<<«Συνομιλίες» για συνομολόγηση συνθήκης παράδοσης>>

Του Άρη Πετάση

Προσπαθώ κοπιωδώς να καταλάβω τι ακριβώς «διαπραγματεύεται» η κυβέρνηση για το εθνικό θέμα κάτω από τη σημερινή ισορροπία δυνάμεων και γιατί κρύβει τα 40 συμφωνημένα κείμενα. Τα καλά συνήθως βγαίνουν προς τα έξω με ταχύτητα φωτός! Οι «διαπραγματεύσεις» αποτελούν για όλους μας θέμα ζωής και θανάτου και σίγουρα δεν θα έπρεπε να είναι ενδοοικογενειακή υπόθεση των κυβερνόντων. Όμως, και χωρίς ενημέρωση μπορούμε μόνοι να προβλέψουμε τη μετά βεβαιότητας ολέθρια ήττα που θα υποστούμε στο τέλος των «συνομιλιών».  Αρχίζουμε από τα αναμφισβήτητα: α) οι ΗΠΑ διόρισαν την Τουρκία περιφερειακό αστυφύλακα μετά που η Βρετανία μεταβίβασε σε αυτές τον αποικιακό της χώρο. Η Τουρκία συνεχίζει να επιτελεί τον ρόλο περιφερειακού αστυφύλακα επιτυχώς («Etudes Helleniques: Chypre: La voie a suivre, ΚΕΕΚ (Canada) and University of Crete, Gutenberg, ISBN 0824-8621) β) για τις ΗΠΑ, Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν γεω-στρατηγικό αναλώσιμο/σκουπίδι (ibid) γ) «συνομιλούμε» υπό τη σκιά στρατού κατοχής και άρα συζητούμε  συνομολόγηση όρων παράδοσης και δ) αυτή ταύτη την στιγμή η Τουρκιά βομβαρδίζει καθημερινά δύο γειτονικές της χώρες, Ιράκ και Συρία, με άδεια των ΗΠΑ. Προς περαιτέρω επίρρωση, όταν πριν λίγο καιρό η Τουρκία εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ, οι ΗΠΑ αντί να την επιπλήξουν κάλεσε «τις δύο πλευρές να αποφεύγουν τις προκλήσεις»! Και, κατά τους τελευταίους ανηλεείς  βομβαρδισμούς των Κούρδων από την Τουρκία, οι ΗΠΑ κάλεσαν τους Κούρδους (sic) «να σταματήσουν να προκαλούν την Τουρκία»!

         Η σχεδόν σχιζοφρενική ευφορία της παντελώς αδύναμης πλευράς με αντίπαλο συνασπισμό πανίσχυρων κρατών προκαλεί προβληματισμό για το κακό που θα προκαλέσουν στην Κύπρο και στον Ελληνισμό όσοι έχουν ελλειμματική αντίληψη της πραγματικότητας. «Συνομιλούμε» ασύμμετρα στη βάση του Σχεδίου Ανάν: α) υπό σκιά στρατού κατοχής β) με χέρια δεμένα από τους συμμάχους της Τουρκίας γ) χωρίς να έχουμε ούτε έναν απολύτως σύμμαχο και δ) ενώ η απούσα Ελλάδα αιμορραγεί ακατάσχετα. Υπό τέτοιες συνθήκες ανισορροπίας δυνάμεων μόνο ολέθρια ήττα θα μπορούσαμε να αναμένουμε και τίποτα άλλο.  Απερίσκεπτα και χωρίς επιμέτρηση πραγματικοτήτων που βγάζουν μάτια εμπλακήκαμε με παιδαριώδη ερασιτεχνισμό σε «συνομιλίες». Η ίδια τακτική του παρελθόντος με χειρότερα αποτελέσματα. Με «συνομιλίες» η Τουρκία αποενοχοποιείται, παίζει τον ρόλο του ειρηνοποιού, εδραιώνει τη διχοτόμηση και τα τετελεσμένα και  αποσιωπάται η κατοχή, μιας και κανένας δεν μιλά για κατοχή εν ώρα «συνομιλιών». Η αφέλεια φτάνει στο αποκορύφωμα, όταν οι διαπραγματευτές μας εξυμνούν τον αντίπαλο και εντολοδόχο της Τουρκιάς, παρουσιάζοντάς τον σαν περίπου λυτρωτή της οικονομίας και πρωταθλητή της δημοκρατίας. Έτσι, απαντάται από τώρα η ερώτηση του ποιος θα φταίει για το νέο βέβαιο αδιέξοδο.  Στο τέλος του σημερινού φιάσκο «συνομιλιών» θα είμαστε η χαμένη πλευρά ό,τι και να γίνει: α) εάν συμφωνήσουμε, αποδεχόμαστε τους όρους του τουρκικού στρατού κατοχής και παραδινόμαστε  στους Τούρκους κατ' εντολή του ΝΑΤΟ - και αρχίζει η φυγή μας από την Κύπρο β.) εάν δεν υπογράψουμε, χρεωνόμαστε το αδιέξοδο, η Τουρκία συνεχίζει την κατοχή, αναβαθμίζεται το ψευδοκράτος και προστίθενται οι νέες παραχωρήσεις μας στις γενναιόδωρες προσφορές του παρελθόντος σαν αναβαθμισμένο όπλο της Τουρκίας. Η όλη μωρία περιγράφεται σε πρόσφατη δήλωση στον «Φιλελεύθερο» του καθηγητού Ηλία Κουσκουβέλη: «Ωστόσο, η Κύπρος ζει στη νεφελοκοκκυγία των διαπραγματεύσεων και τη μακαριότητα των ψευδαισθήσεων ότι θα τα βρει η ελληνοκυπριακή πλευρά με τον "καλό" Ακιντζί». Ο υπουργός Ν. Κοτζιάς μάς λέει σοφά: πρώτα αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων, ακολούθως συνομιλίες χωρίς στρατιωτική απειλή. Με τις παρούσες ισορροπίες δυνάμεων, η Τουρκία παίρνει όσα θέλει. Την αποτελεσματικότερη μετά το 1974 στρατηγική των Αγγλο-Αμερικανο-Τούρκων εξυπηρέτησης των συμφερόντων Τουρκίας/ΝΑΤΟ αποτελεί η συνεχής και ενθουσιώδης εμπλοκή μας σε συζητήσεις συνομολόγησης συνθήκης παράδοσης σε πλαίσια ασύμμετρης ισχύος υπό το βλέμμα κατοχικού στρατού...