Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

<<Ποιος «εξοντώνει» το ευρωπαϊκό κεκτημένο;>>

Για μήνες, το Προεδρικό επέμενε ότι η λύση θα διασφαλίζει τις βασικές ατομικές ελευθερίες και ιδιαίτερα το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, πλήρως διασφαλισμένο με 100% ευρωπαϊκό κεκτημένο.  Εκείνο όμως που συμφωνήθηκε και ανακοινώθηκε από τον Άιντε είναι, στην ουσία, η  εξίσωση του παράνομου χρήστη με τον βίαια εκδιωχθέντα ιδιοκτήτη.  Αντί να επικεντρωθούν σε αυτό που ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ, το Προεδρικό επέκρινε όσους αντέδρασαν στην εξίσωση της παρανομίας με την ευρωπαϊκή  νομιμότητα. Και ο Αβ. Νεοφύτου επιμένει να εκτρέπει  την συζήτηση, διότι κατά την άποψή του, «δεν γίνεται να επικρίνουμε τα κριτήρια για το περιουσιακό, που δεν έχουν ακόμη συμφωνηθεί».  Ο ίδιος δεν κατάκρινε τον Κυβ. Εκπρόσωπο που (2/8/2015) ζητούσε «όλους να χαιρετίσουμε την σημαντικότατη επιτυχία» της εξίσωσης, χωρίς να περιμένει τα κριτήρια! Και χειροκροτούσε τον Ν. Αναστασιάδη που διαφήμιζε προκαταβολικά την «έκρηξη στην οικονομία» που θα φέρει η λύση, χωρίς καν συζήτηση στα φλέγοντα  θέματα της ασφάλειας, του κατοχικού στρατού, των εποίκων, … τα κριτήρια του περιουσιακού. Ερώτημα, ιδιαίτερα προς τους σκεπτόμενους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ: Τι μπορεί να εξηγήσει την συμπεριφορά ενός πολιτικού που αντί να σχολιάσει την πραγματικότητα, εκτρέπει τη συζήτηση με δημαγωγικό τρόπο σε τέτοιο θέμα;
Στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).  [Άλλο το ΕΔΑΔ του Συμβουλίου της Ευρώπης (απόφαση Δημόπουλος) κι άλλο το ΔΕΕ του οποίου οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ]. Το ΔΕΕ εκδικάζοντας βάσει του ΣΥΝΟΛΟΥ του κοινοτικού δικαίου, αποφάνθηκε τελεσίδικα με αφορμή περιουσία του Αποστολίδη στην Λάπηθο, ότι το μοναδικό νόμιμο κτηματολόγιο -και στα κατεχόμενα- είναι της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Παρεμπιπτόντως, όπως αποκαλύψαμε (2009-2010) στα έγγραφα Ντάουνερ,  στις διαπραγματεύσεις Χριστόφια-Ταλάτ  η Ε/κ πλευρά προέβαλε πως αν ο Ταλάτ «χρησιμοποιούσε» την απόφαση Δημόπουλος, η Ε/κ πλευρά θα αντιπρόβαλλε την συντριπτική απόφαση του ΔΕΕ.  Άλλο δείγμα των πολιτικών προεκτάσεων της απόφασης ήταν η επιστολή του ψευδοκράτους προς τον Γ.Γ./ΟΗΕ (18 Μαΐου 2009, όπως αποκαλύψαμε), στην οποία τέθηκε κατεπειγόντως ζήτημα γιατί  η παραμικρή αναφορά στην απόφαση από τον ΟΗΕ δυνατόν να ανέτρεπε την τουρκική διζωνικότητα στη λύση. Εκείνη λοιπόν η απόφαση, σήμερα «εξαφανίστηκε», όπως εξυπηρετούνται οι τουρκικές επιδιώξεις. 
Στο ευρωπαϊκό κεκτημένο προέχουν οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά η «εξόντωση» της σημαντικότερης δικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ιδιοκτησία, γίνεται με τη συνενοχή του Προεδρικού. Η κορυφαία και τελεσίδικη εκείνη απόφαση δεν προβάλλεται καν ως μέρος του Ευρωπαϊκού  κεκτημένου, ενώ δημόσια ισχυρίζονται ότι θα υπάρχει 100% (!) Ευρωπαϊκό κεκτημένο και ειδικά στην εφαρμογή του δικαιώματος ιδιοκτησίας. 
Το συμπέρασμα είναι καταπελτικό. Οι σημαντικότερες επιτυχίες και «χαρτιά» προς αξιοποίηση στις διαπραγματεύσεις, [αποφάσεις Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης, φυσικό αέριο, καταγγελία εποικισμού στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνείς οργανισμούς όπως την Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων κ.ά.],  για το Προεδρικό είναι προβλήματα που παρεμποδίζουν τη λύση και πρέπει να «καούν». Κι επειδή Τούρκοι και ξένοι αντιλήφθηκαν ότι ο Ν. Αναστασιάδης  θα στηρίξει οποιαδήποτε λύση-διάλυση, συνεχώς το περιεχόμενο της λύσης αλλάζει εναντίον των αδικημένων Ελληνοκυπρίων. Το Προεδρικό όχι μόνο αποδέχεται, αλλά με την ευφορία πλέον επικοινωνιακή ανάγκη,  προβάλλει καθετί ως επιτυχία, με αρκετούς εξαρτώμενους ή τυφλωμένους πρόθυμους χειροκροτητές.
Το περιεχόμενο της λύσης θα χειροτερεύει αφού Τούρκοι, ο Άιντε και άλλοι, ενεργούν στο μοναδικό σενάριο ότι ο Ν. Αναστασιάδης θα στηρίξει ένθερμα το όποιο αποτέλεσμα (αυτό άλλωστε που προκάλεσε την αντίδραση του Νετανιάχου). Συνεπώς, δεν είναι μόνο η παρέλευση του χρόνου που χειροτερεύει το περιεχόμενο! Από την άλλη, αυτή η Κυβέρνηση και όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, έχουν υποχρέωση να εφαρμόζουν  τη νομιμότητα της ΕΕ όπως καθορίζεται μέσα από δικαστικές αποφάσεις. Καθένας μπορεί να κρίνει ποιος «εξοντώνει» αυτό το ευρωπαϊκό κεκτημένο.  
Κώστας Μαυρίδης, ευρωβουλευτής
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου