»Τι πραγματικά ζήτησε ο Οτζαλάν από το ΡΚΚ; – Πού πηγαίνει το Κουρδικό.«

Του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από λίγες μέρες έγιναν αναφορές στον ελληνικό και το διεθνή τύπο για την έκκληση που έκανε ο φυλακισμένος στο νησί Καλόλημνος (Ιμραλί) ηγέτης των Κούρδων, Αμντουλλάχ Οτζαλάν, προς τους συντρόφους του στο ΡΚΚ. Επειδή αυτό που προβαλλόταν στη συντριπτική πλειονότητα των άρθρων που γράφτηκαν για το θέμα, ήταν η είδηση ότι «οι Κούρδοι εγκαταλείπουν τα όπλα» και επειδή το θέμα είναι πράγματι πολύ μεγάλο και για την περιοχή και για την πατρίδα μας, καλό είναι να κάνουμε μια ακριβή προσέγγιση από αυτήν εδώ τη στήλη. Από το 2008 είναι σε εξέλιξη συνομιλίες μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ με σκοπό την εξεύρεση πολιτικής λύσης για το Κουρδικό. Όλο αυτό το διάστημα το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα προετοιμάζει τις δικές του κρατικές δομές οι οποίες ήδη λειτουργούν παράληλλα με εκείνες του τουρκικού κράτους. Οι εξελίξεις στη Συρία εκ των πραγμάτων έχουν οδηγήσει στην ανάδειξη του Κουρδικού, αφού στο έδαφος της επικράτειας της Συρίας οι Κούρδοι, με την καθοδήγηση του ΡΚΚ, έχουν δημιουργήσει τρια αυτόνομα καντόνια και μια κεντρική κυβέρνηση, ενώ εκτός από τις κρατκές δομές έχουν δημιουργήσει και τον δικό τους στρατό, ο οποίος ανέρχεται στις 50 χιλιάδες ενόπλους, πολλοί εξ αυτών ήδη εμπειροπόλεμοι μαχητές! Η πολύμηνη πολιορκία της μαρτυρικής πόλης Κομπάνι και η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ, που αναγκάστηκαν να υποστηρίξουν με όπλα και πυρομαχικά τους Κούρδους ενόπλους και στην ουσία το ΡΚΚ, για να αντιμετωπιστεί η απειλή των τζιχαντιστών του Ι.Κ., άλλαξαν τα δεδομένα, αφού πλέον το ΡΚΚ αποτελεί έναν σύμμαχο των ΗΠΑ εναντίον του Ι.Κ. Αυτό αποτελεί μια εξέλιξη που επηρεάζει και τις συνομιλίες του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ, με το δεύτερο να ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική του θέση, λόγω της εξάπλωσης της επιρροής του σε περιοχές εκτός τουρκικής επικράτειας, λόγω του ότι έχει αποκτήσει έναν δικό του στρατό και κράτος και λόγω της προσέγγισης με τις ΗΠΑ. Κάτω από αυτό το πρίσμα και ενώ η Τουρκία υποχρεώθηκε από τις ΗΠΑ να συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο εναντίον του Ι.Κ., το οποίο σημειωτέον μέχρι προχθές υποστήριζε σχεδόν ανοικτά η Άγκυρα, ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν έκανε την εξής έκκληση στους συντρόφους του: «Ενώ ο τριαντάχρονος ένοπλος αγώνας μας οδηγεί τις εξελίξεις σε μια μόνιμη ειρήνη, παραμένει βασικός μας στόχος να φθάσουμε σε μια δημοκρατική λύση. Για να καταλήξουμε σε μια ιστορική απόφαση εγκατάλειψης του ένοπλου αγώνα, στη βάση εκείνων που έχουν από κοινού συμφωνηθεί, καλώ το ΡΚΚ να διοργανώσει συνέδριο τους ανοιξιάτικους μήνες. Η έκκληση αυτή αποτελεί μια ιστορική δήλωση προθέσεων, για να λάβει τη θέση του ένοπλου αγώνα ο δημοκρατικός πολιτικός αγώνας.» Η έκκληση αυτή του Οτζαλάν συνοδεύεται από έναν «δεκάλογο», με τον οποίο ο Άπο θέτει τα όρια και το πλαίσιο της πολιτικής λύσης του Κουρδικού. Όπως φαίνεται από το πιστά μεταφρασμένο κείμενο, ο Οτζαλάν πουθενά δεν λέει ότι θα αφοπλιστεί και θα εγκαταλείψει τα όπλα το ΡΚΚ. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν μια καθαρή τρέλλα, σε μια εποχή που η ένοπλη δύναμη του ΡΚΚ θεωρείται εξαιρετικά πολύτιμη για την προστασία των συμφερόντων και της ίδιας της ζωής των Κούρδων και των Ασσυρίων της Μεσοποταμίας, αλλά και για τις ΗΠΑ. Αυτό που ζητά, λοιπόν, ο Άπο είναι η διεξαγωγή ενός συνεδρίου όπου θα συζητηθεί το θέμα της παύσης του ένολου αγώνα και όχι η παράδοση των όπλων. Στην ουσία επιδιώκεται η υπογραφή ειρήνης με το τουρκικό κράτος, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις και δομές του ΡΚΚ θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο όρος Κανδήλι και στην περιοχή των Γεζιντί και φυσικά στα τρια καντόνια της Ροζάβα. Αυτό που ίσως δούμε να γίνεται, είναι ο μετασχηματισμός των δυνάμεων των ανταρτών που δρουν στο έδαφος του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, σε Μονάδες Ασφαλείας της κουρδικής περιοχής του νέου κράτους που θα ιδρυθεί μετά την υπογραφή συμφωνίας ειρήνης μεταξύ Τουρκίας και ΡΚΚ. Αυτά για να ξέρουμε τι γράφουμε, τι λέμε και τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα.