<<Αντινομίες και Εντροπία στο Κυπριακό>>

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Κατά τον ΚΕ της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχίζοντας από την τρέχουσα βδομάδα, θα ταξιδεύει σχεδόν όλο το Φθινόπωρο.

Κατά τον κ. Εκπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι επισκέψεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετίζονται “με το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Κυπριακή Δημοκρατία, με το κυπριακό καθώς και την ανάγκη περαιτέρω σύσφιγξης των σχέσεών μας με κάποια κράτη”.

Στις 18 Σεπτεμβρίου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα έχει ήδη συναντηθεί στο Λονδίνο με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Κάμερον, ενώ την Κυριακή θα βρίσκεται στο Σικάγο. Εκεί θα παραστεί στις εργασίες του Αμερικανικού Εβραϊκού Συνεδρίου και θα είναι, απόντος του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, ο κύριος ομιλητής και ο πιο υψηλά ιστάμενος επισκέπτης.

Από τις 22 μέχρι και τις 29, θα βρίσκεται στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει τις εργασίες της ετήσιας (70ης) Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού. Η ομιλία του στη Γενική Συνέλευση είναι προγραμματισμένη για τις 29 Σεπτεμβρίου.

Στο μεσοδιάστημα θα ασκήσει τη λεγόμενη “πολυμερή διπλωματία” που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα δράσεων σε τέτοιες συναντήσεις του Οργανισμού, από καταβολής του. Εκεί υπάρχουν προγραμματισμένες συναντήσεις με εκπροσώπους της Κίνας και της Ρωσίας, γεύμα με τους εκπροσώπους των Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, συνάντηση με τον ΓΓ του ΟΗΕ καθώς και προγραμματισμένες ήδη συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Σίσσι στις 28 και την επομένη με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μπαΐντεν καθώς επίσης και με τον αμερικανό ΥΠΕΞ, Κέρι. Κατά τον κ. Εκπρόσωπο, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μιλήσει και στο παράρτημα του γνωστού Ινστιτούτου Μπρούκινκς, στη Νέα Υόρκη. Τέλος τόσο στο Σικάγο όσο και στη Νέα Υόρκη ο κ. Αναστασιάδης θα παρευρεθεί σε εκδηλώσεις της παροικίας με αφορμή τα 60 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, κατά της αποικιοκρατίας.

Μετά από την Αμερική θα ακολουθήσουν ταξίδια του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κίνα (13-19, Οκτωβρίου) και στην Ισπανία, ενώ τον Νοέμβριο είναι προγραμματισμένα ταξίδια στην Ιορδανία, την Ισπανία, την Μάλτα και το Παρίσι.

Εκ πρώτης όψεως ίσως να θεωρείται άσχετο αλλά στις 21 Αυγούστου είχαμε και ένα ανώνυμο αλλά εκτενές κείμενο στην εφημερίδα Σημερινή (πιθανό και σε άλλες εφημερίδες) αναφορικά με την παρουσία και την σημαντική συμβολή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΔΗΣΥ, Νίκου Τορναρίτη, στις εργασίες της Ασιατικής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (ΑΚΣ) για την Αειφόρο Ανάπτυξη που έλαβε χώρα στην Τζακάρτα της Ινδονησίας. “Η Κυπριακή Δημοκρατία-υπογράμμισε με έμφαση ο κ.Τορναρίτης- μπορεί, υπό τη διττή ιδιότητάς της ως πλήρους μέλους της ΕΕ και της ΑΚΣ, να λειτουργήσει “ως γέφυρα επικοινωνίας” ανάμεσα στην Ε.Ε. και την Ασιατική Συνέλευση, συμβάλλοντας στη μεταφορά εμπειριών και τεχνογνωσίας και στην περαιτέρω ενδυνάμωση του διαλόγου και των σχέσεων ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία”.

Άσχετο με το παρόν κείμενο, ως προς τις τρέχουσες δράσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του μέλους τη Βουλής της Κυπριακής Δημοκρατίας, ίσως να φαντάζει και το γεγονός πως ο Πρέσβης Ανδρέας Μαυρογιάννης διεκδικεί την Προεδρία της 71ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2016. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας αφιερώνει χρήμα, χρόνο και φαιά ουσία, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του κ. Μαυρογιάννη ώστε η Ασιατική ομάδα του ΟΗΕ-στην οποία ανήκει η Κύπρος και από την οποία είναι ήδη συμφωνημένο πως θα προέλθει ο Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του 2016- να επιλέξει τον δικό της υποψήφιο έναντι των δύο άλλων από τα Νησιά Φίτζι και το Καζαγκστάν αντίστοιχα.

Όμως κάθε άλλο παρά άσχετα μεταξύ τους είναι τα παραπάνω γεγονότα . Είναι δράσεις του ανώτατου άρχοντα του κράτους, τουτέστιν, της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός εκπροσώπου της Εκτελεστικής Εξουσίας του κράτους, δηλ. της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενός εκπροσώπου της Νομοθετικής Εξουσίας του κράτους, δηλ. της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλα τα άτομα και όλες οι παραπάνω δράσεις έχουν διεθνή υπόσταση και νομιμοποίηση ως εκφάνσεις και δραστηριότητες κρατικού υποκειμένου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το κρατικό υποκείμενο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Και όπως εύστοχα παρατήρησε σε πρόσφατο κείμενό του ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (“Άμεσος Κίνδυνος για την Κύπρο” 13 Σεπτεμβρίου 2015, konstantakolpoulos.gr) το κράτος αυτό, η Κυπριακή Δημοκρατία, “είναι προϊόν της κυπριακής αντιαποικιακής, εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1955-59, και όχι, όπως ισχυρίζονται οι θεωρητικοί της υποτέλειας, των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου που το ακρωτηρίασαν”. Και είναι στους εορτασμούς της 60ης επετείου του ιστορικού αυτού γεγονότος, που διοργανώνει η παροικία της Αμερικής, που θα συμμετάσχει και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην διάρκεια του τρέχοντος ταξιδίου του.

Εδώ έγκειται και η αντινομία. Ενώ έχουμε μια σειρά από δραστηριότητες εκπροσώπων

του κυπριακού κράτους πού προκύπτουν από αυτή καθεαυτή την κρατική του υπόσταση και οι οποίες δράσεις αποσκοπούν στη διασφάλιση της κυριαρχίας του, την ενίσχυση της φήμης του ως αποτελεσματικού και αξιόπιστου παίκτη στο διεθνές σύστημα και με απώτερο στόχο την παροχή ασφάλειας και την δημιουργία

συνθηκών ευημερίας για τους πολίτες, από την άλλη και ταυτόχρονα οι ίδιοι αυτοί εκπρόσωποι πρωτοστατούν και σε μια “διαδικασία” η οποία, εφόσον ολοκληρωθεί, θα φέρει την κατάλυση του κράτους.

Το παραμύθι του κυπριακού ΥΠΕΞ πως θα υπάρξει “μετεξέλιξη” και όχι κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αναφορά σε μια σειρά από επιχειρήματα, όπως π.χ. θα συνεχίσει απρόσκοπτα η συμμετοχή του κράτους σε διεθνείς οργανισμούς, καταρρίπτεται με ένα απλό ερώτημα. Αφού έτσι θα έχουν τα πράγματα η σημαία του κράτους, που δεν θα καταλυθεί αλλά θα “μετεξελιχθεί”, τάχατες, γιατί να ενοχλεί; Γιατί πρέπει και αυτή να αλλάξει; Μήπως με τη σημαία θα υπάρχει “συνέχεια”, έστω και συμβολικά;

Υπάρχει ωστόσο και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Τα εντροπιακά χαρακτηριστικά δεν περιορίζονται στην παρούσα κυβέρνηση και στα δύο μεγάλα κόμματα ή, τουλάχιστον, στις ηγεσίες τους. Εντροπιακές συμπεριφορές χαρακτηρίζουν επίσης και την κυπριακή αντιπολίτευση της οποίας οι έγνοιες φαίνεται να εξαντλούνται με “στρατηγήματα” για τις βουλευτικές εκλογές του 2016 που πιθανότατα να μην διεξαχθούν ποτέ. “Ούτε για να πιούμε καφέ δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε”, μου απάντησε ηγέτης ενός μικρού αντιπολιτευτικού κόμματος όταν πρόσφατα του εξέφρασα την άποψη πως χωρίς μια αποτελεσματική συμφωνία “κεντρώων δυνάμεων” η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ημερομηνία λήξης, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον λαό και τον τόπο.

Τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν ταυτόσημες και εκλογικευμένες θέσεις ως προς την “σωστή” λύση. Εκείνο που δεν βρίσκεται στην εξουσία κουβαλά νερό στο μύλο του άλλου που ασκεί εξουσία. Ακούσαμε πρόσφατα τον ΓΓ του ΑΚΕΛ να περηφανεύεται πως τα όλα θετικά που λέγονται αναφορικά με τις “συγκλίσεις” ανάμεσα στους “δύο ηγέτες” σήμερα, δεν είναι παρά τα όσα ουσιαστικά συμφωνήθηκαν μεταξύ Χριστόφια και Ταλάατ πριν μερικά χρόνια. Παρέλειψε να μας πει πως χειροκροτητής του ΑΚΕΛ τότε ήταν το ΔΗΣΥ των Αναστασιάδη-Τορναρίτη.

Η αδυναμία των αντιπολιτευτικών δυνάμεων του κέντρου να συνασπιστούν ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον το ελάχιστον σε μια μελλοντική λύση-που πρέπει να είναι η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς ξένους στρατούς και μπάστακες- θα χρεωθεί στους σημερινούς της ηγέτες. Και μπορεί οι ηγέτες αυτοί να θεωρούν πως δεν συνέβαλαν ενεργά σε μια εκτρωματική λύση διότι την καταδίκασαν και την καταψήφισαν και πως συνεπώς δεν φέρουν ευθύνη. ´Ομως δεν θα κριθούν έτσι αλλά ως παθητικοί συνεργοί, ακόμη και ως enablers, διότι μπορούσαν αλλά δεν συνεργάστηκαν, για μια σειρά από μικροκομματικούς ακόμη και ματαιόδοξους προσωπικούς λόγους, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.