<<Η απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα είχε δοθεί από το… 1989 – Από τον Jacques Delors>>

Το ευρώ θα είναι ασφαλές μόνο όταν διορθωθεί

Την απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα την έχει δώσει από το 1989, ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jacques Delors, σύμφωνα με νέα ανάλυση των Financial Times, η οποία προσπαθεί να σκιαγραφήσει την επόμενη μέρα μιας ελληνικής συμφωνίας.
Σύμφωνα με την ανάλυση, η συμφωνία αυτή την εβδομάδα για την Ελλάδα αφήνει δύο ερωτήματα:
Θα λειτουργήσει;
Και τι μπορεί να γίνει για να ενισχυθεί η νομισματική ένωση της Ευρώπης.
Η απάντηση στο πρώτο είναι "πιθανόν να μην την βοηθήσει" όπως και η μυστική συνταγή που θα εξασφάλιζε το μέλλον του ευρώ 25-περίεργα χρόνια πριν.
Η προφανής παρατήρηση σχετικά με το τελευταίο σχέδιο διάσωσης είναι ότι οι σκληροί όροι της ήταν ταυτόχρονα αναπόφευκτα και πιθανώς αντιπαραγωγικοί.
Δεν μπορεί να υπάρξει επιχείρημα ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται ριζική μεταρρύθμιση.
Αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με το αν μένει στο ενιαίο νόμισμα ή επιστρέφει στη δραχμή.
Η διάλυση των πελατειακών σχέσεων και η είσπραξη των φόρων είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει η Ελλάδα μια σύγχρονη, λειτουργική δημοκρατία.
Ο μεγάλος κίνδυνος του λεγόμενου Grexit είναι ότι η ώθηση για την αλλαγή αυτή έχει εξατμιστεί.
Το μέλλον της Ελλάδας θα ήταν όπως της ευρωπαϊκής Βενεζουέλας - μόνο χωρίς το λάδι.
Αυτό που είναι επίσης αλήθεια είναι ότι οι πιστωτές - και πάνω απ 'όλα η Γερμανία - έχουν τη δυνατότητα να εξηγήσουν το θυμό και την απογοήτευση τους με τα καμώματα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, τα οποία θόλωσαν την κρίση τους για το σχήμα της νέας συμφωνίας.
Η τελευταία αξιολόγηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη δεινή οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα μας είπε αυτό που γνωρίζαμε: Η Αθήνα χρειάζεται μια σημαντική μείωση χρέους.
Η λέξη στο Βερολίνο είναι ότι αυτό είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα.
Η άμεση εξυπηρέτηση του χρέους είναι σχετικά μικρή.
Αυτό που αγνοούμε είναι η πολιτική ψυχολογία.
Οι Έλληνες χρειάζονται κίνητρα για να αγκαλιάσουν την αλλαγή.
Οι πιθανότητες της Αθήνας εφαρμόσει αυστηρά ένα νέο πρόγραμμα ήταν πάντα και θα είναι αρκετά μικρή.
Χωρίς την υπόσχεση της ελάφρυνσης του χρέους θα εξαφανιστούν αυτές οι πιθανότητες.
Δεδομένου ότι οι διαπραγματεύσεις ξεκινούν κατά τις προσεχείς εβδομάδες, οι πιστωτές θα πρέπει να είναι ευέλικτοι στον ορισμό βραχυπρόθεσμων δημοσιονομικών στόχων.
Εάν η Merkel θέλει να κρατήσει το ευρώ στη ζωή, θα πρέπει να παρουσιάσει την πραγματικότητα.
Οι ηγέτες πρέπει μερικές φορές να καταναλώσουν συσσωρευμένο πολιτικό κεφάλαιο.
Ή μήπως η Merkel θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο πρωτεργάτης της διάσπασης της Ευρώπης;
Όποια και αν είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων οι βαθύτερες αμφιβολίες σχετικά με το μέλλον του ευρώ παραμένουν.
Προς το παρόν, το ευρώ έχει εγκλωβιστεί σε καμία νεκρή ζώνη.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αξιωματούχοι στο Βερολίνο ξαναδιαβάζουν την έκθεση που συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1989 από μια επιτροπή των κεντρικών τραπεζιτών και επιφανείς εμπειρογνώμονες.
Υπό την προεδρία του Jacques Delors, του τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπήρξε ένα σχέδιο για το ενιαίο νόμισμα.
Ανάμεσα στους συγγραφείς των εκθέσεων Delors υπήρχαν αμφιβολίες για το θα γίνει αυτό.
Πολλοί στη Γερμανία, τότε, ανέφεραν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς μεγάλη προσοχή στο σχέδιο, παρόλο που ο Karl Otto Pöhl, τότε πρόεδρος της Bundesbank, ήταν ένας εκ των συντακτών αυτών των εκθέσεων.
Μάλιστα οι Γερμανοί, ανέφεραν, ότι ποτέ δε θα συμφωνούσαν να εγκαταλείψουν το γερμανικό μάρκο.
Οι συγγραφείς, όμως, δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι έξι μήνες αργότερα το Τείχος του Βερολίνου θα έπεφτε, μεταβάλλοντας την πολιτική δυναμική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ο καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Kohl ανέλαβε την επανένωση της Γερμανίας και ο François Mitterrand, ο Γάλλος πρόεδρος, εξασφάλισε την οικονομική και νομισματική ένωση.
Έτσι η Ευρώπη, έφτασε στη συμφωνία του Μάαστριχτ δύο χρόνια αργότερα, εγκαινιάζοντας τη νομισματική ένωση.
Με την επιλογή για μια αυστηρά νομισματική ένωση, οι ηγέτες της ΕΕ απέφυγαν να καθορίσουν τον πυρήνα των προβλημάτων εξακολουθούν να βασανίζουν το ευρώ.
Πού βρίσκεται η ισορροπία μεταξύ της αλληλεγγύης - με ένα προϋπολογισμό της ευρωζώνης και μεταφορές από τις πλούσιες στις φτωχότερες χώρες - και της συλλογικής ευθύνης της αμοιβαίας δέσμευσης οικονομικών και δημοσιονομικών κανόνων;
Η επιτροπή προέβλεπε ότι η ευρωζώνη δεν θα μπορούσε ποτέ να ακολουθήσει το πρότυπο των ΗΠΑ.
Τα ευρωπαϊκά έθνη δεν θα δώσουν επαρκή κυριαρχία.
Όμως, η έκθεση τονίζει ότι η οικονομική ένωση απαίτησε σοβαρούς περιορισμούς στην εθνική διαδικασία λήψης αποφάσεων και, σε περιόδους στρες, στις επίσημες μεταβιβάσεις πόρων: υπευθυνότητα και αλληλεγγύη, με άλλα λόγια, θα είναι δίπλα-δίπλα.
Εκείνη η επιτροπή είχε καταλήξει στο συμπέρασμα: «Η οικονομική και νομισματική ένωση πρέπει να είναι δύο αναπόσπαστα μέρη ενός ενιαίου συνόλου και θα πρέπει, συνεπώς, να εφαρμοστούν παράλληλα».
Ποτέ δεν ήταν, και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος.
Το ευρώ θα είναι ασφαλές μόνο όταν διορθωθεί, καταλήγει η ανάλυση των Financial Times.