πιο πάνω ενέργειες. Όχι, όμως, και ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης, Ν. Αναστασιάδης, που συνέχισε την άθλια πολεμική και κριτική εναντίον του. Κατηγορούσε τον Τάσσο ότι δεν αξιοποίησε το «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Δυστυχώς, είχε δίκαιο.

Όλοι θυμόμαστε εκείνη την πρωτοφανή απατεωνιά των συγκυβερνώντων και της αντιπολίτευσης ότι με λίγες αλλαγές, λίγες διαφοροποιήσεις, θα επανέφεραν το σχέδιο προς έγκριση. Και αυτό, κατά κραυγαλέα και ασεβέστατη προσβολή προς την ετυμηγορία του λαού. Κατά παραδοχή προς τον γράφοντα, του τότε διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Τάσσου, Μ. Καρογιάν, ο Παπαδόπουλος ήθελε να ενταφιάσει οριστικά το σχέδιο, αλλ’ η ανοχή του ήταν για… τα μάτια των ξένων!

Γιατί το «όχι» δεν αξιοποιήθηκε, πρώτον για ισχυροποίηση της θέσης της Κύπρου στην ΕΕ; Δεύτερον, για αναζήτηση λύσης στο πλαίσιο των αρχών της ΕΕ; Τρίτον, για αναστροφή του αρνητικού για την Κύπρο κλίματος; Διότι, για τον Τάσσο, τον Χριστόφια και τον Αναστασιάδη μέτρησαν πρώτα κομματικές σκοπιμότητες και φιλοδοξίες.

Ο Τάσσος θα είχε ανάγκη το ΑΚΕΛ και για τις προεδρικές του 2008. Άρα, δεν θα ήθελε να συγκρουστεί μαζί του εξαιτίας του «όχι». Δεύτερον, ο Δ.Χριστόφιας έκρινε ότι ήρθε η ώρα του ΑΚΕΛ για να διεκδικήσει την προεδρία. Και ο Ν. Αναστασιάδης επιχείρησε να υπονομεύσει και τους δύο ώστε να προλειάνει το έδαφος για υλοποίηση των δικών του προεδρικών φιλοδοξιών. Όσα ακολούθησαν εκείνο το σωτήριο για την Κυπριακή Δημοκρατία «όχι», είναι γνωστά:

Τα παιγνίδια, οι κομματικές αθλιότητες, οι πολιτικές μικρότητες, οι απίστευτες προεκλογικές ανώμαλες συνεργασίες, οι μεταλλάξεις και οι οβιδιακέςμεταμορφώσεις. Με αφορμή το «όχι» του 2004, στέλνεται ξανά ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Αναν-ιστή Αναστασιάδη: Οι πολίτες θα πουν πάλι «όχι» στη ρατσιστική, τουρκοφρενή διζωνική και σε οποιοδήποτε μεταλλαγμένο σχέδιο Ανάν εξαφάνισης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
 

Το μέγα και σωτήριο ΟΧΙ

Οι λαοί γράφουν την ιστορία, όχι ψοφοδεείς ηγέτες. Συμπληρώνονται σήμερα δέκα ακριβώς χρόνια από τη σωτήρια απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού να απορρίψει το τερατούργημα Ανάν και τη ρατσιστική διζωνική και να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία από τη μετατροπή της σε τουρκοβρετανικόπροτεκτοράτο.

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης και μια υψηλή αίσθηση αξιοπρέπειας και σεβασμού της ιστορίας αυτού του τόπου οδήγησαν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου να απορρίψουν το έκτρωμα Ανάν, που θα παρέδιδε την Κυπριακή Δημοκρατία αύτανδρη στους σχεδιασμούς της κατοχικής Τουρκίας. Ξένες δυνάμεις, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, ακόμα και η ΕΕ, πίεζαν να αποδεχθούμε ένα σχέδιο που εκ προοιμίου ήταν θνησιγενές και θα οδηγούσε στην καταστροφή της Κύπρου. Ο ξένοι ήθελαν απλώς να ξεφορτωθούν έναν μπελά. Δικοί μας ηγέτες, γιατί εκβίαζαν, απειλούσαν, προειδοποιούσαν και εκφόβιζαν τους πολίτες;

Δεν ξεχνούμε τους εκβιασμούς και τους εκφοβισμούς από τον Ν. Αναστασιάδη, τον Ι. Κασουλίδη αλλά και από τον Δ. Χριστόφια. Όταν το πατριωτικό ΑΚΕΛ, κατά συντριπτική πλειοψηφία, απέρριψε το σχέδιο Ανάν, ο Δ. Χριστόφιας δήλωνε το βράδυ της 24ης Απριλίου 2004 πως είπαν «όχι» για να…τσιμεντώσουν το «ναι». Ο Ν. Αναστασιάδης, μερικές μόνο ημέρες μετά την απόρριψη του σχεδίου, κακεντρεχώς δήλωνε στα αθηναϊκά «Νέα» ότι θα το επανέφεραν για να το αποδεχθούμε.

Παρόμοιες ήταν πολλές δηλώσεις σεσημασμένων Αναν-ιστών, που ισχυρίζονταν ότι… χάσαμε την ευκαιρία για επιστροφή εδαφών και χωριών. Δυστυχώς, επιμένουν να είναι ανιστόρητοι και να αγνοούν την επεκτατική πολιτική της κατοχικής Τουρκίας. Ο Ν. Αναστασιάδης, μέχρι σήμερα, δεν ανέμελψε ένα εύτολμο mea culpa για την υποστήριξη ενός καταστροφικού σχεδίου, πρόνοιες του οποίου παρεισέφρησαν στην Κοινή Δήλωση, που συμφώνησε με τον κατοχικό Έρογλου.

Ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος που κάλεσε, ένδακρυς, τον λαό να απορρίψει το σχέδιο, διέπραξε, κατά την εκτίμησή μας, ένα τεράστιο σφάλμα. Είχε τη μοναδική, κλασική και ιστορική ευκαιρία να δηλώσει τρία πράγματα. Πρώτον, ότι το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό και ως μη γενόμενο (αυτό, άλλωστε, προέβλεπε και το προοίμιο του σχεδίου). Δεύτερον, την επομένη να ήταν έτοιμος, με μισή σελίδα -όχι δέκα χιλιάδες σελίδες- προτάσεις, να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για να συζητήσουν λύση του Κυπριακού.

Τρίτον, να καλούσε τους πολίτες σε παλλαϊκό συλλαλητήριο στην Πλατεία Ελευθερίας για να διατρανωθεί η ετυμηγορία τους στην απόρριψη ενός άκρως επικίνδυνου σχεδίου. Ουδέν τούτων έκανε επειδή, προφανώς, σκεφτόταν και τις εκλογές του 2008 και την υποτιθέμενη υποστήριξη από το ΑΚΕΛ. Δυστυχώς, ο Ν. Αναστασιάδης είχε δίκαιο όταν κατηγορούσε τον Τάσσο ότι δεν αξιοποίησε το «όχι» των πολιτών αλλά το άφησε ορφανό και αδέσποτο, για να κατατριβεί σε κομματικές σκοπιμότητες και προεδρικές φιλοδοξίες.

Η ουσία, βέβαια, είναι μία: Ο λαός δημοκρατικά διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία και απέρριψε την ολέθρια διζωνική. Χάρη στο «όχι», η Κυπριακή Δημοκρατία σήμερα βλέπει αναβαθμισμένο τον γεωπολιτικό ρόλο της εξαιτίας των υδρογονανθράκων, των συνεργασιών και συμμαχιών της με το Ισραήλ και άλλες χώρες. Επίσης, εξαιτίας του φυσικού αερίου εκδηλώθηκε έντονο διεθνές ενδιαφέρον. Εναπόκειται στην κυβέρνηση και στην πολιτική ηγεσία να αξιοποιήσουν συνετά, αξιόπιστα και προς όφελος της Κύπρου, με διεκδικητική και όχι δουλική πολιτική, το νέο μομέντουμ.

Ο κυπριακός Ελληνισμός τότε έκανε το πατριωτικό καθήκον του. Η ηγεσία του φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Η σημερινή επέτειος στέλνει ξανά ευκρινές μήνυμα εντός και εκτός Κύπρου, ειδικά προς τον αμετανόητο Αναν-ιστή Ν. Αναστασιάδη: Αν χρειαστεί, οι πολίτες και πάλι θα απορρίψουν καταστροφικά σχέδια λύσης του Κυπριακού ή διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.