Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

» Παγιδευμένοι στον εθνομηδενισμό. «

Χρ. Γιανναράς.
Αντιγράφω από ένα μικρό βιβλίο του Γιάννη Πατίλη, με τίτλο «Ελληνικά και Ιστορική Ορθογραφία στην Πλανητική Εποχή», που πρόσφατα κυκλοφόρησε (δυστυχώς, λόγω κρίσης, σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιτύπων).
«Το 1930, στο περιοδικό “Πρωτοπορία”, ο μαρξιστής διανοούμενος Γιάννης Σιδέρης έγραφε χαρακτηριστικά: “Την ημέρα που θα επιβληθεί πια το λατινικό αλφάβητο και που θα μπει στα σχολειά, θα έχουμε προχωρήσει πολύ και θ’ αποδειχτεί πως έχουν γκρεμιστεί ένα σωρό προλήψεις και αμορφωσιές”.
»Οσοι είμαστε σήμερα εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε καλά πως το λατινικό αλφάβητο είναι ήδη εδώ, στα σχολειά μας. Αυτό όμως που αστόχαστα παραγνωρίζουμε είναι, πως αυτή τη φορά το λατινικό αλφάβητο, ως φορέας της φωνητικής γραφής, δεν έρχεται από τα πάνω, από κάποια προϋποτιθέμενη προοδευτική εκπαιδευτική πολιτική ή από τις ελίτ των διανοουμένων, τον κ. Γληνό ας πούμε ή τον κ. Φιλήντα, και άλλες σοβαρές μορφές του πρώιμου διαφωτισμού μας, που υποστήριζαν την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως ο Γιάννης Βηλαράς ή ο Αθανάσιος Ψαλίδας.
»Τώρα το λατινικό αλφάβητο έρχεται κατευθείαν από τα κάτω, από τη νεολαία, η οποία το χρησιμοποιεί ανεπίσημα παντού, από τα κινητά τηλέφωνα ώς το διαδίκτυο, πράγμα που του δίνει την οικειότητα και το ψυχικό προβάδισμα, την όλη ψυχοπνευματική επένδυση μ’ άλλα λόγια, την οποία στερείται, όχι μόνο στη συνείδηση των μαθητών αλλά και μεγάλης μερίδας εκπαιδευτικών, το ίδιο το κουτσουρεμένο με το μονοτονικό επίσημο και γι’ αυτό “καταναγκαστικό” σύστημα της σχολικής ιστορικής ορθογραφίας. Μια τέτοια ψυχολογικής τάξεως διαφορά δεν ήταν που οδήγησε σταδιακά στην πλήρη κατίσχυση της κοινής ομιλούμενης απέναντι στην γραπτή καθαρεύουσα;
»Τι ελπίδες έχει λοιπόν να επιζήσει το επίσημο σύστημα της ιστορικής ορθογραφίας, όταν το λατινόγραπτο μήνυμα που στέλνω στο κορίτσι μου με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή με το κινητό μετράει, ως τρόπος γλωσσικής έκφρασης των πιο κρίσιμων συναισθημάτων μου, πολύ περισσότερο από τις ανούσιες σαχλαμάρες που θα πρέπει να γράψω την επομένη στο σχολείο;
»Αυτή λοιπόν η εκ των κάτω κίνηση αποδόμησης της γραπτής παράδοσης των ελληνικών, η οποία συνεπικουρείται από την παρδαλή ημι-αγγλόφωνη εικόνα των “Free Press”, πραγματοποιεί το καθυστερημένο ραντεβού με την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας… Με την επιβολή του μονοτονικού έχουμε ήδη κάνει το πρώτο βήμα, το μονοτονικό αποδεικνύεται ένα απλώς μεταβατικό στάδιο ώς την πλήρη κατάργηση των τόνων. Και μετά το ατονικό, συνέπεια φυσική των αρχών που υπαγόρευσαν το μονοτονικό (αρχών μιας “ιδεολογίας της ευκολίας”, όπως έλεγε ο Αγγελος Ελεφάντης) θα είναι η παραδοχή της φωνητικής γραφής (“όλι ι άνθροπι ίδιι ίνε”), δηλαδή στην ουσία η διάλυση της ελληνικής γλώσσας εις τα εξ ων συνετέθη».
Η νύχτα της 11.1.1982 μοιάζει να έκρινε αμετάτρεπτα τις προοπτικές του Ελληνισμού: Η Βουλή συζητούσε νομοσχέδιο «περί εγγραφής μαθητών στα λύκεια», όταν, αιφνιδιαστικά, μετά τα μεσάνυχτα, εισάγεται τροπολογία με αντικείμενο την επιβολή του μονοτονικού στην εκπαίδευση. Η τότε αξιωματική αντιπολίτευση (Ν.Δ.) διαμαρτύρεται που ένα «μέγα θέμα» έρχεται για να εγκριθεί ως δευτερεύουσα, ήσσονος σημασίας προσθήκη σε άσχετο νομοσχέδιο, σε μεταμεσονύκτιες ώρες. Και αποχωρεί από την αίθουσα, χωρίς να δώσει έστω την ελάχιστη μάχη «επί της ουσίας». Το μονοτονικό επιβάλλεται με την ψήφο τριάντα παρόντων κυβερνητικών βουλευτών.
Να γεννιέσαι σε μια γλώσσα που μιλιέται τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, και τα τελευταία δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια εξασφαλίζει την ιστορική και λειτουργική της συνέχεια χάρη στην πολυτονική γραφή της (δεν υπήρχαν τόνοι στα αρχαία ελληνικά, απλούστατα, επειδή σώζονταν στην προφορική εκφορά τους), να σου έχει χαριστεί μια τέτοια γλώσσα, είναι δώρο ζωής και χάρισμα ποιότητας της ζωής από τα σπανιότερα που μπορεί να χαριστούν σε άνθρωπο. Οποιος συλλαμβάνει το ιλιγγιώδες μέγεθος του προνομίου, καταλαβαίνει ότι η άρνησή του για χάρη μιας φτηνιάρικης χρησιμοθηρίας («για να μην καταταλαιπωρούνται τα παιδιά στο σχολείο» ή «για να έχει όφελος η εθνική οικονομία»), φανερώνει κριτήρια ωμού πρωτογονισμού, βαρβαρικής ολιγόνοιας.
Πολύ ρεαλιστικά και ψύχραιμα, χωρίς συναισθηματισμούς ή ψυχολογικές εμμονές, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η επιβολή του μονοτονικού είναι στην ιστορία των Ελλήνων μια καταστροφή, ασύγκριτα ολεθριότερη από τη Μικρασιατική. Στη Μικρασιατική Καταστροφή χάθηκαν πανάρχαιες κοιτίδες του Ελληνισμού, χάθηκε η κοσμοπολίτικη αρχοντιά του, η συνείδηση ότι η ελληνικότητα είναι πολιτισμός, δηλαδή «τρόπος» βίου, όχι υπηκοότητα βαλκανικού επαρχιωτισμού. Ομως δεν χάθηκε η συνέχεια της γλώσσας του, που είναι και έμπρακτη συνέχεια της ιστορικής του συνείδησης, της ένσαρκης στον γραπτό λόγο συνέχειας του ελληνικού «τρόπου».
Το μονοτονικό κατάργησε τη σημειογραφία που συνέδεε την αρχαιοελληνική φωνητική «προσωδία» με τη γραπτή αποτύπωσή της και καθιστούσε ενιαία την ελληνική γλώσσα από τον Ομηρο ώς σήμερα. Διέρρηξε τη συνέχεια της γραπτής σημαντικής των σημασιών: Η μονοτονική γραφή της διατύπωσης του Αριστοτέλη «το ον η ον» δεν έχει κανένα νόημα, δεν είναι καν γλώσσα. Για να κατανοήσει, τώρα πια, ένας Ελλαδίτης τα κείμενα της κλασικής αρχαιότητας ή της «κοινής» ελληνικής (ή τον Παπαδιαμάντη, τον Ροΐδη, το «Τη υπερμάχω»), πρέπει να εισαχθεί εξ υπαρχής στη γραπτή σημαντική μιας άλλης γλωσσικής λογικής (σύνταξης, γραμματικής, ετυμολογίας) – σε μιαν άλλη, ξένη γι’ αυτόν γλώσσα.
Αντιδράσεις θεσμικών φορέων ή οργανωμένων κοινωνικών ομάδων για την γκανγκστερική επιβολή του μονοτονικού δεν υπήρξαν. Από τη μεταγενέστερη πολιτική της συμπεριφορά η Ν.Δ., όταν έγινε η ίδια κυβέρνηση, απέδειξε στην πράξη ότι συνέπλεε απολύτως με τους αυτουργούς του ιστορικού κακουργήματος. Η Ακαδημία Αθηνών δεν έκλεισε τις πύλες της διακηρύσσοντας ότι δεν έχει πια λόγο να υπάρχει μετά το ηροστράτειο πραξικόπημα.
Καμιά πανεπιστημιακή σύγκλητος δεν παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενη, καμιά Φιλοσοφική Σχολή δεν έκλεισε, δεν είπαν λέξη οι εταιρείες φιλολόγων, οι δικαστές, οι δικηγορικοί σύλλογοι, η Ιερά Σύνοδος, η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ. Η Ελλάδα ήταν πανέτοιμη για τον γλωσσικό αφελληνισμό της, είχε πια ταυτίσει την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό» με την αποθέωση της χρησιμότητας, της ευκολίας, της καταναλωτικής ευχέρειας.
Κάθε κομματική επιλογή μας σήμερα είναι παγιδευμένη στον ίδιο αφελληνισμό.

 

Κυπριακό: προμαχώνας του ελληνισμού ή είσοδος στην Κόλαση.

 

Ανεπαισθήτως και υπογείως, διαδίδεται η «βελούδινη» πρόταση αποδοχής των τετελεσμένων της διχοτόμησης της Κύπρου αλλά στην πραγματικότητα υποταγής στην αναθεώρηση των συνόρων στην ανατολική Μεσόγειο.
Την Πέμπτη 20/11 σε αίθουσα του ΥΠΕΞ, με πρόσκληση της ΟΚΟΕ ( ομοσπονδία κυπριακών οργανώσεων Ελλάδας ) και του ΕΛΙΑΜΕΠ, έγινε ενημερωτική ομιλία του Κυπρίου κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Ν. Χριστοδουλίδη για τις εξελίξεις στο κυπριακό. Αμέσως μόλις τελείωσε η ομιλία, ο δημοσιογράφος Τάσος Παπαδόπουλος ( όμιλος ΜΜΕ «ΚΟΝΤΡΑ» ), επιτακτικά, έθεσε το ερώτημα «τι προτείνετε με τα δεδομένα που υπάρχουν;». Διευκρινίζοντας σε ερώτημα του κ. Χριστοδουλίδη πως εννοεί την τουρκική κατοχή και την αμετάβλητη διαίρεση της Κύπρου. Τότε ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε πως δεν είναι αποδεκτή από κυπριακής κυβέρνησης και συνολικά των Κυπρίων η «αποδοχή ως τετελεσμένων» της Κατοχής και η «απώλεια των κατεχόμενων πατρίδων». Ακολούθησε ένταση καθώς από αρκετούς εκ των παρισταμένων ερωτήθηκε ο κ. Ν. Χριστοδουλίδης γιατί δεν αναφέρθηκε στους αγνοούμενους του 1974. Τελικά έληξε η εκδήλωση, με την κοινή αίσθηση πως δεν υπάρχει από κυπριακής κυβερνητικής πλευράς στρατηγική αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικότητας πέρα της διάθεσης για αντίσταση. Η επανάληψη από τον Κύπριο κυβερνητικό εκπρόσωπο της θέσης «η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει όφελος από τις επεμβάσεις της» δεν συνιστά βέβαια πολιτική ούτε στρατηγική. Αίσθηση προκάλεσε πάντως η πολύ περιορισμένη παρουσία ακροατηρίου.
Και τα περιστατικά στην παραπάνω εκδήλωση, όπως και στην παρουσίαση στο «άρδην» ( Ένας εκτός τόπου και χρόνου «ρεαλισμός». ) εξαιτίας απουσίας σταθερής αποφασιστικότητας από την κυβερνητική ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, βρίσκουν έδαφος επέκτασης.
Καθώς εξελίσσεται η ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πολιτική-διπλωματική  αντεπίθεση, με τις τριμερείς Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας και Ισραήλ-Κύπρου- Ελλάδας είναι βαριά υπαναχώρηση η κοινή διυπουργική συνεδρίαση Ελλάδας-Τουρκίας στις 5-6 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Η Τουρκία εισβάλλει στην κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητεί την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας  και η Ελλάδα υποδέχεται και φιλοξενεί την κυβέρνηση που διαπράττει την εισβολή; Το αλλοπρόσαλλο αυτής της πολιτικής όχι μόνο την Τουρκία αποθρασύνει αλλά προκαλεί και ενθαρρύνει και την εξάπλωση του ενδοτισμού και της παράδοσης μέσω της παραίτησης στην Κύπρο και ( εσχάτως ) στην Ελλάδα.
Η Τουρκία που κινείται απόλυτα συμπαγής-η κυριαρχία ιδεολογικά του Νεότουρκου, γενοκτόνου, ρατσιστή και ναζί Κεμάλ είναι παλλαϊκής αποδοχής- και απαρέγκλιτα επεκτατικά στα εξωτερικά της ζητήματα, έχει υποστεί καίριο στρατηγικό πλήγμα με την καθαίρεση και δίωξη της «μουσουλμανικής αδελφότητας» στην Αίγυπτο. Σήμερα υφίσταται ήττες, πάνω στη στρατηγική της εξόντωσης του κουρδικού έθνους και αποκλεισμού της κρατικής του ανάδυσης με υποχείριό της το ισλαμοφασιστικό χαλιφάτο. Η στρατηγική εξόντωσης των Κούρδων χάρη στην πρόσφατη αυτοθυσία 32 διαδηλωτών στην Τουρκία και στην ένοπλη ηρωική αντίσταση στο Κομπάνι, έχει καθηλωθεί. Ευκαιρία να ανασκουμπωθούμε, η τρικυμία που έρχεται.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευθεί στην ιστορικά ρατσιστική καταβολή της και στο μεγαλοϊδεατισμό της, δεν μπορεί να αποδεχθεί την αυτοδιάθεση των Κούρδων. Η Τουρκία αποσκοπεί να καλύψει το στρατηγικό κενό στην ανατολική Μεσόγειο, ύστερα από τη μερική αποχώρηση των ΗΠΑ και την εξασθένηση της Ρωσίας, για αυτό δεν αρκείται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο αλλά εισβάλλει στη νότια κυπριακή ΑΟΖ. Θέλει τουρκοποίηση και νεοοθωμανική ανασύσταση ούτε μόνο συγκυριαρχία ούτε μόνο διαίρεση στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Βαλκανική. Συνεπώς, απειλώντας και επιτιθέμενη στην Κύπρο -σύντομα έχει σχεδιάσει και στο Καστελόριζο- βρίσκεται με ταυτόχρονα ανοικτά τρία μέτωπα: στο Κουρδιστάν, στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Χωρίς να συνυπολογίζονται ασύμμετρες εξελίξεις στα υπόλοιπα σύνορά της ( Ρωσία, Αρμενία ), στην κοινωνική αντίδραση και οι επιπτώσεις στη συνοχή του ΝΑΤΟ και της Δύσης ευρύτερα ( γαλλογερμανικός άξονας, Αγγλία κλπ. ) . Προφανές είναι πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες παράλληλες απαιτήσεις, στρατιωτικά και οικονομικά. Τουρκία: ένα κτήνος σε κλουβί ή «το ποντίκι που βρυχάται»;
Αν όμως οι ΗΠΑ δεν τάσσονται υπέρ των αναμφισβήτητων κυπριακών δικαίων και δεν εγκαταλείπουν την πολιτική στήριξη της Τουρκίας είναι επειδή δεν παρουσιάζεται εναλλακτική πειστική στρατηγική και πολιτική στην περιοχή. Οπότε, κατά το παράδειγμα των Κούρδων και του κόμματος-οδηγού τους ΡΚΚ, που από «τρομοκράτη» το δέχονται συνομιλητή τους επειδή έχει απαρασάλευτη και αξιόπιστη στρατηγική, η πολλαπλά σε ευνοϊκότερη θέση ελληνική ( ελλαδική και κυπριακή ) πλευρά, μπορεί να επιτύχει ταχύτατες ανατροπές υπέρ της. Καθόσον κατέχει και το «ενεργειακό όπλο». Ελληνική ΑΟΖ και Οικονομία: μία σχέση ακραιφνώς πολιτική.
Ήδη μετά τις ελληνικές (ελλαδικές και κυπριακές ) αντιδράσεις και κορυφαία τους την τριμερή της Αιγύπτου, το «Μπαρμπαρός» -όνομα και πράμα- έπαψε τις έρευνες και με τις συνοδεύουσες φρεγάτες, απλά σουλατσάρει, ως τραμπούκος αλήτης και κοπρίτης, στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Αναστασιάδη, μπορούν να απαιτήσουν παντοειδή και ισχυρή ευρωπαϊκή και αμερικανική στήριξη, καθόσον η ένταση και εμπλοκή με την Τουρκία, καθιστούν απαγορευτική την εκπλήρωση των μνημονιακών οικονομικών δεσμεύσεών τους, εξαιτίας των αμυντικών υποχρεώσεών τους. Η αντιπολίτευσή τους μπορεί να απαιτήσει επίσης αντιμνημονιακά μέτρα επειδή επιβάλλεται πατριωτική εγρήγορση, κοινωνική συνοχή και εθνική ανασύνταξη. Και όλοι μαζί, να στηρίξουν κυβερνήσεις εξωκομματικής στελέχωσης και υπερκομματικού πλου. Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! Φυσικά, επιβάλλεται αμέσως η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Είναι αληθινή προδοσία η κωλυσιεργία της ελληνικής Α.Ο.Ζ. .
Να προβάλει νέα φάση για τον ελληνισμό, κλείνοντας την περίοδο της 40χρονης κατοχής και της διεφθαρμένης και διχαστικής κομματοκρατίας, ανακτώντας βήμα-βήμα και μέτρο-μέτρο την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτή η προοπτική είναι άφευκτη και αναπόδραστη. Καθώς η υποχωρητικότητα έναντι του τουρκικού επεκτατισμού και η δουλικότητα έναντι της Γερμανίας και των ΗΠΑ, σε όλες τις εκδοχές, όχι μόνο λύσεις και σταθερότητα δεν φέρνει αλλά -όπως αποδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, από την Λιβύη μέχρι την Συρία, ακόμη και στις … κυπριακές Τράπεζες- πλησιάζει την αδιανόητη υπαγωγή μας στον πιο εφιαλτικό και βάρβαρο Μεσαίωνα. Αρχίζοντας από την Κύπρο και το Αιγαίο για όλη την Δύση και τον πολιτισμό. Πολιτική χειραφέτηση ή πανελλήνια εξόντωση.
Να είναι τυχαίο που ο ολετήρας του ελληνισμού ΓΑΠ, εμφανίζεται ΤΩΡΑ απειλώντας με ανατροπή της ελλαδικής συγκυβέρνησης;
Νίκος Καραβαζάκης.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ;

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα δημοσίευμα της τουρκικής Ηurriyet το οποίο αναφέρεται στο «πρόβλημα αλκοολισμού» το οποίο αντιμετωπίζει, σύμφωνα με το άρθρο, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης.

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Yusuf Kanli «ο Κύπριος πρόεδρος πρόκειται να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη στις 29 Νοεμβρίου για να υποβληθεί σε εγχείριση στην καρδιά».

Τονίζει πάντως ότι «Κύπριος πρόεδρος θα υποβληθεί στην επέμβαση μόνο αφού βελτιωθεί η φυσική του κατάσταση, η οποία είναι επιβαρυμένη από το πρόβλημα αλκοολισμού».

Όπως επισημαίνει ο Kanli, «ακόμη και οι μύγες στο προεδρικό μέγαρο θα μπορούσαν να καταθέσουν πόσο επιθετικός μπορεί να γίνει ο Αναστασιάδης όταν δεν έχει πρόσβαση στην αγαπημένη του μάρκα ουίσκι. Ή μπορεί να ρωτήσει κανείς την Lisa Buttenheim -την ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ στην Κύπρο- γιατί μετά από ένα αίτημα που φέρεται να υπέβαλε ο Τουρκοκύπριος Dervis Eroglu, η ίδια αποφάσισε να διακόψει για 30 λεπτά τις συνομιλίες στις 12:00 και ζήτησε από το προσωπικό της να προσφέρει ουίσκι στους συμμετέχοντες στο μικρό δωμάτιο μελέτης, δίπλα στην τραπεζαρία της κατοικίας της, όπου διεξαγόταν οι συνομιλίες;».

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Eroglu ζήτησε διακοπή των εργασιών διότι «για πολλά από τα τελευταία χρόνια, ο Ν. Αναστασιάδης αρχίζει να πίνει το μεσημέρι και θυμώνει και αρχίζει να φωνάζει εάν δεν μπορεί να πιει ένα ποτήρι ουίσκι. Γιατί φώναξε στην ομάδα του και έφυγε από τη συνάντηση θυμωμένος τον Ιούλιο, χτυπώντας καρέκλες; Ήταν αυτό το μοναδικό τέτοιο περιστατικό ή το μοναδικό που διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης; Σε εκείνη την περίπτωση του Ιουλίου, η τουρκική πλευρά δεν είπε τίποτα καινούριο εκτός από το να θυμίσει στον Ν. Αναστασιάδη ότι οι συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν στη διάρκεια της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια, δεν θα μπορούσαν να παραμεριστούν. Έγινε έξαλλος (ο Ν. Αναστασιάδης) με αυτή την δηλωση. Τώρα, ο ίδιος Αναστασιάδης προτείνει το θέμα του φυσικού αερίου να βρίσκεται στο πλαίσιο της ομοσπονδιακής κοινότητας, όπως συμφωνήθηκε μεταξύ των πρώην προέδρων, Mehmet Ali Talat και Χριστόφια. Γιατί φώναζε στους άλλους τον Ιούλιο τότε; Πολλοί υποστηρίζουν ότι όχι μόνο σε αυτό το περιστατικό, αλλά συχνά, έχει χάσει την ψυχραιμία και τον έλεγχό του εξαιτίας αλκοολισμού. Αυτό δεν μπορεί να είναι μια προσωπική υπόθεση».


Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ!   




Ακούγοντας καθημερινά τη μια διαπλοκή να ακολουθεί την άλλη και διάφορα σκάνδαλα να βγαίνουν στη φόρα χωρίς τελειωμό, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για να μην αντιδρά ο πολίτης πάει να πει ότι έχει «αποκτηνωθεί». Παράλληλα ακούγοντας τις περιπτώσεις με τη θυγατέρα της κ. Γιωρκάτζη και τα φαιδρά περί συμβολαίου της μητέρας της στο Προεδρικό, αλλά και την περίπτωση με τις θυγατέρες Αναστασιάδη όπως και γι’ αυτήν με τη Ryanair (πελάτες του δικηγορικού γραφείου Ν. Αναστασιάδη), καταλήγουμε στο παράλληλο συμπέρασμα ότι το θράσος του κατεστημένου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να δηλώνει με γουρλωμένα μάτια στον Γεν. Ελεγκτή: «Μην διστάσετε όποιον και αν αφορά, του εαυτού μου μη εξαιρουμένου, εάν παρατηρηθεί οποιαδήποτε παραβίαση χρηστής διοίκησης, χρηστής διαχείρισης να είστε άτεγκτος», από την άλλη, το γραφείο «Νίκος Χρ. Αναστασιάδης και Συνεργάτες» εκπροσωπούσε μέχρι τον Σεπτέμβρη που «αποσύρθηκε» τη Ryanair. Εγείρεται λοιπόν μείζον θέμα πολιτικής τάξης για τον ίδιο τον Πρόεδρο, ο οποίος προΐσταται του Υπουργικού Συμβουλίου που θα αποφασίσει για τις προσφορές των Κυπριακών Αερογραμμών... Πού πάμε τελικά; Ποιοι θα πάρουν τις άδειες των καζίνων; Ποιοι εκπροσωπούν επενδυτές για τους ημικρατικούς; Πότε οι πολιτικοί μας θα σοβαρευτούν σε αυτό τον τόπο; Μήπως περιμένουν την έκρηξη του κόσμου;

Όταν ο Χριστόδουλος Χριστοδούλου βγαίνοντας από το δικαστήριο, μόλις είχε παραδεχτεί τις κατηγορίες για τις οποίες βρίσκεται στη φυλακή, μιλούσε με έπαρση για «ήσυχη συνείδηση» και παλαιότερα για «ουδέν μεμπτό», εξέφραζε το κυπριακό κατεστημένο. Εκείνο που τους έκανε να νιώθουν «the untouchables» και που θεωρούσε δεδομένες τις ημέτερες τοποθετήσεις ημιμαθών αλλά πειθήνιων οργάνων των κομματαρχών σε καίρια πόστα, καθώς και τις κουμπαριές -για να μην πω τις αλλαξοκωλιές- μεταξύ παραγοντίσκων και μεσαζόντων, οι οποίοι μέσα από τις συμφωνίες του «φάε να φάμεν» πότιζαν το σύστημα με λίρες και ευρώπουλα. Έτσι λειτουργούσε η καταβόθρα χιλιάδων ευρώ, Αλκή και άλλα σωματεία, έτσι λειτουργούσαν και οι κομματικά συνδεδεμένες εταιρείες μεγάλου κόμματος. Το χρήμα γυρνούσε από τους επιχειρηματίες οι οποίοι έπαιρναν δάνεια από τους τραπεζίτες, έκαναν εισφορές στα κόμματα, έδιναν μίζες σε «βέργες ξημαρισμένες». Τα λεφτά περνούσαν μέσα από τα σωματεία και τα κόμματα, που φρόντιζαν οι «άνθρωποί» τους να εκλέγονται και να διορίζονται. Αυτό το σύστημα έκτισε τα τζάκια και τα γλειφτρόνια-περίγυρούς τους οι οποίοι στήριζαν αλλήλους.
Ο κάθε Βέργας που έμαθε να χειρίζεται τον δήμο σαν το χωράφι του και ο οποίος μέχρι και γυναίκες «κανόνιζε» σε Ελλαδίτες τραγουδιστές τα βράδια των συναυλιών για να κάνει τα δικά του, δεν μας ξάφνιασε όταν μόλις μερικές ώρες πριν συλληφθεί ξανά για άλλο οφθαλμοφανές σκάνδαλο μιλούσε για προσπάθειες πολιτικής του εξόντωσης.
Το πολιτικό θράσος που ξεχειλίζει και από το Προεδρικό σε σχέση με το ασυμβίβαστο και όλους τους υπόλοιπους, δικηγόρους, βουλευτές και διευθυντές υπουργείων, πρέπει να λάβει τέλος. Είδατε ότι βγήκε και ανακοίνωση πως ξεκίνησε σαν εκπρόσωπος της Ryanair, αλλά στην πορεία αποσύρθηκε. Γιατί όμως έστω και αρχικά εκπροσωπούσε τη Ryanair; Ποιος μπορεί να πείσει ότι η «απόσυρση» του δικηγορικού γραφείου Αναστασιάδη δεν έγινε απλώς για τα μάτια του κόσμου;
Το πολιτικό θράσος λοιπόν θα λάβει τέλος μόνο αν ο Γενικός Ελεγκτής ξηλώσει το σύστημα σε συνεργασία με τον Γενικό Εισαγγελέα. Αν τους αφήσει βέβαια το ίδιο το σύστημα να το πράξουν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να εξηγήσει γιατί θύμωσε με τη θυγατέρα της Γιωρκάτζη και δεν θυμώνει με τις δικές του θυγατέρες, των οποίων η εταιρεία που έχουν κληρονομήσει από τον πατέρα τους εκπροσωπούσε τη Ryanair πριν αποσυρθεί. Υπάρχει όντως εξήγηση;
Και επειδή ακούγονται διάφορα, μπορούμε να γνωρίζουμε ποιοι εκπροσωπούν τις εταιρείες που ενδιαφέρονται να πάρουν άδειες καζίνων στην Κύπρο; Ή θα το μάθουμε και αυτό εκ των υστέρων…
 
ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΤΟΥΡΚΕΨΟΥΝ 


Μπροστά στην μεθοδικότητα, διορατικότητα και πατριωτισμό των τούρκων σε εθνικά θέματα και θέματα οικονομίας, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου έχουν  να αντιπαραβάλουν την προχειρότητα, την ηλιθιότητα και την απατεωνιά. Σαν αποτέλεσμα αυτού η Τουρκία σήμερα είναι πανίσχυρη τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά ενώ Ελλάδα και Κύπρος έχουν οδηγηθεί στην πτώχευση και υποτάσσονται στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας.  

Βρισκόμαστε σήμερα στην υλοποίηση της 5ης και τελικής φάσης του περιβόητου σχεδίου, εκ πέντε σημείων, που συνέταξε ο δαιμόνιος τούρκος συνταγματολόγος Νιχάτ Ερίμ το 1956 για επανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία. Ο εποικισμός που προνοεί η 5η φάση του σχεδίου των τούρκων σε συνδυασμό με τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα όπως αυτά περιγράφονται πιο κάτω οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική κατάληψη και τουρκοποίηση της Κύπρου. Οι πιο κάτω αριθμοί είναι ενδεικτικοί και συνάμα καταθλιπτικοί και αδυσώπητοι και αντικατοπτρίζουν την σημερινή μας κατάντια ως ελληνισμού.

Εποικισμός και δημογραφικό

Πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 οι Έλληνες Κύπριοι αποτελούσαν το 82% και οι τουρκοκύπριοι μόλις το 18% του συνόλου του πληθυσμού της Κύπρου. Σήμερα οι κάτοικοι στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου είναι 730.000 και από αυτές περίπου 520.000 είμαστε έλληνες. Οι κάτοικοι στα κατεχόμενα είναι περίπου 1.000.000 εκ των οποίων 800.000 περίπου είναι τούρκοι έποικοι. Οι πιο πάνω αριθμοί καταδεικνύουν ότι είμαστε το 30%, δηλαδή μειοψηφία στο σύνολο του πληθυσμού της Κύπρου. Η πυκνότητα πληθυσμού ολόκληρης της Κύπρου ήταν 70κ/Κμ2 (κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο). Η πυκνότητα στα κατεχόμενα είναι σήμερα 291κ/κμ2. Η πυκνότητα πληθυσμού της Ανατολικής Θράκης συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης είναι 673κ/Κμ2. Σύμφωνα με δήλωση του τούρκου προέδρου Ερτογάν, όταν το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου θα αποκτήσει πυκνότητα Θράκης, δηλαδή περίπου 2.300.000 κατοίκους, οι τούρκοι στο βορρά θα είναι το 81.5%. Αν δε προστεθούν και οι μουσουλμάνοι, που η βλακώδης πολιτισμικότητα μας εκτρέφει στον Νότο, τότε το ποσοστό των τουρκομουσουλμάνων όλης της Κύπρου θα είναι το 84% και οι Έλληνες Κύπριοι μόνο το 16%.

Η πιο πάνω αριθμητική απεικόνιση δείχνει δυστυχώς ότι η πληθυσμιακή καταιγίδα που το Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ προέβλεπε, είναι ήδη εδώ και είναι μη αναστρέψιμη και μας οδηγεί αναπόφευκτα στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου. Αντί η τότε Ελλαδική και Κυπριακή ηγεσία να διεκδικούν σθεναρά την ένωση προέτασσαν το σύνθημα ‘’ Η Κύπρος για τους Κυπρίους’’ μια επιλογή που αποδείχθηκε προϊόν βλακείας, πολιτικής μυωπίας και πολιτικής ηλιθιότητας. Γιατί; μα απλά γιατί οι τούρκοι στην Κύπρο θα αποτελούν στα επόμενα χρόνια τη συντριπτική πλειοψηφία και τότε θα απαιτήσουν ενιαίο δημοψήφισμα για όλη την Κύπρο και τελικά θα πετύχουν ένωση της Κύπρου  με την Τουρκία.

Τουρκικοί εξοπλισμοί

Η συρρίκνωση του ευρύτερου Ελληνισμού θα αρχίσει με την τουρκοποίηση της Κύπρου και αυτό τον στόχο η Τουρκία άρχισε από καιρό να το υλοποιεί μεθοδικά τόσο με τον εποικισμό αλλά και με τα απίστευτα εξοπλιστικά της προγράμματα, όπως τα περιγράφει πιο κάτω ο δημοσιογράφος-τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης

<<Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκιάς, İsmet Yılmaz, ανακοίνωσε πρόσφατα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας, παραγωγής, (και αυτό είναι το αξιοπρόσεκτο), της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Τα προγράμματα αυτά δείχνουν και τον καθαρά επιθετικό χαρακτήρα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με μεγάλη έμφαση στο ναυτικό και στην αεροπορία, δηλαδή δυο όπλα που πρωτοστατούν στην αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και όχι μόνο. Ιδιαίτερη σημασία, όπως θα δούμε παρακάτω, δόθηκε στα «ειδικά» επιθετικά ελικόπτερα και στα καινούργια υπερσύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη.
Επειδή η ενημέρωση μας είναι ελλιπέστατη για τις εξοπλιστικές κατευθύνσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, παραθέτουμε τις πληροφορίες μας, (όσες συγκεντρώθηκαν), για αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα για να κατανοήσουμε καλύτερα που το πάει η Τουρκία, η οποία σημειωτέον εξακολουθεί να έχει πολλαπλά προβλήματα και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό πεδίο και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να προκαλεί ασταμάτητα την ελληνική πλευρά.
Altay Ana Muharebe Milli Tankı = Καινούργια Άρματα μάχης, Altay, τουρκικής παραγωγής. Το σχετικό νομοσχέδιο παραγωγής τους ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο. Ήδη έχει αρχίσει η πρώτη φάση παραγωγής τους ενώ η πρώτη σειρά αναμένεται να είναι έτοιμη το 2017.
Kirpi Projesi = Το «Σχέδιο Σκαντζόχοιρος». Σχέδιο παραγωγής ειδικών οχημάτων προστασίας από ναρκοπέδια. Από τα προγραμματισμένα για παραγωγή 614 οχήματα, ήδη έχουν παραδοθεί τα 473.
Kurtarma Gemileri = Πλοία Έρευνας και Διάσωσης. Αυτό το πρόγραμμα μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί σχετίζεται με τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο Πέλαγος, μέσω των οποίων οι Τούρκοι διεκδικούν προέκταση της κυριαρχίας τους μέχρι το κεντρικό Αιγαίο. Όπως αναφέρεται, έχουν παραδοθεί τα καινούργια υπερσύγχρονα πλοία Έρευνας και Διάσωσης της Ακτοφυλακής, τύπου, TCSG Dost, (Φίλος) TCSG Umut, (Ελπίδα), TCSG Güven, (Εμπιστοσύνη), TCSG Yaşam, (Ζωή).
Milgem Savaş Gemisi = Τα πρώτα Πολεμικά πλοία Milgem, τουρκικής παραγωγής. Ήδη οι υπερσύγχρονες φρεγάτες, TCG Heybeliada, TCG Büyükada, έχουν παραδοθεί στον τουρκικό στόλο ενώ συνεχίζεται η ναυπήγηση και άλλων στα ναυπηγεία του Burgazada.
Meltem 2 Projesi = Αεροπλάνα για την τουρκική Ακτοφυλακή και για τα περιπολικά του στόλου. Ήδη έχουν παραδοθεί στην Διοίκηση Τουρκικής Ακτοφυλακής, 3 «ειδικά» αεροσκάφη, στο Επιτελείου Ναυτικού, 7 αεροσκάφη και για την Διοίκηση Περιπολικών, 5 «ειδικά» αεροσκάφη. Σε διαδικασία κατασκευής βρίσκονται αλλά 6 αεροσκάφη.
Lojistik Destek Gemisi = Πλοία ανεφοδιασμού του στόλου. Ήδη έχουν ναυπηγηθεί δυο ειδικά πλοία ανεφοδιασμού ενώ η παραγωγή αγνώστου αριθμού και άλλων συνεχίζεται.
Havuzlu Çıkarma Gemisi Projesi = Εδικά πλοία με εξέδρα προσγείωσης. Είναι υπό σχεδιασμό.
Mini İHA = Μίνι μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Όπως αναφέρεται, έχουν ήδη παραδοθεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, 164, (!!!), μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη και 4 μη επανδρωμένα μίνι ελικόπτερα, ενώ στην Τουρκική Διεύθυνση Ασφαλείας έχουν παραδοθεί 15 μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη.
ANKA = Μη επανδρωμένα «ειδικά» αεροσκάφη κατασκοπείας. Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση έγινε το 2010. Η παραγωγή τους συνεχίζεται ενώ έχει υπογραφεί συμφωνία κατασκευής 10 τέτοιου τύπου αεροσκαφών.
Hürkuş = Τα πρώτα εκπαιδευτικά αεροπλάνα. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση έγινε το 2013, ενώ το τελικό τεστ πτήσεων έγινε τον Σεπτέμβριο του 2014. Προγραμματίζεται η παραγωγή 15 τέτοιου τύπου αεροπλάνων.
Atak Projesi = Επιθετικά πολεμικά ελικόπτερα. Όπως αναφέρεται θα κατασκευαστούν 15 τέτοιου τύπου ελικόπτερα για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Bayraktar ve Karavel İHA = Μη επανδρωμένα αεροπορικά συστήματα πληροφοριών τα οποία θα έχουν «τελειοποιηθεί» το 2015.
Özgün Savaş Uçağı ve Helikopter = Πρότυπα Πολεμικά Αεροσκάφη και ελικόπτερα.
Taaruz Uçağı Programı = Πρόγραμμα παραγωγής F-35 επιθετικών πολεμικών αεροσκαφών το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη.
TSK Helikopter Tedariki = Ειδικά ελικόπτερα για τις ανάγκες του υπουργείου Δασικής Προστασίας.
Ulaştırma Uçağı = Μεταγωγικά αεροσκάφη για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, μια συμπαραγωγή με άλλες έξη ευρωπαϊκές χώρες, (;;;).
Modern Pivade Tüfeği = Παραγωγή σύγχρονων ντουφεκιών για τις ανάγκες του πεζικού. Η πρώτη μεγάλη πατρίδα υπό παράδοση μέσα στο 2014.
Füze sistemleri =Συστήματα πυραύλων για τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας σε πτήσεις χαμηλού ύψους τύπου HİSAR-A, τα οποία δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά το 2013. Παράλληλα πύραυλοι μέσου βεληνεκούς, HİSAR-A, οι οποίοι για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν μέσα στο 2014. Σε εξέλιξη παραγωγή πύραυλων μεγάλου βεληνεκούς.
İMECE uydusu = Υψηλή δορυφορική τεχνολογία İMECE, για τις ένοπλες δυνάμεις. Προγραμματίζεται η εκτόξευση του δορυφόρου, Göktürk-3, με υπερσύγχρονα ραντάρ, το 2019, ενώ ο δορυφόρος Göktürk-1, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2015 .
Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η τουρκική πολεμική βιομηχανία αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σε αντίθεση με εμάς που έχουμε με εγκληματικό τρόπο διαλύσει την εγχώρια παραγωγή κατόπιν απαιτήσεως των «συμμάχων» μας, που αρέσκονται να μας πουλάν ότι διαθέτουν για την άμυνα μας, φυσικά με το αζημίωτο για αυτούς. Θα πρέπει όμως να έχουμε και υπόψη μας ότι συχνά οι Τούρκοι δίνουν επίτηδες στην δημοσιότητα κάποια στοιχεία για να προβάλλουν την εικόνα που επιθυμούν, σαν η αναδυομένη υπερδύναμη με τεράστιες πολεμικές δυνατότητες.>>
Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: O μεγαλύτερος εχθρός του ελληνισμού δεν είναι οι τούρκοι, ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνισμού ευρίσκεται εντός των τειχών και ακούει στο όνομα κομματοκρατία. Από τους πολιτικούς μας πρέπει ν’ αρχίσει ο πόλεμος που αναπόφευκτα πρέπει να κηρύξει σύντομα ο Λαός αν πραγματικά επιθυμεί να σωθεί ο ελληνισμός.
Όμηρος Αλεξάνδρου
 

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Με αυτόν τον διεστραμμένο μουλά θα συνυπάρξουμε στην Κύπρο;


"Η ισότητα της γυναίκας με τον άντρα είναι ενάντια στη φύση", υποστήριξε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας σήμερα σε συνέδριο της Ένωσης Γυναικών και Δημοκρατίας (KADEM) με θέμα Γυναίκα και Δικαιοσύνη.
"Τι είναι αυτό που χρειάζονται οι γυναίκες; Μερικές φορές λένε για ισότητα αντρών γυναικών. Αυτό που είναι σωστό είναι πως η γυναίκα είναι ίση με την γυναίκα. Το σωστό είναι και ότι ο άντρας είναι ίσος με τον άντρα. Αυτό που είναι πραγματικό είναι ιδιαίτερα η ισότητα της γυναίκας απέναντι στην δικαιοσύνη.
Δεν μπορείτε να θέτετε το θέμα της ισότητας γυναίκας με άντρα, αυτό είναι ενάντια στην φύση. Η φύση τους, η δομή τους, η δημιουργία τους είναι διαφορετική", είπε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν είπε ακόμη ότι "στον χώρο της εργασίας ασφαλώς και μια γυναίκα έγκυο δεν μπορείς να την έχεις με τους ίδιους όρους με έναν άντρα" και πρόσθεσε: "Μια γυναίκα που πρέπει να θηλάσει το παιδί της δεν μπορεί να τίθεται στην ίδια θέση με τον άντρα. Δεν μπορείτε να βάλετε τις γυναίκες να κάνουν τα ίδια που κάνουν οι άντρες όπως γίνεται στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Δεν γίνεται να της δώσει φτυάρι στο χέρι να σκάψει. Είναι αντίθετο με τον λεπτό της χαρακτήρα. Και στην Ανατολή δεν έγινε το ίδιο; Εκείνες οι δύστυχες οι μανάδες μας πόσο υπέφεραν βρε, έκαναν καμπούρα. Και οι άντρες έπαιζαν χαρτιά και έριχναν ζάρια στους καφενέδες".
"Η δική μας η θρησκεία έδωσε ένα αξίωμα στις γυναίκες. Το αξίωμα της μητρότητας. Στην μητέρα έδωσε ένα ακόμη αξίωμα. Έστρωσε τον παράδεισο κάτω από τα πόδια τους. Το έστρωσε όχι κάτω από τα πόδια των πατεράδων αλλά των μανάδων. Φιλάμε τα πόδια των μανάδων. Εγώ φιλούσα τα πόδια της μάνας μου. Η μάνα μου έκανε νάζια και της έλεγα μάνα μην τραβάς πίσω τα πόδια σου επειδή εδώ υπάρχει η μυρωδιά του παραδείσου. Μερικές φορές έκλαιγε. Άλλο πράμα η μάνα.
Η μητρότητα είναι το ανώτατο αξίωμα. Αλλά κάποιοι το καταλαβαίνουν αυτό και κάποιοι όχι. Αυτό για παράδειγμα δεν μπορείς να το εξηγήσεις στις φεμινίστριες γιατί δεν αποδέχονται την μητρότητα", είπε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν συνέχισε την ομιλία του ως εξής: "Γίνονται και δολοφονίες γυναικών δεν είναι; Αυτό να το δούμε σοβαρά. Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους διεστραμμένους αλλά αυτούς που έχουν πίστη. Ένας άνθρωπος που έχει πίστη εμπλέκεται σε δολοφονία γυναίκας ή ασκεί βία εναντίον γυναίκας; Είναι δυνατόν; Δεν είναι. Γιατί; Επειδή μιλάω ως μουσουλμάνος και η θρησκεία μας είναι το ισλάμ. Εμείς είμαστε μέλη μιας θρησκείας ειρήνης. Ως μέλη αυτής της θρησκείας δεν μπορείς να ασκείς τέτοια καταπίεση στην γυναίκα. Δεν μπορείς να ασκείς βία".

 
Δημιουργία βιολογικών εργαστηρίων του αμερικανικού Πενταγώνου στην Ουκρανία



Σύμφωνα με ρωσικό άρθρο στον τομέα του βιολογικού πολέμου, το εν λόγω είδος πολέμου αποτελεί τον νέο εφιάλτη για την σύγχρονη κοινωνία, με δεδομένη την εξάπλωση του υιού Έμπολα και τις φήμες περί «κατασκευής του», από ειδικά εργαστήρια, όπως αναφέραμε και παλαιότερα άρθρα στο pentapostagma.gr.
Τώρα στην προκειμένη πρόπτωση εγείρεται θέμα σχετικά με την ύπαρξη βιολογικών εργαστηρίων υπό την αιγίδα του αμερικανικού Πενταγώνου στην Ουκρανία, και τις υφιστάμενες διεθνείς συμφωνίες που ρυθμίζουν τις δραστηριότητες στον τομέα της βιολογικής έρευνας, αναφέρει η ρωσική ιστοσελίδα fondsk.ru .
Το ζήτημα τονίζει το άρθρο , βρίσκεται στο θέμα των βιολογικών όπλων, και την αντιμετώπιση τους από την διεθνή κοινότητα με δύο μέτρα και σταθμά. Δεν είναι γνωστό πού και τι είδους έρευνα, ιδίως σε σχέση με τον θανατηφόρο ιό, διενεργείται από το στρατό των ΗΠΑ, σε ουκρανικό έδαφος.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2001, η βιολογική απειλή έχει χρησιμοποιηθεί ως ένας «μπαμπούλας», από τις ΗΠΑ . Το περιστατικό με την παράδοση των επιστολών, στις οποίες περικλείονταν άνθρακας σε σκόνη, διόγκωσε την κλίμακα της δημόσιας υστερίας. Αυτό συνέβη περίπου μία εβδομάδα μετά την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, δημιουργώντας έτσι την ψευδαίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο γεγονότων, στο θέμα της απειλής του «ισλαμικού φονταμενταλισμού». Δέκα χρόνια αργότερα, το 2011, αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του FBI δείχνουν ότι τα σπόρια άνθρακα δημιουργήθηκαν στο Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας Λοιμωδών Νοσημάτων του Στρατού των ΗΠΑ.
Εδώ και δέκα χρόνια, ο αριθμός των αμερικανικών εργαστηρίων που κατά επίσημη παραδοχή αναπτύσσουν τρόπους για την προστασία κατά της βιοτρομοκρατίας, αυξήθηκε από 20 στα 400. Κλειστά βιολογικά κέντρα κατασκευάζονται σε Αφρική και Λατινική Αμερική. Βιολογικό Εργαστήριο άγνωστου προορισμού ξεκίνησε την λειτουργία του στην Ουκρανία και την Γεωργία. Για το 2015 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει η λειτουργία Βιολογικού κέντρου ερευνών στο Καζακστάν. Τα περισσότερα από αυτά τα ινστιτούτα λειτουργούν υπό την αιγίδα του αμερικανικού Πενταγώνου .
Η συμφωνία ΗΠΑ – Γεωργίας για την συνεργασία στον τομέα της τεχνολογίας και των παθογόνων ουσιών, που σχετίζονται με την δημιουργία βιολογικών όπλων, και της μη διάδοσης των πληροφοριών στον τομέα αυτόν, υπογράφηκε από τα δύο μέρη το 2002. Το 2004 αποφασίστηκε να κατασκευασθεί ένα «Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας» στο χωριό Alekseyevka κοντά στην Τιφλίδα . Η επίσημη τελετή έναρξης, πραγματοποιήθηκε στις 18 Μαρτίου 2011, με την συμμετοχή του αμερικανού αναπληρωτή Υπουργού άμυνας, υπευθύνου για την πυρηνική, χημική και βιολογική άμυνα Andrew Weber.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ από την άποψη της βιολογικής έρευνας, αποτελεί η Ουκρανία. Αμέσως μετά την επίτευξη της επικράτησης της «χρωματιστής επανάστασης», μεταξύ των αμερικανικών υπουργείων Υγείας και Άμυνας υπεγράφη συμφωνία πακέτο για την μετασκευή βιολογικών αντικειμένων στην Ουκρανία. Το 2008 υπήρξε ένα σχέδιο για την παροχή βοήθειας των ΗΠΑ, προς το Υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας, και τον Οκτώβριο του 2009, εισήχθη η έννοια των «σχεδίων περιορισμού των βιολογικών απειλών».
Το πρώτο Βιολογικό Κέντρο στην Ουκρανία, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών άνοιξε 15 του Ιουνίου του 2010, με βάση την έρευνα για τον ιό της πανούκλας . Το ινστιτούτο «Mechnikov ΙΙ» στην Οδησσό που εγκαινιάστηκε παρουσία του πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζον Τέφτ, διαθέτει διαβαθμισμένο επίπεδο, που επιτρέπει την εργασία με στελέχη που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία βιολογικών όπλων.
Στην Ουκρανία ασκείται επίσης η αποκαλούμενη αποκεντρωμένη αποθήκευση επικίνδυνων παθογόνων παραγόντων. Στο πλαίσιο αυτό, τίθεται το ερώτημα, θα μπορούσε να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των εργασιών που πραγματοποιούνται στο κέντρο, και την σφαγή του λαού στην Βουλή των Συνδικάτων στην Οδησσό, στις 2η Μαΐου του 2014; Μια σειρά από τοπικούς ακτιβιστές και μέσα ενημέρωσης, υποστήριξαν ότι κατά την ημέρα εκείνη και τον μαζικό θάνατο τόσων ανθρώπων, χρησιμοποιήθηκε μια άγνωστη ουσία.
Μόνο το 2013 στην Ουκρανία, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών κατασκευάσθηκαν βιολογικά εργαστήρια στην Βίννιτσα, Ternopil, Uzhgorod, Κίεβο, Dnepropetrovsk, Συμφερούπολη, Kherson, Λβιβ και στο Lugansk …
Μέχρι σήμερα, το Πεντάγωνο στο ζήτημα των βιολογικών εργαστηρίων έχει στην ουσία «περικυκλώσει» την Ρωσία σε ένα νοητό ημικύκλιο. Το 2012, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών ολοκληρώθηκε η αναβάθμιση του βιολογικού εργαστηρίου του Αζερμπαϊτζάν. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να δημιουργήσουν παρόμοια κέντρα στο Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν.
Σε αντίθεση με τη Γεωργία και την Ουκρανία, το έργο του Κέντρου στην Φιλανδία είχε προγραμματιστεί και με την συμμετοχή της Ρωσίας, και το πρόγραμμα έχει εγκριθεί από την κυβέρνηση της Φινλανδίας. Σύντομα, όμως, χωρίς καμία αιτιολογία, το έργο δεν ολοκληρώθηκε. Από ιδιωτικές πηγές, η Ουάσιγκτον προετοιμάζονταν να ανοίξει ένα παρόμοιο κέντρο στη Γεωργία.
Οι μυστικές επιχειρήσεις βιολογικού πολέμου, αφορούν όχι μόνο το Πεντάγωνο, αλλά και ειδικές εταιρείες για την βιοασφάλεια. Σε αυτή την ομάδα των εταιριών περιλαμβάνονται οι εταιρείες Bavarian Nordic, Cangene Corporation, DOR BioPharma, Inc., DynPort Company LLC, Elusys Therapeutics, Inc., BIOSOLUTIONS, Hematech, Inc., Human Genome Sciences, Inc., NanoViricides, Inc., η Pfizer Inc. ., PharmAthene, SIGA Technologies, Inc., Unither Ιολογίας LLC, αναφέρει η ρωσική ιστοσελίδα fondsk.ru.
Γενικά ως βιολογικός πόλεμος (biological warfare), ή μικροβιολογικός πόλεμος, χαρακτηρίζεται ο πόλεμος εκείνος κατά τον οποίο γίνεται χρήση ζώντων οργανισμών και ειδικότερα παθογόνων μικροοργανισμών ή παραγώγων αυτών όπως π.χ. έντομα, μικρόβια, καλλιέργειες με φονικούς ιούς και βακτήρια, προκειμένου να προκαλέσουν ασθένεια ή θάνατο ανυπεράσπιστων αμάχων πληθυσμών. Τα βιολογικά όπλα κατατάσσονται, μαζί με τα πυρηνικά και τα χημικά, στα όπλα μαζικής καταστροφής και στα μη συμβατικά μέσα πολέμου.
Ο Βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο είναι όταν μία πλευρά χρησιμοποιεί παθογόνους οργανισμούς, που δεν έχουν ως βασικό σκοπό το θάνατο, αλλά την εξασθένηση των γραμμών του αντιπάλου. Το δεύτερο επίπεδο είναι όταν χρησιμοποιούνται σε ένα ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων. Στο τρίτο επίπεδο εξαπολύονται μεταλλαγμένοι (οπλοποιημένοι) ιοί με συμβατά μέσα, όπως διηπειρωτικοί πύραυλοι, βόμβες, που προκαλούν ασθένειες που δεν έχει ξαναντιμετωπίσει το ανθρώπινο είδος, και συνεπώς δεν υπάρχει άμεση θεραπεία.
pentapostagma.gr


 
ΙΔΟΥ ΜΕ ΤΙ ΕΞΟΠΛΙΖΕΤΑΙ, («MADE IN TURKEY»), Η ΤΟΥΡΚΙΑ



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκιάς, İsmet Yılmaz, ανακοίνωσε πρόσφατα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας, παραγωγής, (και αυτό είναι το αξιοπρόσεκτο), της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Τα προγράμματα αυτά δείχνουν και τον καθαρά επιθετικό χαρακτήρα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με μεγάλη έμφαση στο ναυτικό και στην αεροπορία, δηλαδή δυο όπλα που πρωτοστατούν στην αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και όχι μόνο. Ιδιαίτερη σημασία, όπως θα δούμε παρακάτω, δόθηκε στα «ειδικά» επιθετικά ελικόπτερα και στα καινούργια υπερσύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη.
Επειδή η ενημέρωση μας είναι ελλιπέστατη για τις εξοπλιστικές κατευθύνσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, παραθέτουμε τις πληροφορίες μας, (όσες συγκεντρώθηκαν), για αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα για να κατανοήσουμε καλύτερα που το πάει η Τουρκία, η οποία σημειωτέον εξακολουθεί να έχει πολλαπλά προβλήματα και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό πεδίο και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να προκαλεί ασταμάτητα την ελληνική πλευρά.
Altay Ana Muharebe Milli Tankı = Καινούργια Άρματα μάχης, Altay, τουρκικής παραγωγής. Το σχετικό νομοσχέδιο παραγωγής τους ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο. Ήδη έχει αρχίσει η πρώτη φάση παραγωγής τους ενώ η πρώτη σειρά αναμένεται να είναι έτοιμη το 2017.
Kirpi Projesi = Το «Σχέδιο Σκαντζόχοιρος». Σχέδιο παραγωγής ειδικών οχημάτων προστασίας από ναρκοπέδια. Από τα προγραμματισμένα για παραγωγή 614 οχήματα, ήδη έχουν παραδοθεί τα 473.
Kurtarma Gemileri = Πλοία Έρευνας και Διάσωσης. Αυτό το πρόγραμμα μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί σχετίζεται με τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο Πέλαγος, μέσω των οποίων οι Τούρκοι διεκδικούν προέκταση της κυριαρχίας τους μέχρι το κεντρικό Αιγαίο. Όπως αναφέρεται, έχουν παραδοθεί τα καινούργια υπερσύγχρονα πλοία Έρευνας και Διάσωσης της Ακτοφυλακής, τύπου, TCSG Dost, (Φίλος) TCSG Umut, (Ελπίδα), TCSG Güven, (Εμπιστοσύνη), TCSG Yaşam, (Ζωή).
Milgem Savaş Gemisi = Τα πρώτα Πολεμικά πλοία Milgem, τουρκικής παραγωγής. Ήδη οι υπερσύγχρονες φρεγάτες, TCG Heybeliada, TCG Büyükada, έχουν παραδοθεί στον τουρκικό στόλο ενώ συνεχίζεται η ναυπήγηση και άλλων στα ναυπηγεία του Burgazada.
Meltem 2 Projesi = Αεροπλάνα για την τουρκική Ακτοφυλακή και για τα περιπολικά του στόλου. Ήδη έχουν παραδοθεί στην Διοίκηση Τουρκικής Ακτοφυλακής, 3 «ειδικά» αεροσκάφη, στο Επιτελείου Ναυτικού, 7 αεροσκάφη και για την Διοίκηση Περιπολικών, 5 «ειδικά» αεροσκάφη. Σε διαδικασία κατασκευής βρίσκονται αλλά 6 αεροσκάφη.
Lojistik Destek Gemisi = Πλοία ανεφοδιασμού του στόλου. Ήδη έχουν ναυπηγηθεί δυο ειδικά πλοία ανεφοδιασμού ενώ η παραγωγή αγνώστου αριθμού και άλλων συνεχίζεται.
Havuzlu Çıkarma Gemisi Projesi = Εδικά πλοία με εξέδρα προσγείωσης. Είναι υπό σχεδιασμό.
Mini İHA = Μίνι μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Όπως αναφέρεται, έχουν ήδη παραδοθεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, 164, (!!!), μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη και 4 μη επανδρωμένα μίνι ελικόπτερα, ενώ στην Τουρκική Διεύθυνση Ασφαλείας έχουν παραδοθεί 15 μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη.
ANKA = Μη επανδρωμένα «ειδικά» αεροσκάφη κατασκοπείας. Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση έγινε το 2010. Η παραγωγή τους συνεχίζεται ενώ έχει υπογραφεί συμφωνία κατασκευής 10 τέτοιου τύπου αεροσκαφών.
Hürkuş = Τα πρώτα εκπαιδευτικά αεροπλάνα. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση έγινε το 2013, ενώ το τελικό τεστ πτήσεων έγινε τον Σεπτέμβριο του 2014. Προγραμματίζεται η παραγωγή 15 τέτοιου τύπου αεροπλάνων.
Atak Projesi = Επιθετικά πολεμικά ελικόπτερα. Όπως αναφέρεται θα κατασκευαστούν 15 τέτοιου τύπου ελικόπτερα για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Bayraktar ve Karavel İHA = Μη επανδρωμένα αεροπορικά συστήματα πληροφοριών τα οποία θα έχουν «τελειοποιηθεί» το 2015.
Özgün Savaş Uçağı ve Helikopter = Πρότυπα Πολεμικά Αεροσκάφη και ελικόπτερα.
Taaruz Uçağı Programı = Πρόγραμμα παραγωγής F-35 επιθετικών πολεμικών αεροσκαφών το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη.
TSK Helikopter Tedariki = Ειδικά ελικόπτερα για τις ανάγκες του υπουργείου Δασικής Προστασίας.
Ulaştırma Uçağı = Μεταγωγικά αεροσκάφη για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, μια συμπαραγωγή με άλλες έξη ευρωπαϊκές χώρες, (;;;).
Modern Pivade Tüfeği = Παραγωγή σύγχρονων ντουφεκιών για τις ανάγκες του πεζικού. Η πρώτη μεγάλη πατρίδα υπό παράδοση μέσα στο 2014.
Füze sistemleri =Συστήματα πυραύλων για τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας σε πτήσεις χαμηλού ύψους τύπου HİSAR-A, τα οποία δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά το 2013. Παράλληλα πύραυλοι μέσου βεληνεκούς, HİSAR-A, οι οποίοι για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν μέσα στο 2014. Σε εξέλιξη παραγωγή πύραυλων μεγάλου βεληνεκούς.
İMECE uydusu = Υψηλή δορυφορική τεχνολογία İMECE, για τις ένοπλες δυνάμεις. Προγραμματίζεται η εκτόξευση του δορυφόρου, Göktürk-3, με υπερσύγχρονα ραντάρ, το 2019, ενώ ο δορυφόρος Göktürk-1, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2015 .
Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η τουρκική πολεμική βιομηχανία αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σε αντίθεση με εμάς που έχουμε με εγκληματικό τρόπο διαλύσει την εγχώρια παραγωγή κατόπιν απαιτήσεως των «συμμάχων» μας, που αρέσκονται να μας πουλάν ότι διαθέτουν για την άμυνα μας, φυσικά με το αζημίωτο για αυτούς. Θα πρέπει όμως να έχουμε και υπόψη μας ότι συχνά οι Τούρκοι δίνουν επίτηδες στην δημοσιότητα κάποια στοιχεία για να προβάλλουν την εικόνα που επιθυμούν, σαν η αναδυομένη υπερδύναμη με τεράστιες πολεμικές δυνατότητες.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 
Τι αναμένει ο αμερικανικός στρατός και παραμείνει στην Βαλτική και την Πολωνία και το επόμενο έτος;

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Όπως αναφέραμε σε χθεσινό άρθρο στο Pentapostagma.gr, κάτι «ετοιμάζεται» από το μεν ΝΑΤΟ σε Πολωνία και Βαλτική , από την δε Ρωσία στην ανατολική Ουκρανία. Και οι δύο υπερδυνάμεις συγκεντρώνουν στρατιωτικό προσωπικό και μέσα, πιθανόν για ένα τελευταίο γύρο αντιπαράθεσης με θέμα την Ουκρανία.
Συγκεκριμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διατηρήσουν στρατεύματα στην Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, και για το επόμενο έτος, καθώς οι εντάσεις με τη Ρωσία παραμένουν, δήλωσε ο διοικητής των αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων στην Ευρώπη, στρατηγός Frederick Ben Hodges, αναφέρει η ιστοσελίδα smh.com.au.
Αρκετές εκατοντάδες Αμερικανοί στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στην Πολωνία και στις τρεις χώρες της Βαλτικής, την Λιθουανία, την Λετονία και την Εσθονία, μετά την προσάρτηση από την Ρωσία, της περιοχής της Κριμαίας τον Μάρτιο.
Η ανάπτυξη των αμερικανικών δυνάμεων αποτελεί μέρος των προσπαθειών της Ουάσινγκτον να καθησυχάσει, της χώρες της ανατολικής Ευρώπης, συμμάχους του ΝΑΤΟ, προσφέροντας τους «αμερικανική προστασία», από οποιαδήποτε ρωσική απειλή.
Αρχικά έχει προγραμματιστεί με συνεχή ρυθμό, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, η «συνεχής παρουσία», επικαλυπτόμενων μονάδων , δήλωσε ο αντιστράτηγος Frederick Ben Hodges, διοικητής του στρατού των ΗΠΑ στην Ευρώπη, σε δημοσιογράφους στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, Βίλνιους.
«Έχουμε προγραμματίσει εναλλαγές μέσα στο επόμενο έτος. Οι στρατιωτικές μονάδες μας, όπως έχουμε ορίσει, θα συνεχίσουν να εναλλάσσονται κανονικά», είπε ο ίδιος.
« Υπάρχουν δυνάμεις του αμερικανικού στρατού εδώ στην Λιθουανία, καθώς και την Εσθονία και την Λετονία, αλλά και στην Πολωνία για όσο χρονικό διάστημα απαιτηθεί, για να αποτραπεί η ρωσική επιθετικότητα, διασφαλίζοντας τους συμμάχους μας», τόνισε ο αμερικανός αντιστράτηγος .
Η μόνιμη στάθμευση αμερικανικών στρατιωτικών μονάδων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, εγείρει έντονες ανησυχίες στην Μόσχα , που ισχυρίζεται ότι παραβιάζεται η συμφωνία Ρωσίας-ΝΑΤΟ του 1997.
pentapostagma.gr
 

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

«Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες!»

Από την Ένωση στην κατοχή…

Η Κύπρος, σε πείσμα όσων ντόπιων και ξένων το αμφισβητούν, είναι ένα Ελληνικό νησί, με Ελληνική Ιστορία που ξεκινά από τα βάθη των αιώνων και φθάνει ως τις μέρες μας. Η Κύπρος, ύστερα από την κάθοδο πρώτα των Μυκηναίων κι ύστερα των Αχαιών και των Δωριέων, ένωσε την τύχη της με την Μάνα Ελλάδα, μιλά και γράφει Ελληνικά, έχει ίδια ήθη και έθιμα, είναι παρούσα παντοιοτρόπως σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες και όπως λέει και ο ποιητής, «πολλούς αφέντες άλλαξε, δεν άλλαξε καρδιά». Η Κύπρος στα σπλάχνα της, κρύβει παντού την Ελλάδα.
Ενώ λοιπόν, σήμερα, η Κύπρος, με βάση τις συμφωνίες είναι «διεθνώς ανεξάρτητος», δεν είναι, όμως, ο Κυπριακός Ελληνισμός ανεξάρτητος της Ελλάδος, αφού αποτελεί τμήμα αναπόσπαστο του Ελληνικού Έθνους. Άλλωστε, η ανεξαρτησία, δεν ήταν επιλογή των Κυπρίων, αλλά τους επιβλήθηκε! Κακή τη μοίρα λοιπόν η Κύπρος έμεινε μακριά από τις μητρικές αγκάλες παρά τις πολλές ειρηνικές, αλλά και τις αιματηρές μάχες που έδωσε. Και είναι πραγματικά κρίμα που σήμερα υπάρχει μια απίστευτη άγνοια (;) από τους αδελφούς Ελλαδίτες για όλα τα παραπάνω που πολλές φορές φθάνει και ξεπερνά τα όρια της παράνοιας. Χωρίς να παραγνωρίζω και το νέο κίνημα των νεοκυπρίων-λωτοφάγων-ανεγκέφαλων που ένεκα κυρίως των ιδεολογικών αγκυλώσεων τους αμφισβητούν το ίδιο το είναι τους. Είμαστε Κυπραίοι λένε κομπάζοντας μερικοί, αλλά ευτυχώς δεν τους ακούει κανείς, αφού οι Ελληνικές σημαίες κυματίζουν και θα κυματίζουν πάντα μαζί με τις ελληνικές πατριωτικές της ειρήνης ψυχές, περήφανες στην Μεγαλόνησο. Κυπριακό έθνος ούτε υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει ποτέ τυφλοί, θεομπαίχτες, χωρίς  Ιδανικά, Πρότυπα και Αξίες, νεοκύπριοι!
Πως φθάσαμε όμως στην ανεξαρτησία για την οποία υπάρχει τόση πολλή άγνοια ανάμεσα στον Μητροπολιτικό Ελληνισμό; Ας δούμε λοιπόν σε πολύ αδρές γραμμές τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα από το 1878, όπου δια της διμερούς μυστικής Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως, που συνομολογήθηκε μεταξύ Αγγλίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σουλτάνος συμφώνησε στην εκχώρηση της Κύπρου στην Αγγλία με πλήρη δικαίωμα της κατάληψης και της υπ΄ αυτής διοίκησή της. Σε αντάλλαγμα, η Αγγλία αναλάμβανε την υποχρέωση να βοηθήσει τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ με στρατιωτική δύναμη (δια των όπλων) για την υπεράσπιση των περιοχών Βατούμ, Αρνταχάν και Καρς στη περίπτωση που η Ρωσία ήθελε να κατακρατήσει τις περιοχές αυτές, ή θα επιχειρούσε να καταλάβει άλλα οθωμανικά εδάφη επί της Ασίας.
Σημειώνεται ότι την ίδια εποχή το Βασίλειο της Ελλάδας αντιμετώπιζε μία πολύ δύσκολη φάση του Κρητικού προβλήματος με την κρητική επανάσταση στις αρχές του 1878 και με δεδομένη την ανθελληνική τότε στάση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όπως αποδείχθηκε με την διμερή ρωσοτουρκική Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3 Μαρτίου του 1878), είχε τότε ιδιαιτέρως την ανάγκη της υποστήριξης της Αγγλίας. Μάλιστα την ίδια εποχή στην Ελλάδα, κατ΄ επανάληψη είχαν γεννηθεί υπόνοιες ότι οι Άγγλοι διαπραγματεύονταν μυστικά με την Υψηλή Πύλη την κατάληψη της Κρήτης, στη δε Κρήτη ο Άγγλος πρέσβης κυριολεκτικώς εκλιπαρούσε τους Κρήτες επαναστάτες να εκδώσουν ψήφισμα που να ζητούν την αγγλική προστασία, χωρίς βέβαια να το πετύχει. Έτσι μεταξύ των δύο κακών έγινε καλύτερα αποδεκτό, (ίσως και με ανακούφιση), να λάβουν οι Άγγλοι την Κύπρο. Δεν παραβλέπεται όμως ότι και πολλοί Έλληνες αγγλόφιλοι της εποχής διατηρούσαν και διατράνωναν ελπίδες ότι η Αγγλία τελικώς θα παραχωρούσε στη συνέχεια την Κύπρο στην Ελλάδα κατά το παράδειγμα των Ιονίων νήσων που ήταν ακόμα τότε πρόσφατο, πριν 15 χρόνια. Αυτό διαφαίνεται και μέσα από την προσφώνηση του  Αρχιεπισκόπου Κύπρου Σωφρονίου Γ΄, ο οποίος με την ιδιότητα του εκκλησιαστικού και εθνικού ηγέτη του Ελληνικού πληθυσμού της Μεγαλονήσου, προσφώνησε τον πρώτο Άγγλο Ύπατο Αρμοστή «κατά χρέος» το «ευ παρέστης», βεβαιώνοντάς τον ότι: «…Αποδεχόμεθα την μεταπολίτευσιν τοσούτω μάλλον καθ΄ όσον έχομεν την πεποίθησιν ότι η Μεγάλη Βρεταννία θα βοηθήση την Κύπρον, ως έπραξε και περί των Ιονίων Νήσων να ενωθή με την μητέρα Ελλάδα, με την οποίαν φυσικώς συνδέεται».
Από το 1880, οι Κύπριοι άρχισαν να διαδηλώνουν επισήμως την επιθυμία τους να ενωθούν με το Ελληνικό Κράτος. Το Αναγνωστήριο «Κιτιεύς» απάντησε με το εξής ψήφισμά του, που εξέφραζε το πνεύμα του Ελληνισμού της Κύπρου προς τον Κάρολο Λουζινιάν, που διεκδικούσε τον θρόνο: «Γνήσιοι Έλληνες όντες, έναν μόνον έχομεν πόθον, μιάν γλυκείαν και παρήγορον ελπίδα, την μετά της Μητρός ημών Ελλάδος Ένωσιν, ήτις θάττον ή βράδιον πεπείσμεθα, ότι τελεσθήσεται τη αρωγή του μεγαθύμου και γενναιόφρονος Αγγλικού έθνους και την Αρχήν των εθνοτήτων».
Μεσολάβησαν κι άλλες πολλές ενωτικές προσπάθειες, έως το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν στις 3 Ιανουαρίου 1919, Κυπριακή αντιπροσωπεία υπό τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο πήγε στο Λονδίνο και αξίωσε την παραχώρηση της Κύπρου και την Ένωσή της με την Ελλάδα. Παραλλήλως, οι πόλεις και κοινότητες, οι σύλλογοι και οι οργανώσεις της Κύπρου, έστειλαν υπομνήματα και τηλεγραφήματα στον Βρετανό πρωθυπουργό. Εκτός από αόριστες υποσχέσεις για εξέταση του ζητήματος, η Κυπριακή αντιπροσωπεία δεν επέτυχε τίποτα άλλο.
Το 1921 η Κύπρος εόρτασε μετά της άλλης Ελλάδας με ενθουσιασμό την Εκατονταετηρίδα της Ελληνικής Παλλιγεννεσίας, παρά την απαγόρευση των αγγλικών αρχών κατοχής. Με τον τρόπο αυτό ο λαός εξεδήλωσε την επιθυμία του να ενωθεί με την Ελλάδα. Οι ωμές αντιδράσεις των Άγγλων είχαν ως αποτέλεσμα να συγκληθεί «Παγκύπρια Συνέλευσις» στην Λευκωσία στις 10 Οκτωβρίου 1921, όπου οι Αντιπρόσωποι διεκήρυξαν ότι «Η αξίωση του Κυπριακού λαού είναι μια μόνη και αναλλοίωτος - η Ένωσις μετά της Ελλάδος».
Οι Άγγλοι αποικιοκράτες, προκαλώντας τα πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων της Κύπρου, διοργάνωσαν το 1928 γιορτές με την ευκαιρία της πεντηκονταετίας της Βρετανικής κατοχής της νήσου. Οι Κύπριοι απέσχον των εορτών και οργάνωσαν καθ’ άπασαν την νήσο διαδηλώσεις και συλλαλητήρια ενωτικά.
Στις 26 Ιουνίου 1930 συγκλήθηκε στην Αρχιεπισκοπή μεγάλη αντιπροσωπευτική Συνέλευση και τότε ιδρύθηκε η «Εθνική Οργάνωσις Κύπρου» με σκοπό την πάλη για εθνική αυτοδιάθεση-Ένωση με την Ελλάδα. Η «Εθνική Οργάνωσις της Κύπρου» οργάνωσε στις 25 Μαρτίου 1930, δημοψήφισμα -επειδή αρνήθηκε να το πράξει η κατοχική Κυβέρνηση- υπό μορφή ενωτικού ψηφίσματος, σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά και τα αποτελέσματα τα απέστειλε στον Υπουργό των Αποικιών. Με την ευκαιρία της εκλογικής νίκης του William Ewart Gladstone (Ουίλιαμ Γλάδστων), τον ίδιο χρόνο οι Έλληνες της Κύπρου, στα συγχαρητήρια τηλεγραφήματά τους προς αυτόν, εκφράζουν «τον δίκαιον πόθον τους για Ένωσιν». Να σημειωθεί ότι με πρωτοβουλία του William Gladstone (ο οποίος διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα και το φιλελληνισμό του), δόθηκε  η Θεσσαλία στην Ελλάδα, το 1881.
Τον Οκτώβριο του 1931 καταστέλλεται βίαια άλλη μια ενωτική κίνηση των Κυπρίων, για να ακολουθήσει μια περίοδος μεγάλων διωγμών και καταπιέσεων όπου απαγορεύθηκε ακόμα και η χρήση της Ελληνικής σημαίας. Τα στυγνά καταπιεστικά μέτρα χαλάρωσαν όταν η Αγγλία υποσχόμενη δικαίωση των πόθων των Πανελλήνων εκλιπαρούσε να πολεμήσουμε παρά το πλευρό της, κατά του άξονα. Το τέλος του πολέμου όμως δεν έφερε και πάλιν το ποθούμενο, αφού ο Ελληνισμός μπήκε στην δίνη του αδελφοκτόνου πολέμου, αποτέλεσμα του οποίου ήταν και η οριστική απώλεια της Κύπρου.
Στις  15 Ιανουαρίου 1950, η Εθναρχούσα Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε Δημοψήφισμα, στο οποίο ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε ποσοστό 95,7%. Η αντιπροσωπεία όμως των Κυπρίων που προωθούσε την υλοποίηση της θελήσεως του Κυπριακού Ελληνισμού έβρισκε παντού θύρες κλειστές, μηδέ εξαιρουμένης και της Αθήνας. Ο Μητροπολίτης Κυρήνειας, ήρθε στην Ελληνική Πρωτεύουσα επικεφαλής αντιπροσωπείας, και επέδωσε τους τόμους του Δημοψηφίσματος στον Πρωθυπουργό Στρατηγό Πλαστήρα, ο οποίος Πλαστήρας, εκείνη την εποχή, είχε πει, ορθά, κοφτά, στον Μακάριο, όταν μετά από λίγους μήνες έγινε Αρχιεπίσκοπος: «Εγώ, παπά μου, με την Αγγλία δεν τα βάζω». Τα ίδια είχε πει και ο Βενιζέλος, και η αντιπολίτευση η οποία τότε ήταν εντελώς αρνητική.
Στις 23 Ιουνίου 1950, σε συνομιλία που είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου (ήταν υπουργός Εσωτερικών τότε), με τον Δήμαρχο Λευκωσίας Θεμιστοκλή Δέρβη, είπε στον Έλληνα Κύπριο πολιτευτή ότι «η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν, και δι' αυτό δεν ημπορεί να πάθει ασφυξίαν λόγω του Κυπριακού»!
Ανταποκρινόμενη η Ελλάδα στο αίτημα των Κυπρίων, από το 1954 έως και το 1956, προσέφυγε πέντε φορές στον Ο.Η.Ε., με μοναδικό αίτημα την αυτοδιάθεση της Κύπρου. Ωστόσο, η Αθήνα έδινε τις διπλωματικές μάχες προσπαθώντας πάντα να αποφύγει την δυσαρέσκεια των «συμμάχων» χωρών, γεγονός που δημιουργούσε μεγάλες τριβές ακόμη και μεταξύ Ελλαδιτών πολιτικών και διπλωματών. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η διαφορά απόψεων και ήθους του Γ. Σεφέρη με τον Άγγελο Βλάχο (οπαδού της πολιτικής Ευάγγελου Αβέρωφ στο Κυπριακό), ο οποίος αντιτιθόταν βαθύτατα στον κυπριακό αγώνα και γενικά σε κάθε πράξη που έφερε σε διάσταση την Ελλάδα με την Αγγλία, όπως και την Ελλάδα με την Τουρκία. Ο λόγος ήταν ότι οι νατοϊκές δεσμεύσεις θα έπρεπε να προηγούνταν των ελληνικών συμφερόντων!
Έτσι φθάσαμε στον υπέρ βωμών και εστιών Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. για τους ηγέτες του οποίου έγραψε ο Άγγελος Βλάχος: «Επικεφαλής του αγώνα ήταν οι δυο πιο άκριτοι, πιο αδίστακτοι, ματαιόδοξοι και πείσμονες άνθρωποι που έχω γνωρίσει, δυο θλιβεροί τυχοδιώκτες, οι Μακάριος και Γρίβας...»!
Ο Ελληνικός Λαός σε αντίθεση με τις ηγεσίες του (η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (Ε.Δ.Α.), ήταν υπέρ της Ένωσης), συμπαραστέκεται στην Κύπρο και βγαίνει στους δρόμους με το κυρίαρχο σύνθημα «Ένωση και μόνο Ένωση». Στην Ελληνική Πρωτεύουσα, η αστυνομία του Καραμανλή δεν διστάζει να ανοίξει πυρ κατά των Ελλήνων διαδηλωτών που διαδήλωναν κατά των εκτελέσεων των Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου, με αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί 4 διαδηλωτές από πυρά της ελληνικής αστυνομίας! Ωστόσο, ακόμη και αυτή την δύσκολη περίοδο, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί, οι διπλωμάτες και οι διανοούμενοι που συμπαρίστανται με κάθε τρόπο στον αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου. Ο Νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, παρά το γεγονός ότι είναι στέλεχος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών συναντάται με τον Ανδρέα Αζίνα, επικεφαλής του «παράνομου τομέα» της Ε.Ο.Κ.Α. στην Αθήνα, μέσω του οποίου μεταφέρει απόψεις και πληροφορίες στον Μακάριο και στον Γρίβα. Ήταν η εποχή που ο Γιώργος Σεφέρης βρέθηκε ως διπλωμάτης στην Κύπρο και φωτογράφισε στους τοίχους το σύνθημα: «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες!». Κι ο ήρωας Κυριάκος Μάτσης ερμηνεύοντας ανάγλυφα την θέληση του Ελληνισμού της Κύπρου για Εθνική ολοκλήρωση έγραφε: «Προτιμούμεν τα ράκη της μητρός Ελλάδος, παρά την πορφύραν της μητρυιάς» (εννοώντας την Αγγλία).
Το Ελληνικό θαύμα του 1955-59,  συνέθλιψε δυστυχώς η Βρετανική δολοπλοκία και δολιότητα. Οι Άγγλοι δήλωναν ξεκάθαρα πως «Η πολιτική δεν έχει και δεν επιτρέπεται να έχει κώδικα ηθικής…». Γι’ αυτό και στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. χρησιμοποίησαν κάθε δόλιο μέσο. Γράφει ο Γραμματέας της Εθναρχίας και μετέπειτα πρώτος πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα, Νίκος Κρανιδιώτης: «Οι ηρωισμοί, τα κατορθώματα και η αυτοθυσία των Κυπρίων αγωνιστών είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα περηφάνιας κι ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης στα πλατειά λαϊκά στρώματα, που έβλεπαν τον Κυπριακό αγώνα με τον ενθουσιασμό, τη νοοτροπία και την πίστη των προηγούμενων απελευθερωτικών αγώνων του Έθνους, και με αποκλειστικά κριτήρια την ανθρώπινη λεβεντιά, τον ηρωισμό και τα μεγάλα ανδραγαθήματα.
Απέναντι στα αγνά αυτά ελατήρια και την αγνή ψυχή του λαού η Βρετανική πολιτική ετοίμαζε επιδέξια, μέσα από τις σκοτεινές ατραπούς της έμπειρης διπλωματίας της, τα δικά της σχέδια, που ήταν αδύνατο να συλλάβει τη σατανικότητά τους η πλημμυρισμένη από γνήσιο πατριωτισμό και συναισθηματικότητα, αλλά στερημένη από πολιτική πείρα και παράδοση, Κυπριακή λαϊκή ψυχή.
Τις γενικές δυσχέρειες επέτεινε ακόμη περισσότερο η εμπλοκή της Ελλάδας στα συμμαχικά της πλαίσια, πράγμα που ανάγκαζε τις εκάστοτε Ελληνικές Κυβερνήσεις να συμπλέουν με απόψεις άσχετες προς το χαρακτήρα του θέματος και να τοποθετούν ενίοτε τα ευρύτερα συμμαχικά συμφέροντα υπεράνω των εθνικών. Το πνεύμα αυτό της διαλλακτικότητας δημιουργούσε πολλές φορές πιεστικές καταστάσεις στον Κυπριακό παράγοντα κι έκανε το θέμα να παρεκκλίνει από την πορεία του». (Νίκου Κρανιδιώτη «Δύσκολα Χρόνια» σελ. 249).
Οι συμφωνίες της Ζυρίχης και Λονδίνου που ακολούθησαν τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59, έφεραν το τέλος του ενωτικού αγώνα των Κυπρίων, αποκλείοντας δια παντός την Ένωση και καθιστώντας την Κύπρο ανεξάρτητο κράτος και τους Τούρκους Κυπρίους, με την συνδρομή πάντα του «διαίρει και βασίλευε των Βρετανών, ισότιμους εταίρους μας….. Για να φθάσουμε στην προδοσία του ΄74, στην τουρκική εισβολή, στην κατοχή και στην de-facto διχοτόμηση, τις συνέπειες της οποίας ο Κυπριακός Ελληνισμός υπόκειται για 40 συναπτά έτη, στοχεύοντας πάντα στην απελευθέρωση. 

Δρ. Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισα
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com


 

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ένας φοβερός πόλεμος μεταξύ του Φωτός και του Σκοταδιού

Όταν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα αποκαλύφθηκαν πλέον να είναι άσπονδοι εχθροί της χώρας και ο στρατός δεν μπόρεσε να επέμβει... σημαίνει ότι η φυσική επιβίωση των Ελλήνων είναι σε τρομερό κίνδυνο.  Η καταστροφή φαίνεται να εχει σχεδιαστει να γινει ολοκληρωτική σε όλα τα επίπεδα (αν και διαπιστώνω με θαυμασμό οτι μερικές άτρωτες Ελληνικές καρδιές μένουν ανέπαφες).  
Αυτές τις ανθελληνικές εγκληματικές διαθέσεις τις αναγνώρισα από την αρχή..., πόνεσα για ένα άξιο λαό και γι’ αυτό επιδόθηκα στη μελέτη και την επικοινωνία.  Στο πολιτικό επίπεδο ίσως κατάφερα να κάνω μια τρύπα στο νερό, αλλα κάτι κατάφερα σε προσωπικό επίπεδο.  Όχι μόνο ξαναθυμήθηκα τα Ελληνικά (μόνο που μου άλλαξαν τους ορθογραφικούς κανόνες…), αλλά αντελήφθηκα και το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού πνεύματος σε πολύ μεγαλύτερο βάθος. 
Και με κατάπληξη, έχω ανακαλύψει ότι η Αρχαία Ελλάδα ακόμα ζει, με όλη της την οξυδέρκεια και μεγαλοπρέπεια, σε πολλά μυαλά και καρδιές. Τέτοια Ελληνικά μυαλά τα έχω συναντήσει αλλά βέβαια δεν έχουν την αναγκαια κοινωνικήν υποστήριξη…  Δηλαδη μου έγινε φανερό ότι τα Ελληνικά γονίδια είναι ακόμα αρτιμελή και ζωντανά, αν και σε “δυνητικη” κατάσταση (λόγω χρονίων πολιτικών και οικονομικών αρνητικών παραγόντων).  Και επιπλέον, δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να μην υπάρχουν μέχρι τωρα λειτουργικά γονίδια από τον Σωκράτη, Πλάτωνα και άλλων σπουδαιων (και κάποιων κακων φυσικά…) όταν είναι επιστημονικά παραδεκτό οτι το DNA αντέχει σε δείγματα εκατομμυρίων χρόνων… (Το μάρμαρο του Παρθενώνα φθείρεται, το DNA όχι και τοσο!)
Τέτοια δύναμη πνεύματος είναι τόσο δυνητικά εκρηκτική, που, χωρίς τη συνεχή ξενην υπόσκαψη και δολιοφθορά αιώνων, θα επικρατούσε.  Επαναλαμβάνω οτι, απο απλή παρατήρηση, έχω πεισθεί ότι στην Ελλάδα, μια πλουσιοπάροχη και καταπληκτική γεωγραφικά περιοχή, υπάρχουν τα ποιό οξυδερκή και δημιουργικά μυαλά στο κόσμο.  Είναι ένα τέτοιο πολυδιάστατο κάλλος να μην φθονείται και να εμποδιζεται να αξιοποιηθεί; 
Παρατηρώ ότι πρόσφατα, μεγάλη απειλή για τα βόρεια λιμάνια της “Ευρώπης” έγινε το λιμάνι του Πειραιά που ειναι ένας φυσικός σταθμός του νέου (θαλάσσιου) εμπορικου “δρόμου του μεταξιού” (μεσω της διώρυγας του Σουεζ) από την Κίνα στην αγορά τής Ευρώπης.  Έτσι όλοι οι παλιοί και σύγχρονοι εχθροί σε συνεργασία, πέσανε να εξαλείψουν μιά και καλή κάθε Ελληνική υπόσταση (και επίσης, κάθε Βαλκανική συνοχή…)
Εδώ υπεισέρχεται η ιδέα να έρθει ο Ελληνισμός σε επείγουσα και στενή επαφή με τους άλλους αδελφούς Μεσογειακούς λαούς και τους άλλους δύο μεγάλους αρχαίους πολιτισμούς (Κίνα, Ινδια), να εκφράσει τις ανησυχίες του για τον πανανθρώπινο κίνδυνο και να εισηγηθεί περισσότερη συνοχή και αλληλεγγύη, και όχι μόνο πολιτιστικά.  Να προειδοποιηθούν ότι η φύση του μεγάλου κινδύνου δεν είναι τοπική η περιορισμένη. Ο κίνδυνος είναι κοινός.  Όταν η δύση χάσει κάθε ελευθερία, το αδηφάγο τέρας εναντίον του ανθρωπινου πνεύματος δεν θα κορεστεί αλλα θα γίνει ποιο δυνατό και απαιτητικό.   
Κατάληξα να δώ τον Ελληνισμό αυτό που πάντα ήταν: Ένας λαμπρός και διανεκής πολιτισμός που μαζί με τον Κινεζικο και Ινδικό, σε ένα συμπλεγμα αλληλοσυμπλήρωσης, ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα.  Χωρίς τη σημαντική βιολογική παρουσία του Ελληνικού DNA (που ειναι ο σπινθήρας του λαμπρού Ελληνικού πνευματικού πλούτου), σε πιά ποιοτική στάθμη θα βρεθεί, σε μερικες δεκαετίες, η ανθρώπινη πολιτιστική παρουσία;  Αν αφεθούν ανεξέλεκτες τέτοιου είδους σφοδρές διαβολικές δυνάμεις, που σκοπεύουν να καταστρέψουν τον Ελληνισμό (και όχι μόνον…), δεν νομίζω ότι αυτό το μοναδικό λαμπρό σαν τον Ήλιο πνευματικό φως θα είναι υπαρκτό σε αρκετό βαθμό για τουλάχιστον τους επόμενους ένα - δύο αιώνες.
Είναι πιά φανερό ότι στους καιρούς μας διεξάγεται, χωρίς υπερβολή, ένας φοβερός πόλεμος μεταξύ της Αληθειας και του Ψέματος, του Φωτός και του Σκοταδιού, του Πνεύματος και της Ύλης, του Καλού και του Κακού.  Με σύνθημα την “ασφάλεια”, τη “βολικότητα” και την “εξέλιξη”, αυτή η λαίλαπα πάει να ρίξει την ανθρωπότητα σε ένα πρωτοφανή σκοτεινό και ατέλειωτο "Μεσαίωνα".
Οι Έλληνες, σαν θεματοφύλακες αυτού του "Απολλώνιου φωτεινού άρματος" ολιγωρήσαμε και θάψαμε τέτοιο πανανθρώπινο αγαθό σε μια σκοτεινή αποθήκη.... σαν ένα ελεύθερο πουλί που μαραζώνει στη κλουβί και μόνο ευδοκιμεί στο πλάτος και το φώς τ’ουρανού.  Δυστυχώς πολλοί (θύματα διαφθοράς και πλεονεξίας) διαλέξαμε την παροδική απόλαυση της καλοπέρασης και την ετερόφωτη λάμψη του χρυσαφιού.  Ναί μεν οι χρόνιες ξενοκίνητες παρεμβάσεις και πειρασμοί ήταν υπερδιεισδυτικές. Αλλά δεν θα μπορούσαν να βλάψουν χωρίς την προσωπική μας συναίνεση.
Άρα, αν υπάρχει κάποια ελπίδα  για τους Ελληνες είναι να αναγνωρίσουν και να παραδεκτούν τον μηχανισμό των λαθών, τις επιπτώσεις της άγνοιας και της επίδρασης του κακού.  Και βάσει των ευρημάτων, να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους αφού πρωτα ξεσκονίσουν τον πλούτο της ιστορίας και να επιστρεψουν πίσω στον σοφο κόσμο των πνευματικών αξιών και ιδεών των προγόνων. 
Χτες έτυχε να ξαναδιαβάσω τις επιγραφές (147 παραγγελματα) επτά σοφών γραμμένες στους Δελφούς. Αυτή η πλούσια προγονική παρακαταθήκη μου φαίνεται μια άριστη βάση αναφοράς για πνευματική σοφία με σκοπό την έναρξη μιας ποθητής Αναγέννησης.*
Πολλοί (αντί να γυρευουν Αιτίες) ρωτούν απεγνωσμένα: “Πιά ειναι η Λύση;”  Δεν υπάρχει οπιαδήποτε εύκολη και άμεση λύση.  Ο δρόμος για ποθητή “λύση” (δηλαδη τελικη ικανοποίηση) περνά μέσα από μια ειλικρινή Μετανόηση καί μιαν επιμενουσα Αναμορφωση, που να καταλήγει σε ριζικήν Αναθεωρηση.  Ο δρόμος περνά επισης μέσα από τα βουνά της Ηθικής υποστασης**.  Και οσο αναβάλλεται ο σωστός αγωνας “δρόμου της ανηφοριάς”, τόσο αίμα θα χρειαστεί να χυθεί για το δικαίωμα να έχει ο Ελληνας πατρίδα και να ζεί ελεύθερος.  
Λ.

·      *Μέσα στη πληθώρα αυτών των 147 παραγγελμάτων σοφίας δεν βρίσκω ούτε ίχνος αντι-Χριστιανικής ιδεας.  Γι’αυτό και η Θρησκεία μας (“ούσα εκπορευόμενη εξ Αληθείας”) έτυχε μιας φοβερής αρνητικής προπαγάντας.
·      ** Αναδοχή και υποταγή στην ιδεα: “Πρώτο: το καλό της ομάδας”.
Οσα υλικά αγαθά αποκτούμε χωρίς τον ανάλογο μόχθο, με τόσο πόνο θα τα πληρώσουμε σε “ηθικό φόρο” (Απαράβατος νόμος της Ζωής).