Ασπίδα και δόρυ: άμεση ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ.

 

Η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ εντείνει τις προκλήσεις της επιδιώκοντας να εγκαταστήσει εξέδρα υποθαλάσσιων γεωτρήσεων. Θέλει να εγκαταστήσει την παρουσία της, να «συγκυριαρχήσει» και ουσιαστικά -μη έχοντας η Κύπρος αντίστοιχη ναυτική και γενικά στρατιωτική ισχύ-  να καταλάβει την κυπριακή ΑΟΖ.
Η εξέδρα αυτή, εφόσον και εάν εγκατασταθεί αφενός θα αποτελέσει προηγούμενο για αντίστοιχη επιδίωξη στα χωρικά ύδατα του Καστελόριζου -όπου έχει ήδη εκδώσει δύο άδειες υποθαλάσσιων εξορύξεων η Άγκυρα προς την κρατική εταιρεία της Τουρκίας- και αφετέρου, επεκτεινόμενη θα χρησιμοποιείται ως αγκυροβόλιο του τουρκικού στόλου στη νότια Κύπρο.
Αυτές οι πράξεις της Τουρκίας καταλύουν την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ακόλουθα, απειλούν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο. Αμφισβητούν το Διεθνές Δίκαιο αλλά και τα υπάρχοντα κρατικά σύνορα, όλες τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες. Αποτελούν την έμπρακτη έναρξη εφαρμογής του επεκτατικού, αναθεωρητικού δόγματος ανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως το εμπνεύστηκε και περιέγραψε ο σημερινός πρωθυπουργός της Τουρκίας, ως δόγμα του «στρατηγικού βάθους».
Οι κινήσεις της Τουρκίας, επιχειρούν να καλύψουν το κενό γεωπολιτικής ισχύος που αποκαλύπτεται στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία ή άλλη παγκόσμια δύναμη, μπορούν να ελέγξουν τις τοπικές εξελίξεις, ειδικά στον αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα στη Μ. Ανατολή. Ταυτόχρονα, καθώς ισχυροποιείται η ανάδυση του κουρδικού έθνους που συνεπιφέρει και την εθνική αυτοδιάθεσή του, γίνεται ορατή η εκδοχή ευρύτατης αυτονόμησης μεγάλων τμημάτων της τουρκικής επικράτειας. Έτσι η Άγκυρα επιχειρεί κατά της μικρής και κατεχόμενης στο 40% Κύπρου, σε αντιστάθμισμα των όσων φοβάται. Και όχι μόνον.
Οι κινήσεις της Άγκυρας στις ελληνικές θάλασσες, συμπίπτοντας χρονικά με τις τεταμένες διενέξεις της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας στην Ουκρανία με αντικείμενο την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, διαμορφώνουν ένα άλλο πλαίσιο στην ενεργειακή διαμάχη: πριν η Κύπρος και η Ελλάδα αναδειχθούν στους κύριους ενεργειακούς τροφοδότες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου είναι ήδη μέλη, η Τουρκία, δια της στρατιωτικής βίας, επιχειρεί να τις υποκαταστήσει. Εκστρατεύει, καθώς η Ευρωζώνη έρπει στην ύφεση και οι εκάστοτε «τρόικες» τοκογλυφικά αφαιμάζουν  κράτη μέλη της, εξ αυτών μάλιστα την Ελλάδα και την Κύπρο, με τον τεράστιο διαθέσιμο ενεργειακό πλούτο τους, που μπορεί να διασφαλίσει την ενεργειακή ανεξαρτησία της ( της Ευρωζώνης ). Αντί παραγωγικά να επενδύουν και αναπτύσσουν, υλοποιώντας την «Κοινή Αγορά».
Ευρωπαϊκή Ένωση ( ΕΕ ) και ΗΠΑ συμπλέκονται με την Ρωσία και, η Τουρκία επιχειρεί την κατάληψη της κυπριακής Α.Ο.Ζ. και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει και δε και ανεπίσημο αλλά σίγουρο σύμμαχο το «ισλαμικό Χαλιφάτο». Με μοναδικό «επί του πεδίου» -προς το παρόν- αντίπαλό της το κουρδικό έθνος.
Υπ” αυτές τις συνθήκες, ξεκαθαρίζει πως προσχηματικά η Τουρκία διεκδικεί τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου, επιδιώκοντας ουσιαστικά να αναδειχθεί σε ηγεμόνα της ανατολικής Μεσογείου και διαχειριστή των ενεργειακών διόδων προς την Ευρώπη. Για την Ελλάδα και τον ελληνισμό, πέραν από την άμεσα απειλούμενη με εξαΰλωση Κυπριακή Δημοκρατία, προβάλλει ζήτημα ύπαρξης. Πριν λοιπόν από την στρατιωτικοποίηση της όλης κρίσης, η άμεση ανακήρυξη της ελληνικής Α.Ο.Ζ. είναι η κίνηση που δηλώνει την παρουσία και θέληση με πυγμή και αποφασιστικότητα της Ελλάδας, τη συμπαράταξη με την Κύπρο και την πρόκληση στην Άγκυρα να αντιμετωπίσει ένα ενιαίο μέτωπο πολιτικό, οικονομικό, ίσως και στρατιωτικό, σε όλα τα δυτικά σύνορά της. Ταυτόχρονα με τη διεθνή απομόνωση, τις εσωτερικές εθνοτικές και θρησκευτικές και εξουσιαστικές διαμάχες της.
Το ΝΑΤΟ επίσης, όπως και η ΕΕ αλλά και η Ρωσία και η Κίνα, θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν τις στρατηγικές τους. Αλλά και τα χρηματιστήρια, θα «τα χρειαστούν».
Επιτέλους, οι ηγέτες μας ας σκεφθούν όχι δουλικά ή ιδεοληπτικά αλλά λογικά και έξυπνα. Και ο λαός ας … σκεφτούμε, πιά.
Νίκος Καραβαζάκης.