<<Η θέαση του ΑΚΕΛ για την Τουρκία>>

Αναζήτησα πληροφόρηση στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος για την επικείμενη, εντός Ιανουαρίου όπως ο ίδιος ανακοίνωσε, επίσκεψη του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ στην  Πόλη κατόπιν πρόσκλησης του Τούρκου ΥΠΕΞ, Μελβούτ Τσαβούτογλου.  Δεν βρήκα. 

·         Μάριος Ευρυβιάδης

 Η είδηση για την επίσκεψη μαθεύτηκε στις 2 Ιανουαρίου και προφανώς διευθετήθηκε στη διάρκεια των γιορτών. Ο κ. Άντρος  Κυπριανού επιβεβαίωσε τα της επίσκεψης δημόσια στις 4. Μέχρι τις 5, που ανέτρεξα την ιστοσελίδα του κόμματος, η τελευταία ανακοίνωση  αφορούσε στη διαμάχη αναφορικά με το ωράριο των καταστημάτων.

Δεν χρήζει επίσημης ανακοίνωσης μια τέτοια “σημαντική επίσκεψη”, κατά τον ίδιο τον Γ.Γ. του κόμματος; Με ποιά ιδιότητα μεταβαίνει, τελικά, στην Τουρκία ο κ. Κυπριανού; Ως ιδιώτης ή ως κομματικός παράγοντας; Έχει σημασία ή όχι η έλλειψη επίσημης ανακοίνωσης; Παλαιότερα η αποκωδικοποίηση “πράξεων”, “παραλήψεων”, κλπ, κομμουνιστικών κομμάτων ήταν ολόκληρη επιστήμη- αυτή της “κρεμλινολογίας”. Μήπως χρειάζεται και εδώ η αντίστοιχη επιστήμη της “ΑΚΕΛΟλογίας;” Ίσως όχι. 

Τώρα γιατί ο κ. Κυπριανού πάει στην Πόλη και δεν πάει στη  Άγκυρα, εκεί που εδρεύει ο ξενιστής του, έχει και αυτό την πολιτικά σημειολογική του σημασία και δεν είναι απλά ζήτημα απόστασης. Αλλά ας μην περιπλέκουμε, ακόμη περισσότερα, τα πράγματα.

Από τον κ. Κυπριανού γνωρίζουμε πως η πρόκληση προήλθε από τον σημερινό Υπουργό Εξωτερικών  της Τουρκίας, με πρωτοβουλία του ιδίου και με τη διαμεσολάβηση του Τουρκοκύπριου διαπραγματευτή και πολιτευτή, του Οζντίλ Ναμί, που του μετέφερε την πρόσκληση. Μας πληροφορεί, επίσης, ο κ. Κυπριανού πως γνωρίζονται με τον σημερινό Τούρκο ΥΠΕΞ λόγω παλαιότερης  συνεργασίας τους που είχαν στις κοινοβουλευτικές επιτροπές του Συμβουλίου της Ευρώπης (2003-12)  και  του οποίου ο κ. Τσαβούτογλου προήδρευσε (2010-12). Ήταν  με την επίσημη ιδιότητα του  ως Προέδρου  του Συμβουλίου της Ευρώπης που επισκέφτηκε και την Κυπριακή Δημοκρατία- και όχι σαν κάποιο κράτος που δεν “υπάρχει”, κατά την επίσημη θέση αυτού και της χώρας του. 

Δύο  επιπλέον λόγια για τον Τούρκο ΥΠΕΞ νομίζω χρήζουν σημασίας. Ο Τσαβούτογλου  

δεν είναι διπλωμάτης καριέρας. Αντίθετα είναι ιδρυτικό μέλος του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Είναι, δηλαδή, ισλαμιστής  ιδεολόγος και στρατευμένος του κόμματος. Αυτό εξηγεί και την μετεωρική του “ανέλιξη” μέσα στο κομματικό σύστημα εξουσίας του Ερντογάν. Είναι γεννημένος το 1968 και σπούδασε διεθνείς σχέσεις και οικονομικά. Υπήρξε μέλος της επιτροπής του κόμματος για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος για τη λήψη αποφάσεων. Όχι τυχαία, το ισλαμιστικό δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου τον εμπιστεύθηκαν ως Υπουργό και διαπραγματευτή για ζητήματα ΕΕ (2013-14) και ως ΥΠΕΞ από το 2014 μέχρι σήμερα. 

Στη βάση των παραπάνω μπορεί να υποθέσει κανείς πως ο Τούρκος ΥΠΕΞ διαδραματίζει κάποιο  ρόλο και έχει επιρροή στα πράγματα , όποια και να είναι αυτή, μέσα στη δεσποτεία του Ερντογάν, του “Μεγάλου Μάστρου” (“Buyuk Usta”)  της ισλαμιστικής Τουρκίας.

Αυτό θα μπορούσε να το αξιοποίησει  ο κ. Κυπριανού, όχι όμως όπως αυτός νομίζει ή, όπως δημόσια, τουλάχιστον, δήλωσε στα ΜΜΕ. Ο κ. Κυπριανού θεωρεί “σημαντική” την επίσκεψη διότι λέει θα μάθει από “πρώτο χέρι” πως σκέφτεται η Τουρκία για τη “λύση του κυπριακού”. Νομίζω πως αυτό το μέρος της απάντησης είναι πλεονασμός και δεν είναι κατανοητό γιατί κάν λέχθηκε. Μετά από 40 χρόνια τούρκικα, νομίζω όλοι γνωρίζουμε πως σκέφτονται στην Άγκυρα. 

Είναι το δεύτερο μέρος της απάντησης του κ. Κυπριανού που είναι το ουσιώδες  διότι σε αυτό ενυπάρχει η λανθασμένη θέαση του ΑΚΕΛ, και όχι μόνο, για την Τουρκία. Μεταβαίνει στην Πόλη, λέει για να επιχειρηματολογήσει “γιατί είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας να επιλυθεί το Κυπριακό”. Αυτή είναι και η θέση Αναστασιάδη, όπως μας την υπόμνησε πρόσφατα και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος με το επιχείρημα του “ορθολογισμού”. Το κυπριακό, λέει , θα βρεί τον δρόμο του, εφόσον  η Τουρκία λειτουργήσει “ορθολογιστικά”- εφόσον δηλαδή αντιληφθεί, διά του “ορθού λόγου”,  πως είναι προς το συμφέρον της να βρεθεί “ορθολογιστική” λύση. 

Το παραπάνω επιχείρημα, που συμπληρώνει τη θέση που πρωτοδιατύπωσε ο υποστηριζόμενος από το ΑΚΕΛ Πρόεδρος Βασιλείου- μόλις ανέλαβε την εξουσία το 1988- για λύση που να ικανοποιεί τα “στρατηγικά συμφέροντα” της Άγκυρας, παραπέμπει σε μια ιστορία- φάρσα,  επί εποχής της χούντας των Συνταγματαρχών. Είναι η ιστορία της συνάντησης Κεσάν- Αλεξανδρούπολις το φθινόπωρο του 1967. Μας φώναξαν για μια σημαντική συνάντηση, είχε πει, μετά, ο τότε ο Πρωθυπουργός Ντεμιρέλ και πήγαμε να ακούσουμε τι μας ήθελαν. Ο Συνταγματάχης  Παπαδόπουλος πήγε στη Θράκη με μια κουστωδία, και με τους φακέλους του ΥΠΕΞ με το διχοτομικό Σχέδιο Άτσεσον για “διπλή ένωση- double enosis”, υπό μάλης. Και το επιχείρημα του; Να πείσει τον Ντεμιρέλ πως ήταν “προς το συμφέρον” της Τουρκίας να αποδεχτεί το διχοτομικό Σχέδιο, το οποίο η Άγκυρα είχε απορρίψει “μετά βδελυγμίας”, κατά τον τότε Τούρκο ΥΠΕΞ Ν. Ερκίν.(Επιστολή Ερκίν προς Άτσεσον 28/8/64). 

Η συνάντηση στον Εύρο έληξε σύντομα και άδοξα, με τον Ντεμιρέλ να αποστομώνει τον Παπαδόπουλο λέγοντάς τους πως αυτός είναι ο κριτής των Τουρκικών συμφερόντων και όχι ο Παπαδόπουλος. 

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ θα προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στον τόπο αν εξηγήσει στον Τούρκο ΥΠΕΞ, χωρίς υπεκφυγές και ασάφειες τι είναι που δεν θα δεχτεί να υποστηρίξει αυτός και το ΑΚΕΛ, σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα. Αν επιχειρήσει  να “πείσει” με τον “ορθολογισμό” (της Δύσης) θα κάνει μια πολύ μεγάλη τρύπα στο νερό.

 Γνωρίζει ο κ. Κυπριανού γιατί προσκλήθηκε, όπως το γνωρίζει ο κάθε νοήμων. Και στην Πόλη  ας μην εκπλαγεί αν τον πάρει τηλέφωνο και ο ίδιος “Μεγάλος Μάστρος”, για να θυμηθούμε και τα τηλεφωνήματα που δέχθηκε από τη Εσπερία ο προκάτοχός του ο κ. Χριστόφιας το 2004, όταν όλοι αυτοί οι περινούστατοι της λεγόμενης “Διεθνούς Κοινότητας” πήραν χαμπάρι  πως κάτι δεν τους πήγαινε καλά και ας ξόδεψαν εκατομμύρια. 

Όπως και το 2004, το ΑΚΕΛ, οσονούπω, θα ξαναβρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και με ακριβώς τον ίδιο ρόλο και διακύβευμα. Και το όπλο του είναι να “πείσει”, αλλά  από τη ανάποδη. Δηλαδή λύση που να μετατρέπει την Κύπρο σε σατραπεία της Άγκυρας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και πως το ΑΚΕΛ, ως πατριωτικό κόμμα, δεν πρόκειται να κουβαλήσει νερό στο μύλο κανενός.  Αυτό το λακωνικό πρέπει να ακούσει   ο κ. Τσαβούτογλου στην Πόλη από τον Άντρο Κυπριανού. 

Στο μεσοδιάστημα θα πρέπει στα ενδότερα του κόμματος και ιδιαίτερα η ανερχόμενη ηγετική γενιά  να προβληματιστεί ως προς τις μέχρι τώρα παραδοχές του κόμματος για την Τουρκία και ειδικά ως προς τον “ευμενή” και “ευδαιμονικό” της ρόλο στη Κύπρο (παλιά και στο μέλλον) που εργολαβικά καλλιεργείται και πλασάρεται εδώ και δεκαετίες  στο ανώτατο ίδρυμα του τόπου.  Ας μελετήσουν στην “Εζεκία Παπαϊωάννου”, έστω και εκ των υστέρων, την υφιστάμενη βιβλιογραφία και ας κάνουν μια σύγκριση με τα πράγματα και κατά πόσον αυτά που πιστεύουν  ερμηνεύουν  την πραγματικότητα ή εάν  συγκρούονται μαζί της. Είναι για παράδειγμα ο Ερντογάν για την Τουρκία (αλλά και για το μέλλον της Ευρώπης!) θεμελιωτής του μέλλοντος, όπως υπήρξε ο Τζιώρτζ Ουάσινκτον για τις ΗΠΑ; Διότι η θέση αυτή υποστηρίχθηκε και σε σύγραμμα από πρόσωπο που άφησε “πνευματικούς επιγόνους” στη Λευκωσία, και το οποίο δεν δημοσιεύθηκε, τελικά, διότι το “πρόλαβε” η εξέγερση στο Γκεζί Παρκ της Πόλης, το 2013;

Όσο για το επικείμενο ταξίδι του Γ.Γ.  ΑΚΕΛ, θα  ήταν ωφέλιμο αν ο κ. Κυπριανού βρεί τον χρόνο και μελετήσει από  πρίν, το βιβλίο του Bernard Lewis “Η Πολιτική Γλώσσα του Ισλάμ” (Εκδόσεις Παπαζήση 2011). Θα διαπιστώσει  πως η γραμματική  επικοινωνίας των Τούρκων, ισλαμιστών ή μή, πόρρω απέχει από την δική μας- αυτή του δυτικής κοπής ορθολογισμού, ο οποίος διέπει τις καλόπιστες διαπραγματεύσεις στο διεθνές σύστημα.