<<Το Κυπριακό δεν θα λυθεί αν ανοίξουμε ακόμα μερικές τρύπες στα οδοφράγματα.>>

Την ώρα που στην μητέρα Ελλάδα οι δανειστές εκβιάζουν ασύστολα για την υπογραφή ενός ακόμα επαίσχυντου Μνημονίου που θα δώσει τη χαριστική βολή στα ήδη αποδεκατισμένα φτωχά στρώματα της Ελληνικής Κοινωνίας, στην Κύπρο έχει αρχίσει και ήδη μπήκε στα βαθιά, την πιο ακατάλληλη χρονική περίοδο (αφού και η κυπριακή οικονομία βρίσκεται επίσης στην μέγγενη των τροκανών), ο πιο κρίσιμος διάλογος για τον μέλλον της Μεγαλονήσου. Το έχει φαίνεται η μοίρα του Κυπριακού Ελληνισμού, κάθε φορά που παλεύει με τα θηρία, η Αθήνα να βρίσκεται στον αναπνευστήρα, μη μπορώντας να προσφέρει παρά μόνο ηθική στήριξη.

Η εκλογή του μετριοπαθούς Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων έδωσε για ακόμα μια φορά την ευκαιρία για αδικαιολόγητους πανηγυρισμούς στη Λευκωσία, πανηγυρισμοί που δυστυχώς δεν κόπασαν ακόμα κι όταν η Άγκυρα (μοναδικός πληρεξούσιος προστάτης των κατεχομένων), έσπευσε να «αποκαταστήσει την τάξη» διευκρινίζοντας, δια στόματος του γνωστού σε όλους σπόνσορα των τζιχαντιστών νέου πορθητή Ταγίπ Ερντογάν ότι: «η Τουρκία, δεν διαπραγματεύεται λύση πλην αυτής των «δύο κρατών» και των δύο δρυτικών λαών». Το ίδιο ακριβώς επανέλαβε κατά τη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψης του στα κατεχόμενα και ο Τούρκος Υπουργός των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που έκανε αναφορά σε λύση στη βάση των «δύο λαών», «δύο κυριαρχιών» και δύο «συνιστώντων κρατών. Όλα αυτά την ίδια ώρα που ο Αμερικανός Πρέσβης στη Λευκωσία, δήλωνε ότι δεν θεωρεί το Κυπριακό θέμα εισβολής και κατοχής!

Σε ό,τι αφορά την δική μας πλευρά, σημειώνω ως θετικό βήμα τη δήλωση του Νίκου Αναστασιάδη, ότι η λύση που θα εξευρεθεί πρέπει να βελτιώνει τα κακώς έχοντα της Ζυρίχης. Το παράδοξο όμως είναι που ο ίδιος το 2004 αποδεχόταν ένα σχέδιο λύσης (σχέδιο Ανάν) πολύ χειρότερο της Ζυρίχης, ενώ σήμερα μετέχει σε ένα διάλογο (στη χειρότερη χρονική στιγμή), που όχι μόνο δεν αποσκοπεί στη βελτίωση τη Ζυρίχης, αλλά, απεναντίας, τα έως τώρα δεδομένα παραπέμπουν σε λύση πολύ χειρότερη από συνθήκη εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σίγουρα από τότε τα δεδομένα άλλαξαν, η Κύπρος είναι πλέον, πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, όμως, όπως αφελώς πιστεύαμε, η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ελπίζαμε να αποβεί ο καταλύτης για τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, έχει μετατραπεί στο χειρότερο εφιάλτη μας, αφού οι ευρωπαίοι εταίροι μας, ουδέποτε άσκησαν την παραμικρή πίεση στην υπό ένταξη Τουρκία προκειμένου να προσαρμοστεί με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Φθάσαμε ακόμα και στο πλέον παράδοξο φαινόμενο, η κατοχική και αντιδημοκρατική Τουρκία να επιβάλλει όρους στην Ευρώπη και όχι η Ευρώπη στην Τουρκία!

Η Τουρκία δυστυχώς δεν έχει ξεφύγει ποτέ από τον ένα και μοναδικό στόχο της να μετατραπεί σε μια μεγάλη περιφερική-παγκόσμια δύναμη. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε μία ομιλία του, πριν από μερικά χρόνια σε Τούρκους πρεσβευτές, είχε πει πως μέχρι το 2020 τίποτε δεν θα γίνεται στον κόσμο χωρίς να το ξέρει και να το εγκρίνει η Τουρκία! Όλα αυτά τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας έχουν ως αφετηρία τους την Μεσογειακή λεκάνη, ο έλεγχος της οποίας, εκτός των άλλων θα της εξασφαλίσει φτηνή και σίγουρη ροή ενέργειας. Η διχοτόμηση και η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω ενός εκτρωματικού πολιτειακού συστήματος που μελλοντικά θα θέσει την Μεγαλόνησο κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της, αποτελούν το πρώτο σταθερό βήμα της Άγκυρας. Κι αν η Ελληνική εξωτερική πολιτική εξακολουθήσει να κάνει πως δεν καταλαβαίνει, θα κλάψουμε επί των ερειπίων όλοι μας. Αθώοι και ένοχοι. Υποψιασμένοι και ανυποψίαστοι. Και έπεται συνέχεια στο Αιγαίο και στην Θράκη. Η τουρκική επεκτατική βουλιμία, δεν είχε ποτέ της, όρους και όρια….

Συμπέρασμα: Κανένας δεν αμφισβητεί την κρισιμότητα των στιγμών. Όλοι επιθυμούμε λύση που να επανενώνει πραγματικά την μοιρασμένη ιδιαίτερη πατρίδα μας. Δεν μπορούμε όμως να αποδεχθούμε λύση που θα μετατρέπει την σημερινή Ευρωπαϊκή Κύπρο σε τουρκο-βρετανικό-αμερικανό-ημι-Ισλαμική δήθεν δημοκρατία. Ας μην ωραιοποιούμε λοιπόν τα πράγματα. Δεν κάνει καλό στην προσπάθεια μας για λύση του Κυπριακού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι κατακτητικοί στόχοι της Άγκυρας δεν αλλοιώνονται με ευχές και περιπάτους των δύο ηγετών εν μέσω επευφημιών των πολιτών στον μακρύδρομο της Λευκωσίας. Το Κυπριακό δεν θα λυθεί αν ανοίξουμε ακόμα μερικές τρύπες στα οδοφράγματα. Ο δρόμος για τη λύση είναι στρωμένος με αγκάθια, έχει ανηφόρες και παγίδες και αν δεν το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως θα βρεθούμε αιχμάλωτοι των ψευδαισθήσεων μας και ενώπιον πολύ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Υ.Γ.: Για τον αναγνώστη που ενδεχομένως θα διερωτηθεί και θα δυσανασχετήσει για τα όσα γράφω εν μέσω μιας πραγματικής ελεεινής επιθετικής καταιγίδας από την τρόικα, οφείλω να του υπενθυμίσω, ότι το πρόβλημα μας σε Ελλάδα και Κύπρο δεν ήταν ποτέ οικονομικό. Σίγουρα υπάρχουν πολλές στρεβλώσεις που χρίζουν ριζικών αλλαγών, τίποτε ωστόσο δεν θα διορθωθεί αν μας οδηγήσουν σε πλήρη φτωχοποίηση υπό καθεστώς υποδούλωσης. Το οικονομικό πρόβλημα σε Ελλάδα και Κύπρο δεν θα λυθεί αν λέμε ναι σε κάθε παράλογη απαίτηση της τρόικα.

Μεταξύ ευρώ με τους δικούς τους αποικιοκρατικούς όρους και επιστροφή στα καθ΄ ημάς με αξιοπρέπεια, επιλέγουμε το δεύτερο, έχοντας επίγνωση ασφαλώς ότι η επόμενη μέρα δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Ωστόσο είναι η μόνη λύση που αφήνει ένα παράθυρο στην ελπίδα για κάτι καλύτερο για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Εδώ είπαμε ΟΧΙ στις σιδερόφραχτες στρατιές του Χίτλερ. Πως είναι δυνατόν να ανεχόμαστε τις καθημερινές ντροπές της αγέλαστης Μέρκελ και του  κομπλεξικού Σόιμπλε…. που  ειρήσθω εν παρόδω να τους θυμίσουμε, ότι το 1953, η κοινωνία των εθνών διέγραψε όλα τα χρέη της χώρας τους, η οποία λίγα χρόνια πριν είχε αιματοκυλήσει τον κόσμο ολόκληρο!

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com