Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

MONSANTO: O ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

MONSANTO: O ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ


Το μονοπώλιο είναι ο αποκλειστικός έλεγχος ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας που επιτρέπει να χειραγωγήσει η κυβέρνηση  τις τιμές. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω των κυβερνητικών κανονισμών που χρησιμοποιούνται για την επιβολή του μονοπωλίου. Ο τρόπος για να σπάσει το μονοπώλιο είναι η κατάργηση αυτών των νόμων. Αυτό είναι απλό, αλλά δεν είναι εύκολο στην περίπτωση της Monsanto
Η Monsanto, ο παγκόσμιος ηγέτης στις καλλιέργειες γενετικά τροποποιημένων (GM) τροφίμων και σπόρων, έχει αποκαλεστεί  «η χειρότερη εταιρεία του 2011»  από την Natural Society -  "που απειλεί τόσο την ανθρώπινη υγεία όσο και το περιβάλλον."
Σύμφωνα με το Forbes:
"Η Monsanto  τόσο πολύ  περιφρονείται από τους οικολόγους ώστε ο πρώτος προτεινόμενος όρος αναζήτησης στη Google για την εταιρεία  στο Σαιντ Λούις είναι «Monsanto-evil».
Οι αναγνώστες ψήφισαν τη Monsanto ... ως τη χειρότερη εταιρεία στον κόσμο σε μια δημοσκόπηση του Ιανουαρίου, δίνοντας στην  εταιρεία ένα επιβλητικό αρνητικό αποτέλεσμα 51% των ψήφων. "(http://americanholocaustcoming.blogspot.gr/)           
Τι συμβαίνει με τη Monsanto;
Ίσως να αναρωτιέστε γιατί η Monsanto - η μεγαλύτερη εταιρεία σπόρων στον κόσμο, της οποίας τα καθαρά έσοδα για το πρώτο τρίμηνο του οικονομικού έτους 2012 ανήλθαν σε 126 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια (πάνω από 9 εκατομμύρια δολάρια το 2011) - έχει κερδίσει τέτοια οργή από τον κόσμο σε παγκόσμιο επίπεδο. 
Ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά για να το συνοψίσω, ο γίγαντας της βιοτεχνολογίας Monsanto έχει δημιουργήσει μερικά από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των Agent Orange, διοξίνες, ανασυνδιασμένη αυξητική ορμόνη των βοοειδών (rBGH) ... και γενετικά τροποποιημένων σπόρων .  
Για σχεδόν δύο δεκαετίες, η Monsanto και η εταιρική βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων έχουν ασκήσει σχεδόν δικτατορικό έλεγχο στην αμερικανική γεωργία, βοηθούμενη και υποκινούμενη από πολιτικούς και μισθωμένους  ρυθμιστικούς οργανισμούς, αλυσίδες σούπερ μάρκετ,  γιγάντιες εταιρείες - επεξεργαστές τροφίμων. 
Ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα της Monsanto μπορεί να οδηγήσουν  σε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η ανάπτυξη των καρκινικών όγκων, στειρότητα και γενετικές ανωμαλίες. 
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η FDA, ο οργανισμός που είναι επιφορτισμένος με την εξασφάλιση της ασφάλειας των τροφίμων για τον πληθυσμό, καθοδηγείται από πρώην στελέχη της Monsanto, πράγμα που είναι αναμφισβήτητα  σύγκρουση συμφερόντων και εξηγεί την έλλειψη της έρευνας από την κυβέρνηση για την ύπαρξη μολύβδου στα  γενετικά τροποποιημένα προϊόντα με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στους ανθρώπους.
Πρόσφατα, το Κογκρέσο των ΗΠΑ και ο πρόεδρος Ομπάμα πέρασε συλλογικά το σχέδιο «Monsanto Protection Act" που, μεταξύ άλλων, απαγορεύει στα δικαστήρια την ανάσχεση της πώλησης των γενετικά τροποποιημένων σπόρων της Monsanto.
Για πολύ καιρό, η Monsanto είναι ο ευεργέτης των εταιρικών επιδοτήσεων και της πολιτικής ευνοιοκρατίας. Οι βιολογικές καλλιέργειες και οι  μικροί αγρότες έχουν υποστεί ζημιές, ενώ η Monsanto εξακολουθεί να κατέχει το μονοπώλιο της παραγωγής τροφίμων στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των αποκλειστικών δικαιωμάτων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τους σπόρους και γενετικό υλικό. 
Οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι της Monsanto είναι επιβλαβείς  για το περιβάλλον. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι έχουν προκαλέσει την κατάρρευση αποικιών μεταξύ του πληθυσμού των μελισσών στον κόσμο.                                   
Το τελευταίο είναι ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα, επειδή οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες είναι τώρα ένα στήριγμα της αμερικανικής γεωργίας. 
Ενενήντα τοις εκατό ή και περισσότερο του συνόλου των καλλιεργούμενων προϊόντων στις Η.Π.Α, καλαμπόκι, σόγια, ελαιοκράμβη, και σακχαρότευτλα είναι γενετικά τροποποιημένες εκδόσεις, πράγμα που σημαίνει ότι ουσιαστικά όλα τα επεξεργασμένα είδη διατροφής περιέχουν τουλάχιστον ένα ή περισσότερα γενετικά τροποποιημένα συστατικά. 
Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα είναι, από ό, τι αντιλαμβάνομαι, μια από τις σημαντικότερες απειλές που έχουμε για τη βιωσιμότητα της ανθρώπινης φυλής. Γιατί; Με λίγα λόγια, αυτές οι τοξίνες συνδέονται με αυξανόμενες επιθέσεις κατά της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος - και έχουν ήδη εισαχθεί στο αίμα των παιδιών ακόμα και των εμβρύων μέσω των μητέρων,πράγμα που σημαίνει ότι οι μελλοντικές γενιές είναι πλέον σε κίνδυνο.
Η Monsanto είναι η εταιρεία με τις περισσότερες δικαστικές αγωγές και μυνήσεις, σε όλο το κόσμο. Άνθρωποι σε όλη τη γη διοργανώνουν διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, που πολύ συχνά απωθούνται από τις αστυνομικές δυνάμεις, μια και η πολυεθνική απολαμβάνει την πλήρη προστασία των κυβερνήσεων. 
H MONSANTO ΕΊΝΑΙ ενα απο τα πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ(NWO), ασκεί την κυριαρχία της στον πλανήτη, μέσω των τροφίμων. 
Μην ξεχνάμε τα λόγια του Χένρυ Κίσινγκερ: "Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε τα κράτη.Ελέγξτε τα
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

ΓΟΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΧΑΜΗΛΟΥ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ


Ο Πρώην Υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Χριστόφια, Μάρκος Κυπριανού μετά την αθώωση του από το δικαστήριο για την υπόθεση της έκρηξης στο Μαρί, που στοίχισε την ζωή σε 13 συνανθρώπους μας, μάζεψε κάμποσους φίλους του, confirmed bachelors, και το διασκέδασε με την ψυχή του σε γνωστό κλαμπ της Λευκωσίας. Καλά ρε Α-μαρκέ Μάρκο, ήταν υπόθεση αυτή για να την διασκεδάσεις. Δεν μπορούσες... να βγάλεις το σκασμό και να μην προκαλείς και από πάνω; Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί την αθώωση του. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες συγγενών των θυμάτων και απλών πολιτών, ο ολετήρας της κυπριακής Δικαιοσύνης, Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης, που σκόπιμα δεν έστησε σωστά το κατηγορητήριο για  να μην  καταδικασθούν οι πραγματικοί και κύριοι ένοχοι, Δημήτρης Χριστόφιας και Μάρκος Κυπριανού, αναγκάστηκε να ασκήσει έφεση κατά της αθώωσης του Μάρκου.

 Επί 30 μήνες, Δημήτρης Χριστόφιας και η μαριονέττα του ο Μάρκος, επέμεναν να έχουν στιβαγμένα τα φονικά εκρηκτικά δίπλα από στρατόπεδο και από το μεγαλύτερο έργο υποδομής της Κύπρου, την ΑΗΚ για να εξυπηρετηθούν οι φίλοι και συντρόφοι του μπουρλοτιέρη και πρώην καφετζή του Δικώμου Δημήτρη Χριστόφια, Πρόεδρος Άσσαντ της Συρίας και Αχμαντινεζαντ του Ιράν μέχρι που ήρθε ο όλεθρος. Τα δύο πιο πάνω πολιτικά υποκείμενα, ελεύθερα τώρα, κάνουν πάρτυς και παραθερίζουν στο Κελλάκι. Στο Μάρκο Κυπριανού, όταν ήταν ακόμη υπουργός είχε υποδειχθεί από ειδικούς σε συσκέψεις η μεγάλη επικινδυνότητα των εκρηκτικών, αλλά προτίμησε να μην κάνει τίποτα για να πιέσει το άρρωστο ανθρωπάκι που ακούει στο όνομα Δημήτρης Χριστόφιας για να απομακρυνθούν και να γλιτώσουμε από την καταστροφή. Ο Μαρκούλης εν’ όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, ήταν ο ‘’Yes Man’’ του προέδρου γιατί ήθελε να τα έχει καλά με Χριστόφια και το κόμμα του το ΑΚΕΛ. Ο λόγος; προσδοκούσε ότι στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2013, θα μπορούσε να είναι κοινός υποψήφιος του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ για την προεδρία της Δημοκρατίας

Είναι η μοίρα του ελληνισμού γενικότερα να ταλαιπωρείται και να καταστρέφεται από γόνους πολιτικών και γενικά από ψυχικά και σωματικά άρρωστους ηγέτες και πολιτικούς. Θέλετε παραδείγματα γόνων; Έχουμε και λέμε: Ανδρέας Παπανδρέου, Γιωργάκης Παπανδρέου, Ντόρα Μπακ. Μητσοτάκη, Κώστας Καραμανλής, Καίτη Κληρίδου, Νικόλας Παπαδόπουλος, Μάρκος Κυπριανού.

Κάποιος από τους δικούς μας γόνους με πήρε στο παρελθόν στο τηλέφωνο και μου ζήτησε να σταματήσω να κάνω κρητική στον ίδιο και τον Πρόεδρο πατέρα του… για το καλό μου... Επειδή αυτό το θεώρησα έμμεση απειλή και κάτι τέτοια δεν είναι του  χαρακτήρα μου να τα ανέχομαι, τον έβαλα στην θέση του. Σε ηλικία 4 ετών ο πατέρας μου θυσίασε την ζωή του στο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Σε ηλικία 11 χρονών αναγκάστηκα  να δουλεύω στις οικοδομές για να βγάλω το ψωμί μου. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου έκανα δύο δουλειές για μπορέσω να τελειώσω το πανεπιστήμιο. Είναι για τους πιο πάνω λόγους που έχω ανθρώπινες ευαισθησίες και γνήσια φιλοπατρία. Οι δικοί μας γόνοι, ο Μάρκος, ο Νικόλας και η Καίτη δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους ούτως ώστε, αναλαμβάνοντας πολιτειακά αξιώματα, να έχουν ανθρώπινες ευαισθησίες και γνήσια φιλοπατρία για να υπηρετούν σωστά την πατρίδα τους.

Υπενθυμίζω ότι ο Μάρκος (υιός του πρώην Προέδρου Σπύρου Κυπριανού) διορίστηκε από τον πρώην Πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο στην θέση του Υπουργού Οικονομικών το 2003, προκειμένου ο Τάσος να ξεχρεώσει την υποχρέωση που είχε στο Σπύρο όταν του παρέδωσε την προεδρία του ΔΗΚΟ μέσω της οποίας αναρηχύθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας με τα δεκανίκια του ΑΚΕΛ. Ο Μάρκος, όντας αχάπαρος σε θέματα οικονομίας, όπως αναμενόταν τα θαλάσσωσε .Ο Τάσος προκειμένου να τον σώσει πολιτικά του πρόσφερε το χαρτοφυλάκιο του Επιτρόπου Υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί κάποιοι είπαν ότι τα πήγε κάπως καλύτερα, γιατί όπως μου ανέφερε στέλεχος του κόμματος του, του ΔΗΚΟ, οι ευρωπαίοι.....είναι λιγότερο ρατσιστές και ανατολίτες από τους κύπριους..... Το ίδιο υψηλόβαθμο στέλεχος, μόλις ο Μάρκος εκδιώχθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών, μου ανέφερε κοροιδευτικά για αυτόν...Μα.. ο Μαρκούλλης ενόμισε ότι η οικονομία του τόπου ....είναι εκδρομούλλες με τους φίλους του στο δάσος και στην έρημο.....;   

Και ενώ ο γόνος Μάρκος τα ....’’πήγαινε μια χαρούλλα’’ ...με τους προχωρημένους ευρωπαίους εταίρους μας, βρέθηκε ξαφνικά στο Υπουργείο Εξωτερικών, λόγω της συναλλαγής του ΑΚΕΛ με την πόρνη της πολιτικής ζωής της Κύπρου, το ΔΗ.ΚΟ, συναλλαγή που ανέδειξε το 2008 στην εξουσία τον ανεκδιήγητο και από κάθε άποψη άρρωστο Δημήτρη Χριστόφια.

Στην περίπτωση της έκρηξης του Μαρί ενώ υπήρχε το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής υπό τον Πόλυ Πολυβίου, που καταλόγιζε ασήκωτες πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε Χριστόφια και Μάρκο, ήρθε ο Πέτρος ο Συγκαλυψίας (Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης) να παρουσιάσει μια διάτρητη υπόθεση στην δικαιοσύνη, προκειμένου να αθωώσει το κομματικό κατεστημένο και τους γόνους πολιτικούς. Για να μην φανεί, ότι οι πολιτικοί διαφεύγουν μονίμως την τσιμπίδα του νόμου, καταδικάστηκε ο πρώην Υπουργός Άμυνας του Χριστόφια (στέλεχος του ΑΚΕΛ) υπέργηρος Κώστας Παπακώστας. Για την ιστορία ο Κώστας Παπακώστας, που δεν έχει ανθρώπινη ασθένεια από την οποία να μην υποφέρει, όταν ήταν υπουργός και πριν την έκρηξη στο Μαρί, ήταν ετοιμοθάνατος για ένα μήνα στο νοσοκομείο. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο εκληπαρούσε τον Χριστόφια να τον απαλλάξει από τα καθήκοντα του λόγω σοβαρότατων προβλημάτων υγείας, αλλά ο  Χριστόφιας τον κρατούσε σκόπιμα στο Υπουργείο Άμυνας, μπας και ο αντικαταστάτης του έκανε άλλο χειρισμό στο θέμα των εκρηκτικών και γλυτώναμε τον όλεθρο.

Με το άκουσμα της καταδίκης του ο υπέργηρος Κώστας Παπακώστας αντί να βρεθεί στην φυλακή, όπως αναμενόταν, βρέθηκε και ακόμη παραμένει στο νοσοκομείο. Με λίγα λόγια το αρωστημένο κομματικό κατεστημένο και η υποταγμένη σε αυτό Δικαιοσύνη μας έριξε στάχτη στα μάτια, καταδικάζοντας για πρώτη φορά στην σύγχρονη κυπριακή ιστορία πολιτικό πρόσωπο, έναν υπέργηρο και βαριά άρρωστο άτομο, που ούτως η άλλως δεν θα μπορούσε να παραμείνει στην φυλακή παρά μόνο λίγες μέρες 

Αυτή δυστυχώς είναι και αυτή θα συνεχίσει κατά τα φαινόμενα να είναι η μοίρα αυτού του ανώριμου πολιτικά λαού, όταν επιμένει να επιλέγει και να αναδεικνύει στην εξουσία κομπλεξικούς, ψυχικά και σωματικά άρρωστους πολιτικούς και γόνους πολιτικών με χαμηλό ήθος και μειωμένων αντιστάσεων.

Όμηρος Αλεξάνδρου
 

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ – ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ..... ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΧΡΕΩΝ


Ενώπιον της Ερευνητικής για την Οικονομία κατάθεσε χθες και ο υπεύθυνος της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Ανάκτησης Χρεών της Τράπεζας Κύπρου Βύρωνας Βύρωνος ο οποίος απαντώντας σε ερωτήσεις αναφέρθηκε στις διαγραφές δανείων.
Ερωτηθείς σχετικά με τη διαγραφή που έγινε 5/1/12 χρέους ύψους 2,8 εκατ. ευρώ περίπου της εταιρείας
Tamasos Hotel Enterprices, είπε ότι κύριος μέτοχος της εταιρείας ήταν η ΠΕΟ. Όπως είπε «οι υποχρεώσεις, όταν μεταφέρθηκαν στην υπηρεσία recoveries ήταν περίπου γύρω στις 850 χιλιάδες που ήταν αποτέλεσμα ενός υπολοίπου που είχε μείνει όταν πωλήθηκαν δύο ξενοδοχεία που ανήκαν στο συγκρότημα». «Οι πελάτες τότε προσέφεραν για κάλυψη του συγκεκριμένου υπολοίπου που έμεινε προσέφεραν τις εγγυήσεις 4 ατόμων» συγκεκριμένα του γ.γ. της ΠΕΟ Χαράλαμπου Κυρίτση, των στελεχών του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ Κλεάνθη Κλεάνθους και Σωτήρη Φελλάς και του στελέχους του ΑΚΕΛ Χρήστου Αλέκου. Όπως είπε, «εκτός από τις προσωπικές τους εγγυήσεις είχαν δεσμεύσει 1,5 εκατ. ευρώ μετοχές της New Marathon Tours». Σε ό,τι αφορά το θέμα της Ταμασού παραπέμφθηκε στο ΔΣ της τράπεζας το οποίο καλείτο να αποφασίσει κατά πόσον η τράπεζα μπορούσε να αναγνωρίσει την ευθύνη της ότι όταν είχαν δεσμευτεί οι μετοχές υπερκάλυπταν το χρέος και άρα έπρεπε να είχαν πωληθεί.
Σε ό,τι αφορά τη διαγραφή χρέους της εταιρείας Cycan Industries συνιδιοκτησίας των Αχιλλέα Κυπριανού, υιού του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας και του κ. Λούη Λοΐζου ύψους 1,2 εκατ. ευρώ, είπε ότι μετά από διευθέτηση συμφωνήθηκε όπως ο κ. Κυπριανού καταβάλει 170 χιλιάδες ευρώ και ο κ. Λοΐζου 207 ευρώ και το υπόλοιπο ποσό να διαγραφεί. Ο κ. Λοΐζου δεν τήρησε την υποχρέωσή του.
Όσον αφορά την υπόθεση της εταιρείας Αtrotos Ltd του Βουλευτή του ΔΗΣΥ Σωτήρη Σαμψών στην οποία έγινε διαγραφή χρέους ύψους 502 χιλιάδες ευρώ στις 8/3/10, είπε ότι το ποσό αφορούσε τόσο την εταιρεία όσο και κάποιες προσωπικές υποχρεώσεις του Νίκου και Βέρας Σαμψών.
Σε ό,τι αφορά τη διαγραφή ποσού ύψους 347 χιλιάδων ευρώ μέρος του δανείου που δόθηκε στην κα Ξενοφώντος Μαρία, συγγενή μέλους του ΔΣ της τράπεζας, είπε ότι το ποσό της διαγραφής αφορούσε καθαρά μη δικαστικά εισπράξιμα ή και μη δικαστικά διεκδικήσιμα.
Σε ό,τι αφορά τη διαγραφή ποσού του πρώην βουλευτή του ΔΗΣΥ, Τίμη Ευθυμίου, πρώην υπουργού και βουλευτή, ύψους 199 χιλιάδων, είπε ότι ούτε αυτή η υπόθεση προχώρησε δικαστικώς διότι έγινε διευθέτηση του χρέους.

 

ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ – ΑΚΕΛ…ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ...ΜΙΖΑΣ

 

Όλα τα ποσά που πήραν ΑΚΕΛ, βουλευτές του ΑΚΕΛ και άλλοι συνεργάτες τους


Μίζες εκατομμυρίων σε πολιτικούς και άλλους παράγοντες κατήγγειλε ο επιχειρηματίας Χαράλαμπος Λιοτατής στην Ερευνητική Επιτροπή για τις αγοραπωλησίες τουρκοκυπριακών περιουσιών. Ο κ. Λιοτατής είπε πως όταν έγινε η πώληση, από τα 9,2 εκ. που εισέπραξαν, ο ίδιος πήρε μόνον 600.000. Όταν ζήτησε από τον επιχειρηματία Νίκο Λίλλη ( άνθρωπο του ΑΚΕΛ)  όλο το ποσό που του αναλογούσε και που ανερχόταν σε 1,6 εκ., ο κ. Λίλλης του απάντησε, σύμφωνα με την κατάθεση του κ. Λιοτατή, ότι «δεν έμειναν άλλα λεφτά αφού τα έφαγαν οι μίζες».

Σύμφωνα με την κατάθεση του κ. Λιοτατή, πήρε 1 εκ. ευρώ ο Ντίνος Κατσουρίδης, του ΑΚΕΛ, 1 εκ. ο Στάθης Κιττής (Πρόεδρος της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ΑΤΗΚ, το ταμείο προνοίας των υπαλλήλων της οποίας συμμετείχε στην ‘’επένδυση’’), κάποια χρήματα πήγαν σε υποθήκες 11 σπιτιών πολιτικών και πρώην παραγόντων της ποδοσφαιρικής  ομάδας της Αλκής (πρόσκειται στο ΑΚΕΛ) που σχετίζονται με τον πρώην υφυπουργό παρά τω προέδρω του Χριστόφια, Τίτο Χριστοφίδη, τον Κώστα Νικολαΐδη και τον πρώην δήμαρχο Λάρνακας Αντρέα Μωυσέως.
Σύμφωνα με τον κ. Λιοτατή, ο Νίκος Λίλλης πήρε 500.000 ευρώ για να πληρωθούν οι παίκτες της Αλκής, ο γιος του Νίκου Κατσουρίδη, βουλευτή του ΑΚΕΛ, πήρε πέντε επιταγές των 10.000 ευρώ και μια επιταγή 500.000 ευρώ πήγε στο ΑΚΕΛ σαν κόμμα ». Είπε ακόμα ότι άκουσε πως 150.000 ευρώ πήγαν στον Κώστα Καϊάφα ( πρώην ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας, και νυν προπονητή της Αλκής, ενώ 800.000 ευρώ πήρε ο Κυριάκος Λίγγης ως αποπληρωμή δανείου προς τον Κ.Λίλλη
.

 

<<Επειδή υπάγομαι στο ΑΚΕΛ έλεγα, αποκλείεται να συνεργάζονται με απατεώνες, ανάφερε στη Διερευνητική Επιτροπή η κυρία Λιοτατή»


Μέχρι και στο Προεδρικό όπου είχε συνάντηση με τον διευθυντή του γραφείου του τέως προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, Χρίστο Χριστοφίδη, είχε φτάσει η Παναγιώτα Λιοτατή, σύζυγος του επιχειρηματία Χαράλαμπου Λιοτατή, για να μάθει την αλήθεια εάν υπήρξαν μίζες, όπως εξομολογήθηκε χθες στην ερευνητική επιτροπή που ερευνά την πώληση Τ/κ γης στη Δρομολαξιά και την ‘’επένδυση’’ σ' αυτήν του Ταμείου Συντάξεων της ΑΤΗΚ.
ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΑΚΕΛ.
«Επειδή υπάγομαι στο ΑΚΕΛ έλεγα, αποκλείεται οι άνθρωποι αυτοί να συνεργάζονται με απατεώνες. θα διάλεγαν τους συνεργάτες τους εφόσον είναι άνθρωποι σεβαστοί», σημείωσε η κ. Λιοτατή. Σύμφωνα με όσα ανέφερε, ζήτησε συνάντηση με τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια στο Προεδρικό όταν βεβαιώθηκε ότι ο σύζυγος της είχε εξαπατηθεί από τον Νίκο Λίλλη. «Μας δέχτηκε ο διευθυντής του γραφείου του προέδρου Χριστόφια, Χρίστος Χριστοφίδης και του είπα ότι ο κ. Λίλλης ισχυρίζεται ότι έδωσε χρήματα στον βουλευτή του ΑΚΕΛ κ. Κατσουρίδη και στον πρόεδρο της ΑΤΗΚ κ. Κιττή και δεν έμειναν λεφτά για μας. Εγώ ήθελα να ήμουν ξεκάθαρη και να μάθω αν ίσχυε ότι στελέχη του κόμματος του πρώην προέδρου Δημήτρη Χριστόφια (ΑΚΕΛ) είχαν πάρει μίζες και για αυτό δεν μπορούσε ο Νίκος Λίλλης να μας επιστρέψει τα χρήματά μας. Ο κ. Χριστοφίδης μου είπε τι φταιμε εμείς αν ο άντρας σου έδωσε λεφτά; και με παρέπεμψε στον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Έτσι πήγαμε στο ΑΚΕΛ με τον άντρα μου. Ο Άντρος Κυπριανού δεν ήταν εκεί και τα είπα όλα στη γραμματέα του. Θέλω να επέμβετε ως ΑΚΕΛ, της είπα, να μου δώσουν τα λεφτά μου. Πήραν όλα τα λεφτά και ο Λιοτατής που εν καλός άνθρωπος να μείνει έξω;», ανέφερε η κ. Λιοτατή.
Με μίζες και υπόκοσμο ασχολούντο αυτά τα άθλια ανθρωπάκια που μας κυβέρνησαν την προηγούμενη πενταετία και οδήγησαν την Κύπρο και τους ανώριμους πολιτικά πολίτες της στην οικονομική εξαθλίωση. Αν δεν προηγούντο αυτά τα ‘’λαϊκά’’ ανθρωπάκια του ΑΚΕΛ στην εξουσία και δεν έκαναν ότι έκαναν, με τίποτα δε θα κέρδιζε την εξουσία το έτερο κόμμα της διαφθοράς και της μίζας, ο ΔΗΣΥ του Νίκου Χρύσανθου* Αναστασιάδη.

Τώρα πού ξετυλίγεται το κουβάρι και άρχισαν να βγαίνουν οι βρωμιές τους στη φόρα, άρχισαν να φοβούνται τις επικείμενες οργισμένες αντιδράσεις των εξαθλιωμένων πολιτών, για αυτό οι αρχηγοί των κομμάτων ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ  ανακάλυψαν πάλι το … φρούτο της δήθεν ενότητας. Συναντήθηκαν προχθές άρον, άρον  και συμφώνησαν να μην βγάζει το ένα κόμμα τα άπλυτα του άλλου στη φόρα, και αυτό προσπαθούν τώρα να το περάσουν προ στα έξω σαν δήθεν ‘’ενότητα’’

Χθες ανακοινώθηκε ότι η Τράπεζα Κύπρου, η οποία όπως ακούγεται ‘’πνέει τα λοίσθια’’, θα διαχωριστεί σε Εμπορική Τράπεζα και Τράπεζα Ακινήτων. Πολλοί πολίτες δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει αυτό. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζει η διαδικασία εκποίησης ακινήτων και ξεσπίτωμα των πολιτών που δεν εξυπηρετούν τις δόσεις των δανείων τους. Μεταξύ της νέας Κτηματικής Τράπεζας Κύπρου και των δανειοληπτών θα παρεμβάλλονται κάποιοι ξένοι επιχειρηματίες και κύπριοι φοροφυγάδες και κλεφταράδες για να αρπάζουν τα ακίνητα των πολιτών σε εξευτελιστικές τιμές.  Ο Πρόεδρος Νίκος Χρύσανθου* Αναστασίαδης, που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη φούσκα πολιτικού στην κυπριακή πολιτική ιστορία, νίπτει τας χείρας του και δηλώνει ότι για το μέλλον της Τράπεζας Κύπρου, θα αποφασίσουν μόνο οι καταθέτες και μέτοχοι της. Και ποίοι είναι αυτοί κύριε Χρυσάνθου*; Δεν είναι κατά 59% περίπου ξένοι; Θα νοιαστούν οι ξένοι κύριε Χρύσανθου* αν θα χάσουν οι έλληνες κύπριοι τα σπίτια τους; Η κυβέρνηση του κυρίου Χρυσάνθου* ήδη εξήγγειλε φορολογική αμνηστία με μηδενικό φόρο για να διευκολύνει την διοχέτευση ρευστότητας στη Κύπρο που θα χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό.

Ακούστε φίλοι μου. Δικαιοσύνη στην Κύπρο δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνον δυστυχώς συνεργαζόμενοι διεφθαρμένοι  πολιτικοί, τραπεζίτες, Γενικοί Εισαγγελείς και επίορκοι Δικαστές που καταστρέφουν την Κύπρο και το λαό της. Αν δεν εμπεδώσουμε σύντομα, τι τροχοδρομεί σε βάρος μας αυτό το άθλιο και ελεεινό κατεστημένο και δεν αντιδράσουμε δυναμικά, αν δεν καταστούμε πραγματική απειλή για αυτούς και δεν τους εξαναγκάσουμε να φύγουν από την Κύπρο, τότε να είστε βέβαιοι ότι σύντομα θα βλέπουμε απλούς και έντιμους πολίτες να ζητιανεύουν στους δρόμους. Στο τέλος, τέλος, τι είναι η νήσος Κύπρος, δεν είναι οι άνθρωποι και οι περιουσίες τους; Αν λοιπόν οι μεγαλοκαρχαρίες, ντόπιοι και ξένοι αρπάξουν τις περιουσίες μας, θα συνεχίσει να υπάρχει η Κύπρος ως κράτος, όπως τουλάχιστο, την ξέραμε μέχρι σήμερα; Ας αρχίσουμε να συνασπιζόμαστε από τώρα, δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο.  

Όμηρος Αλεξάνδρου
* Το Χρυσάνθου παραπέμπει στο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο ''αδιάφθορος''
Νίκος Αναστασιάδης στις χρηματιστηριακές του συναλλαγές κατά την διάρκεια
της χρηματιστηριακής απάτης του 1999-2000 για να εξαπατά τους ανυποψίαστους
επενδυτές, να θησαυρίζει σε βάρος τους και να μην γίνεται αντιληπτός

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ



ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΆΣΕΤΕ ΟΛΑ, ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΝΕΒΕΙ Η ΠΙΕΣΗ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟ ΡΙΣΚΟ:

Για περισσότερο από μια δεκαετία, με άρθρα μου στο διαδίκτυο που δημοσιεύονται και στο προσωπικό μου Μπλοκ, καταφέρομαι μεταξύ άλλων κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής που χαρακτηρίζει τα πολιτικά κόμματα και τους εταίρους τους τραπεζίτες και μεγάλους οικονομικούς παράγοντες.

Με έκθεσή της για την Κύπρο, που έχει ήδη δοθεί στη δημοσιότητα, η Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO) έρχεται να με επιβεβαιώσει και να αναδείξει για ακόμη μια φορά την αδιαφάνεια στην χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων. Η έκθεση επισημαίνει την έλλειψη ουσιαστικού και συνεκτικού ελέγχου στη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, των προεκλογικών εκστρατειών και επικρίνει τη μη δημοσίευση των δωρεών που χορηγούνται σε πολιτικούς πάνω από ένα ορισμένο όριο. Τονίζει, μάλιστα, ότι δεν έχει προβλεφθεί μέχρι σήμερα η επιβολή κυρώσεων στους πολιτικούς της Κύπρου που παραβιάζουν τη νομοθεσία για δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» τους. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται από την GRECO στο γεγονός ότι η Κυπριακή Βουλή, δεν έχει ακόμη εναρμονίσει τον Νόμο Περί Πολιτικών Κομμάτων, που απαγορεύει η/και κηρύσσει παράνομες και αυστηρότατα τιμωρητέες, δωρεές στα κυπριακά κόμματα και στους πολιτικούς από ξένους και ξένους οικονομικούς/εμπορικούς οργανισμούς.

Eξετάζοντας την καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής ζωής της Κύπρου, η GRECO χαρακτηρίζει πολύ χαμηλό έως ανύπαρκτο το επίπεδο συμμόρφωσης της χώρας προς τις συστάσεις που ήδη έχουν υποβληθεί για την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε στοιχειωδώς προς τις συστάσεις της GRECO, θα ήταν ίσως κατανοητή αν επρόκειτο για δύσκολα και πολύπλοκα θέματα για τα οποία δεν έχουμε εμπειρογνωμοσύνη να χειριστούμε. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι άλλη. Ομάδες πολιτών, με την συμμετοχή έγκριτων νομικών και πανεπιστημιακών, είχαν υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας για ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις εισηγήσεις GRECO.

Συζητώντας τα πιο πάνω με φίλους και αναγνώστες μου, πλείστοι των οποίων είναι επιχειρηματίες, έγκριτοι επιστήμονες αλλά και πολιτικά πρόσωπα που επιθυμούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, μου επιβεβαίωσαν μεταξύ άλλων τα εξής συγκλονιστικά σε ότι αφορά τις κυριότερες πηγές παράνομων εσόδων των κομμάτων από το εξωτερικό και όχι μόνο:

 1. Οι ξένοι ή ξένες εταιρείες μας πωλούν κυρίως βλαβερά προϊόντα υπό καθεστώς προνομιακό για αυτούς. Τα τοξικά συνθετικά δηλητήρια και λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα, κ.τ.λ. (όλα εισαγόμενα) τα ενέκριναν τα κόμματα μας για να επιχορηγούνται από το κράτος κατά 66.66%!!! Σαν αποτέλεσμα καταναλώνονται στην Κύπρο τετραπλάσια τέτοια προϊόντα ανά κιλό γεωργικής παραγωγής εν σχέση με την Ε.Ε. Επίσης πολλά από τα εισαγόμενα προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών είναι μεταλλαγμένα και πολύ επικίνδυνα για την ηγεία μας.

 2. Στη τιμή που πληρώνουμε τα ορυκτά (ρυπογόνα) καύσιμα μας, η φορολογία είναι η ελάχιστη που επιτρέπει η Ε.Ε. και όμως τα πληρώνουμε στην ίδια τιμή περίπου, όπως άλλες χώρες της Ε.Ε. που έχουν ψηλότερες φορολογίες στα καύσιμα. Αυτό γίνεται ούτως ώστε να επιτρέπεται στις πετρελαιοεταιρίες να εισπράττουν περισσότερα ως βασική τιμή και το υπερκέρδος στην βασική τιμή φαίνετε να το μοιράζονται με τα κυπριακά κόμματα, σαν αντάλλαγμα της «διευθέτησης» αυτής, αντί να τα παίρνει το κράτος.

3. Όλες σχεδόν οι μεγάλες προσφορές του κράτους αναλαμβάνονται από ξένους και φαίνεται να είναι προσυμφωνημένα τα κόμματα μας με όλους τους προσφοροδότες όσον αφορά τον βαθμό της υπερτιμολόγησης,(το υπολογίζω σε 5 έως  6 φόρες περισσότερα).
Τους «αδέσποτους» προσφοροδότες τους εξαγοράζουν αν δεν μπορούν να τους αποκλείσουν. Τα μεγαλύτερα «φαγώματα» φαίνεται να γίνονται σε έξοδα για την άμυνα, αν συγκρίνει κανείς πόσα χρήματα εισπράττονται σαν «Φόρος Άμυνας» και τι ποιότητα στρατού/εξοπλισμού διαθέτουμε. Άλλο παράδειγμα που βγάζει μάτι είναι η επένδυση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) στον Βασιλικό όπου (το 1995) ο σταθμός, που εν σχέση με άλλους παρόμοιους στην Ε.Ε., έπρεπε να στοιχίσει £300εκ. τελικά στοίχισε £990 εκατ.για να γίνει μόνο το 50% του έργου, δηλαδή για τρείς ατμοστρόβιλους μόνο, αντί έξη.

4.Άλλο μεγάλο σκάνδαλο είναι ο σκιώδης τρόπος που προωθήθηκαν όλοι οι σταθμοί αφαλάτωσης στην Κύπρο, οι οποίοι όταν λειτουργούν απαιτούν από μόνοι τους, ηλεκτρική ενέργεια άνω του 10% επί τις απαιτουμένης ενέργειας του συνόλου των υποστατικών της Κύπρου και επιπλέον πληρώνονται εκατομμύρια ανά έτος ακόμη και αν δεν λειτουργούν.
Αν δεχτούμε ότι οι σταθμοί αφαλατώσεις είναι αναγκαίοι, που δεν θα ήταν αν δεν σπαταλούσαμε νερό στην άκρως υδροβόρα καλλιέργεια μπανανών(και άλλων άστοχων καλλιεργειών) που τελικά καταλήγουν στις χωματερές, τότε ο πιο συμφέρον τρόπος αφαλάτωσης θα ήταν η αξιοποίηση της θερμικής ενέργειας που συν-παράγεται κατά την διαδικασία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από την ΑΗΚ για την αφαλάτωση νερού.

Από την ενέργεια των καυσίμων που καίει η ΑΗΚ μόνο το 40% μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια ενώ το υπόλοιπο 60% μετατρέπεται σε δωρεάν κυρίως θερμική ενέργεια, μάλιστα σε τόσο ψηλές ποσότητες που θα μπορούσε να εξατμίζει θαλάσσιο νερό, το οποίο αφού επανα-υγροποιηθεί θα είναι νερό αφαλατωμένο, με σχεδόν μηδενικό οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος (χωρίς χημικά κατάλοιπα και χωρίς περιπλέον δηλητηριώδη καυσαέρια καυσίμων).

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί μας (τα κόμματα δηλαδή) φαίνεται ότι δεν επέτρεψαν στην ΑΗΚ να εφαρμόσει την εναλλακτική μέθοδο αφαλάτωσης που περιγράφετε πιο πάνω, η οποία, θα είχε δυνατότητες να καλύψει όχι μόνο όλες τις ανάγκες ύδρευσης αλλά και σημαντικές ποσότητες για άρδευση. Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούνται μπορεί να το φανταστεί ο οποιοσδήποτε, σίγουρα όμως δεν εξυπηρετούνται τα δημόσια και εθνικά συμφέροντα του Κυπριακού Λαού!!!

Το χειρότερο είναι ότι τις τεράστιες δωρεές τους, οι ξένοι τις δίνουν σε μαύρες σακούλες και σε «μαύρους»λογαριασμούς, του εξωτερικού, αποδυναμώνοντας έτσι και την τοπική οικονομία. Για να ξεπλυθούν τα χρήματα αυτά έγινε, επί Τάσου Παπαδόπουλου το 2002, η περιβόητη φορολογική αμνηστία, σύμφωνα με την οποία, ο φοροθέτης δεν είχε καν το δικαίωμα να ρωτήσει αν τα χρήματα αυτά κερδήθηκαν από παράνομες δραστηριότητες (κλοπή, κυβεία, πορνεία, ναρκωτικά κ.τ.λ.) πριν τα αμνηστεύσει με καταβολή μόνο 5% φορολογία. Ανάλογη φορολογική αμνηστία ανακοίνωσε σήμερα και η Κυβέρνηση Νίκου Χρύσανθου Αναστασιάδη και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως φόρο. ‘Έτσι, έγιναν οι τοπικοί κλέφτες, λωποδύτες και μαζί όλοι του υποκόσμου, οι ισχυρότεροι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου με ικανότητες να επηρεάζουν ακόμη και εθνικά συμφέροντα, εις βάρος του κράτους μας. Είναι αξιοσημείωτο ότι το νομοσχέδιο για την φορολογική αμνηστία του Τάσου το 2002 ψηφίστηκε ομόφωνα στην Βουλή, ακόμη και από τα μικρά κόμματα, τα οποία, μέχρι τότε, εγώ προσωπικά ήμουν έτοιμος να δεχτώ ότι δεν συμμετείχαν στις διάφορες σκευωρίες εις βάρος δημοσίων και εθνικών συμφερόντων. Ανάλογη στάση δυστυχώς αναμένεται να τηρήσουν στην Βουλή και για την επικείμενη φορολογική αμνηστία του έτερου πατριάρχη της διαφθοράς του Νίκου Χρύσανθου Αναστασιάδη.

 Συνειδητοποιώντας ότι μια από τις κύριες αιτίες της σημερινής θλιβερής οικονομικής κατάντιας της Κύπρου μας είναι η διαπλοκή και η διαφθορά και ότι τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα (των εκατοντάδων εκατομμυρίων) στον τόπο μας φαίνεται να είναι παραδοσιακά αναμιγμένα σχεδόν όλα τα κόμματα μας, ανεξαρτήτως αν είναι της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης, είναι ν'αναρωτιέται κανείς αν ο εξαθλιωμένος πολίτης έπρεπε να παραμένει με σταυρωμένα τα χέρια, η αν έπρεπε να αδειάσει όλες τις πέτρες της κυπριακής γης στα κεφάλια αυτών των ρεμαλιών που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν.

Εν πάση περίπτωση εάν και εφ' όσον αντέξουμε μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές (η γνώμη μου είναι ότι δεν θ' αντέξουμε) η μόνη ειρηνική οδός για την κάθαρση και διαφάνεια, είναι ο αποτελεσματικός έλεγχος στην εξουσία από μια Βουλή στην οποία θα συμμετέχουν πέραν του 50%, μη κομματικοί βουλευτές. Είναι γι’ αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι η οριζόντια ψηφοφορία πρέπει να εφαρμοστεί για την εκλογή ενός σεβαστού ποσοστού του αριθμού των βουλευτών.
Έτσι θα γίνει ίσως και πιο εύκολα αποδεκτή από την πλειοψηφία των κομμάτων αλλά και οι δυνατότητες εξάσκησης πολιτικής από έμπειρους κομματικούς βουλευτές όχι μόνο θα διασφαλιστεί αλλά θα είναι και ελεγχόμενη, έστω σε ένα σεβαστό βαθμό, από τους μη κομματικούς βουλευτές. Η 100% οριζόντια ψηφοφορία θα πρέπει να περιμένει για λίγα ακόμη χρόνια, ίσως και δεκαετίες.

Αν πραγματικά αγαπούμε αυτό τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο Θεός πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Κύπρου δεν είναι οι ξένοι, ο μεγαλύτερος εχθρός μας βρίσκεται εντός των τειχών και ακούει στο όνομα κομματοκρατία!!!!

Όμηρος Αλεξάνδρου
http://omirosalexandrou.blogspot.com

* Το Χρυσάνθου παραπέμπει στο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο ‘’αδιάφθορος’’ Νίκος Αναστασιάδης στις χρηματιστηριακές του συναλλαγές κατά την διάρκεια της χρηματιστηριακής απάτης του 1999-2000 για να εξαπατά τους ανυποψίαστους επενδυτές, να θησαυρίζει σε βάρος τους και να μην γίνεται αντιληπτός

 
Οι Δυτικοί «Αυτοκράτορες» είναι πλέον Γυμνοί

Εκεί όπου δεν απονέμεται δικαιοσύνη, εκεί όπου επιβάλλεται η φτώχεια, όπου επικρατεί η άγνοια και όπου έχουν κάνει κάθε κοινωνική τάξη να αισθάνεται ότι η κοινωνία είναι μια οργανωμένη συνωμοσία για να τους καταπιέζει, να τους ληστεύει και να τους εξευτελίζει, κανένας άνθρωπος ή περιουσία δεν είναι ασφαλής. [Frederick Douglass]

Τους επόμενους μήνες του φετινού καλοκαιριού, το πολιτικό θερμόμετρο σίγουρα θα ανέβει κατακόρυφα σε κλίμακα «καύσωνα», καθώς στον διεθνή στίβο η οικονομική κρίση –προϊόν προμελετημένης λεηλασίας από ισχυρούς υπερεθνικούς θεσμούς- και η αυξανόμενη, με εντατικούς ρυθμούς τελευταία, προετοιμασία για στρατιωτική σύγκρουση απ’ όλες τις πλευρές, είναι σαφής ένδειξη για τα μελλούμενα. Στον μεσανατολικό περίγυρο, η κοινωνικοπολιτική αστάθεια, από την Τυνησία μέχρι την Τουρκία, τα ανοικτά μέτωπα, οι εξεγέρσεις και οι κατευθυνόμενοι «αντάρτικοι στρατοί» και μιλίτσιες προοιωνίζουν γενικευμένη αναμέτρηση οσονούπω. Την ίδια ώρα, ο εγχώριος τροϊκανο-δωσιλογικός κομματικός αχταρμάς έχει χάσει τον μπούσουλα και ενεργεί με χειρισμούς απύθμενης βλακείας, όπως το χουντικής έμπνευσης «κατέβασμα της δημόσιας ενημέρωσης», απαξιωμένος από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Τα ίδια φαινόμενα πολλαπλασιάζονται και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο όπου και οι εκεί μαριονέτες των τραπεζιτών κάνουν τα δικά τους νούμερα, σαν τους ταχυδακτυλουργούς στον Ναό του Σολομώντα, για «να κόψουν και να ράψουν» προϋπολογισμούς, «μεταρρυθμίσεις», ιδιωτικοποιήσεις, να καταστρέψουν δηλαδή ό,τι έχει απομείνει από το εθνικό κοινωνικό κράτος του προηγούμενου αιώνα και να παραδώσουν στην πυρά της Νέας Τάξης τους ανυπότακτους.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όλος ο πλανήτης δείχνει τυλιγμένος στις φλόγες μιας πολιτικής και πολιτισμικής κόλασης, νοερά αισθητής για τους αφυπνισμένους, που γρήγορα θα γίνει καταφανής φυσικά σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Μιας κόλασης που θέλει να καταβροχθίσει κάθε πνευματική παράδοση και αξία, κάθε κατάκτηση και πρόοδο της ανθρωπότητας μέσα σε μια μεγάλη πορεία αιώνων.
Η σχεδόν μονοπωλιακή παρουσία των νεοσυντηρητικών-νεοφιλελεύθερων ιδεών, που διαμόρφωσαν την παγκοσμιοποίηση μετά την δεκαετία του ’80 και αποτελούν το δόγμα της «σκιώδους κυβέρνησης» των πλανηταρχών, αποσκοπεί σ’ αυτό που χαρακτηριστικά ονομάστηκε … «tina». Να πείσουν δηλαδή, ή καλύτερα να υποβάλουν στις πνευματικά εξουδετερωμένες από την τηλεθέαση μάζες ότι «there is no alternative»: δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, κανένα άλλο μέλλον πέρα από την επιβίωση στον οργουελλικό κι αφασικό κόσμο-κρεατομηχανή που απεργάζεται η πολιτική και στρατιωτική επικυριαρχία τους και, πάνω απ’ όλα, η απληστία τους. Η αρχή, για παράδειγμα, του λιβυκού «εμφυλίου» πολέμου αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου προκειμένου οι πολυεθνικές να «βάλουν χέρι» στο 60% των πετρελαϊκών αποθεμάτων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην γερμανοκρατούμενη Ευρωένωση, με την Γερμανία να κερδίζει τα τελευταία τρία χρόνια 70 δισεκατομ. ευρώ από τα μνημόνια και την δραστική λιτότητα σε βάρος της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της γηραιάς ηπείρου.
Η μεγαλύτερη απειλή σήμερα για την παγκόσμια ασφάλεια είναι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, και όχι ο Οσσάμα μπιν Λάντεν. Αυτός και οι προκάτοχοί του χρησιμοποίησαν τον μύθο του «εξωτερικού εχθρού» μετά τις επιθέσεις της 11/9 σαν πρόφαση για το νέο στρατιωτικό (πολεμικό) δόγμα. Τα επικυρίαρχα αρπακτικά είναι τόσο αδίστακτα στα μέσα που χρησιμοποιούν για να διαλύσουν τα «rogue states» (τα «κράτη ταραξίες») ώστε δεν διστάζουν, πέρα από τα συμβατικά μέσα και τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, να χρησιμοποιήσουν και το HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program) ως ένα επιχειρησιακό όπλο μαζικής καταστροφής που έχει την δυνατότητα να αλλάζει τον καιρό, να διακόπτει τα τοπικά συστήματα ηλεκτροδότησης, καθώς και να προκαλεί πιθανόν ακόμα και σεισμούς, ή να επηρεάζει την υγεία των ανθρώπων.
Δεν χρειάζεται να σκάψει κανείς πολύ βαθιά για να βρει τους βασικούς ενόχους. Αν εφαρμόσουμε το παλιό λατινικό ρητό cui bono? –ποιος επωφελείται;- οι ύποπτοι γίνονται ξεκάθαροι: η πάμπλουτη ελίτ του 0,001% ελέγχουν το 30% του χρηματιστηριακού πλούτου, ενώ οι πολύ πλούσιοι του 0,1% ελέγχουν το 81% περίπου.
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα (2013) από την οργάνωση Oxfam International αποκάλυψε ότι το συνολικό εισόδημα των 100 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου είναι αρκετό για να θέσει τέρμα τέσσερις φορές στην παγκόσμια φτώχεια, και ότι το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων έχει μεγαλώσει κατά 60% τα τελευταία 20 χρόνια. Αντί να εμποδίσει την έκρηξη αυτή, η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση την επιδείνωσε.
Σύμφωνα με την UNICEF, σχεδόν το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζουν με λιγότερα από 2,50 δολλάρια την ημέρα. Ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν στην φτώχεια και 22.000 εξ αυτών πεθαίνουν κάθε ημέρα εξ αιτίας της. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλο πόσιμο νερό και 400 εκατομμύρια από αυτούς είναι παιδιά. Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άτομα έχουν πρόβλημα πείνας καθημερινά. Τα εισοδήματα 100 ανθρώπων από τα επτά δισεκατομμύρια του πλανήτη θα μπορούσαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα τέσσερις φορές.
Η Oxfam προειδοποίησε ότι ο υπερβολικός πλούτος, όπως και τα εισοδήματα, όχι μόνο είναι ανήθικα αλλά δεν συμβάλλουν στην οικονομία, διαφθείρουν την πολιτική, διαιρούν την κοινωνία και καταστρέφουν το περιβάλλον.
Το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό μοντέλο του «ελεύθερου εμπορίου», της φθηνής εργατικής δύναμης, της πρωτοφανούς επίσημης τοκογλυφίας, της νέας τεχνολογικής φεουδοκρατίας και, σε πολλές περιοχές του κόσμου, δουλοκρατίας δεν ξεκίνησε από το 1990 με την «Νέα Τάξη» και το «Τέλος της Ιστορίας». Η διεθνής ολιγαρχική ελίτ είχε κατά νου της το σχέδιο της «παγκοσμιοποίησης» τουλάχιστον από τις 15 Αυγούστου του 1971, όταν το τότε όργανό της, ο Νίξον, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, πήρε την απόφαση να αποσυνδέσει το δολλάριο από τον χρυσό και να μεταπηδήσει σε ένα σύστημα μεταβλητής ισοτιμίας. Αυτό εγκαινίασε την καταστροφική περίοδο η οποία κατέληξε στην σημερινή εποχή της «παγκοσμιοποίησης» όπου επικρατεί η ανισότητα και ο πόλεμος.
Το ζητούμενο είναι πως η υπερ-εθνική κυριαρχία που θα διαμορφωθεί να μην θεωρείται από την «παγκόσμια κοινωνία» ως δια της βίας επιβληθείσα και γύρω από αυτό το θέμα αναδύονται οι διαφορές τακτικής και οι συγκρούσεις στους κύκλους των διεθνών ελίτ. Συγκρούσεις που αφορούν την χρήση της βίας και τον ρόλο των διεθνών θεσμών στην προώθηση της παγκοσμιοποίησης. Και προβληματισμοί που αφορούν ιδιαίτερα το μεσοδιάστημα της αμερικανικής μονοκρατορίας στο πέρασμα από τον κόσμο που γνωρίσαμε τα τελευταία 50 χρόνια του 20ου αιώνα και τα πρώτα του 21ου στην Νέα Τάξη, που θα καθορίζεται από τον κόσμο «των πλουσίων και των φτωχών», «των νικητών και των ηττημένων».
Ένας κόσμος των 2/3 φτωχών και 1/3 πλουσίων, καλωδιωμένος, που θα απειλείται από οικολογική κατάρρευση, ενώ οι πληροφορίες και τα αγαθά θα διακινούνται στην υδρόγειο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όμως, αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι οι άνθρωποι των προνομιούχων περιοχών θα είναι πιόνια στους μη-κυβερνητικούς, υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι, με την σειρά τους, με βάση τη νεοταξική πυραμίδα, θα ελέγχονται από τα μέλη της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ και πάει λέγοντας... 

Τα πράγματα εξελίσσονται πολύ γρήγορα. Αν υπάρξει ένα μεγάλο μπλακάουτ στο οικονομικό σύστημα, τότε το ερώτημα που μπαίνει πιεστικά στο τραπέζι είναι ποιος προστατεύει το κοινό καλό των πολιτών. Οι δομές των Επικυρίαρχων τύπου Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, NAFTA, ΜάαστριχτΕυρώΣύμφωνο Σταθερότητας κ.ά.; Μα αυτές υπάρχουν μόνον για να απαγορεύουν στις εθνικές κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα για την προστασία του εθνικού πλούτου της χώρας και των συμφερόντων των πολιτών τους.
Για παράδειγμα, ποια θάναι η τύχη του κοινού «ευρωπαϊκού» νομίσματος;
Αν οι «παγκοσμιοποιητικές» πολιτικές γελοιοποιηθούν και απορριφθούν δυναμικά από τους ευρωπαϊκούς λαούς, τότε μπορεί να αρχίσει μια χιονοστιβάδα αντιδράσεων που θα συμπαρασύρει εγκαίρως όλους τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης, όπως η Ε.Ε. Αυτό το ντόμινο είναι που φοβήθηκαν και στην περίπτωση της άρνησης του χρέους από πλευράς της Ελλάδας.
Σήμερα η «ευρωζώνη» είναι ζώνη οικονομικής στασιμότητας χωρίς ισοδύναμο παγκοσμίως, μια ζώνη οπισθοδρόμησης με πολύ μεγάλο ποσοστό ανεργίας.
Γι’ αυτό στην Ευρώπη όλο και πιο πολλοί μισούν το euro. Με την εισαγωγή του οι τιμές διπλασιάσθηκαν μέσα σε μια νύκτα, παρ’ όλο που επισήμως... δεν υπάρχει πληθωρισμός.Ο καθένας στην Ευρώπη γνωρίζει πια ότι οι στατιστικές που δημοσιοποιούνται απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Υπάρχει γενικευμένη δυσπιστία απέναντι στην πολιτική ελίτ της Ε.Ε. και οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται ότι η ζωή τους και η εργασία τους απειλείται απ’ αυτούς που φαίνονται ανίκανοι να προστατεύσουν τις περιουσίες τους, τις συντάξεις τους και το μέλλον τους. Ό,τι και να γίνει, ένα είναι σίγουρο. Η ιδέα της διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης με την λεηλασία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι πλέον τελειωμένη.
Οι νεοφιλελεύθεροι θεωρητικοί και ο έξυπνα στημένος προπαγανδιστικός μηχανισμός τους κατάφεραν για αρκετά χρόνια να αποπροσανατολίζουν τον γενικό πληθυσμό των δυτικών χωρών συνδέοντας τον όρο της «ελεύθερης αγοράς» με την ιδέα της «ελευθερίας». Καλό το παραμύθι… αλλά, τελικά, μας τρώει ο λύκος. Γι’ αυτό η αφύπνιση εκατομμυρίων ανθρώπων δείχνει πόσο γυμνοί είναι οι δυτικοί «αυτοκράτορες».
Σχετικά πρόσφατα, το Occupy Movement των πλατειών (τελευταία εκδοχή του η πλατεία Ταξίμ) επιχείρησε να αποτελέσει ένα αντίποδα στην αισχρή επιρροή που ασκούν οι λίγοι πάνω στους πολλούς. Ήταν η αρχή, αλλά μπορεί να είναι και η τελευταία εκδήλωση ειρηνικής αντίστασης καθώς όλο και περισσότεροι ριζοσπαστικοποιούνται όσο η θηλειά σφίγγει γύρω από τον λαιμό του μέσου ανθρώπου. «Οι πλούσιοι καλά θα κάνουν να λάβουν υπ’ όψιν τους την βάρβαρη ανισορροπία που οδηγεί σε άγρια απελπισία δισεκατομμύρια άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν συνεχισθεί η κατάσταση αυτή, τελικά το φράγμα θα σπάσει και τότε αλίμονο σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι τα χρήματά τους θα τους σώσουν και θα συνεχίσουν να ζουν ανέμελοι κι ευτυχισμένοι. Την ημέρα εκείνη, δεν θα μπορούν να κρυφθούν πουθενά», προειδοποίησε ο Rivers Pitt, συνεργάτης των New York Times.
Το 1815 η μοίρα της Ευρώπης και όλου του κόσμου κρίθηκε στην πεδιάδα του Βατερλώ. Σήμερα το αλώνι της ιστορικής αναμέτρησης είναι το «παγκόσμιο χωριό» και το αληθινό αίνιγμα της ιστορίας θα απαντηθεί όταν αποφασίσουν οι καλοθρεμμένοι πολίτες της Αυτοκρατορίας να ξεσηκωθούν και να άρουν την συγκατάβασή τους στους Επικυρίαρχους.



Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ


Σήμερα 15 Ιουλίου, επέτειο του προδοτικού πραξικοπήματος που οδήγησε πριν από 39 χρόνια στην τουρκική εισβολή, επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να κάνουμε, λαός και ηγεσία, μια αποτίμηση της στάσης μας απέναντι στην Κύπρο μας για να εξάξουμε τα σωστά συμπεράσματα και να δράσουμε ανάλογα.

Το 1974 κάποια ελεεινοί κοπρόσκυλα άνοιξαν τις κερκόπορτες στο τούρκικο Αττίλα για να σκοτώσει να βιάσει και ν αρπάξει  το 40% του κυπριακού εδάφους. Το 1999 το ελεεινό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο ρήμαξε τις οικονομίες εκατοντάδων χιλιάδων κύπριων πολιτών, Το 2005, 119 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο αεροπορικό δυστύχημα της Ήλιος. Το 2011 έχασαν την ζωή τους 13 άνθρωποι από την έκρηξη στο Μαρί. Το 2013 πτώχευσε η Κύπρος. Για όλα τα πιο πάνω εγκλήματα δεν έχει ακόμη κανείς κλειστεί στην φυλακή. Ας μου υποδείξει κάποιος, σε πια χώρα του πλανήτη, ακόμη και στα πιο απολυταρχικά καθεστώτα,  εάν υπήρξε ποτέ τέτοια ατιμωρησία

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, και με αφορμή το δεύτερο μεγάλο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, το έγκλημα του χρηματιστηρίου, άρχισα να προβληματίζουμε εάν αυτή η χώρα θα μπορούσε να πάει μπροστά χωρίς την παραδειγματική τιμωρία όσων εμπλέκονται στα πιο πάνω εγκλήματα.

Το πρώτο μου άρθρο αφορούσε το θέμα της ατιμωρησίας και πιο συγκεκριμένα το έγκλημα του χρηματιστηρίου, με το οποίο άσκησα εντονότατη κριτική στο διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και τόνιζα εμφαντικά ότι ‘’εάν και πάλιν δεν υπάρξει παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, τότε το επόμενο μεγάλο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου θα ήταν θέμα χρόνου πότε θα συμβεί’’. Το άρθρο μου αυτό προσπάθησα ανεπιτυχώς, να δημοσιευτεί από κάποια κυπριακή εφημερίδα. Μάταια όμως, γιατί όπως γνωρίζεται εκδότες και καναλλάρχες αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με το ελεεινό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που μας οδήγησε στη σημερινή θλιβερή κατάσταση.
Η άρνησης των ΜΜΕ να μου δώσουν πρόσβαση να εκφράσω τις απόψεις μου δημόσια, με έκανε να στραφώ στο διαδύκτιο και από τότε μέχρι σήμερα, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και του προσωπικού μου Μπλοκ απευθύνομαι σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες, εταιρείες και οργανισμούς στην Κύπρο και το εξωτερικό.

Πρόσφατα συγκεκριμένη εφημερίδα άρχισε να δημοσιεύει αυτόβουλα και επιλεκτικά, συγκεκριμένα άρθρα μου και γενικά κάποια άλλα έντυπα άρχισαν να γίνονται πιο κριτικά απέναντι στο ελεεινό κομματικό και οικονομικό κατεστημένο, προφανώς γιατί αισθάνονται ότι η οργή των πολιτών από την οικονομική εξαθλίωση θα εκδηλωθεί σύντομα βίαια λόγω της ατιμωρησίας που υπάρχει.

Κομματικό κατεστημένο, Δικαιοσύνη, Τραπεζίτες και ΜΜΕ έχουν, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την σημερινή θλιβερή κατάσταση. Πολύ μεγάλη ευθύνη επίσης φέρουν και οι πολίτες που δεν αντέδρασαν στα εγκλήματα που διέπραξαν οι πιο πάνω. Οι πολίτες όμως έστω και αργά άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι  η κατάσταση δεν πάει άλλο. Η καλπάζουσα ανεργία και η μεγάλη πιθανότητα να χάσουν σύντομα τα σπίτια τους, τους έχει κάνει απρόβλεπτους. Όπου κοιτάξω βλέπω απελπισμένους πολίτες που τους ζώνει η απογοήτευση, τους καταβάλλει η κατάθλιψη και άρχισαν δυστυχώς να εκδηλώνουν ακόμη και αυτοκτονικά σύνδρομα. Πολλοί πολίτες επικοινωνούν μαζί μου καθημερινά και μου εκφράζουν την στήριξη τους για τα όσα κάνω τα τελευταία χρόνια ενάντια στο κατεστημένο και με παροτρύνουν να συνεχίσω. Εγώ τους διαβεβαιώ ότι θα συνεχίσω όσο ζω να πολεμώ τους μεγαλύτερους εχθρούς της Κύπρου μας, αλλά παράλληλα τους τονίζω ότι την προσπάθεια αυτή πρέπει να την στηρίξουν έμπρακτα και άλλοι για να υπάρξει αποτέλεσμα.

Οι πολίτες συνειδητοποιούν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ ότι το κομματικό κατεστημένο και ο περίγυρος του δεν μπορεί να δώσει λύση στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα που το ίδιο μας οδήγησε. Αισθάνονται ότι τους κυβέρνησαν και συνεχίζουν να τους κυβερνούν διεφθαρμένοι, ανίκανοι, ανεπαρκείς και γενικά άρρωστοι από κάθε άποψη ηγέτες και για αυτό αισθάνονται μεγάλη ανασφάλεια, αισθάνονται ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Κάποιος πολίτης μου ανέφερε κάτι που με συγκλόνισε και με έκανε να ανησυχώ για πολύ χειρότερες εξελίξεις. Μου είπε επί λέξη: ‘’Εφ’ όσο η δικαιοσύνη είναι χειραγωγημένη και υποταγμένη στο εγκληματικό κατεστημένο, η μόνη διέξοδος που απομένει είναι η αυτοδικία, και προχώρησε λέγοντας, ο κάθε ένας από εμάς γνωρίζει ποίοι είναι οι ένοχοι, ας βάλει λοιπόν ο κάθε πολίτης στο στόχο κάποιο από αυτά τα κοπρόσκυλα, ας καταστεί απειλή για αυτούς για να τους εξαναγκάσει είτε να συνετιστούν, είτε να εγκαταλείψουν την Κύπρο, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, μόνο οι πολίτες μπορούν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Τα σχόλια δικά σας .......  

Όμηρος Αλεξάνδρου
 

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Δεν έχουν όλα τα παραμύθια αίσιο τέλος

Αίγυπτος: Η ιστορία ξαναγράφεται

Του Πέτρου Αργυρίου 

Δεν έχουν όλα τα παραμύθια αίσιο τέλος.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Αίγυπτο επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό για το παραμύθι της αραβικής άνοιξης η οποία παρουσιάστηκε και χειροκροτήθηκε αφελώς  από τον δυτικό κόσμο ως ένα κύμα δημοκρατικών διεκδικήσεων.
Χωρίς φυσικά να υποβαθμίζουμε την ύπαρξη πραγματικών δημοκρατικών στοιχείων στην αραβική άνοιξη, οφείλουμε για μια ακόμη φορά να υποδείξουμε την υποκίνηση που έλαβε χώρα μέσω αμερικανικών ιδρυμάτων όπως το δημοκρατικό United States Agency for International Development (USAID) με την παγκόσμια εμβέλεια, το νεοφιλελεύθερο ιδιωτικό National Endowment for Democracy (NED) με πλοκάμια σε περισσότερες από 90 χώρες αλλά και τα Open Society Foundations του «φιλάνθρωπου» κερδοσκόπου George Soros.


Οι παραπάνω οργανισμοί μαζί με άλλους μικρότερους, αυτοπροσδιορίζονται ως οργανισμοί  που προωθούν τη δημοκρατία απανταχού στην πλανήτη.Ποιας δημοκρατίας όμως; Αυτής που είναι απόλυτα εκτεθειμένης στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, μιας «δημοκρατίας» των τεράστιων ανισοτήτων.Της Αμερικανικού Τύπου δημοκρατίας που απομακρύνει κάθε δυνατό εμπόδιο που μπορεί να βρεθεί στο δρόμο του ελευθέρου εμπορίου και της τραπεζοκρατίας.

Μετά από χρόνια απάνθρωπων δολοφονικών δικτατοριών που οι ΗΠΑ ενθάρρυναν και στήριξαν σε διάφορες χώρες του κόσμου ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα και με τη διεθνή κατακραυγή που αυτά τα καθεστώτα δέχτηκαν, οι Αμερικάνοι ανέπτυξαν και μια δεύτερη παράλληλη πολιτική: Αυτή της μαλακής δύναμης (soft power) όπου η εξάρτηση από τις ΗΠΑ επιδιώκεται όχι μέσω της ανελέητης πυγμής σκληρών αμερικανοκινούμενων καθεστώτων αλλά μέσω της κοινωνικής μηχανικής που στρέφεται και στρέφει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στο να στηρίξουν αμερικανοκίνητες πολιτικές προσωπικότητες και κινήματα που αντλούν άφθονη χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ.
Αυτή την πολιτική την είδαμε στις έγχρωμες επαναστάσεις της Ευρώπης του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου τα προαναφερόμενα ιδρύματα είχαν έντονη ανάμειξη και επίδραση.Την είδαμε και στην αραβική άνοιξη.
Στην περίπτωση όμως της αραβικής άνοιξης κάποιος μπορεί να διερωτηθεί εύστοχα το για ποιο λόγο οι Αμερικάνοι συνέβαλλαν και πίεσαν μέχρι καταρρεύσεως εκκοσμικευμένα καθεστώτα στην ανάδειξη των οποίων είχαν οι ίδιοι συμβάλλει.

Η απάντηση ίσως μπορεί να βρίσκεται σε δύο άξονες:

Στο γεγονός ότι τα καθεστώτα αυτά χωρίς υπολογίσιμους εσωτερικούς αντιπάλους έγιναν στην πορεία τους πολύ πιο άπληστα από ότι μπορούσαν να αντέξουν τα συμφέροντα της αμερικανικής οικονομίας που εδώ και καιρό βρίσκεται στη φάση μιας φούσκας που το μόνο που τη συγκρατεί από το να μη σπάσει είναι η γεωπολιτική ισχύς των ΗΠΑ.


Έτσι λοιπόν επιδιώκουν να βάλουν νέους παίχτες στο παιχνίδι της εξουσίας που θα είναι τρισευτυχισμένοι με μικρότερο κομμάτια της πίττας.
Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτήν τη σταδιακή οικονομική εξασθένηση της Αμερικής και τι σημαίνει αυτό για την σφαίρα επιρροής της ας αντλήσουμε ένα παράδειγμα από ένα αμερικανικό προτεκτοράτο με το οποίο είμαστε πάρα πολύ καλά εξοικειωμένοι: Την Ελλάδα.

Μετά την χούντα των συνταγματαρχών που δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα επεισόδιο στη μετάβαση δύναμης από τη Μ. Βρετανία προς τις ΗΠΑ με τελικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα τη  διχοτόμηση της παλαιότερα βρετανοκρατούμενης Κύπρου, η ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τους αμερικάνους και χρηματοδοτείται ανελλιπώς με δάνεια αλλά και παχυλά μαύρα κονδύλια.

Μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης και την ακόλουθη γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας, η χώρα θα γίνει πάσα από τους αμερικανούς στους γερμανούς. Αυτό σηματοδοτούσε ουσιαστικά η μετάβαση από την εποχή Παπανδρέου στην εποχή Σημίτη. Οι αμερικάνοι θα ανταλλάξουν τη γεωπολιτική αξία της χώρας με την έμμεση οικονομική της αφαίμαξη μέσω κερδοσκοπίας που έγινε περισσότερο εφικτή λόγω του φαινομενικά φθηνού χρήματος που άρχισε να ρέει στην Ελλάδα υπό τη μορφή χαμηλότοκων ευρωπαϊκών δανείων.
Και αν στην περίπτωση της Ελλάδας η Ελλάδα δόθηκε δανεική στην ευρωπαϊκή ένωση, πολύ μεγαλύτερες απώλειες είχαν λιγο αργότερα οι ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική όπου ένα ντόμινο σοσιαλιστικών διακυβερνήσεων αποτίναξε σε μεγάλο βαθμό τον Αμερικανικό Ζυγό καθώς, ανάμεσα σε άλλα, οι ΗΠΑ από το 2001 και έπειτα επικέντρωσαν όλη τους την προσοχή στη Μέση Ανατολή αλλά και τον Ευρωσιατικό κόμβο που λέγεται Αφγανιστάν επιδιώκοντας να επιβάλλουν το δόγμα της κυριαρχίας πλήρους φάσματος.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην εγγύς και μέση Ανατολή.

Ο δεύτερος άξονας μέσω του οποίου ίσως μπορεί να γίνει πιο κατανοητή η ανάμειξη των Αμερικανών στην «αραβική άνοιξη» είναι το πολιτικό Ισλάμ το οποίο άντλησε στήριξη και προωθήθηκε από τους ίδιους τους Αμερικάνους ως διάδοχη κυβερνητική λύση.
Συνεχίζοντας τη διερεύνηση όλων αυτών των φαινομενικά οξύμωρων, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί το ποια είναι η σκοπιμότητα της στήριξης των αμερικάνων στο πολιτικό Ισλάμ του οποίου ο ποιο επιφανής και σημαντικός πόλος είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η αναβίωση του πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο με τη βοήθεια των αμερικανών μπορεί να γίνει αντιληπτή κάτω από ένα άλλο δόγμα: Το δόγμα Μπρεζίνσκι, ενός από τους σημαντικότερους σχεδιαστές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών,  ενός δόγματος που δεν είναι τίποτε άλλο από προσαρμογή του διαίρει και βασίλευε.
Ένας εύφλεκτος ισλαμικός κλοιός μπορεί να στραγγαλίσει τη Ρωσία, να περιορίσει την Ινδία και να αναχαιτίσει την ειδάλλως μάλλον αναπόφευκτη οικονομική επικράτηση της Κίνας στην περιοχή.
Ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ρωσίας, οι ισλαμικές μειονότητες μπορούν να προκαλέσουν αστάθειες και καυτές εστίες που μπορούν να αποδυναμώσουν την κυρίαρχη ελίτ της χώρας και να επιτρέψουν την ανάδειξη ενός νέου Γιέλτσιν, μιας νέας δηλαδή αμερικανικής μαριονέτας.
Όσο για τις χώρες δορυφόρους της Ρωσίας που ανήκαν κάποτε στη Σοβιετική αυτοκρατορία, οι θρησκευτικές διαφορές με τους Ρώσους είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες για τον πολιτικό και οικονομικό προσεταιρισμό τους από τους αμερικάνους και τον περιορισμό εώς και στραγγαλισμό της Ρωσίας, κύρια επεκτατική μέθοδος της οποίας είναι οι ενεργειακές οδοί.
Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να γίνει κατανοητός ο πόλεμος που έκαναν οι Αμερικανοί στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία. Μπορεί κάποιος επίσης να καταλάβει για ποιο λόγο ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης  Σαμαράς ο οποίος έχει πέσει σε αμερικανική δυσμένεια για την πλήρη υποταγή του στην γερμανική ηγεμονία προσπαθεί να εξαγοράσει λίγη αμερικανική συμπάθεια με τον αγωγό   TAP, έναν αγωγό που θα ωφελήσει κυρίως το Αζερμπαιτζάν και θα βλάψει κυρίως τη ρωσική ενεργειακή επεκτατική ατζέντα.
Ως μια καταρρέουσα αυτοκρατορία που είναι, οι Αμερικάνοι δεν επενδύουν στην δική τους ανάπτυξη αλλά σε ένα βρώμικο παιχνίδι με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στους επίδοξους ανταγωνιστές τους.
Μια ισλαμική ομπρέλα θα αποτελεί ανάχωμα στη Ρωσική και με τους κατάλληλους χειρισμούς ίσως και στην κινεζική επέκταση.
Ο ισλαμικός εξτρεμισμός αποτελεί επίσης ένα πρώτης τάξης επιχείρημα για να συνεχίζουν να πείθουν οι αμερικάνοι στο ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα.

Για αυτό και ποτέ δεν φοβήθηκαν να στηρίξουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό,  τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν παλαιότερα, πιο πρόσφατα στους ισλαμιστές «αντάρτες» της Λιβύης και τώρα στους ισλαμιστές αντάρτες της Συρίας.
Αυτό που ονομάστηκε Αλ Κάιντα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι που εφεύραν οι Αμερικάνοι μετά το 2001 προκειμένου να του δώσουν πνοή ζωής και πραγματική υπόσταση. Γιατί η «Αλ Κάιντα» συμφέρει τους αμερικάνους. Ακριβώς όπως τα ακραία στοιχεία μιας κοινωνίας ενισχύουν τα εξουσιαστικά επιχειρήματα και εγχειρήματα της κάθε αυταρχικής κυβέρνησης, έτσι και ο διεθνής ακραίος ισλαμισμός ενισχύει τα εγχειρήματα και της επιχειρήματα μιας επίδοξης «παγκόσμιας αμερικανικής κυβέρνησης».

Οι αμερικάνοι λοιπόν δε φοβούνται να παίξουν με το ισλάμ, ούτε το πολιτικό ούτε το εξτρεμιστικό γιατί γνωρίζουν πως είναι γεμάτο αυτοκαταστροφικές θρησκευτικές αντιφάσεις που δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να γίνει αρκετά ισχυρό. Η δημιουργία ενός ισχυρού Ισλάμ με βάση κράτη γεμάτα διαφυλετικές εντάσεις τα οποία δημιουργήθηκαν τεχνητά από την εποχή της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και μετααποικιοκρατίας και με δεδομένη την ενδοισλαμική θρησκευτική μισαλλοδοξία μοιάζει σχεδόν απίθανη.
Το πολιτικό όσο και το εξτρεμιστικό Ισλάμ μπορεί να είναι αρκετά αδύναμα και ασταθή για να συγκροτήσουν στο μέλλον ένα αρκετά ισχυρό ισλαμικό πόλο απειλητικό προς τα αμερικανικά συμφέροντα, είναι εντούτοις αρκετά ισχυρά και αποφασισμένα ώστε να εμποδίσουν την ανάδειξη και την επικράτηση είτε εθνικιστικών, είτε σοσιαλιστικών πολιτικών δυνάμεων που θα απειλούσαν την αμερικανική επιρροή στην περιοχή και που θα μπορούσαν να δημιουργούσαν μετά από επώδυνες και μακροχρόνιες ζυμώσεις έναν πραγματικά ανεξάρτητο αραβικό πολιτικό πόλο.
Έτσι λοιπόν, οι αμερικάνοι στην Αίγυπτο πριν και μετά την πτώση του Μουμπάρακ, πόνταραν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον Μοχάμεντ Μόρσι.

Δυστυχώς, παρά τη θητεία του στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Μόρσι δεν ήταν το πιόνι που οι αμερικανοί περίμεναν και απαιτούσαν να είναι. Δυστυχώς, ούτε για τους Αιγύπτιους ο Μόρσι ήταν ο πολιτικός άνδρας που περίμεναν.
Προς απογοήτευση των  Αμερικανών ο Μόρσι άρχισε να προσεγγίζει την Κίνα, να επιδιώκει σύσφιξη των δεσμών μέσα στον αραβικό κόσμο ενώ παρέμεινε πιστός στην αντισιωνιστική του στάση προκαλώντας την υπολογίσιμη για τους αμερικάνους γκρίνια των ισραηλινών.
Προς απογοήτευση των Αιγυπτίων ο Μόρσι αποδείχτηκε πιστός στην Μουσουλμανική αδελφότητα και όχι στους Αιγυπτίους καθώς ο Μόρσι έδωσε στον εαυτό του φαραωνικές πολιτικές εξουσίες, προκειμένου να μπορέσει να επιβάλει το ιδεώδες για την Μουσουλμανική αδελφότητα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης: Τον ισλαμικό νόμο: Τη Σαρία
Απέναντι λοιπόν στη διαφαινόμενη ισλαμοποίηση τους, μεγάλοι αριθμοί Αιγυπτίων αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους ήδη από το 2012 σε σειρές διαδηλώσεων που τα δυτικά μήντια για λόγους διεθνών πολιτικών σκοπιμοτήτων κάλυψαν δυσανάλογα λίγο σε σχέση με την «αραβική άνοιξη.

Αυτή η στήριξη δια της σιωπής των αμερικάνων στον Μόρσι παρά τα «αντιαμερικανικά» φλερτ του οφειλόταν μάλλον σε μια και μόνο του στάση που αφορούσε το πιο καυτό γεωπολιτικό σημείο στον πλανήτη: Τη Συρία.
Ο Μόρσι υποστήριζε σταθερά τους «αντάρτες» και για αυτό δεν είχε εξαντλήσει τη χρησιμότητα του για τους αμερικάνους.
Ο Μόρσι μπορούσε να περιμένει. Η Συρία είχε ήδη διαρκέσει πάρα πολύ βάζοντας στον πάγο σημαντικό κομμάτι του αμερικανικού γεωπολιτικού σχεδιασμού.
Μπορεί οι αμερικανοί να ανέχονταν τα καπρίτσια του Μόρσι, δεν έκαναν το ίδιο όμως και οι Αιγύπτιοι. Με την παρέμβαση του στρατού, δόθηκαν στον Μόρσι 48 ώρες για να ικανοποιήσει τα λαϊκά αιτήματα για δημοκρατική διακυβέρνηση.
Ο Μόρσι αρνήθηκε να συνθηκολογήσει, μένοντας πιστός στα ισλαμικά του οράματα. Εκδιώχθηκε.
Ο Αμερικάνοι κράτησαν μια μετριοπαθή στάση αρνούμενη να χαρακτηρίσουν την παρέμβαση του στρατού ως «πραξικόπημα». Περιμένουν την επόμενη μέρα.
Ο ίδιος ο Μόρσι μάλλον ήλπιζε σε ένοπλη παρέμβαση του εξτρεμιστικού Ισλάμ υπέρ του. Ίσως να πόνταρε σε έναν αιγυπτιακό εμφύλιο που αν τον κέρδιζε θα έπαιρνε ως έπαθλο μια ισλαμιστική Αίγυπτο και ίσως κάποτε και ένα κόσμο όπου θα υπήρχε παντού Ισλάμ. Ισλάμ και μόνο Ισλάμ. Αυτό είναι άλλωστε το διακηρυγμένο όραμα της μουσουλμανικής αδελφότητας.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ο Μόρσι φαίνεται να ήταν ένας άνθρωπος που οι φιλοδοξίες του ξεπερνούσαν κατά πολύ τις ικανότητες του και την αντίληψή του. Όταν ακόμη και ένας εξαιρετικά επιτυχημένος πολιτικός άνδρας όπως ο Ερντογάν απειλείται από το ίδιο του το νεοοθωμανικό όραμα παρότι το επιδίωξε σχετικά σταδιακά, ο Μόρσι νόμιζε ότι είχε την ισχύ να επιβάλει το δικό του όραμα με μιας. Και οι αναγνώσεις του αποδείχτηκαν τραγικά κακές.
Μάταια ο Μόρσι περίμενε την επέμβαση του ένοπλου Ισλάμ καθώς σημαντικοί θύλακες του έχουν κυρίως εγκλωβιστεί στη Συρία αλλά και στο Μάλι.
Για να καταλάβει κανείς όμως καλύτερα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τον Μόρσι και την Αίγυπτο, θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια μικρή αναδρομή στη νεώτερη ιστορία της.
Ο μεγάλος θεωρητικός και η πιο σημαντική προσωπικότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν ο λόγιος Σαίντ Κούτμπ.
Ο Κούτμπ, φιλομαθής και πνευματικός άνθρωπος, μετά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ έμεινε αηδιασμένος από τον ηδονισμό, τον υλισμό και την σεξουαλική ελευθεριότητα που είδε.
Αηδιασμένος από τις θρησκευτικές έριδες και την μεταποικιοκρατία στον αραβικό κόσμο, πρότεινε ένα νέο πολιτικό-ηθικό ισλάμ, απαλλαγμένο από τις παθογένειες του παρελθόντος. Μια άμεση ισλαμοκρατία, χωρίς μεσάζοντες και εξουσιαστές, χωρίς ιμάμηδες, μπάτσους, δικηγόρους και πολιτικούς, όπου ο άνθρωπος θα ήταν υπόλογος μόνο στο νόμο του Θεου, το κοράνι. Μια αναρχοθεοκρατία.
Έχοντας ήδη αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην Μουσουλμανική Αδερφότητα, ο Κουτμπ θα συνεργαστεί με τον νεαρό τότε στρατιωτικό Νάσερ και το κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών για να ανατρέψουν τη τότε κυβέρνηση, μαριονέτα των Βρετανών.

Φυσικά ο Κουτμπ μέσα στον ιδεαλισμό του δεν κατάλαβε την αλλαγή «παραδείγματος» που γινόταν στον κόσμο εκείνη την περίοδο και την μεταφορά της γεωπολιτικής ισχύς από τους Βρετανούς στους Αμερικάνους η οποία απαιτούσε πολιτικούς μετασχηματισμούς στα βρετανικά προτεκτοράτα και την επικράτηση φιλοαμερικανικών ελίτ σε αυτά.
Ο Νάσερ μετά την απόκτηση της εξουσίας, θα καλέσει τον Κουτμπ να συμμετέχει στην νέα φιλοαμερικανική τάξη πραγμάτων. Ο Κουτμπ, πιστός στον (παν)ισλαμισμό του, θα αρνηθεί. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Νάσερ το 1953, ο Νάσερ θα βρει την πρόφαση να εξοντώσει πολιτικά μια εν δύναμη πολιτική απειλή: Τη μουσουλμανική αδελφότητα.

Παρά τις στενότατες προσωπικές του σχέσεις με τον Κουτμπ, ο Νάσερ όχι μόνο θα τον φυλακίσει, αλλά και θα τον βασανίσει φριχτά.
Οι βασανιστές του Κουτμπ και άλλων αδελφών του εκπαιδεύονται επιτόπου από ανθρώπους της CIA.
Ο Κουτμπ αποφυλακίστηκε για λίγο για να οδηγηθεί τελικά στην αγχόνη.

Όταν λοιπόν μετά από δεκαετίες και κατά «την αραβική άνοιξη», η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο αλλά και αλλού δέχθηκε τη στήριξη των Αμερικανών για να ρίξει τους μισητούς διαδόχους του Νάσερ, έπρεπε καλά να ξέρει ότι πουλούσε την ψυχή της στο διάολο. Τα παλαιότερα παθήματα αλλά και τα νεότερα έπρεπε να τους είχαν γίνει μαθήματα. Οι αμερικανοί δεν είναι άξιοι καμίας εμπιστοσύνης. Αυτό καλά πρέπει να το καταλάβουν και οι Ευρωπαίοι μετά την αποκάλυψη του οργίου παρακολουθήσεων τους από τους Αμερικανούς.
Για τους Άραβες, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Υπάρχουν δύο πόλοι στην περιοχή στους οποίους οι αμερικάνοι συμπεριφέρονται σταθερά ωσάν να ήταν σύμμαχοι. Ο ένας είναι το Ισραήλ το οποίο λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Ο άλλος είναι το πετραλαιοπαραγωγικό μπλοκ των ισλαμικών «μοναρχιών» με σημαντικότερη εξ αυτών τη Σαουδική Αραβία.
Αυτός είναι και ο λόγος που η «αραβική άνοιξη» σταμάτησε στο Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία, με γρήγορη, άμεση, μαζική και συγκαλυμμένη ως προς το δυτικό κόσμο καταστολή.
Το Ισραήλ είναι τα μπράτσα. Είναι ας πούμε ο κακός μπάτσος της περιοχής.
Η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κουβείτ, το Κατάρ είναι οι καλοί μπάτσοι της περιοχής. Αυτοί φιλοξενούν προσωπικότητες του πολιτικού Ισλάμ όπως έγινε με τον αδερφό του Κουτμπ. Επίσης χρηματοδοτούν και επανδρώνουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό για να υπονομεύει ανταγωνιστές των αμερικανών όπως έγινε στο Αφγανιστάν ή για να δημιουργούν πυρήνες αστάθειας που μπορούν να προσφέρουν στους αμερικανούς πατήματα για στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως έγινε στη Σερβία (χωρίς φυσικά να βγάζουμε λάδι τους Σέρβους για τα αιματοκυλίσματα).

Η σύνδεση πολιτικού και ένοπλου Ισλάμ (μιλάμε για σύνδεση, όχι ταύτιση) φαίνεται καθαρά στην περίπτωση της «Αλ Κάιντα», μιας κατά την εκτίμησή μου μικρής αρχικά επιχειρησιακά και αριθμητικά  ομάδας.
Ως επικεφαλής της εμφανίστηκε ο υιός Σαουδαράβων κροίσων με στενές σχέσεις με τη Σαουδική βασιλική οικογένεια , ο Οσάμα μπιν Λάντεν.
Δεύτερος τη τάξει αλλά σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντικός και διάδοχος του Λάντεν είναι ο Αιμάν Αλ Ζαουαχάρι, αιγύπτιος γιατρός και μαθητής του Κουτμπ που μετά τον απαγχονισμό του δασκάλου του από τον Νάσερ αφοσιώθηκε στο να υλοποιήσει το όραμα του.

Αυτός ο συνδυασμός δουλεύει τέλεια. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός δίνει λόγο ύπαρξης και ενισχύει τον Ισραηλινό επιθετικό μιλιταρισμό δίνοντας στην πολεμοκάπηλη ισραηλίτικη ελίτ περισσότερη ισχύ.
Από την άλλη η Σαουδική Αραβία δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο προς τους Μουσουλμάνους και χρηματοδοτεί τόσο τον πολιτικό όσο και τον εξτρεμιστικό ένοπλο ισλαμισμό με την προϋπόθεση να μείνει μακριά από τα εσωτερικά της. Έτσι ενισχύεται η επιρροή της βασιλικής οικογένειας στον μουσουλμανικό κόσμο χωρίς να απειλείται η ίδια.
Την ίδια στιγμή, η χρηματοδότηση με πετροδόλαρα και η επάνδρωση τόσο του πολιτικού αλλά ακόμη περισσότερο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού από τη Σαουδική βασιλική οικογένεια είναι πολύ χρήσιμη για τους αμερικάνους καθώς τους επιτρέπει όχι μόνο να υπονομεύουν εν δυνάμει αντιπάλους μέσω ισλαμικών ενόπλων πυρήνων αλλά και να αποκτούν άλλοθι στρατιωτικών επεμβάσεων όποτε το κρίνουν σκόπιμο σε περιοχές που έχει εμφανιστεί αστάθεια.

Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται με παραλλαγές στη Μέση Ανατολή.
Σε αυτή την ιστορία είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για καλούς και κακούς.
Η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο πχ έχει περάσει τα πάνδεινα από τους νασερικούς.
Η απομάκρυνση του Μόρσι όμως από την εξουσία απομακρύνει τους αιγυπτίους από το φαύλο κύκλο του βρώμικου παιχνιδιού που έπαιζαν παλαιότερα οι Βρετανοί και τώρα οι Αμερικάνοι με το Ισλάμ.
Επιπρόσθετα με όλες τις άγνωστες παραμέτρους που εισάγει στο γεωπολιτικό παίγνιο, φαντάζει επίσης ικανή να παγώσει τις εξελίξεις στη Συρία, παγώνοντας μαζί με αυτές και τον τυχοδιωκτικό αμερικάνικο γεωστρατηγικό σχεδιασμό και εγκλωβίζοντας ακόμη περισσότερο επικίνδυνους για την παγκόσμια σταθερότητα ένοπλους τζιχαντιστές.

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο θα έχουν και σημαντική επίδραση για την Ελλάδα.
Οφείλουμε να καταλάβουμε, ότι η αμερικανική αυτοκρατορία, πλέον σε φάση μάλλον τελικής παρακμής δεν προκάλεσε χάος μόνο στην εγγύς και Μέση Ανατολή με την «αραβική άνοιξη» αλλά και μετακυλίοντας την ίδια της την οικονομική κρίση στην Ευρώπη μέσω του δούρειου ίππου που λέγεται Ελλάδα επιχείρησε να πιέσει την Ευρώπη όχι μόνο να κόψει πληθωριστικό χρήμα αλλά και να αμερικανοποιηθεί πολιτικά και διοικητικά. Η αρχική συμφωνία της Ευρώπης με τα αμερικανικά σχέδια και η εν συνεχεία άρνηση της για πλήρη συμμόρφωση με το αμερικανικό μοντέλο οδήγησε σε δραματικής κλίμακα οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή στις χώρες του νότου και σε χρηματοπιστωτικά οφέλη στον πολιτικό και οικονομικό πυρήνα της Ευρώπης με το ενδεχόμενο του Ευρωπαϊκού ακρωτηριασμού να φαντάζει όλο και πιο κοντινό.

Τα δεδομένα ενός άγριου γεωπολιτικού παιχνιδιού με πολλούς παίχτες αλλάζουν καθημερινά. Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο αλλάζουν άρδην τον αρχικό γεωπολιτικό σχεδιασμό και οδηγούν σε επανασχεδιασμό που θα μπορούσε υπό συνθήκες να είναι ευνοϊκός για την σχεδόν απέλπιδα πια χώρα μας.
Καθώς όμως η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σε πλήρη αποικιοκρατικό έλεγχο, δεν είναι σε θέση να αναγνώσει προς όφελος της τις εξελίξεις. Ακόμη και αν ήθελε. ακόμη και αν μπορούσε.
Οι Αιγύπτιοι δείχνουν να έχουν μάθει από το παρελθόν τους. Οι Έλληνες όχι. Και για αυτό το λόγο είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Αν φυσικά καταφέρουν να επιβιώσουν αυτών.