<<Η ευφορία απέναντι στον Ερντογάν>>

Με αφορμή την έκθεση προόδου των ενταξιακών της Τουρκίας, επικρατεί μια αντικειμενική και θλιβερή διαπίστωση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί Ερντογάν, ιδίως τα τελευταία χρόνια, το κράτος δικαίου με τις αρχές και αξίες της ΕΕ αλλά και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Τουρκίας (περιλαμβανομένων όσα αφορούν την Κύπρο), δεν εκπληρώνονται αλλά  καταπατούνται περιφρονητικά. Ταυτοχρόνως, είναι κοινό μυστικό οι «συμμαχίες» του ισλαμιστή Ερντογάν με το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος» και η στήριξή του με όπλα και χρήματα προς διάφορες συμμορίες που αιματοκύλησαν την ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας. Επαναλαμβάνουμε ότι η διαπίστωση για την κατάσταση στην Τουρκία είναι καθολική. Άλλο αν για λόγους συμφερόντων, επικρατεί ανοχή προς την Τουρκία.

Εν μέσω της πιο πάνω πραγματικότητας, η ανάδειξη του μετριοπαθούς Ακκιντζί στα κατεχόμενα, ανοίγει παράθυρο ελπίδας εάν δεν υποταχτεί στην Άγκυρα. Ωστόσο, κάθε ρεαλιστής, στις ελεύθερες περιοχές και στα κατεχόμενα, γνωρίζει την πραγματικότητα. Για τον πυρήνα του κυπριακού προβλήματος αποφασίζει η Τουρκία και κατακρίβεια ο Ερντογάν, όπως το δηλώνει ο ίδιος. Η Άγκυρα αποφασίζει για τα κατοχικά στρατεύματα, τον εποικισμό, τα επεμβατικά δικαιώματα που επιζητεί κ.ά. Αυτό συμμερίζεται μεγάλη μερίδα στις ελεύθερες περιοχές και στα κατεχόμενα.

Με βάση τα πιο πάνω, ποιες είναι οι επιδιώξεις του  Ερντογάν; Θέλει λύση που θα λειτουργήσει και θα ενσωματώνει τις βασικές αρχές και αξίες της ΕΕ βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των συμφωνηθέντων; Θέλει να επικρατήσουν οι αρχές και αξίες και το κράτος δικαίου; Θέλει να εφαρμοστούν τα βασικά ανθρώπινα και το κοινοτικό κεκτημένο σε όλη την Κύπρο; Εκείνος που παρεμποδίζει βάναυσα τους κανόνες δικαίου στην Τουρκία, εκείνος που καταπατά όσα η Τουρκία συμφώνησε με την ΕΕ, δεν γίνεται να επιδιώκει την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου, ούτε των αποφάσεων του ΟΗΕ αλλά κάτι άλλο.  Η Τουρκία στοχεύει μέσω της «λύσης» να διασφαλίσει νόμιμο παρεμβατικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και τουλάχιστον, να παραλύσει τώρα κάθε προοπτική που διανοίγεται γύρω από αυτό το κεφάλαιο. Για τον ισλαμιστή Ερντογάν  πρέπει πάση θυσία να τερματιστεί η  στρατηγική συνεργασία της Κύπρου με γειτονικές χώρες και ιδίως με την Αίγυπτο, Ελλάδα και Ισραήλ με επίκεντρο την ενέργεια.

Η παρουσία του Ακκιντζί αποτελεί, επιμένουμε,  παράθυρο ελπίδας για μια λύση υποφερτή εφόσον επιλέξει να κρατήσει γραμμή έξω από τον παρεμβατικό ρόλο της Τουρκίας. Δεν υπάρχει νουνεχής άνθρωπος στις ελεύθερες περιοχές μαζί με μεγάλη μερίδα όσων στήριξαν τον Ακκιντζί στα κατεχόμενα, που να διαφωνεί. Ωστόσο, η ευφορία μαζί με ύβρεις εναντίον όσων συστήνουμε νηφαλιότητα και ρεαλισμό απέναντι στον Ερντογάν, αποκαλύπτουν την εκ των προτέρων δέσμευση και στράτευση ορισμένων να αποδεχτούν οτιδήποτε ως «λύση» (πράγμα που έγινε ξανά), αλλά που δεν θα το παραδεχτούν δημόσια. 

Από την ημέρα «εκλογής» του Ακκιντζί, δυστυχώς κάποιες κινήσεις του, τον ευθυγραμμίζουν στις επιθυμίες της Άγκυρας (διορισμός του Ναμί, «Υπουργού Εξωτερικών» του Έρογλου και σύμβουλου του Ντενκτάς  όπως ήταν επιθυμία της Τουρκίας, ακύρωση συνάντησης με Ν. Αναστασιάδη για να επισκεφτεί πρώτα την Άγκυρα όπως πρόσταξε ο Ερντογάν, αναφορές σε φυσικό αέριο για ακύρωση του κυριαρχικού δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά.). Αυτά δεν προκαθορίζουν το αποτέλεσμα αφού οι πραγματικές προθέσεις θα φανούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι μόνοι που διαφωνούν είναι όσοι έσπευσαν να εκδηλώσουν μια ακατανόητη πολιτικά ευφορία από το ίδιο εκείνο βράδυ και συνεχίζουν απτόητοι χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε δείγμα βάσιμης αλλαγής ακόμη. Αντιθέτως, τα σημάδια άλλα δείχνουν και επιλέγουν να τα παραγνωρίζουν. Και η αγωνιώδης τους προσπάθεια να βρουν μια λέξη, κάτι έστω, για να στηρίξουν την ευφορία τους, φανερώνει κάτι περισσότερο από το ότι είναι δεδομένοι. Με τις ενέργειές τους  εγκλωβίζουν την Ε/κ πλευρά χωρίς έξοδο διαφυγής απέναντι στον Ερντογάν.   

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής