<<Το προαιώνιο δόγμα των Ανθελλήνων Γερμανών καταστρέφει πάλι, με οικονομικό πόλεμο αυτή την φορά, την Ελλάδα>>

ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ

 «Έτσι, βρέθηκα ανάμεσα στους Γερμανούς… Βάρβαροι ανέκαθεν, έγιναν ακόμη πιο βάρβαροι με την επιμέλεια και την επιστήμη και ακόμη με την ίδια την θρησκεία, βαθύτατα  ανίκανοι για κάθε θεϊκό αίσθημα, χαλασμένοι ώς το μεδούλι, ανίκανοι για την ευτυχία των  ιερών χαρίτων, επιρρεπείς στην υπερβολή και στην πενιχρότητα, προσβλητικοί  για  κάθε  αγνή ψυχή, αναίσθητοι και χωρίς αρμονία σαν τα θρύψαλα ενός πεταγμένου αγγείου…    Δεν μπορώ να φαντασθώ άλλο λαό τόσο διχασμένο σαν τους Γερμανούς. Βλέπεις χειροτέχνες, αλλά όχι ανθρώπους, φιλοσόφους, αλλά όχι ανθρώπους, ιερείς, αλλά όχι ανθρώπους, αφέντες και δούλους, νέους και ηλικιωμένους, αλλά όχι ανθρώπους».

Φρήντριχ Χαίλντερλιν (1770 – 1843), Υπερίων σ. 221 – 226

«Σε όλες τις διεθνείς σχέσεις, η Γερμανία, από τις απαρχές της κιόλας, αργά και συστηματικά, έπαιζε πάντα τον ρόλο του εισβολέα, του κατακτητή, πάντα πρόθυμη να επεκτείνει στο έδαφος των γειτόνων της, την δική της θεληματική υποδούλωση και, από τότε που εδραιώθηκε σαν ενιαία δύναμη, έγινε μία  απειλή, ένας κίνδυνος για την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Η σημερινή  Γερμανία δεν είναι άλλο παρά υποδούλωση θριαμβευτική και κτηνώδης».

Μιχαήλ Μπακούνιν (1814–1876), «ΚνουτοΓερμανική αυτοκρατορία»