<<Τι πραγματικά συμβαίνει στην Κίνα;>>
Τι πραγματικά συμβαίνει με την Κίνα;
Στο ερώτημα αυτό προσπαθούν να απαντήσουν ο Michael J. Boskin καθηγητής Οικονομικών στο Stanford University (Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ) και ο Stephen Roach πρώην επικεφαλής της Morgan Stanley στην Ασία
Η ανάλυση του Stanford University
Οι αδέξιες προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης να περιορίσει την πρόσφατη μεταβλητότητα της χρηματιστηριακής αγοράς - η τελευταία κίνηση ήταν να απαγορεύσει τις ανοικτές πωλήσεις και τις πωλήσεις από τους βασικούς μετόχους - έχουν πλήξει σοβαρά την αξιοπιστία της.
Αλλά οι αποτυχίες της πολιτικής της Κίνας δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής κακομεταχειρίζονται τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για παράδειγμα, υπέστησαν ταπεινωτικές ήττες στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν τα εθνικά τους νομίσματα προ του ευρώ.
Παρόλα αυτά, η οικονομία της Κίνας εξακολουθεί να αποτελεί πηγή μεγάλης αβεβαιότητας.
Πράγματι, αν και οι επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς της Κίνας και της πραγματικής Οικονομίας συσχετίζεται στενά, μια σημαντική επιβράδυνση βρίσκεται προ των πυλών.
Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που απασχολεί υπουργεία οικονομικών, κεντρικές τράπεζες, γραφεία συναλλαγών, καθώς και εισαγωγείς και εξαγωγείς σε όλο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση της Κίνας πίστευε ότι θα μπορούσε να μεταβεί χωρίς κραδασμούς από την ανάπτυξη ρεκόρ με διψήφια ποσοστά σε μια πιο σταθερή και ισορροπημένη ανάπτυξη.
Μάλιστα θέσπισε ορισμένες ευαίσθητες πολιτικές και μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο, η ταχεία ανάπτυξη επισκίαζε πολλά προβλήματα της Κινεζικής οικονομίας.
Για παράδειγμα, οι εταιρίες για την επίτευξη βραχυπρόθεσμων οικονομικών στόχων, εκτροχίαζαν τους οικονομικούς τους πόρους.
Οι βασικές βιομηχανίες όπως ο χάλυβας και το τσιμέντο απέκτησαν μεγάλη πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα.
Τα επισφαλή δάνεια έχουν συσσωρευτεί στους ισολογισμούς των τραπεζών και των τοπικών κυβερνήσεων.
Επίσης ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάστηκε η αστικοποίηση, με την κατασκευή νέων μεγάλων πόλεων με σύγχρονες υποδομές δεν απέδωσε.
Κατά μία έννοια, έχουν δημιουργηθεί «πόλεις φαντάσματα» όπως τα χωριά Ποτέμκιν της ρωσικής αυτοκρατορίας, που χτίστηκαν για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση στην τότε τσαρίνα.
Οι πόλεις φάντασμα στην Κίνα είναι πραγματικότητα.
Τώρα που η ανάπτυξη αρχίζει να εξασθενεί με το ΑΕΠ να προσδιορίζεται στο 7% αλλά οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιο κοντά στο 5% (ή ακόμη και χαμηλότερα.
Αν ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας ξεπερνάει αλλά οικονομίες ωστόσο η επιβράδυνση θυμίζει τις ΗΠΑ του παρελθόντος και την Γερμανία.
Η Κίνα πλήττεται από σοβαρά οικονομικά προβλήματα και είναι πιθανό να προκληθεί πολιτική αστάθεια αλλά και κοινωνική αστάθεια.
Καθώς η επιβράδυνση απειλεί την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υπονομεύοντας τις προοπτικές από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εισρέουν στις πόλεις της Κίνας κάθε χρόνο σε αναζήτηση μιας πιο ευημερούσας ζωή, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θα δυσκολευτεί να διατηρήσει τη νομιμότητα του πολιτικού μονοπωλίου του.
(Γενικότερα, το μέγεθος των προβλημάτων της Κίνας, μαζί με την κατάρρευση της Ρωσίας και το 60% του πληθωρισμού της Βενεζουέλας, δοκιμάζει τις οικονομίες κρατικού καπιταλιμού)
Λαμβάνοντας υπόψη τη συστημική σημασία της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, η αστάθεια ν θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικούς κινδύνους παγκοσμίως.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος ξένος κάτοχος του αμερικανικού χρέους, είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία και αποτελεί βασικό μέσο διευκόλυνσης στις ενδοασιατικές συναλλαγές, ειδικά στην μεταποίηση και το εμπόριο.
Είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται στην Κίνα.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της επιβράδυνσης, ενώ συνεχίζει να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και στην αύξηση του ρόλου των αγορών.
Η μεσαία τάξη αποτελεί το κλειδί μιας οικονομίας.
Με βάση την McKinsey Global Institute η μεσαία τάξη στην Κίνα υπερβαίνει τα 200 εκατομμύρια.
Με βάση τους στόχους της Κίνας η κυβέρνηση υποτίμησε το νόμισμα περίπου 3% μέχρι στιγμής.
Αυτό είναι πιθανώς πάρα πολύ μικρό για να μεταβάλλει το εμπορικό ισοζύγιο της Κίνας με την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ σημαντικά. Αλλά σηματοδοτεί μια στροφή προς μια περισσότερο προσανατολισμένη στην αγορά συναλλαγματικών ισοτιμιών κυβερνητική πολιτική.
Ο κίνδυνος στο μυαλό των επενδυτών, των διαχειριστών και των κυβερνητικών στελεχών είναι ότι η Κίνα βομβαρδίζεται από τις δυνάμεις της αγοράς η δυναμική των οποίων υπερβεί τις θεμελιώδεις αξίες της χώρας.
Καθώς η κυβέρνηση της Κίνας χρησιμοποιεί τη νομισματική πολιτική για να προσπαθήσει να ηρεμήσει τις αγορές, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν.
Η Κίνα πρέπει να αναπτύξει νέες τεχνολογίες σε διάφορους κλάδους, ενώ η βελτίωση της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της υγείας πρέπει να συνεχιστούν.
Η Κίνα πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές της για την αύξηση της εγχώριας κατανάλωσης, η οποία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι πολύ μικρότερη από τις άλλες χώρες.
Αυτό σημαίνει μείωση της άνευ προηγουμένου υψηλού ποσοστού αποταμίευσης, ένα μεγάλο μέρος των οποίων καταλήγει σε κρατικές επιχειρήσεις.
Εάν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά αυξήσουν την κατανάλωση και τις επενδύσεις και το κράτος μειώσει την συμμετοχή του στις μεγάλες επιχειρήσεις επιτρέποντας τα κέρδη να καταβάλλονται απευθείας στους μετόχους, η οικονομία θα ευημερήσει.
Η μείωση του υπερβολικού κρατικού έλεγχου πρέπει να περιλαμβάνει αντικατάσταση των επιδοτήσεων στις τιμές και στις επιδοτήσεις με ενέργειες που θα ευνοήσουν τις βιομηχανίες εντάσεως εργασίας.
Επιπλέον, η Κίνα πρέπει να μειώσει τα πολλά φυσικά μονοπώλια.
Η Κίνα πρέπει να ανακατανέμει τους πόρους, προκειμένου να αξιοποιήσει το συγκριτικό πλεονέκτημα στην παροχή υπηρεσιών.
Επίσης η Κίνα πρέπει να μειώσει το συνολικό χρέος της που υπερβαίνει το 250% του ΑΕΠ.
Η Κίνα διαθέτει 3,7 τρισεκ δολάρια σε αποθεματικά σε ξένο νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει ως μεγάλη εφεδρεία.
Η ανάλυση της Morgan Stanley
Οι τεκτονικές αλλαγές που συμβαίνουν σε διάφορα μέτωπα ταυτόχρονα - την οικονομία, τις χρηματοπιστωτικές αγορές, την γεωπολιτική στρατηγική και την κοινωνική πολιτική – είναι εκπληκτικές.
Οι περισσότεροι δυτικοί οικονομολόγοι συνεχίζουν να υπεραπλουστεύουν όταν αναλύουν την κατάσταση στην Κίνα.
Οι φόβοι για μια μεγάλης κλίμακας ύφεση στην Κίνα είναι υπερβολικοί.
Ενώ η συζήτηση σχετικά με τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές της Κίνας θα πρέπει να υποτιμηθούν, το μεγάλο διακύβευμα είναι η σταθερή πορεία της κινεζικής οικονομίας προς τον δρόμο της προσαρμογής – δηλαδή την μετατόπιση από τις κατασκευές στις υπηρεσίες.
Το 2014, το μερίδιο των υπηρεσιών στο Κινεζικό ΑΕΠ έφθασε στο 48,2%, υψηλότερο από το 42,6% της μεταποίησης και των κατασκευών.
Και η απόκλιση μεγαλώνει διαρκώς – οι υπηρεσίες αυξήθηκαν 8,4% σε ετήσια βάση κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, ξεπερνώντας κατά πολύ την αύξηση 6,1% στους τομείς της μεταποίησης και των κατασκευών.
Στην Κίνα, οι υπηρεσίες απαιτούν περίπου 30% περισσότερες θέσεις εργασίας ανά μονάδα παραγωγής από ό, τι οι εταιρίες έντασης κεφαλαίου και κατασκευών.
Οι υπηρεσίες έχουν κάνει τη στρατηγική της αστικοποίησης της Κίνας περισσότερο αποτελεσματική.
Σήμερα, περίπου το 55% του πληθυσμού της Κίνας ζει σε πόλεις, σε σύγκριση με λιγότερο από 20% το 1978.
Και το ποσοστό θα πρέπει να αυξηθεί σε 65%-70% μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.
Επίσης η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών έχει τριπλασιασθεί με βάση το κεφαλήν εισόδημα σε σχέση τα εισοδήματα από την ύπαιθρο.
Ωστόσο αν και η πρόοδος σχετικά με την οικονομική ισορρόπηση είναι ενθαρρυντική, η Κίνα έχει ρίξει το βάρος της στον εκσυγχρονισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τη μεταρρύθμιση στην νομισματική πολιτική και έχει αντιμετωπίσει τις υπερβολές στις αγορές μετοχών, το χρέος και την ιδιοκτησία.
Το κράτος στοχεύει σε μια επιθετική εκστρατεία κατά της διαφθοράς, μια εθνικιστική αναγέννηση που ονομάζεται «China Dream».
Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των πολλαπλών στόχων μπορεί να αποδειχθεί αρνητική για την Κίνα.
Για παράδειγμα, η συμβολή της απομόχλευσης σε συνδυασμό με το σκάσιμο της φούσκας των μετοχών θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αυτοτροφοδοτούμενη καθοδική πορεία στην παλαιά βιομηχανική οικονομία κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των καταναλωτών.
Ομοίως, οι στρατιωτικές περιπέτειες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα μπορούσαν να βλάψουν τις σχέσεις της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο.
Υπό την ηγεσία του Προέδρου Xi Jinping, δεν υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης στη σημερινή Κίνα. Η πρόκληση είναι να δοθεί προτεραιότητα στις μεταρρυθμίσεις.
Κάθε οπισθοδρόμηση θα οδηγήσει την Κίνα σε λάθος δρόμο.
Στο ερώτημα αυτό προσπαθούν να απαντήσουν ο Michael J. Boskin καθηγητής Οικονομικών στο Stanford University (Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ) και ο Stephen Roach πρώην επικεφαλής της Morgan Stanley στην Ασία
Η ανάλυση του Stanford University
Οι αδέξιες προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης να περιορίσει την πρόσφατη μεταβλητότητα της χρηματιστηριακής αγοράς - η τελευταία κίνηση ήταν να απαγορεύσει τις ανοικτές πωλήσεις και τις πωλήσεις από τους βασικούς μετόχους - έχουν πλήξει σοβαρά την αξιοπιστία της.
Αλλά οι αποτυχίες της πολιτικής της Κίνας δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής κακομεταχειρίζονται τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για παράδειγμα, υπέστησαν ταπεινωτικές ήττες στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν τα εθνικά τους νομίσματα προ του ευρώ.
Παρόλα αυτά, η οικονομία της Κίνας εξακολουθεί να αποτελεί πηγή μεγάλης αβεβαιότητας.
Πράγματι, αν και οι επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς της Κίνας και της πραγματικής Οικονομίας συσχετίζεται στενά, μια σημαντική επιβράδυνση βρίσκεται προ των πυλών.
Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που απασχολεί υπουργεία οικονομικών, κεντρικές τράπεζες, γραφεία συναλλαγών, καθώς και εισαγωγείς και εξαγωγείς σε όλο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση της Κίνας πίστευε ότι θα μπορούσε να μεταβεί χωρίς κραδασμούς από την ανάπτυξη ρεκόρ με διψήφια ποσοστά σε μια πιο σταθερή και ισορροπημένη ανάπτυξη.
Μάλιστα θέσπισε ορισμένες ευαίσθητες πολιτικές και μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο, η ταχεία ανάπτυξη επισκίαζε πολλά προβλήματα της Κινεζικής οικονομίας.
Για παράδειγμα, οι εταιρίες για την επίτευξη βραχυπρόθεσμων οικονομικών στόχων, εκτροχίαζαν τους οικονομικούς τους πόρους.
Οι βασικές βιομηχανίες όπως ο χάλυβας και το τσιμέντο απέκτησαν μεγάλη πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα.
Τα επισφαλή δάνεια έχουν συσσωρευτεί στους ισολογισμούς των τραπεζών και των τοπικών κυβερνήσεων.
Επίσης ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάστηκε η αστικοποίηση, με την κατασκευή νέων μεγάλων πόλεων με σύγχρονες υποδομές δεν απέδωσε.
Κατά μία έννοια, έχουν δημιουργηθεί «πόλεις φαντάσματα» όπως τα χωριά Ποτέμκιν της ρωσικής αυτοκρατορίας, που χτίστηκαν για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση στην τότε τσαρίνα.
Οι πόλεις φάντασμα στην Κίνα είναι πραγματικότητα.
Τώρα που η ανάπτυξη αρχίζει να εξασθενεί με το ΑΕΠ να προσδιορίζεται στο 7% αλλά οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιο κοντά στο 5% (ή ακόμη και χαμηλότερα.
Αν ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας ξεπερνάει αλλά οικονομίες ωστόσο η επιβράδυνση θυμίζει τις ΗΠΑ του παρελθόντος και την Γερμανία.
Η Κίνα πλήττεται από σοβαρά οικονομικά προβλήματα και είναι πιθανό να προκληθεί πολιτική αστάθεια αλλά και κοινωνική αστάθεια.
Καθώς η επιβράδυνση απειλεί την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υπονομεύοντας τις προοπτικές από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εισρέουν στις πόλεις της Κίνας κάθε χρόνο σε αναζήτηση μιας πιο ευημερούσας ζωή, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θα δυσκολευτεί να διατηρήσει τη νομιμότητα του πολιτικού μονοπωλίου του.
(Γενικότερα, το μέγεθος των προβλημάτων της Κίνας, μαζί με την κατάρρευση της Ρωσίας και το 60% του πληθωρισμού της Βενεζουέλας, δοκιμάζει τις οικονομίες κρατικού καπιταλιμού)
Λαμβάνοντας υπόψη τη συστημική σημασία της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, η αστάθεια ν θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικούς κινδύνους παγκοσμίως.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος ξένος κάτοχος του αμερικανικού χρέους, είναι σημαντικός εμπορικός εταίρος για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία και αποτελεί βασικό μέσο διευκόλυνσης στις ενδοασιατικές συναλλαγές, ειδικά στην μεταποίηση και το εμπόριο.
Είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται στην Κίνα.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της επιβράδυνσης, ενώ συνεχίζει να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και στην αύξηση του ρόλου των αγορών.
Η μεσαία τάξη αποτελεί το κλειδί μιας οικονομίας.
Με βάση την McKinsey Global Institute η μεσαία τάξη στην Κίνα υπερβαίνει τα 200 εκατομμύρια.
Με βάση τους στόχους της Κίνας η κυβέρνηση υποτίμησε το νόμισμα περίπου 3% μέχρι στιγμής.
Αυτό είναι πιθανώς πάρα πολύ μικρό για να μεταβάλλει το εμπορικό ισοζύγιο της Κίνας με την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ σημαντικά. Αλλά σηματοδοτεί μια στροφή προς μια περισσότερο προσανατολισμένη στην αγορά συναλλαγματικών ισοτιμιών κυβερνητική πολιτική.
Ο κίνδυνος στο μυαλό των επενδυτών, των διαχειριστών και των κυβερνητικών στελεχών είναι ότι η Κίνα βομβαρδίζεται από τις δυνάμεις της αγοράς η δυναμική των οποίων υπερβεί τις θεμελιώδεις αξίες της χώρας.
Καθώς η κυβέρνηση της Κίνας χρησιμοποιεί τη νομισματική πολιτική για να προσπαθήσει να ηρεμήσει τις αγορές, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν.
Η Κίνα πρέπει να αναπτύξει νέες τεχνολογίες σε διάφορους κλάδους, ενώ η βελτίωση της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της υγείας πρέπει να συνεχιστούν.
Η Κίνα πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές της για την αύξηση της εγχώριας κατανάλωσης, η οποία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι πολύ μικρότερη από τις άλλες χώρες.
Αυτό σημαίνει μείωση της άνευ προηγουμένου υψηλού ποσοστού αποταμίευσης, ένα μεγάλο μέρος των οποίων καταλήγει σε κρατικές επιχειρήσεις.
Εάν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά αυξήσουν την κατανάλωση και τις επενδύσεις και το κράτος μειώσει την συμμετοχή του στις μεγάλες επιχειρήσεις επιτρέποντας τα κέρδη να καταβάλλονται απευθείας στους μετόχους, η οικονομία θα ευημερήσει.
Η μείωση του υπερβολικού κρατικού έλεγχου πρέπει να περιλαμβάνει αντικατάσταση των επιδοτήσεων στις τιμές και στις επιδοτήσεις με ενέργειες που θα ευνοήσουν τις βιομηχανίες εντάσεως εργασίας.
Επιπλέον, η Κίνα πρέπει να μειώσει τα πολλά φυσικά μονοπώλια.
Η Κίνα πρέπει να ανακατανέμει τους πόρους, προκειμένου να αξιοποιήσει το συγκριτικό πλεονέκτημα στην παροχή υπηρεσιών.
Επίσης η Κίνα πρέπει να μειώσει το συνολικό χρέος της που υπερβαίνει το 250% του ΑΕΠ.
Η Κίνα διαθέτει 3,7 τρισεκ δολάρια σε αποθεματικά σε ξένο νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει ως μεγάλη εφεδρεία.
Η ανάλυση της Morgan Stanley
Οι τεκτονικές αλλαγές που συμβαίνουν σε διάφορα μέτωπα ταυτόχρονα - την οικονομία, τις χρηματοπιστωτικές αγορές, την γεωπολιτική στρατηγική και την κοινωνική πολιτική – είναι εκπληκτικές.
Οι περισσότεροι δυτικοί οικονομολόγοι συνεχίζουν να υπεραπλουστεύουν όταν αναλύουν την κατάσταση στην Κίνα.
Οι φόβοι για μια μεγάλης κλίμακας ύφεση στην Κίνα είναι υπερβολικοί.
Ενώ η συζήτηση σχετικά με τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές της Κίνας θα πρέπει να υποτιμηθούν, το μεγάλο διακύβευμα είναι η σταθερή πορεία της κινεζικής οικονομίας προς τον δρόμο της προσαρμογής – δηλαδή την μετατόπιση από τις κατασκευές στις υπηρεσίες.
Το 2014, το μερίδιο των υπηρεσιών στο Κινεζικό ΑΕΠ έφθασε στο 48,2%, υψηλότερο από το 42,6% της μεταποίησης και των κατασκευών.
Και η απόκλιση μεγαλώνει διαρκώς – οι υπηρεσίες αυξήθηκαν 8,4% σε ετήσια βάση κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, ξεπερνώντας κατά πολύ την αύξηση 6,1% στους τομείς της μεταποίησης και των κατασκευών.
Στην Κίνα, οι υπηρεσίες απαιτούν περίπου 30% περισσότερες θέσεις εργασίας ανά μονάδα παραγωγής από ό, τι οι εταιρίες έντασης κεφαλαίου και κατασκευών.
Οι υπηρεσίες έχουν κάνει τη στρατηγική της αστικοποίησης της Κίνας περισσότερο αποτελεσματική.
Σήμερα, περίπου το 55% του πληθυσμού της Κίνας ζει σε πόλεις, σε σύγκριση με λιγότερο από 20% το 1978.
Και το ποσοστό θα πρέπει να αυξηθεί σε 65%-70% μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.
Επίσης η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών έχει τριπλασιασθεί με βάση το κεφαλήν εισόδημα σε σχέση τα εισοδήματα από την ύπαιθρο.
Ωστόσο αν και η πρόοδος σχετικά με την οικονομική ισορρόπηση είναι ενθαρρυντική, η Κίνα έχει ρίξει το βάρος της στον εκσυγχρονισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τη μεταρρύθμιση στην νομισματική πολιτική και έχει αντιμετωπίσει τις υπερβολές στις αγορές μετοχών, το χρέος και την ιδιοκτησία.
Το κράτος στοχεύει σε μια επιθετική εκστρατεία κατά της διαφθοράς, μια εθνικιστική αναγέννηση που ονομάζεται «China Dream».
Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των πολλαπλών στόχων μπορεί να αποδειχθεί αρνητική για την Κίνα.
Για παράδειγμα, η συμβολή της απομόχλευσης σε συνδυασμό με το σκάσιμο της φούσκας των μετοχών θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αυτοτροφοδοτούμενη καθοδική πορεία στην παλαιά βιομηχανική οικονομία κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των καταναλωτών.
Ομοίως, οι στρατιωτικές περιπέτειες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα μπορούσαν να βλάψουν τις σχέσεις της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο.
Υπό την ηγεσία του Προέδρου Xi Jinping, δεν υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης στη σημερινή Κίνα. Η πρόκληση είναι να δοθεί προτεραιότητα στις μεταρρυθμίσεις.
Κάθε οπισθοδρόμηση θα οδηγήσει την Κίνα σε λάθος δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου