<<Οι μικρές τράπεζες της ευρωζώνης παραμένουν ευάλωτες – Χρειάζονται αναδιάρθρωση και συγχωνεύσεις....>>
Η ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος, είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί βιώσιμη ανάκαμψη, διότι θα ενισχυθεί η χρηματοδότηση προς τους πιο υγιείς τομείς της οικονομίας.
Ωστόσο, χωρίς αναδιάρθρωση, οι τράπεζες της ζώνης του ευρώ εξακολουθούν να είναι ευάλωτες αναφέρει σε ανάλυση του το Bruegel.
Οι μεγαλύτερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ έχουν καταγράψει κέρδη ρεκόρ.
Οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων που δημοσιεύθηκαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στα τέλη του 2014 έδειξαν ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες, δηλαδή πάνω από 500 δισ ενεργητικό, ήταν σε θέση να μειώσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τους και να αυξήσουν τις προβλέψεις τους.
Αλλά το τραπεζικό σύστημα της ζώνης του ευρώ δεν είναι έξω από το δάσος.
Τα τρωτά σημεία βρίσκονται στις μικρές και μεσαίες τράπεζες, τα άτομα με περιουσιακά στοιχεία κάτω από 500 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι τράπεζες αυτές που έχουν ενεργητικό κάτω από 500 δις κατέχουν το 50% του ενεργητικού του τραπεζικού συστήματος της ζώνης του ευρώ.
Στην έρευνά μας, που βασίζεται σε 130 τράπεζες της ζώνης του ευρώ και εποπτεύονται άμεσα από την ΕΚΤ, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες είναι καλά κεφαλαιοποιημένες και διαθέτουν ίδια κεφάλαιά που φαίνεται λογικά.
Μόνο μια στις δέκα μικρές τράπεζες έχει μετοχικό κεφάλαιο λιγότερο από το 3% του ενεργητικού του και μια στις έξι μεσαίου μεγέθους τράπεζες έχει αναλογία ιδίων κεφαλαίων / περιουσιακά στοιχεία κάτω από το 3%.
Αλλά οι τράπεζες είναι ευάλωτες είτε επειδή έχουν υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων ή επειδή δεν έχουν επαρκείς πόρους για την κάλυψη πιθανών ζημιών από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Αυτό είναι ένα πολύ διαδεδομένο πρόβλημα και ποιο έντονο σε χώρες που αντιμετωπίζουν ισχυρές πιέσεις λόγω της κρίσης.
Για τον προσδιορισμό των προβληματικών τραπεζών, πήραμε την εξής παραδοχή.
Εάν το 65% των μη εξυπηρετούμενων δανείων πρέπει να διαγραφεί πόσες τράπεζες θα εξακολουθούν να διαθέτουν ίδια κεφάλαια που είναι τουλάχιστον 3% επί του ενεργητικού;
Η απάντηση.
Διαπιστώνουμε ότι περίπου το 40% των μικρών τραπεζικών θα πέσει κάτω από το όριο του 3% της καθαρής θέσης.
Μεσαίου μεγέθους τράπεζες θα αντιμετωπίσει εξίσου εκτεταμένα προβλήματα.
Συγκριτικά, μόνο 1 από τα 13 «μεγάλες» τράπεζες της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να τα καταφέρει επαρκώς.
Η επιβεβαίωση για τα ευρήματά μας προέρχεται από τις τιμές των τραπεζικών μετοχών.
Ενώ οι τιμές των μετοχών όλων των τραπεζών είναι ακόμη πολύ κάτω από κορυφές πριν από την κρίση, οι μικρές και μεσαίου μεγέθους τράπεζες είχαν ιδιαίτερα χαμηλές επιδόσεις.
Ακόμη και αυτή η προσέγγιση υποτιμά το πρόβλημα δεδομένου ότι πολλές από αυτές τις τράπεζες είναι εισηγμένες.
Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία 3,6 τρισεκ. ευρώ θα είχαν πρόβλημα.
Οι προβληματικές τράπεζες τείνουν να βρίσκονται σε ένα στενό εύρος γεωγραφικής συγκέντρωσης.
Καθώς η τοπική οικονομία βρίσκεται σε κρίση το ίδιο συμβαίνει και στις τράπεζες, οι οποίες, με τη σειρά τους, πλήττουν περαιτέρω τις οικονομικές προοπτικές.
Αυτός ο φαύλος κύκλος κρατά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υψηλά με τάσεις αυξητικές.
Όμως οι κινήσεις των τιμών των μετοχών ήταν εξαιρετικά συγχρονισμένες στην πρώιμη φάση της κρίσης, με την κυρίαρχη οικονομική τάση.
Με άλλα λόγια, σε στιγμές πανικού, επικρατεί πανικός και στις μετοχές.
Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν μια άποψη…οι τράπεζες να αντλήσουν περισσότερα κεφαλαία.
Επίσης η κριτική εστιάστηκε κυρίως για το αν οι επίσημες εκτιμήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση ήταν ή όχι χαμηλές.
Πιστεύουμε επίσης ότι η επαρκής κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, επιδρά καίρια στις μετοχές.
Αλλά το πραγματικό πρόβλημα στην Ευρώπη είναι οι τράπεζες που αντιμετωπίζουν μακροχρόνια προβλήματα διακυβέρνησης. Συχνά είναι είτε κρατικές ή έχουν δεσμούς με την κυβέρνηση. Ακόμη και αν το νέο σύστημα εποπτείας συμβάλλει να καθαρίσει μερικές από αυτές τις παθογένειες του παρελθόντος, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: ποιο οικονομικό σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι τράπεζες;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκατοντάδες τράπεζες έχουν κλείσει ή συγχωνευθεί από την αρχή της κρίσης, πριν εμφανιστούν τα προβλήματα.
Αυτό που χρειάζεται το τραπεζικό σύστημα είναι επιθετική αναδιάρθρωση, να επιλύσει τα προβλήματα στις ασθενέστερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα λειτουργήσει ως τροχοπέδη για την οικονομική ανάκαμψη, πολύ συνέβη στην Ιαπωνία.
Ωστόσο, χωρίς αναδιάρθρωση, οι τράπεζες της ζώνης του ευρώ εξακολουθούν να είναι ευάλωτες αναφέρει σε ανάλυση του το Bruegel.
Οι μεγαλύτερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ έχουν καταγράψει κέρδη ρεκόρ.
Οι προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων που δημοσιεύθηκαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στα τέλη του 2014 έδειξαν ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες, δηλαδή πάνω από 500 δισ ενεργητικό, ήταν σε θέση να μειώσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τους και να αυξήσουν τις προβλέψεις τους.
Αλλά το τραπεζικό σύστημα της ζώνης του ευρώ δεν είναι έξω από το δάσος.
Τα τρωτά σημεία βρίσκονται στις μικρές και μεσαίες τράπεζες, τα άτομα με περιουσιακά στοιχεία κάτω από 500 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι τράπεζες αυτές που έχουν ενεργητικό κάτω από 500 δις κατέχουν το 50% του ενεργητικού του τραπεζικού συστήματος της ζώνης του ευρώ.
Στην έρευνά μας, που βασίζεται σε 130 τράπεζες της ζώνης του ευρώ και εποπτεύονται άμεσα από την ΕΚΤ, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες είναι καλά κεφαλαιοποιημένες και διαθέτουν ίδια κεφάλαιά που φαίνεται λογικά.
Μόνο μια στις δέκα μικρές τράπεζες έχει μετοχικό κεφάλαιο λιγότερο από το 3% του ενεργητικού του και μια στις έξι μεσαίου μεγέθους τράπεζες έχει αναλογία ιδίων κεφαλαίων / περιουσιακά στοιχεία κάτω από το 3%.
Αλλά οι τράπεζες είναι ευάλωτες είτε επειδή έχουν υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων ή επειδή δεν έχουν επαρκείς πόρους για την κάλυψη πιθανών ζημιών από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Αυτό είναι ένα πολύ διαδεδομένο πρόβλημα και ποιο έντονο σε χώρες που αντιμετωπίζουν ισχυρές πιέσεις λόγω της κρίσης.
Για τον προσδιορισμό των προβληματικών τραπεζών, πήραμε την εξής παραδοχή.
Εάν το 65% των μη εξυπηρετούμενων δανείων πρέπει να διαγραφεί πόσες τράπεζες θα εξακολουθούν να διαθέτουν ίδια κεφάλαια που είναι τουλάχιστον 3% επί του ενεργητικού;
Η απάντηση.
Διαπιστώνουμε ότι περίπου το 40% των μικρών τραπεζικών θα πέσει κάτω από το όριο του 3% της καθαρής θέσης.
Μεσαίου μεγέθους τράπεζες θα αντιμετωπίσει εξίσου εκτεταμένα προβλήματα.
Συγκριτικά, μόνο 1 από τα 13 «μεγάλες» τράπεζες της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να τα καταφέρει επαρκώς.
Η επιβεβαίωση για τα ευρήματά μας προέρχεται από τις τιμές των τραπεζικών μετοχών.
Ενώ οι τιμές των μετοχών όλων των τραπεζών είναι ακόμη πολύ κάτω από κορυφές πριν από την κρίση, οι μικρές και μεσαίου μεγέθους τράπεζες είχαν ιδιαίτερα χαμηλές επιδόσεις.
Ακόμη και αυτή η προσέγγιση υποτιμά το πρόβλημα δεδομένου ότι πολλές από αυτές τις τράπεζες είναι εισηγμένες.
Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία 3,6 τρισεκ. ευρώ θα είχαν πρόβλημα.
Οι προβληματικές τράπεζες τείνουν να βρίσκονται σε ένα στενό εύρος γεωγραφικής συγκέντρωσης.
Καθώς η τοπική οικονομία βρίσκεται σε κρίση το ίδιο συμβαίνει και στις τράπεζες, οι οποίες, με τη σειρά τους, πλήττουν περαιτέρω τις οικονομικές προοπτικές.
Αυτός ο φαύλος κύκλος κρατά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υψηλά με τάσεις αυξητικές.
Όμως οι κινήσεις των τιμών των μετοχών ήταν εξαιρετικά συγχρονισμένες στην πρώιμη φάση της κρίσης, με την κυρίαρχη οικονομική τάση.
Με άλλα λόγια, σε στιγμές πανικού, επικρατεί πανικός και στις μετοχές.
Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν μια άποψη…οι τράπεζες να αντλήσουν περισσότερα κεφαλαία.
Επίσης η κριτική εστιάστηκε κυρίως για το αν οι επίσημες εκτιμήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση ήταν ή όχι χαμηλές.
Πιστεύουμε επίσης ότι η επαρκής κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, επιδρά καίρια στις μετοχές.
Αλλά το πραγματικό πρόβλημα στην Ευρώπη είναι οι τράπεζες που αντιμετωπίζουν μακροχρόνια προβλήματα διακυβέρνησης. Συχνά είναι είτε κρατικές ή έχουν δεσμούς με την κυβέρνηση. Ακόμη και αν το νέο σύστημα εποπτείας συμβάλλει να καθαρίσει μερικές από αυτές τις παθογένειες του παρελθόντος, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: ποιο οικονομικό σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι τράπεζες;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκατοντάδες τράπεζες έχουν κλείσει ή συγχωνευθεί από την αρχή της κρίσης, πριν εμφανιστούν τα προβλήματα.
Αυτό που χρειάζεται το τραπεζικό σύστημα είναι επιθετική αναδιάρθρωση, να επιλύσει τα προβλήματα στις ασθενέστερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα λειτουργήσει ως τροχοπέδη για την οικονομική ανάκαμψη, πολύ συνέβη στην Ιαπωνία.
Πέτρος Λεωτσάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου