<<Η Νεοκυπριακή «Ακαδημαϊκή» Νομενκλατούρα>>

 

Του Ανδρέα Μορφίτη

Κατά τη δεκαετία του 1970 και συγκεκριμένα το 1975 λειτούργησε στην Κύπρο ο λεγόμενος «Νεοκυπριακός Σύνδεσμος» κύρια επιδίωξη του οποίου ήταν η καλλιέργεια μιας καθαρά Κυπριακής συνείδησης ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους, με στόχο την επαναπροσέγγιση – όπως πίστευαν – με τους Τουρκοκύπριους και την «αναδιαμόρφωση» ενός νέου Κυπριακού Κράτους – Έθνους.

Απαραίτητα μεθοδολογικά «εργαλεία» για την επίτευξη των σκοπών και στόχων του Συνδέσμου ήταν η απάμβλυνση, εξασθένιση, αλλοίωση και τελικά η κατάργηση της Ελληνικής εθνικής συνείδησης των Ελληνοκυπρίων και η αντικατάσταση της με μια νέα Κυπριακή συνείδηση που θα οδηγούσε σταδιακά στη δημιουργία ενός νέου υβριδικού «Έθνους» των Κυπρίων!

Όλη αυτή η «φιλοσοφία» αλλά και οι συνεπαγόμενες μεθοδεύσεις προσέκρουσαν τότε στη σθεναρή αντίδραση των Ελληνοκυπρίων, γι’αυτό και οι προσπάθειες συνεχίστηκαν υπογείως μέχρι και σήμερα   με στόχο τη σταδιακή και διαχρονική διάβρωση της ιστορικής συνείδησης του λαού μας.

Τα αποτελέσματα αυτών των μακρόχρονων μεθόδων και προσπαθειών αντανακλώνται επί των ημερών μας είτε με την προβολή νεοφανών ιδεολογημάτων είτε με την εμφάνιση μιας νέας, νεοκυπριακής «νομενκλατούρας» που εμφανίζεται ενδεδυμένη με τον μανδύα του ακαδημαϊκού ή του νεοκουλτουριάρη και φαίνεται να … ηγείται αυτής της εκστρατείας.

Αφορμή για τη συγγραφή του παρόντος σημειώματος μού έδωσε η συνέντευξη του Χάρη Ψάλτη, επίκουρου καθηγητή Κοινωνικής – Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στην Αντιγόνη Δρουσιώτη του Συγκροτήματος του Φιλελευθέρου.

Σταχυολογώ τις κυριότερες μόνο θέσεις και απόψεις του κ. καθηγητού.

1.    «Η τεχνική επιτροπή για την Εκπαίδευση θα πρέπει να σταματήσει τη στερεοτυπική αφήγηση της Ιστορίας, που αντί να φέρνει την επανένωση, φέρνει τη διχοτόμηση» (δηλαδή να σταματήσουμε να μιλάμε για εισβολή, για κατοχή, για τα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας από την εποχή του Νιχάτ Ερίμ  κτλ, γιατί φέρνουμε τη … διχοτόμηση.

2.    «Το μάθημα της Ιστορίας θα πρέπει να αλλάξει γιατί διατρέχεται από μια εθνοκεντρική αντίληψη, κάνοντας λόγο για καλλιέργεια εθνικής ταυτότητας».

3.    «Τέτοιες αντιφάσεις δεν βοηθούν καθόλου τους εκπαιδευτικούς να κατανοήσουν ότι μονόπλευρες αφηγήσεις θυματοποίησης (που για πολλούς εκπαιδευτικούς είναι δυστυχώς ο τρόπος να καλλιεργήσουν πατριωτισμό, το «δεν ξεχνώ» όπως και εθνική ταυτότητα) αντιστρατεύονται την καλλιέργεια κριτικής ιστορικής σκέψης αλλά ταυτόχρονα και την κουλτούρα συμφιλίωσης»

(Δηλαδή κατά τον κ. καθηγητή η ιστορία της τουρκικής εισβολής του 1974 είναι μονόπλευρη αφήγηση θυματοποίησης και το «δεν ξεχνώ» είναι σοβινιστικό σύνθημα! ) .

4.            «Άλλη όμως η ερμηνεία από τους Ελληνοκύπριους για παράδειγμα το τι έγινε το ’63 -‘74 και άλλη από τους Τουρκοκύπριους» επισημαίνει ο κ. καθηγητής.

(Ο κ. Ψάλτης δεν μας έδωσε τη δική του ερμηνεία για την περίοδο ’63-’74  – Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τους αναγνώστες του παρόντος κειμένου) .

Για μένα, τον απλό Ελληνοκύπριο πολίτη που έζησε τις δραματικές δεκαετίες του 1963 και του 1974 η «μονόπλευρη αφήγηση» – όπως την ονομάζει ο κ. Ψάλτης-  είναι πως η Τουρκία το 1963 βομβάρδισε την Τηλλυρία και κατέκαυσε γη και ανθρώπους με βόμβες ναπάλμ, ενώ το 1974 εκμεταλλευόμενη το άφρον και εγκληματικό πραξικόπημα εισέβαλε στην Κύπρο, προέβη σε μαζικές λεηλασίες, φόνους και βιασμούς και κατέκτησε δια της βίας των όπλων το 38% του Κυπριακού Κράτους το οποίο έκτοτε και κατέχει.

5.      Στη συνέχεια της συνέντευξης του ο κ. Ψάλτης αναφέρθηκε σε έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα και παραθέτει τα ποσοστά για τα ναι, τα όχι και τα ίσως, σε περίπτωση … δημοψηφίσματος.

Μόνο που ο κ. Ψάλτης δεν μας είπε ποιό ήταν το αντικείμενο του δημοψηφίσματος αφού η μορφή της τελικής λύσης ευρίσκεται ακόμα στο στάδιο των διαφορών, των συγκλίσεων, των υποθέσεων, των αναιρέσεων, των αμφισβητήσεων και των ασαφειών !!!!

Τόση σοβαρότητα στην επιστημονική δεοντολογία και έρευνα !!!

Ένας άλλος νεωτεριστής διανοούμενος της ίδιας σχολής με τον κ. Ψάλτη είναι και ο Τουρκολόγος Ιάκωβος Χατζηπιερής ο οποίος σε συνεργασία με ένα Τουρκοκύπριο συνάδελφο του συνέταξαν «Το κοινό λεξικό της Ελληνοκυπριακής και Τουρκοκυπριακής διαλέκτου», που εμπεριέχει 3.500 κοινές λέξεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και το οποίο ο εκδότης υπέβαλε στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού με αίτημα να αναγνωριστεί ως επίσημο σύγγραμμα και να μπει στις βιβλιοθήκες των σχολείων και των Δήμων της Κύπρου. Πρόσθεσε ακόμα ότι το όραμα του είναι να δημιουργηθεί στην Κύπρο μια … τρίτη γλώσσα ανάμικτη που θα χρησιμοποιείται από όλους τους Κυπρίους όταν … γίνει η επανένωση των δυο κοινοτήτων.

Αν λοιπόν το 1974 η Τουρκία κατέλαβε με τη βία των όπλων τη μισή μας σχεδόν Πατρίδα (που ο Κύπριος Πανεπιστημιακός ονομάζει «μονόπλευρη αφήγηση θυματοποίησης» των Ελληνοκυπρίων) άλλο τόσο στο διάστημα από το 1974 μέχρι σήμερα πέτυχε να αλώσει τις συνειδήσεις, τις αντιστάσεις, τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές μας, σε σημείο που φαίνεται πως δεν έχει μείνει πια τίποτε όρθιο που θα μπορέσει να μας σώσει από την αλλοτρίωση, την υποταγή και τον αφανισμό.

Διερωτώμαι τελικά που αρχίζει και πού σταματά η ακαδημαϊκή και πνευματική νεοκουλτούρα μας και ποια εχέγγυα επιβίωσης μάς έχουν απομείνει στη γη των προγόνων μας.

Εγείρονται όντως σοβαρά ερωτήματα τα οποία θα έπρεπε το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού – ποιάς παιδείας και ποιού πολιτισμού – να απαντήσει.

Θα ήταν επίσης χρήσιμο να έχουμε και τις επίσημες θέσεις του Ανωτάτου Πνευματικού Ιδρύματος της χώρας μας, για το οποίο ο Κύπριος πολίτης δαπανά εκατομμύρια από τα υστερήματα των κόπων και των μόχθων του. Ακούει κανείς ;

*Νομενκλατούρα (από το λεξικό του Γιώργου Μπαμπινιώτη)

«Η προνομιούχος κοινωνική τάξη των κρατικών και οικονομικών αξιωματούχων στο πλαίσιο ολοκληρωτικού καθεστώτος, κυρίως κομμουνιστικού, αλλά και σε δημοκρατικά καθεστώτα.

·         Υ.Γ. Σε  απόλυτη ταύτιση και συστράτευση με τη νεοκυπριακή νομενκλατούρα βρίσκεται σχεδόν το σύνολο των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών προγραμμά-των της χώρας μας , που από πρωϊας μέχρι νυκτός μας σερβίρουν τα υποπροϊόντα τους τα οποία κατακρεουργούν ,αποδομούν, υποβιβάζουν και εξευτελίζουν το πολιτιστικό υπόβαθρο και το γλωσσικό αισθητήριο του λαού μας στο όνομα μιας ανόητης κυπριοποίησης των πάντων με την προσδοκία ότι έτσι θα καταστούμε πιο ωφέλιμοι στον αγώνα για την ….επανένωση της πατρίδας μας με το σύνοικο τουρκικό στοιχείο.

Σ αυτό το δύσμοιρο τόπο χάθηκε εντελώς και προ πολλού κάθε έννοια του μέτρου, της λογικής και της ισορροπίας .Τί λένε οι εκπαιδευτικοί μας άρχοντες και οι πνευματικοί μας ταγοί; Υπνώττουν ή έχουν απονευρωθεί τελείως;