<<Πώς θα πάμε μπροστά με τέτοιο λαό;>>

Του Κωστάκη Αντωνίου

Δύο εφημερίδες, ο «Πολίτης» και η «Χαραυγή», επεσήμαναν χθες, και πολύ σωστά, πως στη συγκέντρωση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, στην Κοκκινοτριμιθιά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε σε ένα περιβάλλον στο οποίο δέσποζαν οι ελληνικές σημαίες και καμία κυπριακή.

Δεν ήταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπεύθυνος για τη διακόσμηση του χώρου. Φυσικό ήταν, εφόσον οι αγωνιστές αγωνίστηκαν για την Ένωση με την Ελλάδα, να διακοσμήσουν τον χώρο ανάλογα. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ δεν ηθέλησαν, ως τέρμα του αγώνα τους, τη δημιουργία ανεξάρτητου κυπριακού κράτους, αλλά στόχος του αγώνα τους ήταν να καταστήσουν την Κύπρο τμήμα της ελληνικής επικράτειας.

Τουλάχιστον όμως, και ως αποτέλεσμα «αδήριτων αναγκών» και εξουδετέρωσης της τουρκικής απαίτησης για διχοτόμηση, οι αγωνιστές, όσοι ζουν σήμερα, θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να τιμούν το κυπριακό κράτος, να υψώνουν τη σημαία του και να σέβονται το κράτος το οποίο έχει δημιουργηθεί. Αντ' αυτού, βλέπουμε να παρουσιάζονται συγχυσμένοι, να υψώνουν ελληνικές σημαίες, να εκφράζουν την ελληνοκεντρικότητά τους, αλλά ταυτόχρονα να χειροκροτούν, να συμπαρίστανται και να καλούν σε τελετές τους ηγέτες, οι οποίοι μιλούν για την ανάγκη αποκοπής των ομφάλιων λώρων με την Ελλάδα και προτάσσουν ως στόχο αγώνα τη διζωνική ομοσπονδία. Είναι φαινόμενο το οποίο δύσκολα μπορεί να ερμηνευθεί, πέραν της εξήγησης ότι είτε τελούν σε πλήρη σύγχυση, είτε βολεύονται με αυτά με τα οποία ουδέποτε θα είχαν βολευθεί οι θανόντες συναγωνιστές τους.

Η Ένωση πλέον είναι νεκρά. Και ετάφη προ πολλών δεκαετιών. Σήμερα, η επιταγή και το χρέος όλων -και φυσικά των ζώντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ- είναι η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακέραιης και χωρίς σπέρματα διαχωρισμού, ανεξάρτητης και πραγματικά κυρίαρχης. Και ως ελάχιστο χρέος προς τους ήρωες που θυσιάστηκαν, έδωσαν τη ζωή τους και μαρτύρησαν, οι αγωνιστές όφειλαν πρώτοι να κρατούν τη σημαία της αντίστασης στην επιχειρούμενη σήμερα διάλυση του κυπριακού κράτους, στην προώθηση της διζωνικής ομοσπονδίας και πρώτοι να βρίσκονται στη γραμμή της αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, και αυτοί διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Και επιλέγουν τις θέσεις τους, ανάλογα με το αντιακελικό παρελθόν τους. Αν είναι ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ που προωθούν διζωνική, ξεσπούν. Αν είναι ο «εθνικόφρων» Αναστασιάδης, τον προσκαλούν να μιλήσει σε συνάξεις τους προς τιμήν ηρώων, και τον χειροκροτούν ακόμη και όταν τους λέγει πως οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ έδωσαν τη ζωή τους για την ομοσπονδία.

Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη και όσον αφορά τη συμπεριφορά των υπολοίπων λεγομένων εθνικοφρόνων καταστάσεων. Η ΣΕΚ χειροκροτεί και στηρίζει την πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη, υποστηρίζει τον ψευδοδιάλογο για εξεύρεση διζωνικής ομοσπονδίας, και ας κοσμούν τα γραφεία της φωτογραφίες ηρώων της ΕΟΚΑ. Στα αποκαλούμενα εθνικόφρονα σωματεία μπορείς να δεις στους τοίχους αμέτρητες φωτογραφίες του Κολοκοτρώνη, του Διάκου, της Μπουμπουλίνας, του Διγενή, του Αυξεντίου, και στο βήμα να ακούεις τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ή τον Νίκο Τορναρίτη να εκφωνούν ομιλίες υπέρ της διζωνικής ομοσπονδίας. Ή να ακούνε τον Νίκο Αναστασιάδη να μιλά για την ανάγκη αποκοπής του ομφάλιου λώρου με τη «μητέρα πατρίδα».

Μπροστά σε αυτό το εξωπραγματικό τοπίο, που δεν περιορίζεται μόνο στον χώρο που προαναφέραμε, αλλά επεκτείνεται σε όλο το φάσμα του πολιτικού χώρου και της βάσης του, μένει ο καθένας έκπληκτος, είτε για την πολιτική αμορφωσιά αυτού του λαού, είτε για τους αρρωστημένους συμβιβασμούς που κάνει. Και εύκολα αντιλαμβάνεται και τους λόγους και τα αστεία κίνητρα με τα οποία αναδεικνύονται, συνήθως, οι άρχοντες αυτού του τόπου. Βλέπεις τους αυτοαποκαλούμενους εθνικόφρονες, ενωτικούς, ελληνοκεντρικούς να ψηφίζουν Δημοκρατικό Συναγερμό, που αναπετά το λάβαρο της διαιρετικής διζωνικής.

Και βλέπεις, ακόμη, αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, που υψώνουν τη σημαία του Τσε Γκεβάρα, να χειροκροτούν τον Άντρο Κυπριανού, που προειδοποιεί πως αν δεν αγωνισθούμε για τη διζωνική ομοσπονδία και δεν συνεχίσουμε την πολιτική του καλού παιδιού, θα καταστραφούμε. Ψηφίζουν ΑΚΕΛ, το οποίο αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την ιμπεριαλιστικής έμπνευσης διζωνική ομοσπονδία, επειδή έτσι τους προτρέπει το κόμμα. Επειδή ΑΚΕΛ ψήφιζαν ο παππούς και η γιαγιά τους.

Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος, με τέτοιο λαό;