Η πολιτική της «στρογγυλοποίησης»

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές μας. Τα γεγονότα είναι πολιτικά, αλλά πρωτίστως οικονομικά, καθώς μέσω των κρίσεων χρέους και της απειλής κατάρρευσης τραπεζικών ιδρυμάτων, χαλιναγωγούνται οι λαοί. Ποιο άλλο παράδειγμα να αναφέρουμε, αφού στην Κύπρο και την Ελλάδα έχουμε να επιδείξουμε τα δικά μας;

Οι απειλές και οι εκβιασμοί είναι ορατοί διά γυμνού οφθαλμού, ειδικά στο νησί μας, όπου επιχειρείται εκ των έσω η άλωση. Χρησιμοποιείται η οικονομική κρίση, που δημιούργησαν οι Κύπριοι πολιτικοί και οι τραπεζίτες, για να επιβληθεί απαράδεκτη λύση στο Κυπριακό, η οποία θα δικαιώνει τη μακροχρόνια τουρκική πολιτική για έλεγχο ολόκληρης της νήσου. Θα σκαρφιστούν πολλά, επειδή προβλέπω ότι δεν θα λυγίσουν τους πολίτες, και τα οποία θα έχουν στόχευση στην… τσέπη τους. Ήδη το αμαρτωλό PRIO ισχυρίζεται πως η φιλοτουρκική λύση που προωθείται, θα γεμίσει τα πορτοφόλια των Κυπρίων. Μόνο που δεν λέει την αλήθεια. Διότι το κόστος της λύσης, που είναι υψηλότατο, θα πληρώσουν οι πολίτες. Ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Βρετανοί, ούτε οι Ευρωπαίοι.

Οι Κύπριοι πολίτες θα αναλάβουν το τεράστιο αυτό βάρος, όπως ανέλαβαν και τις ζημίες του «κουρέματος» των καταθέσεων.

Βέβαια, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με επίκεντρο το Ιράκ είναι ραγδαίες και οι μεγάλοι παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο λαμβάνουν θέσεις «μάχης» για την επόμενη μέρα. Ήδη ο Σιμόν Πέρεζ, μιλώντας με τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, και ο υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν στη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζον Κέρι, προετοίμασαν τους Αμερικανούς ότι το Ισραήλ θα αναγνωρίσει αμέσως το ανεξάρτητο Κουρδιστάν, δημοσιοποιώντας έτσι μία στενή σχέση του εβραϊκού κράτους με τους Κούρδους, που στα διπλωματικά σαλόνια ήταν ένα «κοινό μυστικό».

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σε δεινή θέση, διότι όλοι οι σχεδιασμοί της για την ευρύτερη περιοχή απέτυχαν στην ολότητά τους.

Το γεγονός και μόνο ότι οι τρομοκράτες που σαρώνουν σε πολλές περιοχές του Ιράκ είναι προστατευόμενοι του Τούρκου πρωθυπουργού και του κόμματός του, αποδεικνύει πόσο λανθασμένοι ήταν οι «κατασκευαστές» της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Η απόλυτη αποτυχία μπορεί και να αποβεί μοιραία για τη χώρα, η οποία διοικείται από έναν παρανοϊκό πρωθυπουργό που ανακαλύπτει συνεχώς κατά φαντασίαν εχθρούς.

Έγκριτοι αναλυτές στην Ουάσιγκτον, αλλά - το πλέον σημαντικό - και αξιωματούχοι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC), αρθρώνουν κριτικό λόγο για τον κ. Ερντογάν, ο οποίος βρίσκει κλειστές τις πόρτες που ήταν ορθάνοικτες γι' αυτόν και τις «τρελές ιδέες» του μέχρι τις 16 Μαΐου 2013. Η ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ είναι ταυτισμένη με τον κ. Ερντογάν, ο οποίος απαιτούσε από τον κ. Ομπάμα την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στη Συρία, στο πρότυπο της εισβολής εναντίον του Ιράκ (2003). Ευτυχώς, ο Αμερικανός ηγέτης βρήκε το σθένος και απέρριψε το παράλογο αίτημά του.

Η Λευκωσία, περισσότερο, και η Αθήνα, λιγότερο, επηρεάζονται από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή για δύο σημαντικούς λόγους:

Πρώτο: Η Τουρκία στα δύσκολα στρέφει τον όχλο προς την Κύπρο και την Ελλάδα, ως υπεύθυνες για τα προβλήματά του. Αυτή τη φορά θα αποτύχει.

Δεύτερο: Το Ισραήλ είναι και πάλι ο μεγάλος παίκτης στον οποίο θα στηριχθεί η Αμερική για να εξέλθει από το χάος που της δημιούργησε ο φανατικός ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας.

Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να σταματήσουν την πολιτική της «στρογγυλοποίησης» των πάντων και να αποφασίσουν για πρώτη φορά να πολιτευθούν με βάση τα συμφέροντά τους. Διότι τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία…

Αντί οι ηγέτες της να καμώνονται πως δεν… διάβασαν το τουρκικό έγγραφο που αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος», το οποίο αναφέρει ότι για την Άγκυρα δεν υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι επιτακτική ανάγκη να βγουν μπροστά και να την καταγγείλουν. Αυτό πράττουν οι υπεύθυνοι ηγέτες. Η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Τουρκίας και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και της Ελλάδας. Όσο πιο γρήγορα εγκαταλειφθεί - και την ευκαιρία την προσφέρει καθημερινά στο πιάτο η κατοχική δύναμη - τόσο το καλύτερο για τον Ελληνισμό.

ΥΣΤΕΡΟ ΓΡΑΦΟ : Οσο περνούν οι μέρες και οι εβδομάδες από τις ευρωεκλογές, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι οι αρχηγοί του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, της Συμμαχίας των Πολιτών και των Οικολόγων δεν «έπιασαν» το μήνυμα των πολιτών. ‘Η. αν το κατάλαβαν, σφυρίζουν αδιάφορα. Οι οπαδοί του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ είναι «κοπάδι». Άβουλοι και φοβισμένοι οι πρώτοι, για τον κομμουνισμό που θα… καταστρέψει την εθνικοφροσύνη. Οι δε Ακελικοί έχουν ψωμοτύρι την απειλή νέου… πραξικοπήματος. Αλληλοτρέφονται από το μεταξύ τους μίσος, που σε επίπεδο ηγετών είναι ψεύτικο, είναι σικέ. Αντιθέτως, οι οπαδοί των τεσσάρων κομμάτων είναι πιο ανεξάρτητοι και δύσκολα θα κλειστούν στο «μαντρί», με αποτέλεσμα να αποτελούν την άλλη «μάζα» που είναι σαν κινούμενη άμμος. Η μοναδική επιλογή των κ. Παπαδόπουλου, Ομήρου, Λιλλήκα και Περδίκη είναι η ένωση των κομμάτων τους όταν διεξάγονται εκλογές. Αντί να καταναλώνουν χρόνο και δυνάμεις για να δημιουργούν διλήμματα στους λίγο-πολύ κοινούς οπαδούς και να «αλληλοκλέβουν» ψηφοφόρους, δεν είναι προτιμότερο να παρουσιάζουν κοινούς υποψηφίους; Ας μην παρακαλούν το ΑΚΕΛ να συμμαχήσει μαζί τους και ας κάνουν κάτι πιο έξυπνο: ας συμμαχήσουν μεταξύ τους…

Μιχάλης Ιγνατίου