Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ


Αυτός και αν είναι Βουλευτής, έκανε ρουσφέτι που δεν αδικεί άλλους. Είδατε με τι ασχολούνται οι βουλευτές μας στην Κύπρο και με πια κριτήρια ψηφίζουν οι κύπριοι;

<<Είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα ρουσφέτια που μπορεί να κάνει βουλευτής. Να παντρέψει μία ψηφοφόρο του με... δύο άντρες. Η απίστευτη αυτή ιστορία ξεκίνησε όταν μία «μεγαλοκοπέλα», εμφανίστηκε στο πολιτικό γραφείο κύπριου βουλευτή και του ζήτησε... γαμπρό. Ο βουλευτής δεν της χάλασε το χατίρι, αφού χρόνια τώρα αυτή και η οικογένειά της τον ψήφιζαν σταθερά. Έλα όμως που ήταν κάπως μεγάλης ηλικίας και δεν εύρισκε εύκολα σύζυγο  στην Κύπρο. Ο βουλευτής δεν τα έβαλε κάτω. Έφερε γαμπρό από τη... Συρία. Και εδώ αρχίζουν τα πράγματα να περιπλέκονται αφού στην όλη υπόθεση παρενέβη  και το υπουργείο Εσωτερικών.
Ο Σύρος παντρεύτηκε την «μεγαλοκοπέλα», πήρε, λόγω γάμου την κυπριακή υπηκοότητα (ιθαγένεια κράτους μέλος της ΕΕ, και με την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία η κυπριακή υπηκοότητα θεωρείται... χρυσή) και χώρισε αμέσως την κύπρια για να... παντρευτεί μία λιβανέζα με την οποία είχε αποκτήσει προηγουμένως τρία παιδιά. Όχι εκτός γάμου, αλλά εντός! Μόλις ξανα-παντρεύτηκε τη λιβανέζα, φρόντισε ως κύπριος υπήκοος πλέον να πάρει και η λιβανέζα κυπριακή υπηκοότητα και το ζευγάρι ήθελε μάλιστα να εγκατασταθεί στην Κύπρο.
Ο καημός της «μεγαλοκοπέλας», ήταν μεγάλος. Όχι μόνον επειδή έχασε το μοναδικό άνδρα που της βρήκαν, αλλά έμεινε και πάλι μόνη. Έτσι ξαναπήγε στον βουλευτή. Το υπουργείο Εσωτερικών (όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Πολίτης») κάτι υποψιάστηκε πως υπάρχει απάτη σ΄όλη την υπόθεση και αφαίρεσε την κυπριακή υπηκοότητα από τον Σύρο. Ο Σύρος όμως για να μην χάσει την υπηκοότητα προχώρησε σε μία ανθρωπιστική πράξη προς την πρώην σύζυγό του, την  κύπρια «μεγαλοκοπέλα». Έτσι με τη βοήθεια του βουλευτή, έφεραν από τη Συρία τον μικρότερο αδελφό του, ο οποίος και παντρεύτηκε την... πρώην γυναίκα του με την οποία όμως έχουν τριάντα χρόνια διαφορά! Ο βουλευτής, όπως σημειώνει ο «Πολίτης» δεν ήθελε με κανένα τρόπο να αφήσει τη «μεγαλοκοπέλα» ψηφοφόρo του χωρίς άνδρα, ώστε να μην χάσει τις ψήφους της.>>

 

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ιστορική κριτική και ιστορία κατά προτίμηση (Μέρος Α΄)


Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Η καταγραφή της ιστορίας του Κυπριακού ζητήματος είναι θελκτικό και συνάμα ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Θελκτικό, γιατί κάθε προσπάθεια καταγραφής και κατανόησης του προσφάτου ιστορικού παρελθόντος προκαλεί μονίμως την περιέργεια που αναδίδουν τα ερωτήματα του τι έγινε, πως έγινε και γιατί έγινε, δεδομένου ότι οι συνέπειες αυτού του παρελθόντος άπτονται του παρόντος. Ριψοκίνδυνο, γιατί οι συνέπειες του χθες βιώνονται ως συνέπεια στο σήμερα και οποιαδήποτε γεγονοτολογική καταγραφή και ερμηνεία του πρόσφατου παρελθόντος που δεν συνάδει είτε με την «επίσημη» είτε με την «ανεπίσημη» εκδοχή προκαλεί έντονες αντιδράσεις που μπορούν να αρχίσουν από πολιτικοποιημένη απόρριψη και να φθάσουν μέχρι τη δολοφονία χαρακτήρων.

Η πλειοψηφία φαίνεται να στρέφεται ενάντια στην «Ιστορία» γιατί την ερμηνεύει περισσότερο ως την πολιτική αιτία παρά ως την απάντηση στα σημερινά προβλήματα που άπτονται και, κατά το πλείστον, επηρεάζουν το παρόν. Το αποτέλεσμα είναι κάθε χρόνο να επαναλαμβάνεται μία μανιχαϊστική νοοτροπία που να καταλήγει σε ελαττωματική αίσθηση της ιστορίας, καταφυγή στη ψύχωση, σε τάσεις περιφρόνησης της αλήθειας, έστω και όταν αυτή αποδεικνύεται εκ των γεγονότων, και σε μακάρια ικανοποίηση μέσα από την μυθοπλασία που να δικαιολογεί, με μία τάση  ναρκισσισμού, το παρόν.

Στο τέλος, αυτού του είδους  η «Ιστορία» αναγκαστικά δραπετεύει από το επιστημονικό πεδίο και μπαίνει στην καθημερινή μας ζωή ως μία φασματική εκδοχή του παρελθόντος μόνο και μόνο για να έχει πρακτική χρησιμότητα στις πολιτικές επιλογές και τους πολιτικούς προσανατολισμούς του παρόντος. Αυτή η «Ιστορία» λειτουργεί στα μάτια πολλών ως το δικαστήριο που δικαιώνει τις ψυχώσεις τους, τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις και μέσα από αυτές τις αυταπάτες που τους κάνουν να αισθάνονται εσαεί δικαιωμένοι.

Αυτό το θεωρώ, μέχρι ενός σημείου, δικαιολογημένο και αναπότρεπτο λόγω των ιστορικών εμπειριών που βίωσε η Κύπρος. Εδώ, όμως, αναδεικνύεται η σημασία του κριτικού ρόλου του ιστορικού και της ιστοριογραφίας. Ρητορικώς, όλοι επικαλούνται την ιστορική κριτική στην πράξη όμως δύσκολα μπορεί κανείς να τη διακρίνει από την πολιτική θέση και ενίοτε από την ιδεολογική ψύχωση. 

Στην Κύπρο είναι αναγκαίο η επιστημονική έρευνα να κάνει ευδιάκριτη τη διαφοροποίησή της από την πολιτική.  Η ανάμειξη της πολιτικής στην ιστορία επιδιώκει ουσιαστικά να διαμορφώσει ένα «πρακτικό παρελθόν» το οποίο να είναι βολικό για το παρόν. Η διαφοροποίηση ανάμεσα στο παρελθόν που επεξεργάζονται οι επιστήμονες ιστορικοί και εκείνο που κατασκευάζει η πολιτική (ενίοτε με τη βοήθεια της δημοσιογραφίας), μάς βοηθά να αντιληφθούμε και μία σχέση που υπήρξε εξαιρετικά προβληματική για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή επιστημονική κουλτούρα.  Πιο συγκεκριμένα μάς βοηθά να αντιληφθούμε τη σχέση ανάμεσα στο ιστορικό γεγονός και τη μυθοπλασία, ανάμεσα στη συστηματική ανάλυση του αντικειμένου και του παραλογισμού της προκρούστειας προσαρμογής των γεγονότων στις πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες του παρόντος.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι στην κοινωνία μας, όπως και σε άλλες κοινωνίες, υπάρχουν αντιθέσεις για την ερμηνεία της ιστορίας που δεν μπορούν να γεφυρωθούν και αυτό είναι χαρακτηριστικό της ιστορίας του ανθρωπίνου πνεύματος. Επομένως, η διαμεσολάβηση της πολιτικής, είτε κρατικής είτε κομματικής, δημιουργεί προϋποθέσεις δέσμευσης της ιστορίας και της ιστορικής κριτικής σε πολιτικές σκοπιμότητες. Η ιστοριογραφία σήμερα στην Κύπρο έχει ανάγκη της αποδέσμευσής της από την πολιτική. Με άλλα λόγια, ο επιστήμονας ιστορικός θα πρέπει να προσεγγίζει τη σχέση και την εξέλιξη της κοινωνίας μας στον ιστορικό χρόνο έξω από τα όρια της πολιτικής πρακτικής. Αυτό σημαίνει ότι η επιστήμη της ιστορίας δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο άσκησης πολιτικής κανενός κόμματος και καμιάς ιδεολογικής ομάδας. Έτσι, ο ιστορικός πρέπει να διαχωρίζει την ιστορική κριτική από τις επιθυμίες του (επιστημονική εντιμότητα), προσπαθώντας να αναλύσει τα κλασικά ερωτήματα του τί έγινε, πώς έγινε και γιατί έγινε, δηλαδή το ιστορικό, από το τί μπορούσε ή τί ήθελε ο ιστορικός να γίνει, δηλαδή το ουτοπικό-φαντασιακό.     

Η επιστημονική ιστορία δεν προσφέρεται ως ένα πλαίσιο πολιτικών αξιών ούτε μπορεί να καταλήξει σε χρησιμοθηρικά αφηγήματα που να δικαιολογούν, και ακόμη περισσότερο να νομιμοποιούν, μία ιδεολογική σχέση του παρόντος με το παρελθόν. Επιπλέον, η ιστορική μνήμη δεν μπορεί στα πλαίσια της επιστημονικής συγγραφής της ιστορίας να μετατρέπεται σε πολιτικό ναρκισσισμό ή στην αντίθετη περίπτωση σε πολιτική αντίσταση και, ακόμη χειρότερα, να εντάσσεται σε τεχνικές και μηχανισμούς ελέγχου από ομάδες που έτυχε να ασκούν εξουσία με ημερομηνία λήξης.

Τέλος, αυτό που δεν είναι συμβατό με την κριτική ιστορία είναι η εργαλειοποίηση του ιστορικού ο οποίος μέσα από την πολιτική και ιδεολογική του στράτευση (βλ. ψύχωση) επιχειρεί να διαμορφώσει παραστάσεις που διευκολύνουν την πολιτική διαχείριση του παρόντος μέσα από επιλεκτικά απομεινάρια του παρελθόντος. Συνεπώς, η συγγραφή της επιστημονικής ιστορίας είναι πρωτίστως πρόκληση στην προσωπική ακεραιότητα του ιστορικού αλλά και στην υπευθυνότητά του ως πολίτη. 
 

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ – ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Επανέρχομαι πάλι στο σοβαρότατο θέμα των εκποιήσεων για το οποίο έχω αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν και έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Στις συζητήσεις που είχε πρόσφατα η κυβέρνηση Αναστασιάδη στα πλαίσια της 4ης αξιολόγησης και της εκταμίευσης της επόμενης δόσης συμφώνησε τα ακόλουθα χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης:
Με βάση την συμφωνία, που θα πρέπει να ψηφισθεί σε Νόμο πριν την 1η Σεπτεμβρίου θα υπάρχει αρχικά εκτίμηση της αξίας του ακινήτου από τις δύο πλευρές (Τράπεζες – και δανειζόμενους). Αν οι δύο πλευρές δεν συμφωνούν στην αξία των ακινήτου θα υπάρχει εκτίμηση από τρίτο που θα είναι δεσμευτική. Για τους επόμενους τρείς μήνες θα γίνονται πλειστηριασμοί στο 80% της εκτιμώμενης αξίας. Αν περάσει το πρώτο τρίμηνο χωρίς το ακίνητο να πωληθεί , η τιμή θα πέφτει στο 50% της εκτιμώμενης αξίας και θα γίνονται πλειστηριασμοί για άλλους 9 μήνες. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει αποτέλεσμα για ένα χρόνο θα γίνεται νέα εκτίμηση και στην συνέχεια θα ακολουθείται η ίδια διαδικασία. Μετά τον ένα χρόνο στην διαδικασία θα μπορεί να επέμβει και η Τράπεζα αγοράζοντας το ακίνητο.
Το πιο πάνω καθεστώς όπως έχει αναφερθεί δεν θα ισχύει για την κύρια κατοικία τουλάχιστον μέχρι την ψήφιση του νόμου περί αφερεγγυότητας μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους
 Για όσους δεν γνωρίζουν αναφέρω ότι ο ιδιωτικός δανεισμός στην Κύπρο, σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ, είναι από τους πιο ψηλούς αν όχι ο πιο ψηλός στην Υφήλιο. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ξεπερνούν τα 28δις η το 50% του συνολικού δανεισμού. Σε αυτή την πρωτιά της ντροπής οι τράπεζες, η Κεντρική Τράπεζα και το πολιτικό σύστημα φέρουν την αποκλειστική ευθύνη και θα πρέπει να πληρώσουν.

Η υποκριτική στάση της  κυβέρνησης Αναστασιάδη, του τοποτηρητή των Τρωικανών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων Ν.Τ.Π στην Κύπρο καθώς επίσης και  η ποντιοπιλατική στάση των κομμάτων στο θέμα της δήθεν προστασίας της κύριας κατοικίας μας δείχνει στο που θα οδηγηθούμε στους επόμενους μήνες. Πλείστα από τα δάνεια που έχουν συναφθεί η και ανανεωθεί από τα νοικοκυριά με υποθήκη την κύρια κατοικία δεν είναι καθαρά οικιστικά αλλά μέρος τους έχει χρησιμοποιηθεί για τις επιχειρήσεις τους και τις σπουδές των παιδιών τους και εκεί φοβάμαι ότι θα βρεθεί κάποιο παραθυράκι για να διευκολυνθεί η εκποίηση της κύριας κατοικίας από τις τράπεζες. Οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για την προστασία της κύριας κατοικίας δεν πρόκειται να υλοποιηθούν γιατί ο δανεισμός καλύπτει ένα πολύ μεγάλο αριθμό πολιτών, τα εισοδήματα των οποίων έχουν μειωθεί ραγδαία και σε συνδυασμό με την πτώση των τιμών που επήλθε ήδη και αναμένεται να επιταχυνθεί στο επόμενο διάστημα, η υποθήκη δεν θα καλύπτει το ύψος του δανείου.
8 με 10 μεγαλοεπιχειρηματίες χρωστούν ένα πολύ μεγάλο μέρος των δανείων αλλά το σύστημα δεν τους αγγίζει γιατί μέχρι τώρα το χρηματοδοτούσαν και είναι σε θέση να το εκβιάζουν. Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες αυτοί έχουν βγάλει πάρα πολλή μαύρο χρήμα στο εξωτερικό και αν όντως οι τράπεζες και το πολιτικό σύστημα ήθελαν πραγματικά να αγγίσουν το θέμα αυτό θα έλυναν σε  ένα μεγάλο βαθμό το πρόβλημα ρευστότητας που υπάρχει στο τραπεζικό σύστημα καθώς επίσης και το δημοσιονομικό μέσω της φορολογίας αυτών των κεφαλαίων χωρίς να χρειαστεί να ματώσει ο απλός πολίτης.  

Έχω την άποψη ότι η κύρια κατοικία δεν θα προστατευθεί καθ’ ότι πολλοί πολίτες έχουν χάσει την εργασία τους λόγω της παρατεταμένης κρίσης η οποία προβλέπω ότι θα συνεχίσει για ακόμα 2 με 3 χρόνια. Σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης πολλές οικογένειες θα βρεθούν στο δρόμο. Οι έξωση του κόσμου από τα σπίτια του σε συνδυασμό και με την μη απονομή δικαιοσύνης σε όσους μας οδήγησαν σε αυτήν την θλιβερή κατάσταση θα κάνει τον θερμόαιμο κύπριο βίαιο και απρόβλεπτο και θα τον οδηγήσει, όχι άδικα, να πάρει την δικαιοσύνη στα χέρια του.

Προσωπικά δεν επικροτώ βίαιες συμπεριφορές πολιτών δεδομένου ότι υπάρχει Δημοκρατία και Δικαιοσύνη. Στην Κυπριακή μπανανία όμως ο κομματικός ετσιθελισμός και ο κοινοβουλευτικός φασισμός έχει διαλύσει τα πάντα και έχει χειραγωγήσει την πεμπτουσία της δημοκρατίας που είναι η Δικαιοσύνη για να μένει ατιμώρητος.  Μέσα σε αυτές τις συνθήκες θεωρώ ότι ο πολίτης δεν έχει άλλη επιλογή από του να καταστεί άμεση απειλή για αυτούς τους άθλιους που μας έχουν οδηγήσει σε αυτή την τραγική κατάσταση. Ας το αποφασίσουμε επί τέλους,  οι ένοχοι είναι γνωστοί, ας τους φερθούμε όπως τους αξίζει, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απαλλαγούμε από τους εσωτερικούς εχθρούς μας παρά μόνο με πόλεμο.  

Όμηρος Αλεξάνδρου
 
Oι ολέθριες συνέπειες της συνταγματικής εκτροπής
Διογένης και η σωτηρία της Ελλάδος-



Η Πατρίδα μας έχει χρεοκοπήσει. Αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων μας, αλλά και των διεθνών αναλυτών. Παραληρούμε καθημερινώς για όλα αυτά που συμβαίνουν εις την χώρα μας, για όλα αυτά που καλείται τώρα ο πληρώσει ο καθένας μας. Η αριθμομανία κατατρέχει όλους τους Έλληνες, η οποία όμως, δυστυχώς, έχει διαχωρίσει τους πολίτες σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς του πολιτικού συστήματος εξουσίας, οι οποίοι πιστοί και λάτρεις αυτού, αποφασίζουν αυθαίρετα δια αλλεπάλληλων και βάρβαρων νομοθετημάτων πόσα οφείλει να πληρώσει η άλλη κατηγορία: η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, η οποία επιλέγει ως εξιλαστήριο θύμα, και η οποία όμως εξαντλημένη από τα πολλαπλά εξοντωτικά μέτρα των ατιμώρητων του πολιτικού συστήματος εξουσίας δεν αντέχει άλλο πια. Και απελπισμένη από την ανέχεια, αλλά και από τον συνεχή βάρβαρο βομβαρδισμό των φορολογικών μέτρων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, την τεράστια ανεργία και φτώχεια, με απλωμένα  και ανυψωμένα τα χέρια από την απελπισία, αναφωνεί καθημερινώς: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!
Όμως η αριθμομανία των Κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος εξουσίας αδιαφορεί για την απελπισία του εξιλαστήριου θύματος  Ενεργεί βάσει ενός σχεδίου. Πρέπει να διασωθεί πάση θυσία αυτό το πολιτικό σύστημα. Ασχέτως αν καταρρεύσει παντελώς ο Ελληνικός Λαός. Το ερώτημα όμως που τίθεται εις την προκειμένη περίπτωση είναι: Είναι δυνατόν να στοιχειοθετείται μία τέτοια κατηγορία εις βάρος του πολιτικού συστήματος εξουσίας αν δεν υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις;
Απάντηση: Για ένα διαπραχθέντα φόνο, αυτό πρώτα που μετράει είναι η διαπίστωση αυτού. Όλα τα άλλα που ακολουθούν είναι μέρος μίας άλλης διαδικασίας. Η Πατρίδα μας έχει καταρρεύσει. Ουδείς πλέον αμφισβητεί ότι κατά τα τελευταία 33 χρόνια πολλά τα οποία έγιναν, και τα οποία οδήγησαν την χώρα μας εις την σημερινή κατάσταση, δεν έπρεπε να συμβούν. Όλοι οι πολίτες της χώρας μας επιθυμούμε διακαώς να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Όπως επίσης όλοι επιθυμούμε να καταλογίσουμε και ευθύνες σε όλους εκείνους που ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας μας.
Όμως τι συμβαίνει πράγματι από τότε που ξέσπασε η κρίση εις την Πατρίδα μας; Αυτό είναι ένα εύλογο, αλλά δυστυχώς έως σήμερα, ένα αναπάντητο ερώτημα του Ελληνικού Λαού. Οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας, όλα τα κόμματα, όλοι οι Θεσμοί της Ελληνικής Πολιτείας έπρεπε αμέσως, ως όφειλαν, να ασχοληθούν από μόνοι τους, όλοι ενωμένοι και υπεύθυνα, με το πρόβλημα της κρίσης όπως αυτό π.χ. έχει συμβεί εις την Ιρλανδία. Το οποίο εμφανώς και εκ των πραγμάτων ήταν και είναι ενδογενές. Αντί όμως αυτού προσέτρεξαν εις τους διεθνείς φορείς, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, για να δημιουργήσουν εσκεμμένα ένα άλλοθι για τις δικές τους τεράστιες ευθύνες. Αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτού ήταν η εκβιαστική επιβολή των 3 θανατηφόρων Μνημονίων, τα χορηγηθέντα τεράστια δάνεια για αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, τα οποία όχι μόνον διπλασίασαν το χρέος μας, αλλά ταυτόχρονα υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας, με την ταυτόχρονη εκποίηση, τώρα έναντι πινακίου φακής, του πλούτου αλλά και της περιουσίας του Ελληνικού Λαού!
Οι ενδογενείς συντελεστές του εγκλήματος αυτού, ως εντεταλμένοι τώρα της ΤΡΟΙΚΑ, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν με τις υπογραφές τους τα 3 Μνημόνια, τα οποία όμως χρεώθηκε, με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειες ο Ελληνικός Λαός. Και πάλιν κατόρθωσε, το πολιτικό σύστημα εξουσίας και τα δεκανίκια του, μέσω της δήθεν «δημοκρατικής διαδικασίας», ως εκλεγέν με την βούληση του Ελληνικού Λαού (!), να βγει και πάλιν αλώβητο και αναμάρτητο από τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες που του αναλογούν. Ώστε ευθαρσώς να ισχυρίζεται δια της προπαγάνδας του και  με εμμονή, ότι για την σωτηρία της Πατρίδας,- εννοείται για την «σωτηρία του εαυτού του»-, πρέπει να εφαρμοστούν τα καταστροφικά 3 Μνημόνια που  «υπέγραψε η χώρα μας», δηλαδή ο Ελληνικός Λαός!  Ότι τα μέτρα αυτά  και τα προαπαιτούμενα, τα οποία ως άκρως απαραίτητα επιβάλλονται από την Τρόικα, είναι αναγκαία,  παρά την αντίθετη άποψη των διεθνών οικονομικών αναλυτών και Οργανισμών και του διεθνούς τύπου, όπως π.χ. και της Wall Street Journal (WSJ), που ισχυρίζονται ότι αυτά επέτειναν τον όλεθρο και την κατάρρευση της Ελλάδος.
Ο παραλογισμός του πολιτικού συστήματος δεν έχει πια όρια.  Ενώ είναι γνωστόν πλέον ότι η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει, η μεγάλη ύφεση και η ανεξέλεγκτη ανεργία και φτώχεια που μαστίζει την Πατρίδα μας, και ότι ο Λαός μας εξοντώνεται καθημερινώς με συνεχείς υποτιμήσεις, με μειώσεις μισθών και συντάξεων. Με αλλεπάλληλες δυσβάστακτες φορολογίες, και ο δια Νόμου τώρα χαρακτηρισμός των εξαντλημένων Ελλήνων ως «φοροφυγάδες»(!), σε περιπτώσεις αδυναμίας καταβολής ακόμη και φόρων της τάξεως των 1.000 Ευρώ, τιμωρείται και απειλείται τώρα και με την κατάσχεση της ήδη υποτιμημένης ακίνητης περιουσίας του.
Είναι όμως άκρως εξωφρενικό, ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας και τα δεκανίκια του, ανεξαρτήτου ιδεολογικού περιεχομένου και κομματικής καταγωγής, συνεχίζει ασταμάτητα το εξοντωτικό του έργο εις βάρος του Ελληνικού Λαού. Εξαιρεί όμως τον εαυτό του από τα εξοντωτικά μέτρα και τις δυσβάστακτες φορολογίες. Προστατεύει παντοιοτρόπως τους δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές του που έχουν κατακλέψει την Ελλάδα και μετέφεραν δεκάδες δισεκατομμύρια εις το εξωτερικό (απόκρυψη της Λίστας Λαγκάρντ και άλλων τοιούτων!), αλλά και τους γνωστούς μεγαλοφοροφυγάδες, τους οποίους αποφεύγει να αγγίξει. Χρησιμοποιεί όλους τους Μηχανισμούς του Κράτους, την δήθεν έλλειψη συναίνεσης όλων των Κομμάτων για την σωτηρία της Πατρίδας μας, τις Συντεχνίες αλλά και τις ηγεσίες των Συνδικάτων, που εδώ και δεκαετίες έχει θεσμοθετήσει και επιβάλλει, όμως προς ίδιο όφελος και προστασία του. Οι δε ανεπίτρεπτες συμπεριφορές των Κομμάτων εις τις συνεδριάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου, τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές της Βουλής, αυτά τα χαλκεία, αλλά και εις τα Κανάλια και τα μεγάλα ΜΜΕ, συνεχίζουν αδιάφορα και ανενόχλητα εν μέσω της τεράστιας κρίσης να προκαλούν δημοσίως το όνειδος του  δεινοπαθούντος Ελληνικού  Λαού.
Όμως ο κόμπος έφθασε εις το χτένι. Δεν πάει άλλο πια! Η λιπόθυμη, παράλυτη και αδύναμη πια ελληνική κοινωνία δεν είναι εις θέση να αντιδράσει κατά των εξοντωτικών μέτρων του πολιτικού συστήματος εξουσίας. Εδώ και δεκαετίες η υπεροπτική, αυθαίρετη και αδιάφορη συμπεριφορά της Συνταγματικής Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών και ως επακόλουθο αυτής και των συντεταγμένων λειτουργιών του Κράτους ευρίσκεται σε δυσαρμονία με την ετυμηγορία και τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Η συνταγματική αυτή εκτροπή ευθύνεται για την κατάλυση της βαθιάς έννοιας της Δημοκρατίας,  για την έξαρση της διαφθοράς, την διάλυση του Κράτους και της ελληνικής κοινωνίας και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.
Εις την αρχαία Ελλάδα ο φιλόσοφος Διογένης, κατά την διάρκεια της ηλιόλουστης ημέρας, έψαχνε με φανάρι να βρει ένα άνθρωπο. Σήμερα, η αναγνωρισμένη παγκοσμίως Πατρίδα μας, με την ασύγκριτη μέγιστη ηλιοφάνεια εις τον πλανήτη, αλλά και τον μεγαλύτερο πολιτισμό, εν μέσω μεγάλης απόγνωσης και ένδειας, ψάχνει να βρει ένα Έλληνα για να σώσει την Ελλάδα.   

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης     

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

  
           


 

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

”Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ …ΗΜΕΙΣ ΑΔΟΜΕΝ“

 
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Από το 1994 και μετά, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότιος Αφρική και εν μέρει η Ρωσία, συνολικά και κατά μέσον όρο γνωρίζουν ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης που φθάνει το 7% και είναι, για την ίδια περίοδο, τριπλάσιος του αντίστοιχου των αναπτυγμένων δυτικών χωρών. Είναι δε σαφές, κυρίως στις περιπτώσεις της Κίνας και της Ρωσίας, ότι αυτός ο ρυθμός ανάπτυξης στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην δυτική κατανάλωση, με τις ΗΠΑ, για παράδειγμα, να είναι κορυφαίος αγοραστής κινεζικών προϊόντων. Επίσης, είναι εξίσου σαφές ότι τεράστια κινεζικά αποθεματικά κεφάλαια και όχι μόνον επενδύθηκαν σε αμερικανικούς τίτλους, γεγονός που επέτρεψε στις αμερικανικές κυβερνήσεις να χρηματοδοτούν την εσωτερική κατανάλωσή τους εν μέρει με κινεζικό χρήμα, το οποίο στην συνέχεια μετατρεπόταν σε κινεζικές εξαγωγές.
Σήμερα, οι προαναφερόμενες χώρες έχουν αποθεματικά κεφάλαια πάνω από 6.000 δισεκατ. δολλάρια, ποσό τριπλάσιο από το σύνολο της δυτικής αποταμιεύσεως. Μέρος δε του αστρονομικού αυτού ποσού χρησιμοποιείται για να χρηματοδοτεί δυτικά δημόσια χρέη, ενώ το 25% έχει επενδυθεί σε ευρώ. Έτσι, πριν λίγες ημέρες οι αποκαλούμενες χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική), μετά από πολύμηνες επίσημες και ανεπίσημες συζητήσεις, απεφάσισαν να ιδρύσουν μία αναπτυξιακή τράπεζα με έδρα την Σαγκάη, κεφάλαιο 50 δισεκατ. δολλάρια και ένα κοινό αποθεματικό ταμείο με 100 δισεκατ. δολλάρια προίκα.
Το γεγονός αυτό έγινε δεκτό στην Δύση με αρκετό σκεπτικισμό, γιατί είναι γνωστές, πρώτον, οι διαφορές που χωρίζουν την Κίνα με την Ινδία και, δεύτερον, οι καχυποψίες που διατηρεί η Ρωσία απέναντι στο Πεκίνο και την ηγεσία του. Έτσι, για πολλά δυτικά μέσα επικοινωνίας το ζωτικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αυτό της βιωσιμότητας της πρωτοβουλίας αυτής. Σε πρώτη ανάγνωση, αρκετοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι η Ομάδα BRICS δεν είναι παρά ένα δορυφορικό σχήμα γύρω από την Κίνα, η οποία είναι και η μόνη οικονομική δύναμη που μπορεί να ανταγωνισθεί τις ΗΠΑ. Άλλοι τονίζουν ότι η απόφαση επισπεύθηκε με αφορμή την κυοφορούμενη ευρω-ατλαντική εμπορική και επενδυτική συμφωνία, η οποία αφ’ εαυτής αποτελεί κορυφαίο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό γεγονός.
Ένα γεγονός που σκοπό έχει να αποτελέσει παράγοντα ισορροπίας σε μία εποχή όπου η δυτική συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία υποχωρεί προς όφελος των αναδυόμενων χωρών –οι οποίες τα 30 τελευταία χρόνια αύξησαν την συμμετοχή τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ από 27% σε 42%. Την ίδια περίοδο, η Κίνα επιδιώκει να καθιερωθεί ως η δεύτερη οικονομία στον κόσμο, εξέλιξη που από μόνη της δρομολογεί σοβαρές ανακατατάξεις σε επίπεδα ισχύος και οικονομικής επιρροής.
Στο μέτρο λοιπόν που, με ατμομηχανή τους την Κίνα, οι αναδυόμενες χώρες επιδιώκουν να ενισχύσουν την συμμετοχή τους στις παγκόσμιες λήψεις αποφάσεων, τί το πιο φυσικό να επιθυμούν και την ανάλογη θεσμική τους παρουσία στις υπό εκκόλαψη νέες μορφές παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με την τελευταία πρωτοβουλία τους, συνεπώς, ουσιαστικά δημιουργούν οργανισμούς αντίστοιχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, επειδή θεωρούν ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι δεν τούς ακούν, ούτε αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Ως γνωστόν, τόσο το ΔΝΤ όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα –που ιδρύθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό να εξασφαλίσουν την ευστάθεια του διεθνούς οικονομικού συστήματος– διοικούνται αποκλειστικά από Αμερικανούς και Ευρωπαίους, με τις ΗΠΑ όμως να έχουν για μεγάλο διάστημα και την παγκόσμια νομισματική κυριαρχία. Από αυτήν, εξάλλου, τα τριάντα τελευταία χρόνια, προέκυψαν και οι σοβαρότερες κρίσεις της διεθνούς οικονομίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραγνωρίζεται και ο ρόλος χωρών που παράγουν πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η είσοδος της Κίνας στην παγκόσμια αγορά από το 1986 και μετά, η κατάρρευση του κομμουνισμού και η ανάδυση της χρηματοοικονομίας σε πηγή παραγωγής πλούτου, τόνωσαν την οικονομική παγκοσμιοποίηση, η οποία προσέφερε δυνάμει δυνατότητες και κεφάλαια στις χώρες της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Νοτίου Αφρικής.
Όταν, λοιπόν, με αφορμή την κρίση του 2007, οι χώρες αυτές διαπίστωσαν ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι είχαν τις δικές τους προτεραιότητες, που κυρίως εκπήγαζαν από την υπερχρέωσή τους, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν προς ίδιον όφελος την κατάσταση αυτή, η οποία έχει και αρκετές πολύπλοκες πλευρές. Αποφάσισαν έτσι να ιδρύσουν τους δικούς τους θεσμούς, να αποκτήσουν περισσότερη ευελιξία στον χειρισμό δικών τους προβλημάτων και στην κάλυψη δικών τους αναγκών. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι, στην αντιπαράθεση Δύσης-BRICS, το ποτήρι ξεχείλισε στον χειρισμό της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Ίσως οι περισσότεροι δεν το θυμούνται, αλλά οι περισσότερες αντιδράσεις για το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας στο ΔΝΤ προέρχονταν από τους Βραζιλιάνους, τους Ρώσους και τους Μεξικανούς. Οι χώρες αυτές τόνιζαν ότι δεν είναι δυνατόν 11 εκατομμύρια Έλληνες να δέχονται υπερπενταπλάσια βοήθεια από τα 800 εκατομμύρια πεινασμένων στην Αφρική, χωρίς καν να τηρούν και αυτά που οι ίδιοι υπόσχονται. Ωστόσο, οι ενστάσεις αυτές πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων διότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θεώρησαν την ελληνική κρίση εξόχως επικίνδυνη για την ευστάθεια τόσο της ευρωζώνης όσο, κατά δεύτερο λόγο, και της αμερικανικής οικονομίας. Οι συμπεριφορές αυτές, αλλά και η αμερικανική νομισματική πολιτική τους τελευταίους μήνες, σε συνδυασμό και με την ουκρανική κρίση, δείχνουν να έπεισαν τις χώρες BRICS να προχωρήσουν σε μία αποφασιστική κίνηση επανατοποθέτησής τους στην διεθνή πολιτική και οικονομική τάξη, σε μία περίοδο όπου Ευρώπη και Αμερική δεν βρίσκονται στην καλύτερή τους συγκυρία.
Παρόλα αυτά, στο παιχνίδι της επαναδιάταξης της διεθνούς τάξης, ο δυτικός κόσμος έχει ακόμα αρκετά και ισχυρά ατού με το μέρος του. Είναι επίσης βέβαιον ότι θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει με τις κατάλληλες κινήσεις την καχυποψία που εξακολουθεί να σκιάζει τις σχέσεις της Κίνας τόσο με την Ινδία (λόγω ανεπίλυτων συνοριακών διαφορών, αλλά και ανταγωνισμού για την περιφερειακή επιρροή), όσο και με την Ρωσία, η οποία παγίως ανησυχεί για την απειλή που συνιστά ο δημογραφικός κολοσσός νοτίως των αχανών, πλην αραιοκατοικημένων, απωανατολικών επαρχιών της. Εξ ου και οι κρισιμότερες στιγμές στην Σύνοδο της Fortaleza ήταν οι διμερείς συναντήσεις που είχε στο περιθώριο των εργασιών ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπινγκ με τον νέο πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντα Μόντι και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ζητούμενο της πρώτης συνάντησης ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσον ο ηγέτης των ινδουϊστών εθνικιστών, με την πρόσφατη ηχηρή εκλογική εντολή, σκοπεύει να εργαστεί (όπως και δήλωσε) για την ενδυνάμωση των σινο-ινδικών σχέσεων και την διευθέτηση των παλαιών μεθοριακών εκκρεμοτήτων, ή δελεάζεται από την προοπτική μιας στενότερης συνεργασίας με την Ουάσινγκτον. Ζητούμενο της δεύτερης συνάντησης ήταν να διερευνηθεί αν η σινο-ρωσική σύμπραξη, που προωθήθηκε θεαματικά με την συμφωνία φυσικού αερίου που υπογράφηκε στην πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στο Πεκίνο, έχει συγκυριακά ή περισσότερο «στρατηγικά» χαρακτηριστικά. Θα προχωρήσουμε χωρίς ταλαντεύσεις, ήταν η φράση-κλειδί που εκστόμισε ο Σι στην κωδική γλώσσα των Κινέζων ιθυνόντων. Κατά τα λοιπά, η στάση των BRICS στην ουκρανική κρίση έδωσε το μήνυμα ότι η επαπειλούμενη απομόνωση της Ρωσίας δεν είναι εφικτή.
Μια νέα εποχή ξεκινά λοιπόν για τους συσχετισμούς δυνάμεων στον πλανήτη μας, με τις οικονομίες των διαφόρων παικτών να παίζουν σοβαρότατο ρόλο στο γήπεδο της γεωπολιτικής και της γεωοικονομίας.

 

”Παιχνίδια εξουσίας πίσω από τα ελληνικά κοιτάσματα.“

 

Δείτε και: ΑΟΖ: Τα διυλιστήρια πετρελαίου κερδίζουν ή χάνουν κάτι;

Τι συμβαίνει με την εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων; Τα συμφέροντα και οι θεωρίες συνωμοσίας. Τι δηλώνει στο NEWS 247 ο καθηγητής Γεωλογίας Α. Ζεληλίδης
Κάποιοι δεν θέλουν την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και το υπουργείο αν και φαίνεται με τις εξαγγελίες του πως κάνει ό,τι μπορεί για την ανάδειξη και προώθηση στις διεθνείς εταιρείες των ελληνικών κοιτασμάτων, με μικρές αλλά σημαντικές κινήσεις πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Παρουσιάζει έτσι τον ελληνικό πλούτο με τυμπανοκρουσίες αλλά ταυτόχρονα κάνει ο,τι μπορεί για να μην προσελκύσει επενδυτές και να τελειώσει η διαδικασία με κανέναν ή έναν από την αρχή γνωστό ενδιαφερόμενο.
Οι εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου ανέρχονται σε 4 δις το χρόνο και αν αξιοποιηθούν τα ελληνικά κοιτάσματα οι μεγάλοι εισαγωγείς θα χάσουν σημαντικά έσοδα . Αν αναλογιστούμε ποιοι είναι αυτοί οι εισαγωγείς και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στη χρηματοδότηση των μεγάλων κομμάτων, δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε το γιατί δεν θέλουμε την αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων, φτιάχνοντας μια θεωρία συνωμοσίας, από αυτές όμως που ερμηνεύουν καλύτερα από τους πολιτικούς την πραγματικότητα που ζούμε.
Διαγωνισμοί διαφανείς και νομικά άρτιοι γίνονται γιατί είμαστε ευρωπαϊκή χώρα…το αποτέλεσμά τους όμως είναι προκαθορισμένο, από κάτι μικρές λεπτομέρειες, αόρατες στο μάτι του απλού πολίτη, οφθαλμοφανείς όμως στους ειδικούς επιστήμονες.
Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής Α. Ζεληλίδης, καθηγητής Γεωλογίας στην Πάτρα επικεφαλής του τμήματος με τις περισσότερες διδακτορικές διατριβές στον κόσμο για την ελληνική γεωλογία και γνώστης των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού εδάφους σπιθαμή προς σπιθαμή. Το Νοέμβριο του 2013 παρουσίασε τη γεωλογία της Ελλάδας σε 7 κολοσσούς της πετρελαϊκές βιομηχανίας στην Αμερική επιτυγχάνοντας να τους πείσει για τη σημασία των ελληνικών κοιτασμάτων. Από τότε κρατάει επαφή μαζί τους και ακούει τις αντιδράσεις τους στις εξελίξεις για την αξιοποίηση κοιτασμάτων μεταφέροντάς τες στην πολιτική ηγεσία.
Το NEWS 247 επικοινώνησε με τον κ. Α. Ζεληλίδη, ο οποίος μας εξήγησε γιατί στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος, μπλοκάρει την αξιοποίηση των κοιτασμάτων.
Πιστεύετε ότι ο υπουργός ΠΕΚΑ δεν θέλει την αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων, παρόλες τις ενέργειες που κάνει σε αυτή την κατεύθυνση;
Από την αντίδραση του υπουργού και από την εξέλιξη του θέματος αξιοποίηση υδρογονανθράκων καταλαβαίνω ότι κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους και γι’ αυτό επιδεικτικά αγνοούν κάθε παραίνεσή μου. Τους είπα οι ξένοι κολοσσοί θέλουν δύο πράγματα. Τήρηση χρονοδιαγραμμάτων και αξιοπιστία στους θεσμούς και το φορολογικό. Και ο υπουργός ανακοίνωσε μείωση του φόρου από 40% στο 20% στην παρουσίαση στο Λονδίνο. Και τώρα προκηρύσσει διαγωνισμό για πρόσληψη συμβούλου στην ΕΔΕΥ, κάτι που θα καθυστερήσει για πολλούς μήνες την προκήρυξη του διαγωνισμού που προανήγγειλαν στο Λονδίνο. Κάνουν τα ανάποδα από αυτά που ζητούν οι ξένοι για να επενδύσουν.
Ξένη εταιρεία που διατηρώ επαφή μου είπε πως πια δεν πιστεύουν τίποτα. Πώς προναγγέλλει ο υπουργός μια τόσο μεγάλη μείωση φόρου έτσι ξαφνικά; Δεν υπάρχουν διαδικασίες;
Το άλλο πρόβλημά μας είναι οι μεγάλες καθυστερήσεις. Το ξέρουμε ότι διώχνει τους επενδυτές και το συνεχίζουμε.
Οι διαγωνισμοί για Κατάκολο και Ιωάννινα μετά από 3 χρόνια και παρόλες τις τυμπανοκρουσίες, οι συμβάσεις ακόμη δεν έχουν κυρωθεί από τη Βουλή. Τώρα με την προκήρυξη του υπουργείου ζητάμε Σύμβουλο για να μας πει πώς θα κάνουμε τους διαγωνισμούς ενώ έχουμε εξαγγείλει διαγωνισμό….που προφανώς θα αναβάλουμε.
Το ότι δεν θέλουμε επενδύσεις στα κοιτάσματα έχει φανεί και στο παρελθόν, από τους πρώτους διαγωνισμούς γνωστούς με το όνομα Open Door για Κατάκολο και Γιάννενα. Ενώ οι ενδείξεις για τα κοιτάσματα ήταν πολύ μεγαλύτερες έβγαλαν διαγωνισμούς για 3 εκ. βαρέλια στο Κατάκολο και 60 εκ. βαρέλια στα Ιωάννινα (και όχι 1 δις. βαρέλια στα Γιάννενα σύμφωνα με προηγούμενη έκθεση της Enterprise) με αποτέλεσμα και η επένδυση που θα γίνει να είναι πολύ μικρότερη και διεθνείς κολοσσοί να μην έρθουν και ο κόσμος έχει αρχίσει να ξεσηκώνεται και να λέει ότι τα έσοδα θα είναι μικρά σε σχέση με τη ζημιά…
Πάντως  την επομένη της παρουσίασης στο Λονδίνο των 20 οικοπέδων, που θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό για την έρευνα υδρογονανθράκων κυριάρχησε ενθουσιασμός για το ενδιαφέρον των ξένων. Είναι όμως έτσι, ήταν επιτυχημένη η παρουσίαση στο Λονδίνο; 
Η PGS και το Beicip φάνηκαν ότι δεν ήταν έτοιμες, συνεπώς μάλλον θα προτιμούσαν η παρουσίαση να γίνει αργότερα.
Η PGS έδειξε 4 γραμμές, από τις 10 περίπου που δείχνει τον τελευταίο χρόνο, αφαιρώντας όλα τα δομικά στοιχεία (ρήγματα – επωθήσεις), με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μεγαλύτερη ανασφάλεια στις πετρελαϊκές εταιρείες τόσο για την ποιότητα των νέων σεισμικών όσο και για το αν γνωρίζει τη γεωλογία της Ελλάδας.
Το Beicip, το γαλλικό ινστιτούτο- σύμβουλος του υπουργείου έκανε μια από τις χειρότερες παρουσιάσεις του, που μέσα από 2 διαφάνειες προσπάθησε να δείξει ότι γνωρίζει την περιοχή χωρίς όμως να βάλει και στις δικές της ερμηνείες δομικά στοιχεία (ρήγματα και επωθήσεις), ενώ οι ερμηνευμένες ανακλάσεις δεν είχαν συνέχεια και δεν καθόριζαν γνωστά γεωλογικά όρια για την κάθε περιοχή.
Συμπερασματικά θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι το Λονδίνο έγινε για να πουλήσει η PGS σεισμικές γραμμές και να καλύψει το κόστος της και έτσι το Υπουργείο να εισπράξει κάποια χρήματα. Δεν είναι όμως έτσι, και συνεπώς το ερώτημα είναι τότε ποιος επέβαλε το Λονδίνο; Όμως την παρουσίαση στο Λονδίνο την επέβαλε ο Υπουργός.
Το ερώτημα είναι όμως γιατί; Μια είναι η απάντηση, θέλει να εισπράξει το 20-30% των πωλήσεων για να δείξει έσοδα.
Αν το Υπουργείο εισπράξει 10-15 εκατομμύρια τότε ο Υπουργός θα μιλάει για τεράστια έσοδα. Όμως και σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχει ακόμη συστήσει το «Ταμείο Γενεών», όπως το ονόμασε, για να μπουν τα έσοδα εκεί αλλά προφανώς, όπως και το προηγούμενο 1 εκατομμύριο από το opendoor, θα πάνε στο Υπουργείο οικονομικών.
Επίσης, ήθελε στο Λονδίνο να ανακοινώνει και τη μείωση του φορολογικού συντελεστή από 40% σε 20% δείχνοντας για μια ακόμη φορά την επιπολαιότητα του. Δεν γίνεται να ετοιμάζεις ένα νόμο για 4 χρόνια και σε μια νύχτα να τροποποιείς αυτά που εσύ ψήφισες. Δεν μπορεί να πιστεύεις ότι έτσι θα προσελκύσεις επενδυτές.
Μια δεύτερη ανάγνωση δείχνει ότι ο υπουργός λειτουργεί μόνο για το σήμερα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να «πουλήσει» σήμερα, να φανεί ότι οι εταιρείες ενδιαφέρονται και όχι για το αύριο του πραγματικού ενδιαφέροντος. Σε τρεις μήνες, «είπε» ο διαγωνισμός και μετά σε έξι μήνες η υποβολή ενδιαφέροντος, δηλαδή σε 9 μήνες θα γνωρίζουμε αν υπάρχουν εταιρείες που θα ενδιαφερθούν για την Ελλάδα. Σε 9 μήνες θα είναι ακόμη ο κ. Μανιάτης Υπουργός; Προφανώς με αυτό σκεπτικό το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το σήμερα, δηλαδή να πουλήσει σεισμικά και να παρουσιάσει ως επιτυχία τα έσοδα από τα σεισμικά.
Το «σύστημα» δεν θέλει την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και οι κινήσεις που γίνονται στοχεύουν στο να μην πετύχει τελικά. Και αυτό το «σύστημα» δεν είναι τόσο απροσδιόριστο. Αρκεί να σκεφτούμε ότι εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου ανέρχονται σε 4 δις το χρόνο και αν αξιοποιηθούν τα ελληνικά κοιτάσματα οι μεγάλοι εισαγωγείς θα χάσουν σημαντικά έσοδα…
Το υπουργείο Ενέργειας επέλεξε για σύμβουλο το γαλλικό Ινστιτούτο Beicip . Εσείς κάνετε έντονη κριτική στη δουλειά τουςΣτις 2 Ιουλίου του Υπουργείο ΠΕΚΑ, εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό κ. Μανιάτη, την Πρόεδρο της ΕΔΕΥ, κ. Σταματάκη, την PGS και το BEICIP, παρουσίασαν τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών για Ιόνιο και νότια της Κρήτης και έδειξαν για πρώτη φορά τα οικόπεδα που χώρισαν την περιοχή για τον ερχόμενο διαγωνισμό.Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες η υποτονική παρουσίαση του Beicip αλλά και το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν τη Γεωλογία της Ελλάδας (εκτός από το Λονδίνο η παρουσίαση τους στο Διεθνές Συνέδριο του AAPG στη Βαρκελώνη τον Μάιο ήταν αποκαρδιωτική, σε σημείο που με οδήγησαν σε άσχημή κρητική της ερμηνείας που παρουσίασαν) οδηγούν τις εταιρίες σε απαξίωση της προσφερόμενης ερμηνείας.Ο χωρισμός των οικοπέδων στην παρουσίαση του Λονδίνου έγινε πρόχειρα και χωρίς καμία παράμετρο, ούτε καν την έκταση πόσο μάλλον τη γεωλογία και τη δυναμική κάθε περιοχής.
Ο Υπουργός έδειξε τον χάρτη της Ελλάδας με 20 οικόπεδα που χώρισε ο σύμβουλος του, δηλαδή το Γαλλικό Ινστιτούτο (Beicip), λαμβάνοντας υπόψη 50 παραμέτρους. Από όσο γνωρίζω τα οικόπεδα χωρίστηκαν χωρίς παραμέτρους. Ο Υπουργός αναφέρεται στις 50 παραμέτρους για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της Beicip ως συμβούλου του Ελληνικού Κράτους. Πώς όμως επελέγη το γαλλικό Ινστιστούτο και πόσο μας στοίχισε ή πόσο μας βοήθησε τελικά στη διαδικασία, δεν έχουμε μάθει.
Θεωρείτε ότι έγιναν λάθη στο χωρισμό των οικοπέδων;
Το Ινστιτούτο Beicip δεν γνωρίζει την ελληνική γεωλογία και έτσι αγνόησε βασικές γεωλογικές παραδοχές στο χωρισμό των οικοπέδων. Δεν λαμβάνει υπόψη τη γεωλογία της Ελλάδας με τις επωθήσεις και τα οριζόντια ρήγματα καθώς και τις διευθύνσεις αυτών με την επίδραση τους στην εξέλιξη της περιοχής και δημιουργίας ανεξάρτητων περιοχών.
Επίσης δεν αξιοποιεί το γεω-στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας μας, με τα γνωστά και ήδη αξιοποιούμενα κοιτάσματα σε όμορες χώρες.
Γιατί θεωρείτε ότι οι όροι που θέτει το υπουργείο –όπως ακούγονται- και που σύντομα θα τους δούμε στην επίσημη προκήρυξη του διαγωνισμού αποτρέπουν τους επενδυτές;
Ο υπουργός με τους όρους που θα εισηγηθεί, μέσω της προκήρυξης και όπως έχει ήδη γίνει γνωστό, επιβάλλει σε κάθε ενδιαφερόμενο να αγοράσει 1500 χλμ νέων σεισμικών δεδομένων, από κάθε οικόπεδο, για το οποίο θα δείξει ενδιαφέρον, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν.
Δηλαδή, εάν ενδιαφέρομαι για το οικόπεδο 11 στο οποίο υπάρχουν μόνο 200 χλμ σεισμικών γραμμών πρέπει να αγοράσω και επιπλέον 1300 χλμ από όπου αλλού θέλω… Οι πληροφορίες λένε πως το κόστος ανά χιλιόμετρο νέας γραμμής ανέρχεται σε 500 ευρώ/χλμ ενώ για τις παλιές επανα-επεξεργασμένες γραμμές το κόστος ανέρχεσαι σε 200 ευρώ/χιλιόμετρο.
Επίσης, σύμφωνα με την παρουσίαση του Υπουργού εάν κάποιος ενδιαφερθεί για κάποιο οικόπεδο πρέπει να αγοράσει και την ερμηνεία του Beicip (περίπου 50.000 ευρώ για κάθε οικόπεδο).
Σύμφωνα με τους ίδιους όρους αν στον διαγωνισμό θελήσει να προσέλθει κοινοπραξία εταιρειών τότε θα πρέπει να πληρώσει για 1500 χλμ κάθε ανεξάρτητη εταιρεία, δηλαδή 4 εταιρείες στην κοινοπραξία τότε 4 Χ 1500 χλμ = περίπου 4.000.000 Ευρώ.
Η εκτίμηση από τα παραπάνω είναι πως για να ενδιαφερθεί – υποβάλλει αίτηση ενδιαφέροντος μια εταιρεία για ένα οικόπεδο πρέπει να πληρώσει περίπου 750.000 – 1.000.000 Ευρώ, και αν προφανώς έχουμε μια κοινοπραξία τότε το κόστος αυτό πολλαπλασιάζεται επί τον αριθμό των συμμετεχόντων εταιρειών. Έτσι, και στην πράξη αποδεικνύεται ότι το Υπουργείο αποφάσισε ότι στους διαγωνισμούς θα προσέλθουν μόνο οι μεγάλες εταιρείες, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό και τον ανταγωνισμό, αλλά και τη διεθνή πρακτική, που θέλει να ξεκινάμε μικρές εταιρείες τις έρευνες και στη συνέχεια να μπαίνουν οι μεγάλες.
Ο Φορέας Υδρογονανθράκων όμως θα λειτουργήσει σύντομα…
Ανακοινώθηκε από την πρόεδρο της ΕΔΕΥ ότι σύντομα θα προκηρυχθεί η πρόσληψη 20 στελεχών στην ΕΔΕΥ.. Δηλαδή ενώ αναμένουμε τη στελέχωση του Δ.Σ. προκειμένου να διεξάγει ο ΕΔΕΥ το διαγωνισμό και να είναι φορέας διαχείρισης των κοιτασμάτων θα προσλάβουμε επιστημονικό προσωπικό … για να γίνει ερευνητικός φορέας;
Η ΕΔΕΥ είναι ένας φορέας, που είναι σε αναμονή για 3 χρόνια η στελέχωση του, και….μέχρι να στελεχωθεί τις αποφάσεις παίρνει ο Υπουργός. Και τώρα αυτό τον φορέα που μόλις ιδρύσαμε θα τον ξανα-ιδρύσουμε για να μη λειτουργήσει ποτέ… και ως τότε να κάνει κουμάντο ο κ. Μανιάτης.
Και εξηγώ το «ποτέ».
Επιλέγουμε αντί να επενδύσουμε στον ΕΔΕΥ, να πληρώσουμε 1 εκ. ευρώ σε ξένο σύμβουλο (μάλλον την Beicip) αφαιρώντας πολύτιμα κονδύλια από προτάσεις που εγκρίθηκαν αλλά δεν χρηματοδοτήθηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων. Ταυτόχρονα καταφέρνουμε να καθυστερήσουμε τη διαδικασία μέχρι και 2 χρόνια.
Διαβάζοντας τους χρόνους υλοποίησης του έργου, δηλαδή της παροχής συμβουλών μέχρι το τέλος του 2015 αντιλαμβάνομαι ότι στη συνέχεια προφανώς θα πρέπει να εντάξουμε/τροποποιήσουμε το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, να στελεχώσουμε την ΕΔΕΥ, να ψηφίσουμε νέους νόμους για τον τρόπο αξιοποίησης των υδρογονανθράκων, οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι ΟΛΛΕΣ οι δράσεις για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων πάνε πίσω χρονικά για ακόμη τουλάχιστόν 2 χρόνια.
Δηλαδή με απλά λόγια κάποιοι δεν θέλουν και γι αυτό δεν θα αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες. Και το κάνουμε με τόσο διακριτικούς χειρισμούς και φωνάζοντας ακριβώς τα αντίθετα ώστε ούτε η Ευρώπη να τα βλέπει αυτά ούτε η αντιπολίτευση να ασχολείται.
Τι προβλέπει η προκήρυξη Συμβούλου και γιατί λέτε ότι φωτογραφίζει την Beicip;
Το ΥΠΕΚΑ προκήρυξε διαγωνισμό για πρόσληψη συμβούλου για ένα χρόνο με αμοιβή που μπορεί να φτάσει τις 950.000 Ευρώ.
Σύμφωνα με το άρθρο 21 της προκήρυξης το έργο με κωδικό ΜΙS 427937 εντάσσεται στο ΕΠΑΝ ΙΙ και ΠΕΠ του ΕΣΠΑ 2007-2013. Το έργο αυτό στην προκήρυξη του πριν 2 χρόνια από τη ΓΓΕΤ (ΠΑΒΕΤ) περιλάμβανε δράσεις μελετών για τους υδρογονάνθρακες σε διάφορες περιφέρειες της Ελλάδας. Το ΥΠΕΚΑ υπέβαλε πρόταση -οριζόντια δράση για να καλύψει όλες τις περιφέρειες-μια πρόταση όμως χωρίς ερευνητικό αντικείμενο. Έτσι, μετά την έγκριση της πρότασης του ΥΠΕΚΑ, δεν χρηματοδοτήθηκαν προτάσεις με ερευνητικό αντικείμενο, αφού δεν υπήρχαν άλλα χρήματα.
Σύμφωνα με την προκήρυξη θέλουμε τη βελτίωση ενός νόμου που μόλις προχθές ψηφίσαμε, ζητάμε τις συμβουλές για την ΕΔΕΥ που μόλις ιδρύσαμε, αλλά ακόμη δεν στελεχώσαμε, ζητάμε συμβουλές για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε με τους διαγωνισμούς που εξαγγείλαμε και κάποιοι από αυτούς είναι σε εξέλιξη…και δίνουμε 1.000.000 Ευρώ για Σύμβουλο που δεν χρειαζόμαστε.
Αν είναι να δώσουμε κάπου αυτά τα λεφτά τότε πρέπει να τα δώσουμε στις προτάσεις που εγκρίθηκαν αλλά δεν χρηματοδοτήθηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων ή στην ΕΔΕΥ για να αρχίσει να παίζει το ρόλο της, πρέπει να την στελεχώσουμε και με τα λεφτά αυτά να χρηματοδοτήσουμε τις έρευνες που θα ζητήσει η ΕΔΕΥ, να πληρώσει τα στελέχη της κ.λ.π. Εξάλλου το κόστος λειτουργίας της ΕΔΕΥ είχε εκτιμηθεί σε 1.000.000 Ευρώ για πέντε χρόνια λειτουργίας της.
Σύμφωνα με την προκήρυξη τα προσόντα που πρέπει να έχει ο υποψήφιος (προσωπικό, εμπειρία, προηγούμενα έργα ίδιου περιεχομένου) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε σύμβουλο του εξωτερικού και γιατί όχι του ίδιου που έχουμε σήμερα ως Υπουργείο, δηλαδή του Γαλλικού Ινστιτούτου, δηλαδή χρήματα για έρευνα στην Ελλάδα θα τα δώσουμε σε σύμβουλο του εξωτερικού.
Αλλά αφού δεν έχουμε τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία για να τρέξουμε τους διαγωνισμούς τότε γιατί τους εξαγγείλαμε; Προφανώς ο διαγωνισμός θα καθυστερήσει, αφού θα περιμένει το …νέο Σύμβουλο.
Η αντιπολίτευση τι θέση παίρνει για όλα αυτά;
Παρακολούθησα σε δύο εκδηλώσεις τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα των υδρογονανθράκων και της αξιοποίησης τους, θέλοντας να καταλάβω αν και όταν και κάτω από προϋποθέσεις αναλάβει την εξουσία/διακυβέρνηση της χώρας μας τι θα κάνει στο θέμα αυτό.
Οι προβληματισμοί μου, μετά τις δύο εκδηλώσεις, έγιναν ανησυχίες γιατί όπως σε πολλά άλλα θέματα δεν υπάρχει ξεκάθαρη άποψη, υπάρχει διγλωσσία,με πιο ισχυρή την άποψη, και στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, να μην τους αξιοποιήσουμε και να τους αφήσουμε εκεί που είναι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως η συγκυβέρνηση ξεπουλάει τον ορυκτό μας πλούτο, δεν «βλέπει τις καθυστερήσεις» στην συγκρότηση/στελέχωση της ΕΔΕΥ για 2 χρόνια, στην υπογραφή για 3 χρόνια των συμβάσεων του opendoor, «δεν βλέπει» τα πισωγυρίσματα με τον σύμβουλο και την καθυστέρηση των διαγωνισμών, και προφανώς «βολεύεται» ότι όλα πάνε πίσω και συνεπώς δεν έχουμε αξιοποίηση.
Δεν διαφωνεί κανείς με την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε πως η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα και πως γύρω μας, από την Αλβανία-Μαυροβούνιο μέχρι τη Λιβύη-Αίγυπτο, γίνεται εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και οποιοδήποτε ατύχημα στις χώρες αυτές θα δημιουργήσει προβλήματα και στην Ελλάδα. Συνεπώς, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι οι συμφωνίες για προστασία του περιβάλλοντος και της ασφάλειας των γεωτρήσεων ως Ευρωπαϊκή Ένωση να ισχύσει και για τις χώρες εκτός Ε.Ε. Θα πρέπει να θεσμοθετήσουμε αυστηρά πλαίσια και να τα τηρούμε όλοι όσοι ζούμε γύρω από τη Μεσόγειο και όχι μονοσήμαντα να αποτρέψουμε την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μόνο στην Ελλάδα. Η αρχή μας πρέπει να είναι ή όλοι ή κανείς. Αν όλοι τότε και εμείς.
Οι αντιδρώντες στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνονται, γιατί τόσο η συγκυβέρνηση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) δημιουργούν ή αφήνουν να δημιουργούνται εντυπώσεις και εκτιμήσεις ότι: 1. Ο ορυκτός μας πλούτος ξεπουλήθηκε και ο λαός δεν θα «γευτεί» τα οφέλη από την αξιοποίηση τους, 2. Τα έχουν δώσει ήδη σε αυτούς που θέλουν, 3. Δεν είναι τεράστια τα κοιτάσματα και δεν θα προσφέρουν στην ανάπτυξη της χώρας μας, 4. Θα καταστραφεί το περιβάλλον, 5. Θα καταστραφεί ο τουρισμός, κ.λ.π.
Αν πιστεύουμε ότι η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων θα προσφέρει στην ανακούφιση της χώρας και του λαού της, ότι θα συμβάλει στην ανάπτυξη και ότι δεν θα βλάψει το περιβάλλον και τον τουρισμό τότε πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο με εκδηλώσεις δημοσιεύσεις και αναλύσεις, απαντώντας και ανατρέποντας τα παραπάνω αρνητικά επιχειρήματα. Μόνο με την ενημέρωση μπορούμε να αντιστρέψουμε το κλίμα.


Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Τι είναι η Πατρίδα;


Η Πατρίδα είναι σαν ένα μεγάλο δέντρο που απαρτίζεται από:
- Την Εθνικήν Ιστορία μας
- Την Εθνική Γλώσσα μας
- Τους τάφους και τη μνήμη των Προγόνων μας
- Το Εδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας
- Την Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας
- Τον Αέρα που αναπνέουμε εμείς και τα παιδιά μας
- Το Σπίτι που γεννηθήκαμε
- Την Οικογένεια μας και τους γειτόνους μας.

Ώστε, όλοι εμείς και η Πατρίδα μας είμαστε Ένα.
Εμείςτα παιδιά μας, ο Γεωγραφικός χώρος, η Γλώσσα μας και η Ιστορία μας είμαστε Ένα.
Μόνο με πολλά ξύλα μαζί ανάβει ενα τζάκι γιατί το ενα κομμάτι ζεσταίνει τ’ άλλο.  Χωρίς την ομάδα που είναι η Πατρίδα δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Η Νέα Τάξη
- Απ’ ότι απαρτίζει την Πατρίδα, δεν είναι κάτι που η Νέα Τάξη δεν έχει με σχέδιο διαβρώσει.  Για δεκαετίες τώρα, μέσα απο ανθέλληνες ηγέτες  υποσκάπτουν την Πατρίδα μας και με δόλο μάς την διαλύουν και μας την αποσπούν.
- Μάς θέλουν απάτριδες. Να μην έχουμε “πού την κεφαλήν κλείναι” …δηλαδή γίνεται μια Γενοκτονία.  
Είμαστε σαν ένας δύτης σφουγγαράς που σταδιακά του στενεύουν τον σωλήνα του οξυγόνου… Και ακόμα συνεχίζουμε να απέχουμε από κάθε ενέργεια απόσπασης και αποσόβησης… Και συνεχίζουμε να ελπίζουμε οτι η σωτηρία θα βγει μέσα απο το κουτί της Τηλεόρασης…
- Ας στρίψουμε το κεφάλι μακρυα απο το χαζοκούτι για να δούμε καθαρά:  Δεν μας θέλουν να υπάρχουμε… (τι είναι 10 εκατομμυριάκα μπροστά σ’ αυτά που αφάνισαν τις δεκαετίες του 1910 και1940;;;)
Η Πατρίδα είναι μια Ιστορία τής οποίας αναλαμβάνουμε την ευθύνη και παίρνουμε μαθήματα προς μίμησιν η αποφυγήν.  Ενεργούμε ο καθενας μας και όλοι μαζί : Οτι καλό να βελτιώνουμε και ότι κακό να απορρίπτουμε. 
Τώρα στη μεγάλη κριση, για να επιζήσει η Πατρίδα, ο Έλληνας έχει χρέος να διοχετεύει προσοχή και αγάπη προς την Πατρίδα και οχι στο Εγω (Φιλοπατρία). Δέκα εκατομμύρια Εγω ξεχωριστά σαν μικρά κλαδιά τα παίρνει ο άνεμος, αλλά ένα μεγάλο Δέντρο στέκει σταθερά.
Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην των Ελλήνων που, λόγω του ανεξάντλητου Ιστορικού πλούτου των, πρέπει να στραφούν πίσω.  Σωτήριες ιδέες για “λύση” υπάρχουν μόνο στην Ιστορία μας.

 
Η Ελλάδα μετά το 1981
-η κατάλυση του Συστήματος Ιδεών, Αρχών και Αξιών-


Η Πατρίδα μας διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση εις την σύγχρονη ιστορία της. Ο Λαός  μας βιώνει την μέγιστη ανέχεια και ταπείνωση από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Ένας Λαός γαλουχημένος από ιδέες, αρχές και αξίες της μακραίωνης ιστορίας του, που κτίστηκαν επάνω στην αλήθεια και την ανθρωπιά, γεμάτος υπερηφάνεια και σεβασμό για τους αγώνες και τις θυσίες του για την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. Μία ελληνική κοινωνία με παραδόσεις, με ήθη και έθιμα, με δική της νομοτέλεια, τον δικό της κόσμο απέναντι στο φυσικό με αυτοτέλεια, αυτάρκεια και ολιγάρκεια, προπάντων μεστό από ανθρώπινο, πνευματικό.
Με αυτές τις αρετές, ως δύναμη και όπλα, ο ελληνικός λαός αντιμετώπισε όλες τις κρίσεις και προκλήσεις της ιστορίας του. Αν ως Λαός πτωχός, όμως με δικό του και μόνον  μόχθο, εργασία, αυταπάρνηση, υπομονή, ταπεινότητα και στερήσεις αντεπεξήλθε προς όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι στους δανειστές του. Προερχόμενες από δανεισμό για τον απελευθερωτικό αγώνα  του 1821. Για την απώλεια του πολέμου του 1897 και τις πολεμικές αποζημιώσεις που επεβλήθησαν εις βάρος της πατρίδας μας και τον νέο δανεισμό. Για το κόστος των απελευθερωτικών  αγώνων  των Βαλκανικών Πολέμων και την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης εθνικής απώλειας, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τέλος λίγο μετά τις συνέπειες του 2ου  Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, όλες αυτές τις μεγάλες θυσίες  για την αποκατάσταση των μεγάλων καταστροφών και απωλειών.

Είμαστε ένας υπερήφανος λαός, με μεγάλη προσφορά εις την ανθρωπότητα, με δώρα προς αυτήν τον Πολιτισμό και τον Διαφωτισμό. Ουδείς έως σήμερα αμφισβήτησε τις Ιδέες, τις Αρχές και τις Αξίες μας και ουδείς πρόσβαλε την εργατικότητα, την τιμιότητα και την αξιοπρέπεια του αξιοσέβαστου Λαού μας, οι οποίες ανέδειξαν τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την παγκόσμια ιστορία.

Η πλήρης ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ) το έτος 1981, ήταν η ανταπόδοση για την συνεισφορά της Πατρίδας μας εις την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Η οποία ένταξη αναμφισβήτητα θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο για την ανόρθωση και οικονομική ανάπτυξη του Λαού μας, και την ενεργό συμμετοχή αυτού εις το νέο παγκόσμιο στερέωμα. Δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ως μεγάλη ευκαιρία από τους ιδιοτελείς και πατριδοκάπηλους εξουσιαστές της Πατρίδας μας. Οι οποίοι συστηματικά καλλιέργησαν εις τους Έλληνες το συναίσθημα του υπηκόου π.χ. «σκλάβου» με τα καχεκτικά «πολιτικά δικαιώματα» και όχι του πολίτη ως άτομο με ολοκληρωμένη πολιτική οντότητα.  Δια της συνεχούς προπαγάνδας εμπέδωσαν τον σκοταδισμό, τον συσκοτισμό, την απόλυτη αποχαλίνωση, τον αγνωστικισμό, την παντελή έλλειψη του γνωσιολογικού για να απολέσει ο Λαός μας την πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη)  ταύτιση του ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, που είναι η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής κάθε ανθρώπου.
Οι πατριδοκάπηλες εξουσιαστικές ομάδες της μεταπολεμικής περιόδου, και κυρίως μετά το 1981, χρησιμοποίησαν όλα τα πολιτικά «μαγειρέματα» και τις ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες της νεότερης γενιάς για να καταλύσουν το «Σύστημα Ιδεών, Αρχών και Αξιών», εις το οποίο στηριζόταν επί χιλιετίες το Ελληνικό Έθνος. Εμπέδωσαν, την αδιαφορία για τα κοινά, την αναξιοκρατία, την φαυλότητα, την διαφθορά, την απραξία  και την αντιπαραγωγικότητα, ως νέο «Σύστημα», για να λεηλατούνε και να καταχρώνται ευκόλως, ανενόχλητοι και ατιμώρητοι όχι μόνον τους εθνικούς πόρους, αλλά και τα κοινοτικά κονδύλια και τα τραπεζικά δάνεια τα οποία συνάπτονταν από το έτος 1981 «επί ονόματι του Ελληνικού Λαού».
Παράλληλα εδώ και δεκαετίες η υπεροπτική, αυθαίρετη και αδιάφορη συμπεριφορά της Συνταγματικής Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών και ως επακόλουθα αυτής και των συντεταγμένων λειτουργιών του Κράτους ευρίσκεται σε δυσαρμονία με την ετυμηγορία και τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Η συνταγματική αυτή εκτροπή ευθύνεται για την κατάλυση της βαθιάς έννοιας της Δημοκρατίας,  για την έξαρση της διαφθοράς, την διάλυση του Κράτους, της ελληνικής κοινωνίας και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.

Η απροθυμία και ατολμία των Ιθυνόντων να υπερασπισθούν τώρα την Πατρίδα μας έναντι των παράλογων απαιτήσεων και εκβιασμών όλων εκείνων οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας μας και την κατάρρευση του Ελληνικού Λαού, μας οδηγεί  εις τον Πλάτωνα   (Πολιτεία VIII, 551 d-e)  ο οποίος είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου».
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
 

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Το Ευρωπαϊκό δίκαιο για τις τράπεζες


Για χρόνια επιμένω ότι το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται στην κορυφή του κυπριακού συγκροτήματος εξουσίας με καλύτερο παράδειγμα αυτής της αρρωστημένης κατάστασης την μαζική χρήση καταχρηστικών (δηλαδή παράνομων) προνοιών σε διάφορες συμβάσεις/συμφωνίες. Σε αυτές τις συμφωνίες περιλαμβάνονται και τα δάνεια που συνάπτουν οι τράπεζες με πελάτες τους φυσικά πρόσωπα (και όχι για επαγγελματικούς σκοπούς). Μια ματιά στις  συμβάσεις και πρακτικές που οι κυπριακές τράπεζες χρησιμοποιούν, φανερώνει τον μαζικό καταχρηστικό χαρακτήρα τέτοιων προνοιών και πρακτικών με αναπόφευκτο το ερώτημα για το πώς καταφέρνει μια τέτοια κατάσταση να επιβιώνει για δεκαετίες.         
Πάντως, αφορμή για το άρθρο αυτό υπήρξε η συμμετοχή μου ως πλήρες μέλος στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωκοινοβουλίου, όπου για πρώτη φορά συμμετέχει Κύπριος Ευρωβουλευτής. Η Επιτροπή αυτή, αντιλαμβανόμενη τον καταχρηστικό χαρακτήρα και  τους κινδύνους  για τους δανειολήπτες από τις πρακτικές που ακολούθησαν πολλά τραπεζικά ιδρύματα εντός της Ε.Ε., ζήτησε με Γνωμοδότησή της (2012) όπως τα τραπεζικά ιδρύματα παρέχουν εξατομικευμένες, πλήρεις και εύκολα κατανοητές πληροφορίες για τους κινδύνους που ενέχει ο δανεισμός σε ξένο νόμισμα τις οποίες να παρέχουν στον καταναλωτή πριν την σύναψη της συμφωνίας. Μαζί με άλλα, ζήτησε επίσης  μηχανισμό προκειμένου να περιορίζουν τον κίνδυνο δυσμενών διακυμάνσεων των νομισμάτων στις εξοφλήσεις. Ταυτόχρονα, εντός του 2014, το Ευρωκοινοβούλιο διαπίστωσε «ανεύθυνες πρακτικές χορήγησης και λήψης δανείων» και προς τούτο εξέδωσε και σχετική Οδηγία που θα τεθεί σε ισχύ σε δύο χρόνια. Ωστόσο, η Οδηγία 93/13/ΕΟΚ  (δηλ. Ευρωπαϊκή νομοθεσία που δεσμεύει ακόμη και τον τρόπο που  πρέπει να ερμηνεύεται το γράμμα και το πνεύμα της εγχώριας νομοθεσίας) βρίσκεται σε ισχύ για δεκαετίες (!) στην Κύπρο και καθιστά τις καταχρηστικές πρόνοιες παράνομες και επομένως άκυρες, ιδίως σε δανειακές συμβάσεις στην Κύπρο. Ανάμεσα στα ΤΟΣΑ που περιέχει η συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία είναι ότι οι συμβάσεις πρέπει να συντάσσονται με σαφή και κατανοητό τρόπο –ότι ο καταναλωτής πρέπει να έχει πράγματι την ευκαιρία να λάβει γνώση όλων των ρητρών/προνοιών και ότι σε περίπτωση αμφιβολίας πρέπει να υπερισχύει η πιο ευνοϊκή ερμηνεία για τον καταναλωτή (δανειζόμενο ή καταθέτη στην περίπτωση της τράπεζας). Είναι πάνω σε αυτή κυρίως τη βάση και προϋπόθεση της υπόθεσης, μαζί με άλλα, που στηρίχτηκε το Δικαστήριο της Ε.Ε. (30-4-2014) και έκρινε -στην πραγματικότητα επιβεβαίωσε την απόφαση των εγχώριων δικαστηρίων-, ότι ένα δάνειο σε ξένο νόμισμα (π.χ. σε ελβετικό φράγκο) πρέπει να προσαρμοστεί υπέρ του δανειολήπτη με βάση την αρχική ισοτιμία όταν συμφωνήθηκε (και όχι τη σημερινή). Επιμένω ότι η Οδηγία έχει τόσα πολλά υπέρ των καταναλωτών που θα έφερνε ανατροπή στην επικρατούσα αρρωστημένη εγχώρια κατάσταση π.χ. πρόνοια όπου δεν υπήρξε  ατομική διαπραγμάτευση (π.χ. όταν έχει συνταχθεί εκ των προτέρων) είναι παράνομη και το βάρος της απόδειξης ότι για μια τυποποιημένη πρόνοια υπήρξε ατομική διαπραγμάτευση, το φέρει ο επαγγελματίας (δηλαδή η τράπεζα). Πρόνοιες που επιτρέπουν στον επαγγελματία/τράπεζα να τροποποιεί μονομερώς τους όρους της σύμβασης χωρίς σοβαρό λόγο ο οποίος να προβλέπεται στη σύμβαση, είναι παράνομες. Πόσες περιπτώσεις τέτοιες έχουμε στην Κύπρο (π.χ. αύξηση του επιτοκίου) χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος ή χωρίς αυτός ο σοβαρός λόγος να προβλέπεται στη  συμφωνία; 
Είναι αξιοσημείωτο πως αντιμετωπίστηκαν παρόμοιες περιπτώσεις αλλού με βάση την  προστασία της Οδηγίας 93/13 που στηρίζεται στην αντίληψη ότι ο καταναλωτής βρίσκεται σε υποδεέστερη κατάσταση έναντι του επαγγελματία (της τράπεζας), με ό,τι αυτό συνεπάγεται μεταξύ άλλων και σε θέματα πληροφόρησης.  Στην Ισπανία, Κροατία,  Ουγγαρία,  Ισλανδία και Ελλάδα τα πράγματα είναι συντριπτικά υπέρ των καταναλωτών. Και έγιναν εν πολλοίς πριν (ναι πριν!) την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Κύπρο παραμένουμε ουραγοί με αποτέλεσμα ένα χάσμα απονομής της δικαιοσύνης εις βάρος των απλών ανθρώπων σε σύγκριση με αλλού, έχοντας πάντα ως βάση το κοινό ευρωπαϊκό δίκαιο.

Κώστας Μαυρίδης  - Ευρωβουλευτής
 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

10 τρόποι αντίστασης των συνειδητών ανθρώπων

 

Σε μια περίοδο που από πολλούς περιγράφεται σκοτεινή και δυσοίωνη, οι συνειδητοί άνθρωποι καλούνται να θέσουν στην πράξη όλα όσα πρεσβεύουν. Η εποχή αυτή είναι η πρόσκληση, το μήνυμα, το καμπανάκι, το σημάδι, η κατάλληλη στιγμή, για να μπουν υγιή θεμέλια στον πολιτισμό μας. Όλοι οι πραγματικοί αναζητητές, σε όποιον χώρο κι αν βρίσκονται, κατανοούν ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή αλλαγής. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να υπενθυμίσει σε όλους τους συνειδητούς ανθρώπους ότι τώρα είναι η ώρα που πρέπει να διαφοροποιηθούν από το πλήθος και να θέσουν ένα καινούργιο όραμα.
Παρακάτω περιγράφονται 10 απλοί - καθημερινοί τρόποι που μπορείτε να εφαρμόσετε ώστε, με το παράδειγμά σας, να αλλάξετε την κοινωνία σας, σε όποια κοινωνία κι αν βρίσκεστε:
1. Αποκοπείτε από το Σύστημα αλλά Παρακολουθείστε το
Κλείστε την τηλεόραση και οποιοδήποτε μέσο χρησιμοποιείται για να περιορίζει τη συνειδητότητά σας και να σας βυθίζει στο φόβο. Ο φόβος παραλύει και θολώνει τη σκέψη.  Όπου υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει χώρος για όραμα. Είναι σημαντικό ωστόσο να παρακολουθείτε τι συμβαίνει και να είστε πλήρως ενήμεροι. Γι αυτό, επιλέξτε μέσα και τρόπους ενημέρωσης που δεν χρησιμοποιούν ήχο και κινούμενη εικόνα. Έτσι δεν θα είστε πια,τόσο εύκολα χειραγωγήσιμοι.
2. Ανεξαρτητοποιηθείτε αλλά να Συμμετέχετε
Είναι ζωτικής σημασίας να μην εξαρτάστε. Όποιος εξαρτάται, χάνει την αυτοκυριαρχία του. Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε στο μέτρο του δυνατού να ανεξαρτητοποιήσετε την εργασία σας, το σπίτι σας, τη διατροφή σας και ό,τι άλλο θεωρείτε ότι είναι εφικτό. Όση λιγότερη η εξάρτηση, τόσο πιο εύκολα θα μπορείτε να παίρνετε πρωτοβουλίες. Η ουσία όμως, δεν είναι η  περιθωριοποίηση. Απεναντίας, το σημαντικό είναι να παραμένετε στις καρδιές των κοινωνιών σας για να τις μεταμορφώσετε από μέσα. Εάν όμως η φωνή του συστήματος (ΜΜΕ) δεν σας βρίσκει και εάν εξαρτάστε ολοένα και λιγότερο από αυτό, τότε, θα μπορέσετε να κάνετε θαυμαστές αλλαγές.
3.  Προνοήστε
Είναι γεγονός ότι η ευρύτερη περίοδος την οποία διανύουμε χαρακτηρίζεται από το στοιχείο του απρόβλεπτου. Ανά πάσα στιγμή τα πάντα μπορούν να αλλάξουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μη θεωρείτε απολύτως τίποτα δεδομένο. Προνοήστε για όσα θα μπορούσαν να συμβούν αλλά μη ζείτε με φόβο. Φτιάξτε σχέδια και μετά ξεχάστε τα στο συρτάρι σας. Μπορεί να μη χρειαστούν ποτέ ή μπορεί και να χρειαστούν. Ας είστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο.
4. Βρείτε τους συνοδοιπόρους σας
Βρείτε τους ομοϊδεάτες σας, τους πνευματικούς αδερφούς σας και δημιουργήστε πυρήνες φωτός. Οι περισσότεροι αισθάνονται ότι βρίσκονται στο σκοτάδι και περπατούν ολομόναχοι. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.  Ο κάθε άνθρωπος πορεύεται μόνος στο δρόμο του αλλά οι φίλοι και οι συνοδοιπόροι είναι απαραίτητα κομμάτια του δρόμου. Κάνετε συναντήσεις, έστω και σε αραιά διαστήματα. Η απομόνωση είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς σας. Η αποκοπή από τους συνοδοιπόρους σας, σας αποδυναμώνει. Ενώ η αλληλεπίδραση ενισχύει τη συνειδητότητά σας.
5.  Χρησιμοποιήστε τη δύναμη του θετικού σοκ
Σε μια περίοδο που οι συνάνθρωποί σας βυθίζονται σε λήθαργο, το σοκ ή αλλιώς το νοητικό χαστούκι είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα για την αφύπνισή τους. Πείτε μια ζεστή κουβέντα σε κάποιον άγνωστο, αγκαλιάστε κάποιον, φωνάξτε "Σ' αγαπώ" στο μετρό. Το σημαντικό είναι να γίνει κάτι, ατομικά ή ομαδικά που να εκπλήξει ευχάριστα και απροσδόκητα τους άλλους. Πάντα με σεβασμό.
6. Χρησιμοποιήστε τα χρήματά σας
Τα χρήματα είναι η ενέργεια που κινεί το υλικό πεδίο μας. Εσείς, οι συνειδητοί άνθρωποι γνωρίζετε ότι η ψήφος την οποία καλείστε να δώσετε κάθε 4 χρόνια είναι στάχτη στα μάτια. Η πραγματική ψήφος λαμβάνει χώρα καθημερινά. Και η μεγαλύτερή σας δύναμη είναι η διοχέτευση του χρήματος. Αν θέλετε πραγματικά να δείτε τι ψηφίζετε, θεωρήστε ότι κάθε ευρώ σας είναι μία ψήφος, παρατηρήστε πού τα διαθέτετε και θα καταλάβετε. Στηρίξτε αποκλειστικά οργανισμούς, εταιρείες και ανθρώπους που πιστεύετε ότι είναι υγιή στοιχεία. Δυναμώστε τους! Δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμφωνείτε με τις απόψεις τους, αρκεί να πιστεύετε ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μη δίνετε ούτε ένα ευρώ ασυνείδητα.
7.  Δυναμώστε τη φωνή σας
Δημιουργήστε αντάρτικο στην ελεγχόμενη πληροφόρηση. Δημιουργήστε μπλογκς, ενώστε τη φωνή σας με τους ομοϊδεάτες σας και παρουσιάστε την πληροφορία που ΕΣΕΙΣ θεωρείτε σημαντική και όχι να λαμβάνετε αυτό που τα ΜΜΕ επιλέγουν για εσάς. Μην μπείτε όμως στον πειρασμό να αναπαράγετε τον φόβο. Θα παρατηρήσετε ότι όσο πιο πολύ τρόμο εκπέμπει μια πληροφορία, τόσα περισσότερα "κλικ", δηλαδή επισκέψεις, δέχεται. Αυτό συμβαίνει γιατί ο φόβος είναι το πραγματικό ναρκωτικό του σύγχρονου ανθρώπου και θα κάνει τα πάντα για να αναζητήσει τη δόση του, όσο κι αν την αναθεματίζει μετά. Ενημερώστε αλλά πείτε όχι στο φόβο.
8. Αποστασιοποιηθείτε από τις μεγάλες οντότητες
Οι μεγάλοι οργανισμοί, όπως πολυεθνικές εταιρείες, θρησκείες,  μεγάλοι επιστημονικοί και κρατικοί οργανισμοί είναι συνήθως βαθιά διεφθαρμένοι. Μην γίνεστε ποίμνια κανενός ποιμένα. Η επίδρασή τους είναι έμμεση αλλά πανίσχυρη διότι έχουν τεράστια εμπειρία διαχείρισης και χειραγώγησης των ανθρώπων. Ασπαστείτε συνειδητά οτιδήποτε θέλετε αλλά μην ανήκετε πουθενά. Τα υγιή στοιχεία υπάρχουν παντού. Αμφισβητήστε τα πάσης φύσεως "ιερατεία" (θρησκευτικά και μη) αλλά αναζητήστε τους αγίους (θρησκευτικούς και μη), γιατί αυτοί πραγματικά έχουν πολλά να σας διδάξουν.
9. Χρησιμοποιήστε επιχειρήματα
Απευθυνθείτε στη λογική των ανθρώπων. Χρησιμοποιήστε τη δύναμη του δήθεν "ορθολογισμού" που τους έχει ευνουχίσει. Τεκμηριώστε τις απόψεις σας. Δεν είναι εύκολο, διότι οι περισσότερες μελέτες και επιστημονικές έρευνες χρηματοδοτούνται και ελέγχονται ασφυκτικά από τις γνωστές εταιρείες, όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Υπάρχει μια ολοένα ταχέως αυξανόμενη βιβλιογραφία που δεν είναι πια ελεγχόμενη. Αναζητήστε την και υποστηρίξτε τις απόψεις σας με αποδείξεις και λογικά επιχειρήματα. Εκτός κι αν έχετε την ικανότητα, ο λόγος σας να αγγίξει απευθείας την καρδιά του συνανθρώπου σας.
10. Αγάπη - Αγάπη - Αγάπη
Η συνειδητή αγάπη είναι το μεγαλύτερο όπλο σας. Προσοχή όμως, είναι η συνειδητή αγάπη αυτή που κάνει τη διαφορά και όχι αυτό που αποκαλείται αγάπη σαν καραμέλα από όλους. Για να φτάσετε όμως στη συνειδητή αγάπη χρειάζεται αυτογνωσία. Άρα είναι πολύ σημαντικό να αναπτύσσεστε διαρκώς και να αναγνωρίζετε τις αιτίες σας. Τότε, η αγάπη σας θα μεταμορφώνει όποιον σας πλησιάζει, χωρίς κηρύγματα, χωρίς λόγια, απλά με ένα χαμόγελο από καρδιά σε καρδιά.
 Αξίζει αγαπητοί φίλοι να ξεκινήσετε τώρα να μεταμορφώνετε τον κόσμο στον οποίο ανήκετε. Μαζί με αυτόν άλλωστε, θα μεταμορφώνεστε κι εσείς.
Μωυσής