Στρατηγική θέση, ενεργειακές πηγές και διάδρομοι μεταφοράς τους
Το 2006 οι συνεργάτες του τότε γερουσιαστή John Kerry κατέθεσαν στο Council on Foreign Relations μια μελέτη με τον τίτλο Russia’s Wrong Direction: What the United States Can and Should Do (“Ο στραβός δρόμος της Ρωσίας και τι πρέπει και τι θα έπρεπε να κάνουν οι ΗΠΑ”). Η μελέτη απέρριπτε την ιδέα μιας στρατηγικής συμμαχίας με την Ρωσία και ζητούσε απο την κυβέρνηση των ΗΠΑ την εφαρμογή μιας πολιτικής „επιλεκτικών συμμαχιών“ και μιας „επιλεκτικής αντιπολίτευσης“, που θα εξασθένιζε την συνεχώς ενδυναμουμενη Ρωσία. Διότι η Ρωσία είναι μια ενεργειακή αυτοκρατορία που θα μπορούσε, με το ενεργειακό δυναμικό που διαθέτει, να γίνει μια ισχυρή δύναμη πιέσεως απέναντι στη Δύση και έχει ήδη αναπτύξει οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με την Κίνα και την Ινδία, που μειώνουν την επιρροή των ΗΠΑ στην Κεντρική Ασία. Και γενικά η στρατηγική των ΗΠΑ, σαν μια δύναμη που ελέγχει την παγκόσμια οικονομία, τις προσβάσεις στις πρώτες ύλες και τους ενεργειακούς πόρους και με μια παγκόσμια στρατιωτική παρουσία και πολιτική επιρροή, θα έπρεπε να αποβλέπει στην εξουδετέρωση κάθε παράγοντα, που θα ήταν ικανός να διαταράξει την μονοπολική κυριαρχία των ΗΠΑ στην υφήλιο.
Η περιοχή αυτή, εκτός απο την Μέση Ανατολή, περιλαμβάνει τον Καύκασο, τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, το Ιράν, το Αφγανιστάν και φτάνει μέχρι τα σύνορα Κίνας και Ινδίας. Μόνο στην περιοχή της Κασπίας Θάλασσας, με τις πέντε γειτονικές χώρες Ρωσία, Iράν, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν και Τουρκμενιστάν, βρίσκονται κατά τους υπολογισμούς του αμερικανικού Υπουργείου Ενέργειας περισσότερο απο 3,5 δισεκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, ενώ άλλα 31,5 δισεκατομμύρια τόνοι δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί. Και όπως λέει ο Frederick Starr, Chairman of the Central Asia-Caucasus Institute, Johns Hopkins University, „όποιος θα καθορίσει τη μορφή που θα έχει ο χάρτης των μελλοντικών αγωγών πετρελαίου και αερίου, θα ελέγχει και ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη“.
Η μάχη για τον καθορισμό του χάρτη αυτού βρίσκεται ήδη εν εξελίξει (βλέπε και «Dies sind keine Phrasen oder krude Verschwörungstheorien – Das ist die Realität!» («Αυτά δεν είναι φράσεις ή δύσπεπτες θεωρίες συνωμοσίας - Αυτή είναι η πραγματικότητα!»). Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι τρείς μεγάλοι της ΕΕ, έχουν ήδη δημιουργήσει γύρω απο την Ρωσία έναν κλοιό προαμερικανικών-προδυτικών βάσεων, που ξεκινά απο την Barentssee στα βόρεια της Νορβηγίας και φτάνει μέχρι την Beringstra στην βορειοδυτική Αλάσκα, από την Φιννλανδια, τα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία και την Ουκρανία μέχρι την Τουρκία, Γεωργία, το Αφγανιστάν και την Ιαπωνία. Στην Μέση Ανατολή έχουν καταστρέψει/αχρηστέψει την Συρία και το Ιράκ, για να αποφύγουν μια έξοδο της Ρωσίας στην περιοχή αυτή, και σήμερα ετοιμάζονται να κάνουν τα ίδια με την Υεμένη (βλέπε και "Yemen and The Militarization of Strategic Waterways" καθώς και το βίντεο στο τέλος του άρθρου).
Ο κλοιός γύρω από την Ρωσία σε ότι αφορά τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες της Κεντρικής Ασίας είναι ασφυκτικός, η Δύση έχει αποκτήσει έναν ενεργειακό διάδρομο, που αρχίζει απο το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, περνάει απο την Γεωργία και καταλήγει στο λιμάνι του Ceyhan στην νότια Τουρκία. Η προσπάθεια της Ρωσίας να αποκτήσει μια διέξοδο με τον αγωγό South Stream απέτυχε όπως θα δούμε, η μόνη ελπίδα της είναι τώρα ένας άλλος αγωγός με το όνομα „Turkish-Stream-Pipeline“ που θα ξεκινά από την Ρωσία, θα διασχίζει υπογείως την Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Τουρκία και από κεί μέσω Ελλάδος, των Σκοπίων, Σερβίας και Ουνγκαρίας θα φθάνει στην Δυτική Ευρώπη. Και εδώ η Ελλάδα είναι κλειδί, που είναι ζήτημα αν λόγω Δύσης ξεκλειδώσει.
Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα 1: Η Ρωσία και ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη
Ρίχνοντας μια ματιά στον γεωγραφικό χάρτη της Μέσης Ανατολής μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε, ότι η Ελλάδα – όπως και η Κύπρος – έχουν με τις στρατιωτικές βάσεις της Σούδας και της Δεκέλειας μια τεράστια και καθοριστική σημασία για τον στρατιωτικό έλεγχο των χωρών της Μέσης Ανατολής: της Συρίας, του Ιράκ, της Υεμένης, του Ιράν και βέβαια των αραβικών εμιράτων και μοναρχιών . Και για την παρεμπόδιση κάποιας εξόδου της Ρωσίας στο Αιγαίο Πέλαγος. Δεν είναι λοιπόν παράξενο, που οι καμπάνες συναγερμού των ΗΠΑ/Ισραήλ/ΕΕ άρχισαν να χτυπούν εκκωφαντικά, όταν στις 15. Μαρτίου 2007 ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής υπέγραφε με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Wladimir Putin, και τον Βούλγαρο ομόλογο του, Σεργκέι Στανίσεφ, την συμφωνία για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκας-Αλεξανδρουπολη.
Η έξοδος της Ρωσίας στο Αιγαίο και την Δυτική Ευρώπη έπρεπε με κάθε τρόπο να εμποδιστεί. Έτσι λίγους μόνο μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2007, έγινε μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας: Εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας έκαψαν τον Αύγουστο περισσότερα από 268.834 εκτάρια (περίπου 2.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα) γης, όταν 63 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο, 1.500 σπίτια καταστράφηκαν και συνολικά 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 πρόβατα και κατσίκες έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Και την χαριστική βολή έδωσαν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008 με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τις εκτεταμένες καταστροφές στην Αθήνα και αλλού (βλέπε και "Το χρονικό της Δεκεμβριανής εξέγερσης 2008" όπου μπαχαλάκηδες και κουκουλοφόροι, κυρίως από τις συνισταμένες του ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν την «επανάστασή» τους με συνθήματα "θα φύγει νύχτα, θα τους κρεμάσουμε, θα τους σφάξουμε" (βλέπε και το άρθρο μου Η Ελλάδα της παρδαλής επανάστασης).
Μπροστά στην "επανάσταση" αυτή και τις αφόρητες πιέσεις που δεχόταν η κυβέρνηση απο τη Δύση, ο Καραμανλής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιο του αγωγού. Το αποτέλεσμα: Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009 ο Κ. Καραμανλής ανακοίνωσε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, επικαλούμενος την δυσχερή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ο ΓΑΠ είχε δηλώσει επίσημα, ότι δεν ψήφιζε τον Κάρολο Παπούλια για να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης (τα ίδια με τον Τσίπρα τα έλη του 2014). Τις εκλογές που έγιναν τον Οκτώβριο 2009 τις κέρδισε ο ΓΑΠ/ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», όταν όμως ανέλαβε την πρωθυπουργία βρέθηκε μπροστά στην τρομοκρατία και το λεγόμενο «μπούλλινγκ» των διεθνών οίκων αξιολόγησης και του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου (με τα spreads κλπ.) και προσέφυγε εκεί, όπου τον ωθούσαν όλοι αυτοί, στο ΔΝΤ, υπογράφοντας με αυτό, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωζώνη το Μνημόνιο.
Και όχι μόνο αυτό. Με τον ΓΑΠ στην Πρωθυπουργία η βουλγαρική κυβέρνηση ανακοίνωνε στις 7. Δεκεμβρίου 2011 την επίσημη αποχώρησή της από τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και πρότεινε την αμοιβαία υποχώρηση όλων των εταίρων (Βουλγαρίας, Ρωσίας, Ελλάδας). Και η υπόθεση του αγωγού, ως γνωστόν, μπήκε …στο αρχείο.
Ο South Stream πέθανε, γιατί δεν τον ήθελε η Δύση, παρά ταυτά ο "δυτικός" Τσίπρας τρέχει στη Μόσχα για λεφτά και επενδύσεις. Η Ρωσία όμως δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει το ελληνικό χρέος, ακόμη και αν διέθετε όλα τα αποθέματα χρυσού και συναλλάγματος που έχει, όπως είπε ο πολιτολόγος Juri Kwaschnin στο Radio Echo Moskwy. Μένει μόνο η συμμετοχή της Ελλάδος στην νέα έκδοση του αγωγού South Stream, τον „Turkish-Stream-Pipeline“, που αυτή τη φορά θα περνά κάτω από την Μαύρη Θάλασσα και μέσω Τουρκίας, Ελλάδος, Σκοπίων, Σερβίας και Ουνγκαρίας θα φθάνει στην Δυτική Ευρώπη (βλέπε και Nach Aus für South Stream: Südosteuropäer stützen Russlands neue Pipeline-Pläne). Το αν θα γίνει ο αγωγός αυτός είναι το πρόβλημα, το πιθανότερο είναι να συναντήσει και πάλι την άρνηση της Δύσης (βλέπε και „Turkish-Stream-Pipeline“ nimmt Gestalt an“). Το ίδιο που ισχύει και για το ενδιαφέρον των Ρώσων για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Και επειδή ο Πούτιν γνωρίζει καλά αυτά τα προβλήματα, το μόνο που έδωσε στον Τσίπρα εκτός από κάποιες υποσχέσεις και προοπτικές, ήταν μια εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Νικολάου, που είχε κλέψει στον πόλεμο ένας Γερμανός στρατηγός από την Κρήτη και μια συμφωνία για τα 1000 χρόνια μοναχισμού στο Άγιον Όρος
Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα 2: Ο Πειραιάς και τα κινέζικα σχέδια για έναν εμπορικό διάδρομο Ελλάδα-Σερβία-Ουγγαρία-Δυτική Ευρώπη
Η Κίνα σχεδιάζει απο καιρό την δημιουργία ενός διαδρόμους μεταφοράς των βιομηχανικών προϊόντων της απο την Ελλάδα προς την Δυτική Ευρώπη. Η αρχή έγινε με το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Ελλάδα για την παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά.
Στα σχέδια της Κίνας για τα Βαλκάνια υπάρχει μια στρατηγική μελέτη της κινεζικής εταιρίας κατασκευών China Gezuba Corporation για την πλωτοποίηση του ποταμού Δούναβη από το Βελιγράδι μέχρι την Θεσσαλονίκη, που υποβλήθηκε το 2014 στον Σέρβο Πρόεδρο Tomislav Nikolic κατά την επίσκεψη του στην Κίνα. Η Κίνα θα διέθετε για την υλοποίηση του προγράμματος 10 δισεκατομμύρια δολλάρια (βλέπε και "China setzt sich für einen Ägäis-Donau-Kanal ein" και "Balkan: Was jetzt sofort geschehen muss".
Τα σχέδια αυτά, παρ’ ότι είναι ακόμη σχέδια, ανησυχούν ιδιαίτερα την Δύση και το πρόβλημα άρχισε να γίνεται πιο σοβαρό, όταν κατά τις πρόσφατες συζητήσεις των Δραγασάκη και Κοτζιά με κινέζους αξιωματούχους στην Κίνα ετέθη και το θέμα της επέκτασης των δραστηριοτήτων της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, το θέμα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Για τα οποία ο Δραγασάκης είπε, ότι η ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσει στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου που διαθέτει στον ΟΛΠ εντός των επόμενων εβδομάδων, όπως ανέφερε το επίσημο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα (Xinhua) και μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.
Και εδώ οι σειρήνες συναγερμού της Δύσης ηχούν απο καιρό εκκωφαντικά, γιατί οι δραστηριότητες των Κινέζων δείχνουν καθαρά τις προθέσεις τους, που είναι η δημιουργία ενός εμπορικού διαδρόμου, που θα ξεκινά από τον Πειραιά, την ή Θεσσαλονίκη ή και τα δύο λιμάνια μαζί, θα διασχίζει τις όμορες χώρες και θα καταλήγει στην μεγάλη αγορά της Δυτικής Ευρώπης. Ο διάδρομος αυτός θα χρησιμοποιεί δύο μεταφορικά μέσα, αυτοκινητοδρόμους, μέχρι την Βουδαπέστη, και σιδηροδρομικές γραμμές υψηλών ταχυτήτων, η κατασκευή των οποίων θα χρηματοδοτηθεί από κινεζικές τράπεζες. Στο ίδιο πλαίσιο ο Πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κεγκιάνγκ που τον περασμένο Δεκέμβριο επισκέφθηκε επίσημα το Βελιγράδι, εγκαινίασε την νέα γέφυρα του Δούναβη, που έχτισαν και χρηματοδότησαν κινεζικές κοινοπραξίες (βλέπε και „Chinesische Investitionen in Osteuropa. Der lukrative Lockruf der Seidenstraße“.
Περί Ηγεμόνος και παρδαλών επαναστάσεων
Νομίζω, ότι αρχίζει να γίνεται αντιληπτό, ότι με την εντατικοποίηση των προθέσεων Ρωσίας και Κίνας, που θέλουν την Ελλάδα σαν πύλη εξόδου των Ρώσων και εξόδου των Κινέζων προς την Δυτική Ευρώπη, δεν αποκλείεται να έχουμε και πάλι γεγονότα παρόμοια με αυτά του 2007 και του 2009. Η οδική και σιδηροδρομική σύνδεσή του Πειραιά ή της Θεσσαλονίκης με την Δυτική Ευρώπη, θα έκανε το ένα από τα δύο αυτά λιμάνια εξαιρετικά ανταγωνιστικό με τα λιμάνια του Ρόττερνταμ και του Αμβούργου, πράγμα που οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί θα καταπολεμούσαν λυσσωδώς, εκτός από την ούτως ή άλλως ανεπιθύμητη παρουσία των Κινέζων στην Δυτική Ευρώπη. Τα κουκιά λοιπόν δείχνουν ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, τον διάδοχο του ΓΑΠ, που μετά την επιτυχία τους για την ακύρωση του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, απέδειξαν ότι σαν γνώστες δημιουργίας „παρδαλών επαναστάσεων“ είναι σε θέση να αναλάβουν και να διεξάγουν επιτυχώς τέτοιες αποστολές υπερ του Ηγεμόνα στην Ελλάδα.
Μίλησα για έναν Ηγεμόνα και για „παρδαλές επαναστάσεις“ και πρέπει πρώτα να εξηγήσω στους μη επαΐοντες το περί τίνος πρόκειται, δηλαδή το ποιος είναι αυτός ο Ηγεμόνας, πώς λειτουργεί το σύστημα που έχει εγκαταστήσει και τι σχέση έχει με τις λεγόμενες „παρδαλές επαναστάσεις“, που ξεσπούν πυκνά, όχι μόνο στον αραβικό κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα. Κατ’ αρχήν. Ηγεμόνας δεν είναι ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα, ούτε η Άνγκελα Μέρκελ, γιατί στην πραγματικότητα είναι και οι δύο τους μαριονέττες στην υπηρεσία του. Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι, όπως είπε ο Julian Assange του WikiLeaks, ένας „λύκος με προβιά προβάτου“ αλλά μια απλή φιγούρα χωρίς ιδιαίτερες δικαιοδοσίες σε γεωπολιτικά θέματα. Και Άνγκελα Μέρκελ δεν είναι σε καμία περίπτωση ο νέος Χίτλερ που θέλει να εγκαθιδρύσει την τετάρτη γερμανική Αυτοκρατορία, όπως πολύ εσφαλμένα λέγεται και γράφεται στην Ελλάδα και αλλού. Ο πραγματικός λύκος είναι ο Ηγεμόνας, που με το σύστημα που έχει εγκαθιδρύσει, την Νέα Τάξη Πραγμάτων (New World Order) ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, επιδιώκοντας την δημιουργία της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας που έχει σχεδιάσει (δείτε και το βίντεο στο τέλος του άρθρου).
Κάτω από τον θρόνο του Ηγεμόνα βρίσκονται τα χρηματοπιστωτικά του κέντρα, η City of London (CoL) και η Wall Street της Νέας Υόρκης, καθώς και οι τράπεζες Federal Reserve System ή FED, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ και η European Central Bank, η κεντρική τράπεζα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ΕΚΤ. Οι δύο τελευταίες είναι αυτές που δημιουργούν το δολλάριο και το ευρώ, και τα δύο χρήματα εκ του μηδενός (δημιουργική παραγωγή χρήματος ή Fiat Money, νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία), το οποίο διαθέτουν σε κυβερνήσεις και ιδιωτικές τράπεζες. Και επειδή πρόκειται για ένα κλειστό σύστημα, οι δυνατότητες μανιπουλαρίσματος των οικονομικών μια χώρας μέσω των πρακτορείων αξιολογήσεως του συστήματος, του Standard & Poor’s, Moody’s και του Fitch Ratings, αυτών που «αξιολογούν» κατόπιν σχεδίων για την υποβάθμιση ή το χαντάκωμα κρατών, όπως συνέβη με την Ελλάδα. Στο ίδιο σύστημα ανήκει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η World Bank Group, μεγάλες πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρείες όπως η Allianz, η AXA κ.α. και γενικά όλες οι τράπεζες και επιχειρήσεις που λειτουργούν στα διάφορα κράτη και ελέγχονται απο τον Ηγεμόνα μέσα απο δαιδαλώδεις συμμετοχές, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις παρακολουθήσει κάποιος. Και όποιος κάνει αυτή την επίπονη έρευνα, θα διαπιστώσει, ότι οι τα ίχνη των τίτλων ιδιοκτησίας όλων αυτών των τραπεζών, επιχειρήσεων, οργανισμών κ.λπ. οδηγούν στην κεφαλή της πυραμίδας και στις δυναστείες των Rothschilds, των Rockefellers και μερικών άλλων του στενού τους κύκλου. Θα διαπιστώσει επίσης, ότι σε όλες αυτές επιχειρήσεις τις θέσεις-κλειδιά κατέχουν Εβραίοι ή άτομα που πρόσκεινται στον Σιωνισμό και τις τεκτονικές στοές του.
Στην παρακάτω βαθμίδα θα κατέτασσα τους υπέρτατους εβραϊκούς οργανισμούς American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), World Jewish Congress (WJC) και τα πανίσχυρα Κεντρικά Συμβούλια των Εβραίων στα διάφορα κράτη (στην Ελλάδα η οργάνωση αυτή λέγεται Κεντρικό Συμβούλιο των Ισραηλιτών και τα μέλη της είναι Ισραηλίτες και όχι Έλληνες πολίτες), που φροντίζουν για το ποιός θα εκλεγεί πρόεδρος στις διάφορες χώρες και επηρεάζουν την πολιτική τους (βλέπε και Peter van Dorren: «To Ισραήλ προδιαγράφει μέσω της AIPAC την Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ!»). Εκτός αυτού ελέγχουν το φρόνημά και την «σωστή» πολιτική και κοινωνική ιδεολογία των πολιτών, που δεν επιδέχεται κανενός είδους κριτική εναντίον των Εβραίων και του Ισραήλ (Αντισημιτισμός) και δεν αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα, που σαν ποινικά αδικήματα τιμωρούνται στην Γερμανία με πολυετή φυλάκιση (§ 130 StGB Volksverhetzung). Να αναφέρω επίσης τα εργατικά συνδικάτα όπως τα International Trade Union Confederation, European Trade Union Confederation ή την Διεθνή Ένωση Δημοσιογράφων (International Federation of Journalists), τα οποία πρόθυμα υποστηρίζουν την κριτική ντόπιων συνδικάτων κατά της κυβέρνησης που θα κάποιες μεταρρυθμίσεις, συμβάλλοντας στην δημιουργία κοινωνικών αναστατώσεων, απεργιών, διαδηλώσεων, πορειών ή καταλήψεων και είναι, άρα, εργαλεία πίεσης στην υπηρεσία της πολιτικής αποσταθεροποίησης του Ηγεμόνα.
Στην αμέσως παρακάτω βαθμίδα θα βρούμε τα λεγόμενα μαζικά μέσα επικοινωνίας (ΜΜΕ) που διαθέτει ο Ηγεμόνας για την πληροφόρηση, τουτέστιν για την πλύση εγκεφάλου του πολίτη, τον τύπο, την τηλεόραση και το ιντερνέτ. Απο τα μέσα αυτά της λεγόμενης τέταρτης-, στην πραγματικότητα όμως πρώτης εξουσίας, να αναφέρω, αντιπροσωπευτικά, τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων AP (The Associated Press), Dow Jones & Company, dpa, Thomson Reuters, UPI (United Press International), AFP (Agence France-Presse) κ.α. Απο δε τον ημερήσιο τύπο να αναφέρω την ναυαρχίδα του, την New York Times, γιατί αυτή είναι που δίνει τον δημοσιογραφικό τόνο και την κατεύθυνση στον υπόλοιπο. Απο τους τηλεοπτικούς σταθμούς να αναφέρω ενδεικτικά το CNN, το BBC, το DW-TV καθώς και το Al Jazeera (ειδικά για τους Άραβες). Για την πλύση εγκεφάλου, ιδιαίτερα της νεολαίας, σημαντικότατο ρόλο παίζουν τα επικοινωνιακά κατασκευάσματά που λέγονται κοινωνικά δίκτυα, το Facebook, το Twitter και άλλα τέτοια, που μεταφέρουν τα τιτιβίσματα των ηλίθιων χρηστών τους κατ’ ευθείαν στα Think Tanks των μυστικών υπηρεσιών της CIA, της Mossad ή της BND, καθώς και τα Youtube, Google και άλλα, ων αριθμός ουκ έστιν. Όλα αυτά, ανεξάρτητα του κράτος όπου λειτουργούν, ανήκουν σε επιχειρήσεις, που ελέγχονται οικονομικά απο τον Ηγεμόνα και σε όλα τους, όπως και στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, τις τράπεζες κ.λπ., τις θέσεις-κλειδιά κατέχουν Εβραίοι ή άτομα που πρόσκεινται στον Σιωνισμό.
Επίλογος
Θα ήθελα να επεκταθώ στο θέμα αυτό περισσότερο, αλλά ήδη το άρθρο έχει κάπως ξεχειλώσει και σταματώ εδώ, παραπέμποντας για τα θέματα που εθίγησαν σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μου, που δεν έχουν χάσει καθόλου την επικαιρότητά τους. Να αναφέρω όμως, ότι η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ πολιτικούς που να έχουν σχέση με την πραγματικότητα και όχι με ιδεολογικές φούσκες και φανταστικές επαναστάσεις.
Πραγματισμός είναι στην φιλοσοφική θεωρία ότι πρακτικά ωφελεί στη καθημερινή ζωή. Σύμφωνα με τον πραγματισμό η πράξη έχει προτεραιότητα έναντι της θεωρίας καθώς και η εμπειρία έναντι των αμετάβλητων αρχών. Οι ιδέες, σύμφωνα με τη φιλοσοφία του πραγματισμού, δανείζονται τα νοήματά τους από τις συνέπειές τους και η αλήθειά τους προκύπτει από την επαλήθευσή τους. Βλέπουμε τίποτα απ’ αυτά στην Ελλάδα; Εγώ όχι. Αυτό που βλέπω είναι η άγνοια, η απειρία, η ασυδοσία, η φουσκολογία και οι …ξερόλες και τίποτε γνωρίζοντες, σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πώς σχεδιάζει ο Ηγεμόνας να χρησιμοποιήσει αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποφύγει τους Κινέζους στον Πειραιά και τους Ρώσους με τον „Turkish-Stream“ στην Θεσσαλονίκη δεν είναι ακόμη ορατό στον ορίζοντα. Σίγουρα όμως θα βρει τον τρόπο, διότι θα ήταν οξύμωρο να υποθέσουμε, ότι θα μείνει αδιάφορος σε έναν ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά του διάδρομο ενός από τους δύο βασικούς εχθρούς του. Ας περιμένουμε λίγο, οι επόμενες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα το δείξουν. Γεγονός είναι, ότι όπως ο ΓΑΠ κέρδισε τις εκλογές του 2009 αρνούμενος να στηρίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που είχε προτείνει ο Καραμανλής και ο Τσίπρας κέρδισε τις τελευταίες εκλογές αρνούμενος να στηρίξει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που είχε προτείνει Σαμαράς (από συμπτώσεις πάμε καλά!), έτσι και τώρα προβλέπονται δράσεις και γεγονότα, παρόμοια με αυτά που οδήγησαν στην ακύρωση του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Οι καταλήψεις κτιρίων και οι δράσεις των τρομοκρατούν μοιάζουν σαν προάγγελοι αυτών που θα ακολουθήσουν.
Η Ελλάδα είναι προ πολλού ένα φailed state, ένα μπατιρισμένο, φαλιρισμένο κράτος. Και οι μόνοι που δεν το αντιλήφθηκαν αυτό ακόμη, είναι οι κάτοικοί της, αυτοί που περιμένουν από ανώριμους και τελείως ανίκανους ηγέτες την σωτηρία τους, αντί να τους περιθωριοποιήσουν και να τους αποβάλλουν από το κοινωνικό και πολιτικό σώμα. Και όσο θα φωνάζουν, θα διαμαρτύρονται και δεν θα βλέπουν, ότι και οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τα χάλια τους, τόσο και η θηλιά στο λαιμό τους θα σφίγγεται περισσότερο. Γιατί ο Ηγεμόνας έχει συμφέρον, να προωθεί τέτοιες μαριονεττες για πρωθυπουργούς και πολιτικούς, που λόγω βλακείας θα του κάνουν τη δουλειά του. Ιδιαίτερα τώρα που η μία πατερίτσα του, οι ΗΠΑ, εξασθενεί σημαντικά ενώ Ρωσία και Κίνα ενδυναμώνουν.
Ζητείται λοιπόν ο ηγέτης, που σαν νέος Μέγας Αλέξανδρος θα προσπαθήσει να συγκεντρώσει τους πολιτικά διασπασμένους και ιδεολογικά πολτοποιημένους Έλληνες σε μία γροθιά, θα ανορθώσει οικονομικά και κοινωνικά την χώρα και όταν αυτή κάπως ενδυναμώσει, θα κάνει μια σχετικά ανεξάρτητη και πολυεδρική πολιτική. Σε συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα, που με τον αγωγό η μία, τον διάδρομο για την Ευρώπη η άλλη, θα μπορούσαν να κάνουν την Ελλάδα έναν εμπορικό και βιομηχανικό κόμβο όπως είναι το Ρόττερνταμ και το Αμβούργο (βλέπε και Balkan: Was jetzt sofort geschehen muß. Wirtschaftshilfe. Ein wirtschaftliches Sofortprogramm für den Balkan im Kontext einer neuen Weltwirtschaftsordnung).
Και από τον Έλληνα ζητείται να καθίσει κάτω, να βάλλει τα κομμάτια του πολιτικού και κοινωνικού παζλ σε μια σειρά, να σεβαστεί τον ηγέτη που θα αναδειχθεί και να σταματήσει να παίζει το παιχνίδι του διχασμού που του επιβάλλουν ο Ηγεμόνας με τα ντόπια τσιράκια του. Έναν διχασμό, που τον κρατά αιχμάλωτο και ταπεινωμένο σαν ζητιάνο και κακομοίρη πού κλαίει τη μοίρα του. Τέλος μ' αυτή την κακομοιριά και την ζητιανιά.
Rubrik: Meinung/Γνωμη
14.04.15
von Εμμανουήλ Σαρίδης
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου