<<ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΟΜΗΡΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ 4/8/2015>>

Ελένη Βασίλη Αλεξάνδρου 1925 – 2015.  

Ένας Ποιητής είχε κάποτε πει, «Την αλήθεια την φτιάχνει κανείς μόνος του, ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα».-

Και  η αλήθεια για μένα μάνα μου είναι, ότι ήσουν, είσαι και θα είσαι δίπλα μου, όσο ζω και υπάρχω,

Σε Σένα θα μιλώ αγαπημένη μου μάνα, όσο ζω και υπάρχω. Για Σένα όμως μάνα, θα μιλήσω σήμερα στους συγγενείς και φίλους που ήρθαν να σε αποχαιρετίσουν. Για Σένα, για μας, για τα βιώματα  μας… Για την οικογένεια που Εσύ έφτιαξες με τον αγαπημένο σου σύζηγο Βασίλη Αλεξάνδρου ο οποίος επέλεξε συνειδητά και με την δική σου συμπαράσταση να βάλει την πατρίδα του πάνω από εμάς και να θυσιάσει την ζωή του στον Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959 εναντίον των Άγγλων κατακτητών.  Είναι να μην νοιώθουμε περήφανοι για σας;

Σας μιλώ για την μητέρα  μου. Έναν άνθρωπο, που όσο έζησε την χαρά, άλλο τόσο έζησε και την λύπη, Όταν σε ηλικία 33 μόλις ετών, έχασε τον αγαπημένο της σύζυγο και με 3 ανήλικα παιδιά, πάλεψε, αγωνίστηκε και μόχθησε, τόσο για να μας μεγαλώσει, όσο και για να μας εμφυτεύσει τίς μεγαλύτερες αξίες της ζωής, όπως την αγάπη προς τον Χριστό, την οικογένεια  το άνθρωπο και στην Πατρίδα.

Χήρεψες πολύ νέα. Στα 33 σου χρόνια έμεινες μόνη με τρία ανήλικα παιδιά και αφιέρωσες το υπόλοιπο μέρος της ζωής σου για να μας μεγαλώσεις κάνοντας δύο και τρεις δουλειές ταυτόχρονα και κατάφερες να μην μας λήψει τίποτα. Όσο ζούσες τίποτα δεν άφηνες στη τύχη, πάντα μας έδινες και ποτέ δεν ήθελες να πάρεις.

Ακόμα και όταν αποφάσισες να φύγεις από την ζωή εσύ επέλεξες πότε θα το κάνεις, έφυγες όχι τυχαία, στις 3 Αυγούστου, ημέρα που έφερες εμένα στην ζωή, ίσως για να μου θυμίζεις ότι η ζωή είναι στενά αλληλένδετη με τον θάνατο της οποίας αποτελεί προέκταση και συνέχιση. Ίσως για να μου στείλεις ένα μήνυμα, να μου υπενθυμίσεις αυτά που μου έλεγες όσο ζούσες ότι δηλαδή ο άνθρωπος έρχεται στην ζωή, και πρέπει φεύγωντας από αυτή να αφήνει την σφραγίδα του, υπηρετώντας τον συνάνθρωπο του και την πατρίδα. Το πήρα το μήνυμα σου καλή μου μάνα. Ούτως η άλλως  για μένα η ημέρα των γενεθλίων μου ποτέ δεν ήταν ημέρα χαράς και διασκέδασης αλλά ημέρα απολογισμού για το τι έπραξα τον προηγούμενο χρόνο για να δικαιολογήσω την ύπαρξη μου, τι έπραξα για την οικογένεια μου, για τον συνάνθρωπο μου για την πατρίδα. Από εδώ και εμπρός η κάθε 3^η  Αυγούστου δεν θα είναι για εμένα όπως τις προηγούμενες, θα μου θυμίζει εσένα και όλα αυτά που με δίδαξες, ότι δηλαδή η ζωή οφείλει να είναι για το καθ’ ένα από εμάς ένας αέναος αγώνας προσφοράς στον άνθρωπο και την πατρίδα.

Ήσουν πάντα ένας άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες και πολλές φορές προσέτρεξες για να συμπαρασταθείς σε συγγενείς, φίλους ακόμη και σε αγνώστους όταν διαπίστωνες ότι αυτοί είχαν προβλήματα. Ήσουν πάντα μια φλογερή πατριώτισσα, για αυτό όταν έχασες το πατέρα μας, στάθηκες βράχος σαν μάνα και πατέρας ταυτόχρονα και ποτέ δεν αισθάνθηκες ότι χαράμισες τον πατέρα μας.  Αντίθετα ήσουν πάντα περήφανη για το Βασίλη σου που επέλεξε να επιτελέσει  το ιερό του καθήκον προς την πατρίδα.

Θα ήταν από μέρους μου μεγάλη παράληψη και έλλειψη σεβασμού απέναντι σε εσένα αν δεν αναφερόμουνα στους προβληματισμούς, τις ανησυχίες τες πίκρες και τις απογοητεύσεις που βίωσες για τον τρόπο που κάποιοι χειρίστηκαν τις τύχες της αγαπημένης σου πατρίδας για την οποία θυσιάστηκαν δικοί μας άνθρωποι και την έφερα στα σημερινά τραγικά πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Στό παρελθόν συζητώντας πολλές φορές μαζί σου μου είχες εκφράσει τους προβληματισμούς και την απογοήτευση σου για το γεγονός ότι η θυσία του  Βασίλη σου αλλά και του έτερου ήρωα της Κοινότητας μας, του ξάδελφου σου Δημήτρη Χαραλάμπους, δεν έπιασε τόπο. Ότι η θυσία τους δεν δικαιώθηκε και ότι η Κύπρος μας παραμένει ακόμη  σκλαβωμένη. Ότι την θυσία των ηρώων μας την καπηλεύτηκαν κάποιοι και μέσω της εξουσίας εξυπηρέτησαν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα σε βάρος αυτού του επίγειου παράδεισου που μας χάρισε ο θεός, της Κύπρου μας.

Και δεν είναι μόνο ότι η πατρίδα σου παραμένει ακόμη σκλαβωμένη. Είναι και το γεγονός ότι οι πάντα αξιοπρεπείς και περήφανοι πολίτες της βιώνουν σήμερα μια άνευ προηγουμένου οικονομική δυσπραγία σαν αποτέλεσμα έκνομων και προδοτικών συμπεριφορών από μέρους των εκάστοτε κυβερνήσεων και της διεφθαρμένης κομματοκρατίας. Οι πολίτες χάνουν την δουλειά τους, οι νέοι μας, τα μυαλά του τόπου μας μεταναστεύουν η και τερματίζουν τις σπουδές τους, πολίτες πεινάνε και ψάχνουν τροφή ακόμη και στα σκουπίδια για να επιβιώσουν. Τα τελευταία 4 με 5 χρόνια, λόγω των προβλημάτων με την υγεία σου ευτυχώς για σένα δεν ήσουν σε θέση να αντιληφθείς το μέγεθος της τραγωδίας στην οποία, τα κόμματα και οι πολιτικοί μας, δεξιοί αριστεροί και κεντρώοι συνεργαζόμενοι με τραπεζίτες και μεγάλους οικονομικούς παράγοντες μας έχουν οδηγήσει. Και με όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν σήμερα κάποιοι πολιτικοί έχουν ακόμη το θράσος και την αναίδεια να εξακολουθούν με την δική μας ανοχή με τον δικό μας βλακώδη κομματικό πατριωτισμό να τρέχουν στα μνημόσυνα Ηρώων, να βγάζουν βαρύγδουπους και κενούς περιεχομένου λόγους, να καπηλεύονται και να εκμεταλλεύοντε πολιτικά την μνήμη και την προσφορά τους, ντροπή τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν σε κάποιο ξέσπασμα σου μάνα μου, μου είπες: ‘’Αν οι ήρωες μας που έδωσαν την ζωή τους για μια Κύπρο ελεύθερη και ευημερούσα, είχαν την δυνατότητα σήμερα να επανέλθουν στην ζωή, θα έπρεπε να στρέψουν αυτή την φορά τα όπλα τους στους εσωτερικούς εχθρούς της Κύπρου μας, που δεν είναι άλλοι από κάποιους ελεεινούς πολιτικούς και τα κόμματα τους’’

Πόσο δίκαιο είχες μάνα. Θέλουμε παραδείγματα; Πραξικόπημα και τούρκικη εισβολή του 1974, Χρηματιστηριακή απάτη του 1999, Αεροπρικό δυστύχημα 2004, Έκρηξη στο Μαρί 2011, κούρεμα καταθέσεων και πτώχευση της Κύπρου 2008-2015 είναι μερικά μόνο από τα τεράστια εγκλήματα σε βάρος της Κύπρου μας που δεν τιμωρήθηκαν. Και ξέρουμε γιατί δεν τιμωρήθηκαν, γιατί απλά η Δικαιοσύνη έχει χειραγωγηθεί και υποταχθεί στα κελεύσαματα της εκάστοτε κυβέρνησης και της αμαρτωλής κομματοκρατίας. Η Δικαιοσύνη είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας και όταν αυτή δεν αποδίδεται εκεί και όπου πρέπει το επόμενο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου μας είναι απλά θέμα χρόνου πότε θα ξανασυμβεί. Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει

Με αφορμή τα πιο πάνω εγκλήματα σε βάρος της Κύπρου μας, και τιμώντας την θυσία και μνήμη των ηρώων μας, άρχισα εδώ και κάποια χρόνια τον δικό μου αγώνα και με την πέννα μου κήρυξα τον πόλεμο κατά των εσωτερικών εχθρών της Κύπρου μας παρά τις όποιες απειλές και εκβιασμούς που κατά καιρούς δέχθηκα. Έχωντας σαν φάρο το παράδειγμα και την θυσία των Ηρώων μας πολλές φορές προσπάθησα να κάνω ότι αυτοί θα έκαναν αν σήμερα βρίσκονταν στην ζωή. Με κάθε τρόπο και μέσο πολλές φορές  έχω απομυθοποιήσει και απαξιώσει, όχι άδικα κάποιους, απαξιώσιμους,  κάποιους κατ’ επίφαση πολιτικούς. Φαίνεται όμως ότι αυτό που κάνω δεν αρκεί για να συνετίσει τα παχύδερμα της πολιτικής ζωής του τόπου, χρειάζεται κάτι πολύ πιο δυναμικό. Χρειάζεται συλλογικότητα, χρειάζεται προσπάθεια από όλους μας, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Άς το αντιληφθούμε επιτέλους, οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου μας δεν είναι ούτε οι εγγλέζοι, ούτε οι τούρκοι, ούτε οι Αμερικάνοι. Ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας βρίσκεται εντός των τοιχών και ακούει στο όνομα διεφθαρμένη Κομματοκρατία. Από εκεί πρέπει να αρχίσει ο πόλεμος αν πραγματικά επιθυμούμε να αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο και να σωθεί ο ελληνισμός. Η απάθεια μας, η ιδιοτέλεια μας και ο οχαδελφισμός μας σημαίνει συνενοχή όλων μας στη καταστροφή στη οποία οδηγείται η Κύπρος μας. 

Το καλύτερο μνημόσυνο στους ήρωες μας, το καλύτερο μνημόσυνο στην μητέρα μου από όλους εμάς είναι να αφήσουμε το καναπέ και να αγωνιστούμε για το κοινό καλό. Να τρέξουμε δίπλα στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Να αγωνιστούμε ενάντια στο ξεπούλημα των περιουσιών μας από ξενόφερτους τραπεζίτες στα ξένα funds πίσω από τα οποία κρύβονται και τούρκικα συμφέροντα. Στους επόμενους λίγους μήνες θα είναι τραγικές οι εικόνες που θα βιώσουμε με τις εξώσεις οικογενειών από τα σπίτια τους. Θα πρέπει να αντιδράσουμε συλλογικά για να προστατεύσουμε την κυπριακή οικογένεια, γιατί στο τέλος, τέλος τι είναι το κράτος Κύπρος, δεν είναι οι πολίτες και οι περιουσίες τους;  Εγώ πάντως δεν θα σταματήσω, παρά τις όποιες απειλές δέχουμαι, να πολεμώ τους εσωτερικούς εχθρούς της πατρίδας, το θεωρώ υπέρτατο χρέος μου απέναντι στους ήρωες και την μητέρα μου.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΠΕΡΝΟΥΜΕ … Και η δική μου μάνα, έδωσε τόσα πολλά σε όλους μας. Τόσα και τέτοια, που θα ήταν ιεροσυλία να αποτυπωθούν σε χαρτί, να ειπωθούν με λέξεις… Όλα αυτά όμως που δεν λέγονται και που η ίδια μας έδωσε, και  μας δίδαξε συμπτύσσονται ακριβώς σε μία και μόνο φράση. ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ  ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

Αυτό φρόντισε και αγωνίστηκε να αποκτήσουμε η μητέρα  μας. Γι΄αυτό πάσχισε καθ΄όλη την διάρκεια της ζωής της δίπλα μας. Με αυτό θωράκισε την ζωή όλων μας, της οικογένειά της. Αυτό έδωσε… ΚΙ ΑΦΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΖΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Με τρόπο, που ο κάθε ένας μας, οφείλει να ζει, αν θέλει να ζει αληθινά. Δίνοντας και Αγαπόντας.-

Θα ήταν πολύ μεγάλη παράληψη να μην αναφερθώ και στις θυγατέρες σου Ελευθερία και Μάρω, μάνα που τόσο σου συμπαραστάθηκαν και σε φρόντιζαν καθημερινά στα τελευταία στάδια της ζωής σου και  στίς οποίες θέλω να εκφράσω από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Να πας στο καλό μάνα μου, απόλυτα ήσυχη  ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου απέναντι μας και απέναντι στον απλό άνθρωπο και στην πατρίδα σου, όπως ακριβώς έπραξε ο αγαπημένος σου σύζυγος και πατέρας μας και να του πεις όταν τον συναντήσεις ότι ο  γιος του, που δεν πρόλαβε να χαρεί και να ζήσει, ότι του χρωστά κάτι, του χρωστά την συνέχιση της προσπάθειας του, του χρωστά την συνέχιση ενός αδιάλειπτου και επίμονου αγώνα όσο ζει για να ευοδωθούν όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκε και θυσιάσθηκε, του χρωστά την συνέχιση του αγώνα που ο ίδιος άρχισε για απαλλαγή της Κύπρου μας που τόσο ο ίδιος αγάπησε από όλους τους εχθρούς της εσωτερικούς και εξωτερικούς

Όσο υπάρχουν Ελένη Βασίλη Αλεξάνδρου μάνες και σύζυγοι σαν και εσένα, η ζωή θα είναι όμορφη θα έχει νόημα και η ελπίδα για έναν καλύτερο μέλλον για όλους μας πάνω σε αυτή τη γλυκιά και πανέμορφη πατρίδα δεν θα μας εγκαταλήψει ποτέ.

Καλό σου ταξίδι μάνα μου, ελαφρύ να είναι το χώμα που θα σε σκεπάσει.