<<Με οικονομικές και πολιτικές μεθοδεύσεις, η Κυπριακή Δημοκρατία υποδουλώνεται σε ξένα συμφέροντα.>>
Του Κωστάκη Αντωνίου
Αν αυτή η Κυβέρνηση ήθελε τη συνέχιση και ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα προχωρούσε σε ξεπούλημα όλων των περιουσιακών στοιχείων της Δημοκρατίας σε ξένους και ούτε θα οδηγούσε σιγά-σιγά το κυπριακό κράτος στα χέρια ξένων συμφερόντων. Συνεπώς, όσα πράττει, στον οικονομικό τομέα, ή η υπό την κάλυψη λήψης οικονομικών, δήθεν, μέτρων, στην ουσία αποτελούν μέτρα απορρύθμισης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προετοιμάζεται λύση δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, που δεν θα είναι, όμως, ισότιμα. Το ένα θα αποτελεί αμιγώς τουρκικό κράτος, πλήρως υποδουλωμένο στην Τουρκία και στα μεγάλα τουρκικά οικονομικά συμφέροντα, και το άλλο θα είναι κράτος, το οποίο δεν θα θυμίζει τίποτε το ελληνικό. Θα είναι υπό την πολιτική κηδεμονία της Τουρκίας και υπό την πλήρη οικονομική υποδούλωση των ξένων οικονομικών συμφερόντων. Σημειώνουμε: 1. Οι κυπριακές τράπεζες παραδίδονται σε ξένους. 2. Οδηγήθηκε στο κλείσιμο ο κρατικός αερομεταφορέας, αφήνοντας το μονοπώλιο στον «κρατικό αερομεταφορέα» του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους και στις Τουρκικές Αερογραμμές. Αν η Κυβέρνηση ενδιαφερόταν το ελάχιστο για το κυπριακό κράτος, δεν θα επέτρεπε ποτέ το κλείσιμο ενός συμβολικού εκφραστή του, όπως είναι οι Κυπριακές Αερογραμμές. 3. Οι τρεις καθαρά κυπριακοί ημικρατικοί οργανισμοί θα διαλυθούν και θα προσφερθούν σε ξένα συμφέροντα. Εκλείπει ακόμη ένα στοιχείο κυπριακό. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνον ότι ξεπουλιέται ακόμη ένας εθνικός πλούτος. Πέραν τούτου, ξεπουλιούνται πυλώνες ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απογυμνώνεται η ασφάλεια του κράτους και, κατά συνέπειαν, συρρικνώνεται και το κράτος. 4. Ακολουθούν: Ξεπούλημα κρατικής γης, ξεπούλημα περιουσιών και ακινήτων, ξεπούλημα κρατικών νοσηλευτηρίων και ίσως και πολλών άλλων που αποτελούν συνάρτηση του κυπριακού κράτους. 5. Ήδη δεν μπορεί να λεχθεί ότι εδώ κυβερνά κυπριακή κυβέρνηση. Υπάρχει κατ’ εικόναν κυπριακή κυβέρνηση, η οποία ενεργεί, σχεδιάζει και εφαρμόζει εντολές της Τρόικας. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, αν στην πορεία των πραγμάτων αποκαλυφθεί ότι και οι αποφάσεις των Γιούρογκρουπ και η επιβολή των πλέον βάρβαρων οικονομικών μέτρων, που εφαρμόστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαν στο βάθος πολιτικούς στόχους: Την αφαίρεση από την Κυπριακή Δημοκρατία, των δύο ισχυροτέρων πλεονεκτημάτων της, της κρατικής οντότητας και της οικονομικής ευρωστίας. Η αφαίρεση αυτών των όπλων, στερεί πολλά από τα πλεονεκτήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την καθιστά εύκολη λεία στις απαιτήσεις και πιέσεις των ξένων για ένα πρόχειρο και θνησιγενές κλείσιμο του Κυπριακού. Τεχνηέντως και υπό το πρόσχημα εφαρμογής μέτρων για «οικονομική ανάκαμψη», η Κυβέρνηση απογυμνώνει από κάθε έρεισμα και από κάθε κυπριακό στοιχείο το κυπριακό κράτος και το καθιστά υποτελές στα ξένα συμφέροντα. Και όταν ένα κράτος είναι οικονομικά υποδουλωμένο, και οι πολίτες του βυθισμένοι στη φτώχια, είναι πολύ εύκολο να υποδουλωθεί και πολιτικά. Όσον αφορά τον πολιτικό τομέα, σημειώνουμε: 1. Την αποδοχή ενός κοινού ανακοινωθέντος, το οποίο πρόσφερε στο ψευδοκράτος όλες τις νομικές και πολιτικές αιτιάσεις για να πραγματοποιήσει περαιτέρω βήματα κρατικής αναβάθμισης και περαιτέρω ενίσχυσης της λύσης δύο ισοτίμων συνιστώντων κρατιδίων. 2. Τη βήμα προς βήμα μεθόδευση της ένταξης του φυσικού αερίου στην ατζέντα των συνομιλιών. 3. Τον προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής προς τις δυνάμεις εκείνες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ευρωπαϊκή Ένωση), οι οποίες ουδέποτε εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους για λύση σύμφωνη με το σχέδιο Ανάν. Μεθοδεύθηκε εντέχνως η μονόπλευρη προσκόλληση σε αυτές τις δυνάμεις, ώστε όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να μην υπάρχει αντίρροπη δύναμη για να ανατρέψει το μοιραίο. Ακόμη και σήμερα, όταν έχει καταστεί ξεκάθαρο ότι η πολιτική αυτών των δυνάμεων είναι η νομιμοποίηση της διχοτόμησης και η μεταβίβαση του φυσικού πλούτου στην Τουρκία, η Κυβέρνηση παραμένει αμετάκλητα προσηλωμένη προς την πολιτική αιχμαλωσίας της Κύπρου σε αυτές τις δυνάμεις. «Δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα», είχε πει στο διάγγελμα του απόρριψης του σχεδίου Ανάν, ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αλλά η εικόνα, πέραν της βιτρίνας, οδηγεί στο εφιαλτικό συμπέρασμα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μετατρέπεται εξελικτικά σε κοινότητα. Κατ’ όνομα και χάριν των διπλωματικών τύπων, αναγνωρίζεται ως κράτος. Στην ουσία της έχουν αφαιρεθεί τα πλείστα κυριαρχικά δικαιώματα. Σημειώνουμε: 1. Η Κυβέρνησή της δεν κυβερνά στη βάση δικού της προγράμματος, βασισμένου στην κυπριακή πραγματικότητα και τις ανάγκες και προτεραιότητες της χώρας. Ενεργεί ως εντολοδόχος της Τρόικας, στη βάση προγράμματος της Τρόικας. 2. Φραστικά μόνο αναγνωρίζονται κυριαρχικά δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στην πράξη αντιμετωπίζεται ως «εκλιπούσα Δημοκρατία». Ζωντανό παράδειγμα η επιδρομή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και όχι απλώς η αδιάφορη στάση της διεθνούς κοινότητας, αλλά και η στήριξη της επιδρομής της Τουρκίας. 3. Το επόμενο στάδιο, πιθανόν να είναι η εφαρμογή του απευθείας εμπορίου με τους Τουρκοκυπρίους, η οποία θα αποτελέσει και την ταφόπετρα στο κυπριακό πρόβλημα και στην ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα ακολουθήσουν και άλλα μέτρα από μέρους των «συμμάχων» και «εταίρων», τα οποία θα αποτελούν ακόμη ένα στάδιο απο-αναγνώρισης του κυπριακού κράτους και εξαναγκασμού του σε αποδοχή απαράδεκτης λύσης. Η Τουρκία δεν έχει καταστεί απλώς αφέντης στον βορρά και συνεταίρος στον νότο. Έχει καταστεί αφέντης και στον βορρά και στον νότο. Της το επέτρεψε και τη διευκόλυνε και η ακολουθούμενη πολιτική. Το κυπριακό κράτος δεν διαθέτει ούτε τη βούληση, ούτε τις δυνάμεις, να πράξει αντίθετα σε όσα θέλει η Τουρκία. Η τελευταία περίπτωση του φυσικού αερίου, είναι δείγμα επέκτασης της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας, επί ενός ανύπαρκτου στρατιωτικά, χρεοκοπημένου και υποδουλωμένου οικονομικά κράτους, το οποίο απεκδύεται, με δική του βούληση, όλον τον πλούτο του, τον οποίο μεταβιβάζει ενσυνειδήτως και εκουσίως σε ξένα συμφέροντα.
Του Κωστάκη Αντωνίου
Αν αυτή η Κυβέρνηση ήθελε τη συνέχιση και ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα προχωρούσε σε ξεπούλημα όλων των περιουσιακών στοιχείων της Δημοκρατίας σε ξένους και ούτε θα οδηγούσε σιγά-σιγά το κυπριακό κράτος στα χέρια ξένων συμφερόντων. Συνεπώς, όσα πράττει, στον οικονομικό τομέα, ή η υπό την κάλυψη λήψης οικονομικών, δήθεν, μέτρων, στην ουσία αποτελούν μέτρα απορρύθμισης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προετοιμάζεται λύση δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, που δεν θα είναι, όμως, ισότιμα. Το ένα θα αποτελεί αμιγώς τουρκικό κράτος, πλήρως υποδουλωμένο στην Τουρκία και στα μεγάλα τουρκικά οικονομικά συμφέροντα, και το άλλο θα είναι κράτος, το οποίο δεν θα θυμίζει τίποτε το ελληνικό. Θα είναι υπό την πολιτική κηδεμονία της Τουρκίας και υπό την πλήρη οικονομική υποδούλωση των ξένων οικονομικών συμφερόντων. Σημειώνουμε: 1. Οι κυπριακές τράπεζες παραδίδονται σε ξένους. 2. Οδηγήθηκε στο κλείσιμο ο κρατικός αερομεταφορέας, αφήνοντας το μονοπώλιο στον «κρατικό αερομεταφορέα» του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους και στις Τουρκικές Αερογραμμές. Αν η Κυβέρνηση ενδιαφερόταν το ελάχιστο για το κυπριακό κράτος, δεν θα επέτρεπε ποτέ το κλείσιμο ενός συμβολικού εκφραστή του, όπως είναι οι Κυπριακές Αερογραμμές. 3. Οι τρεις καθαρά κυπριακοί ημικρατικοί οργανισμοί θα διαλυθούν και θα προσφερθούν σε ξένα συμφέροντα. Εκλείπει ακόμη ένα στοιχείο κυπριακό. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνον ότι ξεπουλιέται ακόμη ένας εθνικός πλούτος. Πέραν τούτου, ξεπουλιούνται πυλώνες ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απογυμνώνεται η ασφάλεια του κράτους και, κατά συνέπειαν, συρρικνώνεται και το κράτος. 4. Ακολουθούν: Ξεπούλημα κρατικής γης, ξεπούλημα περιουσιών και ακινήτων, ξεπούλημα κρατικών νοσηλευτηρίων και ίσως και πολλών άλλων που αποτελούν συνάρτηση του κυπριακού κράτους. 5. Ήδη δεν μπορεί να λεχθεί ότι εδώ κυβερνά κυπριακή κυβέρνηση. Υπάρχει κατ’ εικόναν κυπριακή κυβέρνηση, η οποία ενεργεί, σχεδιάζει και εφαρμόζει εντολές της Τρόικας. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, αν στην πορεία των πραγμάτων αποκαλυφθεί ότι και οι αποφάσεις των Γιούρογκρουπ και η επιβολή των πλέον βάρβαρων οικονομικών μέτρων, που εφαρμόστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαν στο βάθος πολιτικούς στόχους: Την αφαίρεση από την Κυπριακή Δημοκρατία, των δύο ισχυροτέρων πλεονεκτημάτων της, της κρατικής οντότητας και της οικονομικής ευρωστίας. Η αφαίρεση αυτών των όπλων, στερεί πολλά από τα πλεονεκτήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την καθιστά εύκολη λεία στις απαιτήσεις και πιέσεις των ξένων για ένα πρόχειρο και θνησιγενές κλείσιμο του Κυπριακού. Τεχνηέντως και υπό το πρόσχημα εφαρμογής μέτρων για «οικονομική ανάκαμψη», η Κυβέρνηση απογυμνώνει από κάθε έρεισμα και από κάθε κυπριακό στοιχείο το κυπριακό κράτος και το καθιστά υποτελές στα ξένα συμφέροντα. Και όταν ένα κράτος είναι οικονομικά υποδουλωμένο, και οι πολίτες του βυθισμένοι στη φτώχια, είναι πολύ εύκολο να υποδουλωθεί και πολιτικά. Όσον αφορά τον πολιτικό τομέα, σημειώνουμε: 1. Την αποδοχή ενός κοινού ανακοινωθέντος, το οποίο πρόσφερε στο ψευδοκράτος όλες τις νομικές και πολιτικές αιτιάσεις για να πραγματοποιήσει περαιτέρω βήματα κρατικής αναβάθμισης και περαιτέρω ενίσχυσης της λύσης δύο ισοτίμων συνιστώντων κρατιδίων. 2. Τη βήμα προς βήμα μεθόδευση της ένταξης του φυσικού αερίου στην ατζέντα των συνομιλιών. 3. Τον προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής προς τις δυνάμεις εκείνες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ευρωπαϊκή Ένωση), οι οποίες ουδέποτε εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους για λύση σύμφωνη με το σχέδιο Ανάν. Μεθοδεύθηκε εντέχνως η μονόπλευρη προσκόλληση σε αυτές τις δυνάμεις, ώστε όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να μην υπάρχει αντίρροπη δύναμη για να ανατρέψει το μοιραίο. Ακόμη και σήμερα, όταν έχει καταστεί ξεκάθαρο ότι η πολιτική αυτών των δυνάμεων είναι η νομιμοποίηση της διχοτόμησης και η μεταβίβαση του φυσικού πλούτου στην Τουρκία, η Κυβέρνηση παραμένει αμετάκλητα προσηλωμένη προς την πολιτική αιχμαλωσίας της Κύπρου σε αυτές τις δυνάμεις. «Δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα», είχε πει στο διάγγελμα του απόρριψης του σχεδίου Ανάν, ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αλλά η εικόνα, πέραν της βιτρίνας, οδηγεί στο εφιαλτικό συμπέρασμα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μετατρέπεται εξελικτικά σε κοινότητα. Κατ’ όνομα και χάριν των διπλωματικών τύπων, αναγνωρίζεται ως κράτος. Στην ουσία της έχουν αφαιρεθεί τα πλείστα κυριαρχικά δικαιώματα. Σημειώνουμε: 1. Η Κυβέρνησή της δεν κυβερνά στη βάση δικού της προγράμματος, βασισμένου στην κυπριακή πραγματικότητα και τις ανάγκες και προτεραιότητες της χώρας. Ενεργεί ως εντολοδόχος της Τρόικας, στη βάση προγράμματος της Τρόικας. 2. Φραστικά μόνο αναγνωρίζονται κυριαρχικά δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στην πράξη αντιμετωπίζεται ως «εκλιπούσα Δημοκρατία». Ζωντανό παράδειγμα η επιδρομή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και όχι απλώς η αδιάφορη στάση της διεθνούς κοινότητας, αλλά και η στήριξη της επιδρομής της Τουρκίας. 3. Το επόμενο στάδιο, πιθανόν να είναι η εφαρμογή του απευθείας εμπορίου με τους Τουρκοκυπρίους, η οποία θα αποτελέσει και την ταφόπετρα στο κυπριακό πρόβλημα και στην ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα ακολουθήσουν και άλλα μέτρα από μέρους των «συμμάχων» και «εταίρων», τα οποία θα αποτελούν ακόμη ένα στάδιο απο-αναγνώρισης του κυπριακού κράτους και εξαναγκασμού του σε αποδοχή απαράδεκτης λύσης. Η Τουρκία δεν έχει καταστεί απλώς αφέντης στον βορρά και συνεταίρος στον νότο. Έχει καταστεί αφέντης και στον βορρά και στον νότο. Της το επέτρεψε και τη διευκόλυνε και η ακολουθούμενη πολιτική. Το κυπριακό κράτος δεν διαθέτει ούτε τη βούληση, ούτε τις δυνάμεις, να πράξει αντίθετα σε όσα θέλει η Τουρκία. Η τελευταία περίπτωση του φυσικού αερίου, είναι δείγμα επέκτασης της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας, επί ενός ανύπαρκτου στρατιωτικά, χρεοκοπημένου και υποδουλωμένου οικονομικά κράτους, το οποίο απεκδύεται, με δική του βούληση, όλον τον πλούτο του, τον οποίο μεταβιβάζει ενσυνειδήτως και εκουσίως σε ξένα συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου