Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ


Σας μεταφέρω πιο κάτω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Χρίστου Ιακώβου ‘’38 χρόνια στρατηγικού καταναγκασμού’’ που περιγράφει με πολύ εύστοχο τρόπο την γεωπολιτική στρατηγική των τούρκων μετά την εισβολή του 1974 και την σταθερότητα των επιδιώξεων τους έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας.

Σε αντίθεση με τους τούρκους, οι πολιτικοί της Κύπρου και της Ελλάδας μετά την προδοσία του 1974 μέχρι σήμερα αναλίσκονται σε βλακώδεις πολιτικούς αυτοσχεδιασμούς, αμυντικά δόγματα φιάσκο και στρατιωτικούς εξοπλισμούς  που τους απέφεραν μίζες δισεκατομμυρίων.

Με αφορμή την κατάθεση του εξάδελφου του πρώην Υπουργού Άμυνας της Ελλάδας Άκη Τσοχατζόπουλου και την αναφορά του ότι συγκεκριμένοι πολιτικοί στην Κύπρο εισέπραξαν μίζες 25 εκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα της Κύπρου, θα πρέπει να αναφέρω ότι με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα, το ποσό αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα πραγματικά ποσά που οι άθλιοι μαφιόζοι πολιτικοί της Κύπρου έχουν πραγματικά εισπράξει. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι τα εξοπλιστικά προγράμματα της Κύπρου από το 1988 μέχρι σήμερα ανέρχονται περίπου στα 14 δισεκατομμύρια. Με βάσει λοιπόν την πρακτική που ίσχυσε στην  μητέρα Ελλάδα σε σχέση με την Siemens και τα εξοπλιστικά προγράμματα της, η μίζα των πολιτικών καθωρίζετο στο minimum ποσοστό του 10% και συνεπώς οι μίζες των δικών μας κλεφταράδων πολιτικών ανέρχονται περίπου στο €1.4 δισεκατομμύριο. ( Χίλια τετρακόσια εκατομμύρια )

Είναι πραγματικά εξοργιστικό, την περίοδο που οι τούρκοι, με συνέπεια και θράσος έκτιζαν μια άκρως πετυχημένη για αυτούς γεωπολιτική στρατηγική οι δικοί μας πολιτικοί αναλίσκοντο σε άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματα που τους απέφεραν μίζες δισεκατομμυρίων. Για όλα αυτά τα εγκλήματα και τις απάτες κανείς πολιτικός δεν έχει πάει φυλακή και ούτε έχει επιστρέψει σέντ από τα κλεμμένα, και τούτο γιατί ή χειραγωγημένη δικαιοσύνη κάνει τα στραβά μάτια με το αζημίωτο βέβαια.

Πρόσφατα σε διπλανό τραπέζι που καθόμουνα σε καφετηρία στην Λεμεσό, πολίτης που έχει χάσει συγγενικό του πρόσωπο κατά την έκρηξη στο Μαρί, και έχει χάσει επίσης τις οικονομίες του στην απάτη του ΧΑΚ και στη πρόσφατη απάτη των χρεογράφων των τραπεζών, τον άκουσα να λέγει τα εξής:  ‘’Εάν μετά από τόσα εγκλήματα που οδήγησαν Κύπρο και Ελλάδα στην πτώχευση με συνεπακόλουθα την γεωστρατηγική τους ομηρία από την Τουρκία δεν πέσει κεφάλι πολιτικού από χέρια πολίτη, τότε σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα’’ Δεν ξέρω αν πρέπει να συμφωνήσω η όχι με το τι άκουσα. Έχω όμως να παρατηρήσω ότι ‘’’Όταν ένα έγκλημα πολιτικού δεν τιμωρείται παραδειγματικά τότε δεν αποτρέπει ούτε τον ίδιο ούτε συνάδελφο του να διαπράξει άλλα εγκλήματα στο μέλλον και συνεπώς το επόμενο έγκλημα είναι θέμα χρόνου πότε θα συμβεί’’

Το κομματικό κατεστημένο και οι απατεώνες πολιτικοί που το συνθέτουν ενδεχομένως να προσπαθήσουν να με παρουσιάσουν ως άτομο με ακραίες απόψεις και μη δημοκρατικό επειδή μετάφερα αυτά που άκουσα πιο πάνω. Ουδέν αναληθέστερον. Σαν άνθρωπος που έχασε πατέρα και θείο για την ελευθερία της Κύπρου μας, τρέφω μεγάλο σεβασμό και στους θεσμούς και στην δημοκρατία. Πραγματική δημοκρατία όμως υπάρχει όταν εφαρμόζονται οι νόμοι και αποδίδεται δικαιοσύνη και συνεπώς όταν κάποιος ενσυνείδητα καταστρέφει την πατρίδα και το λαό της θα πρέπει να πληρώσει για να αποτραπούν στο μέλλον ανάλογα εγκλήματα.

Όμηρος Αλεξάνδρου

38 χρόνια στρατηγικού καταναγκασμού

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
 Αναλύοντας την στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό, μετά το 1974, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι βασίζεται στην εκμετάλλευση τόσο των γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων που απεκόμισε η Άγκυρα μετά την εισβολή όσο και στην υπεροπλία της χώρας, με σκοπό την επίτευξη των γεωπολιτικών της επιδιώξεων που εκτείνονται στον άμεσο στρατηγικό της χώρο που βρίσκεται η Κύπρος, δηλαδή στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα η Τουρκία ακολουθεί συστηματικά την εξής στρατηγική μετά το 1974: α) Ισχυροποιεί τη θέση της δημιουργώντας νομικά  ερείσματα, (πχ. προσπάθεια νομιμοποίησης της παρουσίας της στην Κύπρο είτε με την αναγνώριση του ψευδοκράτους είτε με τη δημιουργία τουρκοκυπριακού κρατιδίου στο βορρά το οποίο θέλει να ελέγχει και μετά τη λύση μέσω του ελέγχου της Τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ)  β) Αποδυναμώνει την Κυπριακή Δημοκρατία υποσκάπτοντας τα νομικά της ερείσματα (πχ. η διαρκής αμφισβήτηση που θέτει η Άγκυρα τόσο κατά την νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και κατά των επιλογών της να ασκήσει κατά καιρούς το νόμιμο δικαίωμα της για την άμυνα της χώρας), γ) Εξαναγκάζει την Κύπρο σε υποχωρήσεις υπό την απειλή πολέμου (πχ. η κρίση στο θέμα των S300, όπου κατάφερε να επιβάλει την βούληση της στην τελική απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την απειλή χρήσης βίας), και δ) μέσω του ψυχολογικού πολέμου έχει καταφέρει να επιβάλει την αντίληψη στην ελληνική πλευρά ότι το κόστος από ένα πόλεμο θα είναι μικρό για την Τουρκία επειδή συντρέχουν δύο λόγοι: πρώτος, ο αμυνόμενος δεν είναι σε θέση να προβάλει ουσιαστική αντίσταση (πχ. Ελλάδα και Κύπρος που απέτυχαν μετά το 1974 να δημιουργήσουν ένα ισχυρό δόγμα αποτρεπτικής στρατηγικής έναντι της τουρκικής επιθετικότητας) και δεύτερος, οι συγκυρίες δημιουργούν ένα πλαίσιο σύγκλισης των τουρκικών συμφερόντων με αυτά των δυτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα  των ΗΠΑ, όπως ακριβώς το ψυχροπολεμικό και μεταψυχροπολεμικό πλαίσιο των τουρκοαμερικανικών σχέσεων.

Η συστηματική απειλή χρήσης βίας από την Τουρκία έχει ως στόχο να δημιουργήσει μία δυναμική που να επιφέρει τα μέγιστα πολιτικά αποτελέσματα. Παράλληλα, η Τουρκία επεδίωξε και πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό να καλλιεργήσει την εικόνα ενός αποφασιστικού αντιπάλου που μπορεί ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημα που απεκόμισε από το στρατιωτικό συσχετισμό δυνάμεων προκειμένου να επιβάλει τη θέλησή της.  Το γεγονός αυτό ενισχύει την προσπάθεια της να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στις ευαίσθητες στρατηγικά περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Η λογική αυτή, του στρατηγικού καταναγκασμού που ακολουθεί η Τουρκία από το 1974 και εντεύθεν αποτελεί έκτοτε το πιο ουσιαστικό κεφάλαιο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ανεξαρτήτως των εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το τουρκικό κράτος και της υπερεξάπλωσης που χαρακτηρίζει την Τουρκική εξωτερική πολιτική, η Τουρκία φαίνεται να κερδίζει διαρκώς έδαφος, εξαναγκάζοντας ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κυπριακής πλευράς να εθίζεται και τελικά να συμβιβάζεται με τα δεδομένα της κατοχής.  


Από την άλλη, η αναποτελεσματική Ελληνική εξωτερική πολιτική στο Κυπριακό από το 1955 μέχρι σήμερα, λόγω της εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα και λόγω απουσίας συγκροτημένης στρατηγικής, είχε ως συνέπεια τόσο την αποξένωση της Ελλάδας από τα ουσιαστικά πολιτικά αιτήματα των Ελλήνων της Κύπρου και κατ' επέκταση τη συρρίκνωση των στρατηγικών στόχων όσο και την αποκοπή της από τις σημαντικές εξελίξεις που διαδραματίζονται έκτοτε στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.

 Με την παγίωση των γεωστρατηγικών δεδομένων της τουρκικής εισβολής στο νησί, η Τουρκία επιδιώκει σήμερα μία πολιτική ρύθμιση στο πρόβλημα όπου θα της εξασφαλίζει τέσσερα δομικά πλεονεκτήματα έναντι της ελληνικής πλευράς: α) εξασφάλιση της στρατηγικής ομηρίας του νησιού, β) δορυφοροποίηση του τμήματος της Κύπρου που θα ελέγχεται από τους έλληνες, γ) αποκοπή της γεωπολιτικής προέκτασης της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο και δ) μονοπώλιο ελέγχου του γεωστρατηγικού χώρου της Κύπρου που θα της επιτρέπει σύγκλιση συμφερόντων σε γεωστρατηγικό επίπεδο με μεγάλες δυνάμεις, κάτι που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την ενίσχυση του περιφερειακού της ρόλου.


Τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα που επέφερε η εισβολή του 1974 στην Τουρκία προστατεύθησαν από την Άγκυρα μέσω του στρατηγικού καταναγκασμού που εφάρμοσε συστηματικά έναντι της Κύπρου τα τελευταία τριάντα οκτώ χρόνια. Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, η Τουρκία καθιστά σαφές προς τους διεθνείς διαμεσολαβητές ότι υπάρχουν κάποια όρια μέσα στα οποία μπορεί να κάνει κάποιες «υποχωρήσεις», αφού διαπραγματεύεται από θέση ισχύος. Αυτό γίνεται πιο έντονο όταν οι διεθνείς διαμεσολαβητές γνωρίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την δυνατότητα να αναιρέσει τα σε βάρος της στρατηγικά δεδομένα. Αυτό για τους διεθνείς μεσολαβητές είναι μία πραγματικότητα που υπαγορεύει υποβολή ευνοϊκών σχεδίων προς την Τουρκία και περισσότερη άσκηση πιέσεων προς την ελληνική πλευρά να αποδεχθεί μία λύση που να νομιμοποιεί τόσο τον διοικητικό όσο και τον γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων στη βάση των πραγματικοτήτων που δημιούργησε ο τουρκικός στρατός και δίδει τον στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου στην Τουρκία. Η στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου, από το 1974 και εντεύθεν, να αναζητήσουν λύση στη βάση του διοικητικού και γεωγραφικού διαχωρισμού (βλ. διζωνική ομοσπονδία), έχοντας ήδη αποδεχθεί ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν τα αρνητικά επακόλουθα της ήττας και με εμφανή την μακρά τουρκική απροθυμία να διαπραγματευτεί επί της ουσίας, είχε ως συνέπεια η Ελληνική πλευρά να διολισθαίνει σταδιακά και μοιραία προς στις τουρκικές θέσεις.

www.geopolitics-gr.blogspot.com

 

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

‘’ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗ ΔΑΝΕΙΖΕΣΘΑΙ’’


Ο κύπριος πολίτης είναι με διαφορά ο πιο υπερχρεωμένος πολίτης από όλους τους πολίτες της ΕΕ. Τα δάνεια που του έχει παραχωρήσει αλόγιστα το διεφθαρμένο και άθλιο κυπριακό τραπεζικό κατεστημένο ανέρχονται, αν δεν κάνω λάθος, περίπου στο 160% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Κύπρου. Είναι περίπου το διπλάσιο του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ και πολύ μεγαλύτερο ακόμη και από αυτό της Ελλάδας η οποία έχει ήδη πτωχεύσει.

Το κυπριακό τραπεζικό κατεστημένο παραβίασε τις στοιχειώδεις αρχές της χρηματοοικονομικής επιστήμης το 1999 με την απάτη του ΧΑΚ και μετέπειτα με την φούσκα των ακινήτων το 2005-2008. Τα αρμόδια εποπτικά σώματα τα οποία ήταν πάντα υποχείρια του Κομματικού κατεστημένου αδράνησαν σκόπιμα γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της εξουσίας. Είναι γνωστό σε όλους ότι το τραπεζικό κατεστημένο είναι αυτό που ανεβάζει και κατεβάζει Προέδρους και μαζί με τον υπόκοσμο είναι οι κύριοι χρηματοδότες των Κομμάτων. Αποτέλεσμα αυτής της ανεύθυνης συμπεριφοράς του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου είναι η πτώχευση και της Κύπρου

Η αρχαία Ελλάδα είχε επιστήμονες και φιλοσόφους που ενέπνευσαν άλλους λαούς, όχι όμως τους λαούς της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι δύο αυτοί λαοί είχαν την ατυχία να έχουν τους πιο ανόητους και διεφθαρμένους πολιτικούς ηγέτες, αλλά από την άλλη, και οι ίδιοι είναι συνυπεύθυνοι γιατί απλά η πολιτική τους ανωριμότητα και ο οχαδερφισμός είχε σαν αποτέλεσμα την ανακύκλωση και ανάδειξη αθλίων και μετρίων στην πολιτική.

Οι σοφές ρήσεις του Πλούταρχου που ακολουθούν πιο κάτω, και που αγνοήθηκαν από όλους εμάς, απεικονίζουν την σημερινή τραγική πραγματικότητα. Σας συμβουλεύω να τις διαβάστε, είναι πραγματικά πολύ εύστοχες....

Όμηρος Αλεξάνδρου

«Περί του μη δανείζεσθαι».Πλούταρχος 1ος αι. μ.Χ. 
  
''Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν''
«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»!
  
  Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του...
 «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν.
 Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου»,
 προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.
«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο Χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους, αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο!.. Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.
Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους, αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «. κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη, που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξερριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος. Και τι προτείνει;
«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα.».
Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές. Και ας μη βιαστούν οι αναγνώστες του να βγάλουν εύκολα συμπεράσματα κάνοντας βολικούς συσχετισμούς. Δεν φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωτίστως ο δανειζόμενος με την άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή ζωή (μας θυμίζει κάτι αυτό;), φωνάζει ο συγγραφέας... «Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα. ». Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για. τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές». Και το αποτέλεσμα ποίο είναι; «Για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».
Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, όπως θεωρείται ο Πλούταρχος από τους μελετητές του είναι τόσο αυστηρός σ΄ αυτό το έργο και δείχνει τόσο πάθος καταδικάζοντας το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού αφ΄ ενός και της απληστίας και βαναυσότητας των δανειστών από την άλλη, είχε οδηγήσει στον παρελθόν στην υπόθεση ότι το έγραψε σε νεαρή ηλικία. Πράγμα λανθασμένο, όπως απέδειξε η σύγχρονη έρευνα. Η αδυναμία των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα δεινά του δανεισμού φαίνεται ότι απασχολούσε πολύ τον μεγάλο βιογράφο της αρχαιότητας. «Ανθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον», γράφει.

 

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

ΚΥΠΡΟΣ – Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ

 

Το έχω γράψει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια και θα το επαναλάβω ‘’ Όταν ένα έγκλημα δεν τιμωρείται το επόμενο έγκλημα είναι θέμα χρόνου πότε θα  συμβεί’’

Σήμερα είναι η μαύρη επέτειος του προδοτικού πραξικοπήματος το οποίο εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία, εισέβαλε στην Κύπρο και από τότε κατέχει το 40% του κυπριακού εδάφους. Για το  έγκλημα αυτό δεν τιμωρήθηκε κανείς στην Κύπρο για χάριν δήθεν της ενότητας. Ανοησίες..Είδατε εσείς καμιά ενότητα από τότε μέχρι σήμερα που να βοήθησε την Κύπρο να ξεπεράσει τις συνέπειες του εγκλήματος αυτού και των υπολοίπων που ακολούθησαν;

Η μη τιμωρία του εγκλήματος του 1974 έφερε τα εγκλήματα του χρηματιστηρίου, του αεροπορικού δυστυχήματος της Ήλιος, της έκρηξης στο Μαρί και τέλος της πτώχευσης της Κύπρου. Όλα αυτά τα εγκλήματα παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητα.

Όταν έχεις μια δικαιοσύνη χειραγωγημένη από το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, Γενικό Εισαγγελέα, ένα Πέτρο Κληρίδη, Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, ένα Άκη Παπασάβα, και οι δύο τους διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι, πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική δικαιοσύνη; Έχω αναφερθεί αρκετές φορές σε αυτούς τους ΄΄κυρίους’’ τα τελευταία χρόνια και θεωρώ περιττό και κουραστικό να επαναλάβω τα ‘’επιτεύγματα’’ τους τα οποία, λίγο πολύ, είναι σε όλους γνωστά. Θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτοί οι δύο ‘κύριοι’ είναι οι πιο ψηλά αμειβόμενοι, €150.000 έκαστος,  μετά τον Πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμα μου αμείβεται  με  €160.000  μισθό πλέον €60.000 παράτυπα επιδόματα. Τώρα, γιατί ο σύντροφος Άκης Παπασάβας, σαν βοηθός, παίρνει το ίδιο ποσό με τον προϊστάμενο του, ας μας το απαντήσει ο σύντροφος του ο Χριστόφιας που τον διόρισε.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω απλά χάριν προβληματισμού θα θέσω τα εξής ερωτήματα:

Πώς μπορεί να έχεις δύο εισαγγελείς να παίρνουν από €150.000 έκαστος, προφανώς για να είναι αδέκαστοι και να μην έχεις δικαιοσύνη;

Και ακόμη χειρότερο, πώς μπορεί  ένας Πρόεδρος, που αμείβεται με €220.000 περίπου, να παραμένει στην θέση του, μετά που έχει τινάξει στο αέρα 13 ανθρώπους, το μεγαλύτερο έργο υποδομής, και έχει οδηγήσει την χώρα του στην πτώχευση;

Και τέλος πόσο κοντή μνήμη και πολιτική ανωριμότητα έχει αυτός ο λαός όταν αγνοεί τα πιο πάνω εγκλήματα και ετοιμάζεται να αναδείξει στη εξουσία τον Φεβρουάριο του 2013 ένα πολιτικό, που εκτός του ότι στερείται πολιτικού ήθους, ο ίδιος, το Κόμμα του και η Κυβέρνηση Κληρίδη ήταν οι σημαντικότεροι συντελεστές της απάτης του χρηματιστηρίου το 1999, και όταν η οικογένεια του οποίου βοηθούσε το 1974 τους πραξικοπηματίες για να καταλύσουν την δημοκρατία;

Εγώ αισθάνομαι θυμό και απόγνωση και δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις. Τις απαντήσεις να τις δώσετε εσείς.

Όμηρος Αλεξάνδρου 


Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ - Ο ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η Κυπριακή Δημοκρατία διαθέτει τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο αρχηγό κράτους στην Ευρωζώνη μετά το Λουξεμβούργο, ανέφερε το Bloomberg σε δημοσίευμά του. Το διεθνές, οικονομικό δίκτυο τόνισε μάλιστα ότι η Κύπρος με πληθυσμό 804.435 ατόμων καταβάλλει στον Πρόεδρο 158.551 ευρώ σε ετήσια βάση. Το εν λόγω ποσό αντιστοιχεί σε εισφορά 20 σεντ του ευρώ ετησίως στον κάθε πολίτη της Δημοκρατίας, την ώρα που η Κύπρος κατέστη η Πέμπτη χώρα της ζώνης του ευρώ που προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης. Ο υπολογισμός γίνεται κατ' αναλογία πληθυσμού.
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παίρνει 210.111 ευρώ τον χρόνο, κάτι που αντιστοιχεί σε 41 σεντ του ευρώ για κάθε πολίτη, ωστόσο, το Λουξεμβούργο είναι και η χώρα με τους υψηλότερους μισθούς αναμέσα στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ.
Εξάλλου, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, Eoin O’Malley τόνισε με επικριτικό ύφος: «Για το Λουξεμβούργο δεν υπάρχει κανένα ζήτημα αφού όλοι οι εργαζόμενοι θεωρούνται υψηλόμισθοι, ωστόσο, δεν υπάρχει λογική να πληρώνεται τόσο καλά ο Κύπριος Πρόεδρος».
Μάλιστα σημείωσε: «Είμαι βέβαιος πως τους επόμενους 12 μήνες οι απολαβές του Προέδρου θα τύχουν εμβληματικής μείωσης».

Τα πιο πάνω μετέδωσε το Bloomberg TV το οποίο όμως αν και έγκυρο κανάλι δεν έψαξε και τόσο καλά το θέμα. Το ποσό των €158.551 αφορά μόνο τον μισθό του προέδρου με βάση τον νόμο ο οποίος βεβαίως δεν συμπεριλαμβάνει τα έξτρα επιδόματα που παίρνει όταν κάνει ταξίδια στο εξωτερικό. Αυτό το επίδομα που ο ίδιος παράτυπα και παράνομα παίρνει και που ανέρχεται στις €60.000 περίπου ετησίως, έγινε αφορμή για μεγάλη συζήτηση και κριτική στο παρελθόν για την οποία όμως το αυτί του συντρόφου δεν ίδρωσε καθόλου. Το πιο πάνω επίδομα είναι παράτυπο και σκανδαλώδες γιατί με βάσει το σύνταγμα, όλα τα έξοδα που αφορούν τα ταξίδια του Προέδρου στο  εξωτερικό καλύπτονται εξ ολοκλήρου από το πάγιο ταμείο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και κάτι ακόμη, και ο μισθός και τα παράτυπα επιδόματα του Προέδρου είναι αφορολόγητα ενώ την ίδια στιγμή ο απλός πολίτης με τέτοια ποσά θα πλήρωνε φόρο που θα ξεπερνούσε την ανώτατη κλίμακα του 35%.

Πέραν από τα πιο πάνω, ο Πρόεδρος μας είναι και ο μόνος πρόεδρος που διακινείται με προσωπικό Jet αεροπλάνο το οποίο χρυσοπληρώνει ο πολίτης εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Κατά τα άλλα, ο ίδιος δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι υπήρξε ένα απλό και πτωχό παιδί του λαού που στην παιδική του ηλικία το μέσο διακίνησης του ήταν το παραδοσιακό κυπριακό γαιδούρι..... με το γνωστό γινάτι, που όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι είναι μεταδοτικό στο άνθρωπο.

Και κάτι άσχετο με τις αποδοχές του Προέδρου.

Σε λίγες μέρες ο Πρόεδρος και το κόμμα του, το Κομμουνιστικό ΑΚΕΛ θα μας αραδιάσουν και πάλιν τους πύρινους λόγους τους και θα μας εκτοξεύουν τις γνωστές ‘’πατριωτικές τους κορώνες για το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής του Ιούλη του 1974. Πραγματικά πολύ θα ήθελα να ήμουν μέσα στο μυαλό και την ψυχή του Προέδρου και του κάθε ακελικού για να διαπιστώσω πώς πραγματικά θα νοιώθουν όταν θα μιλούν για τα εγκλήματα του 1974, ενώ από την άλλη θα σφυρίζουν αδιάφορα και θα παραγνωρίζουν τα δικά τους Ιουλιανά εγκλήματα, αυτά της έκρηξης στο Μαρί και της πτώχευσης της Κύπρου.

Τελικό συμπέρασμα, ο Χριστόφιας έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στη ιστορία των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτά του πιο αποτυχημένου, του πιο ακριβοπληρωμένου και του μεγαλύτερου υποστηρικτή του Νίκου Αναστασιάδη στο δρόμο προς την προεδρία, γιατί κακά τα ψέματα, χωρίς τις παπαριές του συντρόφου Χριστόφια, η εξουσία για αυτόν θα φάνταζε όνειρο θερινής νυκτός . Να μας ζήσουν και να τους χαιρόμαστε, αυτούς έχουμε γιατί αυτούς πραγματικά αξίζουμε!!

Όμηρος Αλεξάνδρου

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΑΛΛΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ

Τα ευρήματα της πιο κάτω δημοσκόπησης επιβεβαιώνουν όλα αυτά που υποστηρίζω με άρθρα μου στο διαδύκτιο τα τελευταία χρόνια. Ότι δηλαδή η Κύπρος δεν μπορεί πια να πορευτεί μπροστά με το υπάρχον αμαρτωλό και άθλιο κομματικό κατεστημένο. Γιατί απλά αυτό το κομματικό κατεστημένο και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι αποτελούν μέρος του προβλήματος, είναι αυτό που οδήγησε την Κύπρο σε αυτή την απίστευτη κατάντια.

Η πρωτοβουλία του ούτω καλούμενου ενδιάμεσου χώρου (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ,ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ) για στήριξη υπερκομματικού υποψηφίου αποδείχθηκε φιάσκο και τούτο γιατί οι ηγέτες των πιο πάνω κομμάτων αποδείχθηκαν ανειλικρινείς υστερόβουλοι και κατώτεροι των περιστάσεων. Κορόιδεψαν με τον πιο προκλητικό τρόπο όλους εμάς που πιστέψαμε ότι μπορεί να ξεφύγουμε από τον διπολισμό και τις πολιτικές κόντρες του κομματισμού. Αυτοί οι ηγετίσκοι αποδείχθηκαν πολύ μικροί και ασήμαντοι, γιατί μιμούμενοι και αυτοί τους ηγέτες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ προέταξαν για ακόμα μια φορά το προσωπικό τους συμφέρον σε βάρος του καλού της Κύπρου μας

Το ΑΚΕΛ παίζοντας για ακόμα μια φορά το γνωστό του ύπουλο παιχνίδι, υπόσκαψε την όποια προσπάθεια πήγε να γίνει για να αποτραπεί η άνοδος του Νίκου Αναστασιάδη στη εξουσία. Αυτό το κόμμα αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά σταθερά επικίνδυνο για τον ταλαιπωρημένο μας τόπο. Αντί να προσπαθήσει να εξιλεωθεί μετά την ολέθρια για τον τόπο διακυβέρνηση του και να στηρίξει έναν υπερκομματικό τεχνοκράτη για να σωθεί ο τόπος, φρόντισε με την υποψηφιότητα Μαλά να κρατήσει ανέπαφη την στάνη. Μέσω της υποψηφιότητας Μαλά αναδεικνύει την μεγάλη του επιθυμία, που δεν είναι άλλη από την ανάδειξη του Αναστασιάδη στην Προεδρία και αφού προηγουμένως αφήσει πίσω του καμένη γη.

Από την μεριά του αυτός ο αποχαυνωμένος λαός τι έχει κάνει για ανάδειξη ενός καινούριου και υγιούς πόλου; Μπορεί αυτό να φαντάζει δύσκολο γιατί το βρώμικο κομματικό κατεστημένο μετέρχεται των πιο ύπουλων μεθοδεύσεων για να αποτρέψει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην γίνεται προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση. Φοβάμαι ότι αυτός ο Λαός δεν αξίζει καλύτερους ηγέτες, γιατί αν τους άξιζε θα τους διεκδικούσε με κάθε τρόπο. Εγώ πάντως θα συνεχίσω αυτή την προσπάθεια όσο ζω και αναπνέω και τούτο γιατί θέλω να έχω ήσυχη την συνείδηση μου ότι δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια μπροστά στην καταστροφή της πατρίδας μου από τους άθλιους πολιτικούς της.

Όμηρος Αλεξάνδρου  

Δημοσκόπηση: Η πλειοψηφία αναζητά άλλον υποψήφιο Ημερομηνία Δημοσίευσης: 09/07/2012 11:02

Το 41% του εκλογικού σώματος πιστεύει ότι ο επόμενος πρόεδρος θα πρέπει να είναι τεχνοκράτης ενώ η πλειοψηφία δηλώνει ότι δεν είναι και τόσο ικανοποιημένοι με τις υποψηφιότητες Αναστασιάδη, Λιλλήκα και Μαλά.

Πολιτική δημοσκόπηση της StockWatch, που πραγματοποίησε η RΑI Consultants και επεξεργάστηκε ο Λέκτορας του Τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Ιάσονας Λαμπριανού, αναδεικνύει τις αποστάσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ υποψηφίων και ψηφοφόρων, επτά μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές.

Σε ερώτηση κατά πόσο είναι ικανοποιημένοι με τις τρεις υποψηφιότητες, το 51% δηλώνει όχι και τόσο ικανοποιημένοι ή καθόλου ικανοποιημένοι.
Την απάντηση αυτή έδωσε η πλειοψηφία των ερωτηθέντων που ψηφίζουν ΑΚΕΛ (58%), ΔΗΚΟ (53%), ΕΔΕΚ (57%) και ΕΥΡΩΚΟ (68%).

Η απάντηση αυτή δόθηκε επίσης από το 82% όσων δεν ψήφισαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και από το 57% όσων έριξαν λευκό ή άκυρο.

Ακόμα και στο Δημοκρατικό Συναγερμό υπάρχει μια υπολογίσιμη μειοψηφία (32%) που δηλώνουν ότι δεν είναι και τόσο ικανοποιημένοι ή καθόλου ικανοποιημένοι με τις τρεις υποψηφιότητες.

Το 41% ζητούν τεχνοκράτη

Για πρώτη φορά σε δημοσκόπηση, τέθηκε και ένα ερώτημα που βρίσκεται στην επικαιρότητα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες: κατά πόσον ο επόμενος πρόεδρος θα πρέπει να είναι τεχνοκράτης ή πολιτικός.

Η «πολιτική» υποψηφιότητα κερδίζει οριακά με 51% όσων ρωτήθηκαν ενώ έκπληξη ίσως να αποτελεί το ότι 41% δηλώνουν ότι ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να είναι τεχνοκράτης.

Στο ΔΗΣΥ υπάρχει ξεκάθαρη πλειοψηφία 62% υπέρ πολιτικής υποψηφιότητας.

Στο ΔΗΚΟ το 48% δηλώνει ότι προτιμά τεχνοκράτη πρόεδρο έναντι 45% που θεωρούν ότι ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να είναι πολιτικός.

Καταλληλότητα για πρόεδρος

Λόγω της σημασίας που φαίνεται να αποδίδει σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος στο τεχνοκρατικό προφίλ του προέδρου, η δημοσκόπηση περιέλαβε στη συνηθισμένη ερώτηση για την καταλληλότητα προσώπων για το προεδρικό αξίωμα, και άτομα με δημόσιο προφίλ που έχουν εικόνα τεχνοκρατικής κατάρτισης σε θέματα οικονομίας.

Σε κλίμακα καταλληλότητας 1-10, ο εν δυνάμει υποψήφιος του ΑΚΕΛ και υπουργός υγείας Σταύρος Μαλάς, λαμβάνει συνολικά 4,5. Μεταξύ των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ λαμβάνει 6,4 και χαμηλότερη βαθμολογία μεταξύ των υπόλοιπων ψηφοφόρων.

Ο πρώην υπουργός οικονομικών και πρόεδρος της Λαϊκής Τράπεζας, Μιχάλης Σαρρής, λαμβάνει 4,1 με τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ να τον βαθμολογούν πιο ψηλά από τους υπόλοιπους ψηφοφόρους.

Ο πρόεδρος και υποψήφιος του ΔΗΣΥ, Νίκος Αναστασιάδης, λαμβάνει τη ψηλότερη βαθμολογία μεταξύ όλων των προσωπικοτήτων (5,7). Οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ τον βαθμολογούν με τον ψηλότερο βαθμό που έχει καταγραφεί στη συγκεκριμένη ερώτηση (8,4) και η βαθμολογία του είναι πάνω από 5 μεταξύ όλων των άλλων ψηφοφόρων πλην αυτών του ΑΚΕΛ.

Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου και οικονομολόγος, Σταύρος Ζένιος, λαμβάνει 4,7 με ψηλή βαθμολογία στα άλλα κόμματα και σχετικά ψηλή βαθμολογία μεταξύ των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ (5,4).

Ο πρώην υπουργός οικονομικών και CEO της Ελληνικής Τράπεζας, Μάκης Κεραυνός, λαμβάνει βαθμολογία 5 με σχετική βαθμολογία μεταξύ των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ (5,9) και βαθμολογία 5 μεταξύ των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ.

Η υπουργός εξωτερικών, Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, λαμβάνει τη δεύτερη ψηλότερη βαθμολογία μεταξύ των διαφόρων προσωπικοτήτων που περιλήφθηκαν στην ερώτηση (5,1). Λαμβάνει σχετικά ψηλή βαθμολογία – σχεδόν την ίδια με το Σταύρο Μαλά – μεταξύ των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ (6,3). Λαμβάνει επίσης βαθμολογία πάνω από 5 μεταξύ των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ.

Ο πρώην υπουργός οικονομικών και δικηγόρος, Χρίστος Μαυρέλλης, λαμβάνει βαθμολογία 4, με τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ να δίνουν τη ψηλότερη βαθμολογία (4,7).

Ο πρώην υπουργός εξωτερικών και ανεξάρτητος υποψήφιος, Γιώργος Λιλλήκας, λαμβάνει βαθμολογία 4,5 με σχετική ψηλή βαθμολογία (6,7) μεταξύ των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ. Οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ δίνουν στον κ. Λιλλήκα τη ψηλότερη βαθμολογία μεταξύ των διαφόρων προσωπικοτήτων που περιλήφθηκαν στη συγκεκριμένη ερώτηση.

Ο πρώην πρόεδρος του ΚΕΒΕ και επιχειρηματίας, Μάνθος Μαυρομμάτης, λαμβάνει 3,7 με τη ψηλότερη βαθμολογία να προέρχεται από τους ψηφοφόρους της ΕΔΕΚ (4).
Η ταυτότητα της δημοσκόπησης

Η δημοσκόπηση ανατέθηκε από τη StockWatch στη RΑΙ Consultants και πραγματοποιήθηκε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις που έγιναν μεταξύ 2-5 Ιουλίου από το τηλεφωνικό κέντρο της RΑΙ, με δείγμα 807 ατόμων. Η κάλυψη ήταν παγκύπρια, περιλάμβανε αστικές και αγροτικές περιοχές, άντρες και γυναίκες 18 ετών και άνω. Η μεθοδολογία ήταν τυχαία πολυσταδιακή στρωματοποιημένη δειγματοληψία και το δείγμα σταθμίστηκε με βάση φύλο, ηλικία και ψήφο των τελευταίων βουλευτικών εκλογών (2011).

 

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

ΞΕΜΑΝΔΡΙΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΕ ΒΡΙΖΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕ


 
Κύριο Κυριάκο Ζαχαρία

Αναφέρομαι  στα υβριστικά και χυδαία σχόλια σας και γενικά στους ανομολόγητους χαρακτηρισμούς σας προς το πρόσωπο μου με αφορμή το πιο κάτω άρθρο μου με τίτλο ‘’ Ο σούπερ Μάριο και οι σούπερ ανόητοι πολιτικοί μας ηγέτες’’ και έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:

Θα πρέπει να σας πω ότι δεν συνηθίζω ν’ απαντώ στα μηνύματα των ληπτών των δικών μου μηνυμάτων γιατί μου είναι αδύνατο να το πράξω λόγω έλλειψης χρόνου. Επειδή όμως εσείς, υπερασπιζόμενος το άθλιο κομματικό κατεστημένο, προσπαθείτε να με μειώσετε και να υποσκάψετε τον ανιδιοτελή αγώνα που κάνω, είμαι υποχρεωμένος να σας απαντήσω.  Θα αντιπαρέλθω όλους τους απίστευτους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σας και θα παραμείνω στη ουσία των μηνυμάτων που με τα άρθρα μου προσπαθώ να περάσω προς τους πολίτες τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας.

Ενώ παραδέχεστε ότι το πιο κάτω άρθρο μου είναι το μόνο που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα και χωρίς καν να  με γνωρίζετε, εκτός από τις απίστευτες και ανομολόγητες βρισιές που μου απευθύνετε, με χαρακτηρίσατε επίσης μονόπλευρο και άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει ζημιά στο Πρόεδρο Χριστόφια και το κόμμα του το ΑΚΕΛ. Ουδέν αναληθέστερον. Δεν ανήκω σε κανένα κομματικό χώρο και η κριτική μου από το 1999 και εντεύθεν, απευθυνόταν πάντοτε στους εκάστοτε Προέδρους, στους πολιτικούς, στο κομματικό κατεστημένο καθώς επίσης και στα υποχείρια τους, την χειραγωγημένη δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ.

Τα απαξιωτικά σχόλια που κάνω στους συντελεστές της σημερινής κατάντιας της Κύπρου αλλά και του ελληνισμού γενικότερα, κάθε άλλο υποκινείται από  εμπάθεια ενός πωρωμένου, βλάκα, μονόπλευρου και προκατειλημμένου όπως εσείς κυνικά με αποκαλείτε στο μήνυμα που κοινοποιήσατε. Ο αγώνας που κάνω τόσα χρόνια είναι αγώνας από έναν ανιδιοτελή, ακομμάτιστο και χωρίς καμία απολύτως πολιτική φιλοδοξία απλό άνθρωπο που αγωνιά, πονάει και θλίβεται για την κατάντια της αγαπημένης του πατρίδας για την ελευθερία της οποίας ο πατέρας και θείος του θυσιάστηκαν στο αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Δεν είμαι ούτε συναισθηματικός ούτε έχω παιδικά απωθημένα λόγω της απώλειας των δικών μου, αισθάνομαι όμως ότι τους ήρωες μας πρέπει να τους τιμούμε πολεμώντας γενικά ότι καταστρέφει τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο θεός την Κύπρο μας. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο και η μεγαλύτερη τιμή και ανταμοιβή για αυτούς.

Οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες των μηνυμάτων μου τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό διαβάζουν με πολλή ενδιαφέρον τις απόψεις μου και τις αναμεταδίδουν γιατί αυτές τις απόψεις τις διακρίνει η αμεροληψία, η ευθύτητα, η φιλοπατρία η τόλμη και γιατί γενικά εκφράζουν την ανάγκη που αισθάνεται ο απλός άνθρωπος να αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο.   

Συμφωνώ μαζί σας ότι μερικές φορές απαξιώνω με εκφράσεις μου τους πολιτικούς, δεν είμαι όμως ούτε αναρχικός ούτε αντιδημοκρατικός, ούτε έχω εμπάθεια με τα κόμματα τα οποία δυστυχώς από κύτταρα της δημοκρατίας που έπρεπε να είναι, έχουν μετατραπεί σε κύτταρα διαφθοράς και στάνες άβουλων αμνοεριφίων περιτριγυρισμένων από αγριεμένα κομματόσκυλλα που αντιδρούν και υποσκάπτουν όσους προσπαθούν να τα απομυθοποιήσουν. Σέβομαι βαθιά τους θεσμούς του κράτους και συνεπώς έχω κάθε δικαίωμα σαν πολίτης να κρίνω αυστηρά όσους πολιτικούς και κόμματα τους διασύρουν και τους απαξιώνουν.

Η μεγάλη μας διαφορά κύριε Ζαχαρία, είναι ότι εσείς  επιλέξατε το εύκολο και το συμφέρον και εγώ το δύσκολο, το ανιδιοτελές και το μη συμφέρον. Είναι καιρός λοιπόν να ξεμανδριστείτε για να μην σας χρησιμοποιούν κάποιοι πολιτικοί και τα κόμματα τους οι οποίοι δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν ευθέως μαζί μου. Εμείς οι δύο δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, αντίθετα σαν απλοί πολίτες έπρεπε να μας ενώνει η ανάγκή για να σώσουμε το τόπο μας τον οποίο κάποιοι ελεεινοί πολιτικοί και τα κόμματα τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάντια. Οι Άγγλοι άποικοι το 1955-1959 εφάρμοσαν με επιτυχία το δόγμα ‘’Διαίρει και βασίλευε’’ και δίχασαν όχι μόνο τις δύο κοινότητες της Κύπρου αλλά δίχασαν και την ελληνική κοινότητα για να μην αγωνισθεί σαν μια γροθιά εναντίον τους. Αυτά τα αποικιοκρατικά κατάλοιπα χαρακτηρίζουν και την πολιτική ζωή της Κύπρου που εφαρμόζει τις ίδιες πρακτικές για να επιβιώνει. Δυστυχώς για μας σύντροφε, οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου δεν είναι οι ξένοι, είναι οι πολιτικοί της.   

Όμηρος Αλεξάνδρου    


Ο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ

Μετά από μαραθώνιες και σκληρές διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο Κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε κάτι πολύ σημαντικό για τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου. Η συμφωνία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την στήριξη των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας απευθείας από τον Ευρωπαικό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Με λίγα λόγια αντί οι τράπεζες να στηρίζονται, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, από τα κράτη μέλη και να επωμίζονται το κόστος και τις συνέπειες οι φορολογούμενοι πολίτες, θα δανείζονται απευθείας από το EMS και ο δανισμός αυτός δεν θα υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος των κρατών.


Τεράστια και καθοριστική συμβολή στην θετική αυτή εξέλιξη, στην οποία αντιτίθετο η Καγγελάριος της Γερμανίας για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα, είχε η σθεναρή και άκαμπτη στάση που τήρησε ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μοντ( άλλως Σούπερ Μάριο) 

Σε προηγούμενα άρθρα μου είχα επανειλλημένα αναδείξει την σωτήρια επιλογή του πολιτικού κόσμου και λαού της Ιταλίας να στείλουν στον αγύριστο τον διεφθαρμένο και ανόητο πρώην Ιταλό Πρωθυπουργό Σύλβιο Μπερλουσκόνι και να διορίσουν στην θέση του ένα τεχνοκράτη. Ο Μπερλουσκόνι με τον αμύθητο πλούτο που διέθετε έλεγχε το 90% των ΜΜΕ τα οποία τον προέβαλλαν και τον συγκάλυπταν για αρκετά χρόνια  μέχρι που οδήγησε την Ιταλία στο παρά πέντε της πτώχευσης.

Ο Μάριο Μόντι  για να δεχθεί να αναλάβει πρωθυπουργός έθεσε δύο βασικούς όρους. (α) Θα παρέμενε πρωθυπουργός όσο καιρό έκρινε ο ίδιος αρκετό για να βάλει σε τάξη τα κακά έχοντα της Ιταλίας και (β) Θα διόριζε ο ίδιος τους υπουργούς του οι οποίοι δεν επιθυμούσε  να είναι πολιτικοί. Τελικά διόρισε μόλις 13 Υπουργούς, όλοι τους τεχνοκράτες. Από τότε ο Μάριο Μοντι χαίρει τεράστιας εκτίμησης από όλους τους ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι αναγνωρίζουν την συμβολή του στην επίλυση όχι μόνο της κρίσης που περνά η Ιταλία αλλά και η Ευρώπη γενικότερα.

Και από τον Σούπερ Μάριο στους Σούπερ ανόητους πολιτικούς ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας:

Γιωργάκης Παπανδρέου. Ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχος του γιατί απλά λεγόταν Καραμανλής. Μια ζωή η Ελλάδα ταλανιζόταν από γόνους με άγονα μυαλά  και με πολύ χαμηλό IQ. Αυτοί οι πανηλίθιοι πολιτικοί αφού έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια και αφού ο ελληνικός λαός απειλούσε να τους λητσάρει, αναγκάστηκαν και παρέδωσαν την εξουσία σε ένα τεχνοκράτη, τον Λουκά Παπαδήμο. Η Φιλοδοξία όμως του ‘’Τρελλαντώνη’’ Σαμαρά (Το Τρελλαντώνης παραπέμπει στο τίτλο του βιβλίου της γιαγιάς του Πηνελόπης Δέλτα) να κυβερνήσει, επέβαλε στον Παπαδήμο 5 μηνη μόνο θητεία και επιπλέον διόρισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ για λογαριασμό του, 49 Υπουργούς και Υφυπουργούς, όλοι τους πολιτικοί. Πώς ήταν δυνατό υπό τέτοιες συνθήκες κάποιος να μπορούσε να παράξει έργο; Και αν παρελπίδα για αυτούς πετύχανε να σώσει την Ελλάδα, δεν θα έμεναν αυτοί χωρίς δουλειά; Άρα έπρεπε να αποτύχει όπως και έγινε με τα γνωστά παρατράγουδα που ακολούθησαν. Μεγάλη φάρα τελικά οι έλληνες πολιτικοί.!!!! 

Δημητράκης Χριστόφιας. Από που να αρχίσω, και πού να τελειώσω. Το γεγονός και μόνο ότι είναι ο καλύτερος ‘’πελάτης’’ της σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής΄ ‘’Πατάτες Αντιναχτές’’ που έχει την μεγαλύτερη ακροαματικότητα, τα λέει όλα. Γλύψε γλύψε κάποτε τον μακαρίτη τον Εζεκία Παπαιωάννου, (πρώην Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ) κατάφερε και τον έπεισε να τον χρίσει διάδοχο του.....και τελικά αυτός ο άνθρωπος....μας’’έχρισε’’ όλους... και καλά να μας κάνει. Στο ΑΚΕΛ είναι πλέον παράδοση ότι όσοι γλύφουν, κολακεύουν και δοξάζουν τους ηγέτες του έχουν την εύνοια τους και ανεξάρτητα αν έχουν μυαλό και ικανότητες η όχι καταφέρνουν να φθάνουν ακόμη και στο υπέρτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν αυτό λέγεται πολιτική ωριμότητα και υγιής δημοκρατία και όχι κράτος αμνοεριφίων, τότε έχω και εγώ κάθε δικαίωμα να αυτοαποκαλούμε Σούπερ Όμηρος. Σε αυτό το περίεργο κομματικό μόρφωμα οι νούσιμοι δεν έχουν καμιά θέση και περιθωριοποιούνται. Η γνωστή φράξια που απαρτίζεται από κάποια νεαρά παιδιά με πολύ γερασμένα μυαλά και νοοτροπίες τα οποία είναι υποχείρια του Χριστόφια υποσκάπτουν όποιο προσπαθήσει να εκσυχρονίσει αυτό το Κόμμα.

Σε αντίθεση με την σθεναρή και σοφή στάση που τήρησε ο Μάριο Μοντι, ο δικός μας, ο Ττόφιας που το Δίκωμο, πριν λίγους μήνες σε συνάντηση κορυφής των ηγετών της  Ευρώπης αντί να διεκδηκήσει για τις τράπεζες μας, που επιρεάστηκαν από την ελληνική κρίση, να υπαχθούν και αυτές όπως οι ελληνικές τράπεζες στο ταμείο στήριξης που έγινε για την Ελλάδα για να γλιτώσει η Κύπρος τον Μηχανισμό, χασκογελούσε σαν κακάσχημη μαριονέτα και με τα γνωστά του Cyprus English γινόταν περίγελο  στους ευρωπαίους ηγέτες. Άσε που παρολίγο να του ‘’τις βρέξει’’ και ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας όταν του είπε το αμύθητο ‘You are not a bastard’’. Και για όσους νομίζουν ότι πετάει μπαρούφες μόνο όταν εκφράζετε στα αγγλικά λόγω ημιμάθειας, τι έχουν να πουν  όταν είπε σε παιδιά που τον επισκέφθηκαν στο προεδρικό το άλλο γνωστό αμύθητο ‘’ Ηδονίζομαι όταν υποδέχομαι παιδιά στο Προεδρικό’’. Φανταστείτε πόσες άλλες παπαριές έχει πετάξει ακόμη ο Καταστρόφιας και οι οποίες για τον έναν η τον άλλο λόγο δεν περιέπεσαν στην αντίληψη μας. Τελικά αυτός ο άνθρωπος ζει στο δικό του κόσμο, είναι γενικά ‘’άπεκτος’’ και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Το απίστευτο γινάτι και το κόμπλεξ του Χριστόφια και το δόγμα του ΑΚΕΛ μας έφεραν την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου.
 Μόνιμη επωδός τους τελευταία είναι ότι για την υπαγωγή της Κύπρου στο μηχανισμό φταίει  μόνο η Κεντρική Τράπεζα και οι διοικήσεις τραπεζών. Θέλουν να μας πείσουν ότι όλα είναι μια χαρά με την οικονομία και για όλα φταίουν μόνο οι τράπεζες. Την στιγμή που οι τεχνοκράτες της Τρόικας κάνουν λόγο για ανάγκη δανεισμού περί τα 11 δισεκατομύρια, ενώ για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών χρειαζόμαστε λιγότερο από 3 δισεκατομύρια, επικαλούνται ότι τα δημόσια οικονομικά δεν έχουν πρόβλημα. Νομίζουν ότι όλος ο λαός είναι μια ακελική στάνη και ότι όλοι εμείς είμαστε ιθαγενείς τρίτης γενιάς. Έλεος πια...

Αν μετά από την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου, αυτός ο αποχαυνωμένος και ανώριμος πολιτικά λαός δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο πόλο και να επιβάλει τον δικό μας Μάριο Μοντι, ενάντια σε αυτό το πανάθλιο κομματικό κατεστημένο, στο οποίο εξακολουθεί να παραμένει μανδρισμένος, και συνεχίσει να κυβερνάται από ανόητους και διεφθαρμένους πολιτικούς και μετά τον Φεβρουάριο του 2013, τότε πραγματικά μας αξίζει ο τίτλος του πιο Σούπερ μ........α Λαού της υφηλίου.

΄Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, Άμα μας αξίζουν καλύτεροι ηγέτες να τους διεκδικήσουμε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Όμηρος Αλεξάνδρου


  



Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Ο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ

 
Μετά από μαραθώνιες και σκληρές διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο Κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε κάτι πολύ σημαντικό για τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου. Η συμφωνία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την στήριξη των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας απευθείας από τον Ευρωπαικό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Με λίγα λόγια αντί οι τράπεζες να στηρίζονται, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, από τα κράτη μέλη και να επωμίζονται το κόστος και τις συνέπειες οι φορολογούμενοι πολίτες, θα δανείζονται απευθείας από το EMS και ο δανισμός αυτός δεν θα υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος των κρατών.


Τεράστια και καθοριστική συμβολή στην θετική αυτή εξέλιξη, στην οποία αντιτίθετο η Καγγελάριος της Γερμανίας για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα, είχε η σθεναρή και άκαμπτη στάση που τήρησε ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μοντ( άλλως Σούπερ Μάριο) 

Σε προηγούμενα άρθρα μου είχα επανειλλημένα αναδείξει την σωτήρια επιλογή του πολιτικού κόσμου και λαού της Ιταλίας να στείλουν στον αγύριστο τον διεφθαρμένο και ανόητο πρώην Ιταλό Πρωθυπουργό Σύλβιο Μπερλουσκόνι και να διορίσουν στην θέση του ένα τεχνοκράτη. Ο Μπερλουσκόνι με τον αμύθητο πλούτο που διέθετε έλεγχε το 90% των ΜΜΕ τα οποία τον προέβαλλαν και τον συγκάλυπταν για αρκετά χρόνια  μέχρι που οδήγησε την Ιταλία στο παρά πέντε της πτώχευσης.

Ο Μάριο Μόντι  για να δεχθεί να αναλάβει πρωθυπουργός έθεσε δύο βασικούς όρους. (α) Θα παρέμενε πρωθυπουργός όσο καιρό έκρινε ο ίδιος αρκετό για να βάλει σε τάξη τα κακά έχοντα της Ιταλίας και (β) Θα διόριζε ο ίδιος τους υπουργούς του οι οποίοι δεν επιθυμούσε  να είναι πολιτικοί. Τελικά διόρισε μόλις 13 Υπουργούς, όλοι τους τεχνοκράτες. Από τότε ο Μάριο Μοντι χαίρει τεράστιας εκτίμησης από όλους τους ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι αναγνωρίζουν την συμβολή του στην επίλυση όχι μόνο της κρίσης που περνά η Ιταλία αλλά και η Ευρώπη γενικότερα.

Και από τον Σούπερ Μάριο στους Σούπερ ανόητους πολιτικούς ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας:

Γιωργάκης Παπανδρέου. Ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχος του γιατί απλά λεγόταν Καραμανλής. Μια ζωή η Ελλάδα ταλανιζόταν από γόνους με άγονα μυαλά  και με πολύ χαμηλό IQ. Αυτοί οι πανηλίθιοι πολιτικοί αφού έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια και αφού ο ελληνικός λαός απειλούσε να τους λητσάρει, αναγκάστηκαν και παρέδωσαν την εξουσία σε ένα τεχνοκράτη, τον Λουκά Παπαδήμο. Η Φιλοδοξία όμως του ‘’Τρελλαντώνη’’ Σαμαρά (Το Τρελλαντώνης παραπέμπει στο τίτλο του βιβλίου της γιαγιάς του Πηνελόπης Δέλτα) να κυβερνήσει, επέβαλε στον Παπαδήμο 5 μηνη μόνο θητεία και επιπλέον διόρισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ για λογαριασμό του, 49 Υπουργούς και Υφυπουργούς, όλοι τους πολιτικοί. Πώς ήταν δυνατό υπό τέτοιες συνθήκες κάποιος να μπορούσε να παράξει έργο; Και αν παρελπίδα για αυτούς πετύχανε να σώσει την Ελλάδα, δεν θα έμεναν αυτοί χωρίς δουλειά; Άρα έπρεπε να αποτύχει όπως και έγινε με τα γνωστά παρατράγουδα που ακολούθησαν. Μεγάλη φάρα τελικά οι έλληνες πολιτικοί.!!!! 

Δημητράκης Χριστόφιας. Από που να αρχίσω, και πού να τελειώσω. Το γεγονός και μόνο ότι είναι ο καλύτερος ‘’πελάτης’’ της σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής΄ ‘’Πατάτες Αντιναχτές’’ που έχει την μεγαλύτερη ακροαματικότητα, τα λέει όλα. Γλύψε γλύψε κάποτε τον μακαρίτη τον Εζεκία Παπαιωάννου, (πρώην Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ) κατάφερε και τον έπεισε να τον χρίσει διάδοχο του.....και τελικά αυτός ο άνθρωπος....μας’’έχρισε’’ όλους... και καλά να μας κάνει. Στο ΑΚΕΛ είναι πλέον παράδοση ότι όσοι γλύφουν, κολακεύουν και δοξάζουν τους ηγέτες του έχουν την εύνοια τους και ανεξάρτητα αν έχουν μυαλό και ικανότητες η όχι καταφέρνουν να φθάνουν ακόμη και στο υπέρτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν αυτό λέγεται πολιτική ωριμότητα και υγιής δημοκρατία και όχι κράτος αμνοεριφίων, τότε έχω και εγώ κάθε δικαίωμα να αυτοαποκαλούμε Σούπερ Όμηρος. Σε αυτό το περίεργο κομματικό μόρφωμα οι νούσιμοι δεν έχουν καμιά θέση και περιθωριοποιούνται. Η γνωστή φράξια που απαρτίζεται από κάποια νεαρά παιδιά με πολύ γερασμένα μυαλά και νοοτροπίες τα οποία είναι υποχείρια του Χριστόφια υποσκάπτουν όποιο προσπαθήσει να εκσυχρονίσει αυτό το Κόμμα.

Σε αντίθεση με την σθεναρή και σοφή στάση που τήρησε ο Μάριο Μοντι, ο δικός μας, ο Ττόφιας που το Δίκωμο, πριν λίγους μήνες σε συνάντηση κορυφής των ηγετών της  Ευρώπης αντί να διεκδηκήσει για τις τράπεζες μας, που επιρεάστηκαν από την ελληνική κρίση, να υπαχθούν και αυτές όπως οι ελληνικές τράπεζες στο ταμείο στήριξης που έγινε για την Ελλάδα για να γλιτώσει η Κύπρος τον Μηχανισμό, χασκογελούσε σαν κακάσχημη μαριονέτα και με τα γνωστά του Cyprus English γινόταν περίγελο  στους ευρωπαίους ηγέτες. Άσε που παρολίγο να του ‘’τις βρέξει’’ και ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας όταν του είπε το αμύθητο ‘You are not a bastard’’. Και για όσους νομίζουν ότι πετάει μπαρούφες μόνο όταν εκφράζετε στα αγγλικά λόγω ημιμάθειας, τι έχουν να πουν  όταν είπε σε παιδιά που τον επισκέφθηκαν στο προεδρικό το άλλο γνωστό αμύθητο ‘’ Ηδονίζομαι όταν υποδέχομαι παιδιά στο Προεδρικό’’. Φανταστείτε πόσες άλλες παπαριές έχει πετάξει ακόμη ο Καταστρόφιας και οι οποίες για τον έναν η τον άλλο λόγο δεν περιέπεσαν στην αντίληψη μας. Τελικά αυτός ο άνθρωπος ζει στο δικό του κόσμο, είναι γενικά ‘’άπεκτος’’ και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Το απίστευτο γινάτι και το κόμπλεξ του Χριστόφια και το δόγμα του ΑΚΕΛ μας έφεραν την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου.
 Μόνιμη επωδός τους τελευταία είναι ότι για την υπαγωγή της Κύπρου στο μηχανισμό φταίει  μόνο η Κεντρική Τράπεζα και οι διοικήσεις τραπεζών. Θέλουν να μας πείσουν ότι όλα είναι μια χαρά με την οικονομία και για όλα φταίουν μόνο οι τράπεζες. Την στιγμή που οι τεχνοκράτες της Τρόικας κάνουν λόγο για ανάγκη δανεισμού περί τα 11 δισεκατομύρια, ενώ για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών χρειαζόμαστε λιγότερο από 3 δισεκατομύρια, επικαλούνται ότι τα δημόσια οικονομικά δεν έχουν πρόβλημα. Νομίζουν ότι όλος ο λαός είναι μια ακελική στάνη και ότι όλοι εμείς είμαστε ιθαγενείς τρίτης γενιάς. Έλεος πια...

Αν μετά από την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου, αυτός ο αποχαυνωμένος και ανώριμος πολιτικά λαός δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο πόλο και να επιβάλει τον δικό μας Μάριο Μοντι, ενάντια σε αυτό το πανάθλιο κομματικό κατεστημένο, στο οποίο εξακολουθεί να παραμένει μανδρισμένος, και συνεχίσει να κυβερνάται από ανόητους και διεφθαρμένους πολιτικούς και μετά τον Φεβρουάριο του 2013, τότε πραγματικά μας αξίζει ο τίτλος του πιο Σούπερ μ........α Λαού της υφηλίου.

΄Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, Άμα μας αξίζουν καλύτεροι ηγέτες να τους διεκδικήσουμε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Όμηρος Αλεξάνδρου