Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Γνωρίζετε τη πόλη μου, την Λεμεσόγκραντ;

ΚΥΠΡΟΣ: Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ

Γνωρίζετε τη πόλη μου, την Λεμεσόγκραντ; Πώς λέγαμε κάποτε Λένινγκραντ!!!
  
Η αγγλόφωνη εφημερίδα «The Moscow Times» δημοσίευσε στο φύλλο της Δευτέρας 25/2/2013 μακρά ανταπόκριση από την Κύπρο, αποσπάσματα από την οποία παραθέτονται πιο κάτω:

Στην παραθαλάσσια Λεμεσό της Κύπρου η εικόνα των καμπαναριών του Κρεμλίνου στολίζει τις πόρτες του τοπικού μινιμαρκετ και τα Ferrari είναι έτοιμα να νοικιαστούν από κάποιους πλούσιους Ρώσους, ενώ τα καταστήματα που βρίσκονται στη σειρά αυτής της ηλιόλουστης πόλης της Μεσογείου πουλούν γούνες.

Τριάντα χιλιάδες και πλέον Ρώσοι έχουν εγκατασταθεί στην Κύπρο από την εποχή της σοβιετικής κατάρρευσης και χιλιάδες είναι οι Ρώσοι τουρίστες που καταφθάνουν κάθε χρόνο, γεγονός που οι ντόπιοι, κάνοντας χιούμορ, μετονόμασαν την πόλη τους σε "Λεμεσογκραντ".

«Η Κύπρος είναι σπουδαία χωρά για μπιζνες--ο κόσμος είναι φιλικότατος προς τους Ρώσους και σχεδόν κάθε ντόπιος μιλά δυο-τρεις ρώσικες λέξεις», λέγει ο Βάντιμ Ρομανόφ, ένας 28χρονος ρώσος εργολάβος που ασχολείται και με τον χώρο της εστίασης. «Λες και δεν έφυγα από τη Ρωσία», προσθέτει.

Η Λεμεσός είναι η γέφυρα έρωτα δυο ορθόδοξων χριστιανικών λαών με δεσμούς από τα βυζαντινά χρόνια που τώρα δυναμώνουν  με την οικονομική συνεργασία. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι η Κύπρος έχει γίνει κόμβος για ξέπλυμα ρώσικου μαύρου χρήματος αλλά την ίδια στιγμή πιέζουν τη Μόσχα να της δώσει δάνειο 2.5 δις ευρώ ώστε να αποφύγει η χωρά την χρεοκοπία.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι δισεκατομμύρια διακινούνται κάθε χρόνο ανάμεσα στις δυο χωρες--πολλαπλάσια των 18 δις ευρώ του εθνικού προιοντος--καθώς οι Ρώσοι επωφελούνται από τη συνθήκη που τους επιτρέπει να πληρώνουν χαμηλούς φόρους. Οι Βρυξέλλες ισχυρίζονται ότι παράνομο χρήμα κυκλοφορεί στην  Κύπρο αλλά οι ντόπιοι το διαψεύδουν. «Είναι μεγάλη αδικία, αυτό», δηλώνει ο Ανδρέας Νεοκλέους, ένας κύπριος δικηγόρος ο οποίος ασχολείται με ρώσικες συναλλαγές από το 1991, όταν άνοιξε γραφείο στη Μόσχα. «Σε μια τόσο μικρή γειτονιά και σε τόσο περιορισμένη κοινωνία  η μεταφορά ακόμη και μισού εκατομμυρίου δολαρίων γίνεται γνωστή στον καθενα. Πώς, λοιπόν, να γίνει ξέπλυμα χρήματος;»

Οι Ευρωπαίοι απορούν και κατηγορούν γιατί η Κύπρος είναι τέτοιος σπουδαίος μαγνήτης για το ρώσικο χρήμα. Πραγματικά, οι ρώσικες τράπεζες έστειλαν 9 δις δολάρια από το αποθεματικό τους στην  Κύπρο και την τελευταία πενταετία κυπριακές μονάδες έστειλαν στη Ρωσία 60 δις δολάρια, ή το 23% των άμεσων επενδύσεων της Ρωσίας ενώ το 30% των ρώσικων επενδύσεων στο εξωτερικό έγινε στην Κύπρο. Πρόκειται όμως για χρήμα διαπραγματεύσεων και στην  πραγματικότητα λίγοι Ρώσοι επενδύουν σε κάτι "ορατό" στην Κύπρο--σε κάτι βίλες, σε κότερα κ.α.

Στο υαλόφρακτο γραφείο του με τη μεγάλη οθόνη της τηλεόρασης ο ρώσος επιχειρηματίας Ρομανόφ εξηγεί γιατί υπάρχει αυτή η αγάπη για την  Κύπρο. Φορολογική αποτελεσματικότητα, ήλιος κάθε μέρα, μόνο τρεισήμισι ώρες η πτήση από τη Μόσχα και ευκολία για βίζα είτε μόνιμη κάρτα διαμονής  αν έχεις ακίνητη περιουσία πάνω από 300.000 ευρώ. Υπάρχει επίσης μια αξιόλογη ρώσικη κοινότητα, τέσσερα ρώσικα σχολεία και δυο ραδιοφωνικοί σταθμοι--όλα αυτά μαζί κάνουν την Κύπρο αξεπέραστη. «Από τη στιγμή που βγαίνω στην πόρτα στο διαμέρισμα μου στη Μόσχα ως την  ώρα που μπαίνω εδώ στο γραφείο μου, όλο το ταξίδι είναι πέντε ως έξι ώρες. Είναι πολύ λιγότερο από όσο κάνω για να πάω από τη Μόσχα στο εξοχικό μου», λέει.

Ο Ρομανοφ βεβαιώνει ότι οι Ρώσοι πελάτες του εξακολουθούν να δείχνουν μέγα ενδιαφέρον για την Κύπρο. Πρόκειται για ρώσους μικροαστούς που μόλις μαζέψαν 250.000 ως 500.000 ευρώ, δεν είναι ολιγαρχες. Και, φυσικά, "με τόσα χρήματα δεν κάνεις ξέπλυμα". Το ξέπλυμα χρήματος, λέει ο Ρομανοφ, γίνεται στο Λονδίνο ή στη Γερμανία.

Το ρώσικο χρήμα είναι εμφανέστατο στη Λεμεσο--μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες στα ρώσικα διαφημίζουν διαμερίσματα, βίλες και μια ατέλειωτη σειρά πισίνες. Στο κατάστημα του πάνω στην παραλία όπου οι γούνες μινκ και από αλεπού πωλούνται από 3.000 ευρώ και άνω ο ιδιοκτήτης Ανδρεάς Χαραλάμπους περηφανεύεται  που η πελατεία του «είναι εκατό τοις εκατό Ρώσοι».

Λίγο παρακάτω ένα πρακτορείο ενοικίασης αυτοκινήτων που άνοιξε πριν δυο χρόνια νοικιάζει  Ferrari και Porche προς 1.500 ευρώ την ημέρα, κυρίως σε Ρώσους τουρίστες. Πέρσι έφθασαν τους 474.000 χάρη στις διευκολύνσεις με τη βίζα. «Ενα μεγάλο ποτάμι Ρώσοι τουρίστες καταφθάνει και θέλει μεγάλα αμαξια. Πολλοί απ' αυτούς έχουν και στη Ρωσία μεγάλα αυτοκίνητα αλλά δεν έχουν την ευκαιρία να τα χαρούν», λέει ο Σάββας Σάββα, υπεύθυνος για μάρκετιγκ. «Εδώ συνδυάζουμε ήλιο, καλούς δρόμους και ανοικτό ουρανό στο αυτοκίνητο. Εδώ τον θέλουν πάντοτε ανοικτό γιατί στη Ρωσία δεν μπορούν", λέει.

Πολλά από τα φανταχτερά γιοτ που είναι δεμένα στη μαρίνα της Λεμεσού ανήκουν σε Ρώσους οι οποίοι έχουν και διαμερίσματα σε ουρανοξύστες λουξ πάνω στη θάλασσα που κοστίζουν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. «Με τα ίδια λεφτά που δίνεις για ένα διαμέρισμα στη Μόσχα μπορείς να αγοράσεις εδώ μια βίλα πάνω στη θάλασσα»επισημαίνει και η Ναταλία Κάρντας, που εκδίδει την εβδομαδιαία «Βεστνικ Κίπρα» μια από τις δυο ρώσικες εφημερίδες της Κύπρου. «Δεν υπάρχει Κύπριος που να μην ξέρει τουλάχιστον μια ρώσικη λέξη», λέει.

Η οικογένεια της 40χρονης Σβετλάνα Βασίλεβα είναι η τυπική ρώσικη οικογένεια που ζει στην  Κύπρο. Ο άντρας της είχε δουλειά στη Ρωσία, η ίδια ήταν λογίστρια στη Μόσχα αλλά π[ηραν τα τρία παιδιά τους και εγκαταστάθηκαν στην  Κύπρο «για να έχουν τον ήλιο και ένα αγγλικό σχολείο να μάθουν αγγλικά». Η Κύπρος «έχει το καλύτερο κλίμα, η θάλασσα είναι δίπλα μας και οι Κύπριοι είναι ορθόδοξοι όπως εμείς οι Ρώσοι», εξηγεί η Βασίλεβα.

Και η ίδια βρήκε την Κύπρο πολύ φιλική, πηγαίνει σε συναυλίες και σε εκδρομές με ρώσικες φιλικές οικογένειες και δεν λείπει από τη ρώσικη λειτουργιά σε μια ελληνική ορθόδοξη εκκλησιά. «Εχω αποφασίσει να μείνω για πάντα εδώ, στην  Κύπρο»,διευκρινίζει. 

Omiros Alexandrou & Co Ltd
Certified Public Accountants
Tel.35725870250, Fax 35725870230
86 Agias Phylaxeos, 3025 Limassol-Cyprus 
e-mail:alom@cytanet.com.cy

 

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία.


Ο λόρδος David Owen γεννήθηκε το 1938, σπούδασε Ιατρική, κάτι που ήταν σαν παράδοση στην οικογένειά του, ξεκίνησε την ιατρική του καριέρα από το νοσοκομείο Saint Thomas, ειδικεύτηκε στην νευρολογία, ενώ οι κοινωνικές του ανησυχίες δεν άργησαν να τον εμπλέξουν και στην πολιτική σκηνή.
Δεν εγκατέλειψε την ιατρική, δεν αντιμετώπισε την πολιτική ως επάγγελμα, μολονότι πριν κλείσει τα 40 του χρόνια βρέθηκε επικεφαλής της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής επί πρωθυπουργίας James Callaghan.
Με τι διττή του ιδιότητα, του νευρολόγου ιατρού και του πολιτικού, του δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσει θέματα, προβλήματα, ανθρώπους με τρόπους ξεχωριστούς.
Προφανώς ανήσυχο πνεύμα, εργατικός και δημιουργικός, φλερτάρει και με τη συγγραφική ιδιότητα, καθώς έχει εκδώσει την «Βαλκανική Οδύσσεια», το αυτοβιογραφικό «Επτά Εποχές», μια ποιητική ανθολογία καθώς και το «Σύνδρομο της Ύβρεως».
Το 2008 κυκλοφόρησε το: «In Sickness and in Power. ΙΙlnes in heads of government during the last 100 years» το οποίο ένα χρόνο αργότερα εκδόθηκε και στην Ελλάδα με τίτλο: «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία. Πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια.»
Είναι μια εξαιρετική προσπάθεια όχι μόνον διότι είναι καλογραμμένο, αλλά διότι παραθέτει μεγάλο πλήθος στοιχείων, αντίστοιχα βαθιές αναλύσεις, σοβαρή προσέγγιση, μετριοπαθές ύφος.
Να μην λησμονούμε, ότι ως υπουργός εξωτερικών κάποιες από τις πολιτικές προσωπικότητες στις οποίες αναφέρεται, τις συνάντησε, τις συναναστράφηκε. Δεν ήταν όμως τόσο επιφανειακή η προσέγγιση του. Ο συγγραφέας καταδύθηκε σε αρχεία, μίλησε, έψαξε, ενδιαφέρθηκε, κόπιασε.
Παράλληλα με το κείμενο, παρέχονται συμπληρωματικές πληροφορίες με τρόπο κατανοητό για τις ασθένειες που περιγράφονται ώστε να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σοβαρότητα των περιπτώσεων.
Το βιβλίο είναι μια σειρά από αποκαλύψεις, συχνά φρικώδης αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση της ψυχικής υγείας ηγετών που διαχειρίστηκαν όχι μόνον τις τύχες των λαών τους αλλά και το μέλλον της οικουμένης. Δεν έχει να κάνει όμως μόνο με το κομμάτι της ψυχικής υγείας, τη ροπή τους στον αλκοολισμό, τα ψυχοφάρμακα, τα ναρκωτικά, αλλά και με την ευρύτερη υγεία τους τη φυσική τους κατάσταση καθώς και με τον τρόπο που αποκάλυψαν, ή αποσιώπησαν το πρόβλημά τους.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η άποψη του συγγραφέα για συγκεκριμένες αποφάσεις ηγετών αλλά και για κάποια κριτήρια ιστορικά σημεία και πως θα είχαν διαμορφωθεί αν η υγεία των ανθρώπων που κλήθηκαν να λάβουν αποφάσεις ήταν διαφορετική.
Ως γιατρός, προχωρεί λίγο περισσότερο και προτείνει τρόπους αντιμετώπισης, θεσμοθέτησης και προστασίας των λαών και της ανθρωπότητας από μοιραίες αποφάσεις ηγετών με προβληματική υγεία.
Τούς προβληματισμούς του συγγραφέα David Owen πραγματεύεται άρθρο μου που σας είχα στείλει πριν από ένα περίπου χρόνο με τίτλο ‘’Κύπριοι Πρόεδροι φέρτε τους ζουρλομανδύες’’ το οποίο επισυνάπτω πιο κάτω.
Όμηρος Αλεξάνδρου



ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ

Μετά την αποστολή σε εσάς του πρόσφατου άρθρου μου ‘’ Αυτός που δεν οργίζετε για αυτά που πρέπει είναι ηλίθιος’’ στο οποίο αναφέρομαι μεταξύ άλλων και στην εισήγηση μου ότι κάθε υποψήφιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προτού καταθέσει την υποψηφιότητα του θα πρέπει να προσκομίζει πιστοποιητικό ψυχικής υγείας από 5μελή ομάδα ψυχιάτρων του εξωτερικού, πήρα αρκετά σχόλια από πολλούς λήπτες των μηνυμάτων μου, πολλά από τα οποία ήταν θετικά και μερικά ήταν αρνητικά. Αντί όποιας απάντησης σε αυτούς που διαφωνούν, παραθέτω πιο κάτω παλαιότερο άρθρο μου με τίτλο ‘’ ΚΥΠΡΙΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ – ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΙΕΣ’’. Σας παροτρύνω όλους να το διαβάσετε μέχρι τέλους....Είμαι σίγουρος ότι αν δεν τρελαθείτε....σίγουρα θα ντραπείτε για την κατάντια μας.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Στις 11/3/2012 η εφημερίδα ‘’Πολίτης’’ στην σελίδα αρ.10, γράφει τα πιο κάτω απίστευτα τα οποία σας τα μεταφέρω αυτούσια μαζί με δικά μου σχόλια

ΚΥΠΡΙΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ – ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΕΣ

<<Χθες ήταν το μνημόσυνο του Σπύρου Κυπριανού. Έχει 10 χρόνια που χάσαμε τον ιστορικό ηγέτη του ΔΗΚΟ και Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για περισσότερο από μια δεκαετία Με αφορμή το γεγονός αυτό η στήλη (‘’Ο Κοριός’’) θα του κάνει σήμερα το μνημόσυνο, τουτέστιν μας υπενθυμίζει τα έργα και τις ημέρες του ανδρός .
Λοιπόν αντί για όλες τις υπερβολές και τα ψέματα που λέγονται στα μνημόσυνα στις εκκλησιές με μάρτυρα τον Θεό, που και αυτός θα φρίττει από τις τόσες συσσωρευμένες μαλακίες που ακούγονται στον Οίκο Του, εγώ θα σας διηγηθώ μιαν ιστορία αληθινή. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται για πλάκα. Την ιστορία την έχω ακούσει με διάφορες παραλλαγές από τρεις διαφορετικούς υπουργούς του Σπύρου που είναι ακόμη εν ζωή.  

Όταν πέθανε λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις 3/8/1977, ο Σπύρος Κυπριανού που ήταν τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής δεν ήταν στα καλά του . Λίγες εβδομάδες πριν αποδημήσει είς Κύριον ο Μακάριος είχε συμφωνήσει με τον Σπύρο να φύγει ο τελευταίος από την Κύπρο και να πάει μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στο ΟΗΕ. Ο Μακάριος του έδωσε και μια επιταγή για να πληρώσει τα χρέη του κόμματος του ΔΗΚΟ (ήταν πριν μάθει την τέχνη και γίνει αυτάρκες το ‘’κόμμα των αρχών’’)

Τσούμ, πεθαίνει ο Μακάριος, και ο Σπύρος γίνεται προεδρεύων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οπόταν άλλαξαν τα δεδομένα . Τα Kόμματα δεν είχαν έτοιμες λύσεις , σου λένε, δεν αφήνουμε τον Σπύρο έξι μήνες, μέχρι τις Προεδρικές του 1978; Και τι δεν έγινε σε έξι μήνες. Το περιβάλλον του λέγει: ‘’ μας έλαχε τέτοιο λαχείο, να το αφήσουμε να χαθεί’’; Κι αν δεν είναι καλά ο Σπύρος , τι μ’ αυτό, θα τον προσέχουμε εμείς. Και τι δεν έγινε μέχρι τις εκλογές. ‘’Απήγαγαν’’ τον γιό του Αχιλλέα – άλλη ιστορία αυτή- ο Σπύρος έγινε λαικός ήρωας , το ΑΚΕΛ τον πρόκρινε για οριστικό διάδοχο του Μακαρίου, ο Αστάβιν έφερε το ‘’ναι’’ της Μόσχας, ο Κληρίδης είχε ακόμη το στίγμα του προδότη, οπόταν ο Σπύρος εξελέγη Πρόεδρος χωρίς αντίπαλο. Κυπριακή Δημοκρατία, όνομα τζαι πράμαν.

Τέλος πάντων, ο Πρόεδρος εξακολουθούσε και δεν ήταν καλά, με χειρότερο σημείο επιδείνωσης της κατάστασης του τον Ιούλιο του 1978, όταν αποκάλυψε τη Μεγάλη Συνομωσία και αναφώνησε το ιστορικό: ‘’Θα τα αποκαλύψω όλα και ας θυσιαστώ’’
Το καλοκαίρι του 1978 οι Αμερικανοί πάσκιζαν να βρουν μια άκρη με το Κυπριακό για να αρθεί το εμπάρκο όπλων εναντίον της Τουρκίας, ο Σπύρος ήταν μια μέρα στο γραφείο και τρεις στο κρεβάτι. Το Υπουργικό συνεδρίαζε και στο σπίτι του, με τους υπουργούς να ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλον ‘’ εν πελλός’’. Ο ψυχολόγος του Υπουργικού , υπουργός Υγείας Α. Μικελλίδης ( ψυχίατρος στο επάγγελμα) είπε στους συναδέλφους του: ‘’Κάποιος πρέπει να του φορέσει ζουρλομανδύα, τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνω εγώ’’ Δεν το αποτόλμησε κανείς.

Τελικά τον έπεισαν και πήγε σε ‘’ειδικό κέντρο’’ στο Λονδίνο, αλλά εξέδιδαν ανακοινώσεις ότι έκανε επαφές για το Κυπριακό ( η συτζιά του μαύρου). Όταν επέστρεψε ήταν αρκετά καλός. Είχε κάποιες μεταπτώσεις, αλλά καμιά σχέση με την κρίση της εποχής της μεγάλης συνωμοσίας.
Στο μεταξύ, χάθηκε και η συγκυρία της λύσης με το αμερικανοκαναδικό σχέδιο (φρόντισε για αυτό και η Μόσχα) και ο Σπύρος έκανε όχι μιά, αλλά δύο θητείες. Οι Υπουργοί του συνέχισαν να ψιθυρίζουν: ‘’εν πελλός’’. Αλλά μέχρις εκεί, είπαμε, στο κάτω – κάτω, πελλότοπος, πελλόκοσμος, τον νούσιμο τι να τον κάμει.   

Άλμα στο σήμερα: Ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν είναι στην κατάσταση του Σπύρου ( θέλω να πιστεύω), ούτε άκουσα κανένα υπουργό του να ζητά από τους άλλους να του φορέσουν ζουρλομανδύα. Όμως, απ’ όσα βλέπω και απ’ όσα ακούω δεν νομίζω να είναι εντελώς καλά. Είναι σπάνιο πλεον να το συγκρατήσει κανείς. Φοβούνται να του μιλήσουν. Δεν δέχεται κουβέντα, μήτε αμφισβήτηση καμιά. Κι άμα τον κολακεύουν ζει στον κόσμο των ονείρων του. Δεν θα βγει ποτέ κανένας να πει, ‘’ο Πρόεδρος δεν είναι καλά’’ Να σας πω εγώ που έβγαλα όνομα ότι είμαι κακός και μηδενιστής: ‘’Εν Πελλός’’

Η τελευταία συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου για συζήτηση του κυπριακού νομίζω ότι πρέπει να ήταν το κύκνειο άσμα του. Ο Χριστόφιας άρχισε να διαβάζει ένα κείμενο για να απαντήσει σε αυτά που του είπαν την προηγούμενη εβδομάδα – να μέν μείνει που κάτω- αλλά δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει , διότι είπε κάτι για το μακαρίτη τον Τάσο Παπαδόπουλο, θύμωσε ο υιός του Τάσου Νικόλας, μπηκτή στην μπηχτή, ατάκα στην ατάκα, πέρασαν από τα εθνικά στα προσωπικά και έφτασαν στα εσώψυχα τους. Σηκώθηκε πάνω ο Χριστόφιας κούνησε το δείκτη του χεριού του προς τα δύο άλλα σκέλη της πρώην τριμερούς συνεργασίας(ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ) και έριξε τον κεραυνό του. ‘’ Ούτε εσύ, Μάριε ούτε εσύ, Γιαννάκη ήρθατε μια φορά στο αεροδρόμιο να με παραλάβετε!’ Αμάν καημόν που το έχεις σύντροφε, να σε υποδέχονται στο αεροδρόμιο! Αν εν τούτο το πρόβλημα σου, να σου στέλνουμε τη φιλαρμονική της Εθνικής Φρουράς και άγημα των ΛΟΚ, να ηρεμήσεις

‘’Βλέπω τον εαυτό μου στο καθρεύτη και διερωτώμαι αν είμαι ο ίδιος άνθρωπος, ο Δημήτρης Χριστόφιας’’ (το είπε προχθές στις γυναίκες της οργάνωσης ΠΟΓΟ). Καλά το σκέφτηκες, δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Τελικά, όλα θέλουν μιαν εξελικτική διαδικασία. Ναι και ο καφετζής μπορεί να γίνει Πρόεδρος, όμως την ώρα που αναλαμβάνει το αξίωμα θα πρέπει να έχει ήδη κάνει το άλμα προς τα εμπρός. Ο δικός μας ήταν ακόμα καφετζής. Οπόταν, ναι, παραζαλίστηκε μέθυσε, έχασε τον έλεγχο και την επαφή με την πραγματικότητα. Άλλαξε ο άνθρωπος σιόρ!

Πόσο Θράσος – να πάει στις Βρυξέλλες και να κάνει διάλεξη στο Κολέγιο των Επιτρόπων για την οικονομική κρίση. Και μετά να παει στο Συμβούλιο να τους πει ξανά, για την ανθρωποκεντρική προσέγγιση και το κοινωνικό κράτος. Μα ποιο κοινωνικό κράτος, σιορ, που είμαστε η μόνη χώρα στη Ευρώπη που δεν έχει σχέδιο υγείας, που ξοδεύει τα περισσότερα στην παιδεία με το χειρότερο αποτέλεσμα, που όλο το σύστημα εξυπηρετεί την νομενκλατούρα και που ο ‘’απλός άνθρωπος’’ εξευτελίζεται;

Τέλος πάντων μην απελπίζεστε. Θα μας σώσουν οι κινέζοι. Χάσαμε τους Καταρινούς, βρέχει Κινέζους επενδυτές. Ελπίζω να είναι βάσιμες όλες αυτές οι πληροφορίες και να μην μείνουμε στα ‘’θα’’. Και προπάντων όχι μακέτες. Όπως την άλλη φορά που γέμισε το Προεδρικό σείχηδες και στην μέση μια μακέτα, που αποδείχθηκε πως ήταν από άλλο πρότζεκτ και την έφεραν για επικοινωνιακούς λόγους. Για την επένδυση έναντι του ξενοδοχείου Χίλτον άρχισαν με 300 εκ. επένδυση ( Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος πρότεινε να τους δώσουμε και την Τεχνική Σχολή) ύστερα έπεσαν στα 150 εκ., τελικά στα 50 εκ. και μετά στο τίποτα....>> ΕΔΩ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ.

Ακολουθεί σχόλιο Όμηρου Αλεξάνδρου:

--Από την δημοσίευση του πιο πάνω άρθρου μέχρι και σήμερα που σας το μεταφέρω, προέκυψαν ακόμη μερικά μαργαριτάρια του Προέδρου Χριστόφια, δύο από τα οποία σας μεταφέρω πιο κάτω:

Το ένα είναι η επίσκεψη στην Κύπρο του Προέδρου του Αμερικοκαναδικού επενδυτικού ομίλου ‘’Triple Five’’ και η ‘’καυτή’’ φωτογραφία που είδε το φως της δημοσιότητας, όπου ο Πρόεδρος του ομίλου δίνει ένα βυζακτό, ρουφικτό φιλί στα μαγουλάκια του Προέδρου και η σαγηνευτική έκφραση του Χριστόφια όταν το δέχεται. Μία φωτογραφία...χίλιες λέξεις, τέτοια κάντε του και θα είστε ο καλύτερος του φίλος. Τελικά όποιος έρθει στην Κύπρο ξέρει εκ των προτέρων τι αρέσει στον Πρόεδρο μας και τον χειρίζεται ανάλογα.

Το άλλο αφορά την δήλωση του Προέδρου Χριστόφια ότι θα βάλει ξανά υποψηφιότητα για τις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές δηλώνοντας: ‘’Δεν μπορεί να με αμφισβητείτε τόσο στο εσωτερικό την στιγμή που ξένοι ηγέτες πιστεύουν στις ικανότητες μου και με παροτρύνουν να θέσω ξανά υποψηφιότητα’’.(Σε θέλουν για να σπάνε πλάκα μαζί σου ανόητε. Σε θέλουν και για ακόμη ένα λόγο, γιατί γνωρίζουν ότι μόνο με την δική σου υποψηφιότητα θα αναδειχθεί Πρόεδρος η άλλη προβληματική και βολικότερη για αυτούς προσωπικότητα, που ακούει στο όνομα Νίκος Αναστασιάδης.)

Αν κάποιος από εμάς έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα το κόστος περιορίζεται σε αυτόν που έχει το πρόβλημα, καθώς επίσης και στη οικογένεια του και στον στενό του περίγυρο. Αν όμως κάποιος ηγέτης κράτους έχει ψυχολογικά προβλήματα, τότε θα πρέπει να πεισθεί από το οικογενειακό του περιβάλλον και κυρίως από όσους νούσιμους απέμειναν στο Κόμμα του να εγκαταλείψει την εξουσία γιατί τα ψυχολογικά του προβλήματα μπορεί να καταστρέφουν ένα ολόκληρο Λαό.

Θα πρέπει να επισημάνω ότι η εφημερίδα ‘’ΠΟΛΙΤΗΣ’’ ορθώς αναδεικνύει τα ψυχολογικά προβλήματα των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας και τούτο γιατί ο Λαός οφείλει και δικαιούται να τα γνωρίζει. Από την άλλη όμως αν η εφημερίδα αυτή, που δυστυχώς αποτελεί το εκφραστικό όργανο του υποψήφιου για την προεδρία Νίκου Αναστασιάδη, θέλει πραγματικά το καλό του τόπου, δεν πρέπει να περιορίζεται στην διαπόμπευση πρώην και νυν Προέδρων, αλλά πρώτιστα πρέπει να φροντίζει να μας προστατεύει από ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον. H εφημερίδα αυτή ούκ ολίγες φορές αναφέρθηκε ειρωνικά στο πείσμα και το γινάτι του Προέδρου Χριστόφια, από την άλλη κύριοι του ‘’ΠΟΛΙΤΗ’, το πείσμα, το γινάτι και ο αφύσικος θυμός που χαρακτηρίζει τον Νίκο Αναστασιάδη δεν σας προβληματίζει; Μετά το πρόσφατο Εκλογικό Συνέδριο του ΔΗΣΥ, σε πρωτοσέλιδο της γράφει για τον Νίκο Αναστασιάδη ‘’είχε πείσμα πήρε το χρίσμα’’ Το πείσμα, το γινάτι, ο αδικαιολόγητος  θυμός και η έπαρση, τα οποία χαρακτηρίζουν τους πλείστους κύπριους πολιτικούς είναι κόμπλεξ που έχουν την βάση τους σε ψυχικές ανωμαλίες

Τα πιο πάνω προς γνώση και συμμόρφωση κύριοι του ‘Πολίτη’ και των υπόλοιπων ΜΜΕ. Σταματήστε να προωθείτε συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα αυτού του ταλαιπωρημένου τόπου. Η Κύπρος δεν αντέχει άλλους τρελούς Προέδρους....   

Όμηρος Αλεξάνδρου




 
Η συνωμοσία ολοκληρώνεται στις 24/2/2013.


Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών την περασμένη Κυριακή 17/2/13 επιβεβαίωσε πλήρως τα όσα σας αναφέρω στο πιο κάτω άρθρο μου με τίτλο ‘’2008-2013 Βρώμικα παιχνίδια εξουσίας’’ που σας είχα αποστείλει την περασμένη βδομάδα Η συνομωσία για κατάληψη της εξουσίας που άρχισε το 2008 ολοκληρώθηκε. Λέγω ολοκληρώθηκε γιατί ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στις 24/2/2013 μεταξύ των ανθυποψηφίων Νίκου Αναστασιάδη του ΔΗΣΥ και Σταύρου Μαλά του ΑΚΕΛ θα είναι απλά διαδικαστικού χαρακτήρα.

To ΑΚΕΛ πανηγυρίζει γιατί θεωρεί ότι το ποσοστό(26.91%) που πήρε ο υποψήφιος του στις 17/2/2013 σε σχέση με τα ποσοστά του στις βουλευτικές εκλογές του 2011 ( 32.27%) μειώθηκαν ασήμαντα ανάλογα πάντα με τα ‘’επιτεύγματα’’ τους στην διάρκεια της καταστροφικής προεδρίας Χριστόφια. Στην πραγματικότητα όμως τα ποσοστά του ‘’κόμματος του λαού’’ είναι κατά πολύ χαμηλότερα του 26.91% αν συνυπολογίσει κανείς τους ψήφους που πήρε από τους 8000 περίπου αλλοδαπούς που σκόπιμα πολιτογράφησε η κυβέρνηση Χριστόφια(στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι), καθώς επίσης και στην πριμοδότηση που πήραν από τους φανατικούς οπαδούς του Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος θεωρεί τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ στο δεύτερο γύρο των εκλογών στις 24/2/2013 εύκολο αντίπαλο.

Με βάση τα πιο πάνω καθώς επίσης και στα όσα σας περιγράφω στο πιο κάτω άρθρο μου, θεωρώ ότι ο διακαής πόθος και στόχος που έθεσε ο Νίκος Αναστασιάδης το 2008 υλοποιήθηκε με απίστευτη ακρίβεια. Με την επιλογή ήττας του Σταύρου Μαλά από το ΑΚΕΛ, υλοποιήθηκε επίσης και ο διακαής πόθος μέρους της ηγεσίας του, να αναδείξει δηλαδή τον Αναστασιάδη Πρόεδρο, αφήνοντας του ταυτόχρονα  για την επόμενη πενταετία καμένη γη για κάνει ‘’πετυχημένη’’ αντιπολίτευση και να συσπυρώσει τους οπαδούς του οι οποίοι άρχισαν από πολλού να πηδούν από την στάνη.... Κυπριακή Δημοκρατία...όνομα τζιε πράμαν..

Δεν μου ‘’βγαίνει’’ να συγχαρώ τον Νίκο Αναστασιάδη για την προδιαγραφόμενη επικράτηση του γιατί τον θεωρώ τον ηθικό αυτουργό της καταστροφικής πενταετίας του Δημήτρη Χριστόφια. Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον Νίκο Αναστασιάδη, και η όποια σκληρή κριτική που ασκώ τόσο στον ίδιο όσο και γενικότερα στις ηγεσίες του κομματικού κατεστημένου, έχει να κάνει με το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου μου και τίποτα άλλο. Παρά τις πολλές επιφυλάξεις που διατηρώ, για το καλό της Κύπρου, εύχομαι από καρδιάς ο Αναστασιάδης να πετύχει και να με διαψεύσει και τότε να είναι σίγουρος ότι εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα προστρέξω να του αποδώσω τα εύσημα.

Την ερχόμενη Κυριακή ο υγιώς σκεπτόμενος και ώριμος πολιτικά πολίτης πρέπει να απέχει από την ψηφοφορία για δύο κυρίως λόγους. (α) Γιατί το παιχνίδι είναι σικέ και (β) Γιατί μια μεγάλη αποχή ίσως να ταρακουνήσει το παχύδερμο και άθλιο κομματικό κατεστημένο και να γίνει αιτία να ξεπηδήσει κάτι πιο υγιές και ελπιδοφόρο.

Επειδή κάποιοι των ληπτών των μηνυμάτων μου πιθανόν να κουράστηκαν από τις ανησυχίες που εκφράζω, θα κλείσω αυτή μου την παρέμβαση με λίγο μαύρο χιούμορ. Έχω την άποψη ότι για τα πέτρινα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα επιβιώσουν μόνον όσοι διαθέτουν ρευστό στις ντουλάπες τους και πηγαίο χιούμορ.

 Πριν ανέλθει στην εξουσία το 2008 ο ‘’πολιτικός Ξανθόπουλος’’, ‘’το παιδί του Λαού’’, ο Τρισμέγιστος ηγέτης Χριστόφιας συνίθιζα να βάζω γραβάτα την οποία κατάργησα εντελώς με την εκλογή του στην προεδρία, έτσι έχουν τα πράγματα δεν σας κάνω πλάκα. Μετά από 5 χρόνια εξάγω το συμπέρασμα ότι τελικά όλα χρειάζονται μια εξελικτική πορεία. Ναί και ο καφετζής του Δικώμου μπορεί να γίνει πρόεδρος, όμως την ώρα που αναλαμβάνει αξίωμα θεωρώ ότι έπρεπε να κάνει το άλμα προς τα εμπρός  ....ο δικός μας παρέμεινε καφετζιής.
Άλμα στο σήμερα με τον Νίκαρο....πως λέμε ‘’Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια’’!!! Το αποφάσισα, θα επαναφέρω την γραβάτα για να...τιμήσω την ...’’πολιτική ελίτ’’, τον καπιταλισμό’’ και τα ‘’λευκά κολάρα του Χρηματιστηρίου’’. Εισηγούμαι επίσης να το ρίξουμε όλοι στο ουίσκι (Κάποτε ο πνευματικός του πατέρας Γλαύκος Κληρίδης τουλάχιστον με την Ζιβανία υποστήριζε τα κυπριακά προϊόντα) για διαφορετικό όμως λόγο, για να θολώνει το μυαλό μας για να μην βιώνουμε τόσο επώδυνα την φτώχεια και την εξαθλίωση που το άθλιο κομματικό κατεστημένο μας οδήγησε. Και μια που γίνεται λόγος για ουίσκι, σαν επαγγελματίας Λογιστής-Ελεγκτής-Χρηματιστής θα σας δώσω και μια επενδυτική συμβουλή. Όσοι κατέχετε μετοχές των χρεοκοπημένων κυπριακών τραπεζών να τις πουλήσετε και να τοποθετήσετε τα ψίχουλα που θα πάρετε σε σκοτσέζικες βιομηχανίες ουισκίου γιατί προβλέπω τεράστια άνοδο της αξίας των μετοχών τους από την επόμενη βδομάδα. Σε ενδεχόμενο...σκοτέζικο ντούς.... όπως και το 1999 δεν φέρω απολύτως καμία ευθύνη.

Στο ίδιο έργο θεατές...Πελλότοπος, πελλόκοσμος, τους νούσιμους ηγέτες τι να τους κάνει.

Όμηρος Αλεξάνδρου

       
2008 & 2013 Βρώμικα παιχνίδια εξουσίας

Ο Λαός καλείται και πάλιν στις 17/2/2013, όπως και το 2008, να επιλέξει τον νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγνοώντας τα βρώμικα και υποχθόνια παιχνίδια που η κομματοκρατία και οι ελεεινοί πάτρωνες της έπαιξαν και  παίζουν σε βάρος του. Το σικέ παιχνίδι που άρχισε το 2008, ολοκληρώνεται με τις προεδρικές εκλογές του 2013,το αποτέλεσμα των οποίων θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την συνέχιση ή όχι της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν κράτος όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα,

Θα είμαι όπως πάντα ειλικρινής μαζί σας, γιατί το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να εξυπηρετήσω το συμφέρον της πατρίδας μου και τίποτα άλλο. Πολλοί με προειδοποιούν ότι παίζω ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με την εξουσία και ότι αργά η γρήγορα θα φάω το κεφάλι μου. Εγώ τους απαντώ ότι έχουμε μια εμπόλεμη κατάσταση με τον μεγαλύτερο εχθρό της Κύπρου, το άθλιο κομματικό κατεστημένο, και ότι αυτός ο αγώνας ήταν και θα παραμείνει ιερός, αλλά και επιβαλλόμενο καθήκον για έναν άνθρωπο που έδωσε πατέρα και θείο για την ελευθερία της Κύπρου μας.

Η τελευταία φορά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, που ψήφισα σε βουλευτικές εκλογές  ήταν το 1996 (ψήφισα το κόμμα του κυρίου Ν. Αναστασιάδη ΔΗΣΥ), και η τελευταία φορά που ψήφισα σε προεδρικές εκλογές ήταν το 2008, ψηφίζοντας και πάλιν υποψήφιο του ΔΗΣΥ τον Γιαννάκη Κασουλίδη. Μέχρι και λίγες μέρες πριν τις Προεδρικές του 2008, η απόφαση μου ήταν να απέχω όπως έκανα και με τις βουλευτικές εκλογές, γιατί απλά δεν ήθελα να παίξω για μια ακόμη φορά το παιχνίδι του αμαρτωλού κομματικού κατεστημένου. Τι ήταν όμως αυτό που με έκανε να αλλάξω απόφαση και να ψηφίσω τον Κασουλίδη, ο οποίος ειρήσθω εν παρωδώ, ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν ενώ εγώ σφοδρός πολέμιος του; (Τον Τ. Παπαδόπουλο δεν τον ψήφισα γιατί ήταν διεφθαρμένος και επίσης γιατί, μαζί με τον Αναστασιάδη και τους όμοιους τους, ρήμαξαν τις οικονομίες του λαού το 1999 στο χρηματιστήριο); Ψήφισα λοιπόν τον Κασουλίδη, επιλέγοντας ‘’Το μη χείρον βέλτιστον’’, η καλύτερα, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, ‘’Γιατί έβλεπα την κολοσυρματιά της κουφής’’ που δεν ήταν άλλη από τον Δημήτρη Χριστόφια. Δυστυχώς για τον τόπο μου επιβεβαιώθηκα πλήρως, και τούτο γιατί το δηλητήριο που έχει εκχύσει ο Χριστόφιας και το δογματικό ΑΚΕΛ στο σώμα αυτής της δύσμοιρης χώρας είναι πολλαπλάσιας δύναμης από το δηλητήριο της κόμπρας του Αμαζονίου.
Η απογοήτευση μου από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2008 μετατράπηκε σε οργή όταν λίγες μέρες μετά, διαπίστωσα, όπως και πολλοί άλλοι ψηφοφόροι, ότι ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ,  Νίκος Αναστασιάδης και Αβέρωφ Νεοφύτου, ο κάθε ένας για τους δικού του λόγους, έπαιξαν έναν επαίσχυντο και υποχθόνιο παιχνίδι σε βάρος του υποψήφιου τους και κατ’ επέκταση σε βάρος του Λαού. Ποίο ήταν αυτό το παιχνίδι; Να καεί οριστικά το χαρτί που ακούει στο όνομα Γιαννάκης Κασουλίδης, να έρθει στην εξουσία το δογματικό ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας, να τα κάνει όλα μαντάρα, όπως και έγινε, για να προβάλλει ο Νίκος Αναστασιάδης σήμερα σαν ο επόμενος Πρόεδρος ‘’Σωτήρας’’ και ο Αβέρωφ να προωθηθεί στην θέση του προέδρου του ΔΗΣΥ. Αυτό το παιχνίδι, το έχω πολλές φορές  συζητήσει και γράψει στα άρθρα μου από το 2008 μέχρι και σήμερα και δυστυχώς επαληθεύομαι. Αν κάποιος έχει διαφορετική εκτίμηση, ας προβληματιστεί από την εξής ερώτηση: Ποίο θα ήταν το πολιτικό μέλλον του φιλόδοξου Αναστασιάδη που πλησιάζει τα 70, παραμένοντας κολλημένος για δεκαετίες στην πληκτική κατά τον ίδιο, καρέκλα του προέδρου του ΔΗΣΥ, αν ο Γιαννάκης Κασουλίδης εκλεγόταν και αποδεικνυόταν  ένας πετυχημένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας(2008-2013)και πιθανότατα να επαναδιεκδικούσε ξανά την προεδρία το 2013; Λογικοφανείς δεν φαίνονται οι συνειρμοί;

Άλμα στο σήμερα: Προεδρικές εκλογές, Φεβρουάριος 2013 με βασικούς υποψήφιους: Τον Νίκο Αναστασιάδη (όπως τροχοδρομήθηκε από το 2008), τον ανεξάρτητο υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα και τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, Σταύρο Μαλά. Και οι δύο τους, κατά τον Νίκο Αναστασιάδη και το επιτελείο του, στα μέτρα του στην πορεία προς την εξουσία.

Ποίος όμως παίζει σήμερα  παρόμοιο διαβολικό παιχνίδι όπως έπαιξε ο Αναστασιάδης το 2008 σε βάρος του τόπου;

Κανείς, ούτε και εγώ, που δούλεψα περισσότερο για να μην πάρει την εξουσία το 2008 ο Χριστόφιας, παρά να εκλεγεί ο Κασουλίδης, δεν περιμέναμε να κάνει τόσα εγκληματικά λάθη ο Πρόεδρος Χριστόφιας και να φέρει την Κύπρο σε αυτό το απίστευτο χάλι. Κάποιο στέλεχος του κόμματος του Αναστασιάδη, που γνωρίζει καλά τους σχεδιασμούς του, ανέφερε πριν από λίγες μέρες σε κοινό μας γνωστό επί λέξη:, ‘’ Ούτε και ο ίδιος ο Αναστασιάδης ανέμενε, Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ ότι θα του έκανα τέτοια πάσα ακριβείας στην προσπάθεια του για κατάληψη της εξουσίας, ξεπέρασαν κατά πολύ τους σχεδιασμούς του, είναι έξυπνος και πανούργος, εγώ πάντως του βγάζω το καπέλο’’. Εγώ να δεις τι του βγάζω…. καταστράφηκε ο τόπος για να ικανοποιηθεί μια αρρωστημένη φιλοδοξία του Αναστασιάδη, και να μας παρουσιάζεται σήμερα σαν εθνοσωτήρας, έλεος πια. Το ταμπεραμέντο του, το πολιτικό και όχι μόνο ήθος του, οι μεταλλάξεις του αλλά και γενικά το παρελθόν του, δεν είναι τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα για ένα Πρόεδρο που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος. Όντας στην αντιπολίτευση και χωρίς την πίεση της εξουσίας ο Ν. Αναστασιάδης ήταν πάντα ένας εριστικός άνθρωπος, που βρίζει και εκνευρίζεται πολύ εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ένας άνθρωπος με μια αφύσικη επιρρέπεια στο αλκοόλ.  Μπορείτε να φανταστείτε πόσο συναινετικά και ήρεμα θα λειτουργήσει αν εκλεγεί πρόεδρος και κληθεί να αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα προβλήματα ενός διαλυμένου κράτους; Θα είμαστε τυχεροί αν μας ρίχνει στο κεφάλι μόνο τα γνωστά του τασάκια και όχι πέτρες και ογκόλιθους. Ο θεός να βάλει το χέρι του….

Η καταστροφική μανία και ο αρρωστημένος κομματικός πατριωτισμός του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια δεν σταματά όμως εδώ. Όταν κατάλαβαν ότι είναι αδύνατο πλέον με τόσα εγκληματικά λάθη να επαναδιεκδικήσουν την Προεδρία με δικό τους υποψήφιο, στράφηκαν στον Σταύρο Μαλά (υπουργό υγείας της κυβέρνησης τους), για να του φορτώσουν τον αναμενόμενο καταποντισμό τους στις επερχόμενες εκλογές. Έκαναν μια σίγουρη επιλογή ήττας για να εξασφαλίσουν σίγουρη εκλογή Αναστασιάδη στην Προεδρία. Μόνον αφελείς δεν μπορούν να αντιληφθούν την μεγάλη αγωνία της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, για ενδεχόμενη μη εκλογή Αναστασιάδη. Μόνιμη τους έγνοια ήταν η συσπείρωση των οπαδών τους που άρχισαν από πολλού να πηδούν από την στάνη. Η μόνη λοιπόν λύση για την συσπείρωση του ‘’κόμματος του λαού’’, αφού σαν εξουσία τα έκαναν μπάχαλο, ήταν η ύπαρξη του αντίπαλου δέους που ακούει στο όνομα Νίκος Αναστασιάδης. Επιλέγοντας λοιπόν, με όλο τον σεβασμό, μια φλαμπουρομαριονέττα, όπως ο κατά τα άλλα πολύ συμπαθής Σταύρος Μαλάς, πιστεύουν ότι θα δώσουν την εξουσία στον Αναστασιάδη, αφήνοντας του ταυτόχρονα  καμένη γη.  Με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι θα βάλουν τις βάσεις στον επόμενο τους στόχο, που δεν είναι άλλος από την επανακατάληψη της εξουσίας το 2018, αν φυσικά υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία μέχρι τότε.

Και πριν κλείσω, μόλις άκουσα τώρα στις ειδήσεις ότι η ‘έρευνα’’ που ο Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης διεξάγει στο δικηγορικό γραφείο Νίκου Αναστασιάδη για να διαπιστωθεί εάν εμπλέκεται σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος έχει ολοκληρωθεί… Όπως αναμένετο….’’Πεντακάθαρος’’ ο άνθρωπος. Σιγά μήπως και ενέπλεκαν το γραφείο του Νίκαρου στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος για να επιβεβαιώσουν τις υποψίες των ξένων. Στο ίδιο έργο θεατές, όπως ‘’πεντακάθαρος’’ ήταν και το 1999 με το Χρηματιστήριο, ο Νίκος Χ(ΑΚ)ρυσάνθου Αναστασιάδης, όταν μαζί με πολλούς όμοιους του οδήγησε στη χρεοκοπία δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Με τέτοιο πλυντήριο εγκλημάτων, όπως η κατ’ επίφαση κυπριακή δικαιοσύνη και ο ολετήρας της Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης, πώς να έχουμε πραγματική δημοκρατία;

Ο πρώην Δήμαρχος Λευκωσίας Θεμιστοκλής Δέρβης πριν από κάποιες δεκαετίες αποκάλεσε δημόσια τους κύπριους ‘’Ζοππόβορτους’’. Ο σοφός Αλμβερτ Αϊνστάιν είπε πριν από πολλά χρόνια το εξής σοφό ρητό: ‘’ Το άκρον άωτον της ηλιθιότητας είναι να πιστεύεις ότι κάνοντας συνέχεια τα ίδια πράγματα, υπάρχει περίπτωση να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα’’. Συμφωνώ και υπερθεματίζω…

Δεν ξέρω αν θα πάω να ψηφίσω την ερχόμενη Κυριακή η θα επιλέξω μια εκδρομή στο Τρόοδος για να έχω…την ζεστασιά του..χιονάνθρωπου. Αν όμως επιλέξω να πάω τελικά να ψηφίσω, σίγουρα θα φροντίσω να μην πέσω ξανά θύμα, όπως και το 2008, ενός σικέ παιχνιδιού και μιας σημαδεμένης τράπουλας, θα επιλέξω το ‘’Μη χείρον βέλτιστον’’

Όμηρος Αλεξάνδρου




 

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

1974-2013 Συνειρμοί και παραλληλισμοί

Το 1974 λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα και πριν την τουρκική εισβολή, συγκεκριμένος πραξικοπηματίας, ο οποίος είναι ακόμη εν ζωή και μάλιστα βολεμένος, περιφερόταν στην Λεμεσό επιδεικνύοντας με καμάρι το καλάσνικοφ του. Η χούντα και οι πραξικοπηματίες έψαχναν εναγωνίως κάποιο να τον τοποθετήσουν σαν πρόεδρο στην θέση του Μακαρίου. Αφού κάποιοι νούσιμοι που προσεγγίστηκαν τους γύρισαν την πλάτη στράφηκαν εξ ανάγκης στον Νίκο Σαμψών. Με το άκουσμα του διορισμού του Σαμψών ως προέδρου,  άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά τον συγκεκριμένο πραξικοπηματία να αναφωνεί με περηφάνια. ‘’ Μπράβο, ο ζοππόβορτος ο κυπραίος έτσι πελλόν θέλει για πρόεδρο’’. Η πατρότητα της λέξης Ζοππόβορτος φυσικά δεν ανήκει  στον συγκεκριμένο πραξικοπηματία αλλά στο πρώην Δήμαρχο Λευκωσίας αείμνηστο Θεμιστοκλή Δέρβη.

Άλμα στο σήμερα. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το 2013 ο κύπριος εξακολουθεί να παραμένει ακόμη ζοππόβορτος. Οι σημερινές προεδρικές εκλογές είτε θα το επιβεβαιώσουν είτε θα το διαψεύσουν. Οι όποιοι συνειρμοί και παραλληλισμοί δικοί σας.

Όμηρος Αλεξάνδρου

ΥΓ. Επειδή κάποιοι από τις δεκάδες χιλιάδες λήπτες των μηνυμάτων μου ενδεχομένως να αντιδράσουν και ίσως και πάλιν αρχίσουν τις διαμαρτυρίες και τις απειλές, τους απαντώ προκαταβολικά ότι ‘’Απούσιει μούγια μουγιάζεται’’ Είπαμε δημοκρατικά όχι τραμπουκίστικα όπως το 1974....       
 

Τα 10 δισ της PIMCO και εμείς: Η μετριότητα και ο ερασιτεχνισμός μας κατατρέχουν

 

Μας εκπλήττει το γεγονός ότι η PIMCO «ώδινε όρος και έτεκε όρος». Δεν θα έπρεπε! Χειριστήκαμε το θέμα της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χειριστήκαμε χίλια δυο άλλα θέματα από ανακηρύξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ερασιτεχνικά και με πολιτικομματικά κριτήρια. Ακόμα και στα πιο σημαντικά θέματα διαπρέπουν οι μετριότητες και τις συνέπειες τις πληρώνει ο λαός, ο απλός πολίτης, ή αν προτιμάτε ο απλός άνθρωπος. Η ελαχιστοποίηση της ζημιάς και του πόνου του πολίτη και η μεγιστοποίηση του κοινωνικού οφέλους δεν είναι δυστυχώς το πρωταρχικό μέλημα των πολιτικών.
Του Θεόδωρου Παναγιώτου
Cyprus International Institute of Management
Μπορεί στο Κυπριακό αλλεπάλληλες κυβερνήσεις να τα έχουν κάνει θάλασσα. Αυτό ίσως να μη μας ανησυχούσε και πολύ όσο καιρό απολαμβάναμε μια συνεχώς αυξανόμενη ευμάρεια που ξεπερνούσε και τα πιο τολμηρά μας όνειρα. Τώρα όμως που την ευμάρεια αντικατέστησε η λιτότητα και η ανέχεια, το Κυπριακό μπήκε για καλά στη τρίτη θέση, αν και θα είμαστε τυχεροί αν τα πράγματα δε χειροτερέψουν και σ’ αυτή την σφαίρα της ζωής μας, με την κατάντια της οικονομίας μας.
Στη διαχείριση του κράτους και των κοινών ποτέ δεν πιστέψαμε στην επιστήμη, τη γνώση και την εμπειρογνωμοσύνη. Ούτε ακόμα και στα θέματα της οικονομίας, που είναι κατ’ εξοχή τεχνοκρατικά, η διαχείριση είναι επιφανειακά τεχνοκρατική αλλά ουσιαστικά πολιτική. Τα αντικρίζουμε όλα σαν να είναι κατ’ εξοχήν πολιτικά, κομματικά και ταξικά θέματα και αφήνουμε τη διαχείρισή τους , ως επί το πλείστο στη ημιμάθεια, τη μετριότητα και τον ερασιτεχνισμό.
Σαν αποτέλεσμα, οι λύσεις που δίνουμε δεν αγγίζουν την ουσία του θέματος αλλά εξυπηρετούν καθαρά πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες , αν και τις σερβίρουμε σε φανταχτερό τεχνοκρατικό περιτύλιγμα. Ακόμα και ο χρόνος και η ταχύτητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα προσδιορίζονται με πολιτικά και κομματικά κριτήρια. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές, αλλά αυτό ουδόλως μας ενοχλεί, αφού οι ευθύνες αποφασίζονται εκ προοιμίου ότι ανήκουν στο αντίπαλο δέος.
Έτσι όπως τα κάναμε θάλασσα στο Κυπριακό τα κάναμε θάλασσα και στην οικονομία. Αντί να αξιοποιήσουμε τα καλύτερα μυαλά που διαθέτουμε και εδώ και στο εξωτερικό, καθώς και τη βοήθεια ξένων εμπειρογνωμόνων σε θέματα διαπραγματεύσεων και οικονομίας, προσποιούμαστε ότι τα ξέρουμε όλα και όταν δεν μας βγουν τα όσα υποσχόμαστε στον λαό μας φταίνε όλοι οι άλλοι, και ιδιαίτερα οι ξένοι και οι εδώ πράκτορές τους.
Σ’ αυτό το κλίμα ευδοκίμησε η μετριότητα και ο ερασιτεχνισμός. Κι’ όταν μας επισκέφθηκε η κρίση, την αντιμετωπίσαμε πρώτα με την άρνηση, μετά με την αναβλητικότητα, μετά με ημίμετρα, και τέλος με πολιτικά και κομματικά κριτήρια συνοδευόμενα με προχειρότητες και ερασιτεχνισμούς.
Σαν αποτέλεσμα τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα με τα κακά να γίνονται χειρότερα από μέρα σε μέρα, κι’ ενώ η κρίση έχει μετεξελιχθεί σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή αναλώνουμε τις δυνάμεις μας σε αλληλοκατηγορίες για το ποιος φταίει, χωρίς κανένας να αναλαμβάνει την ευθύνη. Καταφέραμε ξανά να μετατρέψουμε ένα κυρίως τεχνοκρατικό θέμα σε καθαρά πολιτικό και κομματικό που βολεύει την μετριότητά μας, η οποία μαζί με την κομματοκρατία παίζουν διαχρονικά τον πρωταρχικό λόγο στα τεκταινόμενα στην οικονομία, το Κυπριακό και την εσωτερική διακυβέρνηση.
Μια αναδρομή στο πώς φτάσαμε στα €10 δις της PIMCO είναι εμβληματική του τρόπου με τον οποίο δουλεύει το Κυπριακό σύστημα επίλυσης προβλημάτων και λήψης αποφάσεων. Απερίσκεπτα αφήσαμε τις τράπεζες να επεκταθούν άνευ ορίων, και μυωπικά, αν μη καιροσκοπικά, τους επιτρέψαμε να αναλάβουν απίστευτα ρίσκα με τα λεφτά του κόσμου και να τροφοδοτούν με εύκολο δανεισμό τη φούσκα των ακινήτων. Εν μέρει επειδή μας βόλευε η κατάσταση και εν μέρει επειδή δεν μελετούμε που οδηγούν οι ανοχές μας , κανείς δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, ούτε ακόμα και ο επιτηρητής του τραπεζικού μας συστήματος.
Όταν ήλθε το κούρεμα του ελληνικού χρέους δεν σκεφτήκαμε τις συνέπειες για την οικονομία μας από την απομείωση των ομολόγων των Κυπριακών τραπεζών κατά τέσσερα και πλέον δις ευρώ. Έτσι «πατριωτικά» και απερίσκεπτα συγκατανέψαμε στο κούρεμα χωρίς να εγείρουμε οποιαδήποτε επιφύλαξη και να ζητήσουμε οποιαδήποτε βοήθεια. Όταν ηγέρθη το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, καθυστερήσαμε να ζητήσουμε στήριξη από την Ευρωζώνη, έστω εκ των υστέρων.
Όταν αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε βοήθεια την περασμένη άνοιξη από τον μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης και μας προσφέρθηκε το προσχέδιο του μνημονίου ολιγωρήσαμε. Εν τω μεταξύ, λόγω της αβεβαιότητας και της έλλειψης ρευστότητας οι τιμές των ακινήτων άρχισαν να πέφτουν, οι αντιπαλότητες άρχισαν να οξύνονται λόγω των Κυπριακών εκλογών και νέα θέματα άρχισαν να εγείρονται λόγω των Γερμανικών εκλογών. Όλα αυτά ήταν προβλεπόμενα, αλλά τα αγνοήσαμε γιατί η προσπάθειά μας εστιάστηκε, όπως πάντα και διαχρονικά, στην πολιτική και κομματική εκμετάλλευση του θέματος. Ποιος φταίει περισσότερο, η Κυβέρνηση ή οι τράπεζες και ο επόπτης τους; Βέβαια στο βάθος της ψυχής μας ξέρουμε ότι φταίνε όλοι τους και όλοι μας!
Στην προσπάθεια επίρριψης ευθυνών αντί τεχνοκρατικής αντιμετώπισης του θέματος για ταχεία και ευνοϊκή κατάληξη, πετύχαμε τη μεγιστοποίηση του απαιτούμενου ποσού για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τις δικές μας επιλογές και φόρμουλες. Και όπως αναμενόταν, άρχισε ήδη το «blame game», δηλαδή η επίρριψη ευθυνών όχι πια για το ποιος ευθύνεται για την κρίση, αλλά ποιος ευθύνεται για την κατάληξη στα 10 δις. Στο τέλος της ημέρας όποιος κι’ αν ευθύνεται, είναι ο λαός, ο απλός άνθρωπος που θα πληρώσει τα σπασμένα ενός δυσβάστακτου δανείου και ενός μη βιώσιμου χρέους με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται. Η μετριότητα, ο ερασιτεχνισμός και η κομματικοποίηση των πάντων έχουν διαπρέψει ακόμα μια φορά!
* Διευθυντής και Καθηγητής στο Cyprus International Institute of Management (CIIM). Βραβευθείς για τη συμβολή του στο Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2007.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Περί σφουγγοκωλάριων



Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των  αυτοκρατόρων. Ήταν αξίωμα που πολλοί ζήλευαν και μόνο έμπιστα άτομα διορίζοντο, αφού είχαν το προνόμιο να ευρίσκονται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα όταν αυτός ήταν γυμνός και άοπλος. Με το πέρασμα του χρόνου το επάγγελμα αυτό εξέλειπε. Επεβίωσε όμως ως συγκεκριμένη συμπεριφορά στην πολιτική μας κουλτούρα.  

Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος; Το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια ισχυρών πολιτικών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να τοΗ αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχεις περίοπτη θέση αλλά στο να αισθάνεσαι πάνω απ' όλα ελεύθεροςυ εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ' επέκταση, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο του συρμού, «κοινωνική επιφάνεια». Είναι ο πολιτικός ελαφρών βαρών που θέλει να γίνει βουλευτής ή υπουργός, ο ξέμπαρκος πολιτικός που θέλει να ξαναμπεί στο παιγνίδι της εξουσίας, ο καριερίστας δημόσιος υπάλληλος που πατά επί πτωμάτων, ο ανεπαρκής δημοσιογράφος που αναζητεί τα δεκανίκια των πολιτικών για να επιβιώσει, ο φιλόδοξος νέος που εγκλώβισε τη ζωή του σε ένα lifestyle, με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος, και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όμως, θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας. 

Η τακτική τους ευκόλως προβλέψιμη. Επιλέγουν ένα ισχυρό πολιτικό, τον ακολουθούν και πράττουν παν ό,τι αναγκαίο για να αποδείξουν την νομιμοφροσύνη, που φθάνει μέχρι τα όρια της εθελούσιας ανδραποδώδους υποταγής. Επικεντρώνουν την συμπεριφορά τους σε κάθε ευκαιρία στο θάμβο της εντύπωσης. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να συλλέξουν πολλά προεκλογικά γραμμάτια, τα οποία θέλουν να εξαργυρώσουν ακριβά μετά τις εκλογές.

Το φαινόμενο του σφογγοκωλάριου ευδοκιμεί στη χώρα μας. Τους βλέπουμε να κινούνται απροκάλυπτα κάθε φορά που υπάρχουν πολιτικές εκλογές, αφού εκλαμβάνουν τις προεκλογικές εκστρατείες ως την κατ' εξοχήν εορταστική τους περίοδο. Άλλοτε τους βλέπουμε να συνωστίζονται πίσω από τους πολιτικούς για να τους συλλάβει ο τηλεοπτικός φακός και άλλοτε να σπεύδουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις για να ηδονιστούν από μία χειραψία με τον πολιτικό που επέλεξαν να υπηρετήσουν.

Οι σφουγγοκωλάριοι ζουν για να αποκτήσουν «υψηλές θέσεις» και να αισθάνονται ότι κάνουν λαμπρές καριέρες, ενώ οι σοβαροί άνθρωποι όταν βρεθούν σε κάποια θέση δίνουν ζωή στην κοινωνία. Οι σφουγγοκωλάριοι παρά την χρονολογική τους ηλικία δεν μεγαλώνουν ποτέ. Τους βρίσκει κανείς μονίμως σε συγκεντρώσεις να χειροκροτούν παρελάσεις παραφουσκωμένων εγωισμών. Φτύνουν με την ίδια ευκολία αυτό που μέχρι χθες χειροκροτούσαν ή μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο αν δεν πάρουν για την καριέρα τους αυτό που θέλουν. Όπως είπαμε, «η καριέρα πάνω απ' όλα!». 
Επειδή οι σφουγγοκωλάριοι έχουν μία εκ βάθους σχέση με την ηλιθιότητα, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που αρχίζει να συζητά μαζί τους με κριτική διάθεση για τον πολιτικό του οποίου «σκουπίζουν» τον πισινό. Για να θυμηθούμε εδώ τη σοφή ρήση του Μαρκ Τουέιν: «Μη συζητάς ποτέ δημόσια με ένα ηλίθιο, θα σε κερδίσει με την εμπειρία του και οι τρίτοι μπορεί να μην καταλάβουν τη διαφορά».

Η κοινωνία μας έχει πολλά αποθέματα τέτοιου φυράματος. Κάποιοι κάνουν μεγάλες καριέρες λόγω επιτυχούς άσκησης αυτού του «χαρίσματος» και κάποιοι φιλοδοξούν να τους φθάσουν. Όπου και να φθάσουν όμως είναι χαρακτηρισμένοι. Για τους τρίτους θα είναι οι γνωστοί σφουγγοκωλάριοι ενώ γι' αυτούς που υπηρετούν, θα είναι μονίμως ένα κοινό κολωσφούγγι. Αλίμονο σ' αυτούς που άφησαν τη ζωή τους να την καθοδηγήσει η ματαιοδοξία της «μεγάλης καριέρας», περνώντας την αναγκαστικά μέσα από τη λογική του «σκουπίζειν» τα οπίσθια των ισχυρών.

Όσο, ιδιαιτέρως, για τους πολιτικούς, το να ενδιαφέρονται για τον αριθμό των ακολούθων και των συνεργατών τους και όχι για την ποιότητα τους, δηλαδή το να  «αρέσουν» στους σφουγγοκωλάριους, είναι απόδειξη αδυναμίας. Είναι δε πολύ επικίνδυνο για την δημοκρατία ο πολιτικός να αισθάνεται ανώτερος από τους γύρω του και οι γύρω του καιροσκοπικώς να του το δείχνουν. Τότε χάνεται ο ορθολογισμός και ο εποικοδομητικός διάλογος, με αποτέλεσμα η σχέση να μετατρέπεται σε σχέση υποτελείας και διαρκούς επιβεβαίωσης του ισχυρού. Όσο κατάπτυστοι είναι οι σφουγγοκωλάριοι άλλο τόσο καταγέλαστοι είναι οι πολιτικοί που τους ανέχονται, γιατί ο έξυπνος ηγέτης δίδει σημασία όχι στο ποια γνώμη έχουν οι συνεργάτες του γι' αυτόν αλλά ποια γνώμη έχει ο ίδιος γι' αυτούς. Άλλωστε δεν είμαστε τίποτε άλλο εκτός από αυτό που σκεφτόμαστε.Η αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχεις περίοπτη θέση αλλά στο να αισθάνεσαι πάνω απ' όλα ελεύθερος

 
2008 & 2013 Βρώμικα παιχνίδια εξουσίας



Ο Λαός καλείται και πάλιν στις 17/2/2013, όπως και το 2008, να επιλέξει τον νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγνοώντας τα βρώμικα και υποχθόνια παιχνίδια που η κομματοκρατία και οι ελεεινοί πάτρωνες της έπαιξαν και  παίζουν σε βάρος του. Το σικέ παιχνίδι που άρχισε το 2008, ολοκληρώνεται με τις προεδρικές εκλογές του 2013,το αποτέλεσμα των οποίων θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την συνέχιση ή όχι της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν κράτος όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα,

Θα είμαι όπως πάντα ειλικρινής μαζί σας, γιατί το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να εξυπηρετήσω το συμφέρον της πατρίδας μου και τίποτα άλλο. Πολλοί με προειδοποιούν ότι παίζω ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με την εξουσία και ότι αργά η γρήγορα θα φάω το κεφάλι μου. Εγώ τους απαντώ ότι έχουμε μια εμπόλεμη κατάσταση με τον μεγαλύτερο εχθρό της Κύπρου, το άθλιο κομματικό κατεστημένο, και ότι αυτός ο αγώνας ήταν και θα παραμείνει ιερός, αλλά και επιβαλλόμενο καθήκον για έναν άνθρωπο που έδωσε πατέρα και θείο για την ελευθερία της Κύπρου μας.

Η τελευταία φορά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, που ψήφισα σε βουλευτικές εκλογές  ήταν το 1996 (ψήφισα το κόμμα του κυρίου Ν. Αναστασιάδη ΔΗΣΥ), και η τελευταία φορά που ψήφισα σε προεδρικές εκλογές ήταν το 2008, ψηφίζοντας και πάλιν υποψήφιο του ΔΗΣΥ τον Γιαννάκη Κασουλίδη. Μέχρι και λίγες μέρες πριν τις Προεδρικές του 2008, η απόφαση μου ήταν να απέχω όπως έκανα και με τις βουλευτικές εκλογές, γιατί απλά δεν ήθελα να παίξω για μια ακόμη φορά το παιχνίδι του αμαρτωλού κομματικού κατεστημένου. Τι ήταν όμως αυτό που με έκανε να αλλάξω απόφαση και να ψηφίσω τον Κασουλίδη, ο οποίος ειρήσθω εν παρωδώ, ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν ενώ εγώ σφοδρός πολέμιος του; (Τον Τ. Παπαδόπουλο δεν τον ψήφισα γιατί ήταν διεφθαρμένος και επίσης γιατί, μαζί με τον Αναστασιάδη και τους όμοιους τους, ρήμαξαν τις οικονομίες του λαού το 1999 στο χρηματιστήριο); Ψήφισα λοιπόν τον Κασουλίδη, επιλέγοντας ‘’Το μη χείρον βέλτιστον’’, η καλύτερα, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, ‘’Γιατί έβλεπα την κολοσυρματιά της κουφής’’ που δεν ήταν άλλη από τον Δημήτρη Χριστόφια. Δυστυχώς για τον τόπο μου επιβεβαιώθηκα πλήρως, και τούτο γιατί το δηλητήριο που έχει εκχύσει ο Χριστόφιας και το δογματικό ΑΚΕΛ στο σώμα αυτής της δύσμοιρης χώρας είναι πολλαπλάσιας δύναμης από το δηλητήριο της κόμπρας του Αμαζονίου.
Η απογοήτευση μου από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2008 μετατράπηκε σε οργή όταν λίγες μέρες μετά, διαπίστωσα, όπως και πολλοί άλλοι ψηφοφόροι, ότι ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ,  Νίκος Αναστασιάδης και Αβέρωφ Νεοφύτου, ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους, έπαιξαν έναν επαίσχυντο και υποχθόνιο παιχνίδι σε βάρος του υποψήφιου τους και κατ’ επέκταση σε βάρος του Λαού. Ποίο ήταν αυτό το παιχνίδι; Να καεί οριστικά το χαρτί που ακούει στο όνομα Γιαννάκης Κασουλίδης, να έρθει στην εξουσία το δογματικό ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας, να τα κάνει όλα μαντάρα, όπως και έγινε, για να προβάλλει ο Νίκος Αναστασιάδης σήμερα σαν ο επόμενος Πρόεδρος ‘’Σωτήρας’’ και ο Αβέρωφ να προωθηθεί στην θέση του προέδρου του ΔΗΣΥ. Αυτό το παιχνίδι, το έχω πολλές φορές  συζητήσει και γράψει στα άρθρα μου από το 2008 μέχρι και σήμερα και δυστυχώς επαληθεύομαι. Αν κάποιος έχει διαφορετική εκτίμηση, ας προβληματιστεί από την εξής ερώτηση: Ποίο θα ήταν το πολιτικό μέλλον του φιλόδοξου Αναστασιάδη που πλησιάζει τα 70, παραμένοντας κολλημένος για δεκαετίες στην πληκτική κατά τον ίδιο, καρέκλα του προέδρου του ΔΗΣΥ, αν ο Γιαννάκης Κασουλίδης εκλεγόταν και αποδεικνυόταν  ένας πετυχημένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας(2008-2013)και πιθανότατα να επαναδιεκδικούσε ξανά την προεδρία το 2013; Λογικοφανείς δεν φαίνονται οι συνειρμοί;

Άλμα στο σήμερα: Προεδρικές εκλογές, Φεβρουάριος 2013 με βασικούς υποψήφιους: Τον Νίκο Αναστασιάδη (όπως τροχοδρομήθηκε από το 2008), τον ανεξάρτητο υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα και τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, Σταύρο Μαλά. Και οι δύο τους, κατά τον Νίκο Αναστασιάδη και το επιτελείο του, στα μέτρα του στην πορεία προς την εξουσία.

Ποίος όμως παίζει σήμερα  παρόμοιο διαβολικό παιχνίδι όπως έπαιξε ο Αναστασιάδης το 2008 σε βάρος του τόπου;

Κανείς, ούτε και εγώ, που δούλεψα περισσότερο για να μην πάρει την εξουσία το 2008 ο Χριστόφιας, παρά να εκλεγεί ο Κασουλίδης, δεν περιμέναμε να κάνει τόσα εγκληματικά λάθη ο Πρόεδρος Χριστόφιας και να φέρει την Κύπρο σε αυτό το απίστευτο χάλι. Κάποιο στέλεχος του κόμματος του Αναστασιάδη, που γνωρίζει καλά τους σχεδιασμούς του, ανέφερε πριν από λίγες μέρες σε κοινό μας γνωστό επί λέξη:, ‘’ Ούτε και ο ίδιος ο Αναστασιάδης ανέμενε, Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ ότι θα του έκανα τέτοια πάσα ακριβείας στην προσπάθεια του για κατάληψη της εξουσίας, ξεπέρασαν κατά πολύ τους σχεδιασμούς του, είναι έξυπνος και πανούργος, εγώ πάντως του βγάζω το καπέλο’’. Εγώ να δεις τι του βγάζω…. καταστράφηκε ο τόπος για να ικανοποιηθεί μια αρρωστημένη φιλοδοξία του Αναστασιάδη, και να μας παρουσιάζεται σήμερα σαν εθνοσωτήρας, έλεος πια. Το ταμπεραμέντο του, το πολιτικό και όχι μόνο ήθος του, οι μεταλλάξεις του αλλά και γενικά το παρελθόν του, δεν είναι τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα για ένα Πρόεδρο που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος. Όντας στην αντιπολίτευση και χωρίς την πίεση της εξουσίας ο Ν. Αναστασιάδης ήταν πάντα ένας εριστικός άνθρωπος, που βρίζει και εκνευρίζεται πολύ εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ένας άνθρωπος με αφύσικη επιρρέπεια στο αλκοόλ.  Μπορείτε να φανταστείτε πόσο συναινετικά και ήρεμα θα λειτουργήσει αν εκλεγεί πρόεδρος και κληθεί να αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα προβλήματα ενός διαλυμένου κράτους; Θα είμαστε τυχεροί αν μας ρίχνει στο κεφάλι μόνο τα γνωστά του τασάκια και όχι πέτρες και ογκόλιθους. Ο θεός να βάλει το χέρι του….

Η καταστροφική μανία και ο αρρωστημένος κομματικός πατριωτισμός του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια δεν σταματά όμως εδώ. Όταν κατάλαβαν ότι είναι αδύνατο πλέον με τόσα εγκληματικά λάθη να επαναδιεκδικήσουν την Προεδρία με δικό τους υποψήφιο, στράφηκαν στον Σταύρο Μαλά (υπουργό υγείας της κυβέρνησης τους), για να του φορτώσουν τον αναμενόμενο καταποντισμό τους στις επερχόμενες εκλογές. Έκαναν μια σίγουρη επιλογή ήττας για να εξασφαλίσουν σίγουρη εκλογή Αναστασιάδη στην Προεδρία. Μόνον αφελείς δεν μπορούν να αντιληφθούν την μεγάλη αγωνία της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, για ενδεχόμενη μη εκλογή Αναστασιάδη. Μόνιμη τους έγνοια ήταν η συσπείρωση των οπαδών τους που άρχισαν από πολλού να πηδούν από την στάνη. Η μόνη λοιπόν λύση για την συσπείρωση του ‘’κόμματος του λαού’’, αφού σαν εξουσία τα έκαναν μπάχαλο, ήταν η ύπαρξη του αντίπαλου δέους που ακούει στο όνομα Νίκος Αναστασιάδης. Επιλέγοντας λοιπόν, με όλο τον σεβασμό, μια φλαμπουρομαριονέττα, όπως ο κατά τα άλλα πολύ συμπαθής Σταύρος Μαλάς, πιστεύουν ότι θα δώσουν την εξουσία στον Αναστασιάδη, αφήνοντας του ταυτόχρονα  καμένη γη.  Με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι θα βάλουν τις βάσεις στον επόμενο τους στόχο, που δεν είναι άλλος από την επανακατάληψη της εξουσίας το 2018, αν φυσικά υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία μέχρι τότε.

Και πριν κλείσω, μόλις άκουσα τώρα στις ειδήσεις ότι η ‘έρευνα’’ που ο Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης διεξάγει στο δικηγορικό γραφείο Νίκου Αναστασιάδη για να διαπιστωθεί εάν εμπλέκεται σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος έχει ολοκληρωθεί… Όπως αναμένετο….’’Πεντακάθαρος’’ ο άνθρωπος. Σιγά μήπως και ενέπλεκαν το γραφείο του Νίκαρου στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος για να επιβεβαιώσουν τις υποψίες των ξένων. Στο ίδιο έργο θεατές, όπως ‘’πεντακάθαρος’’ ήταν και το 1999 με το Χρηματιστήριο, ο Νίκος Χ(ΑΚ)ρυσάνθου Αναστασιάδης, όταν μαζί με πολλούς όμοιους του οδήγησε στη χρεοκοπία δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Με τέτοιο πλυντήριο εγκλημάτων, όπως η κατ’ επίφαση κυπριακή δικαιοσύνη και ο ολετήρας της Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης, πώς να έχουμε πραγματική δημοκρατία;

Ο πρώην Δήμαρχος Λευκωσίας Θεμιστοκλής Δέρβης πριν από κάποιες δεκαετίες αποκάλεσε δημόσια τους κύπριους ‘’Ζοππόβορτους’’. Ο σοφός Αλμβερτ Αϊνστάιν είπε πριν από πολλά χρόνια το εξής σοφό ρητό: ‘’ Το άκρον άωτον της ηλιθιότητας είναι να πιστεύεις ότι κάνοντας συνέχεια τα ίδια πράγματα, υπάρχει περίπτωση να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα’’. Συμφωνώ και υπερθεματίζω…

Δεν ξέρω αν θα πάω να ψηφίσω την ερχόμενη Κυριακή η θα επιλέξω μια εκδρομή στο Τρόοδος για να έχω…την ζεστασιά του..χιονάνθρωπου. Αν όμως επιλέξω να πάω τελικά να ψηφίσω, σίγουρα θα φροντίσω να μην πέσω ξανά θύμα, όπως και το 2008, ενός σικέ παιχνιδιού και μιας σημαδεμένης τράπουλας, θα επιλέξω το ‘’Μη χείρον βέλτιστον’’

Όμηρος Αλεξάνδρου