<<Η κομματοκρατία κατήργησε την Δημοκρατία!>>

Του Δημήτρη Σούγλη

Κάθε Κύπριος πολίτης βλέπει καθημερινά ότι η Συνταγματική επιταγή του διαχωρισμού των τριών εξουσιών (Εκτελεστική – Νομοθετική – Δικαστική), αποτελεί πλέον ένα μεγάλο «δήθεν» στη λειτουργία της Δημοκρατίας. Τόσο  η νομοθετική εξουσία (Βουλή), όσο και η Δικαιοσύνη, εξαρτώνται (κακά τα ψέματα),  πλήρως από την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση), η οποία με τη σειρά της, άγεται και φέρεται  από τα συμφέροντα του (Κυβερνώντος) κόμματος, καθιστώντας το έτσι, (στην Κυπριακή πραγματικότητα) την κορυφή της πυραμίδας της πολιτικής ιεραρχίας.

Ο εκάστοτε Πρόεδρος της  Δημοκρατίας  μας (ως θεσμός), δέχεται "πιέσεις", εκλέγεται μόνον αν συνεργαστεί και αν "τάξει" σε άλλα κόμματα και δεν λειτουργεί ουσιαστικά, ούτε αυτόνομα ούτε προς το κοινό καλό - το καλό των πολιτών - αλλά προς όφελος του κομματικού συμφέροντος και για να ακριβολογούμε, προς όφελος των "συνεργαζομένων" κομμάτων που τον εξέλεξαν.

Η χώρα μας λοιπόν, το νησί μας,  κυβερνάται από αυτή την κομματοκρατία, στην οποία έχει διολισθήσει σιγά-σιγά και η λειτουργία, όπως και η αξία της Δημοκρατίας.

Η Κύπρος δηλαδή, σχεδόν από την γέννηση της Δημοκρατίας και του κράτους της,

κυβερνάται από μία «κοινοβουλευτική κομματοκρατούμενη ολιγαρχία» που στην πράξη έχει υποκαταστήσει την Δημοκρατία. Αυτή η πραγματικότητα, είναι το πολύ οδυνηρό αποτέλεσμα που έχει επιφέρει η επικράτηση της κομματοκρατίας στην καθημερινότητα του πολιτικού μας δήθεν συστήματος.

Απόλυτοι άρχοντες είναι τα κόμματα, αναλόγως πάντα εκλογικών ποσοστών, και τα πάλαι ποτέ "κύτταρα της Δημοκρατίας" κατάντησαν "καρκινογόνα κύτταρα". Αναδεικνύονται "πολιτικά" πρόσωπα μόνο από τα κόμματα και εξαφανίζονται ενδιαφέρουσες και συχνά άξιες προσωπικότητες.  Πολιτικοποιημένα άτομα που δεν ανήκουν σε κόμματα, εξαφανίζονται, φιμώνονται ή και ακόμα "διώκονται" για να σιωπήσουν, να απομακρυνθούν και να αποσύρουν κάθε ενδιαφέρον για πολιτική ανάδειξη και  ανέλιξη. Ουσιαστικά η κομματοκρατία κατέστη δυναστεία.

Η κομματοκρατία όμως δυστυχώς, εμπεδώθηκε και επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό, από την ίδια την κοινωνία των πολιτών που βολεύτηκε στις "πελατειακές" σχέσεις και στην άρνηση της να καθιερώσει  ή να αλλάξει αυτό το είδος "πολιτικού συστήματος" και νοοτροπίας. Εγκλωβίστηκε σήμερα, αντιλήφθηκε ότι το όλο σύστημα μεταλλάχθηκε σε οικογενειοκρατία και δεν έχει πια ούτε λόγο, ούτε δύναμη, ούτε ισχύ. Τα κόμματα το εισέπραξαν αυτό αλλά εκμεταλλεύονται την αδιαφορία πλέον των πολιτών, που πολύ εσφαλμένα θεωρούν πως η απομάκρυνση και η αποχή από τις εκλογικές αναμετρήσεις, τιμωρεί ή δίνει δήθεν μηνύματα στα κόμματα και στο πολιτικό κατεστημένο.

Τα κόμματα συνεχίζουν την επικίνδυνη ρητορική,  συσκοτίζουν  την πραγματικότητα και θολώνουν την κρίση της κοινωνίας και των πολιτών.

Όλα αυτά γέννησαν την αναξιοκρατία, ο έλεγχος των πάντων και κυρίως η ατιμωρησία "θέριεψαν" τα σκάνδαλα και την σκανδαλολογία, και ένα σάπιο, νωθρό σύστημα, ως απόστημα πια αν δεν θεραπευτεί, θα οδηγήσει σε πλήρη αναρχία, παρακμή και θάνατο κάθε έννοιας δικαίου, προόδου και προκοπής. Καθιστά ήδη αβέβαιο και επικίνδυνο το μέλλον και αξιοθρήνητο το παρόν.

Μας λείπει φαίνεται η τιμιότητα και η γενναιότητα. Αρνούμαστε άπαντες να ξεπεράσουμε την μνησικακία, την εγωπάθεια και τον "ωχαδελφισμό" μας, πολλά καθοδηγούνται από τους τύπους και τους κανόνες του Βερολίνου, των Βρυξελλών και άλλων,  και δεν έφταναν όλα αυτά, το δημόσιο οικοδόμημα και κάθε μορφή ελευθερίας, κάθε επιλογή, κοινωνική ακόμη και κρατική - Εθνική  στρατηγική, πνίγηκε στον εξαιρετικά ευφυή,

καλο-προπαγανδισμένο και σχεδιασμένο βάλτο των μνημονίων, της παγκοσμιοποίησης και των δήθεν φιλελεύθερων, αλληλέγγυων και προοδευτικών  πολιτικών, τάσεων και κινημάτων. Η κομματοκρατία κατήργησε την Δημοκρατία και το απόλυτο μηδέν διαδέχθηκε την κομματοκρατία. Διερωτώμαι: έχει πάτο ο πάτος;