<<Οι αυστηρές εντολές της Γερμανίας στην Ελλάδα - Το ηγεμονικό και εθνικιστικό πρόσωπο των Schaeuble – Merkel>>

«Πολύ αδύναμη για την ηγεμονία ή πολύ δυνατή για την ισορροπία η Γερμανία;» αναλύει ο Economist 

Κάθε χρόνο τα τουριστικά θέρετρα της Νότιας Ευρώπης περιμένουν με ανυπομονησία τους γερμανούς επισκέπτες, ωστόσο φέτος έγινε κάτι διαφορετικό.
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ξεναγός στην Κνωσό, αντί να λέει για το μητριαρχικό καθεστώς της Κρήτης, σταμάτησε ένα γερμανό τουρίστα για να τον ρωτήσει: «Τι γίνεται με τον Schaeuble και τη Merkel;».
Με αυτόν τον παραλληλισμό ο Economist εξηγεί τις τεράστιες διαστάσεις που έχει λάβει το ελληνικό ζήτημα τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και παγκοσμίως, ενώ τονίζει ότι οι ηγεμονικές τάσεις της Γερμανίας παίρνουν χαρακτήρα εθνικιστικό.

Πολλοί Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι οι Γερμανία προσπαθεί να κυριαρχήσει επί της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο ο ίδιος ο γερμανικός λαός, δεν φαίνεται να επιθυμούν κάτι τέτοιο.
«Ή μήπως το επιθυμούν;» αναρωτιέται ο Economist και εξηγεί:
Στις 13 Ιουλίου οι Γερμανοί πίεσαν την Ελλάδα να συμφωνήσει σε ακόμα πιο σκληρά μέτρα σε περισσότερη λιτότητα προκειμένου να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες είχαν απορρίψει τα μέτρα αυτά στο δημοψήφισμα.
Ο Wolfgang Schäuble δεν δίστασε να προτείνει ακόμη και ένα προσωρινό Grexit, ενώ ο ίδιος και η Angela Merkel απέκλεισαν το ενδεχόμενο ενός κουρέματος του ελληνικού χρέους, προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πολλοί άνθρωποι είδαν τη Γερμανία ως μία σκληρή άκαρδη ηγεμονική χώρα, έτοιμη να καταπατήσει μία μικρότερη χώρα, επισημαίνεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.
Ωστόσο, δεν είναι σίγουρο ότι όλοι τρόμαξαν από τη στάση της Γερμανίας.
Κάποιοι ανέπτυξαν φιλοαριστερά συμπονετικά αισθήματα και άλλοι θέλησαν να συμπορευτούν με τη δυνατή Γερμανία.
Η Γαλλία, τονίζει ο Economist, προσπάθησε να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο συμφέροντα, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία πήραν το μέρος της Γερμανίας.
Η Σλοβακία και η Σλοβενία ενστερνίστηκαν την πολιτική της λιτότητας, ενώ υπό την απειλή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ακόμα και η Πολωνία συντάχθηκε με τη δυνατή Γερμανία.
Παρ 'όλα αυτά τα γερμανικά υπουργεία φαίνεται ότι αντιστέκονται στις ηγεμονικές τάσεις της καγκελαρίας.
Ήδη από το 1950 έχει συμφωνηθεί ότι κανένας από τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς δεν θα μπορούσε να κυριαρχήσει στην ΕΕ.
Ως αποτέλεσμα, η Merkel συνεχώς διαφωνεί με τους βουλευτές της, ενώ είχε να αντιμετωπίσει και τον Francois Hollande ο οποίος ήθελε να βοηθήσει την Ελλάδα.
Βέβαια, οι Γερμανοί ανησυχούν για τις ηγεμονικές τάσεις της χώρας τους ήδη από την εποχή του Ludwig Dehio, όταν διαφάνηκε ότι η Γερμανία είναι πιο ισχυρή από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Η «μετά-εθνική» νοοτροπία της Γερμανίας (ανάμεσα στη ρητορική της Ευρώπης της Γερμανίας και της ευρωπαϊκής Γερμανίας) ανησύχησε και τον φιλόσοφο Jürgen Habermas.
Πολλοί Γερμανοί από την κεντροαριστερά, πιστεύουν ότι η Γερμανία ακολουθεί τους ευρωπαϊκούς κανόνες και δεν υπάρχει εθνικό συμφέρον σε αυτό.
Ο Schaeuble, ο πιο μισητός άνθρωπος στην Ελλάδα - αναφέρει χαρακτηριστικά ο Economist - υποστήριξε από το 1994 ότι ορισμένα κράτη μέλη θα πρέπει να αποτελούν ένα ομοσπονδιακό "πυρήνα".
Τώρα, τάσσεται υπέρ του να υπάρξει στη ζώνη του ευρώ ένας κοινός υπουργός Οικονομικών και Προϋπολογισμού.
Η Γερμανία δεν επιβάλλει τη θέλησή της στην Ευρώπη.
Αν ήταν σε θέση να το πράξει αυτό, η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήταν πλέον στη ζώνη του ευρώ.
Το ερώτημα είναι πόσο ευτυχής θα έπρεπε να είναι γι 'αυτό η Ευρώπη.
Η Γερμανία είναι πίσω στο παλιό δίλημμα: πολύ αδύναμη για την ηγεμονία, πολύ δυνατή για την ισορροπία, καταλήγει στο άρθρο του ο Economist.