ΞΕΜΑΝΔΡΙΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΕ ΒΡΙΖΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕ

 

Κύριο Κυριάκο Ζαχαρία

Αναφέρομαι  στα υβριστικά και χυδαία σχόλια σας και γενικά στους ανομολόγητους χαρακτηρισμούς σας προς το πρόσωπο μου με αφορμή το πιο κάτω άρθρο μου με τίτλο ‘’ Ο σούπερ Μάριο και οι σούπερ ανόητοι πολιτικοί μας ηγέτες’’ και έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:

Θα πρέπει να σας πω ότι δεν συνηθίζω ν’ απαντώ στα μηνύματα των ληπτών των δικών μου μηνυμάτων γιατί μου είναι αδύνατο να το πράξω λόγω έλλειψης χρόνου. Επειδή όμως εσείς, υπερασπιζόμενος το άθλιο κομματικό κατεστημένο, προσπαθείτε να με μειώσετε και να υποσκάψετε τον ανιδιοτελή αγώνα που κάνω, είμαι υποχρεωμένος να σας απαντήσω.  Θα αντιπαρέλθω όλους τους απίστευτους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σας και θα παραμείνω στη ουσία των μηνυμάτων που με τα άρθρα μου προσπαθώ να περάσω προς τους πολίτες τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας.

Ενώ παραδέχεστε ότι το πιο κάτω άρθρο μου είναι το μόνο που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα και χωρίς καν να  με γνωρίζετε, εκτός από τις απίστευτες και ανομολόγητες βρισιές που μου απευθύνετε, με χαρακτηρίσατε επίσης μονόπλευρο και άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει ζημιά στο Πρόεδρο Χριστόφια και το κόμμα του το ΑΚΕΛ. Ουδέν αναληθέστερον. Δεν ανήκω σε κανένα κομματικό χώρο και η κριτική μου από το 1999 και εντεύθεν, απευθυνόταν πάντοτε στους εκάστοτε Προέδρους, στους πολιτικούς, στο κομματικό κατεστημένο καθώς επίσης και στα υποχείρια τους, την χειραγωγημένη δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ.

Τα απαξιωτικά σχόλια που κάνω στους συντελεστές της σημερινής κατάντιας της Κύπρου αλλά και του ελληνισμού γενικότερα, κάθε άλλο υποκινείται από  εμπάθεια ενός πωρωμένου, βλάκα, μονόπλευρου και προκατειλημμένου όπως εσείς κυνικά με αποκαλείτε στο μήνυμα που κοινοποιήσατε. Ο αγώνας που κάνω τόσα χρόνια είναι αγώνας από έναν ανιδιοτελή, ακομμάτιστο και χωρίς καμία απολύτως πολιτική φιλοδοξία απλό άνθρωπο που αγωνιά, πονάει και θλίβεται για την κατάντια της αγαπημένης του πατρίδας για την ελευθερία της οποίας ο πατέρας και θείος του θυσιάστηκαν στο αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Δεν είμαι ούτε συναισθηματικός ούτε έχω παιδικά απωθημένα λόγω της απώλειας των δικών μου, αισθάνομαι όμως ότι τους ήρωες μας πρέπει να τους τιμούμε πολεμώντας γενικά ότι καταστρέφει τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο θεός την Κύπρο μας. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο και η μεγαλύτερη τιμή και ανταμοιβή για αυτούς.

Οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες των μηνυμάτων μου τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό διαβάζουν με πολλή ενδιαφέρον τις απόψεις μου και τις αναμεταδίδουν γιατί αυτές τις απόψεις τις διακρίνει η αμεροληψία, η ευθύτητα, η φιλοπατρία η τόλμη και γιατί γενικά εκφράζουν την ανάγκη που αισθάνεται ο απλός άνθρωπος να αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο.   

Συμφωνώ μαζί σας ότι μερικές φορές απαξιώνω με εκφράσεις μου τους πολιτικούς, δεν είμαι όμως ούτε αναρχικός ούτε αντιδημοκρατικός, ούτε έχω εμπάθεια με τα κόμματα τα οποία δυστυχώς από κύτταρα της δημοκρατίας που έπρεπε να είναι, έχουν μετατραπεί σε κύτταρα διαφθοράς και στάνες άβουλων αμνοεριφίων περιτριγυρισμένων από αγριεμένα κομματόσκυλλα που αντιδρούν και υποσκάπτουν όσους προσπαθούν να τα απομυθοποιήσουν. Σέβομαι βαθιά τους θεσμούς του κράτους και συνεπώς έχω κάθε δικαίωμα σαν πολίτης να κρίνω αυστηρά όσους πολιτικούς και κόμματα τους διασύρουν και τους απαξιώνουν.

Η μεγάλη μας διαφορά κύριε Ζαχαρία, είναι ότι εσείς  επιλέξατε το εύκολο και το συμφέρον και εγώ το δύσκολο, το ανιδιοτελές και το μη συμφέρον. Είναι καιρός λοιπόν να ξεμανδριστείτε για να μην σας χρησιμοποιούν κάποιοι πολιτικοί και τα κόμματα τους οι οποίοι δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν ευθέως μαζί μου. Εμείς οι δύο δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, αντίθετα σαν απλοί πολίτες έπρεπε να μας ενώνει η ανάγκή για να σώσουμε το τόπο μας τον οποίο κάποιοι ελεεινοί πολιτικοί και τα κόμματα τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάντια. Οι Άγγλοι άποικοι το 1955-1959 εφάρμοσαν με επιτυχία το δόγμα ‘’Διαίρει και βασίλευε’’ και δίχασαν όχι μόνο τις δύο κοινότητες της Κύπρου αλλά δίχασαν και την ελληνική κοινότητα για να μην αγωνισθεί σαν μια γροθιά εναντίον τους. Αυτά τα αποικιοκρατικά κατάλοιπα χαρακτηρίζουν και την πολιτική ζωή της Κύπρου που εφαρμόζει τις ίδιες πρακτικές για να επιβιώνει. Δυστυχώς για μας σύντροφε, οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου δεν είναι οι ξένοι, είναι οι πολιτικοί της.   

Όμηρος Αλεξάνδρου    

Ο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ

Μετά από μαραθώνιες και σκληρές διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο Κορυφής, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε κάτι πολύ σημαντικό για τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου. Η συμφωνία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την στήριξη των τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας απευθείας από τον Ευρωπαικό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Με λίγα λόγια αντί οι τράπεζες να στηρίζονται, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, από τα κράτη μέλη και να επωμίζονται το κόστος και τις συνέπειες οι φορολογούμενοι πολίτες, θα δανείζονται απευθείας από το EMS και ο δανισμός αυτός δεν θα υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος των κρατών.

Τεράστια και καθοριστική συμβολή στην θετική αυτή εξέλιξη, στην οποία αντιτίθετο η Καγγελάριος της Γερμανίας για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα, είχε η σθεναρή και άκαμπτη στάση που τήρησε ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μοντ( άλλως Σούπερ Μάριο) 

Σε προηγούμενα άρθρα μου είχα επανειλλημένα αναδείξει την σωτήρια επιλογή του πολιτικού κόσμου και λαού της Ιταλίας να στείλουν στον αγύριστο τον διεφθαρμένο και ανόητο πρώην Ιταλό Πρωθυπουργό Σύλβιο Μπερλουσκόνι και να διορίσουν στην θέση του ένα τεχνοκράτη. Ο Μπερλουσκόνι με τον αμύθητο πλούτο που διέθετε έλεγχε το 90% των ΜΜΕ τα οποία τον προέβαλλαν και τον συγκάλυπταν για αρκετά χρόνια  μέχρι που οδήγησε την Ιταλία στο παρά πέντε της πτώχευσης.

Ο Μάριο Μόντι  για να δεχθεί να αναλάβει πρωθυπουργός έθεσε δύο βασικούς όρους. (α) Θα παρέμενε πρωθυπουργός όσο καιρό έκρινε ο ίδιος αρκετό για να βάλει σε τάξη τα κακά έχοντα της Ιταλίας και (β) Θα διόριζε ο ίδιος τους υπουργούς του οι οποίοι δεν επιθυμούσε  να είναι πολιτικοί. Τελικά διόρισε μόλις 13 Υπουργούς, όλοι τους τεχνοκράτες. Από τότε ο Μάριο Μοντι χαίρει τεράστιας εκτίμησης από όλους τους ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι αναγνωρίζουν την συμβολή του στην επίλυση όχι μόνο της κρίσης που περνά η Ιταλία αλλά και η Ευρώπη γενικότερα.

Και από τον Σούπερ Μάριο στους Σούπερ ανόητους πολιτικούς ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας:

Γιωργάκης Παπανδρέου. Ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχος του γιατί απλά λεγόταν Καραμανλής. Μια ζωή η Ελλάδα ταλανιζόταν από γόνους με άγονα μυαλά  και με πολύ χαμηλό IQ. Αυτοί οι πανηλίθιοι πολιτικοί αφού έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια και αφού ο ελληνικός λαός απειλούσε να τους λητσάρει, αναγκάστηκαν και παρέδωσαν την εξουσία σε ένα τεχνοκράτη, τον Λουκά Παπαδήμο. Η Φιλοδοξία όμως του ‘’Τρελλαντώνη’’ Σαμαρά (Το Τρελλαντώνης παραπέμπει στο τίτλο του βιβλίου της γιαγιάς του Πηνελόπης Δέλτα) να κυβερνήσει, επέβαλε στον Παπαδήμο 5 μηνη μόνο θητεία και επιπλέον διόρισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ για λογαριασμό του, 49 Υπουργούς και Υφυπουργούς, όλοι τους πολιτικοί. Πώς ήταν δυνατό υπό τέτοιες συνθήκες κάποιος να μπορούσε να παράξει έργο; Και αν παρελπίδα για αυτούς πετύχανε να σώσει την Ελλάδα, δεν θα έμεναν αυτοί χωρίς δουλειά; Άρα έπρεπε να αποτύχει όπως και έγινε με τα γνωστά παρατράγουδα που ακολούθησαν. Μεγάλη φάρα τελικά οι έλληνες πολιτικοί.!!!! 

Δημητράκης Χριστόφιας. Από που να αρχίσω, και πού να τελειώσω. Το γεγονός και μόνο ότι είναι ο καλύτερος ‘’πελάτης’’ της σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής΄ ‘’Πατάτες Αντιναχτές’’ που έχει την μεγαλύτερη ακροαματικότητα, τα λέει όλα. Γλύψε γλύψε κάποτε τον μακαρίτη τον Εζεκία Παπαιωάννου, (πρώην Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ) κατάφερε και τον έπεισε να τον χρίσει διάδοχο του.....και τελικά αυτός ο άνθρωπος....μας’’έχρισε’’ όλους... και καλά να μας κάνει. Στο ΑΚΕΛ είναι πλέον παράδοση ότι όσοι γλύφουν, κολακεύουν και δοξάζουν τους ηγέτες του έχουν την εύνοια τους και ανεξάρτητα αν έχουν μυαλό και ικανότητες η όχι καταφέρνουν να φθάνουν ακόμη και στο υπέρτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν αυτό λέγεται πολιτική ωριμότητα και υγιής δημοκρατία και όχι κράτος αμνοεριφίων, τότε έχω και εγώ κάθε δικαίωμα να αυτοαποκαλούμε Σούπερ Όμηρος. Σε αυτό το περίεργο κομματικό μόρφωμα οι νούσιμοι δεν έχουν καμιά θέση και περιθωριοποιούνται. Η γνωστή φράξια που απαρτίζεται από κάποια νεαρά παιδιά με πολύ γερασμένα μυαλά και νοοτροπίες τα οποία είναι υποχείρια του Χριστόφια υποσκάπτουν όποιο προσπαθήσει να εκσυχρονίσει αυτό το Κόμμα.

Σε αντίθεση με την σθεναρή και σοφή στάση που τήρησε ο Μάριο Μοντι, ο δικός μας, ο Ττόφιας που το Δίκωμο, πριν λίγους μήνες σε συνάντηση κορυφής των ηγετών της  Ευρώπης αντί να διεκδηκήσει για τις τράπεζες μας, που επιρεάστηκαν από την ελληνική κρίση, να υπαχθούν και αυτές όπως οι ελληνικές τράπεζες στο ταμείο στήριξης που έγινε για την Ελλάδα για να γλιτώσει η Κύπρος τον Μηχανισμό, χασκογελούσε σαν κακάσχημη μαριονέτα και με τα γνωστά του Cyprus English γινόταν περίγελο  στους ευρωπαίους ηγέτες. Άσε που παρολίγο να του ‘’τις βρέξει’’ και ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας όταν του είπε το αμύθητο ‘’You are not a bastard’’. Και για όσους νομίζουν ότι πετάει μπαρούφες μόνο όταν εκφράζετε στα αγγλικά λόγω ημιμάθειας, τι έχουν να πουν  όταν είπε σε παιδιά που τον επισκέφθηκαν στο προεδρικό το άλλο γνωστό αμύθητο ‘’ Ηδονίζομαι όταν υποδέχομαι παιδιά στο Προεδρικό’’. Φανταστείτε πόσες άλλες παπαριές έχει πετάξει ακόμη ο Καταστρόφιας και οι οποίες για τον έναν η τον άλλο λόγο δεν περιέπεσαν στην αντίληψη μας. Τελικά αυτός ο άνθρωπος ζει στο δικό του κόσμο, είναι γενικά ‘’άπεκτος’’ και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Το απίστευτο γινάτι και το κόμπλεξ του Χριστόφια και το δόγμα του ΑΚΕΛ μας έφεραν την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου.

 Μόνιμη επωδός τους τελευταία είναι ότι για την υπαγωγή της Κύπρου στο μηχανισμό φταίει  μόνο η Κεντρική Τράπεζα και οι διοικήσεις τραπεζών. Θέλουν να μας πείσουν ότι όλα είναι μια χαρά με την οικονομία και για όλα φταίουν μόνο οι τράπεζες. Την στιγμή που οι τεχνοκράτες της Τρόικας κάνουν λόγο για ανάγκη δανεισμού περί τα 11 δισεκατομύρια, ενώ για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών χρειαζόμαστε λιγότερο από 3 δισεκατομύρια, επικαλούνται ότι τα δημόσια οικονομικά δεν έχουν πρόβλημα. Νομίζουν ότι όλος ο λαός είναι μια ακελική στάνη και ότι όλοι εμείς είμαστε ιθαγενείς τρίτης γενιάς. Έλεος πια...

Αν μετά από την έκρηξη στο Μαρί και την πτώχευση της Κύπρου, αυτός ο αποχαυνωμένος και ανώριμος πολιτικά λαός δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο πόλο και να επιβάλει τον δικό μας Μάριο Μοντι, ενάντια σε αυτό το πανάθλιο κομματικό κατεστημένο, στο οποίο εξακολουθεί να παραμένει μανδρισμένος, και συνεχίσει να κυβερνάται από ανόητους και διεφθαρμένους πολιτικούς και μετά τον Φεβρουάριο του 2013, τότε πραγματικά μας αξίζει ο τίτλος του πιο Σούπερ μ........α Λαού της υφηλίου.

΄Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, Άμα μας αξίζουν καλύτεροι ηγέτες να τους διεκδικήσουμε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Όμηρος Αλεξάνδρου