Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

<<Το τείχος του Βερολίνου έπεσε το 1989 αλλά 8 κράτη ορθώνουν νέα τείχη ...>>

Συνολικά 8 κράτη ορθώνουν νέα τείχη στην Ευρώπη....
Μετά το Τείχος του Βερολίνου που έπεσε το 1989, για μια στιγμή φάνηκε ότι οι περιφράξεις συνόρων για την Ευρώπη αφορούσε το παρελθόν αναφέρει η Washington Post
Πολλοί στην Ευρώπη θεωρούσαν ότι ήρθε η εποχή της ολοκλήρωσης και της δεκτικότητας.
 Αυτό δεν συνέβη.
Αντ 'αυτού, διάφορες εξελίξεις έχουν οδηγήσει την Ευρώπη να υιοθετήσει πολιτικές απομόνωσης και τειχών που θα έκαναν τον Ντόναλντ Τραμπ υπερήφανο.
Αυτή τη στιγμή, στην Ουγγαρία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση σπεύδει να ολοκληρώσει μια αγκαθωτή περίφραξη 109 μιλίων  κατά μήκος της νότιας μεθορίου με τη Σερβία.
Το παράδοξο είναι ότι το 1989 η Ουγγαρία είχε αποφασίσει να μειώσει το τείχος στα σύνορα με την Αυστρία ώστε να  σπάσει το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Η ουγγρική κυβέρνηση ελπίζει ότι με αυτή η νέα περίφραξη θα ανακόψει τη ροή των μεταναστών και των προσφύγων που διέρχονται από την Ουγγαρία προς την Δυτική Ευρώπη.
Η Ουγγαρία θέλει να διακόψει την διαδρομή Δυτικών Βαλκανίων όπως ονομάζεται.
Το 2015, η Ουγγαρία χρησιμοποιήθηκε συχνά ως σημείο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση για όσους πρόσφυγες ή μετανάστες διέρχονται  από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
Στο άμεσο μέλλον, όμως, η περίφραξη μπορεί να μην έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η στάση της Ουγγαρία προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για την ανέγερση ενός φράχτη στα σύνορα της κεντρικής Ευρώπης.
Νωρίτερα αυτό το έτος, η Βουλγαρία ανακοίνωσε το δικό της σχέδιο για ένα συνοριακό φράκτη που θα κάλυπτε  100 μίλια των συνόρων της με τον νότιο γείτονά της την Τουρκία, αν και οι μετανάστες και οι πρόσφυγες συνεχίζουν να εισέρχονται στη Βουλγαρία με πρωτοφανή ρυθμό.
Το τοίχος της Βουλγαρίας βρίσκεται όχι πολύ μακριά από μια άλλη περίφραξη που χτίστηκε από την Ελλάδα το 2012.
Το τείχος, που κατασκευάστηκε με την πρόθεση να μην επιτρέψει την είσοδο μεταναστών που περνούν από την Τουρκία, ωχριά σε σύγκριση π.χ. με το τείχος της Ουγγαρίας.
Το ελληνικό τείχος καλύπτει μόλις 6,5 μίλια από χερσαία σύνορα με την Τουρκία κατά μήκος του ποταμού Έβρου, ωστόσο απέτυχε να σταματήσει την αύξηση του αριθμού των μεταναστών που καταφθάνουν στην Ελλάδα με βάρκες.
Στη γαλλική πόλη του Calais Καλαί, η βρετανική κυβέρνηση προσέφερε 10 εκατομμύρια δολάρια για να βελτιωθεί η  περίφραξη γύρω από τη σήραγγα της Μάγχης, μεταξύ της Γαλλίας και της Βρετανίας, που χρησιμοποιείται από τους μετανάστες.
Οι φράχτες ωστόσο θα μεταφέρουν το πρόβλημα αλλού, πιθανότατα σε λιμάνια στην Ολλανδία και το Βέλγιο.
Εμπόδια υπάρχουν και στους ισπανικούς θύλακες της Ceuta Θέουτα και της Melilla Μελίγια στο Μαρόκο.
Τα τοίχοι αυξάνονται στην Ευρώπη δεν είναι όλα σχετικά με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Στην Ουκρανία, δαπανήθηκαν 250 εκατ δολάρια  για να κλείσουν 1200 μίλια στα σύνορα με τη Ρωσία λόγω του φόβου της αποσταθεροποίησης και του πολέμου με την Ρωσία.
Η Εσθονία έχει επίσης δεσμευτεί ότι θα κατασκευάσει ένα φράχτη κατά μήκος σχεδόν 70 μιλίων στα σύνορα της με τη Ρωσία.

 
<<Κι άλλη ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ Απάντηση στα εφευρήματα περί αποστρατιωτικοποίησης…>>


Του Άντη Λοίζου

Πρόσφατα άρθρα για την αποστρατιωτικοποιημένη Κόστα Ρίκα (ανακήρυξε την αποστρατιωτικοποίησή της το 1948), έχουν δει το φως της δημοσιότητας και προσπαθούν να πείσουν τους αναγνώστες ότι μια αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρος θα παύσει στο μέλλον να απειλείται και να ζουν οι κάτοικοί της μονίμως ειρηνικά και προοδευτικά. Επίσης, σε ένα άρθρο πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) γίνεται αναφορά σε σχέδια λύσης του Κυπριακού που προνοούσαν αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου και ύπαρξη μιας ενισχυμένης δύναμης των Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ), η οποία μάλιστα ν' αναλάβει τον οπλισμό της ΕΦ, η δε ΚΔ ν' αναλάβει τα έξοδα συντήρησης αυτής της δύναμης.
Επιπλέον γίνεται αναφορά στις μελέτες των εν λόγω προτάσεων που έγιναν από τους Προέδρους Κυπριανού, Βασιλείου και Κληρίδη (ψηφίσματα του ΣΑ / ΟΗΕ, 1062, 1092, 1117, 1146, 1178, 1217, 1251), τη Γενική Συνέλευση (37/253), την Κοινοπολιτεία, το κίνημα των Αδεσμεύτων, το Κογκρέσο των ΗΠΑ και σ' όσους άλλους τρέχαμε να κλαφτούμε και να παρηγορηθούμε.
Εάν η Κύπρος βρισκόταν σε μια ήσυχη περιοχή του πλανήτη, όλα θα ήταν όμορφα και εφαρμόσιμα. Δυστυχώς όμως αδυνατώ ν' αποδεχθώ ότι στην περίπτωση της Κύπρου είναι τα παραπάνω εφικτά και διαχρονικά βιώσιμα, για τους ακόλουθους λόγους:
1. Η Κόστα Ρίκα, σε αντίθεση με την Κύπρο, δεν βρίσκεται σε μια από τις πλέον «θερμές» περιοχές του πλανήτη εν μέσω ασταθών καθεστώτων, με πολεμικές συγκρούσεις (Αραβοϊσραηλινή διένεξη, πόλεμος Ισλαμικού Κράτους με Ιράκ και Συρία, εμφύλιος πόλεμος Συρίας, Κουρδικό και άλλα), με στρατό εισβολής και κατοχής του 40 τοις εκατό της χώρας και να διεκδικεί λύση στο πρόβλημα, που να του κατοχυρώνει νόμιμα τον πλήρη έλεγχο και λειτουργικότητα της χώρας.
2. Η Κόστα Ρίκα έχει συμμαχία με τις ΗΠΑ (είναι ουσιαστικά προτεκτοράτο των ΗΠΑ) και στο έδαφός της σταθμεύουν κατά καιρούς πολύ ισχυρές αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, σε αντίθεση με την Κύπρο, που δεν έχει συμμαχία με καμιά ισχυρή δύναμη. Τουναντίον, αφ' εαυτής κατάφερε να αποδυναμώσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις, για να μην πω ότι έχει εκμηδενίσει τις στρατιωτικές της σχέσεις με την Ελλάδα.
3. Σε καμιά περίπτωση στον κόσμο τα ΗΕ μετά τη λύση κάποιας πολιτικοστρατιωτικής διαφοράς δεν διατήρησαν εγγυήτριες στρατιωτικές δυνάμεις.
4. Οι ειρηνευτικές στρατιωτικές δυνάμεις που (υποθετικά) θα σταθμεύουν στην Κύπρο θα έχουν τεράστια έξοδα συντήρησης και λειτουργίας, το δε προσωπικό τους θα αμείβεται πλουσιοπάροχα με διπλούς μισθούς, λόγω της εκτός της χώρας τους υπηρεσίας. Τέλος, αμφιβάλλω αν σε περίπτωση ανάγκης προστασίας από ασύμμετρες απειλές ή άλλες απειλές, θα προστατεύσουν την ΚΔ και τον λαό της διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Γιατί να το πράξουν, όταν το επίσημο κράτος δεν θα έχει δικό του στρατό;
5. Με τις προτεινόμενες λύσεις αποστρατιωτικοποίησης, και μάλιστα με το περιβόητο σχέδιο Ανάν, η Κύπρος δεν θα είχε καν δικαίωμα να δημιουργήσει δικές της ΕΔ, και αυτό ενδεχομένως να είναι αυτοκαταστροφικό. Δυστυχώς, το μέλλον είναι πάντα αβέβαιο και μόνο ο Θεός το γνωρίζει.
6. Η Κύπρος χωρίς ΕΔ δεν θα έχει κανένα δικαίωμα ή απαίτηση να συμμετέχει στην ΚΕΠΑΑ της ΕΕ, για την οποία είχε ως πρωταρχικό λόγο ένταξής της την ασφάλειά της. Γιατί από μόνοι μας να επιδιώκουμε να έχουμε κολοβό κράτος;
7. Στο έδαφος της Κόστα Ρίκα σταθμεύουν περιοδικά αμερικανικές στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, με τη δικαιολογία της συμμετοχής στον πόλεμο κατά των καρτέλ των ναρκωτικών. Π.χ. το 2010 για αρκετούς μήνες στάθμευαν 66 πολεμικά πλοία και 7.000 στρατός ξηράς.
8. Τον Ιούνιο του 2012, με πρόταση της προέδρου της Κόστα Ρίκα Λάουρα Τσιντσίγια, το Κογκρέσο της χώρας ανανέωσε με απαράδεκτους όρους τη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ. Με την εν λόγω σύμβαση για την καταπολέμηση των ναρκωτικών προβλεπόταν να εγκατασταθούν στις ακτές της Κόστα Ρίκα 46 πολεμικά πλοία, 200 ελικόπτερα, 10 αεροπλάνα Χάριερ καθέτου απογειώσεως, 2 υποβρύχια και 13.000 στρατιώτες.
9. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τότε Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα Χοσέ Φιγκέρες Φερέρ, που κατήργησε τον στρατό της χώρας, ανήλθε στην εξουσία πραξικοπηματικά μέσα από ένοπλη εξέγερση, και ήταν αρχηγός στρατιωτικής χούντας το 1948-1949 και μετά πρόεδρος της χώρας από το 1953-1958 και 1970-1974 και πιθανολογείται ότι η κατάργηση του στρατού έγινε για να αποφευχθεί 1974 949 ερση, strativtik;ew dyn;ameiw tvn HPA yp;o to pr;osxhma ’ αποφευχθεί στρατιωτική ανατροπή του.
Τέλος, παρακαλώ και προκαλώ οποιοδήποτε επιθυμεί να μου απαντήσει, ποια προστασία και έμπρακτη υποστήριξη εκτός από λόγια του αέρα επρόσφεραν τα ΗΕ και η ΕΕ στην πρόσφατη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ της ΚΔ.
 
<<Ανάγκη για πραγματική πολιτική αντί για επικοινωνιακή διαχείριση>>


Ανδρέας Θεοφάνους*



Ενώ η Κύπρος βρίσκεται ξανά στη μέγγενη της αντιμετώπισης σοβαρών προκλήσεων αυτό που υφίσταται κυρίως είναι μια επικοινωνιακή διαχείριση δεδομένων αντί μια δημιουργική παραγωγή πολιτικής. Ταυτόχρονα παρατηρούνται σπασμωδικές ενέργειες σε διάφορους τομείς του δημόσιου βίου. Σημειώνεται συναφώς ότι είναι πολύ επικίνδυνο όταν έντεχνα καλλιεργείται η θέση ότι «δεν μπορούμε να κυβερνηθούμε μόνοι μας και ως εκ τούτου οι έξωθεν παρεμβάσεις νομιμοποιούνται». Θα πρέπει επιτέλους με νηφαλιότητα να αξιολογούμε τα δεδομένα και να προχωρούμε σταθερά και με αυτοπεποίθηση στα πλαίσια ολοκληρωμένων προσεγγίσεων.

Στο Κυπριακό, ενώ καλλιεργείται έντονα η εικόνα ότι υφίστανται οι προϋποθέσεις για λύση με θετικά αποτελέσματα, η πραγματικότητα είναι ότι οι τουρκικές θέσεις παραμένουν αναλλοίωτες. Αν θα υπάρξει λύση θα είναι αποτέλεσμα της περαιτέρω προσέγγισης των τουρκικών θέσεων από την ελληνοκυπριακή ηγεσία.

Την ίδια στιγμή το εσωτερικό μέτωπο είναι κατακερματισμένο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων επιθυμεί λύση.  Είναι όμως θεμιτό και αναμενόμενο να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το περιεχόμενο της λύσης.  Επιπρόσθετα, είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν αφορισμοί όταν ακούονται επιφυλάξεις για την προτεινόμενη λύση. Θα ήταν προτιμότερο να εξετάζονται σε βάθος οι θέσεις της τουρκικής πλευράς και να μην ωραιοποιούνται.  Μεταξύ άλλων, εκ των πραγμάτων αποτελούν θέματα ουσίας η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η λειτουργικότητα καθώς και η οικονομική βιωσιμότητα της λύσης, τα θέματα ασφάλειας και οι δημογραφικές προκλήσεις. Ως εκ τούτου οι ευσεβοποθισμοί αποτελούν ανώριμη και επιπόλαια προσέγγιση δεδομένων.
Με αίσθημα πραγματισμού θεωρώ ότι οποιαδήποτε λύση βελτιώνει το status quo θα πρέπει να προκριθεί. Αντίθετα οποιαδήποτε λύση επιδεινώνει την υφιστάμενη κατάσταση δεν πρέπει καν να οδηγηθεί σε δημοψήφισμα.  Και τούτο επειδή σε ένα δημοψήφισμα το «όχι» θα έχει μεγαλύτερο κόστος από το 2004. Εννοείται ότι ο λαός έχει τον τελευταίο λόγο.  Αλλά είναι σημαντικό να δοθεί πραγματική επιλογή στον λαό.

Αλλά και σε θέματα οικονομίας είναι πολύ σημαντικό να αξιολογήσουμε τα δεδομένα.  Και εδώ παρατηρούνται αχρείαστες θριαμβολογίες και μια δόση υπερβολής.  Οι κυβερνητικές εκτιμήσεις ότι η οικονομία εξήλθε από την ύφεση και έχει εισέλθει σε αναπτυξιακή πορεία είναι υπερβολικές και μη ρεαλιστικές.  Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει μια σταθεροποίηση σε χαμηλά και μη αποδεκτά επίπεδα.  Σημειώνω, μεταξύ άλλων, την ψηλή ανεργία, τη συνεχιζόμενη δημογραφική αιμορραγία, το κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και την αύξηση της φτώχειας. Αυξάνεται επίσης η ανισότητα ενώ ετοιμάζεται η πώληση εθνικού και ιδιωτικού πλούτου.

Ταυτόχρονα δεν έχουν επιλυθεί τα προβλήματα στον τραπεζικό τομέα ενώ με μια σειρά εκποιήσεων θα υπάρχουν περισσότερες ρωγμές στον κοινωνικό ιστό.  Η θέση αυτή δεν υπονοεί ότι θα πρέπει να διαγραφούν χρέη. Θα πρέπει όμως να υπάρξουν άλλες προσεγγίσεις ούτως ώστε να ενθαρρυνθεί μια αναπτυξιακή πορεία για να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους. Σε σχέση με το πολύ καυτό ζήτημα του ιδιωτικού χρέους είναι σημαντικό να υπάρξουν διάφορα σχέδια τα οποία αφ’ ενός να δίνουν ανάσες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις αλλά και από την άλλη να ικανοποιούνται και οι τράπεζες.  Μεταξύ άλλων, είναι δυνατό να κατατεθούν σχέδια ενοικιαγοράς με στόχο την επέκταση του χρόνου αποπληρωμής δανείων.

Στα πλαίσια της επαναξιολόγησης της οικονομικής πολιτικής θα ήταν χρήσιμο να επανεξετάσουμε τα θέματα ιδιωτικοποίησης ημικρατικών οργανισμών.  Υπάρχουν οι συμβατικές υποχρεώσεις αλλά από την άλλη πρέπει επιτέλους να κατανοηθεί ότι οι συνταγές της Τρόικα δεν αποτελούν πανάκεια.  Αντίθετα, εν πολλοίς, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ ό, τι επιλύουν.

Πέραν του Κυπριακού και της οικονομίας θα πρέπει να επαναξιολογηθεί το ευρύτερο αξιακό σύστημα. Ο άκρατος καταναλωτισμός, ο ατομισμός ως ύψιστη αξία, η διαίρεση λαού και κοινωνίας σε διάφορα επίπεδα, οι πελατειακές σχέσεις, η διαπλοκή, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, ο αυταρχισμός, οι αυθαίρετες συμπεριφορές και η έλλειψη αλληλοσεβασμού έχουν οδηγήσει σε πολλά δεινά.  Παράλληλα τα τεκταινόμενα έχουν οδηγήσει σε μια αποξένωση από την πολιτική καθώς και σε αισθήματα ταπείνωσης και έλλειψης αυτοπεποίθησης.  Η ουσία είναι ότι θα πρέπει να οικοδομηθεί ένα νέο αξιακό σύστημα και κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό υπόδειγμα. Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι πολλές φορές η εξυπηρέτηση ατομικών και ευρύτερων στόχων προϋποθέτει συλλογική δράση.

Θα κλείσω με μια αισιόδοξη νότα: υπάρχουν τα εργαλεία πολιτικής για έξοδο από την πολυδιάστατη κρίση και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του λαού.  Βασική προϋπόθεση είναι ο παραμερισμός των ιδεολογικών αγκυλώσεων, της μικροπολιτικής, των πελατειακών σχέσεων και η επάνοδος της πραγματικής πολιτικής.  Στα πλαίσια αυτά η κοινωνία αλλά και το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να προκρίνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές σε όλα τα επίπεδα.



*Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.


Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

<<ΧΡΗΜΑ – Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ>>

Ο Αριστοτέλης είχε πει χιλιάδες χρόνια πριν, ότι θα ήταν καταστροφικό αν κάποτε το ίδιο το χρήμα μετατρέπονταν σε εμπόρευμα….
Η κατασκευή του χρήματος είναι μια πάρα πολύ φθηνή εργασία, αφού για να εκδόσουμε ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ, αρκεί μόνο λίγο χαρτί, λίγο μελάνι (αξίας μερικών δεκάρων) και ο κατάλληλος εξοπλισμός (το κόστος του οποίου για οποιαδήποτε χώρα είναι μηδαμινό). Ενώ λοιπόν όλες οι εμπορικές, κατασκευαστικές και λοιπές επιχειρήσεις δουλεύουν με περιθώρια κέρδους της τάξης του 3~10%, μια επιχείρηση κατασκευής χρήματος θα είχε διαστημικά περιθώρια κέρδους. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο έμπορος του χρήματος να αποκτήσει τεράστια οικονομική δύναμη και μοιραία κάποια στιγμή να επικρατήσει οικονομικά πάνω σε όλους τους τομείς της αγοράς.
Προφανώς αυτοί που συνέταξαν το πρώτο σύνταγμα των Η.Π.Α. είχαν αντιληφθεί τα λόγια του, και για το λόγο αυτό το πρώτο άρθρο του συντάγματος των Η.Π.Α. γράφει με μαγάλα γράμματα:«Το κονγκρέσο θα έχει την εξουσία να εκδίδει νόμισμα και να καθορίζει την αξία του». Δηλαδή ότι το κράτος θα εκδίδει και θα διαθέτει το απαραίτητο χρήμα για τη λειτουργία της οικονομίας.
Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.Το παραπάνω άρθρο του συντάγματος σήμερα στις Η.Π.Α. δεν τηρείται. Η FED, η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο Αμερικανικός λαός να έχει χάσει πια από τα χέρια του τη δυνατότητα έκδοσης χρήματος.
Αντί αυτού, το Αμερικανικό κράτος εκδίδει ομόλογα, τα δίνει ως εγγύηση σε έναν ΙΔΙΩΤΗ, και ο ιδιώτης ΔΑΝΕΙΖΕΙ τα χρήματα στον Αμερικανικό λαό με ΤΟΚΟ.Οι αργυραμοιβοί φροντιζουν κάθε φορά να δανείζουν σε κάθε κράτος τόσα χρήματα, ώστε να μην μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Σήμερα η Αμερική χρωστάει δεκάδες τρις δολλάρια, και πληρώνει κάθε χρόνο πάρα πολλά δισσεκατομύρια, σε ΙΔΙΩΤΕΣ, απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποίησαν τον εκτυπωτή τους για να εκδόσουν χρήματα αντί να αγοράσουν δικό τους εκτυπωτή.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΔυστυχώς όπως έχουμε πει, εδώ και πολλά χρόνια, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών (που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν χαρτονομίσματα) είναι ιδιωτικές εταιρίες. Το ίδιο ισχύει εδώ και χρόνια για χώρες όπως οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ελλάδα…. Ειδικά στην ευρωπαϊκή ένωση, για να μην ξυπνήσει ξαφνικά καμιά χώρα και ζητάει να εκδόσει δικό της νόμισμα σε δική της ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, φρόντισαν και έφτιαξαν το ευρώ, μας έβαλαν μέσα στη «ζώνη του ισχυρού ευρώ» και πλέον καμία χώρα μέλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φρικτή αυτή παγίδα, αφού οι χώρες μέλη της Ε.Ε. συμφώνησαν να παραχωρήσουν την άδεια έκδοσης χρημάτων στην Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαίκή κεντρική τράπεζα).
Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ σύμφωνα με το καταστατικό της αποτελείται από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των χωρών μελών. Αυτό δημιουργεί υποψίες υπαρξης μιας συμμορίας (που λέγεται ΕΚΤ) που έχει τοποθετήσει από ένα μέλος της σε κάθε χώρα μέλος και με τον τρόπο αυτόν χειραγωγεί τη διακίνηση χρήματος σε ολόκληρη την ευρώπη.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΟΙ;Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, ή παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ μικρό αριθμό ισχυρών ανθρώπων. Η δυναστεία Rothschild, η δυναστεία Schiff, η δυναστεία Warburg και η δυναστεία Rockefeller είναι μερικοί απο τους αργυραμοιβούς. Τη συμμορία συμπληρώνουν άνθρωποι όπως ο Σόρος, ο Κίσινγκερ και άλλοι.

Γύρω από τον σκληρό αυτό πυρήνα υπάρχουν οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί όπως η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo που ο καθεστωτικός τύπος αναφέρει ως «κερδοσκόπους» ή «αγορές».
Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι κατα κάποιο τρόπο οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικές εταιρίες που ελέγχονται από το τραπεζικό καρτέλ και αποστολή τους είναι ο συντονισμός των επιθέσεων που οδηγούν στη χρεοκοπία και τη φτώχεια τα έθνη.
ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ .Πρόκειται για ένα πολύ απλό κόλπο. Τόσο απλό που ο ανθρώπινος νους το απορρίπτει σαν απίθανο και αναζητά κάτι πιο πολύπλοκο στη θέση του. Εχει ως εξής:
Μέσω της κεντρικής τράπεζας, η ΕΚΤ υπο την καθοδήγηση της παγκόσμιας τράπεζας, χαλαρώνει τα κριτήρια δανειοδότησης και στην ουσία δίνει το πράσινο φως για τη δημιουργία πληθωρισμού. Οι τράπεζες αρχίζουν και βάζουν διαφημίσεις για δωρεάν πιστωτικές κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια κατοικίας κ.λ.π. χωρίς αυστηρό έλεγχο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να παίρνουν δάνειο από την τράπεζα, να διοχετεύουν το χρήμα στην αγορά, με συνέπεια να υπάρχει ανάπτυξη, και δουλειές, αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε πληθωρισμό
Αντίθετα, με αφορμή κάποιο θλιβερό γεγονός (συνήθως στην Αμερική – βλ Leeman Brothers) η κεντρική τράπεζα (πάλι υπο την καθοδήγηση και κηδεμονία της ΕΚΤ και της παγκόσμιας κεντρικής τράπεζας) σκληραίνει τα κριτήρια δανειοδότησης, και οι τράπεζες με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση και ότι χρειάζονται ρευστότητα σταματούν να δίνουν νέα δάνεια. Οταν οι τράπεζες εισπράτουν κανονικά τις δόσεις από τα δάνεια που έχουν ήδη δώσει και δεν δίνουν νέα δάνεια, στην ουσία αφαιρούν χρήμα από την αγορά και έχουμε πια το φαινόμενο που ονομάζουμε ύφεση (κρίση).
Ναι είναι τόσο απλό. Αυτό που ονομάζουμε ύφεση και πληθωρισμός είναι 100% χειραγωγίσιμο.
Ολα τα υπόλοιπα περι μακροοικονομίας και τα συναφή, είναι ανοησίες που χρησιμοποιούνται απλώς για να καλύψουν αυτό το τόσο απλό κόλπο.
Το αποτέλεσμα σήμερα στην Ευρώπη είναι το ίδιο με αυτό στην Αμερική, αφού για να λάβουν χρήματα οι χώρες μέλη, εκδίδουν κρατικά ομόλογα (χρέος), τα δίνουν στις διεθνείς χρηματαγορές (το σπίτι των αργυραμοβών) και παίρνουν τα χρήματα.
ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ.Η Leeman Brothers (όπως και η Goldman Sachs, h Morgan Stanley κ.λ.π.) ανήκει στους αργυραμοιβούς. Οι αργυραμοιβοί βάζουν τα παπαγαλάκια να πούν ότι η Leeman Brothers έχει πρόβλημα και κινδυνεύει να καταρρεύσει. Οι μέτοχοι τρέχουν να πουλήσουν τις μετοχές τους για να μην καταστραφούν. Η τιμή της μετοχής πέφτει πλέον πραγματικά. Εμφανίζεται ο απο μηχανής θεός Ομπάμα και λέει ότι δεν θα επιτρέψει να καταρρεύσει η L.B. . Χρεώνει τον Αμερικανικό λαό με π.χ. 100 δις δολλάρια, η αργυραμοιβοί (μέσω της Leeman Brothers) παίρνουν στα χέρια τους περισσότερο χρέος από τον Αμερικανικό λαό, η Leeman Brothers σώζεται. Η ευρώπη κοιτάζει «έντρομη» την Αμερική. Τα μέσα ενημέρωσης παπαγαλίζουν συνεχώς ότι θα έχουμε μεταφορά της κρίσης από την Αμερική στην Ευρώπη. Η ΕΚΤ δίνει οδηγίες. Η κεντρική τράπεζα τις εφαρμόζει στις χώρες μέλη. Οι τράπεζες σταματούν να δίνουν νέα δάνεια ενώ εισπράτουν τις δόσεις και τους τόκους για τα παλιά. Το χρήμα λιγοστεύει στην αγορά, και η ύφεση αρχίζει…
Ειδικά στην περίπτωση μας, τα παραπάνω έγιναν σε συνδυασμό με τις δύο χρηματοπιστωτικές επιθέσεις των κερδοσκόπων Σκεφτείτε το λιγο και θα δείτε ότι έτσι είναι. Την κρίση αυτή την κατασκεύασαν οι τράπεζες (αφαιρώντας χρήμα από την αγορά) σε πλήρη αρμονία με τα ΜΜΕ (που μας φοβέρισαν δεόντως).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι λαοί χρεώνονται σε έναν ιδιώτη για να εκδόσουν τα χρήματα που χρειάζονται. Το εκπληκτικό είναι ότι ο ιδιώτης αυτός, μπορεί βάσει της τραπεζικής νομοθεσίας, να «δημιουργήσει» χρήμα από αέρα κοπανιστό (σε αντίκρισμα του ομολόγου που πήρε σαν «εγγύηση») 10πλάσιας αξίας από αυτήν του ομολόγου. Το χρήμα αυτό διοχετεύεται στους πολίτες με τη μορφή δανείων.
Δε θα μιλήσω για τα CDS και τα παράγωγα (που είναι ιππόδρομος στον οποίο ποντάρουν οι αργυραμοιβοί ότι ένα ομόλογο δε θα πληρωθεί). Κάτι σαν πάμε στοίχημα δηλαδή, μόνο που το άλογο που ποντάρουν είναι η δυστυχία ενός ολόκληρου λαού.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ;Διότι έχουν τεράστια περιθώρια κέρδους χωρίς να αναλαμβάνουν ρίσκο! Το πράγμα λειτουργεί περίπου όπως στα τραπεζια πόκερ, όπου ο γκρουπιέρης παίρνει σαν προμήθεια ένα ποσοστό κέρδους από κάθε παίκτη κάθε φορά που χρήματα αλλάζουν χέρια. Οι παίκτες μπορεί να κερδίζουν ή να χάνουν, ο γκρουπιέρης όμως κερδίζει συνεχώς.
ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;Τα περισσότερα δάνεια είναι καλυμένα «εμπράγματα», με υποθήκη δηλαδή το σπίτι σας, τη γη σας την επιχείρηση σας. Το παραμύθι ότι οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για σπίτια και γη, είναι μεγάλο ψέμα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τράπεζες δέχονται ΜΟΝΟ εμπράγματη εξασφάλιση και ο σκοπός τους είναι στην πραγματικότητα να σας πάρουν το σπίτι, τη γη, την επιχείρηση. Οι τράπεζες ΔΕΝ ενδιαφέρονται για τα χρωματιστά χαρτάκια ή επιταγές και υποσχέσεις. Χρήματα μπορούν να φτιάξουν ότι ώρα θελήσουν, με ψηφιακές εγγραφές στους υπολογιστές τους.
Ο πληθωρισμός και η ύφεση είναι η παλίροια και η άμπωτη όπου κάθε φορά που τραβιούνται τα νερά, κάποιος χάνει την επιχείρηση του, το σπίτι του, τα χωράφια του.
Τελικός σκοπός είναι να γίνουν οι τράπεζες οι μεγαλοτσιφλικάδες στους οποίους κάποια στιγμή θα ανήκει όλη η γη, ο ορυκτός πλούτος, οι δημόσιες υποδομές.
Το όλο παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι εξουσίας που κερδίζει ο πιο δυνατός και έχει σαν τελικό σκοπό τη διανομκή της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τους αργυραμοιβούς. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929. Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε θα προταθεί σαν μοναδική λύση η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα διστάσουν σε τίποτα μπροστά στο κέρδος και στη μέθη της εξουσίας. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση τους θα είναι παγκόσμια δικτατορία.
ΠΩΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;Το διαδίκτυο σήμερα έχει μηδενίσει τις αποστάσεις και η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία. Το παιχνίδι αυτό κατάφεραν και το κράτησαν κρυφό για πάνω από 300 χρόνια με τις μασονικές στοές και τις μυστικές λέσχες. Σήμερα όμως με την τεράστια εξάπλωση του διαδικτύου και την ανταλλαγή πληροφοριών, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα φοβερά τους σχέδια.
Ολες οι παραπάνω πληροφορίες μπορούν να διασταυρωθούν με λίγο ψάξιμο στο internet. Ψάξτε «Καταστατικό κεντρικής τράπεζας» στο google και θα κατεβάσετε το καταστατικό της τράπεζας Ελλάδος σε PDF. Ψάξτε «European central bank memorandum» και θα βρείτε το καταστατικό της ΕΚΤ. Ψάξτε «μετοχική σύνθεση τραπεζών» και προσπαθείστε να βρείτε τη μετοχική σύνθεση της κεντρικής τράπεζας. Δεν θα τη βρείτε. Θα βρείτε για όλες τις τράπεζες, εκτός από την κεντρική.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;Φυσικά. Οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται ούτε εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού. Είναι πράκτορες των μεγαλοτραπεζιτών, και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Με μεγάλη ευκολία θα διαθέσουν δισεκατομύρια για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για ανούσια σχολικά βιβλία, για αγορά πανάκριβων συστημάτων παρακολούθησης, για οτιδήποτε άχρηστο και ακριβό. Θα σπαταλήσουν με μανία το δημόσιο πλούτο και θα φέρουν τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης για ακόμα μεγαλύτερο δανεισμό.
Σκεφτείτε το λίγο. Ο ΓΑΠ εργάζεται για το δικό μας συμφέρον ή τρέχει να εξασφαλίσει το τραπεζικό καρτέλ;
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;Οι αργυραμοιβοί ελέγχουν έμμεσα ή άμεσα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά. Εχουν πράκτορες που δεν κάνουν άλλη εργασία παρα μόνο να προωθούν στα ΜΜΕ τις πληροφορίες που πρέπει, να ελέγχουν την εκλογή των αρχόντων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο φροντίζοντας να μην εκθέτουν σε κοινή θέα το διεφθαρμένο αυτό νομισματικό σύστημα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ;Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε σε έναν εχθρό τόσο πανίσχυρο όσο το τραπεζικό καρτέλ (που ελέγχει τα media, τις τράπεζες, τους πολιτικούς και μέσω αυτών το στρατό, την αστυνομία, τις τηλεπικοινωνίες….) είναι η πολιτική ανυπακοή. Ο Γκάντι με πολιτική ανυπακοή και πλήρη έλειψη πολεμικού εξοπλισμού κατάφερε και έδιωξε την πανίσχυρη τότε Βρετανική Αυτοκρατορία από την Ινδία, και είμαι σίγουρος ότι αν δεν δολοφονούνταν, σήμερα η Ινδία θα ήταν μια πολύ ισχυρότερη χώρα στη Διεθνή σκακιέρα.
Η ερώτηση λοιπόν είναι τι θα κάνουμε σαν ελληνικός λαός. Η μια επιλογή είναι να γίνουμε σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους.
Η άλλη επιλογή είναι η αντίσταση η οποία θα μπορούσε να γίνει στο παρακάτω πλαίσιο:1. Παύση πληρωμών μέχρι να γίνει έλεγχος του χρέους από αξιόπιστους επιστήμονες και όχι από τα λαμόγια που κάθε εβδομάδα μας
ανακοινώνουν άλλο νούμερο.
2. Αρνηση πληρωμής του δημόσιου εξωτερικού χρέους ως προϊόν απάτης αν αυτό αποδειχθεί.
3. Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.
4. Εξοδος από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή αν χρειαστεί.
5. Δανεισμός από άλλες χώρες στις οποίες δεν απαυθύνθηκαν τα λαμόγια.
6. Θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
7. Κρατικοποίηση της Κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος.
8. Δημιουργία τριών τουλάχιστον δημόσιων τραπεζών που θα χρεώνουν όχι τόκους, αλλά μόνο τα έξοδα τους.
Ολα αυτά μπορεί να φαίνονται καινοτόμα ή αδύνατα. Θα με ρωτήσετε που θα βρίσκαμε τα χρήματα να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Θα με ρωτήσετε πως θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Για όλες τις ερωτήσεις, υπάρχουν απαντήσεις… Είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε χρόνια δύσκολα. Είναι όμως ακόμη πιο βέβαιο, ότι αν δεν αντισταθούμε, θα περάσουμε απείρως δυσκολότερα για πολύ περισσότερα χρόνια.Σκεφτείτε το.Η επιλογή είναι δική μας.ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

<<ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ>>

Του Όμηρου Αλεξάνδρου – Εγκεκριμένου Λογιστή - Ελεγκτή


Για περισσότερο από μια δεκαετία, με άρθρα μου στο διαδύκτιο που
δημοσιεύονται και στο προσωπικό μου Μπλοκ, καταφέρομαι μεταξύ άλλων κατά της
διαφθοράς και της διαπλοκής που χαρακτηρίζει τα πολιτικά κόμματα και τους
εταίρους τους τραπεζίτες και μεγάλους οικονομικούς παράγοντες.

Με έκθεσή της για την Κύπρο, που έχει ήδη δοθεί στη δημοσιότητα, η Ομάδα
Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO) έρχεται να με επιβεβαιώσει και να αναδείξει για ακόμη μια φορά την αδιαφάνεια στην
χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων. Η έκθεση επισημαίνει την έλλειψη
ουσιαστικού και συνεκτικού ελέγχου στη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων
και των προεκλογικών τους εκστρατειών και επικρίνει τη μη δημοσίευση των δωρεών που χορηγούνται σε πολιτικούς πάνω από ένα ορισμένο όριο.

Τονίζει, μάλιστα, ότι δεν έχει προβλεφθεί μέχρι σήμερα η επιβολή κυρώσεων στους πολιτικούς της Κύπρου που παραβιάζουν τη νομοθεσία για δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» τους.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται από την GRECO στο γεγονός ότι η Κυπριακή
Βουλή, δεν έχει ακόμη εναρμονίσει τον Νόμο Περί Πολιτικών Κομμάτων, που
απαγορεύει η/και κηρύσσει παράνομες και αυστηρότατα τιμωρητέες, δωρεές στα
κυπριακά κόμματα και στους πολιτικούς από ξένους και ξένους
οικονομικούς/εμπορικούς οργανισμούς.

Πέραν των πιο πάνω, πρόσφατα ο πρώην Βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗ.ΣΥ) κύριος Χρίστος Πουργουρίδης δήλωσε από ραδιοφωνική εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού της Λεμεσού ότι τα κυπριακά κόμματα και κυρίως το ΑΚΕΛ και το κόμμα του ο ΔΗ.ΣΥ χρηματοδοτούνται από τον υπόκοσμο και τους λαθρέμπορους. Δήλωσε μάλιστα ότι κατέχει και στοιχεία και μπορεί να το αποδείξει. Σε ένα δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος και όχι στην μπανανιά της νότιας Κύπρου, ο Γενικός Εισαγγελέας επεμβαίνει αυτεπάγγελτα και απαιτεί από ένα επώνυμο πρόσωπο όπως ο πιο πάνω πολιτικός δώσει στοιχεία για να διερευνήσει τις σοβαρές αυτές καταγγελίες. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει, πράγμα που επιβεβαιώνει αυτό που λέγω και γράφω για χρόνια τώρα, ότι δηλαδή η Κυπριακή Δικαιοσύνη είναι με το αζημίωτο βέβαια, πλήρως υποταγμένη και χειραγωγημένη στα κελεύσματα της εκάστοτε κυβέρνησης, της κομματοκρατίας και του ευρύτερου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου

Eξετάζοντας την καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής
ζωής της Κύπρου, η GRECO χαρακτηρίζει πολύ χαμηλό έως ανύπαρκτο το επίπεδο
συμμόρφωσης της χώρας προς τις συστάσεις που ήδη έχουν υποβληθεί για την
πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε στοιχειωδώς προς τις συστάσεις της GRECO,
θα ήταν ίσως κατανοητή αν επρόκειτο για δύσκολα και πολύπλοκα θέματα για τα
οποία δεν έχουμε εμπειρογνωμοσύνη να χειριστούμε. Δυστυχώς η πραγματικότητα
είναι άλλη και έχει να κάνει με την σαπίλα που διακρίνει την πολιτική ζωή της Κύπρου. Ομάδες και κινήσεις πολιτών, με την συμμετοχή έγκριτων νομικών και πανεπιστημιακών, είχαν υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας για διαφάνεια. Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις εισηγήσεις GRECO.

Συζητώντας τα πιο πάνω με φίλους και αναγνώστες μου, πλείστοι των οποίων
είναι επιχειρηματίες, έγκριτοι επιστήμονες αλλά και πολιτικά πρόσωπα που
επιθυμούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, μου επιβεβαίωσαν μεταξύ
άλλων τα εξής συγκλονιστικά σε ότι αφορά τις κυριότερες πηγές παράνομων
εσόδων των κομμάτων από το εξωτερικό και όχι μόνο:

 1. Οι ξένοι ή ξένες εταιρείες μας πωλούν κυρίως βλαβερά προϊόντα υπό
καθεστώς προνομιακό για αυτούς. Τα τοξικά συνθετικά δηλητήρια και λιπάσματα,
ζιζανιοκτόνα, κ.τ.λ. (όλα εισαγόμενα) τα ενέκριναν τα κόμματα μας για να
επιχορηγούνται από το κράτος κατά 66.66%!!! Σαν αποτέλεσμα καταναλώνονται
στην Κύπρο τετραπλάσια τέτοια προϊόντα ανά κιλό γεωργικής παραγωγής εν σχέση
με την Ε.Ε. Επίσης πολλά από τα εισαγόμενα αναλώσιμα προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών είναι μεταλλαγμένα και πολύ επικίνδυνα για την ηγεία μας.

 2. Στη τιμή που πληρώνουμε τα ορυκτά (ρυπογόνα) καύσιμα μας, η φορολογία
είναι η ελάχιστη που επιτρέπει η Ε.Ε. και όμως τα πληρώνουμε στην ίδια τιμή
περίπου, όπως άλλες χώρες της Ε.Ε. που έχουν ψηλότερες φορολογίες στα
καύσιμα. Αυτό γίνεται ούτως ώστε να επιτρέπεται στις πετρελαιοεταιρίες να
εισπράττουν περισσότερα ως βασική τιμή και το υπερκέρδος στην βασική τιμή
φαίνετε να το μοιράζονται με τα κυπριακά κόμματα, σαν αντάλλαγμα της
«διευθέτησης» αυτής, αντί να τα παίρνει το κράτος.

3. Όλες σχεδόν οι μεγάλες προσφορές του κράτους αναλαμβάνονται από ξένους
και φαίνεται να είναι προσυμφωνημένα τα κόμματα μας με όλους τους
προσφοροδότες όσον αφορά τον βαθμό της υπερτιμολόγησης, (υπολογίζεται σε 5
έως 6 φορές περισσότερα).
Τους «αδέσποτους» προσφοροδότες τους εξαγοράζουν αν δεν μπορούν να τους
αποκλείσουν. Τα μεγαλύτερα «φαγώματα» φαίνεται να γίνονται σε έξοδα για την
άμυνα, αν συγκρίνει κανείς πόσα χρήματα εισπράττονται σαν «Φόρος Άμυνας» και
τι ποιότητα στρατού/εξοπλισμού διαθέτουμε.  Άλλο παράδειγμα που βγάζει μάτι
είναι η επένδυση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) στον Βασιλικό όπου (το
1995) ο σταθμός, που εν σχέση με άλλους παρόμοιους στην Ε.Ε., έπρεπε να
στοιχίσει £300 εκ. τελικά στοίχισε £990 εκατ. για να γίνει μόνο το 50% του
έργου, δηλαδή για τρείς ατμοστρόβιλους μόνο, αντί έξη.

4. Άλλο μεγάλο σκάνδαλο είναι ο σκιώδης τρόπος που προωθήθηκαν όλοι οι
σταθμοί αφαλάτωσης στην Κύπρο, οι οποίοι όταν λειτουργούν απαιτούν από μόνοι
τους, ηλεκτρική ενέργεια άνω του 10% επί τις απαιτουμένης ενέργειας του
συνόλου των υποστατικών της Κύπρου και επιπλέον πληρώνονται εκατομμύρια ανά
έτος ακόμη και αν δεν λειτουργούν.
Αν δεχτούμε ότι οι σταθμοί αφαλατώσεις είναι αναγκαίοι, που δεν θα ήταν αν
δεν σπαταλούσαμε νερό στην άκρως υδροβόρα καλλιέργεια μπανανών (και άλλων
άστοχων καλλιεργειών) που τελικά καταλήγουν στις χωματερές, τότε ο πιο
συμφέρον τρόπος αφαλάτωσης θα ήταν η αξιοποίηση της θερμικής ενέργειας που
συν-παράγεται κατά την διαδικασία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από την ΑΗΚ
για την αφαλάτωση νερού.

Από την ενέργεια των καυσίμων που καίει η ΑΗΚ μόνο το 40% μετατρέπεται σε
ηλεκτρική ενέργεια ενώ το υπόλοιπο 60% μετατρέπεται σε δωρεάν κυρίως θερμική
ενέργεια, μάλιστα σε τόσο ψηλές ποσότητες που θα μπορούσε να εξατμίζει
θαλάσσιο νερό, το οποίο αφού επανα-υγροποιηθεί θα είναι νερό αφαλατωμένο, με
σχεδόν μηδενικό οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος (χωρίς χημικά κατάλοιπα
και χωρίς περιπλέον δηλητηριώδη καυσαέρια καυσίμων).

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί μας (τα κόμματα δηλαδή) φαίνεται ότι δεν
επέτρεψαν στην ΑΗΚ να εφαρμόσει την εναλλακτική μέθοδο αφαλάτωσης που
περιγράφετε πιο πάνω, η οποία, θα είχε δυνατότητες να καλύψει όχι μόνο όλες
τις ανάγκες ύδρευσης αλλά και σημαντικές ποσότητες για άρδευση. Ποιών τα
συμφέροντα εξυπηρετούνται μπορεί να το φανταστεί ο οποιοσδήποτε, σίγουρα
όμως δεν εξυπηρετούνται τα δημόσια και εθνικά συμφέροντα του Κυπριακού
Λαού!

Το χειρότερο είναι ότι τις τεράστιες δωρεές τους, οι ξένοι τις δίνουν σε
μαύρες σακούλες και σε «μαύρους» λογαριασμούς, του εξωτερικού,
αποδυναμώνοντας έτσι και την τοπική οικονομία. Για να ξεπλυθούν τα χρήματα
αυτά έγινε, επί Τάσου Παπαδόπουλου το 2002, η περιβόητη φορολογική αμνηστία που είναι και αντισυνταγματική γιατί καταργεί την ισότητα πολιτών σε θέματα φορολογίας. Σύμφωνα το Νόμο Περί Φορολογικής Αμνηστίας, ο φοροθέτης δεν είχε καν το δικαίωμα να ρωτήσει αν τα χρήματα αυτά κερδήθηκαν από παράνομες δραστηριότητες (κλοπή, κυβεία, πορνεία, ναρκωτικά κ.τ.λ.) πριν τα αμνηστεύσει με καταβολή μόνο 5% φορολογία.

'Έτσι, έγιναν οι τοπικοί κλέφτες, λωποδύτες και μαζί όλοι του υποκόσμου, οι
ισχυρότεροι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου με ικανότητες να
επηρεάζουν ακόμη και εθνικά συμφέροντα, εις βάρος του κράτους μας. Είναι
αξιοσημείωτο ότι το νομοσχέδιο για την φορολογική αμνηστία του Τάσου το 2002
ψηφίστηκε ομόφωνα στην Βουλή, ακόμη και από τα μικρά κόμματα, τα οποία,
μέχρι τότε, εγώ προσωπικά ήμουν έτοιμος να δεχτώ ότι δεν συμμετείχαν στις
διάφορες σκευωρίες εις βάρος δημοσίων και εθνικών συμφερόντων.

 Συνειδητοποιώντας ότι μια από τις κύριες αιτίες της σημερινής θλιβερής
οικονομικής κατάντιας της Κύπρου μας είναι η διαπλοκή και η διαφθορά και ότι
τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα (των εκατοντάδων εκατομμυρίων) στον τόπο
μας φαίνεται να είναι παραδοσιακά αναμιγμένα σχεδόν όλα τα κόμματα μας,
ανεξαρτήτως αν είναι της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης, είναι
ν' αναρωτιέται κανείς αν ο εξαθλιωμένος πολίτης έπρεπε να παραμένει με
σταυρωμένα τα χέρια, η αν έπρεπε να αδειάσει όλες τις πέτρες της κυπριακής
γης στα κεφάλια αυτών των ρεμαλιών που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας
κυβερνούν.

Εν πάση περίπτωση εάν και εφ' όσον αντέξουμε μέχρι τις επόμενες βουλευτικές
εκλογές  η μόνη ειρηνική οδός για την κάθαρση και διαφάνεια, είναι αποτελεσματικός έλεγχος στην εξουσία από μια Βουλή στην οποία θα συμμετέχουν πέραν του 50%, μη κομματικοί βουλευτές. Είναι γι' αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι η οριζόντια ψηφοφορία πρέπει να εφαρμοστεί για την εκλογή ενός σεβαστού ποσοστού του αριθμού των βουλευτών.

Έτσι θα γίνει ίσως και πιο εύκολα αποδεκτή από την πλειοψηφία των κομμάτων
αλλά και οι δυνατότητες εξάσκησης πολιτικής από έμπειρους κομματικούς
βουλευτές όχι μόνο θα διασφαλιστεί αλλά θα είναι και ελεγχόμενη, έστω σε ένα
σεβαστό βαθμό, από τους μη κομματικούς βουλευτές. Η 100% οριζόντια ψηφοφορία
θα πρέπει να περιμένει για λίγα ακόμη χρόνια, ίσως και δεκαετίες.

Αν πραγματικά αγαπούμε αυτό τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο Θεός, πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Κύπρου δεν είναι οι ξένοι, ο μεγαλύτερος εχθρός μας βρίσκεται εντός των τειχών και ακούει στο όνομα κομματοκρατία!




 

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

<<Βαρουφάκης: Δεν έπρεπε να υπογραφεί η συμφωνία – Το καράβι θα πέσει πάλι στα βράχια>>

Με τον Σίσυφο παρομοίασε τον Αλέξη Τσίπρα ο πρώην υπ. Οικονομικών
Στην πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά και το όραμά του αναφέρθηκε σε συνέντευξή του στο αυτραλιανό ραδιόφωνο ABC ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος επέκρινε τη στάση του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, παρομοιάζοντάς τον μάλιστα με τον Σίσυφο.
Ειδικότερα, ο Γ. Βαρουφάκης υπογράμμισε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την προεκλογική καμπάνια «λυπηρή και άκαρπη» και πρόσθεσε ότι θα παραμείνει πολιτικά ενεργός, «περισσότερο ίσως απ' ό,τι τώρα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο» ώστε να στήσει ένα ευρωπαϊκό δίκτυο.
Όπως ανέφερε, «πρέπει να στοχεύσουμε σε ένα ευρωπαϊκό δίκτυο που θα εξελιχθεί σε πανευρωπαϊκό κόμμα».
Αναφερόμενος στην πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, είπε ότι το κόμμα και ο ηγέτης που στήριξε άλλαξαν τελείως ρότα, υιοθετώντας «μια πολιτική χωρίς λογική».
Μάλιστα, παρομοίασε τον Αλέξη Τσίπρα με τον Σίσυφο, που σπρώχνει συνέχει την πέτρα στην κορυφή του λόφου, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι ο ίδιος ως παιδί θεωρούσε ανόητο τον Σίσυφο, «γιατί εγώ απλώς θα σταματούσα να σπρώχνω την πέτρα».
Όσον αφορά τη συμφωνία που υπεγράφη με τους πιστωτές της χώρας τόνισε ότι δεν έπρεπε να υπογραφεί, διότι «σε μερικούς μήνες το καράβι θα πέσει πάλι στα βράχια».
Ερωτηθείς σχετικά με το νέο κόμμα που σχημάτισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, τη Λαϊκή Ενότητα, σημείωσε ότι «τους συμπαθώ και με συμπαθούν, αλλά δεν θα ενταχθώ εκεί γιατί έχουμε δομικές διαφορές».


 
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟ‘Ι‘ΚΑ. 


Σε καταγγελία χιλίων Ρίχτερ προέβη ο Γιάννης Βαρουφάκης στην επίμαχη δήλωσή του στο Φόρουμ Επίσημων Νομισματικών και Οικονομικών Θεσμών (OMFIF), αποκαλύπτοντας πως η Τρόικα ελέγχει το οικονομικό Λογισμικό του Ελληνικού Κράτους!

Αυτή τη συγκλονιστική διαπίστωση έκανε ειδικός, Καθηγητής Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, στενός και έμπιστος φίλος του Γιάννη, ο οποίος αφού διορίστηκε στο ΥΠΟΙΚ, έψαξε με εντολή Βαρουφάκη το Σύστημα του Υπουργείου Οικονομικών, ανακαλύπτοντας ότι το Λογισμικό το ελέγχει η Τρόικα!

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΓΚΕΣΤΑΠΟ

Γι’ αυτό ακριβώς ο Γιάννης επιχείρησε να χακάρει το Λογισμικό-Γκεστάπο, να αντιγράψει τα ΑΦΜ μας και με το πάτημα ενός κουμπιού να μπορούμε να λειτουργήσουμε σε Ελεύθερο Τραπεζικό Σύστημα, έτοιμο και για παράλληλο Νόμισμα, απελευθερωμένοι από την ηλεκτρονική παρακολούθηση και την παρεμπόδιση των ξένων δυναστών, που με το Λογισμικό-Ράιχ μας κρατούν παράλυτους και αλυσοδεμένους στα κρατητήρια του Μνημονίου!

ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ – ΑΡΑΧΝΗ

Ο διωγμένος από τον αχάριστο και υποχωρητικό Τσίπρα πρώην Υπουργός Οικονομικών, δεν προσπάθησε μόνο γλιτώσει τη χώρα από το δυσβάσταχτο Χρέος απαιτώντας διαγραφή ενός μέρους του, σημείο στο οποίο κολλούσαν οι διαπραγματεύσεις επειδή η Τρόικα μας πάει για «σφάξιμο» θέλοντας να μας παχύνει και λιγουλάκι, αλλά προσπάθησε στην πράξη να ελευθερώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα από το Λογισμικό-Αράχνη με το οποίο μας ελέγχει και μας εξουσιάζει η Τρόικα! Ελέγχοντας απευθείας Έσοδα, καταθέσεις, λογαριασμούς, ΑΦΜ, τον καθένα μας και όλο το Κράτος ταυτόχρονα! Κατά παραβίαση του Συντάγματος, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας των πολιτών!
Και το ανέχεται ο Πρωθυπουργός «Τσε Γκε Βάρα» και ο έτερος Μνημονιοκτόνος
CDSοκυνηγός; Το ανέχεται η Βουλή των Ελλήνων, καταπατώντας το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία; Το ανέχονται οι Βουλευτές; Τα κόμματα; Οι θεσμοί; Το κράτος;

Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΣΕΙΣΜΟΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
«Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ελέγχεται από την Τρόικα! Φανταστείτε η Εφορία του Ηνωμένου Βασιλείου να ελέγχεται από τις Βρυξέλλες» λέει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βαρουφάκης στο OMFIF!

«Όμως – συνεχίζει –
 η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων ελέγχεται από εμένα… Διόρισα έναν καλό παιδικό μου φίλο, που είχε γίνει Καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια… …Μια εβδομάδα αφού πήγαμε στο Υπουργείο, με κάλεσε και μου είπε πως αυτός ελέγχει τα μηχανήματα, αλλά το Λογισμικό ελέγχεται από την Τρόικα! Και θα καταλάβαιναν αμέσως αν δοκιμάζαμε να φτιάξουμε ένα (Τραπεζικό)  Σύστημα Παράλληλων Πληρωμών»

Δηλαδή η Ελλάδα κρατιέται απολύτως αιχμάλωτη, με κομμένες τις δυνατότητες οποιασδήποτε αυτόνομης κίνησης ή πορείας, λόγω του Λογισμικού-Γκεστάπο! Με το οποίο μπορούν να μας παραλύσουν! Όμως ο Βαρουφάκης και ο Καθηγητής είχαν βρει την αχίλλειο πτέρνα του:
 

«Αποφασίσαμε να χακάρει το Υπουργείο μου ώστε να αντιγράψει το Φορολογικό Σύστημα και να μπορέσει να δουλέψει για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή του Παράλληλου (Τραπεζικού) Συστήματος» αποκαλύπτει ο Γιάννης στο
OMFIF και διευκρινίζει πιο αναλυτικά:

«Σχεδιάζαμε να δημιουργήσουμε αποθεματικούς λογαριασμούς που θα συνδέονταν με κάθε φορολογικό αρχείο». Μια κίνηση που «θα μας επέτρεπε να δίνουμε αριθμούς
PIN» (ώστε να δημιουργηθεί ένα Παράλληλο μη ελεγχόμενο από την Τρόικα Τραπεζικό Σύστημα, για να γίνονται πληρωμές μισθών και όλα τα σχετικά)! 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

«Αυτοί οι λογαριασμοί θα ήταν σε ευρώ, αλλά με το πάτημα ενός κουμπιού θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μια νέα δραχμή» επεξηγεί ο Βαρουφάκης, που δεν είναι υπέρ της εξόδου από το ευρώ, αλλά υπέρ ενός νομίσματος εσωτερικού, παράλληλου με το ευρώ, θέση την οποία διαλαλεί το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ από το 2011, ως τη μόνη πραγματικά γρήγορη και επωφελή θεαματικά λύση, που θα μας απογείωνε οικονομικά, μένοντας εντός ευρώ, αλλά με τις πληρωμές των Υπαλλήλων και Συντάξεων σε νέα Δραχμή, με σταθερή ισοτιμία προς το ευρώ!

Γιατί; Για να επιτύχουμε «εσωτερική υποτίμηση» – διόρθωση, χωρίς να πρέπει να μειώνονται μισθοί και συντάξεις ή να γίνονται περικοπές, εξακοντίζοντας εξαγωγές και τουρισμό, κάνοντας λίγο ακριβότερα τα εισαγόμενα προϊόντα, ώστε να ξαναδημιουργηθεί εσωτερική παραγωγή!

Παράλληλα η χώρα θα αποδεχόταν κάθε πληρωμή με ευρώ, όπως π.χ. από τους Τουρίστες, ενώ στις Τράπεζες θα μπορούσαν με μικρή διαφορά να αλλάζονται τα νομίσματα, που θα ήταν σε σταθερά οριζόμενη κάθε φορά ισοτιμία.

Αυτό θα μας επέτρεπε να κόψουμε στην ουσία δικό μας νόμισμα, να αποκαταστήσουμε αδικίες, να αυξήσουμε το ΑΕΠ και να κάνουμε εξαιρετικά ανταγωνιστική την Οικονομία μας!
CHIEMGAUER: ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΙΑΣ
Σε ορισμένες περιοχές της Βαυαρίας, ενός από τα βασικότερα ομόσπονδα κρατίδια της ίδιας της Γερμανίας, κυκλοφορεί εδώ και μερικά χρόνια εσωτερικό παράλληλο Νόμισμα με το Ευρώ ! Και καμιά καταστροφή δεν έγινε ! Κανένας δεν μπόρεσε να τους σταματήσει. Κανείς δεν το μετάνιωσε ! Κανείς πια που το χρησιμοποιεί δεν θέλει να το αλλάξει

Το
Chiemgauer κυκλοφορεί σε χαρτονομίσματα ασφαλείας, με σταθερή ισοτιμία 1:1 με το ευρώ, και εάν κανείς θελήσει να το μετατρέψει σε ευρώ, πληρώνει μια μικρή διαφορά, όπως θα συνέβαινε και με την εσωτερική μας Δραχμή! Πού όταν την είχαμε, ευτυχούσαμε… Και ορίζαμε τη ζωή μας σαν καπετάνιοι… 

Με τα Μνημόνια και την αδυναμία Εθνικής Νομισματικής Πολιτικής, γίναμε όμως σκλάβοι…

Ο Βαρουφάκης προσπάθησε να μας Ελευθερώσει! Δεν τον άφησαν! Έφτασε ως την δημιουργία του Παράλληλου Ελεύθερου Κρατικού Τραπεζικού – Φορολογικού Συστήματος, χωρίς να καταλάβει τίποτα το Βερολίνο! Κέρδισε ακόμη και το Δημοψήφισμα με 61,31% και σαν ανταμοιβή τον απέλυσαν κατ΄ απαίτηση των Δυναστών μας!

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ;

Γι΄ αυτά και μόνο που βγήκαν στο φως – χώρια όλα τα άλλα τρομερά και μεγάλα – ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που θα έσκιζε τα …Μνημόνια, το λιγότερο που έχει να κάνει, είναι να ντρέπεται… κι ΟΧΙ να έχει το θράσος να μας ζητάει πάλι ψήφο!!!
Κατόπιν των ανωτέρω οι προδότες πολιτικοί, όλων των παρατάξεων, ζητούν «την κεφαλήν του Βαρουφάκη επί πίνακι», αυτό ζήτησε η Τρόϊκα των Εβραίων Μεγιστάνων δανειστών-δυναστών του Λόρδου ΡΟΤΣΙΛΝΤ.

Ο Βαρουφάκης αναφερόμενος στο δημοψήφισμα αναφέρει ότι, « Ο Τσίπρας τη νύχτα του δημοψηφίσματος του 62% ΟΧΙ,  πήρε μια απόφαση όχι μόνο να συνθηκολογήσει με τις απαιτήσεις της Σιωνιστικής Τρόϊκας, αλλά παράλληλα να εφαρμόσει και τους όρους της συνθηκολόγησης, υπό την αίρεση ότι θα είναι καλύτερο οι όροι της συνθηκολόγησης να εφαρμοστούν από μια «προοδευτική» αριστερή κυβέρνηση, παρά να το αφήσει αυτό στα εγχώρια ανδρείκελα της Τρόϊκα, (Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι), που θα εφάρμοζαν τους όρους της συνθηκολόγησης με ενθουσιασμό».

Ο Τσίπρας κατάντησε Μνημονιακός σαν το Ποτάμι & ΠΑΣΟΚ, καμία διαφορά.
Έτσι ο Τσίπρας, κατάντησε όμοιός τους, αχυράνθρωπος και αυτός των Εβραίων Σιωνιστών δανειστών του ΡΟΤΣΙΛΝΤ, σαν τους άλλους πουλημένους πολιτικούς.

Λάθος σκεπτικό και απόφαση. Εκτός εάν είναι και αυτός αχυράνθρωπος και ανδρείκελο των γυπών αρπακτικών δανειστών, που πίνουν το αίμα του Ελληνικού Λαού.

Ο Βαρουφάκης δηλώνει αν με δικάσουν οι πολιτικοί πράκτορες της Τρόϊκα, τότε θα τους ξεσκεπάσω.!!!

                            ΑΝΤΩΝΗΣ  ΓΡΥΠΑΙΟΣ
                     Διεθνολόγος/ Αρθρογράφος  ΜΜΕ


<<TO ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ>>

Αν νομίζετε ότι το πείραμα που βιώνουμε είναι οικονομικό είστε τραγικά γελασμένοι!! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΛΑΤΡΕΣ!!

Είναι γνωστή η άποψη ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ένα πείραμα. Είναι μια άποψη η οποία πρωτοακούστηκε την εποχή του πρώτου μνημονίου και καθημερινά, από τότε μέχρι σήμερα, κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές.
Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης

Σήμερα οι περισσότεροι, βλέποντας την κατάσταση, έχουν πειστεί ότι δεν πρόκειται για μία ακόμα θεωρία συνωμοσίας, αλλά πράγματι στην Ελλάδα πραγματοποιείται κάποιο πείραμα. Άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 8/7/15, έχει συγκεκριμένα αναφέρει: 
«Η Πατρίδα μου έχει μετατραπεί τα πέντε τελευταία χρόνια σε ένα πειραματικό εργαστήρι λιτότητας».
Πείραμα λιτότητας ή όλος ο κόσμος μας ένα σκηνικό;

Γίνεται λοιπόν κάποιο πείραμα. Όμως τι ακριβώς είναι αυτό; Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το πείραμα είναι οικονομικό, μεταξύ αυτών φαίνεται ότι είναι και ο πρωθυπουργός, αφού το θεωρεί ως «πείραμα λιτότητας».

Βέβαια αν αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές προσπαθούν να πάρουν τα χρήματά τους, εφαρμόζοντας μια πολιτική σκληρής λιτότητας στον λαό, αυτό ως σχέδιο, είναι
καταδικασμένο να αποτύχει, αφού δεν έχει καμία σχέση ούτε με την οικονομική επιστήμη, αλλά ούτε και με την κοινή λογική.

Καταρχάς οι πάντες – εντός και εκτός χώρας – ξέρουν ότι η συμφωνία δεν βγαίνει. Γνωρίζουν επίσης ότι μετά από δύο μνημόνια, τα οποία επέβαλαν πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας, η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε, άρα και η δυνατότητα αποπληρωμής των χρεών της. Ακόμα γνωρίζουν ότι αφού και το τρίτο μνημόνιο κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, είναι αδύνατον να οδηγήσει σε άλλα αποτελέσματα. Οι μόνοι που δεν τα γνωρίζουν είναι οι απεσταλμένοι της Τρόικα… συγνώμη των θεσμών. Εκτός και αν θεωρήσουμε ότι τα οικονομικά επιτελεία που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις και ασχολούνται χρόνια με την Ελλάδα, είναι όλοι βλάκες …αν θεωρήσουμε ότι αυτό που βλέπει ο κάθε πολίτης, δεν μπορούν να το διακρίνουν οι ειδικοί.

Όμως θα πρέπει να δεχθούμε ότι όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν, αλλά και ότι δεν ακούνε καμία από τις προειδοποιήσεις. Το «
Bloomberg» λέει καθαρά: «Το ελληνικό πρόγραμμα απλά δεν βγαίνει!», αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Από το 1995 όλες οι χώρες της ευρωζώνης άγγιξαν συνολικό πρωτογενές πλεόνασμα 3,6% μόνο μια φορά, το 2000. Ακόμα και η Γερμανία, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Λιτότητας, έφτασε το 3% μόνο δύο φορές, στο τελευταίο τρίμηνο του 2007 και στο πρώτο τρίμηνο του 2008». Η «The Telegraph» επισημαίνει: «Οι οικονομολόγοι λένε ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι είναι εντελώς ανέφικτοι».

Από το 2013, η «
New York Times», τόνιζε: «Καιρό τώρα είναι ξεκάθαρο ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν αποδίδει, η χώρα βουλιάζει στην ύφεση, ενώ η κυβέρνησή της έχει επωμιστεί ένα μεγάλο, μη βιώσιμο χρέος». Την ίδια ώρα, η «Financial Times» εκτιμούσε πως η Ελλάδα πιθανώς θα χρειαστεί νέα διάσωση και φυσικά επιβεβαιώθηκε.

Οι στόχοι
Πέρα λοιπόν από κάθε προπαγάνδα, αποπροσανατολισμό, τρομοκράτηση και αποχαύνωση, που προσφέρουν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικό σύστημα, είναι ξεκάθαρο ότι στόχος όλων των μνημονίων δεν είναι η εξεύρεση των χρημάτων, για να πληρωθούν οι δανειστές.

Τ
o οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος δεν μπορεί να λυθεί με λιτότητα και αυτό το γνωρίζουν, αφού το αναφέρουν ακόμα και απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν από το ΔΝΤ.

Η είδηση μπορεί να έκανε το γύρο του κόσμου και να δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα «
Süddeutsche Zeitung», τη βρετανική «The Guardian» και την αμερικανική «The Wall Street Journal», όμως για τα ελληνικά ΜΜΕ δεν υπήρξε ποτέ. Όμως και αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο, αφού κορυφαίοι Έλληνες δημοσιογράφοι, έχουν ομολογήσει ότι στο παρελθόν έχουν αποκρύψει πληροφορίες, λόγω σκοπιμοτήτων, από τον ελληνικό λαό.

Έτσι λοιπόν αποδεικνύεται ότι φτώχεια και εξαθλίωση δεν είναι οι παράπλευρες απώλειες ενός οικονομικού στόχου. Αποδεικνύεται ότι η λιτότητα είναι αυτοτελής στόχος, ο οποίος χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αυτοτελές πείραμα.

Από την αρχή φαινόταν ότι στόχος των δανειστών ήταν η δημόσια περιουσία (Αγγλικό δίκαιο, άνευ όρων παραίτηση από κάθε ασυλία, ΤΑΙΠΕΔ, κλπ), όμως με το τρίτο (αριστερό) μνημόνιο καταλάβαμε ότι στόχος τους είναι ακόμα και η ιδιωτική περιουσία των πολιτών. Ουσιαστικά η ανταλλαγή τυπωμένων χαρτιών με υποδομές, στρατηγικές επιχειρήσεις παραγωγής αγαθών απαραίτητων για την επιβίωση του λαού, αλλά ακόμα και σπίτια, ιδιωτικές επιχειρήσεις και αγροτική γη.

Ενώ λοιπόν το δημόσιο χρέος ήταν αρκετό για να βάλουν στο χέρι τη δημόσια περιουσία, ακόμα και τη μελλοντική, όπως για παράδειγμα τους υδρογονάνθρακες, για την ιδιωτική περιουσία έπρεπε να εφαρμοστεί ένα σχέδιο ακραίας λιτότητας, ώστε να διαλύσει τις άμυνες των πολιτών. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι από τη μία έχουμε συνεχώς, υφεσιακά μέτρα που οδηγούν σε μαρασμό τις επιχειρήσεις, σε απολύσεις και μειώσεις μισθών και από την άλλη αύξηση φορολογίας, η οποία πρακτικά δεν μπορεί να πληρωθεί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις φορές αυξήθηκαν οι συντελεστές ΦΠΑ, στα χρόνια των Μνημονίων και τώρα μας επέβαλαν και την 4η. Όμως πού στοχεύει αυτό; Μήπως σε αύξηση εσόδων; …όταν είναι πασίγνωστο ότι οι προηγούμενες αυξήσεις μείωσαν αντί να αυξήσουν τα έσοδα του κράτους και παράλληλα προκάλεσαν την εξόντωση όποιας δραστηριότητας είχε καταφέρει να επιβιώσει στη χώρα. Σε δημοσίευμα της η εφημερίδα «
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» επισημαίνει ότι ήδη οι φορολογικοί συντελεστές είναι υψηλότεροι έως και 44% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, ενώ τα έσοδα του Δημοσίου, από τον φόρο προστιθέμενης αξίας, έχουν ψαλιδιστεί περίπου κατά 5 δισ. ευρώ στην 6ετία της ύφεσης.

Να λοιπόν γιατί η λιτότητα είναι απαραίτητη. Όχι για να αποκτήσουν πειραματική γνώση, για το πόση εξαθλίωση αντέχει ο λαός, αλλά για να αποκτήσουν την περιουσία του λαού, αφού πρώτα του αφαιρέσουν κάθε δυνατότητα άμυνας, μέσω της εξαθλίωσης. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ήδη, με αυτή τη μέθοδο, έχουν μαζέψει αρκετούς τόνους χρυσό και ότι πολύτιμο αντικείμενο διέθεταν οι συμπολίτες μας, οι οποίοι οδηγήθηκαν μεθοδευμένα στην ανέχεια.

Ιστορικά, η Ελλάδα ξαναβρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση την
περίοδο 1933-36(μετά την πτώχευση) και στην περίοδο της Κατοχής, με τη μεγάλη ληστεία ακινήτων. Το 1931 η κυβέρνηση Τσαλδάρη δεν επέτρεψε καμία διευκόλυνση για την πληρωμή των χρεών και αν οι δανειολήπτες καθυστερούσαν έστω και μια μέρα, οι δανειστές έπαιρναν το σπίτι τους. Αυτή ήταν μία από τις πιο μαύρες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, όπου τη μεγάλη αρπαγή ευλογούσε το ίδιο το κράτος, μαζί με την περίοδο της Κατοχής, όταν χιλιάδες πούλησαν τα σπίτια τους για ένα πιάτο φαΐ, και οι περισσότεροι δεν τα ξαναπήραν ποτέ, παρά τις υποσχέσεις των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.

Σήμερα τα σημάδια είναι πλέον ορατά και δείχνουν την επιδίωξη, για όσους φυσικά θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Έρχονται λοιπόν, μεταβολές στον ΕΝΦΙΑ ώστε οι πιθανές αλλαγές στις αντικειμενικές τιμές το 2016 να μην επηρεάσουν τον εισπρακτικό στόχο των 2,65 δισ. Ευρώ, δηλαδή ουσιαστικά να παραμείνει το ποσό του φόρου αμετάβλητο, αλλά να μειωθεί κι άλλο – για ότι προκύψει – η αξία του ακινήτου. Επιβάλλεται νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος διευκολύνει και επιταχύνει κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Μειώνονται όλα τα όρια για τις κατασχέσεις στα 1.000 ευρώ.

Από την άλλη, αυξάνεται η προκαταβολή φόρου για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για το φορολογικό έτος 2015 από 55% σε 75% και από το 2016 στο 100%, προκαλώντας το μαρασμό τής όποιας επιχειρηματικότητας καταφέρνει να επιβιώνει ακόμα στη χώρα.

Αυξάνεται από εφέτος η προκαταβολή φόρου των αγροτών από το 27,5% στο 55% (φορολογικό έτος 2014), ενώ από το 2016 οι αγρότες θα φορολογούνται με συντελεστή 20% και από το 2017 με συντελεστή 26%. Επίσης, αυξάνεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης του αγροτικού πετρελαίου από τον προσεχή Οκτώβριο, από τα 66 στα 200 ευρώ το χιλιόλιτρο, ενώ από την 1η Οκτωβρίου 2016 εξισώνεται με το πετρέλαιο κίνησης στα 330 ευρώ το χιλιόλιτρο, πυροδοτώντας αυξήσεις στις τιμές της ντόπιας αγροτικής παραγωγής και προκαλώντας φυσικά το μαρασμό της.

Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά οι λάτρεις της ανταγωνιστικότητας διπλασιάζουν τον ΦΠΑ στον τουρισμό, ενώ όλοι οι
ανταγωνιστές της χώρας έχουν πολύ χαμηλότερο …οι θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας προωθούνιδιωτικά μονοπώλια …οι φανατικοί οπαδοί της ελευθερίας των κεφαλαίων επιβάλουν capital controls, για να σκοτώσουν όποιες επιχειρήσεις έχουν καταφέρει να επιβιώσουν …οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς επιβάλουν πάγωμα μισθών και συλλογικών διαπραγματεύσεων με νόμους.

Έτσι λοιπόν, λιτότητα, υφεσιακά μέτρα και νομικό πλαίσιο χρησιμοποιούνται τελικά ως εργαλεία, για να ελευθερώσουν την πρόσβαση σε κάθε περιουσιακό στοιχείο που ανήκει στους Έλληνες. Δεν θέλουν τα λεφτά μας, αφενός γιατί γνωρίζουν ότι δεν έχουμε και αφετέρου γιατί τυπωμένα χαρτιά ήδη έχουν ή μπορούν να τυπώσουν. Εμπράγματη ιδιοκτησία θέλουν και κάνουν τα πάντα για να την αποκτήσουν.

Βλέποντας την πορεία των πραγμάτων, πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και αυτοί που διατηρούν ακόμα κάποιες οικονομικές άμυνες, ώστε να επιβιώνουν και συγχρόνως να καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους, είναι θέμα χρόνου να βρεθούν σε κατάσταση αδυναμίας.

Όμως, αν παρατηρήσουμε τα επιβαλλόμενα μέτρα, καθώς και την κατεύθυνση της προπαγάνδας των ΜΜΕ, θα καταλάβουμε ότι το πείραμα, δυστυχώς, δεν είναι καν οικονομικό. Γιατί δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν τα όσα αναφέραμε παραπάνω χωρίς τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό σε ένα νέο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Εδώ λοιπόν έρχεται και ο ρόλος της «πρώτης φοράς αριστερά» η οποία μπορεί – ή νομίζουν ότι μπορεί – να επιβάλει αυτά που δεν θα μπορούσαν άλλες κυβερνήσεις.

Το σενάριο φαίνεται καθαρά και είναι μία μίξη
Φεουδαρχίας και όσων περιγράφει ο Orwell στο βιβλίο του «1984», το οποίο έγραψε το 1948 (από αναριθμητισμό αυτού του έτους προέρχεται και ο τίτλος του έργου). Δηλαδή ένας συνδυασμός, χειρότερος και από τη Φεουδαρχία – όπως τη γνώρισε η ανθρωπότητα – και από το «1984».

Πείραμα επαναφοράς της Φεουδαρχίας

Αν το σχέδιο επιστροφής στη Φεουδαρχία φαντάζει υπερβολικό ή μακρινό ας αναλογιστούμε, πόσο μακριά βρισκόμαστε από τη Φεουδαρχία, στην οποία δεν υπήρχε δημόσια αλλά ούτε και ιδιωτική περιουσία, με αυτό το οποίο μεθοδεύουν σήμερα;



Πόσο μακριά βρίσκεται η βάση της Φεουδαρχίας, η οποία ήταν η ανταλλαγή των υπηρεσιών του υποτελή έναντι κάποιου ευεργετήματος από τον άρχοντα, με την σημερινή κατάσταση, στην οποία μετατρέπονται οι συντάξεις σε ευεργετήματα και οι μισθοί σε φιλοδωρήματα;

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από την πρόταση, την οποία αντιγράφω αυτούσια από το λήμμα της Φεουδαρχίας στη
Wikipedia; «Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του χωροδεσπότη έρχονται από την παραγωγή που βγάζει η γη του, αλλά και ενοίκια, φορολογία, διόδια και επιβολή προστίμων. Παράλληλα, επιβάλλουν και μονοπώλιο σε μέσα παραγωγής όπως οι μύλοι, φούρνοι και πατητήρια που του ανήκουν».

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από το Φεουδαρχικό σύστημα, στο οποίο η απόδοση δικαιοσύνης περνάει από την αυλή του κόμη;

Πόσο μακριά βρισκόμαστε; …αφού ήδη έχουμε
διαβάσει για «Συντάξεις ανάλογα με την περιουσιακή κατάσταση του ασφαλισμένου»; Μήπως ήδη έχουμε φτάσει; …αφού το 3ο Μνημόνιο περιλαμβάνει την εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων για την καταβολή της κατώτατης σύνταξης, ακόμη και σε όσους συνταξιοδοτούνται μετά τις 30 Ιουνίου 2015 και έχουν συμπληρώσει τα 67 έτη. 

Μήπως έτσι αλλάζουν τον πυρήνα του ασφαλιστικού συστήματος; …αφού η σύνταξη παύει πια να είναι δικαίωμα – που θεμελιώνεται με βάση τα χρήματα που έχει καταβάλει ο εργαζόμενος – και μετατρέπεται σε φιλανθρωπία, σε ευεργέτημα του σύγχρονου Φεουδάρχη, για τους απόρους.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε, όταν ήδη έχουμε ακούσει τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, σε ομοφωνία με τον αριστερό κυβερνητικό εκπρόσωπο, να επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό,
κατηγορώντας εργαζόμενους, γιατί στη λογική τους (η οποία είναι ίδια με τη λογική της Φεουδαρχίας) οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν πρόκληση και οι αυξήσεις μισθών είναι εκτός νόμου; Άλλωστε είναι γνωστό ότι στη Φεουδαρχία δεν υπήρχαν καν μισθοί. Ο Φεουδάρχης φρόντιζε για τη σίτιση και τη στέγαση των δουλοπάροικων, έναντι της εργασίας που του προσέφεραν. Σήμερα λοιπόν που έχουμε: εργαζόμενους της μιας ημέρας, εργαζόμενους των 150-200 ευρώ και εργαζόμενους για ένα πιάτο φαΐ κι έναν ύπνο, με τι μοιάζει αυτό;

Όμως, επειδή αυτό που επιχειρείται, όπως αναλύσαμε παραπάνω, είναι ο μετασχηματισμός σε ένα άλλο κοινωνικοπολιτικό μοντέλο, παρατηρούμε ότι τα οικονομικά μέτρα συνοδεύονται πάντα με κατάφωρες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και περιορισμό – ή και κατάργηση – εργασιακών δικαιωμάτων, τα οποία περιγράφονται από πολλούς – και όχι άδικα – ως «
Εργασιακός Μεσαίωνας». Όμως, είναι φανερό ότι τελικά δεν αντιμετωπίζουμε ένα νέο οικονομικό ή εργασιακό μοντέλο, αλλά την ολική επιστροφή του Φεουδαρχικού Μεσαίωνα.

Πείραμα εγκαθίδρυσης
Ingsoc

Σίγουρα ούτε ο
Orwell θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που ήδη ζούμε. Για παράδειγμα, στο βιβλίο του «1984» περιγράφει ένα ζοφερό μέλλον στο οποίο η κοινωνία κυβερνιέται μονοκομματικά και απολυταρχικά από το κόμμα Ingsoc. Σήμερα έχουμε μία πολυκομματική δημοκρατία στην οποία όμως δεν υπάρχει ουσιαστικά αντιπολίτευση. Έχουμε μία πολιτική η οποία απλά υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα. Πόσο μακριά είναι αυτό από το Ingsoc; Πόσο διαφέρει; Διαφέρει μόνο ότι οι πολίτες αυτό που θα άκουγαν από ένα κόμμα, το ακούνε από πέντε. Διαφέρει ότι τους πολίτες αντί να προσπαθεί να τους πείσει ένα κόμμα, για το «σωστό», προσπαθούν να τους πείσουν πέντε. 

Διαφέρει ότι το καθεστώς εμφανίζεται με δημοκρατικό μανδύα και δεν είναι απροκάλυπτα απολυταρχικό. Διαφέρει στο ότι το «εκσυγχρονισμένο Ingsoc» μπορεί να αυτοαποκαλείται «συνταγματικό τόξο». Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν συμμετέχουν όλα τα κόμματα σε αυτό το τελειοποιημένο «νέου τύπου Ingsoc», υπάρχουν κάποια που παραμένουν προσκολλημένα στο γνήσιο.

Πόσο μακριά όμως βρίσκονται οι συνθήκες που περιγράφει ο
Orwell από την κατάσταση την οποία βιώνουμε σήμερα, σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας, τρόμου και δέους ταυτόχρονα.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από το «1984», στο οποίο ο ηγέτης της Ωκεανίας (χώρα που τοποθετεί το «1984» ο
Orwell) περιβάλλεται από τέτοια αύρα μυστηρίου ώστε είναι αμφίβολο αν αποτελεί πρόσωπο όντως υπαρκτό, με τις σημερινές «αγορές» οι οποίες είναι εξίσου απρόσωπες και πάνω από λαούς και εκλεγμένες κυβερνήσεις;

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από τον εφιαλτικό κόσμο της Ωκεανίας, στην οποία όταν θα καθιερωθεί επισήμως η
Newspeak, λέξεις όπως ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα θα έχουν τεθεί εξ αντικειμένου εν αχρησία; Αλλά αν ως τότε χρησιμοποιηθούν στον γραπτό και στον προφορικό λόγο είτε παρεισφρήσουν στον ανθρώπινο νου (όπως συμβαίνει στον κεντρικό ήρωα της νουβέλας Γουίνστον Σμιθ) συνιστούν «έγκλημα της σκέψης» που η Thought Police, Αστυνομία της Σκέψης, τιμωρεί αμείλικτα με βασανιστήρια, ακόμη και με θάνατο. Μήπως ήδη έχουμε δει Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), Εισαγγελική Έρευνα, Προκαταρκτική Εξέταση, Μηνυτήριες αναφορές, για παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων, παράβαση καθήκοντος, παραβάσεις της νομοθεσίας για το νόμισμα, σύσταση συμμορίας και εγκληματικής οργάνωσης, εναντίον κάποιου που τόλμησε μόνο να σκεφτεί ένα εναλλακτικό σχέδιο για την πορεία της χώρας; Μήπως ήδη όποιος δεν εναρμονίζεται με τη «Newspeak» της κομματικής γραμμής και των ΜΜΕ τον περιμένει η στοχοποίηση και δαιμονοποίηση, με πληθώρα χαρακτηρισμών, όπως του γραφικού, ανώριμου, ιδιόρρυθμου, εγωπαθούς, ψυχασθενούς και λαϊκιστή;

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από τα συνθήματα που κυριαρχούν στην Ωκεανία, του
Orwell; «Ο πόλεμος είναι ειρήνη», «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», «Η άγνοια είναι δύναμη», όταν ήδη έχουμε ακούσει: «Το μνημόνιο είναι ευλογία», «Το κλείσιμο νοσοκομείων είναι εξορθολογισμός», «Οι απολύσεις είναι εξυγίανση», «Οι συλλογικές συμβάσεις είναι πρόκληση»;

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από την Ωκεανία, του
Orwell; …η οποία ως απολυταρχική κοινωνία είναι ιεραρχημένη στις ακόλουθες τρεις κοινωνικές τάξεις:
1.       Το εσωτερικό κόμμα, που είναι η νομενκλατούρα, η άρχουσα και ευημερούσα τάξη (ποσοστό λίγο πιο πάνω από το 1%),
2.     Το εξωτερικό κόμμα, οι μικρογραφειοκράτες χαμηλοϋπάλληλοι (ποσοστό 18%),
3.     Τους proles (υπερβαίνουν το 80%) και είναι οι κατώτερες κοινωνικές ομάδες, οι παρίες, που ζουν κάτω από συνθήκες απόλυτης αθλιότητας. Έχουν το δικαίωμα της πρόσβασης στη φτηνή λογοτεχνία και στην πορνογραφία και τους επιτρέπεται να πίνουν μόνο μπίρα.
Με τη σημερινή κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα, στην οποία σύμφωνα με το «Global Wealth Report» της Credit Suisse:
·         Το 1% των Ελλήνων κατέχει το 56% του πλούτου της χώρας,
·         Το 9% των Ελλήνων (μετά το 1%) κατέχει το 31% του πλούτου,
·         Το 90% των Ελλήνων κατέχει το υπόλοιπο, δηλαδή μόνο το 13% του πλούτου της χώρας. Για όσους πιστεύουν ακόμα ότι οι δανειστές προσπαθούν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, υπενθυμίζουμε ότι η τάξη που κατέχει το 13% του πλούτου της χώρας, είναι αυτή που έχει δεχθεί το κύριο βάρος τής αποπληρωμής του χρέους.
Τα όρια του πειράματος

Το πείραμα όμως, δυστυχώς, δεν τελειώνει εκεί. Άλλωστε η Φεουδαρχία, όπως και ο οργουελικός εφιάλτης του «1984», δεν ήταν δυνατόν να ενσωματώσουν αυτά τα οποία έγιναν μετέπειτα εφικτά, χάρη στην επιστημονική πρόοδο. Πρόσφατα λοιπόν ακούσαμε δηλώσεις υπουργού περί προληπτικών εξετάσεων, αλλιώς συμμετοχή 50% στα έξοδα της θεραπείας. Εδώ βλέπουμε ότι η πρόληψη δεν γίνεται εξαιτίας της διάθεσης πρόνοιας του κράτους, αλλά της διάθεσης του να «εξορθολογήσει» το σύστημα – όπως εννοεί τον εξορθολογισμό – επιβάλλοντας ποινές.

Πόσο μακριά λοιπόν βρισκόμαστε και σε
μοριακό έλεγχο; Γονιδιακές εξετάσεις οι οποίες βλέπουν, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, διαταραχές στην υγεία, την παχυσαρκία, τη γήρανση, τις αντοχές και τις δυνατότητες του ασφαλισμένου, αλλά και την προδιάθεση του να νοσήσει. Για ακόμα καλύτερη πρόληψη και ακόμα καλύτερο προγραμματισμό του συστήματος υγείας, βεβαίως… βεβαίως. Μήπως λοιπόν τότε θα πρέπει να καθορίζονται και οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου με βάση το γονιδιακό προφίλ του; Μήπως δεν είναι λογικό και σωστό να πληρώνουν κάποιοι παραπάνω γιατί κάποιοι άλλοι είναι φιλάσθενοι; Μήπως οι φιλάσθενοι θα είναι ασύμφοροι, ακόμα και για να βρουν εργασία; Αν όλα αυτά φαίνονται σε κάποιους απίθανα ή παράλογα, θα πρέπει να σκεφτούν αν το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), το οποίο κυριαρχεί σήμερα στη χώρα μας, περιθωριοποιεί ήδη τα ασύμφορα άτομα, όπως συνταξιούχους, ανέργους, ασθενείς και αναπήρους;

Αυτόν το κόσμο μας παρουσιάζει η ταινία
Gattaca, που για πολλούς απεδείχθη προφητική, μετά τα άλματα της επιστήμης στον τομέα της γενετικής τα τελευταία χρόνια. Σε έναν τέτοιο κόσμο οι “γενετικά τέλειοι” άνθρωποι κατέχουν όλες τις εξέχουσες θέσεις και έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες, παραγκωνίζοντας τους “φυσιολογικούς” ανθρώπους που αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την περιθωριοποίηση και τον στιγματισμό από το υπόλοιπο κοινωνικό τους σύνολο. Ο οργουελικός εφιάλτης στη σύγχρονη εκδοχή του.

Το όραμα του μέλλοντος
Αν θέλεις ένα όραμα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο – για πάντα. (George Orwell)
Είναι φανερό ότι η Ελλάδα επιλέχθηκε για να εγκατασταθεί ένα νέο (που λέει ο λόγος) οικονομικό – κοινωνικοπολιτικό μοντέλο. Κατά αυτήν την έννοια πράγματι μπορούμε να μιλήσουμε για ένα πείραμα της Νέας Τάξης, το οποίο έχει σκοπό τη δοκιμαστική λειτουργία τoυ μοντέλου, προσομοιώνοντας τις πρακτικές της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, στα όρια μιας χώρας.

Αν αυτό θεωρείται από κάποιους συνωμοσιολογικό, καλό θα ήταν να διαβάσουν τα πρακτικά από την ομιλία του τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Trichet, στο Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων στη Νέα Υόρκη, στις 26 Απριλίου του 2010, με θέμα: «Global governance today».

Είναι τότε που αρχίζει η ελληνική κρίση, η χώρα μπαίνει στα μνημόνια και εξαιτίας τής Ελλάδας δημιουργούνται διάφοροι μηχανισμοί και ταμεία (
ESM, EFSM, EFSF, ELA, κλπ). Τότε λοιπόν ο Jean-Claude Trichet μιλάει καθαρά για το «πώς αναπτύχθηκαν τα όργανα παγκόσμιας διακυβέρνησης κατά τη διάρκεια της κρίσης». Και ακόμα αναφέρει ότι: «Ο στόχος της διεθνούς συνεργασίας έχει σημαντικά διευρυνθεί. Μετά τις πρώτες διστακτικές αντιδράσεις, οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν ευρέως συντονισμένες πολιτικές, και εντός της Ε.Ε., και σε παγκόσμιο επίπεδο… Αλλά η κρίση ανέδειξε επίσης τα κενά του συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης στο επίπεδο της αποτελεσματικότητας και της νομιμότητας – που πρέπει να καλυφθούν…».
Άλλωστε, πόσο τυχαίο είναι, που οι πάντες, στον κόσμο, ασχολούνται με τις “μεταρρυθμίσεις” στην Ελλάδα; Πόσο λογικό είναι, που όλος ο κόσμος ασχολείται συνεχώς με το 0,71% του παγκόσμιου χρέους και καθόλου με το 99,29%; Τελικά πόσο περίεργο είναι, όταν για μία χώρα που έχει το 0,33% τηςπαγκόσμιας οικονομίας, να απασχολεί όλο τον πλανήτη …τι ώρα θα ανοίγουν και θα κλείνουν τα φαρμακεία; …τι θα πουλάνε οι φούρνοι; …πόσο ΦΠΑ θα έχουν τα σουβλάκια τα αλατισμένα και πόσο τα ανάλατα;

Γιατί όμως επιλέχθηκε η Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι η ιδανική επιλογή για πολλούς λόγους. Είναι μία μικρή χώρα, με μικρή οικονομία, άρα εύκολα ελέγξιμη. Διέθετε ήδη εγκατεστημένα προγεφυρώματα: Μία ιδιαίτερα «
συνεργάσιμη» άρχουσα τάξη, ένα ανέκαθεν «υποτακτικό» πολιτικό σύστημα (σε όλο το εύρος, όπως αποδείχθηκε) και ένα υπερβολικά «φιλικό» μιντιακό κατεστημένο.
Από την άλλη, με ένα λαό που φημίζεται ως απείθαρχος, ατίθασος, ανυπάκουος και πεισματάρης (το απέδειξε στο δημοψήφισμα). Άρα με ιδανικό λαό για να δοκιμαστεί το σχέδιο, σε δύσκολες συνθήκες, πριν την παγκόσμια εφαρμογή του.

Επίσης, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «Της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού», όπως λέει ο πρωθυπουργός μας. Βρίσκεται μέσα στον νομισματικό πυρήνα της Ευρωζώνης, «της σταθερότητας, της ανάπτυξης και της ευημερίας», όπως μας λένε όλοι, μέσα και έξω από τη χώρα.

Αν λοιπόν το μοντέλο γίνει αποδεκτό, σε χώρα του ευρωπαϊκού πυρήνα, σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό σε κάθε χώρα του πλανήτη. Αν το δόγμα
ΤΙΝΑ, «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, θα πρέπει να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα», στραγγαλίσει τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, μπορεί να τη στραγγαλίσει σε κάθε χώρα. Αν το μοντέλο εφαρμοστεί εκεί που γεννήθηκε η Δημοκρατία, μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Αν υποταχθεί ο ελληνικός λαός, μπορεί να υποταχθεί ο κάθε λαός.

Δεν υπάρχει γονίδιο για το ανθρώπινο πνεύμα
Μπορεί λοιπόν η Ελλάδα να είναι η τέλεια επιλογή, όμως το μέλλον δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Σίγουρα κάποιοι προσπαθούν να το οδηγήσουν σε μία κατεύθυνση και είναι απαραίτητο να μπορούμε να αντιληφτούμε τις επιδιώξεις και τους στόχους τους.

Όλα τα παραπάνω ακυρώνονται, εφόσον ο λαός είναι αποφασισμένος να αντισταθεί στη μοίρα που του επιφυλάσσουν και να πολεμήσει για να ανατρέψει τα σχέδια του σύγχρονου, παγκόσμιου
Ingsoc.
Μπορεί οι συνθήκες να είναι αντίξοες και ο αντίπαλος να έχει υπέρτερες δυνάμεις, αλλά και ο λαός έχει τεράστιες δυνάμεις, αρκεί να το καταλάβει και να αποφασίσει να τις χρησιμοποιήσει. Και πρέπει να τις χρησιμοποιήσει γιατί το διακύβευμα είναι τεράστιο, η ίδια του η ύπαρξη.

Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα πρώτο δείγμα από το πείσμα και τη θέληση αυτού του λαού, ο οποίος όρθωσε το ανάστημά του, μέσα σε συνθήκες πολέμου, λέγοντας ένα μεγάλο και περήφανο ΟΧΙ στα σχέδια επικυριαρχίας. Μάλιστα μη γνωρίζοντας επακριβώς το μέγεθος και το βάθος του πειράματος στο οποίο υποβάλλεται, νομίζοντας ότι θέλουν μόνο τα λεφτά του.

Βέβαια, στην παρούσα κατάσταση, είναι θετικό, ότι όλοι οι βραχίονες επιβολής της επικυριαρχίας στη χώρα μας είναι απαξιωμένοι και στη χειρότερη κατάσταση που έχουν βρεθεί ποτέ. Πολιτικό σύστημα, ΜΜΕ και ολιγάρχες, δεν έχουν πια την επίδραση στο λαό που είχαν κάποτε, αφού είναι πλέον γνωστός ο ρόλος και οι επιδιώξεις τους.

Τα βασικό όμως είναι ότι δεν πρέπει ο λαός να κυριεύεται από θυμό και απελπισία. Και τα δύο είναι κακοί σύμβουλοι. Πρέπει με ψυχραιμία και λογική να προσπαθεί να επιλέγει κόμματα με κριτήριο τις δημοκρατικές διαδικασίες που επικρατούν μέσα σ’ αυτά και τις διαδικασίες που προτείνουν για τη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.

Θα κλείσω με το ίδιο ακριβώς κλείσιμο που είχα σε ένα άρθρο μου, γραμμένο το 2011 με τίτλο: «25η Μαρτίου, και πάλι επίκαιρη». Όσο γυρίζουμε γύρω από τα ίδια, αλλάζοντας πρόσωπα και κόμματα και όχι Αρχές, Διαδικασίες και Θεσμούς, παραμένει επίκαιρος τόσο ο τίτλος, όσο και ο επίλογος του άρθρου:

Σύγχρονες “Θερμοπύλες” αποτελεί η εφαρμογή δημοκρατικών διαδικασιών και δίνει ουσιαστική απάντηση στην επιθυμία κάποιων να λειτουργήσει η Ελλάδα ως παράδειγμα παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αν πετύχουμε στη χώρα μας να εφαρμόσουμε πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες θα αποτελέσουμε παγκόσμιο παράδειγμα τρόπου διακυβέρνησης. Έτσι δεν θα έχουμε καταφέρει μόνο να αμυνθούμε στην επίθεση που δέχθηκε η πατρίδα μας, αλλά να αντεπιτεθούμε ουσιαστικά στα σχέδια παγκόσμιας υποδούλωσης, κρατών και λαών. Άλλωστε ως Έλληνες γνωρίζουμε πως μετά τις Θερμοπύλες ακολουθούν οι Πλαταιές.