<<Αναγκαία η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου για όλα τα κράτη - Αυτό θα είναι το plan B της Ευρώπης>>

Το ταμείο θα χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ με στόχο να τονωθεί η ευρωπαϊκή οικονομία

Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τα λεφτά των Ευρωπαίων για τη λιτότητα, γράφουν οι Frédéric Boccara, 
Yves Dimicoli, Denis Durand, Frédéric Rauch (εθνική οικονομική επιτροπή PCF) στην Humanite.
Εξηγώντας ότι η συνέχιση της μεθόδου της «συμφωνίας», που υπαγορεύεται από τη Merkel και τον Schaeuble, ανοίγει μία νέα φάση στο bras de fer για τη χρησιμοποίηση των χρημάτων των ευρωπαίων και για το ευρώ και την πολιτική της ΕΚΤ.
Αν μία μάχη χάθηκε, αυτός δεν είναι λόγος για να καταθέσουμε τα όπλα.
Εννοούμε τον Αλέξη Τσίπρα που διάλεξε την πιο κατάλληλη στρατηγική για να συνεχίσει τον αγώνα, με βάση τις τρεις καταστροφικές επιλογές που είχε.
-Την υποταγή στις υπερβολικές απαιτήσεις των δανειστών
-Την άμεση του τραπεζικού συστήματος και την έξοδο από το ευρώ
-Μία συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ, όπως προτάθηκε από τον Schaueble και κάποιους από την αριστεράΟι συνέπειες ενός Grexit
Ένα Grexit θα σήμαινε άμεσα μία υποτίμηση 40% και κατά συνέπεια και μία μείωση της αγοραστικής δύναμης κατά 40%, αλλά και μία αύξηση του κόστους του χρέους κατά 40%.
Δεν θα έφερνε κανένα κέρδος στην ανταγωνιστικότητα σε χώρες που οι μισθοί έχουν ήδη πέσει κατά 25% και το παραγωγικό μοντέλο δεν είναι κατάλληλο για να ανταποκριθεί στη ζήτηση.
Αντίθετα θα είχε μία άμεση επίδραση στην αύξηση των τιμών, στη μείωση των μισθών, το ιδιωτικό χρέος θα γινόταν πιο ακριβό και η χρηματοδότηση των επενδύσεων πιο δύσκολη, ενώ τελικά θα ακολουθούσε μία πιο βαθιά ύφεση της οικονομίας.
Παράλληλα, ένα Grexit θα προκαλούσε και κερδοσκοπικές επιθέσεις για να βγουν κι άλλες χώρες από το ευρώ, όπως η Ιταλία (2,07 τρις. ευρώ χρέος), η Ισπανία (966 δις. ευρώ χρέος), η Πορτογαλία (219 δις. ευρώ χρέος) και πιθανότατα και η Γαλλία στη συνέχεια.
Θα ακολουθούσε μία περίοδος ανταγωνισμού χωρίς τέλος με τις χώρες να προσπαθούν να γίνουν ανταγωνιστικές για να πάρουν κομμάτια της αγοράς στον οικονομικό πόλεμο που θα γινόταν.
Συντεταγμένα ή, όχι μία έξοδος από το ευρώ μαζί με τις καταστροφικές κοινωνικές επιδράσεις, θα έφερνε, όμως, και ελπίδες αλλαγής όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η σκληρότητα της σύγκρουσης δημιουργεί τον πειρασμό να εγκαταλείψουν τη μάχη, να φαντάζονται ουτοπικά «plan B» και να αποδεχτούν τελικά το Grexit.
Αντίθετα, τίποτα δεν είναι πιο επείγον από την ενίσχυση του αγώνα του ελληνικού λαού και της κυβέρνησής του για μία διαφορετική χρήση των χρημάτων των Ευρωπαίων.Μία μη βιώσιμη συμφωνία
Προς το παρόν ο Schaeuble δεν πέτυχε κανέναν από τους στόχους του.
Η Ελλάδα δεν βγήκε από το ευρώ και η κυβέρνηση του Τσίπρα δεν ανατράπηκε.
Από την άλλη πολλές είναι πια οι φωνές που λένε ότι η συμφωνία της 13ης Ιουλίου δεν είναι βιώσιμη και πως το ελληνικό χρέος πρέπει να αναδιαρθρωθεί.Πώς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία
Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί στο ότι η μάχη πρέπει να είναι πως θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια ποιες είναι οι ευθύνες που πρέπει να αναλάβει η ΕΚΤ.
Άμεσα η ΕΚΤ θα πρέπει να διασφαλίσει τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών.
Είναι απαράδεκτο κάθε Έλληνας να μην μπορεί να σηκώσει πάνω από 420 ευρώ την εβδομάδα.
-Πρέπει να γίνουν επενδύσεις που θα δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής και επίσης να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας που έχει ανάγκη το 25% των ανέργων
-Να χτιστεί μία αποτελεσματική διοίκηση (αρχίζοντας από την είσπραξη των φόρων)
-Να γίνει επανεκκίνηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, κυρίως σχολείων και νοσοκομείων
-Να γίνει αναδιάρθρωση και ελάφρυνση του δημόσιου χρέουςΤο plan B
Πρέπει να το πούμε επίσης αν και σε διαφορετικό βαθμό για κάθε κράτος της ευρωζώνης.
Αντιμετωπίζοντας τη γερμανική διοίκηση στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, πρέπει να τα κάνουμε όλα διαφορετικά στην Ευρώπη, όπως πρότεινε ο Francois Hollande μία φυγή μπροστά.
Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τα χρήματα των Ευρωπαίων για τη λιτότητα.
Η Γαλλία μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και το Βέλγιο πρέπει να προτείνουν τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου για όλα τα κράτη, προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι δημόσιες υπηρεσίες, η οικονομία και η οικολογία στην Ευρώπη.
Αυτό το οικονομικό ίδρυμα μπορεί να χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, καθώς της δίνει αυτή τη δικαιοδοσία η συνθήκη της Λισσαβώνας.
Θα εκδώσει κρατικά ομόλογα που η ΕΚΤ θα αγοράσει με ένα μέρος του 1,14 τρις. ευρώ, όπως έχει δεσμευτεί από τις 22 Ιανουαρίου για να τονώσει την ευρωπαϊκή οικονομία.
Θα πρέπει να διαχειρίζεται αυτό το ταμείο δημοκρατικά με κριτήρια τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών σε κάθε χώρα.
Θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο βήμα για τον ριζικό και βαθμιαίο επαναπροσδιορισμό της ΕΚΤ, αλλά και της Ευρώπης.