<<Συνομιλίες και πραγματικότητες>>

Το τελευταίο διάστημα έχουν αναπτυχθεί πολύ μεγάλες προσδοκίες, που σχεδόν φθάνουν στα όρια των πανηγυρισμών για σύντομη λύση στο Κυπριακό. Δεν είναι καθόλου κακό ασφαλώς να είμαστε αισιόδοξοι (αντιθέτως επιβάλλεται) και να αγωνιζόμαστε, ώστε επιτέλους να βρεθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Και είναι απολύτως βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε η Τουρκία, θα μπορούσαμε, ίσως με τον νέο Τουρκοκύπριο-κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, να βρούμε λύση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, όμως, στο Κυπριακό πάντα τον τελευταίο λόγο δεν τον έχουν οι Τουρκοκύπριοι, αλλά η Άγκυρα. Και ο Ταγίπ Ερντογάν το έκαμε κι αυτή τη φορά απολύτως ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή. Η Τουρκία, υπενθύμισε, έκανε πολλές θυσίες και έχυσε αίμα για τους Τ/κ! Η Τουρκία είναι που αποφασίζει για το βρέφος (έτσι αποκάλεσε το ψευδοκράτος), για το οποίο δαπανά ένα δισ. δολάρια ετησίως! Η Τουρκία, είπε, διαπραγματεύεται μόνο λύση δύο κρατών και δύο ιδρυτικών λαών. Θυμίζω, πως, όταν ο νέος κατοχικός ηγέτης μίλησε για αδελφά κράτη (Τουρκία-ψευδοκράτος) είσπραξε τον θυμό του νεοσουλτάνο!

Για τους αφελείς, τους ανιστόρητους και όσους έχουν κοντή μνήμη, επιβάλλεται να θυμίσουμε, ότι η κατοχική Τουρκία (σε αντίθεση με τους δικούς μας κατά περίπτωση αυτοσχεδιασμούς), έχει σχεδιάσει την πολιτική της για την Κύπρο από το 1956. Έκτοτε, η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας επί του Κυπριακού, καθορίζεται από τις δύο εκθέσεις του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και βουλευτή του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Νιχάτ Ερίμ, μέσα από τις οποίες προβλέπεται η διχοτόμηση της Κύπρου, και αυτός ο στόχος ακολουθείται πιστά από την κατοχική Τουρκία, εδώ και 59 χρόνια. Ο Νιχάτ Ερίμ επισκέφθηκε την Κύπρο κατά την διάρκεια του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., έλαβε μέρος σε διάφορες συνομιλίες σχετικές με το Κυπριακό και το 1959 ήταν μέλος την τουρκικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα στη Ζυρίχη και κατέληξαν στις γνωστές απαράδεκτες για τον Ελληνισμό συμφωνίες. Μεταξύ των ετών 1959 και 1960 ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Ερίμ υπηρέτησε και στην έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας, όπου υπερασπίσθηκε τις θέσεις της Τουρκίας σχετικά με το Κυπριακό.

Οι δύο εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ, καθόρισαν ευδιάκριτους βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους, τους οποίους η τουρκική εξωτερική πολιτική επί του Κυπριακού υλοποιεί σταθερά βήμα-βήμα και από τους οποίους δεν μετακινήθηκε ποτέ! Το σχέδιο εκείνο, το οποίο αποτελούσε και αποτελεί κρατική-εθνική πολιτική της Τουρκίας και στη συνέχεα έγινε αποδεκτό από όλες ανεξάρτητα τις τουρκικές κυβερνήσεις, σε γενικές γραμμές προέβλεπε ότι: Στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες και για την Τουρκία «η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση». Ακόμα το σχέδιο αναφέρεται σε μετακίνηση πληθυσμών, σε ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο, σε συμμετοχή της Τουρκίας στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς (η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την τουρκική περιοχή λόγω απόστασης), στο μέλλον των δύο λαών (έτσι ονομάζει τις δύο κοινότητες) το οποίο πρέπει να αποφασισθεί με ξεχωριστό δημοψήφισμα σε κάθε κοινότητα, στο σύνολο του τουρκικού πληθυσμού στην Κύπρο που πρέπει να αυξηθεί, κ.ά. Απ΄ όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που να μην υλοποιήθηκε από την Άγκυρα! Τουναντίον, μάλιστα, οι Τούρκοι υλοποίησαν πολύ περισσότερα από τα προβλεπόμενα.

Και γιατί να μην μπορούμε υποστηρίζουν πολλοί, να διαφοροποιήσουμε αυτούς τους σχεδιασμούς της Άγκυρας; Τα δεδομένα δεν είναι πια ίδια με αυτά του 1956. Καμιά αντίρρηση, ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε πως δεν μπορούμε να πορευόμαστε, χωρίς να έχουμε πάντα υπόψη μας αυτές τις πραγματικότητες. Δυστυχώς, οι έως τώρα τακτικές κινήσεις της Άγκυρας, αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει  γραμμή πλεύσεως. Αντιθέτως, αυτήν την  πολιτική είναι που υλοποιεί με απόλυτη συνέπεια, εκμεταλλευόμενη κάθε φορά πλήρως τις διεθνείς συγκυρίες, τις δικές της συμμαχίες, αλλά πρωτίστως την δική μας αφέλεια και τις δικές μας αδέξιες, επικίνδυνες ακόμα και εγκληματικές επιλογές.

Ειδικά στις μέρες μας όπου η Άγκυρα διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή στο παγκόσμιο στερέωμα με τις προκλήσεις της, όχι μόνο να μην περιορίζονται, αλλά αντιθέτως να αυξάνονται και πληθύνονται. Η πειρατεία που ασκεί στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. προκειμένου να θέσει κάτω από το στρατηγικό της έλεγχο το φυσικό αέριο (ο «βάρβαρος» έφυγε βάση σχεδίου προσωρινά), δείχνει ξεκάθαρα το που το πάει η Άγκυρα. Κακά τα ψέματα, η Άγκυρα βλέπει ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Μεσογειακή λεκάνη, προκειμένου να λύσει δια παντός το μεγάλο ενεργειακό πρόβλημα της. Και η λύση του Κυπριακού (πάντα στα μέτρα της όμως) θα είναι γι’ αυτήν καταλύτης για να περάσουν οι αγωγοί του φυσικού αερίου μέσα από  το έδαφος της.

Σίγουρα η παράταση της κατοχής εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για όλους τους Κύπριους. Ο Κυπριακός Ελληνισμός εκριζώνεται παντελώς από τα κατεχόμενα και η επιβίωση του στις ελεύθερες περιοχές τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο. Κατά συνέπεια ουδείς αμφισβητεί ότι πρέπει και οφείλουμε να εργασθούμε σκληρά για την εξεύρεση λύσης. Όχι όμως λύση με τους όρους και τις προϋποθέσεις της Άγκυρας. Όχι λύση κάτω από τις αφόρητες πιέσεις των ξένων. Όχι λύση για την λύση που στην πορεία θα γίνει αφορμή για την εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού από την γη των πατέρων του. Τα λεγόμενα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που καθημερινά ανακοινώνονται από μόνα τους δεν λύνουν το Κυπριακό. Ας είμαστε συγκρατημένοι λοιπόν και σίγουρα αν έρθει κάτι καλύτερο να είμαστε έτοιμοι να το καλοδεχθούμε και να το πανηγυρίσουμε….

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com