Κυριακή 31 Μαΐου 2015

<< Βαδίζουμε προς Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων>>


«Τεχνοκρατικό τερατούργημα και ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας»
Το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά τη χώρα μας, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, σημειώνει, σε άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ο επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης σημειώνει ότι «κάποιοι θέλουν να αποδεχτούμε να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος», κάτι το οποίο σημαίνει «την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης».
Ο κ. Τσίπρας κάνει λόγο για δημιουργία ενός «τεχνοκρατικού τερατουργήματος», το οποίο θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη εντελώς ξένη προς τις ιδρυτικές της αξίες.
Ο Πρωθυπουργός καταγγέλλει ότι υπάρχει στρατηγική η οποία επιδιώκει τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της Ε.Ε., με πρώτο βήμα  τη δημιουργία Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών «που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού». 
Για όσες χώρες αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία «η λύση θα είναι απλή: σκληρή τιμωρία, υποχρεωτική λιτότητα και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα», σημειώνει ο κ. Τσίπρας.
Συμπληρώνει δε ότι η νέα αυτή ευρωπαϊκή εξουσία έχει ως πρώτο θύμα την Ελλάδα, η οποία στο μυαλό αρκετών «αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους».
Η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι, καταλήγει ο Πρωθυπουργός, καθώς «μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε - με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή - δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης».
<<Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε ζημιά στην εμπιστοσύνη προς το κοινό νόμισμα>>

Ο Jean-Claude Juncker κάλεσε το ΔΝΤ να συνεχίσει να στηρίζει την Ελλάδα παρά τις συνομιλίες στις οποίες αναλώνονται οι δύο πλευρές 
«Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε ζημιά στην εμπιστοσύνη προς το κοινό νόμισμα» υποστηρίζει ο επικεφαλής της Κομισιόν Jean-Claude Juncker σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung.
Όπως τονίζει ο επικεφαλής της Κομισιόν «δεν μοιράζομαι την άποψη ότι θα έχουμε λιγότερους περιορισμούς και ανησυχίες αν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ», λέγοντας, πως «αν μια χώρα εγκαταλείψει κοινό νόμισμα το ευρώ θα παγίωνε την άποψη ότι το ευρώ δεν είναι μη αναστρέψιμο».
Ο Jean-Claude Juncker κάλεσε το ΔΝΤ να συνεχίσει να στηρίζει την Ελλάδα παρά τις συνομιλίες στις οποίες αναλώνονται εδώ και μήνες η ελληνική κυβέρνηση και οι δανειστές της.
Υποστήριξε ακόμη, πως έχει ασκηθεί πίεση στην Αθήνα καθώς αντιμετωπίζει ζήτημα χρεοκοπίας στις 5 Ιουνίου οπότε και καλείται να αποπληρώσει μια ακόμη δόση προς το ΔΝΤ.
Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να προκαλέσει φυγή των επενδύσεων από την Ευρώπη, συμπλήρωσε, λέγοντας πως ο Ιάπωνας πρωθυπουργός του κατέστησε σαφές ότι οι επενδύσεις προς την Ευρώπη εξαρτώνται από την εμπιστοσύνη στο κοινό νόμισμα.
«Δεν θα λειτουργήσει χωρίς το ΔΝΤ» τόνισε ο ίδιος, προσθέτοντας πως η Γερμανία έχει θέσει από το 2010 ως όρο τη συμμετοχή του Ταμείου.

 

"Τζιχαντιστές έβαλαν δεκάδες παρθένες σε δωμάτιο με 40 άνδρες"

 

Συγκλονιστική εξομολόγηση 17χρονης γιαζίντι: «Με βίαζαν ομαδικά και με έβαζαν να απαγγέλλω αποσπάσματα από το Κοράνι» η εξομολόγηση 17χρονης Γιαζίντι η οποία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εκείνη και η αδερφή υποβάλλονταν σε βιασμού και βασανιστήρια επί καθημερινής βάσης από τζιχαντιστές, αφού πρώτα είχαν πωληθεί σε σκλαβοπάζαρα για παρθένες. Μάλιστα αποκάλυψε πως περιμένει το παιδί ενός εξτρεμιστή.

Ήταν τον περασμένο Αύγουστο όταν μαζί με δεκάδες ακόμα γυναίκες που τις είχαν απαγάγει από τις οικογένειές τους υπεβλήθη σε εξέταση για να επιβεβαιωθεί ότι είναι παρθένα.

«Έβαλαν τις παρθένες σε ένα δωμάτιο με 40 άντρες. Μας παρέταξαν και έδειχναν ποιες ήθελαν. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να σταθώ τυχερή. Δεν ήμουν τόσο όμορφη όσο οι άλλες κοπέλες» ανέφερε.Τελικά, ένας μαχητής του Ισλαμικού Κράτους ο Al-Russiyah, την επέλεξε και έγινε ο «ιδιοκτήτης» της.

Η κοπέλα αποκάλυψε το μαρτύριο που περνούσε επί εννιά μήνες με τους ξυλοδαρμούς και τις σεξουαλικές επιθέσεις που δεχόταν. Μάλιστα αναφέρει πως την βίαζαν ομαδικά ενώ την μαστίγωναν και της έριχναν καυτό νερό αν αρνιόταν να πραγματοποιήσει τις αρρωστημένες σεξουαλικές ορέξεις όχι μόνο του «ιδιοκτήτη» της αλλά και άλλων τζιχαντιστών.

«Ήταν σα να διαλέγεις μεταξύ του θανάτου και του... θανάτου. Ήταν απαίσιο. Ο Al-Russiyah κάθε φορά που με βίαζε ήταν και ένας άλλος άντρας μπροστά ενώ μου έλεγε να απαγγέλω αποσπάσματα από το Κοράνι. Βέβαια εκείνος δεν με χτυπούσε όπως οι υπόλοιποι.  Δεν αισθανόμουν τίποτα. Ένιωθα μουδιασμένη. Ήθελα να τελειώσει όλο αυτό το βασανιστήριο. Ήθελα να σκοτώσω τον εαυτό μου» σημειώνει η 17χρονη.

«Τον περασμένο Απρίλιο  ο Al-Russiyah και οι άνδρες του σκοτώθηκαν σε μια επίθεση και έτσι είχαμε την ευκαιρία να αποδράσουμε» προσθέτει η έφηβη,σημειώνοντας πως πολλές κοπέλες φοβήθηκαν και γύρισαν στους τζιχαντιστές ενώ σε μία που επιχείρησε να αποδράσει της έκοψαν το πόδι οι στρατιώτες.

Η 17χρονη προσθέτει πως τα πράγματα για την ίδια είναι δύσκολα επειδή η κοινωνία των Γιαζίντι είναι πατριαρχική και ο θείος της απειλεί να την σκοτώσει επειδή θεωρείται στιγματισμένη και είναι έγκυος.



Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

<<Ελλειμμα εμπιστοσύνης>>


ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΟΥΠΑΚΗΣ
Ακόμη και μια παραπαίουσα οικονομία έχει στυλοβάτες, στους οποίους άλλωστε στηρίζεται κάθε φορά η όποια φιλότιμη προσπάθεια ανάκαμψης.
Οι υγιείς και εξωστρεφείς επιχειρήσεις -φυσικά υπάρχουν κι αυτές- όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο τηρούν τα προσχήματα έναντι όσων «γύρισαν την πλάτη» μπροστά στο δυσβάσταχτο φορτίο της όλης «βαριάς» εικόνας που χαρακτηρίζει το ελληνικό σύστημα.
Η πραγματική οικονομία, και τελικά η μεγάλη, σιωπηρή πλειονότητα της κοινωνίας, είναι ο μεγάλος χαμένος των παλινωδιών του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.
Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης της εκάστοτε διακυβέρνησης, πριν και μετά το ορόσημο της εκλογής του ΠτΔ, μετά κόπων και βασάνων, πολύ συχνά εν μέσω λαθεμένων και άδικων επιλογών, η Ελλάδα πέτυχε μια αμυδρή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας η οποία, όμως, θα ήταν ικανή και θα έπρεπε να λειτουργήσει ως βάση και κινητήριος δύναμη προς την κατεύθυνση μιας -επιτέλους- γνήσιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Στην προσπάθεια αυτή θα ήταν παραπάνω από χρήσιμη και η φρεσκάδα μιας προηγουμένως μη δοκιμασμένης κυβέρνησης.
Αντ’ αυτού, την όποια θετική προοπτική αιωρούνταν πάνω από τις κομβικές πολιτικές εξελίξεις διαδέχθηκαν τέσσερις μήνες σύγχυσης, αβεβαιότητας και έλλειψης προσανατολισμού, σε… ορατό έδαφος.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες στα «αυτιά» των Ελλήνων εξαγωγέων, των τελευταίων μονομάχων, ηχούν «σειρήνες» για «ρήτρες δραχμής» και «plan b» περί ενδεχόμενης χρεοκοπίας.
Οι «σειρήνες» αυτές δεν εδρεύουν στα κέντρα επιχειρήσεων κάποιων σκοτεινών κύκλων που θέλουν το κακό αυτής της κυβέρνησης ή στα δημοσιογραφικά γραφεία μέσων ενημέρωσης που βρίσκονται σε απόσταση από τον ρεαλισμό και τη μετριοπάθεια.
Πρόκειται, πολύ απλά, για τους πελάτες των Ελλήνων επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν απολέσει πλήρως την εμπιστοσύνη τους απέναντι στη χώρα μας.
Είναι ενδεικτικές οι πληροφορίες από υψηλόβαθμους παράγοντες του επιχειρηματικού κλάδου, σύμφωνα με τις οποίες οι διεθνείς όμιλοι που ειδικεύονται στις ασφαλίσεις πιστώσεων προειδοποιούν ότι αν η Ελλάδα δεν καταλήξει την επόμενη εβδομάδα σε συμφωνία με τους «θεσμούς», τότε εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο ενός νέου, περισσότερο επιθετικού περιορισμού, έως και μηδενισμού των ορίων ασφάλισης για πιστώσεις παρεχόμενες από το εξωτερικό προς ελληνικές επιχειρήσεις.
Οι ξένοι πελάτες των ελληνικών βιομηχανιών στα συμβόλαια που συνάπτουν με τις τελευταίες ζητούν να βάζουν ρήτρες εξόδου από το ευρώ και εγγυητικές καλής εκτέλεσης της παραγγελίας…
Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν στο σημείο να ζητούν από τους Ελληνες προμηθευτές τους ακόμα και συγκεκριμένα, εναλλακτικά, σχέδια δράσης για ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας (contingency plans), απαιτώντας σειρά διασφαλίσεων, όπως αποθέματα στα προϊόντα, δυνατότητα παραγωγής σε άλλες χώρες, ενεργειακή επάρκεια.
Οι βιομήχανοι του ελληνικού βορρά μιλούν με δραματικούς τόνους, δηλώνοντας απογοητευμένοι από την κυβέρνηση, οι δε εξαγωγείς προειδοποιούν ότι εξαντλούνται πλέον τα αποθέματά τους.
Η διαπραγμάτευση, τονίζουν με νόημα, έχει αξία μόνο όταν καταλήγει σε αποτέλεσμα, αλλιώς είναι χάσιμο χρόνου και μάλιστα επικίνδυνο.
Προειδοποιούν ότι μόνο με συμφωνία που θα τηρήσουμε θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και τότε και η οικονομία, που σαν ένα ελατήριο έχει συμπιεστεί, θα ανακάμψει…
<<Eχουμε ακόμη μέλλον ως το 2054...>>


Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Η ιδέα της ανάσχεσης την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου ήταν να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή, χωρίς να φτάσει ο κόσμος σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και χωρίς να υποχωρήσει η Δύση, όπως είχαν υποχωρήσει οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες απέναντι στη Γερμανία του Χίτλερ κατά τη δεκαετία του ‘30.
Ηταν ένας ενδιάμεσος δρόμος, που άφησε πίσω του κρίσιμα εργαλεία και μαθήματα διπλωματίας.
Σίγουρα, δεν ήταν όλα ωραία και τακτοποιημένα τις μέρες του Ψυχρού Πολέμου και της διαίρεσης, αλλά σήμερα, που στην Ευρώπη η μόνη σταθερά τείνει να γίνει μια άλλη διαίρεση και διαγράφονται τα υπόλοιπα του παρελθόντος, μένει το πηλίκον της εικασίας.
Υποθέσεις κάνουν όλοι, σενάρια ξετυλίγουν, κινδύνους αναδεικνύουν, φόβητρα ανεμίζουν, την κλεψύδρα αναποδογυρίζουν. «Ενώ η χρεοκοπία που προαναγγελλόταν επί εβδομάδες (…) δεν επήλθε ούτε το Πάσχα, αλλά ούτε και την Πεντηκοστή (σ.σ.: των Καθολικών), όλα τα βλέμματα στρέφονται τώρα στην 5η Ιουνίου» γράφει η γερμανική «Tageszeitung».
Οκτώ μέρες προθεσμία, αντίστροφη μέτρηση ή πολλές και διαφορετικές προθεσμίες;
Στις 12 του μήνα θα πρέπει η Αθήνα να αποπληρώσει άλλα 360 εκατ. ευρώ, στις 16 560 εκατ. ευρώ και στις 19 360 εκατ. ευρώ, την 30ή Ιουνίου εκπνέει η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος κόβουν την αναπνοή...
Στις 28 Απριλίου του 2054 η Ελλάδα θα καταβάλει την τελευταία δόση στο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης.
Μέχρι τότε, επισημαίνει η «Tageszeitung», θα υπάρξουν ακόμη πολλές εκπλήξεις.
Σαράντα χρόνια ενός άλλου Ψυχρού Πολέμου; Αλλα όπλα, νέα κόλπα;
«Το θέατρο της χρεοκοπίας είναι σκηνοθετημένο, προκειμένου να προχωρήσει η Ελλάδα σε μεταρρυθμίσεις. Το τέλος αυτού του θεάτρου θα αφαιρούσε το τελευταίο μέσο πίεσης, την απειλή του Grexit.
Συνεπώς η αντίστροφη μέτρηση πρέπει να συνεχιστεί. Και εάν δεν επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα παραταθεί μέχρι και τον τελικό του 2054».
Υποθέσεις, ενώ μπερδεύονται τα μνήματα ή τα μηνύματα των προθέσεων με τη δύναμη των θέσεων, οι χίλιες πολυπλοκότητες με τα καρατομημένα απλά.   


<<Στα 35 δισ. οι ανάγκες της Ελλάδας έως το 2016 - Θα καλυφθούν από νέα συμφωνία;>>

Έως το 2018 οι χρηματοδοτικές ανάγκες αυξάνονται στα 50 δισ. ευρώ
Στα 35 δισ. ευρώ για την περίοδο 2015-2016 και στα 50 δισ. έως το 2018 ανεβάζει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της ελληνικής κυβέρνησης η Citigroup, εκτιμώντας ότι μέρος αυτών των αναγκών θα πρέπει να καλυφθεί είτε μέσω νέων μέτρων είτε μέσω ενός τρίτου πακέτου στήριξης.
Στην τελευταία 12σέλιδη ανάλυσή της με τίτλο "Greece: Staff-Level Deal May Be In Sight" (Ελλάδα: Μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο μπορεί να πλησιάζει), που σας παρουσιάζει το www.bankingnews.gr, η Citigroup επισημαίνει ότι πιθανόν να πραγματοποιηθεί ένα έκτακτο Eurogroup την επόμενη εβδομάδα για την Ελλάδα, το οποίο θα εγκρίνει μια πιθανή συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο.
Ωστόσο, ακόμη και αν επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, η ελληνική Βουλή θα πρέπει να νομοθετήσει σχετικά με τα προαπαιτούμενα, προκειμένου να αποδεσμευτεί μέρος ή το σύνολο της δόσης του δευτέρου πακέτου στήριξης για την Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι εάν η συμφωνία που μπορεί να υπάρξει θα περιλαμβάνει την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής κυβέρνησης την περίοδο 2015-2016, οι οποίες φτάνουν στα 35 δισ. ευρώ.
Ο Υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, έχει ήδη αναφέρει ότι μια συμφωνία θα καλύπτει πακέτο μέτρων φέτος και την επόμενη χρονιά, ενώ θα υπάρχει πρόβλεψη τόσο για το χρηματοδοτικό κενό όσο και για το χρέος.
Στη συνέχεια η Citigroup κάνει αναφορές στις ποικίλες δηλώσεις που υπάρχουν το τελευταίο διάστημα από Έλληνες και Ευρωπαίους αξιωματούχους, οι οποίες δίνουν διττά μηνύματα για την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Ωστόσο, η ίδια εκτιμά ότι μια συμφωνία πλησιάζει, χωρίς όμως να δίνει κάποιον χρονικό ορίζοντα.

 

<<Οκτώ στα δέκα στοιχεία της τρόικας για την αγορά εργασίας ήταν λάθος>>



Για παρεμβάσεις απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικού κράτους από την πλευρά της τρόικα, αλλά και για λάθος στοιχεία που επικαλούνταν για την αγορά εργασίας, μίλησε ο εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, Σάββας Ρομπόλης, στη σύντομη κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή, που διερευνά τις συνθήκες υπαγωγής της χώρας στα μνημόνια.
Όπως υποστήριξε ο κ.Ρομπόλης, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο κλιμάκιο της τρόικα, Σέρβας Ντε Ρουζ, ζητούσε και έκανε παρεμβάσεις για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικού κράτους.
"Οκτώ στα δέκα στοιχεία των Τροϊκανών, σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας ήταν λάθος. Δεν είχαν βαθιά γνώση της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορείς εξ αποστάσεως να αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα όπως είναι η ανεργία", ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Ρομπόλης.
Παράλληλα, διαφώνησε με τους χειρισμούς που έγιναν και έβαλαν τη χώρα σε συνθήκες μνημονίου, ενώ αντικρούοντας όσους υποστηρίζουν ότι οι μόνες λύσεις που υπήρχαν ήταν ή μνημόνιο ή πτώχευση, αντέτεινε ότι "δεν πτωχεύουν τόσο εύκολα χώρες με ένα εκατομμύριο επιχειρήσεις και τρία εκατομμύρια νοικοκυριά".
"Ήθελε ψυχραιμία. Μπορεί να ήταν δύσκολη η κατάσταση, όμως μπορούσε να έχει χειρισμούς πιο ευέλικτους και να αποφύγει το μνημόνιο. Έπρεπε να μείνουμε στην Ευρώπη, να κάνουμε εξυγίανση αλλά με μέτρα που θα είχαν συγκεκριμένα αναμενόμενα αποτελέσματα και όχι αυτά που εφαρμόστηκαν", τόνισε.
Πρόσθεσε, δε, ότι σε ένα σχέδιο αντιμετώπισης κρίσης, δεν βοηθούν "διατυπώσεις περί τιτανικού, αντίθετα δημιουργούν προβλήματα ακόμα και σε οικονομίες με ανάπτυξη".
Τέλος, ο κ. Ρομπόλης, χαρακτήρισε λάθος τη συνταγή του ΔΝΤ, σημειώνοντας ότι η στρατηγική του στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, τα τελευταία χρόνια, είχαν δύο πυλώνες. Την αναδιάρθρωση του χρέους και την υποτίμηση του νομίσματος.
"Φοβάμαι ότι αν και στην Ελλάδα αυτό που θα συμφωνηθεί δεν θα αφήνει πόρους στην οικονομία για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, τότε θα γίνει και εδώ ότι έγινε και στην Λατινική Αμερική και θα έχουμε διαχείριση φτωχοποίησης του πληθυσμού", επεσήμανε ο κ. Ρομπόλης.
Η κατάθεση του κ. Ρομπόλη διακόπηκε και θα συνεχιστεί την ερχόμενη Πέμπτη. Για την ίδια μέρα προγραμματίστηκε να κληθούν ο Παναγιώτης Λιαργκόβας, επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, και ο Βασίλης Κορκίδης, Πρόεδρος Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας.
 

<<Θρηνολογούν για τους εποίκους.>>

Την περασμένη Κυριακή, 17η Μαΐου, έγραψες άρθρο στη «Σημερινή» με τίτλο: «Η εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας κάτω από το κόκκινο χαλί», στο οποίο απαριθμείς τους τρόπους με τους οποίους κάποιοι προηγούμενοι και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατάργησαν την Κυπριακή Δημοκρατία, με μοναδικό σκοπό να φανούν αρεστοί είτε σε ξένους είτε στους Τούρκους. Το περασμένο Σάββατο, 16 του Μάη, δημοσιεύτηκε στη «Σημερινή» επιστολή που σου είχα αποστείλει και στην οποία αποκαλούσα την ηγεσία του κυπριακού λαού «ηλίθια». Άσχετο αν πολλοί, διαβάζοντας το εν λόγω κείμενό μου, ενθουσιάστηκαν και ανακάλυψαν πως είμαι και πατριώτης και μου απένειμαν και τα ανάλογα εύσημα, εγώ ομολογώ πως ο χαρακτηρισμός με τον οποίο στόλισα τους εν λόγω κυρίους ήταν το λιγότερο άστοχος.

Επειδή, φίλτατε Σάββα, όταν κάποιος είναι όντως ηλίθιος απαλλάσσεται από την ευθύνη των πράξεών του, λόγω της βλακείας του. Και ο Μακάριος και ο Βασιλείου και ο Κληρίδης και ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις ευθύνες για τις πράξεις τους, που απαριθμείς στο άρθρο σου, λόγω βλακείας. Αλλά, γιατί, τότε διαπράττουν όλα εκείνα τα «λάθη», θα ρωτούσε ίσως κάποιος. Η απάντηση είναι απλή, όπως το αβγό του Κολόμβου και μας τη δίνει ο Δημοσθένης στον «Γ’ Ολυνθιακό» του.

Επειδή κάποιοι από αυτούς από άσημοι γίνανε κάποιοι και ηδονίζονται να τους περπατάνε σε κόκκινα χαλιά και να τους παρουσιάζουν τα αγήματα όπλα, άλλοι επειδή από φτωχοί, ασχολούμενοι με την πολιτική, γίνανε πλούσιοι. Και επειδή ο σκοπός τους, όταν αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική, δεν ήταν κανένας άλλος από το να πραγματοποιήσουν τα προσωπικά τους όνειρα και επιδιώξεις και οπωσδήποτε όχι για να λύσουν τα προβλήματα του τόπου, πράγμα για το οποίο χρειάζεται να έχουν και κάποια προσόντα, τα οποία βεβαίως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν!

Άκουα προ ημερών την κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου, βουλευτίνα του ΑΚΕΛ, από κάποιο σταθμό να θρηνολογεί για τους καημένους τους ανθρώπους, τους εποίκους, που ήρθαν (!) πριν από τόσα χρόνια στην Κύπρο και έφτιαξαν εδώ τη ζωή και τις οικογένειές τους, και τι θα γίνει με εκείνους τους ανθρώπους κ.τ.λ., κ.τ.λ. Ξέρεις τι θα έκανα αν την είχα μπροστά μου; Θα τη ρωτούσα ποιους εκπροσωπεί στη Βουλή που βρίσκεται με την ψήφο κάποιων καλών συμπατριωτών μας. Εκείνους που την έστειλαν εκεί ή τους εποίκους; Οι έποικοι δεν έχουν κάποιο Τούρκο να τους εκπροσωπήσει; Να κλάψει για λογαριασμό τους; Την Καλλισθένη, στο σπίτι της οποίας έκανε τη ζωή και την οικογένειά του ο εν λόγω έποικος, εκδιώκοντάς την κακήν κακώς, δεν υπάρχει κανένας να την εκπροσωπήσει;

Βάλθηκαν όλοι, και Έλληνες και Τούρκοι και όλη η υφήλιος να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εποίκων και των Τουρκοκυπρίων; Εμάς, ούτε ο Πρόεδρος του κράτους μας δεν έχει κάτι να πει για τα δικά μας συμφέροντα; Μόνη του έγνοια είναι τα κόκκινα χαλιά και τα «κύριε πρόεδρε», που του απευθύνει ο κάθε άσχετος «τζιεγκένης» από το όποιο ανάθεμα μας κουβαλήθηκε εδώ; Δηλαδή, αν καταλάβαμε καλά, μείναμε μόνοι μας; Θα πρέπει να καταλάβουμε, δηλαδή, πως αν θέλουμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας θα πρέπει να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, με όποιον τρόπο κόψει ο νους μας; Θα πρέπει δηλαδή να το πάρουμε απόφαση πως εκείνοι που ψηφίζουμε και έχουμε την εντύπωση πως μας εκπροσωπούν, μας έχουν διαγράψει και πως κατατάσσονται και εκείνοι ανάμεσα στους εχθρούς μας;
Όχι, αν είναι έτσι, να μας το πουν καθαρά για να λάβουμε και εμείς τα μέτρα μας! Επειδή εγώ, που είμαι πρόσφυγας από την Κερύνεια, αντί οι ηγέτες μου να αγωνίζονται να μου δώσουν τη δυνατότητα να επιστρέψω στο σπίτι μου στην Κερύνεια, αγωνίζονται για τα δικαιώματα του εποίκου που θρονιάστηκε με τη βία στο σπίτι μου, τότε ξέρω εγώ με ποιον τρόπο θα διασφαλίσω ο ίδιος το δίκιο μου… Αυτό θέλουν οι ηγέτες μας; Επειδή, τους υπενθυμίζω, εκτός από το Βαρώσι, τη Μόρφου και την Καρπασία είναι και η Κερύνεια κατεχόμενη! Τι κάνουν για μας τους Κερυνειώτες εκτός από το να θρηνολογούν για τους εποίκους;

ΑΝΔΡΕΑΣ Τ. ΛΟΥΚΑ
Πρόσφυγας από το Αγριδάκι της Κερύνειας
<<Συνομιλίες και πραγματικότητες>>


Το τελευταίο διάστημα έχουν αναπτυχθεί πολύ μεγάλες προσδοκίες, που σχεδόν φθάνουν στα όρια των πανηγυρισμών για σύντομη λύση στο Κυπριακό. Δεν είναι καθόλου κακό ασφαλώς να είμαστε αισιόδοξοι (αντιθέτως επιβάλλεται) και να αγωνιζόμαστε, ώστε επιτέλους να βρεθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Και είναι απολύτως βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε η Τουρκία, θα μπορούσαμε, ίσως με τον νέο Τουρκοκύπριο-κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, να βρούμε λύση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, όμως, στο Κυπριακό πάντα τον τελευταίο λόγο δεν τον έχουν οι Τουρκοκύπριοι, αλλά η Άγκυρα. Και ο Ταγίπ Ερντογάν το έκαμε κι αυτή τη φορά απολύτως ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή. Η Τουρκία, υπενθύμισε, έκανε πολλές θυσίες και έχυσε αίμα για τους Τ/κ! Η Τουρκία είναι που αποφασίζει για το βρέφος (έτσι αποκάλεσε το ψευδοκράτος), για το οποίο δαπανά ένα δισ. δολάρια ετησίως! Η Τουρκία, είπε, διαπραγματεύεται μόνο λύση δύο κρατών και δύο ιδρυτικών λαών. Θυμίζω, πως, όταν ο νέος κατοχικός ηγέτης μίλησε για αδελφά κράτη (Τουρκία-ψευδοκράτος) είσπραξε τον θυμό του νεοσουλτάνο!
Για τους αφελείς, τους ανιστόρητους και όσους έχουν κοντή μνήμη, επιβάλλεται να θυμίσουμε, ότι η κατοχική Τουρκία (σε αντίθεση με τους δικούς μας κατά περίπτωση αυτοσχεδιασμούς), έχει σχεδιάσει την πολιτική της για την Κύπρο από το 1956. Έκτοτε, η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας επί του Κυπριακού, καθορίζεται από τις δύο εκθέσεις του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και βουλευτή του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Νιχάτ Ερίμ, μέσα από τις οποίες προβλέπεται η διχοτόμηση της Κύπρου, και αυτός ο στόχος ακολουθείται πιστά από την κατοχική Τουρκία, εδώ και 59 χρόνια. Ο Νιχάτ Ερίμ επισκέφθηκε την Κύπρο κατά την διάρκεια του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., έλαβε μέρος σε διάφορες συνομιλίες σχετικές με το Κυπριακό και το 1959 ήταν μέλος την τουρκικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα στη Ζυρίχη και κατέληξαν στις γνωστές απαράδεκτες για τον Ελληνισμό συμφωνίες. Μεταξύ των ετών 1959 και 1960 ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Ερίμ υπηρέτησε και στην έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας, όπου υπερασπίσθηκε τις θέσεις της Τουρκίας σχετικά με το Κυπριακό.
Οι δύο εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ, καθόρισαν ευδιάκριτους βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους, τους οποίους η τουρκική εξωτερική πολιτική επί του Κυπριακού υλοποιεί σταθερά βήμα-βήμα και από τους οποίους δεν μετακινήθηκε ποτέ! Το σχέδιο εκείνο, το οποίο αποτελούσε και αποτελεί κρατική-εθνική πολιτική της Τουρκίας και στη συνέχεα έγινε αποδεκτό από όλες ανεξάρτητα τις τουρκικές κυβερνήσεις, σε γενικές γραμμές προέβλεπε ότι: Στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες και για την Τουρκία «η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση». Ακόμα το σχέδιο αναφέρεται σε μετακίνηση πληθυσμών, σε ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο, σε συμμετοχή της Τουρκίας στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς (η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την τουρκική περιοχή λόγω απόστασης), στο μέλλον των δύο λαών (έτσι ονομάζει τις δύο κοινότητες) το οποίο πρέπει να αποφασισθεί με ξεχωριστό δημοψήφισμα σε κάθε κοινότητα, στο σύνολο του τουρκικού πληθυσμού στην Κύπρο που πρέπει να αυξηθεί, κ.ά. Απ΄ όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που να μην υλοποιήθηκε από την Άγκυρα! Τουναντίον, μάλιστα, οι Τούρκοι υλοποίησαν πολύ περισσότερα από τα προβλεπόμενα.
Και γιατί να μην μπορούμε υποστηρίζουν πολλοί, να διαφοροποιήσουμε αυτούς τους σχεδιασμούς της Άγκυρας; Τα δεδομένα δεν είναι πια ίδια με αυτά του 1956. Καμιά αντίρρηση, ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε πως δεν μπορούμε να πορευόμαστε, χωρίς να έχουμε πάντα υπόψη μας αυτές τις πραγματικότητες. Δυστυχώς, οι έως τώρα τακτικές κινήσεις της Άγκυρας, αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει  γραμμή πλεύσεως. Αντιθέτως, αυτήν την  πολιτική είναι που υλοποιεί με απόλυτη συνέπεια, εκμεταλλευόμενη κάθε φορά πλήρως τις διεθνείς συγκυρίες, τις δικές της συμμαχίες, αλλά πρωτίστως την δική μας αφέλεια και τις δικές μας αδέξιες, επικίνδυνες ακόμα και εγκληματικές επιλογές.
Ειδικά στις μέρες μας όπου η Άγκυρα διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή στο παγκόσμιο στερέωμα με τις προκλήσεις της, όχι μόνο να μην περιορίζονται, αλλά αντιθέτως να αυξάνονται και πληθύνονται. Η πειρατεία που ασκεί στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. προκειμένου να θέσει κάτω από το στρατηγικό της έλεγχο το φυσικό αέριο (ο «βάρβαρος» έφυγε βάση σχεδίου προσωρινά), δείχνει ξεκάθαρα το που το πάει η Άγκυρα. Κακά τα ψέματα, η Άγκυρα βλέπει ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Μεσογειακή λεκάνη, προκειμένου να λύσει δια παντός το μεγάλο ενεργειακό πρόβλημα της. Και η λύση του Κυπριακού (πάντα στα μέτρα της όμως) θα είναι γι’ αυτήν καταλύτης για να περάσουν οι αγωγοί του φυσικού αερίου μέσα από  το έδαφος της.
Σίγουρα η παράταση της κατοχής εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για όλους τους Κύπριους. Ο Κυπριακός Ελληνισμός εκριζώνεται παντελώς από τα κατεχόμενα και η επιβίωση του στις ελεύθερες περιοχές τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο. Κατά συνέπεια ουδείς αμφισβητεί ότι πρέπει και οφείλουμε να εργασθούμε σκληρά για την εξεύρεση λύσης. Όχι όμως λύση με τους όρους και τις προϋποθέσεις της Άγκυρας. Όχι λύση κάτω από τις αφόρητες πιέσεις των ξένων. Όχι λύση για την λύση που στην πορεία θα γίνει αφορμή για την εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού από την γη των πατέρων του. Τα λεγόμενα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που καθημερινά ανακοινώνονται από μόνα τους δεν λύνουν το Κυπριακό. Ας είμαστε συγκρατημένοι λοιπόν και σίγουρα αν έρθει κάτι καλύτερο να είμαστε έτοιμοι να το καλοδεχθούμε και να το πανηγυρίσουμε….


Δρ. Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com

 

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

<<Οι ψευδείς δοξασίες του λόμπι της δραχμής και η «θρησκεία» της φτώχειας – Καμιά ανοχή στα δηλητήριά τους…>>



Απόστολος Σκουμπούρης

Τα παραδείγματα χωρών με πολύ απαξιωμένα νομίσματα και με «θρησκεία» την… φτώχια, κάθε άλλο παρά ρυθμούς ανάπτυξης δείχνουν!
Το τελευταίο διάστημα, η ελληνική κοινωνία συνολικά ως… σώμα, έχει γίνει μάρτυρας μιας απίστευτης παράνοιας, μιας αρρωστημένης βιομηχανίας ψευδούς επιχειρηματολογίας, στα όρια του αυτισμού και της κατάργησης κάθε έννοιας λογικής.Σε μια συγκυρία που η Ελλάδα έφτασε – όπως έφτασε – να ανήκει σε μια ελίτ νομίσματος, συμμετέχοντας σ’ ένα από τα ισχυρότερα οικονομικά group παγκοσμίως, όντας μέλος της πιο συμπαγούς και δυνατής συνομοσπονδίας που (έως τώρα) υπάρχει, καταγράφονται «φωνές» για ρήξη και οπισθοδρόμηση.
Φωνές που δηλητηριάζουν την κοινωνία με νεκρές δοξασίες και ανύπαρκτα διλήμματα, σκοτώνουν τη λογική και απονευρώνουν εντελώς τη συνείδηση ενός λαού που είναι όντας ταλαιπωρημένος μετά από μια 5ετία υπερβολικής πίεσης.
Χωρίς να δικαιολογούν ούτε στο 20% με σοβαρά επιχειρήματα, με οικονομικά ή κοινωνικά στοιχεία, συνεχίζουν να δηλητηριάζουν τον τόπο, σπέρνοντας ανύπαρκτα διλήμματα, εγκληματώντας ουσιαστικά κατά της… ψυχής της κοινωνίας!
Κάποιοι τολμούν και μιλούν για επιστροφή στη δραχμή έχοντας την ψευδαίσθηση της... ευημερίας προ της εντάξεως στο ευρώ, αγνοώντας προφανώς ότι μια νέα δραχμή μετά από έξοδο θα ισοδυναμούσε με νόμισμα αφρικανικού τύπου. Κάποιοι άλλοι μιλάνε για δάνεια σε γουάν, ρούβλια ή ρουπίες, όταν τα επιτόκια σε Κίνα, Ρωσία και Ινδία είναι στο 5,5%, 11% και 6% αντίστοιχα!
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα συνεχίζει να δανείζεται κυρίως από τους εταίρους, (ναι, από αυτούς τους… τοκογλύφους που επί 30 χρόνια μας έστελναν τα πακέτα Ντελόρ, Σαντέρ, αγροτικές επιδοτήσεις κλπ...) μόλις με 0,8%!
Παράλληλα, και τα 200 δισ. ευρώ του δημοσίου χρέους που οφείλουμε στις χώρες της Ευρωζώνης, θα αρχίσουμε να τα αποπληρώνουμε από το 2022 και μετά! Από το 2012 και μετά!
Επίσης, κανένας δε ζήτησε από την Ελλάδα να προχωρήσει σε… γενικευμένη αποπληρωμή του χρέους της τώρα. Όλες οι χώρες χρωστούν κεφάλαια που ποτέ δε θα αποπληρώσουν στο σύνολό τους και άπαξ, καθώς έτσι «δουλεύει» το σύστημα παγκοσμίως. Μετακύληση γίνεται και αποπληρωμή δόσεων. Που στην περίπτωση της Ελλάδας, έχουν γίνει σημαντικές διευκολύνσεις.
Οι κορυφαίοι οικονομολόγοι, η Βενεζουέλα, η Αργεντινή και η… θρησκεία της φτώχιας
Την ίδια στιγμή κορυφαίοι οικονομολόγοι του εξωτερικού – συντριπτικά περισσότεροι εξ όσων ευαγγελίζονται τη δραχμή – τάσσονται αναφανδόν υπέρ του ευρώ, κορυφαία πρακτορεία και αναλυτές ολκής, επισημαίνουν σε κάθε τόνο ότι η επιστροφή της Ελλάδος (τώρα) στην δραχμή θα ήταν μη αναστρέψιμη καταστροφή!
Μια χώρα – όπως κατάντησε δυστυχώς η Ελλάδα – κατ’ εξοχήν εισαγωγική και όχι εξαγωγική, θα οδηγούνταν άμεσα σε συνθήκες ακραίας φτώχιας! Επαναλαμβάνουμε, συνθήκες ακραίας φτώχιας. Χωρίς προσδιορισμό και χωρίς δυνατότητα πρόβλεψης για το χρόνο πιθανής ανάκαμψης.
Τα παραδείγματα χωρών με παρόμοια προβληματικές οικονομίες, ή με παρόμοια ή περισσότερη… δυστυχία και φτωχοποίηση, που δείχνουν ότι καμιά ανάπτυξη και κανένας… παράδεισος δεν ήρθε, απλώς το επιβεβαιώνουν!
Το νόμισμα της Βενεζουέλας, έχει χάσει κάθε έννοια αξιοπιστίας, σύγκρισης και… συσχέτισης με τα υπόλοιπα διεθνή νομίσματα, οδηγούμενο σε ένα εφιαλτικό (πάντα πτωτικό) τρενάκι του τρόπου. Ανάλογο τρενάκι του τρόμου «ακολουθεί» εύλογα και σύσσωμη η κοινωνία της Βενεζουέλας.
Τα παραδείγματα… φτωχών βαλκανικών χωρών, καμιά εκρηκτική ανάπτυξη δεν έδειξαν, τα παραδείγματα χωρών με πολύ απαξιωμένα νομίσματα και με «θρησκεία» την… φτώχια, κάθε άλλο παρά ρυθμούς ανάπτυξης δείχνουν!
Ακόμη και η Αργεντινή, μια χώρα με τεράστια παραγωγή, σε πολλούς τομείς, μια χώρα με εξαιρετικά και δυσεύρετα πλεονεκτήματα, ακόμη και τώρα, μετά από… μαρτύριο στάσης πληρωμών, αθέτησης δόσεων, ρήξης με το… διεθνή (τοκογλυφικό;) παράγοντα, ακόμη και τώρα, βολοδέρνει δημοσιονομικά. Ακόμη και τώρα, μετά από τόσο… αίμα, βολοδέρνει, πιστοποιώντας ότι – πάντα – ο εχθρός που πρέπει να πολεμηθεί, είναι (πρωτίστως) εντός των τειχών!

Ούτε γερμανοτσολιάδες, ούτε λαμόγια…

Πολλοί από εμάς λοιπόν… υπογράφουν την άποψη των περισσοτέρων οικονομολόγων και διεθνών αξιωματούχων για την αναγκαιότητα της παραμονής της Ελλάδας στο ισχυρό νόμισμα.
Και δηλώνουμε: Δεν είμαστε ούτε γερμανοτσολιάδες, ούτε φονιάδες, ούτε λαμόγια, ούτε υπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα. Είμαστε άνθρωποι με τίμια και ειλικρινή αισθήματα, που θέλουμε το καλό της πατρίδας μας. Σε όλους εμάς, απόψεις όπως αυτές των κ.κ Λαπαβίτσα, Λεουτσάκου, Λαφαζάνη, Μιχελογιαννάκη κ.λπ. φαντάζουν ακραία απαράδεκτες, ευθέως προδοτικές, λίαν επικίνδυνες. Και η οργή μας είναι μεγάλη.
Είμαστε απόλυτα οργισμένοι και δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε μια… θράκα αμφίβολης ψυχικής, διανοητικής και… ηθικής υπόστασης ανθρώπων, να «παίξουν» με τη χώρα και το μέλλον όλων μας. Μένουμε εδώ. Και τους δηλώνουμε ότι θα αντισταθούμε με κάθε τρόπο, με όσα «μέσα» διαθέτουμε, στην απαξίωση και στην καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας. Παραμένουμε τίμιοι, εργατικοί, με ειλικρινή αισθήματα...
Συνένοχοι στο φόνο δεν θα γίνουμε…

<<Υπάρχουν και όρια στη λιτότητα>>


Τα προβλήματα χρέους λύνονται με την ανάπτυξη και όχι μόνο με τη λιτότητα, εξηγεί ο Summers
Να συμβιβαστούν με την Ελλάδα προκειμένου να κλείσει η συμφωνία καλεί τους ηγέτες της Ευρωζώνης ο αμερικανός οικονομολόγος και πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Larry Summers.
«Οι ηγέτες της Ευρωζώνης πρέπει να συμβιβαστούν με την Ελλάδα», τόνισε και σημείωσε ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναγνωρίσουν ότι υπάρχουν και όρια στη λιτότητα που μπορεί να εφαρμοστεί στην ελληνική οικονομία.
«Τελικά τα προβλήματα χρέους λύνονται με την ανάπτυξη και όχι μόνο με τη λιτότητα», ανέφερε ο Summers, ο οποίος βρίσκεται στη Δρέσδη στο πλαίσιο της Συνόδου του G7.
Σημειώνεται ότι το ελληνικό ζήτημα βρίσκεται στο επίκεντρο της Συνόδου, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν συμπεριλαμβάνεται στην επίσημη ατζέντα. 

 

Διατηρώντας τον ίδιο τίτλο από το 2010, «Η επανένωση της Κύπρου αποδεικνύεται απατηλή», κυκλοφόρησε η επικαιροποιημένη έκθεση για την Κύπρο, της Ερευνητικής Υπηρεσίας του Κογκρέσου, που υπογράφει ο Βίνσεντ Μορέλι. Η έκθεση καλύπτει τις εξελίξεις από το 2008 μέχρι σήμερα και συμπεριλαμβάνει τις εκτιμήσεις του συντάκτη της, μετά την εκλογή του νέου Τουρκοκύπριου ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, που παραμένουν απαισιόδοξες, με τον κ. Μορέλι να επισημαίνει τις ομοιότητες που υπάρχουν με την περίοδο που ηγέτης των Τουρκοκυπρίων ήταν ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
«Ενώ το πολιτικό περιβάλλον και στις δύο πλευρές του νησιού, αμέσως μετά την εκλογή του (Ακιντζί) απέκτησε θετικό άνεμο, με τα συγχαρητήρια και τις προβλέψεις ότι οι διαπραγματεύσεις θα επαναληφθούν σύντομα, η σκηνή θυμίζει σε παρατηρητές του Κυπριακού την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια το 2008 και τη σχεδόν μεθυστική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε για μια πιθανή γρήγορη λύση στη διαίρεση του νησιού».
Ο συντάκτης της έκθεσης, παραθέτοντας τις ομοιότητες με το 2008, γράφει ότι ο Ακιντζί, όπως κι ο Ταλάτ, δήλωσε ότι ο ίδιος και ο Αναστασιάδης ανήκουν στην ίδια γενιάς και θα μπορούσαν ενδεχομένως να συσχετιστούν μεταξύ τους πιο εύκολα και να κατανοήσουν καλύτερα τα μέτρα που οι δύο πλευρές θα πρέπει να λάβουν για την επίτευξη λύσης.
«Ο Ακιντζί έχει μιλήσει για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων το συντομότερο δυνατό και ήγειρε την ιδέα της ανάγκης για ορισμένα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, παρόμοια μ’ αυτά που είχε προτείνει ο κ. Αναστασιάδης, συμπεριλαμβανομένης μιας συμφωνίας Βαρωσίων / Αμμοχώστου, την οποία ο Έρογλου απέρριψε. Η ατμόσφαιρα μεταξύ των δύο ηγετών θα πρέπει να είναι βελτιωμένη σε σύγκριση με τη σχέση Αναστασιάδη / Έρογλου, αλλά, όπως συνέβη μεταξύ Χριστόφια και Ταλάτ, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν γρήγορα», γράφει ο κ. Μορέλι, υπενθυμίζοντας πως παρά την γρήγορη επανεκκίνησή τους, σύντομα και οι συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ κόλλησαν.
Δύο ζητήματα που τον κάνουν επιφυλακτικό, σχετίζονται το πρώτο με τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στην Κυπριακή Δημοκρατία και το δεύτερο με τη σχέση Ακιντζί – Ερντογάν.
Ο κ. Μορέλι υπενθυμίζει ότι οι καλές σχέσεις Χριστόφια – Ταλάτ ήγειραν υποψίες στην αντιπολίτευση ότι έχει προβεί σε πολλές παραχωρήσεις για να πετύχει τη συμφωνία. Παρομοίως υπενθυμίζει την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση Αναστασιάδη, μετά την Κοινή Διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου, «θεωρώντας ότι υπήρξαν παραχωρήσεις στο λεκτικό που συμφώνησε ο κ. Αναστασιάδης, το οποίο θα μπορούσε να προμηνύει προβλήματα για τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις».
Για τον κ. Ακιντζί υποστηρίζει ότι δεν αποτελούσε την προτιμώμενη επιλογή της Άγκυρας, «η οποία θα ήταν πιο άνετη με άλλα πέντε χρόνια Έρογλου». Μάλιστα παραθέτει τις δηλώσεις που αντάλλαξαν δημόσια Ακιντζί και Ερντογάν, με τον πρώτο να μιλά για αλλαγή των σχέσεων Τουρκίας και Τουρκοκυπρίων σε «αδελφικές», αντί της μητέρας πατρίδας με το παιδί της. Παραθέτει και την δήλωση Ερντογάν που είπε ότι ο νέος Τ/κ ηγέτης παρέμεινε πολύ καιρό μακράν της ενεργούς πολιτικής.
Θεωρώντας ότι η ομάδα των συνεργατών του Ακιντζί είναι άπειρη κι αποτελούμενη από νέους που δεν γνωρίζουν καλά τις λεπτομέρειες του Κυπριακού, ο συντάκτης της έκθεσης θεωρεί ότι ίσως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επιχειρήσει να πετύχει μία εύκολη νίκη στις διαπραγματεύσεις.
«Αν, γράφει παραθέτοντας σχετικό άρθρο της «Χουριέτ», στις συνομιλίες του Κυπριακού μεταξύ των αρχαρίων της ομάδας του Ακιντζί και των αρπακτικών της ομάδας Αναστασιάδη, φτάσουν σε μία συμφωνία η οποία θα ευνοούσε κάπως τις απαιτήσεις των Ελληνοκυπρίων, ο Ακιντζί θα διακινδύνευε επικίνδυνα θεμελιώδη αιτήματα των Τουρκοκυπρίων, αναγκάζοντας την όλη διαδικασία να εκτροχιαστεί, καθιστώντας δύσκολη την αναβίωσή της με εξαιρετική προσπάθεια»
Έτσι, παρά τα συγχαρητήρια της Τουρκίας, ο κ. Μορέλι θεωρεί ότι ο κ. Ακιντζί στους πρώτους γύρους των συνομιλιών πρέπει να «περπατά ελαφρά», από φόβο μήπως προκαλέσει την οργή της επιφυλακτικής Τουρκίας.
Αναλύοντας περαιτέρω τους προβληματισμούς που υπάρχουν και στις δύο κοινότητες, ο κ. Μορέλι γράφει ότι η ανησυχία για κάποιους στην ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία είναι πως κάθε πιθανός διακανονισμός που θα επιτευχθεί μεταξύ Αναστασιάδη και Ακιντζί θα κατοχυρώνει αναπόφευκτα την έννοια των «δύο κρατών», με την εξουσία πάνω από το βόρειο τμήμα του νησιού να περιορίζεται για πάντα σ’ αυτό που αφήνουν οι αδύναμες εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβερνητικής δομής.
«Από την άλλη, κάποιοι στο νησί πιστεύουν πως δεδομένου ότι η έλλειψη οριστικής διευθέτησης δεν θα επηρεάσει τα οφέλη που απολαμβάνουν τα μέλη της ελληνοκυπριακής κοινότητας που είναι ήδη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει μικρό κίνητρο για τους ηγέτες της να εγκαταλείψουν στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης τμήματα των σημερινών τους εξουσιών στη διακυβέρνηση».
Την ίδια στιγμή γράφει ότι αυτοί που διατηρούν στενότερους δεσμούς με την Αγκυρα, κυρίως μεταξύ των εποίκων, δεν επιθυμούν να τους κυβερνούν καθ’ οιοδήποτε τρόπο οι Ελληνοκύπριοι «και δεν θα παράσχουν στον Ακιντζί μεγάλη υποστήριξη, αν αισθανθούν ότι κάνει πάρα πολλές παραχωρήσεις προς τον Αναστασιάδη».
Πάντως, όπως και οι προηγούμενες εκθέσεις του συγκεκριμένου αναλυτή της Ερευνητικής Υπηρεσίας του Κογκρέσου, έτσι κι η τελευταία είναι εμφανώς επηρεασμένη από τη Διεθνή Ομάδα Κρίσεων (International Crisis Group), επαναλαμβάνοντας τις εκτιμήσεις της ότι η νεότερη γενιά στις δύο κοινότητες δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει τα πιθανά προβλήματα από μία διευθέτηση. Παρομοίως επαναλαμβάνει και τις δηλώσεις του Τζακ Στρο περί δύο κρατών.
Αναλύοντας το ρόλο της Ε.Ε. στο Κυπριακό, ο Βίνσεντ Μορέλλι γράφει πως η απουσία αμοιβαίως αποδεκτής λύσης έχει τελματώσει την πλήρη ενσωμάτωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην ΕΕ, προκαλώντας τα παράπονά της για διεθνή πολιτική και οικονομική απομόνωση. Παράλληλα αναφέρεται στα προβλήματα που η απουσία λύσης γείρει στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αλλά και τους κινδύνους από μία μόνιμη διαίρεση της νήσου, λόγω και πιθανής αύξησης των εντάσεων με την Τουρκία, ιδίως για τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων.
«Παρά τα ζητήματα αυτά για την Ε.Ε., οι Βρυξέλλες εμφανίζονται πολύ λίγο έτοιμες να αναβαθμίσουν το ρόλο τους, σε μια προσπάθεια ένωσης αυτού του μοιρασμένου μέλος της Ε.Ε.».
Καταλήγοντας, η έκθεση γράφει πως παρά τη μακρά περίοδο στασιμότητας και την αναστολή των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αναστασιάδη και Έρογλου, πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η εκλογή του Ακιντζί στο βορρά και ο θετικός χαρακτήρα των πρώτων σχολίων που έγιναν από τους κ. Αναστασιάδη και Ακιντζί αναφορικά με μια πιθανή λύση, θα επιτρέψει πράγματι στις διαπραγματεύσεις ν’ αρχίσουν εκ νέου με μια ανανεωμένη αίσθηση ελπίδας ότι μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία.
«Ωστόσο, οι συμβιβασμοί και παραχωρήσεις που κάθε πλευρά θα πρέπει ακόμη να καταβάλει προκειμένου να επιτευχθεί μια τελική λύση, αυτή τη στιγμή, δεν φαίνονται πιο κοντά στο να επιτευχθούν κι έτσι η απατηλή τελική διευθέτηση ακόμη να αποδειχθεί ότι θα είναι ευκολότερη».
Η έκθεση είναι αρκετά λεπτομερής ως προς τα όσα έχουν διαμειφθεί στο Κυπριακό από το 2008 μέχρι σήμερα. Είναι αξιοπερίεργο ότι αν και απευθύνεται κυρίως στα μέλη του Κογκρέσου και τους συνεργάτες τους, οι αναφορές στο ρόλο των ΗΠΑ είναι ελάχιστες.
Γράφει πως το αμερικανικό Κογκρέσο έχει διατηρήσει επί μακρό το ενδιαφέρον στην επίλυση του Κυπριακού.
«Η έλλειψη διευθέτησης μέσω διαπραγματεύσεων εξακολουθεί να επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Τουρκίας και Ελλάδας, και ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η κατάσταση απαιτεί επίσης προσοχή λόγω του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ σε μια ισχυρή σχέση με την Τουρκία και την προοπτική ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην προσφορά ενέργειας».
Αναφέρεται επίσης στις διάφορα ψηφίσματα που έχουν προωθηθεί στο Κογκρέσο και στις επιστολές μελών του προς το Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Δεν μνημονεύει ωστόσο το σημαντικότερο, ότι βάση νόμου των ΗΠΑ ο Πρόεδρος της χώρας υποχρεούται κάθε δύο μήνες να στέλνει έκθεση στους Προέδρους των Επιτροπών Εξωτερικών της Βουλής και της Γερουσίας για την πρόοδο στο Κυπριακό.
Το άλλο σημείο για την αμερικανική εμπλοκή, αφορά στην επίτευξη συμφωνίας πάνω στο κείμενο της Κοινής Διακήρυξης της 11ης Φεβρουαρίου 2014, την οποία αποκαλεί «σημαντική παρέμβαση». Ωστόσο δεν περιέχει οτιδήποτε για την ιστορική επίσκεψη στην Κύπρο του Αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν και τις αναφορές του στην αναβάθμιση της στρατηγικής σχέσης Κύπρου – ΗΠΑ.
 

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

<<Κανένα φως από Ελλάδα για ανάκριση Βγενόπουλου>>

Εμείς κοτζιά μου Κατσιαρίστρα (Ντίνο Μιχαηλίδη) ‘’αγωνιστή της ΕΟΚΑ’’ τους τον εκδώσαμε μαζί με τον υιό του για να δικαστεί και να καταδικαστεί στην Ελλάδα για μίζες του Άκη Τζοχατζόπουλου για τα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ η ‘’Μαμά’’ μας μας κάνει κόλπα με το θέμα Βγενόπουλου. Φαίνεται ότι ο Βγενόπουλος δεν κρατά μόνο τα… ‘’ μπαλάκια’’ των κύπριων αλλά και των Ελλαδιτών πολιτικών. Τελικά κάτι πολύ στραβό υπάρχει με τις σχέσεις μας με την Ελλάδα. Δεν νομίζετε;

Όμηρος Αλεξάνδρου

<<Ένα μήνα μετά το αίτημα των κυπριακών Αρχών για ανάκριση των Βγενόπουλου, Μπουλούτα και άλλων, οι ελληνικές εισαγγελικές Αρχές δεν έχουν απαντήσει μέχρι στιγμής επί του πρακταίου.

Μετά την εξέλιξη αυτή, Γενική Εισαγγελία, ανακριτές και υπουργείο Δικαιοσύνης προσανατολίζονται στην αποστολή υπενθύμισης ώστε να προχωρήσει το αίτημα. Ήδη αναμένεται ότι την ερχόμενη βδομάδα το υπουργείο Δικαιοσύνης θα αποστείλει στο αντίστοιχο υπουργείο της Ελλάδας υπενθύμιση ή να γίνει επαφή με αρμοδίους, ότι αναμένεται απάντηση στο αίτημα για ανάκριση τριών προσώπων και λήψη κατάθεσης από δύο άλλους οι οποίοι θεωρούνται μάρτυρες κατηγορίας.

Στο αρχικό αίτημα οι ανακριτές είχαν υποβάλει και ερωτηματολόγια ώστε να υποβληθούν στα πέντε συνολικά πρόσωπα. Η καθυστέρηση στην απάντηση του κυπριακού αιτήματος, έχει στην ουσία αντίκτυπο στις συνολικές έρευνες για την υπόθεση που διερευνάται και σχετίζεται με την πρώην Λαϊκή Τράπεζα και τη χειραγώγηση τιμών της αγοράς, όπως αυτή διερευνήθηκε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, επιβάλλοντας μάλιστα και τσουχτερά διοικητικά πρόστιμα. Σημειώνεται ότι ανάλογη υπόθεση που αφορά στην Τράπεζα Κύπρου βρίσκεται ήδη ενώπιον δικαστηρίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», από τη στάση που θα τηρήσει ο Ανδρέας Βγενόπουλος, θα εξαρτηθεί και το μέλλον της υπόθεσης. Από πλευράς κυπριακών Αρχών διαμηνύεται ότι αν δεν θελήσει να έρθει οικειοθελώς στην Κύπρο, τότε θα ζητηθεί η έκδοσή του. Ωστόσο, αυτό δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα, αφού ο ίδιος φρόντισε να εκκρεμούν στην Ελλάδα υποθέσεις εναντίον του τις οποίες αναμένεται να επικαλεστεί.
 
Στο μεταξύ, άλλη μια υπόθεση που αφορά στην Τράπεζα Κύπρου και εξετάστηκε αρχικά από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και αναμένεται σε ένα περίπου μήνα να συμπληρωθεί και να παραδοθεί στον Γενικό Εισαγγελέα. Επίσης, όσον αφορά στη σοβαρή υπόθεση που αφορά στην εταιρεία Focus και τα έτη 2005 – 2008, οι έρευνες βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο, αναμένονται όμως επιπρόσθετα στοιχεία από την Ελλάδα για να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες. Οι ανακριτές του ειδικού κλιμακίου που διερευνούν τυχόν ευθύνες για την κατάρρευση της οικονομίας, αποστέλλουν διαρκώς νέα αιτήματα στις ελληνικές Αρχές για παράδοση στοιχείων. Αυτό εξυπακούει και καθυστέρηση στη συμπλήρωση των ερευνών, ενώ αν τα στοιχεία βρίσκονταν στην Κύπρο οι έρευνες θα είχαν συμπληρωθεί προ πολλού.>>
 

 
<<Τραγωδία η ανεργία σε Ελλάδα και Ισπανία - Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος>>

Η αντιμετώπιση αυτής της τραγωδίας δεν αποτελεί απλώς ηθική υποχρέωση, αλλά οικονομική ανάγκη, τόνισε ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ
Τραγωδία χαρακτήρισε την ανεργία στην Ελλάδα και την Ισπανία ο μεξικανός γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Angel Gurría, τονίζοντας ότι ένας στους δύο νέους στις δύο αυτές χώρες είναι άνεργος.
Παρουσιάζοντας σήμερα, Τετάρτη, στο Βερολίνο, την έκθεση για για τις Δεξιότητες και την Απασχολησιμότητα των Νέων για το 2015, επισήμανε ότι στη Γερμανία, αντιθέτως, η ανεργία είναι στο 8%, από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων.
Συνολικά περισσότεροι από 35 εκατομμύρια νέοι ηλικίας 16-29 ετών στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι άνεργοι, αλλά και εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, ενώ από αυτούς τα 20 εκατομμύρια βρίσκονται εντελώς εκτός επαγγελματικού, εκπαιδευτικού, κοινωνικού και εργασιακού πλαισίου.
«Η αντιμετώπιση αυτής της τραγωδίας δεν αποτελεί απλώς ηθική υποχρέωση, αλλά οικονομική ανάγκη», τόνισε ο Angel Gurría και πρόσθεσε ότι «αυτοί οι νέοι αντιπροσωπεύουν μια χαμένη επένδυση καθώς και ένα βάρος για την κοινωνία», ενώ αναφέρθηκε στα χαμηλά φορολογικά έσοδα, στις υψηλές κοινωνικές δαπάνες και στην κοινωνική αστάθεια που σχετίζεται με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας μεταξύ των νέων.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, ο οποίος χθες, Τρίτη, ανανέωσε για τρίτη φορά τη θητεία του, αναφέρθηκε και στη ρήση του Αριστοτέλη, «εκεί που διασταυρώνονται οι ανάγκες του κόσμου και τα ταλέντα σου, εκεί βρίσκεται και η κλίση σου», για να καταλήξει επισημαίνοντας ότι «σήμερα πολλές από τις χώρες μας και τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου και της αγοράς εργασίας του και πρέπει να θέσουμε τις δομές, να βρούμε τις σωστές πολιτικές λύσεις ώστε να διασφαλίσουμε ότι τα νέα ταλέντα αναπτύσσονται και ακολουθούν την κλίση τους».
 

Τώρα ποίος φταίει ο δηλωμένος τουρκολάγνος αμερικανός πρέσβης η το Πανεπιστήμιο Κύπρου που τον κάλεσε να μιλήσει; Δείτε ποιο κάτω τι άλλο μας είπε το αμερικανάκι.
Όμηρος Αλεξάνδρου
<<Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι το Κυπριακό είναι κατά κύριο λόγο πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δήλωσε απόψε ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Κύπρο John M. Koenig σημειώνοντας ότι είναι στο χέρι τους Κυπρίων να επαναδιεκδικήσουν το Κυπριακό Όνειρο.
Ο κ. Koenig μιλούσε σε ανοικτή συζήτηση που διοργάνωσε απόψε το Πανεπιστήμιο Κύπρου και η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Κύπρο με θέμα: «Cyprus at a Crossroads: A diplomat reflects on three decades of engagement with the Eastern Mediterranean” με την ευκαιρία της αφυπηρέτησης του από το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Αμερικανός Πρέσβης, η θητεία του οποίου λήγει αυτό το καλοκαίρι, μοιράστηκε τις σκέψεις και τις εμπειρίες του από την 30χρονη προσωπική και επαγγελματική εμπλοκή του στα ζητήματα της ευρύτερης Ανατολικής Μεσόγειου και απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού που παρευρέθηκε στην εκδήλωση.
Κληθείς να σχολιάσει την παρουσία των 40.000 Τούρκων στρατιωτών και των δεκάδων χιλιάδων εποίκων στο νησί, ο κ. Koenig είπε: «Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι το Κυπριακό ζήτημα είναι κατά κύριο λόγο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αν δεν σας αρέσει, δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Δεν θεωρώ αυτό ως την ουσία του κυπριακού προβλήματος ".
"Ωστόσο, αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και ο μηχανισμός που υπάρχει για διευθέτηση των θεμάτων είναι οι διαπραγματεύσεις για διευθέτηση του Κυπριακού που λαμβάνουν χώρα υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών”, είπε, προσθέτοντας ότι μέσω αυτής της διαδικασίας θα αντιμετωπιστούν όλα τα ζητήματα που αφορούν στην κυπριακή διένεξη.
Ο Αμερικανός Πρέσβης είπε ότι η κυπριακή διένεξη άρχισε πριν από 51 χρόνια και το 1974 πήρε μια τεράστια και τραγική τροπή, ξεκαθαρίζοντας ότι με κανένα τρόπο δεν δικαιολογεί αυτό που έγινε “αλλά δεν μπορεί να αναχθεί σε ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει να αγνοήσετε τη δική σας ιστορία ".
Έτσι, συνέχισε, «έχετε πολλά πράγματα να ασχοληθείτε εκτός από την παρουσία της Τουρκίας στο νησί και την παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων που δεν υποστηρίζουμε ή αποδεχόμαστε και την παρουσία των εποίκων που δεν ανεχόμαστε. Αυτά όλα είναι ζητήματα που πρέπει ωστόσο να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων καθώς θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τις απόψεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας ".
Επεσήμανε επίσης ότι «δεν νομίζω ότι έχω συναντήσει έναν Τουρκοκύπριο -ίσως υπάρχουν μερικοί εκεί έξω - που να πιστεύει πραγματικά ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θα πρέπει να πετύχετε την ειρήνη . Έτσι θα πρέπει να δώσετε προσοχή στο πώς και αυτοί βλέπουν το κυπριακό πρόβλημα”.
Στην ομιλία του, ο Αμερικανός Πρέσβης είπε, μεταξύ άλλων, ότι «αυτή είναι μια ιδιαίτερη στιγμή για την Κύπρο. Ακριβώς πριν από έντεκα ημέρες, ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί εισήλθαν σε ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων για διευθέτηση του Κυπριακού κάτω από τις πιο ελπιδοφόρες συνθήκες. Κοιτάξτε γύρω από την Κύπρο. Πέρα από τις ακτές του νησιού, υπάρχει αναταραχή, διχόνοια, κίνδυνος. Στο νησί, τα τελευταία χρόνια, επίσης, δεν ήταν εύκολα, και στις δύο πλευρές. Ωστόσο, η εκλογή στις 26 Απριλίου του Μουσταφά Ακιντζί και η πρόδηλη καλή θέληση που επιδεικνύουν οι δύο ηγέτες κατά την έναρξη του νέου γύρου συνομιλιών, έχει κινητοποιήσει τους ανθρώπους αυτού του νησιού και τράβηξε την προσοχή των όσων χαράσσουν πολιτική στην Ουάσιγκτον και σε άλλες πρωτεύουσες ".
Όπως είπε η παρούσα στιγμή του φέρνει στο μυαλό το βιβλίο του Μπάρακ Ομπάμα που εξέδωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος το 2006 με τίτλο Η τόλμη της Ελπίδος: Επαναδιεκδικώντας το αμερικανικό όνειρο” (The Audacity of Hope: Reclaiming the American dream).
"Σας παρακαλώ, μην χάσετε αυτή την ευκαιρία να φέρετε τις κοινότητες του νησιού και πάλι μαζί και να υλοποιήσετε τις φιλοδοξίες σας για ένα καλύτερο μέλλον. Κάθε Κύπριος έχει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Ως Αμερικανός Πρέσβης, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ως Ηνωμένες Πολιτείες, θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να στηρίξουμε τη διαδικασία διευθέτησης”.
Κατέληξε λέγοντας ότι «ως ένας Αμερικανός που έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ζώντας με τις επιτυχίες και τις αναποδιές σας, τις ελπίδες και τις ανησυχίες σας, υπόσχομαι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να κάνω ό, τι μπορώ για να σας βοηθήσω να πραγματοποιήσετε το όραμα σας για ένα επανενωμένο νησί. Αλλά είναι στο χέρι σας, στους Κυπρίους, να διεκδικήσει ξανά το Κύπριακό όνειρο”.>>
 
<<Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του, κόβει τον ίδιο του τον λαιμό>>

Με τον Σάββα Ιακωβίδη
 «Από όλες τις ταπεινώσεις, τέτοιες που ούτε τα κτήνη του αγρού θα υπέμεναν, μπορείτε να απαλλαγείτε, αν το προσπαθήσετε, όχι περνώντας στη δράση αλλά απλώς επιθυμώντας να είστε ελεύθεροι»

Πού ξανακούστηκε, ένας λαός κατακτημένος, σφαγιασμένος και εξανδραποδισμένος να επιχαίρει και να ζητεί από τον Θεό να ευλογεί τον υποτελή του κατακτητή του; Ένας τέτοιος λαός έχει προ πολλού χάσει την αίσθηση και τη νοστιμιά της ελευθερίας. Και αφού έχασε τον πόθο της ελευθερίας, έχασε και τη γενναιότητά του να πολεμήσει γι’ αυτήν. Κατάντησε ένας λαός δούλων, που απλώς περιμένει από τον κατακτητή του να του δείξει οίκτο και έλεος. Ορθά και πικρά ο Παντελής Μηχανικός, στο γνωστό ποίημά του, «Ίτε», κραυγάζει με οργή: «Και τι περιμένεις από ανθρώπους/ που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους/ και δεν τραβήξανε το σουγιά τους./ Απαθώς/ τότε/. Κι απαθώς/ σήμερα/ ζητάνε απλώς διαζύγιο./ Τέτοιοι ρουφιάνοι/ δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε» (Εκδόσεις «Χρυσοπολίτισσα», 1982).

Τις τελευταίες ημέρες, ειδικά μετά την παράνομη εκλογή του νέου υποτελούς της τουρκικής κατοχής Ακιντζί, καλλιεργήθηκε από την Κυβέρνηση και τη λαϊκομετωπική συμπαιγνία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ μια απίστευτη ατμόσφαιρα αισιοδοξίας. Ότι ο νέος υποτελής είναι διαφορετικός από τον αδιάλλακτο Έρογλου. Ότι θέλει λύση επειδή είναι πιο διαλλακτικός. Και ότι άνοιξε ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που δεν πρέπει να κλείσουμε με «αρνητισμούς», κατά τον Κασουλίδη και τον Αβ. Νεοφύτου. Προπάντων, να μην επιδιδόμαστε στις γνωστές καταγγελίες ότι «η Άγκυρα έκανε τούτο και η Άγκυρα εκείνο», προφανώς για να μην εκνευρίσουμε την κατοχική δύναμη, αφού στη διαπασών εξαγγέλλει πως θέλει λύση, είναι ένα βήμα μπροστά και, άρα, είναι οι άθλιοι Έλληνες που δεν θέλουν λύση. Τα γνωστά κομματικά και δημοσιογραφικά βαποράκια εξαπολύθηκαν να δημιουργήσουν κλίμα λύσης και ξελιγώθηκαν επειδή ο υποτελής Ακιντζί ανακοίνωσε ότι, στο εξής, δεν θα εκδίδεται «βίζα» από το ψευδοκράτος σε όσους μεταβαίνουν στα κατεχόμενα. Απάτη! Οι κατοχικές «αρχές» καταγράφουν όλα τα στοιχεία, απλώς δεν εκδίδουν «βίζα».

Οι Τούρκοι και ξένοι, που «δεν φακκούν πενιάν» για τη λύση που επιδιώκουμε, υποβάλλουν τεχνηέντως ότι το 2015 θα είναι η χρονιά της λύσης. Και, ω! του απροσμέτρητου τουρκικού θράσους, ο Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας δήλωσε πως πρέπει να καταπέσει το τείχος που χωρίζει τη Λευκωσία! Όχι, οι Τούρκοι δεν είναι εξωγήινοι. Μας ξέρουν σαν τον παρά τον κάλπικο. Πόσο δουλόφρονες και εθελόδουλοι και παραιτημένοι είναι αρκετοί σε αυτόν τον τόπο. Μας δουλεύουν κανονικά. Η παράνομη εκλογή του ναινέκου Ακιντζί απέναντι στον εξίσου ναινέκο Αναστασιάδη είναι η μεγαλύτερη κίνηση ματ της Τουρκίας κατά των Ελλήνων. Με το χαμόγελό του, με τη λεμεσιανή καταγωγή του, με τις απανωτές δηλώσεις του ότι θα εργαστεί για λύση, εκπέμπει μιαν εικόνα που προσδιορίζει την κατοχική Τουρκία ως αθώα περιστερά που… καίγεται κυριολεκτικά να λύσει το Κυπριακό. Κανείς από όλους αυτούς τους τουρκολιγούρηδες δεν ρώτησε το αυτονόητο: Αφού τόσο πολύ ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν θέλει να λύσει «δίκαια» το Κυπριακό, γιατί εδώ και 41 χρόνια η Τουρκία δεν απέσυρε ούτε έναν Αττίλα από την Κύπρο;

Αλλά γιατί να το κάνει αφού, από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, όλοι σχεδόν οι Πρόεδροι της μη «εκλιπούσας», ακόμα, Κυπριακής Δημοκρατίας προέβησαν σε ολέθριες παραχωρήσεις προς τους Τούρκους, χωρίς να εισπράξουν έστω ένα μηδαμινό αντίδωρο; Η Τουρκία λέγει ότι θέλει λύση. Όσοι μελετούν τις θέσεις της, που καθημερινά διατυμπανίζει εκκωφαντικά προς κωφούς Έλληνες, ξέρουν ποια είναι αυτή η λύση. Τους ηγέτες μας, τρέμουμε, για την ανεπάρκεια, την ανετοιμότητά τους και την εν παντί αδυναμία ή μάλλον την απροθυμία τους να διεκδικήσουν βιώσιμη, δίκαιη και λειτουργική λύση. Αντ’ αυτής, αφιονίζουν όσους αφελείς θέλουν να τους πιστέψουν με τη μέθοδο του Μιθριδάτη. Όπως εκείνον τον θλιβερό βασιλιά, μαθαίνουν να καταπίνουν και να μη βρίσκουν πικρό το δηλητήριο της δουλείας. Έτσι παρατηρείται ένα ανεκδιήγητο «σιασιάρισμα» από αρκετούς να λύσουμε το Κυπριακό για να τελειώνουμε, βρε αδελφέ.

Με αφορμή όλα τούτα τα θλιβερά και τραγικά, ξαναδιάβασα το γνωστό βιβλίο του Etienne de La Boetie, «Πραγματεία περί εθελοδουλείας» - Discours de la servitude volontaire, 1548). Φοιτητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Orleans, σε ηλικία μόλις 18 χρονών, ο Etienne de La Boetie εκφράζει με την πιο πάνω πραγματεία την απόγνωση της γαλλικής ελίτ μπροστά στην απολυταρχία. Μερικές επισημάνσεις του αξίζουν προσοχής για τη σημερινή Κύπρο: «Είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι που επιτρέπουν, ή μάλλον επιφέρουν την ίδια τους την υποταγή, αφότου σταματώντας να υποτάσσονται, θα θέσουν τέρμα στη δουλεία τους. Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του, κόβει τον ίδιο του το λαιμό όταν, έχοντας επιλέξει ανάμεσα στο να είναι υποτελής και στο να είναι ελεύθερος, εγκαταλείπει τις ελευθερίες και μπαίνει στον ζυγό, συναινώντας στην ίδια του τη δυστυχία, ή μάλλον προφανώς καλωσορίζοντάς την».

Και προσθέτει: «Από όλες τις ταπεινώσεις, τέτοιες που ούτε τα κτήνη του αγρού θα υπέμεναν, μπορείτε να απαλλαγείτε, αν το προσπαθήσετε, όχι περνώντας στη δράση αλλά απλώς επιθυμώντας να είστε ελεύθεροι. Αποφασίστε να μην υπηρετείτε πλέον και αμέσως είστε ελεύθεροι». Όντως, απαιτεί αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Η εθελοδουλεία είναι η συντριβή της προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας. Ο τόπος ανεμεστώθη, δυστυχώς, πλήθους εθελόδουλων.



 

<<ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ>>

 

Ο Ρίκκος «την καρέκλα ουκ ελάττω παραδίδει»: ένας Ρίκκος που διευκόλυνε πελάτες του δικηγορικού του γραφείου μέσω εισαγγελίας, και ένας Ρίκκος που γράφει επιστολές και στη μια διεκδικεί προβλήματα «σύγκρουσης συμφερόντων» (για άλλους) και στην άλλη επιστολή, του ίδιου πρωινού, διεκδικεί προνομιακή μεταχείριση για τον εαυτό του


Μια από τις πιο σημαντικές ειδήσεις αυτής της εβδομάδας ήταν η συνέχιση της διαδικασίας διερεύνησης των σκανδάλων του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης, με ευρύτερη, πια, επιβεβαίωση των καταγγελιών ότι χρησιμοποιούσε την εισαγγελία για να κάνει «ευκολίες» σε πελάτες του ιδιωτικού του δικηγορικού του γραφείου. Και στα πλαίσια των αντιπαραθέσεων, αφού ο Ρίκκος κάθε φορά που συνεχίζεται το ζήτημα, κατασκευάζει θεάματα με ότι δίκτυα του έχουν απομείνει στα ΜΜΕ, έγινε ακόμα πιο εμφανής η διαφορά των δυο – και η κατά κράτος επικράτηση του κ. Κληρίδη αν κρίνει κανείς έστω και με τη διάσταση της νομικής συνέπειας.

Η συνέχιση της διαδικασίας έγινε με δυο τρόπους: από τη μια δημοσιοποιήθηκε ότι ο κ. Κληρίδης είχε προσφύγει στο Ανώτατο για παύση του κ. Ερωτοκρίτου (μετά από έρευνες και τεκμήρια για «ανάρμοστη συμπεριφορά»), ενώ η αστυνομία ειδοποίησε την εισαγγελία ότι είχε ολοκληρώσει τις ανακρίσεις για τις καταγγελίες του κ.Ερωτοκρίτου εναντίον του γενικού εισαγγελέα – μετά από την αποκάλυψη της ύπαρξης ποινικής υπόθεσης εναντίον του Ρίκκου. Ουσιαστικά, οι δυο διαδικασίες που ξεκίνησαν τον Απρίλιο έφταναν σε ένα σημείο καμπής. Αλλά ήταν πια αισθητή και η διάφορα των δυο: από την μια ο κ. Κληρίδης φαινόταν ιδιαίτερα προσεκτικός με τις κινήσεις και τις ανακοινώσεις του – με έμφαση στο να τις αιτιολογεί στα πλαίσια του νόμου, ενώ ο αντίθετα ο κ. Ερωτοκρίτου φάνηκε να αναζητά ακόμα φαντασιακές «νίκες» μέσα από θεάματα, "δικών του" στα ΜΜΕ. Σε αυτό το πλαίσιο, η αντίδραση του κ. Ερωτοκρίτου, έμοιαζε με κωμική στάση ένοχου που φωνάζει για να μετατοπίσει την έμφαση – αποκαλύπτοντας στη διαδικασία και την δομή μιας ιδιοτελούς αντίληψης. Την Πέμπτη, μετά την ανακοίνωση της αστυνομίας ότι ολοκληρώθηκαν οι έρευνες για τις καταγγελίες του, λ.χ. έστειλε δυο επιστολές σε μέλη της εισαγγελίας: στη μια ζητούσε να μην κάνουν ότι τους ανέθεσε ο κ. Κληρίδης, ο οποίος τηρούσε προσεκτικά τις διαδικασίες (για να μην υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων), και στη δεύτερη ξεχνούσε ότι έγραφε στην πρώτη επιστολή, για πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων, και ζητούσε να του παραδοθεί η αναφορά της αστυνομίας στην έρευνα για τις καταγγελίες του – ξέχασε ότι είναι και ο ίδιος εμπλεκόμενος και άρα με βάση την ρητορική της πρώτης πρωινής επιστολής, δεν θα έπρεπε καν να ζητά να δει μια έκθεση, στην οποία είχε προσωπικό συμφέρον. Αλλά κάποιος που χρησιμοποιουσε την εισαγγελία για να ευκολύνει πελάτες, είναι μάλλον εμφανές ότι δεν μπορούσε να δει την αντίφαση.

Η αντιπαράθεση δυο αισθητικών: ο κ. Κληρίδης επικαλείται το Σύνταγμα, και αποφεύγει την εμπλοκή σε υποθέσεις με σύγκρουση συμφερόντων, ενώ ο Ρίκκος διεκδικεί μια αποσπασματική εφαρμογή κανονισμών με βασικό άξονα την εξυπηρέτηση του ιδιωτικού του συμφέροντος – χωρίς να φαίνεται να μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της σύγκρουσης συμφερόντων για τον ίδιο
Η αντιπαράθεση ήταν αποκαλυπτική ακόμα και στην επίκληση του συντάγματος. Ο Ερωτοκρίτου την Πέμπτη ζητούσε να του δοθεί το υλικό της αστυνομίας, εκμεταλλευόμενος, ουσιαστικά, την απόφαση του γενικού εισαγγελέα να μην δει ο ίδιος το υλικό, για να μην υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων - αφού εκείνον κατηγορούσε ο Ρ. Ερωτοκρίτου. Ο κ. Ερωτοκρίτου δεν φάνηκε να σκέφτηκε καν ότι η κίνηση του αντίπαλου του, είχε και συμβολική, αλλά και πρακτική, σημασία – αντίθετα, φαίνεται να θεώρησε ως "ευκαιρία" τη διακριτική κίνηση του άλλου, για να μπουκάρει σε ένα κενό, που νόμισε ότι υπήρχε: Έτσι, επικαλέστηκε «το άρθρο 114 του συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο όταν ο γενικός εισαγγελέας κωλύεται η απουσιάζει τον αντικαθιστά σε όλο το εύρος των εξουσιών του ο βοηθός γενικός εισαγγελέας» [Φιλελεύθερος 15/5/2015, σελ. 3]. Ο Ρίκκος δεν φάνηκε καν να σκέφτεται ότι ο νόμος αφορά και τον ίδιο, αφού εκείνος έκανε τις καταγγελίες, άρα υπόκειται επίσης στη σύγκρουση συμφερόντων. Έτσι, θεώρησε ότι μπορούσε να πάρει πραξικοπηματικά, βασικά, τη θέση του γενικού εισαγγελέα.

A dream come true - Έστω και για μερικά λεπτά όσο έγραφε την επιστολή. Η απάντηση του γενικού εισαγγελέα την επομένη ήταν αυτό που μπορεί να πει κάποιος «σφάξιμο με το γάντι»: χωρίς να αναφερθεί άμεσα στο κ. Ερωτοκρίτου εξήγησε ότι με βάση το άρθρο 113 [αυτό που υπάρχει πριν από αυτό που επικαλέστηκε ο Ερωτοκρίτου [άρα υποδεικνύοντας έμμεσα ότι ήταν αδιάβαστος και αποσπασματικός ο Ρίκκος] μπορούσε ο γενικός εισαγγελέας να ενεργεί «μέσω λειτουργών του γραφείου» και άρα ανέθεσε το θέμα στην ομάδα όλων των υψηλόβαθμων λειτουργών της εισαγγελίας. Ο Κληρίδης είχε κερδίσει κατά κράτος – και τις εντυπώσεις, και στην συνέπεια, αφού υπέδειξε τον κ. Ερωτοκρίτου, το αυτονόητο, ότι εμπλεκόταν και ο ίδιος σε μια σύγκρουση συμφερόντων που έκανε συμφεροντολογικά ότι δεν έβλεπε – αλλά ήταν κραυγαλέα. Έτσι, τον άφησε να αιωρείται ως ένα άτομο που δεν κατανοούσε το νόμο και που αναφερόταν αποσπασματικά σε διατάξεις με βασικό άξονα το προσωπικό συμφέρον. Αν ο κ. Κληρίδης ήθελε ένα ακόμα παράδειγμα για την προσφυγή του στο Ανώτατο, ο Ρίκκος του το πρόσφερε. Το ότι οι 8 ανώτατοι εισαγγελείς κατάληξαν ομόφωνα στο ότι το θέμα των καταγγελιών του Ρίκκου, είχε διερευνηθεί και δεν βρέθηκε τίποτα επιλήψιμο εναντίον του κ. Κληρίδη, όχι μόνο δικαίωνε τον γενικό εισαγγελέα, αλλά έδειχνε και την αδυναμία του Ρίκκου [και στην εισαγγελία πια] και των δικτύων που τον στηρίζουν ακόμα, να κατανοήσουν τα δεδομένα. Την προηγουμένη, ο Χατζηβασίλης (που στηρίζει τις διαρροές Ρίκκου)  στο Φιλελεύθερο, από ότι είχε τίτλο «Οκτώ εισαγγελείς στην μέγκενη». Τελικά, η απόφαση ήταν ομόφωνη – και αν ήξερε και λίγο από νομικά ο κ. Χατζηβασίλης θα ήξερε ότι δεν υπήρχε καμία «μέγκενη», όπως ενδεχομένως του υπέβαλε η «πηγή» του ή να ήθελε σαν πρωτοσέλιδο ο κ. Ρίκκος.

Και το σκάνδαλο της σύγκρουσης συμφερόντων: Ο Ρίκκος χάριζε οφειλές σε πελάτες του δικηγορικού του γραφείου, με την ιδιότητα του βοηθού γενικού εισαγγελέα
Η νέα τροπή στην υπόθεση ανακοινώθηκε την Τετάρτη και ήταν η εξής: ανακοινώθηκε ότι ο γενικός εισαγγελέας θα έκανε προσφυγή στο Ανώτατο για παύση του Ρίκκου και διέρρευσε ότι ένα από τα θέματα που θα επικαλείτο η αίτηση της εισαγγελίας, θα ήταν η σύγκρουση συμφερόντων – με άξονα ένα ιδιαίτερα επίμαχο ζήτημα. Την προνομιακή μεταχείριση πελατών του δικηγορικού γραφείου του Ρ. Ερωτοκρίτου με την  διαγραφή ή αναστολή πληρωμής οφειλών στον ΦΠΑ. Ανακοινώθηκε επίσης ότι υπήρχε και μαρτυρία για άλλη διάσταση «ανάρμοστης συμπεριφοράς». Ενδεχομένως από τις άλλες διαστάσεις της ζωής του κ. Ερωτοκρίτου. Υπάρχουν, άλλωστε, διάφορες φήμες που παραπέμπουν σε ασυνέπεια πράξεων και νόμων τους οποίους οφείλει να υπηρετεί ένας αξιωματούχος.

Αν ο κ. Κληρίδης ήθελε ένα ακόμα παράδειγμα για την προσφυγή του στο Ανώτατο, ο Ρίκκος του το πρόσφερε. Το ότι οι 8 ανώτατοι εισαγγελείς κατάληξαν ομόφωνα στο ότι το θέμα των καταγγελιών του Ρίκκου, είχε διερευνηθεί και δεν βρέθηκε τίποτα επιλήψιμο εναντίον του κ. Κληρίδη, όχι μόνο δικαίωνε τον γενικό εισαγγελέα, αλλά έδειχνε και την αδυναμία του Ρίκκου [και στην εισαγγελία πια] και των δικτύων που τον στηρίζουν ακόμα, να κατανοήσουν τα δεδομένα.

Ο Ερωτοκρίτου αντέδρασε όπως αναμενόταν. Εγώ δεν δίνω την καρέκλα μου και ότι πείτε εναντίον μου, θα το πω και εγώ εναντίον όποιου με κατηγορήσει. Το ότι είχε κάλυψη ο κ. Ερωτοκρίτου είναι εκφραστικό της κατάστασης των ΜΜΕ, όπου η ασυνέπεια (στην μια περίπτωση ακόμα και η φήμη –που διέρρεε ο Ρίκκος – ήταν αρκετή για να θεωρηθεί κάποιος ένοχος, ενώ για τον Ρίκκο, ακόμα και οι αστείες δικαιολογίες παίρνονται σοβαρά) διασταυρώνεται με τα διάφορα κυκλώματα διαπλοκής. Ο Πολίτης παραμένει το κορυφαίο δείγμα αυτής της ασυνέπειας. Ο Φιλελεύθερος, αντίθετα, κρατά μια πιο συνεπή στάση – έκτος βέβαια όταν τα δημοσιεύματα έχουν την υπογραφή του δημοσιογράφου που καλύπτει τον Ρίκκο. Η ΕΔΕΚ, από τα κόμματα, συνεχίζει να «διαδηλώνει» την πλήρη εξάρτηση της – και η στάση του Ρίκκου [μέσω ΕΔΕΚ]  φάνηκε να βρίσκει προβολή από την Σημερινή. Όμως, η κρίση που υπάρχει πλέον είναι σαφής και το Ανώτατο δεν μπορεί να αποφύγει, πια, να τοποθετηθεί – η συνέχεια της παράστασης Ρίκκου δείχνει ότι η αντίληψη μερικών για την έννοια «κυπριακή δικαιοσύνη» παραπέμπει σε μια υπόθεση ρουσφετολογίας, όπου ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι παραβιάζονται.

Ο Ρίκκος και η κωμική εγωπάθεια ενός ατόμου θεωρεί ότι το σύνταγμα και οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται μόνο στους άλλους και ότι ο ίδιος μπορεί να παρανομεί με συγκάλυψη …
Την Πέμπτη λ.χ. ξέσπασε νέα διαμάχη, όταν ο κ. Κληρίδης ανάθεσε, με σαφείς διαδικασίες στις οποίες δεν εμπλεκοταν  ίδιος, στις 8 εισαγγελείς να αξιολογήσουν την έρευνα της αστυνομίας. Αμέσως παρενέβηκε ο Ρίκκος για να θυμίσει την ύπαρξή του και προειδοποίησε τις εισαγγελείς να μην το κάνουν. Δηλαδή, ξαφνικά, ούτε καν η αναγνώριση του συνταγματικού δικαιώματος-καθήκοντος του γενικού εισαγγελέα να επιβλέπει και να αποφασίζει, δεν γινόταν αποδεκτή από τον υποτιθέμενο βοηθό γενικό εισαγγελέα, ο οποίος φαίνεται να θέλει να λειτουργεί με δικές του διατάξεις του συντάγματος.

Εάν μια κυβέρνηση επικαλείται επιλεκτικά τον νόμο περί ισονομίας κλπ για να επιβάλει νομοθεσίες που ευνοούν τις τράπεζες ή συμφέροντα…αλλά σε άλλες περιπτώσεις παραβιάζει τους ίδιους νόμους γιατί απλώς έτσι την συμφέρει, τότε.. ο διορισμένος από αυτήν βοηθός γενικός εισαγγελέας θα «κάνει ότι θέλει», θεωρώντας ότι το σύνταγμα και οι νόμοι είναι για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του ως προνομιούχο του κράτους των ημετέρων.

Το ότι το σύνταγμα μερικοί το κατάντησαν σουρωτήρι, είναι γεγονός – την ίδια μέρα στη βουλή ένας βουλευτής του ΔΗΣΥ και τέως μέλος της γενικής εισαγγελίας, ο Ρ. Μαππουρίδης είπε χαρακτηριστικα – παρανόμησε η κ. Υπουργός, αλλά έπρεπε να το κάνει. Ενώ την ίδια μέρα αποκαλύφθηκε ότι ο υπουργός εσωτερικών ζητησε από τους δήμους να μην εφαρμόζουν την νομοθεσία για τις παραλίες. Εάν μια κυβέρνηση επικαλείται επιλεκτικά τον νόμο περί ισονομίας κλπ για να επιβάλει νομοθεσίες που ευνοούν τις τράπεζες ή συμφέροντα όπως του Σιακόλα (και για αυτά καταφεύγει και στο Ανώτατο Δικαστήριο), αλλά σε άλλες περιπτώσεις παραβιάζει τους ίδιους νόμους γιατί απλώς έτσι την συμφέρει, τότε εμφανώς ο διορισμένος από αυτήν βοηθός γενικός εισαγγελέας «θα κάνει ότι θέλει», θεωρώντας ότι το σύνταγμα και οι νόμοι είναι για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του ως προνομιούχο του κράτους των ημετέρων.

Και μια υπενθύμιση για το σκάνδαλο χαριστικών διαγραφών οφειλών στο ΦΠΑ

Η τάση του Ρίκκου να χρησιμοποιεί την εισαγγελία για ιδιωτικό όφελος φαίνεται βέβαια και στο επίμαχο ζήτημα με τον Νεοκλέους – όταν ο Ρίκκος τον ευκόλυνε στην υπόθεση της Providencia και το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους ξέχασε βολικά να πάει σε δίκη και έτσι κέρδισε ο Ρίκκος  600,000 ευρώ. Φαίνεται, επίσης, από το ζήτημα το οποίο προέκυψε [και με παρατήρηση του γενικού ελεγκτή] για την τάση στην γενική εισαγγελία [επί Ρίκκου] να προωθηθούν τα συμφέροντα πελάτη του δικηγορικού γραφείου του τέως βοηθού γενικού εισαγγελέα. Οπότε, σε αυτό το πλαίσιο οι χαριστικές παρεμβάσεις δεν πρέπει να θεωρούνται παράδοξα. Όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι  Ρίκκος χρησιμοποιούσε εκτενώς τη συγκεκριμένη πρακτική. Η πιο γνωστή του πρακτική εφαρμογμή μέχρι στιγμής άλλωστε ήταν η απαλλαγή [ ή χαριστική απαλλαγή] του Φαντούση από χρέος 450,000 για να πειστεί να μαρτυρήσει εναντίον του Β. Ζαννέτου. Ήταν μια δημόσια εξαγορά μάρτυρα, η οποία, μάλιστα, καταγράφηκε και στο δικαστήριο. Και αφού κάτι τέτοιο πέρασε από τον κ. Σάντη, γιατί να νομίζει ο Ρίκκος ότι ήταν πρόβλημα να επεκτείνει την πρακτική; Και η πλειοψηφία των ΜΜΕ τότε σιώπησε και λογόκρινε. Οπότε το ότι έγινε επιτέλους μια έρευνα στην υπηρεσία ΦΠΑ ίσως είναι και μια αρχή για να σταματήσουν μερικοί να οικοδομούν ένα παρακράτος ημετεροκρατίας, όπου οι νόμοι λειτουργούν διαφορετικά για τους δικούς τους και διαφορετικά για τους υπόλοιπους. Και όπου οι μάρτυρες δεν θα εξαγοράζονται δημόσια και δεν θα γίνεται αποδεκτή από τα δικαστήρια αυτή η κωμωδία.